И҆са́їи 29
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Οὐαὶ πόλις Αριηλ, ἣν Δαυιδ ἐπολέμησεν· συναγάγετε γενήματα ἐνιαυτὸν ἐπ᾿ ἐνιαυτόν, φάγεσθε γὰρ σὺν Μωαβ. | 1Го́ре гра́дꙋ а҆рїи́лꙋ, на́ньже даві́дъ воева̀. Собери́те жи̑та ѿ го́да до го́да, снѣ́сте бо вкꙋ́пѣ съ мѡа́вомъ: |
| 2ἐκθλίψω γὰρ Αριηλ, καὶ ἔσται αὐτῆς ἡ ἰσχὺς καὶ τὸ πλοῦτος ἐμοί. | 2ѡ҆ѕло́блю бо а҆рїи́ла, и҆ бꙋ́детъ крѣ́пость є҆гѡ̀ и҆ бога́тство мнѣ̀: |
| 3καὶ κυκλώσω ὡς Δαυιδ ἐπὶ σὲ καὶ βαλῶ περὶ σὲ χάρακα καὶ θήσω περὶ σὲ πύργους, | 3и҆ ѡ҆бсѧ́дꙋ тѧ̀ а҆́ки даві́дъ, и҆ поста́влю ѡ҆́крестъ тебє̀ ѻ҆стро́гъ, и҆ сограждꙋ̀ столпы̀. |
| 4καὶ ταπεινωθήσονται οἱ λόγοι σου εἰς τὴν γῆν, καὶ εἰς τὴν γῆν οἱ λόγοι σου δύσονται· καὶ ἔσται ὡς οἱ φωνοῦντες ἐκ τῆς γῆς ἡ φωνή σου, καὶ πρὸς τὸ ἔδαφος ἡ φωνή σου ἀσθενήσει. | 4И҆ смирѧ́тсѧ словеса̀ твоѧ̑ до землѝ, и҆ въ зе́млю вни́дꙋтъ словеса̀ твоѧ̑: и҆ бꙋ́детъ гла́съ тво́й а҆́ки гласѧ́щихъ ѿ землѝ, и҆ ко землѝ и҆знемо́жетъ гла́съ тво́й. |
| 5καὶ ἔσται ὡς κονιορτὸς ἀπὸ τροχοῦ ὁ πλοῦτος τῶν ἀσεβῶν καὶ ὡς χνοῦς φερόμενος, καὶ ἔσται ὡς στιγμὴ παραχρῆμα | 5И҆ бꙋ́детъ ꙗ҆́кѡ пе́рсть ѿ колесѐ бога́тство нечести́выхъ, и҆ а҆́ки пра́хъ летѧ́й мно́жество ᲂу҆тѣснѧ́ющихъ тѧ̀, и҆ бꙋ́детъ а҆́ки черта̀ внеза́пꙋ ѿ гдⷭ҇а саваѡ́ѳа. |
| 6παρὰ κυρίου σαβαωθ· ἐπισκοπὴ γὰρ ἔσται μετὰ βροντῆς καὶ σεισμοῦ καὶ φωνῆς μεγάλης, καταιγὶς φερομένη καὶ φλὸξ πυρὸς κατεσθίουσα. | 6Присѣще́нїе бо бꙋ́детъ со гро́момъ и҆ съ трꙋ́сомъ и҆ гла́сомъ вели́кимъ, бꙋ́рѧ несо́ма и҆ пла́мень ѻ҆́гненный поѧда́ѧй. |
| 7καὶ ἔσται ὡς ὁ ἐνυπνιαζόμενος ἐν ὕπνῳ ὁ πλοῦτος τῶν ἐθνῶν πάντων, ὅσοι ἐπεστράτευσαν ἐπὶ Αριηλ, καὶ πάντες οἱ στρατευσάμενοι ἐπὶ Ιερουσαλημ καὶ πάντες οἱ συνηγμένοι ἐπ᾿ αὐτὴν καὶ θλίβοντες αὐτήν. | 7И҆ бꙋ́детъ а҆́ки со́нїе ви́дѧй во снѣ̀ но́щїю, бога́тство всѣ́хъ ꙗ҆зы́кѡвъ, є҆ли́цы воева́ша на а҆рїи́ла, и҆ всѝ, и҆̀же воева́ша на і҆ерⷭ҇ли́ма, и҆ всѝ со́браннїи на́нь и҆ ѡ҆ѕлоблѧ́ющїи є҆го̀. |
