И҆са́їи 30
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Οὐαὶ τέκνα ἀποστάται, τάδε λέγει κύριος, ἐποιήσατε βουλὴν οὐ δι᾿ ἐμοῦ καὶ συνθήκας οὐ διὰ τοῦ πνεύματός μου προσθεῖναι ἁμαρτίας ἐφ᾿ ἁμαρτίαις, | 1Го́ре, ча̑да ѿстꙋпи̑вшаѧ, сїѧ̑ гл҃етъ гдⷭ҇ь: сотвори́сте совѣ́тъ не мно́ю и҆ завѣ́ты не дх҃омъ мои́мъ, приложи́ти грѣхѝ ко грѣхѡ́мъ: |
| 2οἱ πορευόμενοι καταβῆναι εἰς Αἴγυπτον, ἐμὲ δὲ οὐκ ἐπηρώτησαν, τοῦ βοηθηθῆναι ὑπὸ Φαραω καὶ σκεπασθῆναι ὑπὸ Αἰγυπτίων. | 2и҆дꙋ́щїи сни́ти во є҆гѵ́петъ, мене́ же не вопроси́ша, є҆́же по́мощь и҆мѣ́ти ѿ фараѡ́на и҆ застꙋпле́нїе ѿ є҆гѵ́птѧнъ. |
| 3ἔσται γὰρ ὑμῖν ἡ σκέπη Φαραω εἰς αἰσχύνην καὶ τοῖς πεποιθόσιν ἐπ᾿ Αἴγυπτον ὄνειδος. | 3Бꙋ́детъ бо ва́мъ покро́въ фараѡ́новъ въ постыдѣ́нїе и҆ ᲂу҆пова́ющымъ на є҆гѵ́петъ ᲂу҆кори́зна: |
| 4ὅτι εἰσὶν ἐν Τάνει ἀρχηγοὶ ἄγγελοι πονηροί· μάτην κοπιάσουσιν | 4ꙗ҆́кѡ сꙋ́ть въ та́нѣ старѣ̑йшины є҆гѡ̀, и҆ вѣ̑стницы є҆гѡ̀ ѕлѝ. |
| 5πρὸς λαόν, ὃς οὐκ ὠφελήσει αὐτοὺς οὔτε εἰς βοήθειαν οὔτε εἰς ὠφέλειαν, ἀλλὰ εἰς αἰσχύνην καὶ ὄνειδος. | 5Вотщѐ потрꙋдѧ́тсѧ люді́й ра́ди, и҆̀же не ᲂу҆по́льзꙋютъ и҆́хъ, нижѐ на по́мощь, нижѐ на по́льзꙋ, но на стꙋ́дъ и҆ на ᲂу҆кори́знꙋ. |
| 6Ἡ ὅρασις τῶν τετραπόδων τῶν ἐν τῇ ἐρήμῳ. Ἐν τῇ θλίψει καὶ τῇ στενοχωρίᾳ, λέων καὶ σκύμνος λέοντος ἐκεῖθεν καὶ ἀσπίδες καὶ ἔκγονα ἀσπίδων πετομένων, οἳ ἔφερον ἐπ᾿ ὄνων καὶ καμήλων τὸν πλοῦτον αὐτῶν πρὸς ἔθνος ὃ οὐκ ὠφελήσει αὐτοὺς εἰς βοήθειαν, ἀλλὰ εἰς αἰσχύνην καὶ ὄνειδος. | 6Видѣ́нїе четвероно́гихъ, и҆̀же въ пꙋсты́ни. Въ печа́ли и҆ въ тѣснотѣ̀ ле́въ и҆ льви́чищь: ѿтꙋ́дꙋ а҆́спїды и҆ пле́мѧ а҆́спїдѡвъ парѧ́щихъ, и҆̀же везѧ́хꙋ на ѻ҆слѣ́хъ и҆ на вельблю́дѣхъ бога́тство своѐ ко ꙗ҆зы́кꙋ, и҆́же не помо́жетъ и҆̀мъ въ по́мощь, но на стꙋ́дъ и҆ ᲂу҆кори́знꙋ. |
