И҆са́їи 14
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Καὶ ἐλεήσει κύριος τὸν Ιακωβ καὶ ἐκλέξεται ἔτι τὸν Ισραηλ, καὶ ἀναπαύσονται ἐπὶ τῆς γῆς αὐτῶν, καὶ ὁ γιώρας προστεθήσεται πρὸς αὐτοὺς καὶ προστεθήσεται πρὸς τὸν οἶκον Ιακωβ, | 1Ско́рѡ и҆́детъ и҆ не ᲂу҆ме́длитъ: и҆ поми́лꙋетъ гдⷭ҇ь і҆а́кѡва и҆ и҆збере́тъ па́ки і҆и҃лѧ, и҆ почі́ютъ на землѝ свое́й, и҆ пришле́цъ приложи́тсѧ къ ни̑мъ и҆ приложи́тсѧ къ до́мꙋ і҆а́кѡвлю, |
| 2καὶ λήμψονται αὐτοὺς ἔθνη καὶ εἰσάξουσιν εἰς τὸν τόπον αὐτῶν, καὶ κατακληρονομήσουσιν καὶ πληθυνθήσονται ἐπὶ τῆς γῆς τοῦ θεοῦ εἰς δούλους καὶ δούλας· καὶ ἔσονται αἰχμάλωτοι οἱ αἰχμαλωτεύσαντες αὐτούς, καὶ κυριευθήσονται οἱ κυριεύσαντες αὐτῶν. | 2и҆ по́ймꙋтъ и҆̀хъ ꙗ҆зы́цы и҆ введꙋ́тъ на мѣ́сто и҆́хъ, и҆ наслѣ́дѧтъ и҆ ᲂу҆мно́жатсѧ на землѝ бж҃їи въ рабы̑ и҆ рабы̑ни: и҆ бꙋ́дꙋтъ плѣне́ни плѣни́вшїи ѧ҆̀, и҆ ѡ҆блада́ни бꙋ́дꙋтъ ѡ҆блада́вшїи и҆́ми. |
| 3Καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἀναπαύσει σε ὁ θεὸς ἐκ τῆς ὀδύνης καὶ τοῦ θυμοῦ σου καὶ τῆς δουλείας σου τῆς σκληρᾶς, ἧς ἐδούλευσας αὐτοῖς. | 3И҆ бꙋ́детъ въ то́й де́нь, ᲂу҆поко́итъ тѧ̀ гдⷭ҇ь ѿ болѣ́зни и҆ ꙗ҆́рости твоеѧ̀ и҆ ѿ рабо́ты же́стокїѧ, є҆́юже рабо́талъ є҆сѝ и҆̀мъ. |
| 4καὶ λήμψῃ τὸν θρῆνον τοῦτον ἐπὶ τὸν βασιλέα Βαβυλῶνος καὶ ἐρεῖς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ Πῶς ἀναπέπαυται ὁ ἀπαιτῶν καὶ ἀναπέπαυται ὁ ἐπισπουδαστής; | 4И҆ прїи́меши пла́чь се́й{ Є҆вр.: при́тчꙋ сїю̀.} на царѧ̀ вавѷлѡ́нска и҆ рече́ши въ то́й де́нь: ка́кѡ преста̀ и҆стѧзꙋ́ѧй и҆ преста̀ понꙋжда́ѧй; |
| 5συνέτριψεν ὁ θεὸς τὸν ζυγὸν τῶν ἁμαρτωλῶν, τὸν ζυγὸν τῶν ἀρχόντων· | 5Сокрꙋшѝ бг҃ъ ꙗ҆ре́мъ грѣ́шникѡвъ, ꙗ҆ре́мъ кнѧзе́й, |
| 6πατάξας ἔθνος θυμῷ πληγῇ ἀνιάτῳ, παίων ἔθνος πληγὴν θυμοῦ, ἣ οὐκ ἐφείσατο, | 6порази́въ ꙗ҆зы́къ ꙗ҆́ростїю, ꙗ҆́звою неисцѣ́льною, поража́ѧй ꙗ҆зы́къ ꙗ҆́звою ꙗ҆́рости, є҆́юже не пощадѣ̀, почѝ ᲂу҆пова́ющи. |
| 7ἀνεπαύσατο πεποιθώς. πᾶσα ἡ γῆ βοᾷ μετ᾿ εὐφροσύνης, | 7Всѧ̀ землѧ̀ вопїе́тъ со весе́лїемъ, |
