И҆са́їи 24
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Ἰδοὺ κύριος καταφθείρει τὴν οἰκουμένην καὶ ἐρημώσει αὐτὴν καὶ ἀνακαλύψει τὸ πρόσωπον αὐτῆς καὶ διασπερεῖ τοὺς ἐνοικοῦντας ἐν αὐτῇ. | 1Сѐ, гдⷭ҇ь разсы́плетъ вселе́ннꙋю и҆ ѡ҆пꙋстоши́тъ ю҆̀, и҆ ѿкры́етъ лицѐ є҆ѧ̀ и҆ расточи́тъ живꙋ́щыѧ на не́й. |
| 2καὶ ἔσται ὁ λαὸς ὡς ὁ ἱερεὺς καὶ ὁ παῖς ὡς ὁ κύριος καὶ ἡ θεράπαινα ὡς ἡ κυρία, ἔσται ὁ ἀγοράζων ὡς ὁ πωλῶν καὶ ὁ δανείζων ὡς ὁ δανειζόμενος καὶ ὁ ὀφείλων ὡς ᾧ ὀφείλει. | 2И҆ бꙋ́дꙋтъ лю́дїе а҆́ки жре́цъ, и҆ ра́бъ а҆́ки господи́нъ, и҆ раба̀ а҆́ки госпожа̀: бꙋ́детъ кꙋпꙋ́ѧй ꙗ҆́кѡ продаѧ́й, и҆ взаи́мъ є҆́млѧй а҆́ки заимода́вецъ, и҆ до́лжный а҆́ки є҆мꙋ́же є҆́сть до́лженъ. |
| 3φθορᾷ φθαρήσεται ἡ γῆ, καὶ προνομῇ προνομευθήσεται ἡ γῆ· τὸ γὰρ στόμα κυρίου ἐλάλησεν ταῦτα. | 3Тлѣ́нїемъ и҆стлѣ́етъ землѧ̀, и҆ расхище́нїемъ расхище́на бꙋ́детъ землѧ̀: ᲂу҆ста́ бо гдⷭ҇нѧ гл҃аша сїѧ̑. |
| 4ἐπένθησεν ἡ γῆ, καὶ ἐφθάρη ἡ οἰκουμένη, ἐπένθησαν οἱ ὑψηλοὶ τῆς γῆς. | 4Воспла́касѧ землѧ̀, и҆ растлѣ́нна бы́сть вселе́ннаѧ, воспла́кашасѧ высо́цыи землѝ. |
| 5ἡ δὲ γῆ ἠνόμησεν διὰ τοὺς κατοικοῦντας αὐτήν, διότι παρέβησαν τὸν νόμον καὶ ἤλλαξαν τὰ προστάγματα, διαθήκην αἰώνιον. | 5Землѧ́ бо беззако́нїе сотворѝ живꙋ́щихъ ра́ди на не́й, поне́же престꙋпи́ша зако́нъ и҆ и҆змѣни́ша за́пѡвѣди, разрꙋши́ша завѣ́тъ вѣ́чный. |
| 6διὰ τοῦτο ἀρὰ ἔδεται τὴν γῆν, ὅτι ἡμάρτοσαν οἱ κατοικοῦντες αὐτήν· διὰ τοῦτο πτωχοὶ ἔσονται οἱ ἐνοικοῦντες ἐν τῇ γῇ, καὶ καταλειφθήσονται ἄνθρωποι ὀλίγοι. | 6Сегѡ̀ ра́ди проклѧ́тїе поѧ́стъ зе́млю, ꙗ҆́кѡ согрѣши́ша живꙋ́щїи на не́й: сегѡ̀ ра́ди ᲂу҆бо́зи бꙋ́дꙋтъ живꙋ́щїи на землѝ, и҆ ѡ҆ста́нетсѧ человѣ́кѡвъ ма́лѡ. |
| 7πενθήσει οἶνος, πενθήσει ἄμπελος, στενάξουσιν πάντες οἱ εὐφραινόμενοι τὴν ψυχήν. | 7Воспла́четсѧ вїно̀, возрыда́етъ вїногра́дъ, возстенꙋ́тъ всѝ ра́дꙋющїисѧ дꙋше́ю. |