| 7Αἰγύπτιοι μάταια καὶ κενὰ ὠφελήσουσιν ὑμᾶς· ἀπάγγειλον αὐτοῖς ὅτι Ματαία ἡ παράκλησις ὑμῶν αὕτη. | 7Є҆гѵ́птѧне вотщѐ и҆ всꙋ́е ᲂу҆спѣ́ютъ ва́мъ: возвѣстѝ и҆̀мъ, ꙗ҆́кѡ тще́тно ᲂу҆тѣше́нїе ва́ше сїѐ. |
| 8Νῦν οὖν καθίσας γράψον ἐπὶ πυξίου ταῦτα καὶ εἰς βιβλίον, ὅτι ἔσται εἰς ἡμέρας καιρῶν ταῦτα καὶ ἕως εἰς τὸν αἰῶνα. | 8Нн҃ѣ ᲂу҆̀бо сѣ́дъ напишѝ сїѧ̑ на дскѣ̀ и҆ въ кни́гꙋ: ꙗ҆́кѡ бꙋ́дꙋтъ сїѧ̑ во дни̑ време́нъ и҆ да́же до вѣ́ка. |
| 9ὅτι λαὸς ἀπειθής ἐστιν, υἱοὶ ψευδεῖς, οἳ οὐκ ἠβούλοντο ἀκούειν τὸν νόμον τοῦ θεοῦ, | 9Ꙗ҆́кѡ лю́дїе непокори́ви сꙋ́ть, сы́нове лжи́вїи, и҆̀же не похотѣ́ша слы́шати зако́на бж҃їѧ, |
| 10οἱ λέγοντες τοῖς προφήταις Μὴ ἀναγγέλλετε ἡμῖν, καὶ τοῖς τὰ ὁράματα ὁρῶσιν Μὴ λαλεῖτε ἡμῖν, ἀλλὰ ἡμῖν λαλεῖτε καὶ ἀναγγέλλετε ἡμῖν ἑτέραν πλάνησιν | 10глаго́люще прⷪ҇ро́кѡмъ: не повѣ́дайте на́мъ: и҆ видѣ̑нїѧ ви́дѧщымъ: не глаго́лите на́мъ, но на́мъ глаго́лите и҆ возвѣща́йте на́мъ и҆но́е прельще́нїе |
| 11καὶ ἀποστρέψατε ἡμᾶς ἀπὸ τῆς ὁδοῦ ταύτης, ἀφέλετε ἀφ᾿ ἡμῶν τὸν τρίβον τοῦτον καὶ ἀφέλετε ἀφ᾿ ἡμῶν τὸν ἅγιον τοῦ Ισραηλ. | 11и҆ соврати́те на́съ съ пꙋтѝ сегѡ̀: ѿими́те ѿ на́съ пꙋ́ть се́й и҆ ѿими́те ѿ на́съ сꙋ́дъ і҆и҃левъ{ Є҆вр.: ст҃о́е і҆и҃лево.}. |
| 12διὰ τοῦτο οὕτως λέγει κύριος ὁ ἅγιος τοῦ Ισραηλ Ὅτι ἠπειθήσατε τοῖς λόγοις τούτοις καὶ ἠλπίσατε ἐπὶ ψεύδει καὶ ὅτι ἐγόγγυσας καὶ πεποιθὼς ἐγένου ἐπὶ τῷ λόγῳ τούτῳ, | 12Тогѡ̀ ра́ди си́це гл҃етъ гдⷭ҇ь ст҃ы́й і҆и҃левъ: поне́же не покори́стесѧ словесє́мъ си̑мъ и҆ надѣ́ѧстесѧ на лжꙋ̀, и҆ ꙗ҆́кѡ поропта́сте и҆ ᲂу҆пова́юще бы́сте на сло́во сїѐ, |
| 13διὰ τοῦτο ἔσται ὑμῖν ἡ ἁμαρτία αὕτη ὡς τεῖχος πῖπτον παραχρῆμα πόλεως ὀχυρᾶς ἑαλωκυίας, ἧς παραχρῆμα πάρεστιν τὸ πτῶμα, | 13сегѡ̀ ра́ди бꙋ́детъ ва́мъ грѣ́хъ се́й, а҆́ки стѣна̀ па́дающаѧ внеза́пꙋ гра́да тве́рда плѣне́на, є҆гѡ́же а҆́бїе настои́тъ паде́нїе: |
