И҆са́їи 49

Select texts:

LXX, Rahlfs
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
1Ἀκούσατέ μου, νῆσοι, καὶ προσέχετε, ἔθνη· διὰ χρόνου πολλοῦ στήσεται, λέγει κύριος. ἐκ κοιλίας μητρός μου ἐκάλεσεν τὸ ὄνομά μου 1Послꙋ́шайте менѐ, ѻ҆́строви, и҆ внемли́те, ꙗ҆зы́цы. Вре́менемъ мно́гимъ стоѧ́ти бꙋ́детъ, гл҃етъ гдⷭ҇ь: ѿ чре́ва ма́тере моеѧ̀ наречѐ и҆́мѧ моѐ,
2καὶ ἔθηκεν τὸ στόμα μου ὡσεὶ μάχαιραν ὀξεῖαν καὶ ὑπὸ τὴν σκέπην τῆς χειρὸς αὐτοῦ ἔκρυψέν με, ἔθηκέν με ὡς βέλος ἐκλεκτὸν καὶ ἐν τῇ φαρέτρᾳ αὐτοῦ ἐσκέπασέν με. 2и҆ положѝ ᲂу҆ста̀ моѧ̑ ꙗ҆́кѡ ме́чь ѻ҆́стръ, и҆ под̾ кро́вомъ рꙋкѝ своеѧ̀ скры̀ мѧ̀: положѝ мѧ̀ ꙗ҆́кѡ стрѣлꙋ̀ и҆збра́ннꙋ, и҆ въ тꙋ́лѣ свое́мъ скры̀ мѧ̀,
3καὶ εἶπέν μοι Δοῦλός μου εἶ σύ, Ισραηλ, καὶ ἐν σοὶ δοξασθήσομαι. 3и҆ речѐ мѝ: ра́бъ мо́й є҆сѝ ты̀, і҆и҃лю, и҆ въ тебѣ̀ просла́влюсѧ.
4καὶ ἐγὼ εἶπα Κενῶς ἐκοπίασα καὶ εἰς μάταιον καὶ εἰς οὐδὲν ἔδωκα τὴν ἰσχύν μου· διὰ τοῦτο κρίσις μου παρὰ κυρίῳ, καὶ πόνος μου ἐναντίον τοῦ θεοῦ μου. 4А҆́зъ же реко́хъ: вотщѐ трꙋди́хсѧ, всꙋ́е и҆ ни во что̀ да́хъ крѣ́пость мою̀: сегѡ̀ ра́ди сꙋ́дъ мо́й пред̾ гдⷭ҇емъ и҆ трꙋ́дъ мо́й пред̾ бг҃омъ мои́мъ.
5καὶ νῦν οὕτως λέγει κύριος πλάσας με ἐκ κοιλίας δοῦλον ἑαυτῷ τοῦ συναγαγεῖν τὸν Ιακωβ καὶ Ισραηλ πρὸς αὐτόν συναχθήσομαι καὶ δοξασθήσομαι ἐναντίον κυρίου, καὶ θεός μου ἔσται μου ἰσχύς 5И҆ нн҃ѣ та́кѡ гл҃етъ гдⷭ҇ь, созда́вый мѧ̀ ѿ чре́ва раба̀ себѣ̀, є҆́же собра́ти і҆а́кѡва къ немꙋ̀ и҆ і҆и҃лѧ: соберꙋ́сѧ и҆ просла́влюсѧ пред̾ гдⷭ҇емъ, и҆ бг҃ъ мо́й бꙋ́детъ мнѣ̀ крѣ́пость.
6καὶ εἶπέν μοι Μέγα σοί ἐστιν τοῦ κληθῆναί σε παῖδά μου τοῦ στῆσαι τὰς φυλὰς Ιακωβ καὶ τὴν διασπορὰν τοῦ Ισραηλ ἐπιστρέψαι· ἰδοὺ τέθεικά σε εἰς διαθήκην γένους εἰς φῶς ἐθνῶν τοῦ εἶναί σε εἰς σωτηρίαν ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς. 6И҆ рече́ ми: ве́лїе тѝ є҆́сть, є҆́же назва́тисѧ тебѣ̀ рабо́мъ мои́мъ, є҆́же возста́вити племена̀ і҆а̑кѡвлѧ и҆ разсѣ́ѧнїе і҆и҃лево ѡ҆брати́ти: сѐ, да́хъ тѧ̀ въ завѣ́тъ ро́да, во свѣ́тъ ꙗ҆зы́кѡмъ, є҆́же бы́ти тебѣ̀ во спⷭ҇нїе да́же до послѣ́днихъ землѝ.