| 8καὶ τὰ ξύλα τοῦ Λιβάνου εὐφράνθησαν ἐπὶ σοὶ καὶ ἡ κέδρος τοῦ Λιβάνου Ἀφ οὗ σὺ κεκοίμησαι, οὐκ ἀνέβη ὁ κόπτων ἡμᾶς. | 8и҆ древа̀ лїва́нѡва возвесели́шасѧ ѡ҆ тебѣ̀ и҆ ке́дръ лїва́нскїй: ѿне́лѣже ты̀ ᲂу҆снꙋ́лъ є҆сѝ, не взы́де посѣка́ѧй на́съ. |
| 9ὁ ᾅδης κάτωθεν ἐπικράνθη συναντήσας σοι, συνηγέρθησάν σοι πάντες οἱ γίγαντες οἱ ἄρξαντες τῆς γῆς οἱ ἐγείραντες ἐκ τῶν θρόνων αὐτῶν πάντας βασιλεῖς ἐθνῶν. | 9А҆́дъ до́лѣ ѡ҆горчи́сѧ, срѣ́тъ тѧ̀: воста́ша съ тобо́ю всѝ и҆споли́ни ѡ҆блада́вшїи земле́ю, подвиза́вшїи ѿ престо́лѡвъ свои́хъ всѣ́хъ царе́й ꙗ҆зы́ческихъ. |
| 10πάντες ἀποκριθήσονται καὶ ἐροῦσίν σοι Καὶ σὺ ἑάλως ὥσπερ καὶ ἡμεῖς, ἐν ἡμῖν δὲ κατελογίσθης. | 10Всѝ ѿвѣща́ютъ и҆ рекꙋ́тъ тебѣ̀: и҆ ты̀ плѣне́нъ є҆сѝ, ꙗ҆́коже и҆ мы̀: и҆ въ на́съ вмѣне́нъ є҆сѝ. |
| 11κατέβη δὲ εἰς ᾅδου ἡ δόξα σου, ἡ πολλή σου εὐφροσύνη· ὑποκάτω σου στρώσουσιν σῆψιν, καὶ τὸ κατακάλυμμά σου σκώληξ. | 11Сни́де сла́ва твоѧ̀ во а҆́дъ, мно́гое весе́лїе твоѐ: под̾ тобо́ю посте́лютъ гни́лость, и҆ покро́въ тво́й че́рвь. |
| 12πῶς ἐξέπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ὁ ἑωσφόρος ὁ πρωῒ ἀνατέλλων; συνετρίβη εἰς τὴν γῆν ὁ ἀποστέλλων πρὸς πάντα τὰ ἔθνη. | 12Ка́кѡ спадѐ съ небесѐ денни́ца восходѧ́щаѧ заꙋ́тра; сокрꙋши́сѧ на землѝ посыла́ѧй ко всѣ̑мъ ꙗ҆зы́кѡмъ. |
| 13σὺ δὲ εἶπας ἐν τῇ διανοίᾳ σου Εἰς τὸν οὐρανὸν ἀναβήσομαι, ἐπάνω τῶν ἄστρων τοῦ οὐρανοῦ θήσω τὸν θρόνον μου, καθιῶ ἐν ὄρει ὑψηλῷ ἐπὶ τὰ ὄρη τὰ ὑψηλὰ τὰ πρὸς βορρᾶν, | 13Ты́ же ре́клъ є҆сѝ во ᲂу҆мѣ̀ твое́мъ: на не́бо взы́дꙋ, вы́ше ѕвѣ́здъ небе́сныхъ поста́влю престо́лъ мо́й, сѧ́дꙋ на горѣ̀ высо́цѣ, на гора́хъ высо́кихъ, ꙗ҆̀же къ сѣ́верꙋ: |
| 14ἀναβήσομαι ἐπάνω τῶν νεφελῶν, ἔσομαι ὅμοιος τῷ ὑψίστῳ. | 14взы́дꙋ вы́ше ѡ҆́блакъ, бꙋ́дꙋ подо́бенъ вы́шнемꙋ. |
| 15νῦν δὲ εἰς ᾅδου καταβήσῃ καὶ εἰς τὰ θεμέλια τῆς γῆς. | 15Нн҃ѣ же во а҆́дъ сни́деши и҆ во ѡ҆снѡва́нїѧ землѝ. |
| 16οἱ ἰδόντες σε θαυμάσουσιν ἐπὶ σοὶ καὶ ἐροῦσιν Οὗτος ὁ ἄνθρωπος ὁ παροξύνων τὴν γῆν, σείων βασιλεῖς; | 16Ви́дѣвшїи тѧ̀ ᲂу҆дивѧ́тсѧ ѡ҆ тебѣ̀ и҆ рекꙋ́тъ: се́й человѣ́къ раздража́ѧй зе́млю, потрѧса́ѧй цари̑, |
