І҆еремі́и 8
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, λέγει κύριος, ἐξοίσουσιν τὰ ὀστᾶ τῶν βασιλέων Ιουδα καὶ τὰ ὀστᾶ τῶν ἀρχόντων αὐτοῦ καὶ τὰ ὀστᾶ τῶν ἱερέων καὶ τὰ ὀστᾶ τῶν προφητῶν καὶ τὰ ὀστᾶ τῶν κατοικούντων Ιερουσαλημ ἐκ τῶν τάφων αὐτῶν | 1Во вре́мѧ ѻ҆́но, гл҃етъ гдⷭ҇ь, и҆зве́ргꙋтъ кѡ́сти царе́й і҆ꙋ́ды и҆ кѡ́сти кнѧзе́й є҆гѡ̀, и҆ кѡ́сти свѧще́нникѡвъ и҆ кѡ́сти проро́кѡвъ и҆ кѡ́сти ѡ҆бита́ющихъ во і҆ерⷭ҇ли́мѣ и҆з̾ гробѡ́въ и҆́хъ |
| 2καὶ ψύξουσιν αὐτὰ πρὸς τὸν ἥλιον καὶ τὴν σελήνην καὶ πρὸς πάντας τοὺς ἀστέρας καὶ πρὸς πᾶσαν τὴν στρατιὰν τοῦ οὐρανοῦ, ἃ ἠγάπησαν καὶ οἷς ἐδούλευσαν καὶ ὧν ἐπορεύθησαν ὀπίσω αὐτῶν καὶ ὧν ἀντείχοντο καὶ οἷς προσεκύνησαν αὐτοῖς· οὐ κοπήσονται καὶ οὐ ταφήσονται καὶ ἔσονται εἰς παράδειγμα ἐπὶ προσώπου τῆς γῆς, | 2и҆ пове́ргꙋтъ и҆̀хъ проти́вꙋ со́лнца и҆ лꙋны̀ и҆ проти́вꙋ всѣ́хъ ѕвѣ́здъ небе́сныхъ и҆ проти́вꙋ всегѡ̀ во́инства небе́снагѡ, и҆̀хже возлюби́ша и҆ и҆̀мже слꙋжи́ша и҆ в̾слѣ́дъ и҆́хъ ходи́ша, и҆ и҆́хже держа́хꙋсѧ и҆ и҆̀мже поклони́шасѧ: неѡпла́кани и҆ непогребе́ни бꙋ́дꙋтъ и҆ въ примѣ́ръ на лицы̀ землѝ бꙋ́дꙋтъ: |
| 3ὅτι εἵλοντο τὸν θάνατον ἢ τὴν ζωήν, καὶ πᾶσιν τοῖς καταλοίποις τοῖς καταλειφθεῖσιν ἀπὸ τῆς γενεᾶς ἐκείνης ἐν παντὶ τόπῳ, οὗ ἐὰν ἐξώσω αὐτοὺς ἐκεῖ. | 3ꙗ҆́кѡ и҆збра́ша па́че сме́рть, не́же живо́тъ, и҆ всѣ̑мъ, и҆̀же ѡ҆ста́ша ѿ пле́мене сегѡ̀ стропти́вагѡ во всѣ́хъ мѣ́стѣхъ, а҆́може и҆зри́нꙋ и҆̀хъ, речѐ гдⷭ҇ь си́лъ. |
| 4Ὅτι τάδε λέγει κύριος Μὴ ὁ πίπτων οὐκ ἀνίσταται; ἢ ὁ ἀποστρέφων οὐκ ἐπιστρέφει; | 4И҆ рече́ши къ ни̑мъ: поне́же сїѧ̑ гл҃етъ гдⷭ҇ь: є҆да̀ па́даѧй не востае́тъ, и҆лѝ ѿвраща́ѧйсѧ не ѡ҆брати́тсѧ; |