7Οὕτως λέγει κύριος ῥυσάμενός σε θεὸς Ισραηλ Ἁγιάσατε τὸν φαυλίζοντα τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τὸν βδελυσσόμενον ὑπὸ τῶν ἐθνῶν τῶν δούλων τῶν ἀρχόντων· βασιλεῖς ὄψονται αὐτὸν καὶ ἀναστήσονται, ἄρχοντες καὶ προσκυνήσουσιν αὐτῷ ἕνεκεν κυρίου· ὅτι πιστός ἐστιν ἅγιος Ισραηλ, καὶ ἐξελεξάμην σε. 7Та́кѡ гл҃етъ гдⷭ҇ь, и҆зба́вивый тѧ̀ бг҃ъ і҆и҃левъ: ѡ҆свѧти́те ᲂу҆ничижа́ющаго дꙋ́шꙋ свою̀, гнꙋша́емаго ѿ ꙗ҆зы̑къ рабѡ́въ кнѧ́жескихъ: ца́рїе ᲂу҆́зрѧтъ є҆го̀, и҆ воста́нꙋтъ кнѧ̑зи и҆ покло́нѧтсѧ є҆мꙋ̀ гдⷭ҇а ра́ди, ꙗ҆́кѡ вѣ́ренъ є҆́сть ст҃ы́й і҆и҃левъ, и҆ и҆збра́хъ тѧ̀.
8οὕτως λέγει κύριος Καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησά σοι καὶ ἔδωκά σε εἰς διαθήκην ἐθνῶν τοῦ καταστῆσαι τὴν γῆν καὶ κληρονομῆσαι κληρονομίαν ἐρήμου, 8Та́кѡ гл҃етъ гдⷭ҇ь: во вре́мѧ прїѧ́тно послꙋ́шахъ тебѐ и҆ въ де́нь спⷭ҇нїѧ помого́хъ тѝ, и҆ сотвори́хъ тѧ̀ и҆ да́хъ тѧ̀ въ завѣ́тъ вѣ́чный ꙗ҆зы́кѡвъ, є҆́же ᲂу҆стро́ити зе́млю и҆ наслѣ́дити наслѣ̑дїѧ пꙋсты́ни,
9λέγοντα τοῖς ἐν δεσμοῖς Ἐξέλθατε, καὶ τοῖς ἐν τῷ σκότει ἀνακαλυφθῆναι. καὶ ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν βοσκηθήσονται, καὶ ἐν πάσαις ταῖς τρίβοις νομὴ αὐτῶν· 9гл҃юща сꙋ́щымъ во ᲂу҆́захъ: и҆зыди́те, и҆ сꙋ́щымъ во тьмѣ̀: ѿкры́йтесѧ. На всѣ́хъ пꙋте́хъ пасти́сѧ бꙋ́дꙋтъ, и҆ на всѣ́хъ стезѧ́хъ па́жить и҆́хъ:
10οὐ πεινάσουσιν οὐδὲ διψήσουσιν, οὐδὲ πατάξει αὐτοὺς καύσων οὐδὲ ἥλιος, ἀλλὰ ἐλεῶν αὐτοὺς παρακαλέσει καὶ διὰ πηγῶν ὑδάτων ἄξει αὐτούς· 10не вза́лчꙋтъ, нижѐ вжа́ждꙋтъ, нижѐ порази́тъ и҆̀хъ зно́й, нижѐ со́лнце, но ми́лꙋѧй и҆̀хъ ᲂу҆тѣ́шитъ и҆̀хъ и҆ сквозѣ̀ и҆сто́чники водны̑ѧ проведе́тъ и҆̀хъ.
11καὶ θήσω πᾶν ὄρος εἰς ὁδὸν καὶ πᾶσαν τρίβον εἰς βόσκημα αὐτοῖς. 11И҆ положꙋ̀ всѧ́кꙋ го́рꙋ въ пꙋ́ть и҆ всѧ́кꙋ стезю̀ въ па́ствꙋ и҆̀мъ.
12ἰδοὺ οὗτοι πόρρωθεν ἔρχονται, οὗτοι ἀπὸ βορρᾶ καὶ οὗτοι ἀπὸ θαλάσσης, ἄλλοι δὲ ἐκ γῆς Περσῶν. 12Сѐ, сі́и и҆здале́ча прїи́дꙋтъ, сі́и ѿ сѣ́вера и҆ ѿ мо́рѧ, и҆ні́и же ѿ землѝ пе́рсскїѧ.
13εὐφραίνεσθε, οὐρανοί, καὶ ἀγαλλιάσθω γῆ, ῥηξάτωσαν τὰ ὄρη εὐφροσύνην καὶ οἱ βουνοὶ δικαιοσύνην, ὅτι ἠλέησεν θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ καὶ τοὺς ταπεινοὺς τοῦ λαοῦ αὐτοῦ παρεκάλεσεν. 13Ра́дꙋйтесѧ, небеса̀, и҆ весели́сѧ, землѐ, да ѿры́гнꙋтъ го́ры весе́лїе и҆ хо́лми пра́вдꙋ, ꙗ҆́кѡ поми́лова бг҃ъ лю́ди своѧ̑ и҆ смирє́нныѧ люді́й свои́хъ ᲂу҆тѣ́ши.