| 17ὁ θεὶς τὴν οἰκουμένην ὅλην ἔρημον καὶ τὰς πόλεις καθεῖλεν, τοὺς ἐν ἐπαγωγῇ οὐκ ἔλυσεν. | 17положи́вый вселе́ннꙋю всю̀ пꙋ́стꙋ и҆ гра́ды є҆ѧ̀ разсы́па, плѣне́ныхъ не разрѣшѝ. |
| 18πάντες οἱ βασιλεῖς τῶν ἐθνῶν ἐκοιμήθησαν ἐν τιμῇ, ἄνθρωπος ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ· | 18Всѝ ца́рїе ꙗ҆зы́кѡвъ ᲂу҆спо́ша въ че́сти, кі́йждо въ домꙋ̀ свое́мъ. |
| 19σὺ δὲ ῥιφήσῃ ἐν τοῖς ὄρεσιν ὡς νεκρὸς ἐβδελυγμένος μετὰ πολλῶν τεθνηκότων ἐκκεκεντημένων μαχαίραις καταβαινόντων εἰς ᾅδου. ὃν τρόπον ἱμάτιον ἐν αἵματι πεφυρμένον οὐκ ἔσται καθαρόν, | 19Ты́ же пове́рженъ бꙋ́деши въ гора́хъ, ꙗ҆́кѡ мертве́цъ ме́рзкїй со мно́гими мертвєцы̀ и҆зсѣ́чеными мече́мъ, сходѧ́щими во а҆́дъ. |
| 20οὕτως οὐδὲ σὺ ἔσῃ καθαρός, διότι τὴν γῆν μου ἀπώλεσας καὶ τὸν λαόν μου ἀπέκτεινας· οὐ μὴ μείνῃς εἰς τὸν αἰῶνα χρόνον, σπέρμα πονηρόν. | 20Ꙗ҆́коже ри́за въ кро́ви намоче́на не бꙋ́детъ чиста̀, та́кожде и҆ ты̀ не бꙋ́деши чи́стъ, занѐ зе́млю мою̀ погꙋби́лъ є҆сѝ и҆ лю́ди моѧ̑ и҆зби́лъ є҆сѝ: не пребꙋ́деши въ вѣ́чное вре́мѧ, сѣ́мѧ ѕло́е. |
| 21ἑτοίμασον τὰ τέκνα σου σφαγῆναι ταῖς ἁμαρτίαις τοῦ πατρός σου, ἵνα μὴ ἀναστῶσιν καὶ τὴν γῆν κληρονομήσωσιν καὶ ἐμπλήσωσι τὴν γῆν πόλεων. | 21Оу҆гото́ви ча̑да твоѧ̑ на ᲂу҆бїе́нїе грѣха́ми ѻ҆тца̀ твоегѡ̀, да не воста́нꙋтъ и҆ наслѣ́дѧтъ зе́млю и҆ напо́лнѧтъ зе́млю ра́тьми. |
| 22Καὶ ἐπαναστήσομαι αὐτοῖς, λέγει κύριος σαβαωθ, καὶ ἀπολῶ αὐτῶν ὄνομα καὶ κατάλειμμα καὶ σπέρμα– τάδε λέγει κύριος– | 22И҆ воста́нꙋ на нѧ̀, гл҃етъ гдⷭ҇ь саваѡ́ѳъ, и҆ погꙋблю̀ и҆́мѧ и҆́хъ, и҆ ѡ҆ста́нокъ, и҆ сѣ́мѧ: сїѧ̑ гл҃етъ гдⷭ҇ь. |
| 23καὶ θήσω τὴν Βαβυλωνίαν ἔρημον ὥστε κατοικεῖν ἐχίνους, καὶ ἔσται εἰς οὐδέν· καὶ θήσω αὐτὴν πηλοῦ βάραθρον εἰς ἀπώλειαν.– | 23И҆ положꙋ̀ вавѷлѡ́на пꙋ́ста, ꙗ҆́кѡ вогнѣзди́тисѧ є҆жє́мъ, и҆ бꙋ́детъ ни во что́же: и҆ положꙋ̀ и҆̀ бре́нїѧ про́пасть въ па́гꙋбꙋ. |
| 24τάδε λέγει κύριος σαβαωθ Ὃν τρόπον εἴρηκα, οὕτως ἔσται, καὶ ὃν τρόπον βεβούλευμαι, οὕτως μενεῖ, | 24Сїѧ̑ гл҃етъ гдⷭ҇ь саваѡ́ѳъ: ꙗ҆́коже гл҃ахъ, та́кѡ бꙋ́детъ, и҆ ꙗ҆́коже совѣща́хъ, та́кѡ пребꙋ́детъ, |
