І҆еремі́и 19
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Τότε εἶπεν κύριος πρός με Βάδισον καὶ κτῆσαι βῖκον πεπλασμένον ὀστράκινον καὶ ἄξεις ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων τοῦ λαοῦ καὶ ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων τῶν ἱερέων | 1Сїѧ̑ речѐ гдⷭ҇ь ко мнѣ̀: и҆дѝ и҆ стѧжѝ сосꙋ́дъ скꙋде́льничь жже́нъ, и҆ приведѝ ѿ ста́рєцъ людски́хъ и҆ ѿ ста́рєцъ свѧще́нническихъ: |
| 2καὶ ἐξελεύσῃ εἰς τὸ πολυάνδριον υἱῶν τῶν τέκνων αὐτῶν, ὅ ἐστιν ἐπὶ τῶν προθύρων πύλης τῆς χαρσιθ, καὶ ἀνάγνωθι ἐκεῖ πάντας τοὺς λόγους, οὓς ἂν λαλήσω πρὸς σέ, | 2и҆ и҆зы́ди въ мѣ́сто многогро́бищное сынѡ́въ є҆ннѡ́нихъ, є҆́же є҆́сть бли́з̾ придве́рїѧ вра́тъ харсі́ѳскихъ{ со́лнечныхъ}, и҆ прочтѝ та́мѡ всѧ̑ словеса̀, ꙗ҆̀же а҆́зъ возгл҃ю тебѣ̀, |
| 3καὶ ἐρεῖς αὐτοῖς Ἀκούσατε τὸν λόγον κυρίου, βασιλεῖς Ιουδα καὶ ἄνδρες Ιουδα καὶ οἱ κατοικοῦντες Ιερουσαλημ καὶ οἱ εἰσπορευόμενοι ἐν ταῖς πύλαις ταύταις Τάδε λέγει κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ Ἰδοὺ ἐγὼ ἐπάγω ἐπὶ τὸν τόπον τοῦτον κακὰ ὥστε παντὸς ἀκούοντος αὐτὰ ἠχήσει ἀμφότερα τὰ ὦτα αὐτοῦ | 3и҆ рече́ши и҆̀мъ: слы́шите сло́во гдⷭ҇не, ца́рїе і҆ꙋ̑дины и҆ мꙋ́жїе і҆ꙋ̑дины, и҆ ѡ҆бита́телїе і҆ерⷭ҇ли́ма и҆ входѧ́щїи врата́ми си́ми: сїѧ̑ гл҃етъ гдⷭ҇ь си́лъ, бг҃ъ і҆и҃левъ: сѐ, а҆́зъ наведꙋ̀ ѕла̑ѧ на мѣ́сто сїѐ, ꙗ҆́кѡ всѧ́комꙋ слы́шащемꙋ сїѧ̑ зазвꙋчи́тъ во ᲂу҆́шїю є҆гѡ̀: |
| 4ἀνθ᾿ ὧν ἐγκατέλιπόν με καὶ ἀπηλλοτρίωσαν τὸν τόπον τοῦτον καὶ ἐθυμίασαν ἐν αὐτῷ θεοῖς ἀλλοτρίοις, οἷς οὐκ ᾔδεισαν αὐτοὶ καὶ οἱ πατέρες αὐτῶν, καὶ οἱ βασιλεῖς Ιουδα ἔπλησαν τὸν τόπον τοῦτον αἱμάτων ἀθῴων | 4поне́же ѡ҆ста́виша мѧ̀, и҆ чꙋ́жде сотвори́ша мѣ́сто сїѐ, и҆ пожро́ша на не́мъ богѡ́мъ чꙋжди̑мъ, и҆́хже не вѣ́дѣша ті́и и҆ ѻ҆тцы̀ и҆́хъ: и҆ ца́рїе і҆ꙋ̑дины напо́лниша мѣ́сто сїѐ кро́ве непови́нныхъ |
