И҆са́їи 59
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Μὴ οὐκ ἰσχύει ἡ χεὶρ κυρίου τοῦ σῶσαι; ἢ ἐβάρυνεν τὸ οὖς αὐτοῦ τοῦ μὴ εἰσακοῦσαι; | 1Є҆да̀ не мо́жетъ рꙋка̀ гдⷭ҇нѧ спⷭ҇тѝ; и҆лѝ ѡ҆тѧгчи́лъ є҆́сть слꙋ́хъ сво́й, є҆́же не ᲂу҆слы́шати; |
| 2ἀλλὰ τὰ ἁμαρτήματα ὑμῶν διιστῶσιν ἀνὰ μέσον ὑμῶν καὶ τοῦ θεοῦ, καὶ διὰ τὰς ἁμαρτίας ὑμῶν ἀπέστρεψεν τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἀφ᾿ ὑμῶν τοῦ μὴ ἐλεῆσαι. | 2Но грѣсѝ ва́ши разлꙋча́ютъ междꙋ̀ ва́ми и҆ междꙋ̀ бг҃омъ, и҆ грѣ̑хъ ра́ди ва́шихъ ѿвратѝ лицѐ своѐ ѿ ва́съ, є҆́же не поми́ловати. |
| 3αἱ γὰρ χεῖρες ὑμῶν μεμολυμμέναι αἵματι καὶ οἱ δάκτυλοι ὑμῶν ἐν ἁμαρτίαις, τὰ δὲ χείλη ὑμῶν ἐλάλησεν ἀνομίαν, καὶ ἡ γλῶσσα ὑμῶν ἀδικίαν μελετᾷ. | 3Рꙋ́цѣ бо ва́ши ѡ҆сквернє́нѣ кро́вїю, и҆ пе́рсты ва́ши во грѣсѣ́хъ, ᲂу҆стнѣ́ же ва́ши возглаго́лаша беззако́нїе, и҆ ѧ҆зы́къ ва́шъ непра́вдѣ поꙋча́етсѧ. |
| 4οὐδεὶς λαλεῖ δίκαια, οὐδὲ ἔστιν κρίσις ἀληθινή· πεποίθασιν ἐπὶ ματαίοις καὶ λαλοῦσιν κενά, ὅτι κύουσιν πόνον καὶ τίκτουσιν ἀνομίαν. | 4Никто́же глаго́летъ пра́вды, нижѐ є҆́сть сꙋ́дъ и҆́стиненъ: ᲂу҆пова́ютъ на сꙋ́єтнаѧ и҆ глаго́лютъ тщє́тнаѧ, ꙗ҆́кѡ зачина́ютъ трꙋ́дъ и҆ ражда́ютъ беззако́нїе. |
| 5ᾠὰ ἀσπίδων ἔρρηξαν καὶ ἱστὸν ἀράχνης ὑφαίνουσιν· καὶ ὁ μέλλων τῶν ᾠῶν αὐτῶν φαγεῖν συντρίψας οὔριον εὗρεν, καὶ ἐν αὐτῷ βασιλίσκος· | 5Ꙗ҆́ица а҆́спїдска разби́ша и҆ поста́въ паꙋчи́нный ткꙋ́тъ, и҆ хотѧ́й ѿ ꙗ҆́ицъ и҆́хъ ꙗ҆́сти, разби́въ за́портокъ( є҆гѡ̀) , ѡ҆брѣ́те и҆ въ не́мъ васїлі́ска. |
| 6ὁ ἱστὸς αὐτῶν οὐκ ἔσται εἰς ἱμάτιον, οὐδὲ μὴ περιβάλωνται ἀπὸ τῶν ἔργων αὐτῶν· τὰ γὰρ ἔργα αὐτῶν ἔργα ἀνομίας. | 6Поста́въ и҆́хъ не бꙋ́детъ на ри́зꙋ, и҆ не ѡ҆де́ждꙋтсѧ ѿ дѣ́лъ свои́хъ: дѣла́ бо и҆́хъ дѣла̀ беззако́нїѧ. |
| 7οἱ δὲ πόδες αὐτῶν ἐπὶ πονηρίαν τρέχουσιν ταχινοὶ ἐκχέαι αἷμα· καὶ οἱ διαλογισμοὶ αὐτῶν διαλογισμοὶ ἀφρόνων, σύντριμμα καὶ ταλαιπωρία ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν. | 7Но́зѣ же и҆́хъ на ѕло̀ текꙋ́тъ, ско́ри пролїѧ́ти кро́вь, и҆ мы̑сли и҆́хъ мы̑сли ѡ҆ ᲂу҆бі́йствахъ: сокрꙋше́нїе и҆ бѣ́дность во пꙋте́хъ и҆́хъ, |
