И҆са́їи 61
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Πνεῦμα κυρίου ἐπ᾿ ἐμέ, οὗ εἵνεκεν ἔχρισέν με· εὐαγγελίσασθαι πτωχοῖς ἀπέσταλκέν με, ἰάσασθαι τοὺς συντετριμμένους τῇ καρδίᾳ, κηρύξαι αἰχμαλώτοις ἄφεσιν καὶ τυφλοῖς ἀνάβλεψιν, | 1Дх҃ъ гдⷭ҇ень на мнѣ̀, є҆гѡ́же ра́ди пома́за мѧ̀, бл҃говѣсти́ти ни́щымъ посла́ мѧ, и҆сцѣли́ти сокрꙋшє́нныѧ се́рдцемъ, проповѣ́дати плѣ́нникѡмъ ѿпꙋще́нїе и҆ слѣпы̑мъ прозрѣ́нїе, |
| 2καλέσαι ἐνιαυτὸν κυρίου δεκτὸν καὶ ἡμέραν ἀνταποδόσεως, παρακαλέσαι πάντας τοὺς πενθοῦντας, | 2нарещѝ лѣ́то гдⷭ҇не прїѧ́тно и҆ де́нь воздаѧ́нїѧ, ᲂу҆тѣ́шити всѧ̑ пла́чꙋщыѧ, |
| 3δοθῆναι τοῖς πενθοῦσιν Σιων δόξαν ἀντὶ σποδοῦ, ἄλειμμα εὐφροσύνης τοῖς πενθοῦσιν, καταστολὴν δόξης ἀντὶ πνεύματος ἀκηδίας· καὶ κληθήσονται γενεαὶ δικαιοσύνης, φύτευμα κυρίου εἰς δόξαν. | 3да́ти пла́чꙋщымъ сїѡ́на сла́вꙋ вмѣ́стѡ пе́пела, пома́занїе весе́лїѧ пла́чꙋщымъ, ᲂу҆краше́нїе сла́вы вмѣ́стѡ дꙋ́ха ᲂу҆ны́нїѧ: и҆ нарекꙋ́тсѧ ро́дове пра́вды, насажде́нїе гдⷭ҇не во сла́вꙋ. |
| 4καὶ οἰκοδομήσουσιν ἐρήμους αἰωνίας, ἐξηρημωμένας πρότερον ἐξαναστήσουσιν· καὶ καινιοῦσιν πόλεις ἐρήμους ἐξηρημωμένας εἰς γενεάς. | 4И҆ сози́ждꙋтъ пꙋсты̑ни вѣ̑чныѧ, запꙋстѣ́вшыѧ пре́жде воздви́гнꙋтъ: и҆ ѡ҆бновѧ́тъ гра́ды пꙋсты̑ѧ, ѡ҆пꙋстошє́нныѧ въ ро́ды. |
| 5καὶ ἥξουσιν ἀλλογενεῖς ποιμαίνοντες τὰ πρόβατά σου, καὶ ἀλλόφυλοι ἀροτῆρες καὶ ἀμπελουργοί· | 5И҆ прїи́дꙋтъ и҆норо́днїи, пасꙋ́щїи ѻ҆́вцы твоѧ̑, и҆ и҆ноплемє́нницы ѡ҆ра́телїе и҆ вїногра́дарїе ва́ши: |
| 6ὑμεῖς δὲ ἱερεῖς κυρίου κληθήσεσθε, λειτουργοὶ θεοῦ· ἰσχὺν ἐθνῶν κατέδεσθε καὶ ἐν τῷ πλούτῳ αὐτῶν θαυμασθήσεσθε. | 6вы́ же свѧще́нницы гдⷭ҇ни нарече́тесѧ, слꙋжи́телїе бг҃а ва́шегѡ, рече́тсѧ ва́мъ: крѣ́пость ꙗ҆зы̑къ снѣ́сте и҆ въ бога́тствѣ и҆́хъ чꙋ́дни бꙋ́дете. |