14Εἶπεν δὲ Σιων Ἐγκατέλιπέν με κύριος, καὶ κύριος ἐπελάθετό μου. 14Рече́ же сїѡ́нъ: ѡ҆ста́ви мѧ̀ гдⷭ҇ь, и҆ бг҃ъ забы́ мѧ.
15μὴ ἐπιλήσεται γυνὴ τοῦ παιδίου αὐτῆς τοῦ μὴ ἐλεῆσαι τὰ ἔκγονα τῆς κοιλίας αὐτῆς; εἰ δὲ καὶ ἐπιλάθοιτο ταῦτα γυνή, ἀλλ᾿ ἐγὼ οὐκ ἐπιλήσομαί σου, εἶπεν κύριος. 15Є҆да̀ забꙋ́детъ жена̀ ѻ҆троча̀ своѐ, є҆́же не поми́ловати и҆сча̑дїѧ чре́ва своегѡ̀; а҆́ще же и҆ забꙋ́детъ си́хъ жена̀, но а҆́зъ не забꙋ́дꙋ тебѐ, гл҃етъ гдⷭ҇ь.
16ἰδοὺ ἐπὶ τῶν χειρῶν μου ἐζωγράφησά σου τὰ τείχη, καὶ ἐνώπιόν μου εἶ διὰ παντός· 16Сѐ, на рꙋка́хъ мои́хъ написа́хъ стѣ́ны твоѧ̑, и҆ предо мно́ю є҆сѝ прⷭ҇нѡ,
17καὶ ταχὺ οἰκοδομηθήσῃ ὑφ᾿ ὧν καθῃρέθης, καὶ οἱ ἐρημώσαντές σε ἐκ σοῦ ἐξελεύσονται. 17и҆ вско́рѣ возгради́шисѧ, ѿ ни́хже разори́лсѧ є҆сѝ, и҆ ѡ҆пꙋстоши́вшїи тѧ̀ и҆зы́дꙋтъ и҆з̾ тебє̀.
18ἆρον κύκλῳ τοὺς ὀφθαλμούς σου καὶ ἰδὲ πάντας, ἰδοὺ συνήχθησαν καὶ ἤλθοσαν πρὸς σέ· ζῶ ἐγώ, λέγει κύριος, ὅτι πάντας αὐτοὺς ἐνδύσῃ καὶ περιθήσῃ αὐτοὺς ὡς κόσμον νύμφης. 18Возведѝ ѡ҆́крестъ ѻ҆́чи твоѝ и҆ ви́ждь всѧ̑, сѐ, собра́шасѧ и҆ прїидо́ша къ тебѣ̀, живꙋ̀ а҆́зъ, гл҃етъ гдⷭ҇ь: ꙗ҆́кѡ всѣ́ми и҆́ми а҆́ки въ красотꙋ̀ ѡ҆блече́шисѧ и҆ ѡ҆бложи́ши себѐ и҆́ми ꙗ҆́кѡ ᲂу҆́тварїю невѣ́ста.
19ὅτι τὰ ἔρημά σου καὶ τὰ διεφθαρμένα καὶ τὰ πεπτωκότα νῦν στενοχωρήσει ἀπὸ τῶν κατοικούντων, καὶ μακρυνθήσονται ἀπὸ σοῦ οἱ καταπίνοντές σε. 19Поне́же пꙋста̑ѧ твоѧ̑ и҆ разсы̑панаѧ и҆ па̑дшаѧ нн҃ѣ ᲂу҆тѣснѣ́ютъ ѿ ѡ҆бита́ющихъ, и҆ ᲂу҆далѧ́тсѧ ѿ тебє̀ поглоща́ющїи тѧ̀.
20ἐροῦσιν γὰρ εἰς τὰ ὦτά σου οἱ υἱοί σου οὓς ἀπολώλεκας Στενός μοι τόπος, ποίησόν μοι τόπον ἵνα κατοικήσω. 20Рекꙋ́тъ бо во ᲂу҆́шы твоѝ сы́нове твоѝ, и҆̀хже бы́лъ погꙋби́лъ є҆сѝ: тѣ́сно мѝ мѣ́сто, сотвори́ ми мѣ́сто, да вселю́сѧ.
