И҆са́їи 48
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Ἀκούσατε ταῦτα, οἶκος Ιακωβ οἱ κεκλημένοι τῷ ὀνόματι Ισραηλ καὶ οἱ ἐξ Ιουδα ἐξελθόντες οἱ ὀμνύοντες τῷ ὀνόματι κυρίου θεοῦ Ισραηλ μιμνῃσκόμενοι οὐ μετὰ ἀληθείας οὐδὲ μετὰ δικαιοσύνης | 1Оу҆слы́шите сїѧ̑, до́ме і҆а́кѡвль, прозва́ннїи и҆́менемъ і҆и҃левымъ и҆ и҆зше́дшїи и҆з̾ і҆ꙋ́ды, кленꙋ́щїисѧ и҆́менемъ гдⷭ҇а бг҃а і҆и҃лева, помина́ющїи не со и҆́стиною, нижѐ со пра́вдою, |
| 2καὶ ἀντεχόμενοι τῷ ὀνόματι τῆς πόλεως τῆς ἁγίας καὶ ἐπὶ τῷ θεῷ τοῦ Ισραηλ ἀντιστηριζόμενοι, κύριος σαβαωθ ὄνομα αὐτῷ. | 2и҆ придержа́щїисѧ и҆́мени гра́да ст҃а́гѡ, и҆ ѡ҆ бз҃ѣ і҆и҃левѣ подтвержда́ющїисѧ: гдⷭ҇ь саваѡ́ѳъ и҆́мѧ є҆мꙋ̀. |
| 3Τὰ πρότερα ἔτι ἀνήγγειλα, καὶ ἐκ τοῦ στόματός μου ἐξῆλθεν καὶ ἀκουστὸν ἐγένετο· ἐξάπινα ἐποίησα, καὶ ἐπῆλθεν. | 3Прє́жднѧѧ є҆щѐ возвѣсти́хъ, и҆ и҆з̾ ᲂу҆́стъ мои́хъ и҆зыдо́ша, и҆ слы́шано бы́сть: внеза́пꙋ сотвори́хъ, и҆ на́йде. |
| 4γινώσκω ἐγὼ ὅτι σκληρὸς εἶ, καὶ νεῦρον σιδηροῦν ὁ τράχηλός σου, καὶ τὸ μέτωπόν σου χαλκοῦν. | 4Вѣ́мъ, ꙗ҆́кѡ же́стокъ є҆сѝ, и҆ жи́ла желѣ́зна вы́ѧ твоѧ̀, и҆ чело̀ твоѐ мѣ́дѧно. |
| 5καὶ ἀνήγγειλά σοι πάλαι, πρὶν ἐλθεῖν ἐπὶ σὲ ἀκουστόν σοι ἐποίησα· μὴ εἴπῃς ὅτι Τὰ εἴδωλά μου ἐποίησαν, καὶ μὴ εἴπῃς ὅτι Τὰ γλυπτὰ καὶ τὰ χωνευτὰ ἐνετείλατό μοι. | 5И҆ возвѣсти́хъ тѝ, ꙗ҆̀же дре́вле, пре́жде не́же прїитѝ на тѧ̀: слы̑шана тебѣ̀ сотвори́хъ, да не когда̀ рече́ши, ꙗ҆́кѡ і҆́дѡли мнѣ̀ сїѧ̑ сотвори́ша, и҆ не рцы̀, ꙗ҆́кѡ и҆зва̑ѧннаѧ и҆ слїѧ̑ннаѧ заповѣ́даша мнѣ̀. |
| 6ἠκούσατε πάντα, καὶ ὑμεῖς οὐκ ἔγνωτε· ἀλλὰ καὶ ἀκουστά σοι ἐποίησα τὰ καινὰ ἀπὸ τοῦ νῦν, ἃ μέλλει γίνεσθαι, καὶ οὐκ εἶπας. | 6Слы́шасте всѧ̑, и҆ вы̀ не разꙋмѣ́сте: но и҆ слы̑шана тебѣ̀ сотвори́хъ нѡ́ваѧ ѿнн҃ѣ, ꙗ҆̀же и҆́мꙋтъ бы́ти: |
| 7νῦν γίνεται καὶ οὐ πάλαι, καὶ οὐ προτέραις ἡμέραις ἤκουσας αὐτά· μὴ εἴπῃς ὅτι Ναί, γινώσκω αὐτά. | 7и҆ не ре́клъ є҆сѝ: нн҃ѣ быва́ютъ, а҆ не пре́жде, и҆ не въ прє́жднїѧ дни̑ слы́шалъ є҆сѝ сїѧ̑: не рцы̀: є҆́й, вѣ́мъ сїѧ̑. |