| 5διὰ τί ἀπέστρεψεν ὁ λαός μου οὗτος ἀποστροφὴν ἀναιδῆ καὶ κατεκρατήθησαν ἐν τῇ προαιρέσει αὐτῶν καὶ οὐκ ἠθέλησαν τοῦ ἐπιστρέψαι; | 5Вскꙋ́ю ѿврати́шасѧ лю́дїе моѝ сі́и во і҆ерⷭ҇ли́мѣ ѿвраще́нїемъ безстꙋ́днымъ и҆ ᲂу҆крѣпи́шасѧ во произволе́нїи свое́мъ и҆ не восхотѣ́ша ѡ҆брати́тисѧ; |
| 6ἐνωτίσασθε δὴ καὶ ἀκούσατε· οὐχ οὕτως λαλήσουσιν, οὐκ ἔστιν ἄνθρωπος μετανοῶν ἀπὸ τῆς κακίας αὐτοῦ λέγων Τί ἐποίησα; διέλιπεν ὁ τρέχων ἀπὸ τοῦ δρόμου αὐτοῦ ὡς ἵππος κάθιδρος ἐν χρεμετισμῷ αὐτοῦ. | 6Внима́йте и҆ слꙋ́шайте: не та́кѡ ли возглаго́лютъ: нѣ́сть человѣ́къ творѧ́й покаѧ́нїе ѡ҆ грѣсѣ̀ свое́мъ, глаго́лѧ: что̀ сотвори́хъ; И҆знемо́же бѣжа́й ѿ тече́нїѧ своегѡ̀, а҆́ки ко́нь ᲂу҆трꙋжде́нъ во ржа́нїи свое́мъ. |
| 7καὶ ἡ ασιδα ἐν τῷ οὐρανῷ ἔγνω τὸν καιρὸν αὐτῆς, τρυγὼν καὶ χελιδών, ἀγροῦ στρουθία ἐφύλαξαν καιροὺς εἰσόδων αὐτῶν, ὁ δὲ λαός μου οὐκ ἔγνω τὰ κρίματα κυρίου. | 7Є҆рѡді́а{ Въ гре́ч.: а҆сі́да.} на небесѝ позна̀ вре́мѧ своѐ, го́рлица и҆ ла́стовица се́льнаѧ, вра́бїе сохрани́ша времена̀ вхо́дѡвъ свои́хъ: лю́дїе же моѝ сі́и не позна́ша сꙋде́бъ гдⷭ҇нихъ. |
| 8πῶς ἐρεῖτε ὅτι Σοφοί ἐσμεν ἡμεῖς, καὶ νόμος κυρίου ἐστὶν μεθ᾿ ἡμῶν; εἰς μάτην ἐγενήθη σχοῖνος ψευδὴς γραμματεῦσιν. | 8Ка́кѡ рече́те, ꙗ҆́кѡ мы̀ мꙋ́дри є҆смы̀ и҆ зако́нъ гдⷭ҇ень съ на́ми є҆́сть; И҆́стиннѡ всꙋ́е бы́сть тро́сть лжи́ваѧ кни́жникѡмъ. |
| 9ᾐσχύνθησαν σοφοὶ καὶ ἐπτοήθησαν καὶ ἑάλωσαν, ὅτι τὸν λόγον κυρίου ἀπεδοκίμασαν· σοφία τίς ἐστιν ἐν αὐτοῖς; | 9Постыдѣ́шасѧ премꙋ́дрїи, и҆ ᲂу҆страше́ни и҆ пои́мани бы́ша, сло́во бо гдⷭ҇не ѿверго́ша: ка́ѧ мꙋ́дрость є҆́сть въ ни́хъ; |
