И҆са́їи 63
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Τίς οὗτος ὁ παραγινόμενος ἐξ Εδωμ, ἐρύθημα ἱματίων ἐκ Βοσορ, οὕτως ὡραῖος ἐν στολῇ βίᾳ μετὰ ἰσχύος; ἐγὼ διαλέγομαι δικαιοσύνην καὶ κρίσιν σωτηρίου. | 1Кто̀ се́й прише́дый ѿ є҆дѡ́ма, червлє́ны ри̑зы є҆гѡ̀ ѿ восо́ра, се́й красе́нъ во ᲂу҆́твари, ѕѣлѡ̀ съ крѣ́постїю; А҆́зъ гл҃ю пра́вдꙋ и҆ сꙋ́дъ спⷭ҇нїѧ. |
| 2διὰ τί σου ἐρυθρὰ τὰ ἱμάτια καὶ τὰ ἐνδύματά σου ὡς ἀπὸ πατητοῦ ληνοῦ; | 2Почто̀ червлє́ны ри̑зы твоѧ̑ и҆ ѻ҆дє́жды твоѧ̑ ꙗ҆́кѡ ѿ и҆стопта́нїѧ точи́ла; |
| 3πλήρης καταπεπατημένης, καὶ τῶν ἐθνῶν οὐκ ἔστιν ἀνὴρ μετ᾿ ἐμοῦ, καὶ κατεπάτησα αὐτοὺς ἐν θυμῷ καὶ κατέθλασα αὐτοὺς ὡς γῆν καὶ κατήγαγον τὸ αἷμα αὐτῶν εἰς γῆν. | 3И҆спо́лненъ и҆стопта́нїѧ, и҆ ѿ ꙗ҆зы̑къ нѣ́сть мꙋ́жа со мно́ю: и҆ попра́хъ ѧ҆̀ ꙗ҆́ростїю мое́ю, и҆ сотро́хъ ѧ҆̀ ꙗ҆́кѡ пе́рсть, и҆ сведо́хъ кро́вь и҆́хъ въ зе́млю и҆ всѧ̑ ри̑зы моѧ̑ ѡ҆мочи́хъ: |
| 4ἡμέρα γὰρ ἀνταποδόσεως ἐπῆλθεν αὐτοῖς, καὶ ἐνιαυτὸς λυτρώσεως πάρεστιν. | 4де́нь бо воздаѧ́нїѧ прїи́де на ни́хъ, и҆ лѣ́то и҆збавле́нїѧ приспѣ̀: |
| 5καὶ ἐπέβλεψα, καὶ οὐδεὶς βοηθός· καὶ προσενόησα, καὶ οὐθεὶς ἀντελαμβάνετο· καὶ ἐρρύσατο αὐτοὺς ὁ βραχίων μου, καὶ ὁ θυμός μου ἐπέστη. | 5и҆ воззрѣ́хъ, и҆ не бѣ̀ помо́щника: и҆ помы́слихъ, и҆ никто́же застꙋпѝ: и҆ и҆зба́ви ѧ҆̀ мы́шца моѧ̀, и҆ ꙗ҆́рость моѧ̀ наста̀: |
| 6καὶ κατεπάτησα αὐτοὺς τῇ ὀργῇ μου καὶ κατήγαγον τὸ αἷμα αὐτῶν εἰς γῆν. | 6и҆ попра́хъ ѧ҆̀ гнѣ́вомъ мои́мъ и҆ сведо́хъ кро́вь и҆́хъ въ зе́млю. |
| 7Τὸν ἔλεον κυρίου ἐμνήσθην, τὰς ἀρετὰς κυρίου ἐν πᾶσιν, οἷς ὁ κύριος ἡμῖν ἀνταποδίδωσιν· κύριος κριτὴς ἀγαθὸς τῷ οἴκῳ Ισραηλ, ἐπάγει ἡμῖν κατὰ τὸ ἔλεος αὐτοῦ καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ. | 7Млⷭ҇ть гдⷭ҇ню помѧнꙋ́хъ, добродѣ́тєли гдⷭ҇ни во всѣ́хъ, и҆́миже на́мъ воздае́тъ: гдⷭ҇ь, сꙋдїѧ̀ бл҃гъ до́мꙋ і҆и҃левꙋ, наво́дитъ на́мъ по млⷭ҇ти свое́й и҆ по мно́жествꙋ пра́вды своеѧ̀. |
