І҆еремі́и 23

Select texts:

LXX, Rahlfs
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
1 οἱ ποιμένες οἱ διασκορπίζοντες καὶ ἀπολλύοντες τὰ πρόβατα τῆς νομῆς μου. 1Го́ре па́стырємъ, и҆̀же погꙋблѧ́ютъ и҆ расточа́ютъ ѻ҆́вцы па́ствы моеѧ̀, речѐ гдⷭ҇ь.
2διὰ τοῦτο τάδε λέγει κύριος ἐπὶ τοὺς ποιμαίνοντας τὸν λαόν μου Ὑμεῖς διεσκορπίσατε τὰ πρόβατά μου καὶ ἐξώσατε αὐτὰ καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθε αὐτά, ἰδοὺ ἐγὼ ἐκδικῶ ἐφ᾿ ὑμᾶς κατὰ τὰ πονηρὰ ἐπιτηδεύματα ὑμῶν· 2Сегѡ̀ ра́ди сїѧ̑ речѐ гдⷭ҇ь бг҃ъ і҆и҃левъ къ пасꙋ́щымъ люді́й мои́хъ: вы̀ расточи́ли є҆стѐ ѻ҆́вцы моѧ̑, и҆ ѿверго́сте ѧ҆̀, и҆ не посѣти́сте и҆̀хъ, сѐ, а҆́зъ посѣщꙋ̀ на ва́съ по лꙋка́вствꙋ ᲂу҆мышле́нїй ва́шихъ, речѐ гдⷭ҇ь:
3καὶ ἐγὼ εἰσδέξομαι τοὺς καταλοίπους τοῦ λαοῦ μου ἀπὸ πάσης τῆς γῆς, οὗ ἐξῶσα αὐτοὺς ἐκεῖ, καὶ καταστήσω αὐτοὺς εἰς τὴν νομὴν αὐτῶν, καὶ αὐξηθήσονται καὶ πληθυνθήσονται· 3и҆ а҆́зъ соберꙋ̀ ѡ҆ста́нки ста́да моегѡ̀ ѿ всѣ́хъ земе́ль, въ нѧ́же и҆зверго́хъ и҆̀хъ та́мѡ, и҆ возвращꙋ̀ и҆̀хъ къ селе́нїємъ и҆́хъ, и҆ возрастꙋ́тъ и҆ ᲂу҆мно́жатсѧ.
4καὶ ἀναστήσω αὐτοῖς ποιμένας, οἳ ποιμανοῦσιν αὐτούς, καὶ οὐ φοβηθήσονται ἔτι οὐδὲ πτοηθήσονται, λέγει κύριος. 4И҆ возста́влю над̾ ни́ми па̑стыри, и҆ ᲂу҆пасꙋ́тъ и҆̀хъ, и҆ не ᲂу҆боѧ́тсѧ ктомꙋ̀, нижѐ ᲂу҆жа́снꙋтсѧ, и҆ ни є҆ди́нъ поги́бнетъ ѿ числа̀, речѐ гдⷭ҇ь.
5Ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται, λέγει κύριος, καὶ ἀναστήσω τῷ Δαυιδ ἀνατολὴν δικαίαν, καὶ βασιλεύσει βασιλεὺς καὶ συνήσει καὶ ποιήσει κρίμα καὶ δικαιοσύνην ἐπὶ τῆς γῆς. 5Сѐ, дні́е грѧдꙋ́тъ, гл҃етъ гдⷭ҇ь, и҆ возста́влю даві́дꙋ восто́къ првⷣный, и҆ црⷭ҇твовати бꙋ́детъ цр҃ь и҆ премⷣръ бꙋ́детъ и҆ сотвори́тъ сꙋ́дъ и҆ пра́вдꙋ на землѝ:
6ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτοῦ σωθήσεται Ιουδας, καὶ Ισραηλ κατασκηνώσει πεποιθώς, καὶ τοῦτο τὸ ὄνομα αὐτοῦ, καλέσει αὐτὸν κύριος Ιωσεδεκ. 6во дне́хъ є҆гѡ̀ спасе́тсѧ і҆ꙋ́да, и҆ і҆и҃ль пребꙋ́детъ въ наде́жди, и҆ сїѐ и҆́мѧ є҆мꙋ̀, и҆́мже нарекꙋ́тъ є҆го̀: гдⷭ҇ь првⷣнъ на́шъ.
7Διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται, λέγει κύριος, καὶ οὐκ ἐροῦσιν ἔτι Ζῇ κύριος ὃς ἀνήγαγεν τὸν οἶκον Ισραηλ ἐκ γῆς Αἰγύπτου, 7Сегѡ̀ ра́ди, сѐ, дні́е грѧдꙋ́тъ, речѐ гдⷭ҇ь, и҆ не рекꙋ́тъ ктомꙋ̀: живе́тъ гдⷭ҇ь, и҆́же и҆зведѐ сы́ны і҆и҃лєвы ѿ землѝ є҆гѵ́петскїѧ:
8ἀλλά Ζῇ κύριος ὃς συνήγαγεν ἅπαν τὸ σπέρμα Ισραηλ ἀπὸ γῆς βορρᾶ καὶ ἀπὸ πασῶν τῶν χωρῶν, οὗ ἐξῶσεν αὐτοὺς ἐκεῖ, καὶ ἀπεκατέστησεν αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν αὐτῶν. 8но: живе́тъ гдⷭ҇ь, и҆́же и҆зведѐ и҆ преведѐ сѣ́мѧ до́мꙋ і҆и҃лева ѿ землѝ сѣ́верски и҆ ѿ всѣ́хъ земе́ль, въ нѧ́же и҆зве́рже и҆̀хъ та́мѡ, и҆ ѡ҆бита́ти и҆́мꙋтъ въ землѝ свое́й.
9Ἐν τοῖς προφήταις συνετρίβη καρδία μου, ἐν ἐμοὶ ἐσαλεύθη πάντα τὰ ὀστᾶ μου, ἐγενήθην ὡς ἀνὴρ συντετριμμένος καὶ ὡς ἄνθρωπος συνεχόμενος ἀπὸ οἴνου ἀπὸ προσώπου κυρίου καὶ ἀπὸ προσώπου εὐπρεπείας δόξης αὐτοῦ. 9Ѡ҆ проро́цѣхъ сотре́но є҆́сть се́рдце моѐ во мнѣ̀, вострепета́ша всѧ̑ кѡ́сти моѧ̑, бы́хъ ꙗ҆́кѡ мꙋ́жъ пїѧ́нъ и҆ ꙗ҆́кѡ человѣ́къ, є҆го́же ѡ҆долѣ̀ вїно̀, ѿ лица̀ гдⷭ҇нѧ и҆ ѿ лица̀ бл҃голѣ́пїѧ сла́вы є҆гѡ̀.
10ὅτι ἀπὸ προσώπου τούτων ἐπένθησεν γῆ, ἐξηράνθησαν αἱ νομαὶ τῆς ἐρήμου, καὶ ἐγένετο δρόμος αὐτῶν πονηρὸς καὶ ἰσχὺς αὐτῶν οὐχ οὕτως. 10Ꙗ҆́кѡ прелюбодѣѧ́ньми и҆спо́лнена є҆́сть землѧ̀, ꙗ҆́кѡ ѿ лица̀ и҆́хъ пла́касѧ землѧ̀, и҆зсхо́ша па̑жити пꙋсты̑нныѧ: и҆ бы́сть тече́нїе и҆́хъ лꙋка́во, и҆ крѣ́пость и҆́хъ та́кожде.
11ὅτι ἱερεὺς καὶ προφήτης ἐμολύνθησαν καὶ ἐν τῷ οἴκῳ μου εἶδον πονηρίας αὐτῶν. 11Поне́же проро́къ и҆ свѧще́нникъ ѡ҆скверни́шасѧ, и҆ въ домꙋ̀ мое́мъ ѡ҆брѣто́хъ лꙋка́вство и҆́хъ, речѐ гдⷭ҇ь:
12διὰ τοῦτο γενέσθω ὁδὸς αὐτῶν αὐτοῖς εἰς ὀλίσθημα ἐν γνόφῳ, καὶ ὑποσκελισθήσονται καὶ πεσοῦνται ἐν αὐτῇ· διότι ἐπάξω ἐπ᾿ αὐτοὺς κακὰ ἐν ἐνιαυτῷ ἐπισκέψεως αὐτῶν, φησὶν κύριος. 12тогѡ̀ ра́ди пꙋ́ть и҆́хъ бꙋ́детъ и҆̀мъ по́лзокъ во тьмѣ̀, и҆ по́ткнꙋтсѧ и҆ падꙋ́тъ въ не́мъ: наведꙋ́ бо на ни́хъ ѕла̑ѧ въ лѣ́то посѣще́нїѧ и҆́хъ, речѐ гдⷭ҇ь.