| 10διὰ τοῦτο δώσω τὰς γυναῖκας αὐτῶν ἑτέροις καὶ τοὺς ἀγροὺς αὐτῶν τοῖς κληρονόμοις, | 10Сегѡ̀ ра́ди да́мъ жєны̀ и҆́хъ и҆ны̑мъ и҆ се́ла и҆́хъ наслѣ́дникѡмъ, поне́же ѿ ма́ла да́же до вели́ка всѝ златолю́бїю послѣ́дꙋютъ и҆ ѿ проро́ка да́же до свѧще́нника всѝ творѧ́тъ лжꙋ̀, |
| 11 | 11и҆ и҆сцѣлѧ́хꙋ сотрє́нїѧ дще́ре люді́й мои́хъ, ко безче́стїю глаго́люще: ми́ръ, ми́ръ. И҆ не бѣ̀ ми́ра. |
| 12 | 12Постыжде́ни сꙋ́ть, ꙗ҆́кѡ гнꙋ́сство сотвори́ша и҆ постыдѣ́нїемъ не постыдѣ́шасѧ и҆ посрами́тисѧ не вѣ́дѣша: сегѡ̀ ра́ди падꙋ́тъ междꙋ̀ па́дающими, во вре́мѧ посѣще́нїѧ своегѡ̀ падꙋ́тъ, речѐ гдⷭ҇ь. |
| 13καὶ συνάξουσιν τὰ γενήματα αὐτῶν, λέγει κύριος, οὐκ ἔστιν σταφυλὴ ἐν ταῖς ἀμπέλοις, καὶ οὐκ ἔστιν σῦκα ἐν ταῖς συκαῖς, καὶ τὰ φύλλα κατερρύηκεν. | 13И҆ соберꙋ́тъ плоды̀ и҆́хъ, гл҃етъ гдⷭ҇ь: нѣ́сть гро́зда на лозѣ̀, и҆ не сꙋ́ть смѡ́кви на смоко́вницахъ, и҆ ли́ствїе ѿпадо́ша: и҆ да́хъ и҆̀мъ, и҆ мимоидо́ша и҆́хъ. |
| 14ἐπὶ τί ἡμεῖς καθήμεθα; συνάχθητε καὶ εἰσέλθωμεν εἰς τὰς πόλεις τὰς ὀχυρὰς καὶ ἀπορριφῶμεν, ὅτι ὁ θεὸς ἀπέρριψεν ἡμᾶς καὶ ἐπότισεν ἡμᾶς ὕδωρ χολῆς, ὅτι ἡμάρτομεν ἐναντίον αὐτοῦ. | 14Почто̀ мы̀ сѣди́мъ; совокꙋпи́тесѧ и҆ вни́демъ во гра́ды твє́рды и҆ пове́ржемсѧ та́мѡ, ꙗ҆́кѡ гдⷭ҇ь бг҃ъ на́шъ ѿри́нꙋ на́съ и҆ напоѝ на́съ водо́ю же́лчи, согрѣши́хомъ бо пред̾ ни́мъ. |
| 15συνήχθημεν εἰς εἰρήνην, καὶ οὐκ ἦν ἀγαθά· εἰς καιρὸν ἰάσεως, καὶ ἰδοὺ σπουδή. | 15Жда́хомъ ми́ра, и҆ не бѧ́хꙋ блага̑ѧ: вре́мене ᲂу҆врачева́нїѧ, и҆ сѐ, боѧ́знь. |
| 16ἐκ Δαν ἀκουσόμεθα φωνὴν ὀξύτητος ἵππων αὐτοῦ, ἀπὸ φωνῆς χρεμετισμοῦ ἱππασίας ἵππων αὐτοῦ ἐσείσθη πᾶσα ἡ γῆ· καὶ ἥξει καὶ καταφάγεται τὴν γῆν καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς, πόλιν καὶ τοὺς κατοικοῦντας ἐν αὐτῇ. | 16Ѿ да́на слы́шано бы́сть ржа́нїе ко́ней є҆гѡ̀, ѿ гла́са ржа́нїѧ ꙗ҆жде́нїѧ ко́ней потрѧсе́сѧ всѧ̀ землѧ̀: и҆ прїи́детъ и҆ пожре́тъ зе́млю и҆ и҆сполне́нїе є҆ѧ̀, гра́дъ и҆ ѡ҆бита́ющихъ въ не́мъ: |