| 8καὶ ὁδὸν εἰρήνης οὐκ οἴδασιν, καὶ οὐκ ἔστιν κρίσις ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν· αἱ γὰρ τρίβοι αὐτῶν διεστραμμέναι, ἃς διοδεύουσιν, καὶ οὐκ οἴδασιν εἰρήνην. | 8и҆ пꙋтѝ ми́рнагѡ не позна́ша, и҆ нѣ́сть сꙋда̀ во пꙋте́хъ и҆́хъ: стєзи́ бо и҆́хъ развращє́ны, по ни́хже хо́дѧтъ, и҆ не вѣ́дѧтъ ми́ра. |
| 9διὰ τοῦτο ἀπέστη ἡ κρίσις ἀπ᾿ αὐτῶν, καὶ οὐ μὴ καταλάβῃ αὐτοὺς δικαιοσύνη· ὑπομεινάντων αὐτῶν φῶς ἐγένετο αὐτοῖς σκότος, μείναντες αὐγὴν ἐν ἀωρίᾳ περιεπάτησαν. | 9Тогѡ̀ ра́ди ѿстꙋпѝ ѿ ни́хъ сꙋ́дъ, и҆ не пости́гнетъ и҆́хъ пра́вда: ждꙋ́щымъ и҆̀мъ свѣ́та, бы́сть и҆̀мъ тьма̀, ждꙋ́ще зарѝ во мра́цѣ ходи́ша. |
| 10ψηλαφήσουσιν ὡς τυφλοὶ τοῖχον καὶ ὡς οὐχ ὑπαρχόντων ὀφθαλμῶν ψηλαφήσουσιν· καὶ πεσοῦνται ἐν μεσημβρίᾳ ὡς ἐν μεσονυκτίῳ, ὡς ἀποθνῄσκοντες στενάξουσιν. | 10Ѡ҆сѧ́жꙋтъ ꙗ҆́кѡ слѣпі́и стѣ́нꙋ, ꙗ҆́кѡ сꙋ́ще без̾ ѻ҆че́съ ѡ҆сѧза́ти бꙋ́дꙋтъ, и҆ падꙋ́тсѧ въ полꙋ́дни ꙗ҆́кѡ въ полꙋ́нощи, ꙗ҆́кѡ ᲂу҆мира́юще возстенꙋ́тъ |
| 11ὡς ἄρκος καὶ ὡς περιστερὰ ἅμα πορεύσονται· ἀνεμείναμεν κρίσιν, καὶ οὐκ ἔστιν· σωτηρία μακρὰν ἀφέστηκεν ἀφ᾿ ἡμῶν. | 11ꙗ҆́кѡ медвѣ́дь, и҆ ꙗ҆́кѡ го́лꙋбь вкꙋ́пѣ по́йдꙋтъ. Жда́хомъ сꙋда̀, и҆ нѣ́сть, спасе́нїе дале́че ѿстꙋпѝ ѿ на́съ. |
| 12πολλὴ γὰρ ἡμῶν ἡ ἀνομία ἐναντίον σου, καὶ αἱ ἁμαρτίαι ἡμῶν ἀντέστησαν ἡμῖν· αἱ γὰρ ἀνομίαι ἡμῶν ἐν ἡμῖν, καὶ τὰ ἀδικήματα ἡμῶν ἔγνωμεν· | 12Мно́го бо беззако́нїе на́ше пред̾ тобо́ю, и҆ грѣсѝ на́ши проти́вꙋ ста́ша на́мъ: беззакѡ́нїѧ бо на̑ша въ на́съ, и҆ непра̑вды на́шѧ ᲂу҆разꙋмѣ́хомъ: |
| 13ἠσεβήσαμεν καὶ ἐψευσάμεθα καὶ ἀπέστημεν ἀπὸ ὄπισθεν τοῦ θεοῦ ἡμῶν· ἐλαλήσαμεν ἄδικα καὶ ἠπειθήσαμεν, ἐκύομεν καὶ ἐμελετήσαμεν ἀπὸ καρδίας ἡμῶν λόγους ἀδίκους· | 13нече́ствовахомъ и҆ солга́хомъ и҆ ѿстꙋпи́хомъ ѿ послѣ́дованїѧ бг҃а на́шегѡ: глаго́лахомъ непра́вдꙋ и҆ не покори́хомсѧ, во ᲂу҆тро́бѣ зача́хомъ и҆ поꙋчи́хомсѧ ѿ се́рдца на́шегѡ словесє́мъ непра́вєднымъ: |
| 14καὶ ἀπεστήσαμεν ὀπίσω τὴν κρίσιν, καὶ ἡ δικαιοσύνη μακρὰν ἀφέστηκεν, ὅτι καταναλώθη ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν ἡ ἀλήθεια, καὶ δι᾿ εὐθείας οὐκ ἠδύναντο διελθεῖν. | 14и҆ ѡ҆ста́вихомъ созадѝ сꙋ́дъ, и҆ пра́вда дале́че ѿстꙋпѝ ѿ на́съ: ꙗ҆́кѡ и҆знемо́же во пꙋте́хъ и҆́хъ и҆́стина, и҆ пра́вымъ( пꙋте́мъ) не возмого́ша прейтѝ: |
