И҆са́їи 52
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Ἐξεγείρου ἐξεγείρου, Σιων, ἔνδυσαι τὴν ἰσχύν σου, Σιων, καὶ ἔνδυσαι τὴν δόξαν σου, Ιερουσαλημ πόλις ἡ ἁγία· οὐκέτι προστεθήσεται διελθεῖν διὰ σοῦ ἀπερίτμητος καὶ ἀκάθαρτος. | 1Воста́ни, воста́ни, сїѡ́не, ѡ҆блецы́сѧ во крѣ́пость твою̀, сїѡ́не, и҆ ты̀ ѡ҆блецы́сѧ во сла́вꙋ твою̀, і҆ерⷭ҇ли́ме, гра́де ст҃ы́й, ктомꙋ̀ не приложи́тъ проитѝ сквозѣ̀ тѧ̀ неѡбрѣ́занный и҆ нечи́стый. |
| 2ἐκτίναξαι τὸν χοῦν καὶ ἀνάστηθι κάθισον, Ιερουσαλημ· ἔκδυσαι τὸν δεσμὸν τοῦ τραχήλου σου, ἡ αἰχμάλωτος θυγάτηρ Σιων. | 2И҆стрѧсѝ пра́хъ и҆ воста́ни, сѧ́ди, і҆ерⷭ҇ли́ме, совлецы̀ ᲂу҆́зꙋ вы́и твоеѧ̀, плѣне́наѧ дщѝ сїѡ́нѧ. |
| 3ὅτι τάδε λέγει κύριος Δωρεὰν ἐπράθητε καὶ οὐ μετὰ ἀργυρίου λυτρωθήσεσθε. | 3Ꙗ҆́кѡ сїѧ̑ гл҃етъ гдⷭ҇ь: тꙋ́не про́дани бы́сте, и҆ не сребро́мъ и҆зба́витесѧ. |
| 4οὕτως λέγει κύριος Εἰς Αἴγυπτον κατέβη ὁ λαός μου τὸ πρότερον παροικῆσαι ἐκεῖ, καὶ εἰς Ἀσσυρίους βίᾳ ἤχθησαν· | 4Та́кѡ гл҃етъ гдⷭ҇ь: во є҆гѵ́петъ снидо́ша лю́дїе моѝ пре́жде, є҆́же прише́льцємъ бы́ти та́мѡ, и҆ во а҆ссѷрі́ю нꙋ́ждею ѿведо́шасѧ. |
| 5καὶ νῦν τί ὧδέ ἐστε; τάδε λέγει κύριος. ὅτι ἐλήμφθη ὁ λαός μου δωρεάν, θαυμάζετε καὶ ὀλολύζετε· τάδε λέγει κύριος. δι᾿ ὑμᾶς διὰ παντὸς τὸ ὄνομά μου βλασφημεῖται ἐν τοῖς ἔθνεσιν. | 5И҆ нн҃ѣ что̀ здѣ̀ є҆стѐ; сїѧ̑ гл҃етъ гдⷭ҇ь: ꙗ҆́кѡ взѧ́шасѧ лю́дїе моѝ тꙋ́не, чꙋди́тесѧ и҆ пла́читесѧ. Та́кѡ гл҃етъ гдⷭ҇ь: ва́съ ра́ди прⷭ҇нѡ и҆́мѧ моѐ хꙋ́литсѧ во ꙗ҆зы́цѣхъ. |
| 6διὰ τοῦτο γνώσεται ὁ λαός μου τὸ ὄνομά μου ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, ὅτι ἐγώ εἰμι αὐτὸς ὁ λαλῶν· πάρειμι | 6Сегѡ̀ ра́ди позна́ютъ лю́дїе моѝ и҆́мѧ моѐ въ то́й де́нь, ꙗ҆́кѡ а҆́зъ є҆́смь са́мъ гл҃ѧй, тꙋ̀ є҆́смь. |
| 7ὡς ὥρα ἐπὶ τῶν ὀρέων, ὡς πόδες εὐαγγελιζομένου ἀκοὴν εἰρήνης, ὡς εὐαγγελιζόμενος ἀγαθά, ὅτι ἀκουστὴν ποιήσω τὴν σωτηρίαν σου λέγων Σιων Βασιλεύσει σου ὁ θεός· | 7Ко́ль красны̑ на гора́хъ но́ги благовѣствꙋ́ющихъ ми́ръ, благовѣствꙋ́ющихъ блага̑ѧ, ꙗ҆́кѡ слы́шано сотворю̀ спасе́нїе твоѐ, глаго́лѧ: сїѡ́не, воцр҃и́тсѧ бг҃ъ тво́й. |