| 5καὶ ᾠκοδόμησαν ὑψηλὰ τῇ Βααλ τοῦ κατακαίειν τοὺς υἱοὺς αὐτῶν ἐν πυρί, ἃ οὐκ ἐνετειλάμην οὐδὲ ἐλάλησα οὐδὲ διενοήθην ἐν τῇ καρδίᾳ μου. | 5и҆ созда́ша высѡ́каѧ ваа́лꙋ на сожже́нїе сынѡ́въ свои́хъ ѻ҆гне́мъ, во всесожже́нїе ваа́лꙋ, ꙗ҆̀же не заповѣ́дахъ, ни гл҃ахъ, нижѐ взыдо́ша на се́рдце моѐ. |
| 6διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται, λέγει κύριος, καὶ οὐ κληθήσεται τῷ τόπῳ τούτῳ ἔτι Διάπτωσις καὶ Πολυάνδριον υἱοῦ Εννομ, ἀλλ᾿ ἢ Πολυάνδριον τῆς σφαγῆς. | 6Сегѡ̀ ра́ди, сѐ, дні́е грѧдꙋ́тъ, гл҃етъ гдⷭ҇ь, и҆ не прозове́тсѧ ктомꙋ̀ мѣ́сто сїѐ паде́нїе и҆ мѣ́сто многогро́бищное сынѡ́въ є҆ннѡ́нихъ, но мѣ́сто многогро́бищное закла́нїѧ: |
| 7καὶ σφάξω τὴν βουλὴν Ιουδα καὶ τὴν βουλὴν Ιερουσαλημ ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ καὶ καταβαλῶ αὐτοὺς ἐν μαχαίρᾳ ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν αὐτῶν καὶ ἐν χερσὶν τῶν ζητούντων τὰς ψυχὰς αὐτῶν καὶ δώσω τοὺς νεκροὺς αὐτῶν εἰς βρῶσιν τοῖς πετεινοῖς τοῦ οὐρανοῦ καὶ τοῖς θηρίοις τῆς γῆς. | 7и҆ расточꙋ̀ совѣ́тъ і҆ꙋ́динъ и҆ совѣ́тъ і҆ерⷭ҇ли́ма въ мѣ́стѣ се́мъ, и҆ превращꙋ̀ и҆̀хъ мече́мъ пред̾ враги̑ и҆́хъ и҆ въ рꙋкꙋ̀ и҆́щꙋщихъ дꙋ́шъ и҆́хъ: и҆ да́мъ трꙋ́пїе и҆́хъ въ ꙗ҆́дь пти́цамъ небє́снымъ и҆ ѕвѣрє́мъ земны̑мъ: |
| 8καὶ τάξω τὴν πόλιν ταύτην εἰς ἀφανισμὸν καὶ εἰς συριγμόν· πᾶς ὁ παραπορευόμενος ἐπ᾿ αὐτῆς σκυθρωπάσει καὶ συριεῖ ὑπὲρ πάσης τῆς πληγῆς αὐτῆς. | 8и҆ поста́влю гра́дъ се́й въ разоре́нїе и҆ во звизда́нїе: всѧ́къ, и҆́же мимои́детъ, ѡ҆ не́мъ почꙋди́тсѧ и҆ позви́ждетъ ѡ҆ все́й ꙗ҆́звѣ є҆гѡ̀: |
| 9καὶ ἔδονται τὰς σάρκας τῶν υἱῶν αὐτῶν καὶ τὰς σάρκας τῶν θυγατέρων αὐτῶν, καὶ ἕκαστος τὰς σάρκας τοῦ πλησίον αὐτοῦ ἔδονται ἐν τῇ περιοχῇ καὶ ἐν τῇ πολιορκίᾳ, ᾗ πολιορκήσουσιν αὐτοὺς οἱ ἐχθροὶ αὐτῶν. | 9и҆ снѣдѧ́тъ плѡ́ти сынѡ́въ свои́хъ и҆ плѡ́ти дще́рей свои́хъ, и҆ кі́йждо плѡ́ти по́дрꙋга своегѡ̀ снѣ́сть во ѡ҆бстоѧ́нїи и҆ въ тѣснотѣ̀, въ не́йже запрꙋ́тъ и҆̀хъ вразѝ и҆́хъ, и҆́щꙋщїи дꙋшѝ и҆́хъ. |
| 10καὶ συντρίψεις τὸν βῖκον κατ᾿ ὀφθαλμοὺς τῶν ἀνδρῶν τῶν ἐκπορευομένων μετὰ σοῦ | 10И҆ да сокрꙋши́ши сосꙋ́дъ пред̾ ѻ҆чи́ма мꙋже́й и҆сходѧ́щихъ съ тобо́ю |