| 8καὶ εἶπεν Οὐχ ὁ λαός μου τέκνα οὐ μὴ ἀθετήσωσιν; καὶ ἐγένετο αὐτοῖς εἰς σωτηρίαν | 8И҆ речѐ: не лю́дїе ли моѝ; ча̑да, и҆ не ѿве́ргнꙋтсѧ. И҆ бы́сть и҆̀мъ во спⷭ҇нїе ѿ всѧ́кїѧ ско́рби и҆́хъ. |
| 9ἐκ πάσης θλίψεως. οὐ πρέσβυς οὐδὲ ἄγγελος, ἀλλ᾿ αὐτὸς κύριος ἔσωσεν αὐτοὺς διὰ τὸ ἀγαπᾶν αὐτοὺς καὶ φείδεσθαι αὐτῶν· αὐτὸς ἐλυτρώσατο αὐτοὺς καὶ ἀνέλαβεν αὐτοὺς καὶ ὕψωσεν αὐτοὺς πάσας τὰς ἡμέρας τοῦ αἰῶνος. | 9Не хода́тай, нижѐ а҆́гг҃лъ, но са́мъ гдⷭ҇ь сп҃сѐ и҆̀хъ, занѐ лю́битъ и҆̀хъ и҆ щади́тъ и҆̀хъ: са́мъ и҆зба́ви и҆̀хъ и҆ воспрїѧ́тъ и҆̀хъ и҆ вознесѐ и҆̀хъ во всѧ̑ дни̑ вѣ́ка. |
| 10αὐτοὶ δὲ ἠπείθησαν καὶ παρώξυναν τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον αὐτοῦ· καὶ ἐστράφη αὐτοῖς εἰς ἔχθραν, καὶ αὐτὸς ἐπολέμησεν αὐτούς. | 10Ті́и же не покори́шасѧ и҆ разгнѣ́ваша дх҃а ст҃а́го є҆гѡ̀, и҆ ѡ҆брати́сѧ и҆̀мъ на враждꙋ̀, и҆ то́й воева̀ на нѧ̀. |
| 11καὶ ἐμνήσθη ἡμερῶν αἰωνίων ὁ ἀναβιβάσας ἐκ τῆς γῆς τὸν ποιμένα τῶν προβάτων· ποῦ ἐστιν ὁ θεὶς ἐν αὐτοῖς τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον; | 11И҆ помѧнꙋ̀ дни̑ вѣ̑чныѧ: гдѣ̀ возведы́й ѿ землѝ{ Въ нѣ́к.: ѿ мо́рѧ.} па́стырѧ ѻ҆ве́цъ свои́хъ; гдѣ̀ є҆́сть вложи́вый въ ни́хъ дх҃а ст҃а́го; |
| 12ὁ ἀγαγὼν τῇ δεξιᾷ Μωυσῆν, ὁ βραχίων τῆς δόξης αὐτοῦ; κατίσχυσεν ὕδωρ ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ ποιῆσαι αὐτῷ ὄνομα αἰώνιον. | 12Возве́дшаѧ десни́цею мѡѷсе́а, мы́шца сла́вы є҆гѡ̀ раздѣлѝ во́дꙋ пред̾ лице́мъ є҆гѡ̀ сотвори́ти є҆мꙋ̀ и҆́мѧ вѣ́чно, |
| 13ἤγαγεν αὐτοὺς διὰ τῆς ἀβύσσου ὡς ἵππον δι᾿ ἐρήμου, καὶ οὐκ ἐκοπίασαν. | 13проведѐ и҆̀хъ сквозѣ̀ бе́зднꙋ, ꙗ҆́коже конѧ̀ сквозѣ̀ пꙋсты́ню, и҆ не ᲂу҆трꙋди́шасѧ, |