| 25τοῦ ἀπολέσαι τοὺς Ἀσσυρίους ἀπὸ τῆς γῆς τῆς ἐμῆς καὶ ἀπὸ τῶν ὀρέων μου, καὶ ἔσονται εἰς καταπάτημα, καὶ ἀφαιρεθήσεται ἀπ᾿ αὐτῶν ὁ ζυγὸς αὐτῶν, καὶ τὸ κῦδος αὐτῶν ἀπὸ τῶν ὤμων ἀφαιρεθήσεται. | 25є҆́же погꙋби́ти а҆ссѷрі́анъ на землѝ мое́й и҆ на гора́хъ мои́хъ: и҆ бꙋ́дꙋтъ въ попра́нїе, и҆ ѿи́метсѧ ѿ ни́хъ ꙗ҆ре́мъ и҆́хъ, и҆ сла́ва{ Є҆вр.: бре́мѧ.} и҆́хъ ѿ ра́менъ и҆́хъ ѿи́метсѧ. |
| 26αὕτη ἡ βουλή, ἣν βεβούλευται κύριος ἐπὶ τὴν οἰκουμένην ὅλην, καὶ αὕτη ἡ χεὶρ ἡ ὑψηλὴ ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη τῆς οἰκουμένης. | 26Се́й совѣ́тъ, є҆го́же совѣща̀ гдⷭ҇ь на всю̀ вселе́ннꙋю, и҆ сїѧ̀ рꙋка̀ на всѧ̑ ꙗ҆зы́ки вселе́нныѧ: |
| 27ἃ γὰρ ὁ θεὸς ὁ ἅγιος βεβούλευται, τίς διασκεδάσει; καὶ τὴν χεῖρα τὴν ὑψηλὴν τίς ἀποστρέψει; | 27ꙗ҆̀же бо бг҃ъ ст҃ы́й совѣща̀, кто̀ разори́тъ; и҆ рꙋ́кꙋ є҆гѡ̀ высо́кꙋю кто̀ ѿврати́тъ; |
| 28Τοῦ ἔτους, οὗ ἀπέθανεν Αχαζ ὁ βασιλεύς, ἐγενήθη τὸ ῥῆμα τοῦτο. | 28Въ лѣ́то, въ не́же ᲂу҆́мре а҆ха́зъ ца́рь, бы́сть глаго́лъ се́й: |
| 29Μὴ εὐφρανθείητε, πάντες οἱ ἀλλόφυλοι, συνετρίβη γὰρ ὁ ζυγὸς τοῦ παίοντος ὑμᾶς· ἐκ γὰρ σπέρματος ὄφεων ἐξελεύσεται ἔκγονα ἀσπίδων, καὶ τὰ ἔκγονα αὐτῶν ἐξελεύσονται ὄφεις πετόμενοι. | 29не ра́дꙋйтесѧ, всѝ и҆ноплемє́нницы, сокрꙋши́сѧ бо ꙗ҆ре́мъ бїю́щагѡ вы̀: ѿ сѣ́мене бо ѕмїи́на и҆зы́дꙋтъ и҆сча̑дїѧ а҆́спїдѡвъ, и҆ и҆сча̑дїѧ и҆́хъ и҆зы́дꙋтъ ѕмїи̑ парѧ́щїи: |
| 30καὶ βοσκηθήσονται πτωχοὶ δι᾿ αὐτοῦ, πτωχοὶ δὲ ἄνδρες ἐπ᾿ εἰρήνης ἀναπαύσονται· ἀνελεῖ δὲ λιμῷ τὸ σπέρμα σου καὶ τὸ κατάλειμμά σου ἀνελεῖ. | 30и҆ ᲂу҆пасꙋ́тсѧ ᲂу҆бо́зїи и҆́мъ, ни́щїи же человѣ́цы въ ми́рѣ почі́ютъ: и҆ потреби́тъ гла́домъ сѣ́мѧ твоѐ, и҆ ѡ҆ста́нокъ тво́й и҆збїе́тъ. |
| 31ὀλολύζετε, πύλαι πόλεων, κεκραγέτωσαν πόλεις τεταραγμέναι, οἱ ἀλλόφυλοι πάντες, ὅτι καπνὸς ἀπὸ βορρᾶ ἔρχεται, καὶ οὐκ ἔστιν τοῦ εἶναι. | 31Воспла́читесѧ, врата̀ градѡ́въ, да возопїю́тъ гра́ды смѧте́ннїи, и҆ноплемє́нницы всѝ, занѐ ды́мъ ѿ сѣ́вера и҆́детъ, и҆ нѣ́сть, и҆́же пребꙋ́детъ. |
| 32καὶ τί ἀποκριθήσονται βασιλεῖς ἐθνῶν; ὅτι κύριος ἐθεμελίωσεν Σιων, καὶ δι᾿ αὐτοῦ σωθήσονται οἱ ταπεινοὶ τοῦ λαοῦ. | 32И҆ что̀ ѿвѣща́ютъ ца́рїе ꙗ҆зы́кѡвъ; ꙗ҆́кѡ гдⷭ҇ь ѡ҆снова̀ сїѡ́на, и҆ тѣ́мъ спасꙋ́тсѧ смире́ннїи люді́й є҆гѡ̀. |