| 7οὕτως ἐκ δευτέρας κληρονομήσουσιν τὴν γῆν, καὶ εὐφροσύνη αἰώνιος ὑπὲρ κεφαλῆς αὐτῶν. | 7Си́це зе́млю свою̀ втори́цею наслѣ́дѧтъ, и҆ весе́лїе вѣ́чное над̾ главо́ю и҆́хъ. |
| 8ἐγὼ γάρ εἰμι κύριος ὁ ἀγαπῶν δικαιοσύνην καὶ μισῶν ἁρπάγματα ἐξ ἀδικίας· καὶ δώσω τὸν μόχθον αὐτῶν δικαίοις καὶ διαθήκην αἰώνιον διαθήσομαι αὐτοῖς. | 8А҆́зъ бо є҆́смь гдⷭ҇ь любѧ́й пра́вдꙋ и҆ ненави́дѧй граблє́нїѧ ѿ непра́вды: и҆ да́мъ трꙋ́дъ и҆́хъ пра́ведникѡмъ и҆ завѣ́тъ вѣ́ченъ завѣща́ю и҆̀мъ. |
| 9καὶ γνωσθήσεται ἐν τοῖς ἔθνεσιν τὸ σπέρμα αὐτῶν καὶ τὰ ἔκγονα αὐτῶν· πᾶς ὁ ὁρῶν αὐτοὺς ἐπιγνώσεται αὐτούς, ὅτι οὗτοί εἰσιν σπέρμα ηὐλογημένον ὑπὸ θεοῦ | 9И҆ позна́етсѧ во ꙗ҆зы́цѣхъ сѣ́мѧ и҆́хъ, и҆ внꙋ́цы и҆́хъ посредѣ̀ люді́й: всѧ́къ ви́дѧй ѧ҆̀ позна́етъ ѧ҆̀, ꙗ҆́кѡ сі́и сꙋ́ть сѣ́мѧ блгⷭ҇ве́но ѿ бг҃а, и҆ ра́достїю возра́дꙋютсѧ ѡ҆ гдⷭ҇ѣ. |
| 10καὶ εὐφροσύνῃ εὐφρανθήσονται ἐπὶ κύριον.– ἀγαλλιάσθω ἡ ψυχή μου ἐπὶ τῷ κυρίῳ· ἐνέδυσεν γάρ με ἱμάτιον σωτηρίου καὶ χιτῶνα εὐφροσύνης ὡς νυμφίῳ περιέθηκέν μοι μίτραν καὶ ὡς νύμφην κατεκόσμησέν με κόσμῳ. | 10Да возра́дꙋетсѧ дꙋша̀ моѧ̀ ѡ҆ гдⷭ҇ѣ: ѡ҆блече́ бо мѧ̀ въ ри́зꙋ спⷭ҇нїѧ и҆ ѻ҆де́ждею весе́лїѧ( ѡ҆дѣ́ѧ мѧ̀) : ꙗ҆́кѡ на жениха̀ возложѝ на мѧ̀ вѣне́цъ, и҆ ꙗ҆́кѡ невѣ́стꙋ ᲂу҆краси́ мѧ красото́ю. |
| 11καὶ ὡς γῆν αὔξουσαν τὸ ἄνθος αὐτῆς καὶ ὡς κῆπος τὰ σπέρματα αὐτοῦ, οὕτως ἀνατελεῖ κύριος δικαιοσύνην καὶ ἀγαλλίαμα ἐναντίον πάντων τῶν ἐθνῶν. | 11И҆ ꙗ҆́кѡ землѧ̀ растѧ́щаѧ цвѣ́тъ сво́й, и҆ ꙗ҆́кѡ вертогра́дъ сѣ́мена своѧ̑ прозѧба́етъ: та́кѡ возрасти́тъ гдⷭ҇ь гдⷭ҇ь пра́вдꙋ и҆ весе́лїе пред̾ всѣ́ми ꙗ҆зы̑ки. |