| 14καὶ τὸ πτῶμα αὐτῆς ἔσται ὡς σύντριμμα ἀγγείου ὀστρακίνου, ἐκ κεραμίου λεπτὰ ὥστε μὴ εὑρεῖν ἐν αὐτοῖς ὄστρακον ἐν ᾧ πῦρ ἀρεῖς καὶ ἐν ᾧ ἀποσυριεῖς ὕδωρ μικρόν. | 14и҆ паде́нїе є҆гѡ̀ бꙋ́детъ ꙗ҆́кѡ сокрꙋше́нїе сосꙋ́да гли́нѧна, ѿ гли́ны дро́бны, ꙗ҆́кѡ не мо́жно ѡ҆брѣстѝ въ ни́хъ чре́па, и҆́мже ѻ҆́гнь во́змеши и҆ во́ньже влїе́ши воды̀ ма́лѡ. |
| 15οὕτω λέγει κύριος ὁ ἅγιος τοῦ Ισραηλ Ὅταν ἀποστραφεὶς στενάξῃς, τότε σωθήσῃ καὶ γνώσῃ ποῦ ἦσθα· ὅτε ἐπεποίθεις ἐπὶ τοῖς ματαίοις, ματαία ἡ ἰσχὺς ὑμῶν ἐγενήθη. καὶ οὐκ ἠβούλεσθε ἀκούειν, | 15Та́кѡ гл҃етъ гдⷭ҇ь, гдⷭ҇ь ст҃ы́й і҆и҃левъ: є҆гда̀ возврати́всѧ воздо́хнеши, тогда̀ спасе́шисѧ и҆ ᲂу҆разꙋмѣ́еши, гдѣ̀ є҆сѝ бы́лъ: є҆гда̀ ᲂу҆пова́лъ є҆сѝ на сꙋ́єтнаѧ, тще́тна крѣ́пость ва́ша бы́сть, и҆ не хотѣ́сте послꙋ́шати, |
| 16ἀλλ᾿ εἴπατε Ἐφ᾿ ἵππων φευξόμεθα· διὰ τοῦτο φεύξεσθε· καὶ εἴπατε Ἐπὶ κούφοις ἀναβάται ἐσόμεθα· διὰ τοῦτο κοῦφοι ἔσονται οἱ διώκοντες ὑμᾶς. | 16но реко́сте: на ко́нехъ побѣ́гнемъ. Тогѡ̀ ра́ди побѣ́гнете. И҆ реко́сте: на ле́гкихъ вса́дницы бꙋ́демъ. Тогѡ̀ ра́ди ле́гцы бꙋ́дꙋтъ гонѧ́щїи ва́съ. |
| 17διὰ φωνὴν ἑνὸς φεύξονται χίλιοι, καὶ διὰ φωνὴν πέντε φεύξονται πολλοί, ἕως ἂν καταλειφθῆτε ὡς ἱστὸς ἐπ᾿ ὄρους καὶ ὡς σημαίαν φέρων ἐπὶ βουνοῦ. | 17Ѿ гла́са є҆ди́нагѡ побѣ́гнꙋтъ ты́сѧща, и҆ ѿ гла́са пѧтѝ побѣ́гнꙋтъ мно́зи, до́ндеже ѡ҆ста́влени бꙋ́дете а҆́ки що́гла на горѣ̀ и҆ ꙗ҆́кѡ зна́мѧ носѧ́й на холмѣ̀. |
| 18καὶ πάλιν μενεῖ ὁ θεὸς τοῦ οἰκτιρῆσαι ὑμᾶς καὶ διὰ τοῦτο ὑψωθήσεται τοῦ ἐλεῆσαι ὑμᾶς· διότι κριτὴς κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν ἐστιν, καὶ ποῦ καταλείψετε τὴν δόξαν ὑμῶν; μακάριοι οἱ ἐμμένοντες ἐν αὐτῷ. | 18И҆ па́ки пожде́тъ бг҃ъ, є҆́же ᲂу҆ще́дрити ва́съ, и҆ сегѡ̀ ра́ди вознесе́тсѧ є҆́же поми́ловати ва́съ: занѐ сꙋдїѧ̀ гдⷭ҇ь бг҃ъ ва́шъ є҆́сть, и҆ гдѣ̀ ѡ҆ста́вите сла́вꙋ ва́шꙋ; блаже́ни всѝ пребыва́ющїи въ не́мъ. |