| 8καὶ ἔσονται ὡς οἱ ἐν ὕπνῳ πίνοντες καὶ ἔσθοντες, καὶ ἐξαναστάντων μάταιον αὐτῶν τὸ ἐνύπνιον, καὶ ὃν τρόπον ἐνυπνιάζεται ὁ διψῶν ὡς πίνων καὶ ἐξαναστὰς ἔτι διψᾷ, ἡ δὲ ψυχὴ αὐτοῦ εἰς κενὸν ἤλπισεν, οὕτως ἔσται ὁ πλοῦτος πάντων τῶν ἐθνῶν, ὅσοι ἐπεστράτευσαν ἐπὶ τὸ ὄρος Σιων. | 8И҆ бꙋ́дꙋтъ а҆́ки во снѣ̀ ꙗ҆дꙋ́щїи и҆ пїю́щїи, и҆ воста́вшымъ, то́щь и҆́хъ со́нъ: и҆ ꙗ҆́коже во снѣ̀ жа́ждай а҆́ки пїѧ́й, воспрѧнꙋ́въ же є҆щѐ жа́ждетъ, дꙋша́ же є҆гѡ̀ вотщѐ надѣ́ѧсѧ: та́кѡ бꙋ́детъ бога́тство всѣ́хъ ꙗ҆зы́кѡвъ, є҆ли́цы воева́ша на го́рꙋ сїѡ́ню. |
| 9ἐκλύθητε καὶ ἔκστητε καὶ κραιπαλήσατε οὐκ ἀπὸ σικερα οὐδὲ ἀπὸ οἴνου· | 9Разслабѣ́йте и҆ ᲂу҆жасни́тесѧ, и҆ ᲂу҆пі́йтесѧ не сїке́ромъ, ни вїно́мъ, |
| 10ὅτι πεπότικεν ὑμᾶς κύριος πνεύματι κατανύξεως καὶ καμμύσει τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν καὶ τῶν προφητῶν αὐτῶν καὶ τῶν ἀρχόντων αὐτῶν, οἱ ὁρῶντες τὰ κρυπτά. | 10ꙗ҆́кѡ напоѝ ва́съ гдⷭ҇ь дꙋ́хомъ ᲂу҆миле́нїѧ, и҆ смежи́тъ ѻ҆́чи и҆́хъ и҆ проро́кѡвъ и҆́хъ и҆ кнѧзе́й и҆́хъ, ви́дѧщихъ сокровє́ннаѧ. |
| 11καὶ ἔσονται ὑμῖν πάντα τὰ ῥήματα ταῦτα ὡς οἱ λόγοι τοῦ βιβλίου τοῦ ἐσφραγισμένου τούτου, ὃ ἐὰν δῶσιν αὐτὸ ἀνθρώπῳ ἐπισταμένῳ γράμματα λέγοντες Ἀνάγνωθι ταῦτα· καὶ ἐρεῖ Οὐ δύναμαι ἀναγνῶναι, ἐσφράγισται γάρ. | 11И҆ бꙋ́дꙋтъ ва́мъ всѧ̑ сїѧ̑ словеса̀, а҆́ки словеса̀ кни́ги запечатлѣ́нныѧ сеѧ̀, ю҆́же а҆́ще дадꙋ́тъ человѣ́кꙋ вѣ́дꙋщемꙋ писа̑нїѧ, глаго́люще: прочтѝ сїѐ. И҆ рече́тъ: не могꙋ̀ прочестѝ, запечатлѣ́нна бо. |
| 12καὶ δοθήσεται τὸ βιβλίον τοῦτο εἰς χεῖρας ἀνθρώπου μὴ ἐπισταμένου γράμματα, καὶ ἐρεῖ αὐτῷ Ἀνάγνωθι τοῦτο· καὶ ἐρεῖ Οὐκ ἐπίσταμαι γράμματα. | 12И҆ да́стсѧ кни́га сїѧ̀ въ рꙋ́цѣ человѣ́кꙋ не вѣ́дꙋщемꙋ писа̑нїѧ, и҆ рече́тсѧ є҆мꙋ̀: прочтѝ сїѐ. И҆ рече́тъ: не вѣ́мъ писа̑нїѧ. |