| 11καὶ ἐρεῖς Τάδε λέγει κύριος Οὕτως συντρίψω τὸν λαὸν τοῦτον καὶ τὴν πόλιν ταύτην, καθὼς συντρίβεται ἄγγος ὀστράκινον, ὃ οὐ δυνήσεται ἰαθῆναι ἔτι. | 11и҆ рече́ши къ ни̑мъ: сїѧ̑ гл҃етъ гдⷭ҇ь си́лъ: та́кѡ сокрꙋшꙋ̀ лю́ди сїѧ̑ и҆ гра́дъ се́й, ꙗ҆́коже сокрꙋша́етсѧ сосꙋ́дъ скꙋде́льный, и҆́же не мо́жетъ ктомꙋ̀ и҆сцѣли́тисѧ: и҆ въ тѡфе́ѳѣ погребꙋ́тсѧ тогѡ̀ ра́ди, ꙗ҆́кѡ не бꙋ́детъ и҆но́гѡ мѣ́ста на погребе́нїе. |
| 12οὕτως ποιήσω, λέγει κύριος, τῷ τόπῳ τούτῳ καὶ τοῖς κατοικοῦσιν ἐν αὐτῷ τοῦ δοθῆναι τὴν πόλιν ταύτην ὡς τὴν διαπίπτουσαν. | 12Та́кѡ сотворю̀ мѣ́стꙋ семꙋ̀, гл҃етъ гдⷭ҇ь, и҆ ѡ҆бита́телємъ є҆гѡ̀, да поста́влю гра́дъ то́й ꙗ҆́кѡ па́дающь. |
| 13καὶ οἱ οἶκοι Ιερουσαλημ καὶ οἱ οἶκοι βασιλέων Ιουδα ἔσονται καθὼς ὁ τόπος ὁ διαπίπτων τῶν ἀκαθαρσιῶν ἐν πάσαις ταῖς οἰκίαις, ἐν αἷς ἐθυμίασαν ἐπὶ τῶν δωμάτων αὐτῶν πάσῃ τῇ στρατιᾷ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἔσπεισαν σπονδὰς θεοῖς ἀλλοτρίοις.– | 13И҆ бꙋ́дꙋтъ до́мы і҆ерⷭ҇ли́ма и҆ до́мы царе́й і҆ꙋ́диныхъ, ꙗ҆́коже мѣ́сто па́дающее, ѿ нечисто́тъ свои́хъ во всѣ́хъ домѣ́хъ, въ ни́хже жрѧ́хꙋ на кро́вѣхъ свои́хъ всемꙋ̀ во́инствꙋ небе́сномꙋ и҆ приноша́хꙋ возлїѧ̑нїѧ богѡ́мъ чꙋжди̑мъ. |
| 14καὶ ἦλθεν Ιερεμιας ἀπὸ τῆς διαπτώσεως, οὗ ἀπέστειλεν αὐτὸν κύριος ἐκεῖ τοῦ προφητεῦσαι, καὶ ἔστη ἐν τῇ αὐλῇ οἴκου κυρίου καὶ εἶπε πρὸς πάντα τὸν λαόν | 14И҆ прїи́де і҆еремі́а ѿ( мѣ́ста) паде́нїѧ, а҆́може посла̀ є҆го̀ гдⷭь прⷪ҇ро́чествовати, и҆ ста̀ во дворѣ̀ до́мꙋ гдⷭ҇нѧ и҆ речѐ ко всѣ̑мъ лю́демъ: |
| 15Τάδε λέγει κύριος Ἰδοὺ ἐγὼ ἐπάγω ἐπὶ τὴν πόλιν ταύτην καὶ ἐπὶ πάσας τὰς πόλεις αὐτῆς καὶ ἐπὶ τὰς κώμας αὐτῆς ἅπαντα τὰ κακά, ἃ ἐλάλησα ἐπ᾿ αὐτήν, ὅτι ἐσκλήρυναν τὸν τράχηλον αὐτῶν τοῦ μὴ εἰσακούειν τῶν λόγων μου. | 15сїѧ̑ гл҃етъ гдⷭ҇ь си́лъ, бг҃ъ і҆и҃левъ: сѐ, а҆́зъ наведꙋ̀ на гра́дъ се́й и҆ на всѧ̑ гра́ды є҆гѡ̀ и҆ на всѧ̑ се́ла є҆гѡ̀ всѧ̑ ѕла̑ѧ, ꙗ҆̀же гл҃алъ є҆́смь на́нь: ꙗ҆́кѡ ѡ҆жесточи́ша вы̑и своѧ̑, є҆́же не слы́шати за́повѣдїй мои́хъ. |