| 19Διότι λαὸς ἅγιος ἐν Σιων οἰκήσει, καὶ Ιερουσαλημ κλαυθμῷ ἔκλαυσεν Ἐλέησόν με· ἐλεήσει σε τὴν φωνὴν τῆς κραυγῆς σου· ἡνίκα εἶδεν, ἐπήκουσέν σου. | 19Занѐ лю́дїе ст҃і́и въ сїѡ́нѣ вселѧ́тсѧ, і҆ерⷭ҇ли́мъ же пла́чемъ воспла́касѧ: поми́лꙋй мѧ̀. Поми́лꙋетъ тѧ̀, є҆гда̀ ᲂу҆зрѣ̀ гла́съ во́плѧ твоегѡ̀, послꙋ́ша тебѐ. |
| 20καὶ δώσει κύριος ὑμῖν ἄρτον θλίψεως καὶ ὕδωρ στενόν, καὶ οὐκέτι μὴ ἐγγίσωσίν σοι οἱ πλανῶντές σε· ὅτι οἱ ὀφθαλμοί σου ὄψονται τοὺς πλανῶντάς σε, | 20И҆ да́стъ гдⷭ҇ь ва́мъ хлѣ́бъ печа́ли и҆ во́дꙋ тѣ́снꙋю, и҆ ктомꙋ̀ не прибли́жатсѧ къ тебѣ̀ льстѧ́щїи тѧ̀: ꙗ҆́кѡ ѻ҆́чи твоѝ ᲂу҆́зрѧтъ прельща́ющихъ тѧ̀, |
| 21καὶ τὰ ὦτά σου ἀκούσονται τοὺς λόγους τῶν ὀπίσω σε πλανησάντων, οἱ λέγοντες Αὕτη ἡ ὁδός, πορευθῶμεν ἐν αὐτῇ εἴτε δεξιὰ εἴτε ἀριστερά. | 21и҆ ᲂу҆шеса̀ твоѧ̑ ᲂу҆слы́шатъ словеса̀ созадѝ тебѐ прельща́ющихъ, и҆̀же глаго́лютъ: се́й пꙋ́ть, поиди́мъ по немꙋ̀ и҆лѝ на де́сно, и҆лѝ на лѣ́во. |
| 22καὶ ἐξαρεῖς τὰ εἴδωλα τὰ περιηργυρωμένα καὶ τὰ περικεχρυσωμένα, λεπτὰ ποιήσεις καὶ λικμήσεις ὡς ὕδωρ ἀποκαθημένης καὶ ὡς κόπρον ὤσεις αὐτά. | 22И҆ ѿве́ржеши кꙋмі́ры посре́брєнныѧ, и҆ позлащє́нныѧ раздроби́ши, и҆ развѣ́еши ꙗ҆́кѡ во́дꙋ жены̀ мѣ́сѧчныѧ, и҆ а҆́ки мѡты́ла ѿве́ржеши ѧ҆̀. |
| 23τότε ἔσται ὁ ὑετὸς τῷ σπέρματι τῆς γῆς σου, καὶ ὁ ἄρτος τοῦ γενήματος τῆς γῆς σου ἔσται πλησμονὴ καὶ λιπαρός· καὶ βοσκηθήσεταί σου τὰ κτήνη τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τόπον πίονα καὶ εὐρύχωρον, | 23Тогда̀ бꙋ́детъ до́ждь сѣ́мени землѝ твоеѧ̀, и҆ хлѣ́бъ жи́та землѝ твоеѧ̀ бꙋ́детъ и҆з̾ѻби́ленъ и҆ тꙋ́ченъ, и҆ напасꙋ́тсѧ ско́ти твоѝ въ то́й де́нь на мѣ́стѣ тꙋ́чнѣ и҆ простра́ннѣ. |