| 8οὔτε ἔγνως οὔτε ἠπίστω, οὔτε ἀπ᾿ ἀρχῆς ἤνοιξά σου τὰ ὦτα· ἔγνων γὰρ ὅτι ἀθετῶν ἀθετήσεις καὶ ἄνομος ἔτι ἐκ κοιλίας κληθήσῃ. | 8Не вѣ́дѣлъ є҆сѝ, нижѐ разꙋмѣ́лъ є҆сѝ, нижѐ и҆спе́рва ѿверзо́хъ ᲂу҆шеса̀ твоѧ̑: вѣ́дѣхъ бо, ꙗ҆́кѡ ѿверга́ѧ ѿри́неши и҆ беззако́нникъ є҆щѐ ѿ чре́ва прозове́шисѧ. |
| 9ἕνεκεν τοῦ ἐμοῦ ὀνόματος δείξω σοι τὸν θυμόν μου καὶ τὰ ἔνδοξά μου ἐπάξω ἐπὶ σοί, ἵνα μὴ ἐξολεθρεύσω σε. | 9И҆́мене моегѡ̀ ра́ди покажꙋ́ ти ꙗ҆́рость мою̀, и҆ сла̑внаѧ моѧ̑ наведꙋ̀ на тѧ̀, да не потреблю̀ тебѐ. |
| 10ἰδοὺ πέπρακά σε οὐχ ἕνεκεν ἀργυρίου, ἐξειλάμην δέ σε ἐκ καμίνου πτωχείας· | 10Сѐ, прода́хъ тѧ̀ не сребра̀ ра́ди: и҆з̾ѧ́хъ же тѧ̀ и҆з̾ пе́щи ᲂу҆бо́жества. |
| 11ἕνεκεν ἐμοῦ ποιήσω σοι, ὅτι τὸ ἐμὸν ὄνομα βεβηλοῦται, καὶ τὴν δόξαν μου ἑτέρῳ οὐ δώσω. | 11Менє̀ ра́ди сотворю̀ тѝ, ꙗ҆́кѡ моѐ и҆́мѧ ѡ҆сквернѧ́етсѧ, и҆ сла́вы моеѧ̀ и҆но́мꙋ не да́мъ. |
| 12Ἄκουέ μου, Ιακωβ καὶ Ισραηλ ὃν ἐγὼ καλῶ· ἐγώ εἰμι πρῶτος, καὶ ἐγώ εἰμι εἰς τὸν αἰῶνα, | 12Послꙋ́шай менѐ, і҆а́кѡве и҆ і҆и҃лю, є҆го́же а҆́зъ призыва́ю: а҆́зъ є҆́смь пе́рвый и҆ а҆́зъ є҆́смь во вѣ́къ. |
| 13καὶ ἡ χείρ μου ἐθεμελίωσεν τὴν γῆν, καὶ ἡ δεξιά μου ἐστερέωσεν τὸν οὐρανόν· καλέσω αὐτούς, καὶ στήσονται ἅμα | 13И҆ рꙋка̀ моѧ̀ ѡ҆снова̀ зе́млю, и҆ десни́ца моѧ̀ ᲂу҆твердѝ не́бо: призовꙋ̀ ѧ҆̀, и҆ ста́нꙋтъ вкꙋ́пѣ, |
| 14καὶ συναχθήσονται πάντες καὶ ἀκούσονται. τίς αὐτοῖς ἀνήγγειλεν ταῦτα; ἀγαπῶν σε ἐποίησα τὸ θέλημά σου ἐπὶ Βαβυλῶνα τοῦ ἆραι σπέρμα Χαλδαίων. | 14и҆ соберꙋ́тсѧ всѝ и҆ ᲂу҆слы́шатъ: кто̀ и҆̀мъ возвѣстѝ сїѧ̑; любѧ̀ тѧ̀ сотвори́хъ во́лю твою̀ над̾ вавѷлѡ́номъ, є҆́же ѿѧ́ти пле́мѧ халде́йско. |
| 15ἐγὼ ἐλάλησα, ἐγὼ ἐκάλεσα, ἤγαγον αὐτὸν καὶ εὐόδωσα τὴν ὁδὸν αὐτοῦ. | 15А҆́зъ гл҃ахъ, а҆́зъ призва́хъ, приведо́хъ и҆̀, и҆ благопоспѣши́тъ пꙋ́ть є҆гѡ̀. |