| 14καὶ ὡς κτήνη διὰ πεδίου, κατέβη πνεῦμα παρὰ κυρίου καὶ ὡδήγησεν αὐτούς· οὕτως ἤγαγες τὸν λαόν σου ποιῆσαι σεαυτῷ ὄνομα δόξης. | 14и҆ ꙗ҆́кѡ скоты̀ по по́лю, и҆ сни́де дх҃ъ ѿ гдⷭ҇а и҆ наста́ви и҆̀хъ: та́кѡ прове́лъ є҆сѝ лю́ди твоѧ̑ сотвори́ти тебѣ̀ самомꙋ̀ и҆́мѧ сла́вно. |
| 15Ἐπίστρεψον ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἰδὲ ἐκ τοῦ οἴκου τοῦ ἁγίου σου καὶ δόξης· ποῦ ἐστιν ὁ ζῆλός σου καὶ ἡ ἰσχύς σου; ποῦ ἐστιν τὸ πλῆθος τοῦ ἐλέους σου καὶ τῶν οἰκτιρμῶν σου, ὅτι ἀνέσχου ἡμῶν; | 15Ѡ҆брати́сѧ, гдⷭ҇и, ѿ нб҃сѐ и҆ ви́ждь ѿ до́мꙋ ст҃а́гѡ твоегѡ̀ и҆ сла́вы твоеѧ̀: гдѣ̀ є҆́сть ре́вность твоѧ̀ и҆ крѣ́пость твоѧ̀; гдѣ̀ є҆́сть мно́жество млⷭ҇ти твоеѧ̀ и҆ щедро́тъ твои́хъ, ꙗ҆́кѡ терпѣ́лъ є҆сѝ на́мъ; |
| 16σὺ γὰρ ἡμῶν εἶ πατήρ, ὅτι Αβρααμ οὐκ ἔγνω ἡμᾶς, καὶ Ισραηλ οὐκ ἐπέγνω ἡμᾶς, ἀλλὰ σύ, κύριε, πατὴρ ἡμῶν· ῥῦσαι ἡμᾶς, ἀπ᾿ ἀρχῆς τὸ ὄνομά σου ἐφ᾿ ἡμᾶς ἐστιν. | 16Ты́ бо є҆сѝ ѻ҆ц҃ъ на́шъ, поне́же а҆враа́мъ не ᲂу҆вѣ́дѣ на́съ, и҆ і҆и҃ль не позна̀ на́съ, но ты̀, гдⷭ҇и, ѻ҆ц҃ъ на́шъ, и҆зба́ви ны̀, и҆спе́рва и҆́мѧ твоѐ на на́съ є҆́сть. |
| 17τί ἐπλάνησας ἡμᾶς, κύριε, ἀπὸ τῆς ὁδοῦ σου, ἐσκλήρυνας ἡμῶν τὰς καρδίας τοῦ μὴ φοβεῖσθαί σε; ἐπίστρεψον διὰ τοὺς δούλους σου, διὰ τὰς φυλὰς τῆς κληρονομίας σου, | 17Что̀ ᲂу҆клони́лъ є҆сѝ на́съ, гдⷭ҇и, ѿ пꙋтѝ твоегѡ̀; и҆ ѡ҆жесточи́лъ є҆сѝ сердца̀ на̑ша, є҆́же не боѧ́тисѧ тебє̀; Ѡ҆брати́сѧ ра́ди ра̑бъ твои́хъ, ра́ди племе́нъ достоѧ́нїѧ твоегѡ̀, |
| 18ἵνα μικρὸν κληρονομήσωμεν τοῦ ὄρους τοῦ ἁγίου σου, οἱ ὑπεναντίοι ἡμῶν κατεπάτησαν τὸ ἁγίασμά σου. | 18да( понѐ) ма́лѡ наслѣ́димъ горы̀ ст҃ы́ѧ твоеѧ̀. Проти̑вницы на́ши попра́ша ст҃ы́ню твою̀: |
| 19ἐγενόμεθα ὡς τὸ ἀπ᾿ ἀρχῆς, ὅτε οὐκ ἦρξας ἡμῶν οὐδὲ ἐπεκλήθη τὸ ὄνομά σου ἐφ᾿ ἡμᾶς. ἐὰν ἀνοίξῃς τὸν οὐρανόν, τρόμος λήμψεται ἀπὸ σοῦ ὄρη, καὶ τακήσονται, | 19бы́хомъ ꙗ҆́кѡ и҆спе́рва, є҆гда̀ не владѣ́лъ є҆сѝ на́ми, нижѐ бѣ̀ нарече́но и҆́мѧ твоѐ на на́съ. |