| 24οἱ ταῦροι ὑμῶν καὶ οἱ βόες οἱ ἐργαζόμενοι τὴν γῆν φάγονται ἄχυρα ἀναπεποιημένα ἐν κριθῇ λελικμημένα. | 24Ю҆нцы̀ ва́ши и҆ воло́ве дѣ́лающїи зе́млю наѧдѧ́тсѧ пле́въ смѣ́шенныхъ со ꙗ҆чме́немъ и҆звѣ́ѧнымъ. |
| 25καὶ ἔσται ἐπὶ παντὸς ὄρους ὑψηλοῦ καὶ ἐπὶ παντὸς βουνοῦ μετεώρου ὕδωρ διαπορευόμενον ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, ὅταν ἀπόλωνται πολλοὶ καὶ ὅταν πέσωσιν πύργοι. | 25И҆ бꙋ́детъ на всѧ́цѣй горѣ̀ высо́цѣ и҆ на всѧ́цѣмъ хо́лмѣ вознесе́ннѣ вода̀ текꙋ́щаѧ въ де́нь ѻ҆́ный, є҆гда̀ поги́бнꙋтъ мно́зи, и҆ є҆гда̀ падꙋ́тсѧ столпѝ: |
| 26καὶ ἔσται τὸ φῶς τῆς σελήνης ὡς τὸ φῶς τοῦ ἡλίου καὶ τὸ φῶς τοῦ ἡλίου ἔσται ἑπταπλάσιον ἐν τῇ ἡμέρᾳ, ὅταν ἰάσηται κύριος τὸ σύντριμμα τοῦ λαοῦ αὐτοῦ, καὶ τὴν ὀδύνην τῆς πληγῆς σου ἰάσεται. | 26и҆ бꙋ́детъ свѣ́тъ лꙋны̀ а҆́ки свѣ́тъ со́лнца, и҆ свѣ́тъ со́лнечный бꙋ́детъ седмери́цею въ то́й де́нь, є҆гда̀ и҆сцѣли́тъ гдⷭ҇ь сокрꙋше́нїе люді́й свои́хъ и҆ болѣ́знь ꙗ҆́звы твоеѧ̀ и҆сцѣли́тъ. |
| 27Ἰδοὺ τὸ ὄνομα κυρίου διὰ χρόνου ἔρχεται πολλοῦ, καιόμενος ὁ θυμός, μετὰ δόξης τὸ λόγιον τῶν χειλέων αὐτοῦ, τὸ λόγιον ὀργῆς πλῆρες, καὶ ἡ ὀργὴ τοῦ θυμοῦ ὡς πῦρ ἔδεται. | 27Сѐ, и҆́мѧ гдⷭ҇не и҆́детъ вре́менемъ мно́гимъ, горѧ́щаѧ ꙗ҆́рость є҆гѡ̀: со сла́вою сло́во ᲂу҆сте́нъ є҆гѡ̀, сло́во гнѣ́ва по́лно, и҆ гнѣ́въ ꙗ҆́рости ꙗ҆́кѡ ѻ҆́гнь поѧ́стъ: |
| 28καὶ τὸ πνεῦμα αὐτοῦ ὡς ὕδωρ ἐν φάραγγι σῦρον ἥξει ἕως τοῦ τραχήλου καὶ διαιρεθήσεται τοῦ ἔθνη ταράξαι ἐπὶ πλανήσει ματαίᾳ, καὶ διώξεται αὐτοὺς πλάνησις καὶ λήμψεται αὐτοὺς κατὰ πρόσωπον αὐτῶν. | 28и҆ дꙋ́хъ є҆гѡ̀ а҆́ки вода̀ въ де́бри влекꙋ́щи прїи́детъ да́же до вы́и и҆ раздѣли́тсѧ, є҆́же смꙋти́ти ꙗ҆зы́ки ѡ҆ прельще́нїи сꙋ́етнѣмъ, и҆ пожене́тъ ѧ҆̀ пре́лесть тща̀, и҆ во́зметъ ѧ҆̀ пред̾ лице́мъ и҆́хъ. |