| 8ὅτι φωνὴ τῶν φυλασσόντων σε ὑψώθη, καὶ τῇ φωνῇ ἅμα εὐφρανθήσονται· ὅτι ὀφθαλμοὶ πρὸς ὀφθαλμοὺς ὄψονται, ἡνίκα ἂν ἐλεήσῃ κύριος τὴν Σιων. | 8Ꙗ҆́кѡ гла́съ хранѧ́щихъ тѧ̀ вознесе́сѧ, и҆ гла́сомъ вкꙋ́пѣ возра́дꙋютсѧ: ꙗ҆́кѡ ѻ҆́чи ко ѻ҆чесє́мъ воззрѧ́тъ, є҆гда̀ поми́лꙋетъ гдⷭ҇ь сїѡ́на. |
| 9ῥηξάτω εὐφροσύνην ἅμα τὰ ἔρημα Ιερουσαλημ, ὅτι ἠλέησεν κύριος αὐτὴν καὶ ἐρρύσατο Ιερουσαλημ. | 9Да ѿры́гнꙋтъ весе́лїе вкꙋ́пѣ пꙋсты̑ни і҆ерⷭ҇ли̑мскїѧ, ꙗ҆́кѡ поми́лова гдⷭ҇ь люді́й свои́хъ и҆ и҆зба́ви і҆ерⷭ҇ли́ма: |
| 10καὶ ἀποκαλύψει κύριος τὸν βραχίονα αὐτοῦ τὸν ἅγιον ἐνώπιον πάντων τῶν ἐθνῶν, καὶ ὄψονται πάντα τὰ ἄκρα τῆς γῆς τὴν σωτηρίαν τὴν παρὰ τοῦ θεοῦ. | 10и҆ ѿкры́етъ гдⷭ҇ь мы́шцꙋ свою̀ ст҃ꙋ́ю пред̾ всѣ́ми ꙗ҆зы̑ки, и҆ ᲂу҆́зрѧтъ всѝ концы̑ землѝ спⷭ҇нїе, є҆́же ѿ бг҃а на́шегѡ. |
| 11ἀπόστητε ἀπόστητε ἐξέλθατε ἐκεῖθεν καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, ἐξέλθατε ἐκ μέσου αὐτῆς ἀφορίσθητε, οἱ φέροντες τὰ σκεύη κυρίου· | 11Ѿстꙋпи́те, ѿстꙋпи́те, и҆зыди́те ѿсю́дꙋ и҆ нечистотѣ̀ не прикаса́йтесѧ, и҆зыди́те ѿ среды̀ є҆гѡ̀, ѿлꙋчи́тесѧ, носѧ́щїи сосꙋ́ды гдⷭ҇ни: |
| 12ὅτι οὐ μετὰ ταραχῆς ἐξελεύσεσθε οὐδὲ φυγῇ πορεύσεσθε, πορεύσεται γὰρ πρότερος ὑμῶν κύριος καὶ ὁ ἐπισυνάγων ὑμᾶς κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ. | 12ꙗ҆́кѡ не съ мѧте́жемъ и҆зы́дете, нижѐ ᲂу҆бѣжа́нїемъ по́йдете: по́йдетъ бо пред̾ ва́ми гдⷭ҇ь, и҆ собира́ѧй вы̀ гдⷭ҇ь бг҃ъ і҆и҃левъ. |
| 13Ἰδοὺ συνήσει ὁ παῖς μου καὶ ὑψωθήσεται καὶ δοξασθήσεται σφόδρα. | 13Сѐ, ᲂу҆разꙋмѣ́етъ ѻ҆́трокъ мо́й и҆ вознесе́тсѧ и҆ просла́витсѧ ѕѣлѡ̀. |
| 14ὃν τρόπον ἐκστήσονται ἐπὶ σὲ πολλοί– οὕτως ἀδοξήσει ἀπὸ ἀνθρώπων τὸ εἶδός σου καὶ ἡ δόξα σου ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων–, | 14Ꙗ҆́коже ᲂу҆жа́снꙋтсѧ ѡ҆ тебѣ̀ мно́зи, та́кѡ ѡ҆безсла́витсѧ ѿ человѣ̑къ ви́дъ тво́й, и҆ сла́ва твоѧ̀ ѿ сынѡ́въ человѣ́ческихъ. |
| 15οὕτως θαυμάσονται ἔθνη πολλὰ ἐπ᾿ αὐτῷ, καὶ συνέξουσιν βασιλεῖς τὸ στόμα αὐτῶν· ὅτι οἷς οὐκ ἀνηγγέλη περὶ αὐτοῦ, ὄψονται, καὶ οἳ οὐκ ἀκηκόασιν, συνήσουσιν.– | 15Та́кѡ ᲂу҆дивѧ́тсѧ ꙗ҆зы́цы мно́зи ѡ҆ не́мъ, и҆ заградѧ́тъ ца́рїе ᲂу҆ста̀ своѧ̑: ꙗ҆́кѡ, и҆̀мже не возвѣсти́сѧ ѡ҆ не́мъ, ᲂу҆́зрѧтъ, и҆ и҆̀же не слы́шаша, ᲂу҆разꙋмѣ́ютъ. |