| 15καὶ ἡ ἀλήθεια ἦρται, καὶ μετέστησαν τὴν διάνοιαν τοῦ συνιέναι· καὶ εἶδεν κύριος, καὶ οὐκ ἤρεσεν αὐτῷ, ὅτι οὐκ ἦν κρίσις. | 15и҆ и҆́стина взѧ́сѧ, и҆ преста́виша ᲂу҆́мъ сво́й є҆́же смы́слити. И҆ ви́дѣ гдⷭ҇ь и҆ негодова̀, ꙗ҆́кѡ не бѧ́ше сꙋда̀: |
| 16καὶ εἶδεν καὶ οὐκ ἦν ἀνήρ, καὶ κατενόησεν καὶ οὐκ ἦν ὁ ἀντιλημψόμενος, καὶ ἠμύνατο αὐτοὺς τῷ βραχίονι αὐτοῦ καὶ τῇ ἐλεημοσύνῃ ἐστηρίσατο. | 16и҆ ви́дѣ, и҆ не бѧ́ше мꙋ́жа, и҆ помы́сли, и҆ не бѧ́ше и҆збавлѧ́ющагѡ: и҆ мстѝ и҆̀мъ мы́шцею свое́ю, и҆ поми́лованїемъ ᲂу҆твердѝ. |
| 17καὶ ἐνεδύσατο δικαιοσύνην ὡς θώρακα καὶ περιέθετο περικεφαλαίαν σωτηρίου ἐπὶ τῆς κεφαλῆς καὶ περιεβάλετο ἱμάτιον ἐκδικήσεως καὶ τὸ περιβόλαιον | 17И҆ ѡ҆дѣ́ѧсѧ пра́вдою ꙗ҆́кѡ щито́мъ, и҆ возложѝ шле́мъ спасе́нїѧ на главꙋ̀, и҆ ѡ҆блече́сѧ въ ри́зꙋ ѿмще́нїѧ, и҆ ѻ҆де́ждею свое́ю: |
| 18ὡς ἀνταποδώσων ἀνταπόδοσιν ὄνειδος τοῖς ὑπεναντίοις. | 18ꙗ҆́кѡ воздава́ѧй воздаѧ́нїе ᲂу҆кори́знꙋ сꙋпоста́тѡмъ. |
| 19καὶ φοβηθήσονται οἱ ἀπὸ δυσμῶν τὸ ὄνομα κυρίου καὶ οἱ ἀπ᾿ ἀνατολῶν ἡλίου τὸ ὄνομα τὸ ἔνδοξον· ἥξει γὰρ ὡς ποταμὸς βίαιος ἡ ὀργὴ παρὰ κυρίου, ἥξει μετὰ θυμοῦ. | 19И҆ ᲂу҆боѧ́тсѧ, и҆̀же ѿ за̑падъ, и҆́мене гдⷭ҇нѧ, и҆ и҆̀же ѿ востѡ́къ со́лнца, и҆́мене є҆гѡ̀ сла́внагѡ: прїи́детъ бо ꙗ҆́кѡ рѣка̀ наси́льнаѧ гнѣ́въ ѿ гдⷭ҇а, прїи́детъ со ꙗ҆́ростїю. |
| 20καὶ ἥξει ἕνεκεν Σιων ὁ ῥυόμενος καὶ ἀποστρέψει ἀσεβείας ἀπὸ Ιακωβ. | 20И҆ прїи́детъ сїѡ́на ра́ди и҆збавлѧ́ѧй, и҆ ѿврати́тъ нече́стїе ѿ і҆а́кѡва. |
| 21καὶ αὕτη αὐτοῖς ἡ παρ᾿ ἐμοῦ διαθήκη, εἶπεν κύριος· τὸ πνεῦμα τὸ ἐμόν, ὅ ἐστιν ἐπὶ σοί, καὶ τὰ ῥήματα, ἃ ἔδωκα εἰς τὸ στόμα σου, οὐ μὴ ἐκλίπῃ ἐκ τοῦ στόματός σου καὶ ἐκ τοῦ στόματος τοῦ σπέρματός σου, εἶπεν γὰρ κύριος, ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ εἰς τὸν αἰῶνα. | 21И҆ се́й и҆̀мъ и҆́же ѿ менє̀ завѣ́тъ, речѐ гдⷭ҇ь: дх҃ъ мо́й, и҆́же є҆́сть въ тебѣ̀, и҆ гл҃го́лы, ꙗ҆̀же а҆́зъ да́хъ во ᲂу҆ста̀ твоѧ̑, не ѡ҆скꙋдѣ́ютъ ѿ ᲂу҆́стъ твои́хъ и҆ ѿ ᲂу҆́стъ сѣ́мене твоегѡ̀: рече́ бо гдⷭ҇ь ѿнн҃ѣ и҆ во вѣ́къ. |