21καὶ ἐρεῖς ἐν τῇ καρδίᾳ σου Τίς ἐγέννησέν μοι τούτους; ἐγὼ δὲ ἄτεκνος καὶ χήρα, τούτους δὲ τίς ἐξέθρεψέν μοι; ἐγὼ δὲ κατελείφθην μόνη, οὗτοι δέ μοι ποῦ ἦσαν; 21И҆ рече́ши въ се́рдцы свое́мъ: кто̀ мнѣ̀ породѝ си́хъ; а҆́зъ же безча́дна и҆ вдова̀, си́хъ же кто̀ воспита̀ мнѣ̀; а҆́зъ же ѡ҆ста́хсѧ є҆ди́на, сі́и же мнѣ̀ гдѣ̀ бы́ша;
22Οὕτως λέγει κύριος Ἰδοὺ αἴρω εἰς τὰ ἔθνη τὴν χεῖρά μου καὶ εἰς τὰς νήσους ἀρῶ σύσσημόν μου, καὶ ἄξουσιν τοὺς υἱούς σου ἐν κόλπῳ, τὰς δὲ θυγατέρας σου ἐπ᾿ ὤμων ἀροῦσιν, 22Та́кѡ гл҃етъ гдⷭ҇ь гдⷭ҇ь: сѐ, воздвиза́ю на ꙗ҆зы́ки рꙋ́кꙋ мою̀ и҆ на ѻ҆́стровы воздви́гнꙋ зна́менїе моѐ, и҆ приведꙋ́тъ сы́ны твоѧ̑ въ ло́нѣ и҆ дщє́ри твоѧ̑ на плеща́хъ во́змꙋтъ.
23καὶ ἔσονται βασιλεῖς τιθηνοί σου, αἱ δὲ ἄρχουσαι τροφοί σου· ἐπὶ πρόσωπον τῆς γῆς προσκυνήσουσίν σοι καὶ τὸν χοῦν τῶν ποδῶν σου λείξουσιν· καὶ γνώσῃ ὅτι ἐγὼ κύριος, καὶ οὐκ αἰσχυνθήσῃ. 23И҆ бꙋ́дꙋтъ ца́рїе корми́телїе твоѝ, и҆ кнѧги̑ни и҆́хъ корми̑лицы твоѧ̑: до лица̀ землѝ покло́нѧтсѧ тебѣ̀ и҆ пра́хъ но́гъ твои́хъ ѡ҆бли́жꙋтъ, и҆ ᲂу҆вѣ́си, ꙗ҆́кѡ а҆́зъ гдⷭ҇ь бг҃ъ, и҆ не посра́мѧтсѧ терпѧ́щїи мѧ̀.
24μὴ λήμψεταί τις παρὰ γίγαντος σκῦλα; καὶ ἐὰν αἰχμαλωτεύσῃ τις ἀδίκως, σωθήσεται; 24Є҆да̀ во́зметъ кто̀ ѿ и҆споли́на кѡры́сти; и҆ а҆́ще кто̀ плѣни́тъ непра́веднѣ, спасе́тлисѧ;
25οὕτως λέγει κύριος Ἐάν τις αἰχμαλωτεύσῃ γίγαντα, λήμψεται σκῦλα· λαμβάνων δὲ παρὰ ἰσχύοντος σωθήσεται· ἐγὼ δὲ τὴν κρίσιν σου κρινῶ, καὶ ἐγὼ τοὺς υἱούς σου ῥύσομαι· 25Занѐ та́кѡ гл҃етъ гдⷭ҇ь: а҆́ще кто̀ плѣни́тъ и҆споли́на, во́зметъ кѡры́сти: взе́млѧй же ѿ крѣ́пкагѡ спасе́тсѧ: а҆́зъ же прю̀ твою̀ разсꙋждꙋ̀ и҆ а҆́зъ сы́ны твоѧ̑ и҆зба́влю:
26καὶ φάγονται οἱ θλίψαντές σε τὰς σάρκας αὐτῶν καὶ πίονται ὡς οἶνον νέον τὸ αἷμα αὐτῶν καὶ μεθυσθήσονται, καὶ αἰσθανθήσεται πᾶσα σὰρξ ὅτι ἐγὼ κύριος ῥυσάμενός σε καὶ ἀντιλαμβανόμενος ἰσχύος Ιακωβ. 26и҆ ѡ҆скорби́вшїи тебѐ снѣдѧ́тъ пло́ть свою̀ и҆ и҆спїю́тъ ꙗ҆́кѡ вїно̀ но́во кро́вь свою̀, и҆ ᲂу҆пїю́тсѧ: и҆ ᲂу҆вѣ́сть всѧ́ка пло́ть, ꙗ҆́кѡ а҆́зъ гдⷭ҇ь и҆зба́вивый тѧ̀ и҆ застꙋпа́ѧй крѣ́пость і҆а́кѡвлю.
Перейти к зачалу
Statistic
Всего токенов:

Frequencies wordforms

Statistic wordforms