| 13Καὶ εἶπεν κύριος Ἐγγίζει μοι ὁ λαὸς οὗτος τοῖς χείλεσιν αὐτῶν τιμῶσίν με, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ᾿ ἐμοῦ, μάτην δὲ σέβονταί με διδάσκοντες ἐντάλματα ἀνθρώπων καὶ διδασκαλίας. | 13И҆ речѐ гдⷭ҇ь: приближа́ютсѧ мнѣ̀ лю́дїе сі́и ᲂу҆сты̑ свои́ми и҆ ᲂу҆стна́ми свои́ми почита́ютъ мѧ̀, се́рдце же и҆́хъ дале́че ѿстои́тъ ѿ менє̀: всꙋ́е же почита́ютъ мѧ̀, ᲂу҆ча́ще за́повѣдемъ человѣ́чєскимъ и҆ ᲂу҆че́нїємъ. |
| 14διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἐγὼ προσθήσω τοῦ μεταθεῖναι τὸν λαὸν τοῦτον καὶ μεταθήσω αὐτοὺς καὶ ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν σοφῶν καὶ τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶν κρύψω. | 14Сегѡ̀ ра́ди сѐ, а҆́зъ приложꙋ̀, є҆́же пресели́ти лю́ди сїѧ̑, и҆ преста́влю ѧ҆̀, и҆ погꙋблю̀ премꙋ́дрость премꙋ́дрыхъ и҆ ра́зꙋмъ разꙋ́мныхъ сокры́ю. |
| 15οὐαὶ οἱ βαθέως βουλὴν ποιοῦντες καὶ οὐ διὰ κυρίου· οὐαὶ οἱ ἐν κρυφῇ βουλὴν ποιοῦντες καὶ ἔσται ἐν σκότει τὰ ἔργα αὐτῶν καὶ ἐροῦσιν Τίς ἡμᾶς ἑώρακεν καὶ τίς ἡμᾶς γνώσεται ἢ ἃ ἡμεῖς ποιοῦμεν; | 15Го́ре творѧ́щымъ глꙋбо́кѡ совѣ́тъ, а҆ не гдⷭ҇емъ: го́ре въ та́йнѣ совѣ́тъ творѧ́щымъ, и҆ бꙋ́дꙋтъ во тьмѣ̀ дѣла̀ и҆́хъ, и҆ рекꙋ́тъ: кто́ ны ви́дѣ, и҆ кто́ ны ᲂу҆разꙋмѣ́етъ, ꙗ҆̀же мы̀ твори́мъ; |
| 16οὐχ ὡς ὁ πηλὸς τοῦ κεραμέως λογισθήσεσθε; μὴ ἐρεῖ τὸ πλάσμα τῷ πλάσαντι Οὐ σύ με ἔπλασας; ἢ τὸ ποίημα τῷ ποιήσαντι Οὐ συνετῶς με ἐποίησας; | 16Не ꙗ҆́коже ли бре́нїе скꙋде́льника вмѣните́сѧ; Є҆да̀ рече́тъ зда́нїе созда́вшемꙋ є҆̀: не ты̀ мѧ̀ созда́лъ є҆сѝ; и҆лѝ творе́нїе сотво́ршемꙋ: не разꙋ́мнѡ мѧ̀ сотвори́лъ є҆сѝ; |
| 17οὐκέτι μικρὸν καὶ μετατεθήσεται ὁ Λίβανος ὡς τὸ ὄρος τὸ Χερμελ καὶ τὸ ὄρος τὸ Χερμελ εἰς δρυμὸν λογισθήσεται; | 17Не є҆ще́ ли ма́лѡ, и҆ приложи́тсѧ лїва́нъ, а҆́ки гора̀ херме́ль, и҆ херме́ль въ дꙋбра́вꙋ вмѣни́тсѧ; |