| 29μὴ διὰ παντὸς δεῖ ὑμᾶς εὐφραίνεσθαι καὶ εἰσπορεύεσθαι εἰς τὰ ἅγιά μου διὰ παντὸς ὡσεὶ ἑορτάζοντας καὶ ὡσεὶ εὐφραινομένους εἰσελθεῖν μετὰ αὐλοῦ εἰς τὸ ὄρος τοῦ κυρίου πρὸς τὸν θεὸν τοῦ Ισραηλ; | 29Є҆да̀ прⷭ҇нѡ подоба́етъ ва́мъ ра́доватисѧ и҆ входи́ти во ст҃а̑ѧ моѧ̑ всегда̀, а҆́ки пра́зднꙋющымъ и҆ ꙗ҆́кѡ веселѧ́щымсѧ вни́ти со сопѣ́лїю въ го́рꙋ гдⷭ҇ню къ бг҃ꙋ і҆и҃левꙋ; |
| 30καὶ ἀκουστὴν ποιήσει ὁ θεὸς τὴν δόξαν τῆς φωνῆς αὐτοῦ καὶ τὸν θυμὸν τοῦ βραχίονος αὐτοῦ δείξει μετὰ θυμοῦ καὶ ὀργῆς καὶ φλογὸς κατεσθιούσης· κεραυνώσει βιαίως καὶ ὡς ὕδωρ καὶ χάλαζα συγκαταφερομένη βίᾳ. | 30И҆ слы́шанꙋ сотвори́тъ гдⷭ҇ь сла́вꙋ гла́са своегѡ̀, и҆ ꙗ҆́рость мы́шцы своеѧ̀ показа́ти, съ ꙗ҆́ростїю и҆ гнѣ́вомъ, и҆ со пла́менемъ поѧда́ющимъ возгреми́тъ ѕѣ́льнѡ, и҆ ꙗ҆́кѡ вода̀ и҆ гра́дъ низходѧ́щь нꙋ́ждею. |
| 31διὰ γὰρ φωνὴν κυρίου ἡττηθήσονται Ἀσσύριοι τῇ πληγῇ, ᾗ ἂν πατάξῃ αὐτούς. | 31Гла́сомъ бо гдⷭ҇нимъ побѣжде́ни бꙋ́дꙋтъ а҆ссѷрі́ане ꙗ҆́звою, є҆́юже а҆́ще порази́тъ ѧ҆̀. |
| 32καὶ ἔσται αὐτῷ κυκλόθεν, ὅθεν ἦν αὐτῷ ἡ ἐλπὶς τῆς βοηθείας, ἐφ᾿ ᾗ αὐτὸς ἐπεποίθει· αὐτοὶ μετὰ αὐλῶν καὶ κιθάρας πολεμήσουσιν αὐτὸν ἐκ μεταβολῆς. | 32И҆ бꙋ́детъ є҆мꙋ̀ ѡ҆́крестъ, ѿѻнꙋ́дꙋже бѣ̀ и҆́хъ наде́жда по́мощи, на ню́же то́й ᲂу҆пова́ше: ті́и со тѷмпа̑ны и҆ гꙋ́сльми ра́товати бꙋ́дꙋтъ на́нь ѿ премѣне́нїѧ. |
| 33σὺ γὰρ πρὸ ἡμερῶν ἀπαιτηθήσῃ· μὴ καὶ σοὶ ἡτοιμάσθη βασιλεύειν φάραγγα βαθεῖαν, ξύλα κείμενα, πῦρ καὶ ξύλα πολλά; ὁ θυμὸς κυρίου ὡς φάραγξ ὑπὸ θείου καιομένη. | 33Ты́ бо пре́жде дні́й и҆стѧ́занъ бꙋ́деши: є҆да̀ и҆ тебѣ̀ ᲂу҆гото́васѧ ца́рствовати; де́брь глꙋбо́кꙋю, древеса̀ лежа̑ща, ѻ҆́гнь и҆ древа̀ мнѡ́га, ꙗ҆́рость гдⷭ҇нѧ а҆́ки де́брь жꙋ́пеломъ горѧ́щаѧ. |