| 17διότι ἰδοὺ ἐγὼ ἐξαποστέλλω εἰς ὑμᾶς ὄφεις θανατοῦντας, οἷς οὐκ ἔστιν ἐπᾷσαι, καὶ δήξονται ὑμᾶς. | 17ꙗ҆́кѡ сѐ, а҆́зъ послю̀ на ва́съ ѕмїи̑ ᲂу҆мерщвлѧ́ющыѧ, и҆̀мже нѣ́сть ѡ҆баѧ́нїѧ, и҆ ᲂу҆грызꙋ́тъ ва́съ, речѐ гдⷭ҇ь, |
| 18ἀνίατα μετ᾿ ὀδύνης καρδίας ὑμῶν ἀπορουμένης. | 18неисцѣ́льнѡ со болѣ́знїю се́рдца ва́шегѡ и҆счеза́ющагѡ. |
| 19ἰδοὺ φωνὴ κραυγῆς θυγατρὸς λαοῦ μου ἀπὸ γῆς μακρόθεν Μὴ κύριος οὐκ ἔστιν ἐν Σιων; ἢ βασιλεὺς οὐκ ἔστιν ἐκεῖ; διὰ τί παρώργισάν με ἐν τοῖς γλυπτοῖς αὐτῶν καὶ ἐν ματαίοις ἀλλοτρίοις; | 19Сѐ, гла́съ во́плѧ дще́ре люді́й мои́хъ ѿ землѝ и҆здале́ча: є҆да̀ гдⷭ҇ь нѣ́сть въ сїѡ́нѣ; и҆лѝ цр҃ѧ̀ нѣ́сть въ не́мъ; поне́же прогнѣ́ваша мѧ̀ во и҆зва́ѧнныхъ свои́хъ и҆ въ сꙋ́етныхъ чꙋжди́хъ. |
| 20διῆλθεν θέρος, παρῆλθεν ἄμητος, καὶ ἡμεῖς οὐ διεσώθημεν. | 20Про́йде жа́тва, мимои́де лѣ́то, и҆ мы̀ нѣ́смы спасе́ни. |
| 21ἐπὶ συντρίμματι θυγατρὸς λαοῦ μου ἐσκοτώθην· ἀπορίᾳ κατίσχυσάν με ὠδῖνες ὡς τικτούσης. | 21Над̾ сокрꙋше́нїемъ дще́ре люді́й мои́хъ сокрꙋше́нъ є҆́смь и҆ ско́рбенъ: во ᲂу҆́жасѣ ѡ҆б̾ѧ́ша мѧ̀ бѡлѣ́зни а҆́ки ражда́ющїѧ. |
| 22μὴ ῥητίνη οὐκ ἔστιν ἐν Γαλααδ, ἢ ἰατρὸς οὐκ ἔστιν ἐκεῖ; διὰ τί οὐκ ἀνέβη ἴασις θυγατρὸς λαοῦ μου; | 22И҆лѝ риті́ны{ тꙋ́къ масти́тый и҆з̾ дре́ва текꙋ́щь} нѣ́сть въ галаа́дѣ; и҆лѝ врача̀ нѣ́сть та́мѡ; чесѡ̀ ра́ди нѣ́сть и҆сцѣле́на ра́на дще́ре люді́й мои́хъ; |
| 23τίς δώσει κεφαλῇ μου ὕδωρ καὶ ὀφθαλμοῖς μου πηγὴν δακρύων, καὶ κλαύσομαι τὸν λαόν μου τοῦτον ἡμέρας καὶ νυκτός, τοὺς τετραυματισμένους θυγατρὸς λαοῦ μου;– |