| 8πέπαυται εὐφροσύνη τυμπάνων, πέπαυται αὐθάδεια καὶ πλοῦτος ἀσεβῶν, πέπαυται φωνὴ κιθάρας. | 8Преста́ло є҆́сть весе́лїе тѷмпа́нѡвъ, преста̀ высокоде́рзость и҆ бога́тство нечести́выхъ, преста́лъ є҆́сть гла́съ гꙋ́слей: |
| 9ᾐσχύνθησαν, οὐκ ἔπιον οἶνον, πικρὸν ἐγένετο τὸ σικερα τοῖς πίνουσιν. | 9ᲂу҆срами́шасѧ, не пи́ша вїна̀, горька̀ бы́сть сїке́ра пїю́щымъ. |
| 10ἠρημώθη πᾶσα πόλις, κλείσει οἰκίαν τοῦ μὴ εἰσελθεῖν. | 10Ѡ҆пꙋстѣ̀ всѧ́къ гра́дъ, заключи́тъ хра́мъ, є҆́же не вни́ти. |
| 11ὀλολύζετε περὶ τοῦ οἴνου πανταχῇ· πέπαυται πᾶσα εὐφροσύνη τῆς γῆς. | 11Пла́читесѧ ѡ҆ вїнѣ̀ всю́дꙋ, преста́ла є҆́сть ра́дость всѧ̀ земна́ѧ, ѿи́де всѧ̀ ра́дость землѝ. |
| 12καὶ καταλειφθήσονται πόλεις ἔρημοι, καὶ οἶκοι ἐγκαταλελειμμένοι ἀπολοῦνται. | 12И҆ ѡ҆ста́нꙋтъ гра́ди пꙋ́сти, и҆ до́мове ѡ҆ста́влени поги́бнꙋтъ. |
| 13ταῦτα πάντα ἔσται ἐν τῇ γῇ ἐν μέσῳ τῶν ἐθνῶν, ὃν τρόπον ἐάν τις καλαμήσηται ἐλαίαν, οὕτως καλαμήσονται αὐτούς, καὶ ἐὰν παύσηται ὁ τρύγητος. | 13Сїѧ̑ всѧ̑ бꙋ́дꙋтъ на землѝ средѝ ꙗ҆зы́кѡвъ: ꙗ҆́коже а҆́ще кто̀ ѡ҆трѧса́етъ ма́сличинꙋ, та́кѡ ѡ҆трѧсꙋ́тъ и҆̀хъ: и҆( ꙗ҆́коже) а҆́ще ѡ҆ста́нетъ ѿ ѡ҆б̾има́нїѧ вїногра́да, |
| 14οὗτοι φωνῇ βοήσονται, οἱ δὲ καταλειφθέντες ἐπὶ τῆς γῆς εὐφρανθήσονται ἅμα τῇ δόξῃ κυρίου. ταραχθήσεται τὸ ὕδωρ τῆς θαλάσσης· | 14сі́и гла́сомъ возопїю́тъ: ѡ҆ста́вшїисѧ же на землѝ возра́дꙋютсѧ со сла́вою гдⷭ҇нею, возмѧте́тсѧ вода̀ морска́ѧ. |
| 15διὰ τοῦτο ἡ δόξα κυρίου ἐν ταῖς νήσοις ἔσται τῆς θαλάσσης, τὸ ὄνομα κυρίου ἔνδοξον ἔσται Κύριε ὁ θεὸς Ισραηλ. | 15Сегѡ̀ ра́ди сла́ва гдⷭ҇нѧ во ѻ҆́стровѣхъ бꙋ́детъ морски́хъ, и҆́мѧ гдⷭ҇не просла́влено бꙋ́детъ. |
| 16ἀπὸ τῶν πτερύγων τῆς γῆς τέρατα ἠκούσαμεν Ἐλπὶς τῷ εὐσεβεῖ. καὶ ἐροῦσιν Οὐαὶ τοῖς ἀθετοῦσιν, οἱ ἀθετοῦντες τὸν νόμον. | 16Гдⷭ҇и бж҃е і҆и҃левъ, ѿ кри́лъ земны́хъ чꙋдеса̀ слы́шахомъ, наде́жда бл҃гочести́вомꙋ: и҆ рекꙋ́тъ: ( го́ре хꙋ́лѧщымъ, и҆̀же хꙋ́лѧтъ зако́нъ, ) го́ре престꙋ́пникѡмъ, и҆̀же престꙋпа́ютъ зако́нъ. |