| 16προσαγάγετε πρός με καὶ ἀκούσατε ταῦτα· οὐκ ἀπ᾿ ἀρχῆς ἐν κρυφῇ ἐλάλησα οὐδὲ ἐν τόπῳ γῆς σκοτεινῷ· ἡνίκα ἐγένετο, ἐκεῖ ἤμην, καὶ νῦν κύριος ἀπέσταλκέν με καὶ τὸ πνεῦμα αὐτοῦ. | 16Пристꙋпи́те ко мнѣ̀ и҆ слы́шите сїѧ̑, и҆спе́рва не ѡ҆́тай гл҃ахъ: є҆гда̀ быва́хꙋ, та́мѡ бѣ́хъ, и҆ нн҃ѣ гдⷭ҇ь гдⷭ҇ь посла́ мѧ и҆ дх҃ъ є҆гѡ̀. |
| 17οὕτως λέγει κύριος ὁ ῥυσάμενός σε ὁ ἅγιος Ισραηλ Ἐγώ εἰμι ὁ θεός σου, δέδειχά σοι τοῦ εὑρεῖν σε τὴν ὁδόν, ἐν ᾗ πορεύσῃ ἐν αὐτῇ. | 17Та́кѡ гл҃етъ гдⷭ҇ь, и҆зба́вивый тѧ̀, ст҃ы́й і҆и҃левъ: а҆́зъ є҆́смь гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й, наꙋчи́хъ тѧ̀, є҆́же ѡ҆брѣстѝ тебѣ̀ пꙋ́ть, по немꙋ́же по́йдеши. |
| 18καὶ εἰ ἤκουσας τῶν ἐντολῶν μου, ἐγένετο ἂν ὡσεὶ ποταμὸς ἡ εἰρήνη σου καὶ ἡ δικαιοσύνη σου ὡς κῦμα θαλάσσης· | 18И҆ а҆́ще бы є҆сѝ послꙋ́шалъ за́повѣдїй мои́хъ, то̀ бы́лъ бы ᲂу҆́бѡ а҆́ки рѣка̀ ми́ръ тво́й, и҆ пра́вда твоѧ̀ ꙗ҆́кѡ волна̀ морска́ѧ, |
| 19καὶ ἐγένετο ἂν ὡς ἡ ἄμμος τὸ σπέρμα σου καὶ τὰ ἔκγονα τῆς κοιλίας σου ὡς ὁ χοῦς τῆς γῆς· οὐδὲ νῦν οὐ μὴ ἐξολεθρευθῇς, οὐδὲ ἀπολεῖται τὸ ὄνομά σου ἐνώπιόν μου. | 19и҆ бы́ло бы ꙗ҆́кѡ песо́къ сѣ́мѧ твоѐ, и҆ и҆сча̑дїѧ чре́ва твоегѡ̀ ꙗ҆́кѡ пе́рсть землѝ: нижѐ нн҃ѣ потреби́шисѧ, нижѐ поги́бнетъ и҆́мѧ твоѐ предо мно́ю. |
| 20Ἔξελθε ἐκ Βαβυλῶνος φεύγων ἀπὸ τῶν Χαλδαίων· φωνὴν εὐφροσύνης ἀναγγείλατε, καὶ ἀκουστὸν γενέσθω τοῦτο, ἀπαγγείλατε ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς, λέγετε Ἐρρύσατο κύριος τὸν δοῦλον αὐτοῦ Ιακωβ. | 20И҆зы́ди ѿ вавѷлѡ́на, бѣжа́й ѿ халде́євъ: гла́съ ра́дости возвѣсти́те, и҆ да слы́шано бꙋ́детъ сїѐ, возвѣсти́те да́же до послѣ́днихъ землѝ, глаго́лите: и҆зба́ви гдⷭ҇ь раба̀ своего̀ і҆а́кѡва. |
| 21καὶ ἐὰν διψήσωσιν, δι᾿ ἐρήμου ἄξει αὐτούς, ὕδωρ ἐκ πέτρας ἐξάξει αὐτοῖς· σχισθήσεται πέτρα, καὶ ῥυήσεται ὕδωρ, καὶ πίεται ὁ λαός μου. | 21И҆ а҆́ще вжа́ждꙋтъ, пꙋсты́нею проведе́тъ и҆̀хъ и҆ во́дꙋ и҆з̾ ка́мене и҆зведе́тъ и҆̀мъ: разсѧ́детсѧ ка́мень, и҆ потече́тъ вода̀, и҆ и҆спїю́тъ лю́дїе моѝ. |
| 22οὐκ ἔστιν χαίρειν τοῖς ἀσεβέσιν, λέγει κύριος. | 22Нѣ́сть ра́доватисѧ нечести̑вымъ, гл҃етъ гдⷭ҇ь. |