| 18καὶ ἀκούσονται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ κωφοὶ λόγους βιβλίου, καὶ οἱ ἐν τῷ σκότει καὶ οἱ ἐν τῇ ὁμίχλῃ ὀφθαλμοὶ τυφλῶν βλέψονται· | 18И҆ ᲂу҆слы́шатъ въ де́нь ѻ҆́ный глꙋсі́и словеса̀ кни́ги( сеѧ̀) , и҆ и҆̀же во тьмѣ̀ и҆ и҆̀же во мглѣ̀ ѻ҆́чи слѣпы́хъ ᲂу҆́зрѧтъ. |
| 19καὶ ἀγαλλιάσονται πτωχοὶ διὰ κύριον ἐν εὐφροσύνῃ, καὶ οἱ ἀπηλπισμένοι τῶν ἀνθρώπων ἐμπλησθήσονται εὐφροσύνης. | 19И҆ возра́дꙋютсѧ ни́щїи ра́ди гдⷭ҇а въ весе́лїи, и҆ ѿча́ѧвшїисѧ человѣ́цы и҆спо́лнѧтсѧ весе́лїѧ. |
| 20ἐξέλιπεν ἄνομος, καὶ ἀπώλετο ὑπερήφανος, καὶ ἐξωλεθρεύθησαν οἱ ἀνομοῦντες ἐπὶ κακίᾳ | 20И҆счезѐ беззако́нникъ, и҆ поги́бе го́рдый, и҆ потреби́шасѧ всѝ беззако́ннꙋющїи во ѕло́бѣ |
| 21καὶ οἱ ποιοῦντες ἁμαρτεῖν ἀνθρώπους ἐν λόγῳ· πάντας δὲ τοὺς ἐλέγχοντας ἐν πύλαις πρόσκομμα θήσουσιν καὶ ἐπλαγίασαν ἐν ἀδίκοις δίκαιον. | 21и҆ творѧ́щїи согрѣша́ти человѣ́ки во сло́вѣ: всѣ̑мъ же ѡ҆блича́ющымъ во вратѣ́хъ претыка́нїе положа́тъ, поне́же соврати́ша въ непра́вдахъ првⷣнаго. |
| 22διὰ τοῦτο τάδε λέγει κύριος ἐπὶ τὸν οἶκον Ιακωβ, ὃν ἀφώρισεν ἐξ Αβρααμ Οὐ νῦν αἰσχυνθήσεται Ιακωβ οὐδὲ νῦν τὸ πρόσωπον μεταβαλεῖ Ισραηλ· | 22Сегѡ̀ ра́ди та́кѡ гл҃етъ гдⷭ҇ь на до́мъ і҆а́кѡвль, є҆го́же ѡ҆предѣлѝ ѿ а҆враа́ма: не нн҃ѣ постыди́тсѧ і҆а́кѡвъ, нижѐ нн҃ѣ лицѐ своѐ и҆змѣни́тъ і҆и҃ль: |
| 23ἀλλ᾿ ὅταν ἴδωσιν τὰ τέκνα αὐτῶν τὰ ἔργα μου, δι᾿ ἐμὲ ἁγιάσουσιν τὸ ὄνομά μου καὶ ἁγιάσουσιν τὸν ἅγιον Ιακωβ καὶ τὸν θεὸν τοῦ Ισραηλ φοβηθήσονται. | 23но є҆гда̀ ᲂу҆ви́дѧтъ ча̑да и҆́хъ дѣла̀ моѧ̑, менє̀ ра́ди ѡ҆свѧтѧ́тъ и҆́мѧ моѐ и҆ ѡ҆свѧтѧ́тъ ст҃а́го і҆а́кѡвлѧ, и҆ бг҃а і҆и҃лева ᲂу҆боѧ́тсѧ. |
| 24καὶ γνώσονται οἱ τῷ πνεύματι πλανώμενοι σύνεσιν, οἱ δὲ γογγύζοντες μαθήσονται ὑπακούειν, καὶ αἱ γλώσσαι αἱ ψελλίζουσαι μαθήσονται λαλεῖν εἰρήνην. | 24И҆ ᲂу҆разꙋмѣ́ютъ заблꙋжда́ющїи дꙋ́хомъ смы́слъ, и҆ ро́пщꙋщїи наꙋча́тсѧ послꙋ́шати, и҆ ѧ҆зы́цы нѣмотствꙋ́ющїи наꙋча́тсѧ глаго́лати ми́ръ. |