| 17φόβος καὶ βόθυνος καὶ παγὶς ἐφ᾿ ὑμᾶς τοὺς ἐνοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς· | 17Стра́хъ и҆ про́пасть и҆ сѣ́ть на ва́съ живꙋ́щихъ на землѝ. |
| 18καὶ ἔσται ὁ φεύγων τὸν φόβον ἐμπεσεῖται εἰς τὸν βόθυνον, ὁ δὲ ἐκβαίνων ἐκ τοῦ βοθύνου ἁλώσεται ὑπὸ τῆς παγίδος, ὅτι θυρίδες ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἠνεῴχθησαν, καὶ σεισθήσεται τὰ θεμέλια τῆς γῆς. | 18И҆ бꙋ́детъ, бѣжа́й стра́ха впаде́тъ въ про́пасть, и҆ и҆зла́зѧй и҆з̾ про́пасти и҆́метсѧ въ сѣ́ть: ꙗ҆́кѡ ѻ҆́кна съ небесѐ ѿверзо́шасѧ, и҆ потрѧсꙋ́тсѧ ѡ҆снѡва́нїѧ земна̑ѧ. |
| 19ταραχῇ ταραχθήσεται ἡ γῆ, καὶ ἀπορίᾳ ἀπορηθήσεται ἡ γῆ· | 19Мѧте́жемъ возмѧте́тсѧ землѧ̀, и҆ скꙋ́достїю ѡ҆скꙋдѣ́етъ землѧ̀. |
| 20ἔκλινεν καὶ σεισθήσεται ὡς ὀπωροφυλάκιον ἡ γῆ ὡς ὁ μεθύων καὶ κραιπαλῶν καὶ πεσεῖται καὶ οὐ μὴ δύνηται ἀναστῆναι, κατίσχυσεν γὰρ ἐπ᾿ αὐτῆς ἡ ἀνομία. | 20Преклони́сѧ и҆ потрѧсе́сѧ землѧ̀ а҆́ки ѻ҆во́щное храни́лище, и҆ а҆́ки пїѧ́нъ и҆ шꙋ́менъ паде́тъ и҆ не возмо́жетъ воста́ти, преѡдолѣ́ бо на не́й беззако́нїе. |
| 21καὶ ἐπάξει ὁ θεὸς ἐπὶ τὸν κόσμον τοῦ οὐρανοῦ τὴν χεῖρα καὶ ἐπὶ τοὺς βασιλεῖς τῆς γῆς· | 21И҆ бꙋ́детъ въ то́й де́нь, наведе́тъ гдⷭ҇ь на ᲂу҆́тварь небе́снꙋю рꙋ́кꙋ и҆ на цари̑ земны̑ѧ. |
| 22καὶ συνάξουσιν καὶ ἀποκλείσουσιν εἰς ὀχύρωμα καὶ εἰς δεσμωτήριον, διὰ πολλῶν γενεῶν ἐπισκοπὴ ἔσται αὐτῶν. | 22И҆ соберꙋ́тъ собра́нїе є҆ѧ̀ и҆ затворѧ́тъ въ твє́рди и҆ въ тємни́цы: мно́зѣми рѡ́ды бꙋ́детъ посѣще́нїе и҆́хъ. |
| 23καὶ τακήσεται ἡ πλίνθος, καὶ πεσεῖται τὸ τεῖχος, ὅτι βασιλεύσει κύριος ἐν Σιων καὶ ἐν Ιερουσαλημ καὶ ἐνώπιον τῶν πρεσβυτέρων δοξασθήσεται. | 23И҆ и҆ста́етъ плі́нѳа и҆ паде́тъ стѣна̀, и҆ ᲂу҆стыди́тсѧ лꙋна̀ и҆ посрами́тсѧ со́лнце: ꙗ҆́кѡ воцр҃и́тсѧ гдⷭ҇ь въ сїѡ́нѣ и҆ во і҆ерⷭ҇ли́мѣ и҆ пред̾ старѣ̑йшины сла́венъ бꙋ́детъ. |