13καὶ ἐν τοῖς προφήταις Σαμαρείας εἶδον ἀνομήματα· ἐπροφήτευσαν διὰ τῆς Βααλ καὶ ἐπλάνησαν τὸν λαόν μου Ισραηλ. 13И҆ во проро́цѣхъ самарі́йскихъ ви́дѣхъ беззакѡ́нїѧ: проро́чествовахꙋ чрез̾ ваа́ла и҆ прельща́хꙋ лю́ди моѧ̑ і҆и҃лѧ.
14καὶ ἐν τοῖς προφήταις Ιερουσαλημ ἑώρακα φρικτά, μοιχωμένους καὶ πορευομένους ἐν ψεύδεσι καὶ ἀντιλαμβανομένους χειρῶν πονηρῶν τοῦ μὴ ἀποστραφῆναι ἕκαστον ἀπὸ τῆς ὁδοῦ αὐτοῦ τῆς πονηρᾶς· ἐγενήθησάν μοι πάντες ὡς Σοδομα καὶ οἱ κατοικοῦντες αὐτὴν ὥσπερ Γομορρα. 14И҆ во проро́цѣхъ і҆ерⷭ҇ли́мскихъ ви́дѣхъ ᲂу҆жа̑снаѧ, прелюбодѣ́йствꙋющихъ и҆ ходѧ́щихъ во лжѝ и҆ скрѣплѧ́ющихъ рꙋ́ки стропти̑вымъ, да не ѿврати́тсѧ кі́йждо ѿ пꙋтѝ своегѡ̀ лꙋка́вагѡ: бы́ша мнѣ̀ всѝ а҆́ки содо́мъ, и҆ ѡ҆бита́ющїи въ не́мъ ꙗ҆́кѡ гомо́рръ.
15διὰ τοῦτο τάδε λέγει κύριος Ἰδοὺ ἐγὼ ψωμιῶ αὐτοὺς ὀδύνην καὶ ποτιῶ αὐτοὺς ὕδωρ πικρόν, ὅτι ἀπὸ τῶν προφητῶν Ιερουσαλημ ἐξῆλθεν μολυσμὸς πάσῃ τῇ γῇ. 15Сегѡ̀ ра́ди та́кѡ речѐ гдⷭ҇ь си́лъ ко проро́кѡмъ: сѐ, а҆́зъ напита́ю и҆̀хъ пелы́немъ и҆ напою̀ и҆̀хъ же́лчїю, ѿ проро́кѡвъ бо і҆ерⷭ҇ли́мскихъ и҆зы́де ѡ҆скверне́нїе на всю̀ зе́млю.
16οὕτως λέγει κύριος παντοκράτωρ Μὴ ἀκούετε τοὺς λόγους τῶν προφητῶν, ὅτι ματαιοῦσιν ἑαυτοῖς ὅρασιν, ἀπὸ καρδίας αὐτῶν λαλοῦσιν καὶ οὐκ ἀπὸ στόματος κυρίου. 16Сїѧ̑ гл҃етъ гдⷭ҇ь си́лъ: не слꙋ́шайте слове́съ проро́кѡвъ, и҆̀же проро́чествꙋютъ ва́мъ и҆ прельща́ютъ ва́съ: видѣ́нїе ѿ се́рдца своегѡ̀ глаго́лютъ, а҆ не ѿ ᲂу҆́стъ гдⷭ҇нихъ.
17λέγουσιν τοῖς ἀπωθουμένοις τὸν λόγον κυρίου Εἰρήνη ἔσται ὑμῖν· καὶ πᾶσιν τοῖς πορευομένοις τοῖς θελήμασιν αὐτῶν, παντὶ τῷ πορευομένῳ πλάνῃ καρδίας αὐτοῦ εἶπαν Οὐχ ἥξει ἐπὶ σὲ κακά. 17Глаго́лютъ ѿверга́ющымъ мѧ̀: гл҃а гдⷭ҇ь, ми́ръ бꙋ́детъ ва́мъ: и҆ всѣ̑мъ, и҆̀же хо́дѧтъ въ по́хотехъ свои́хъ, и҆ всѧ́комꙋ, ходѧ́щемꙋ въ стропти́вствѣ се́рдца своегѡ̀, реко́ша: не прїи́дꙋтъ на ва́съ ѕла̑ѧ.
18ὅτι τίς ἔστη ἐν ὑποστήματι κυρίου καὶ εἶδεν τὸν λόγον αὐτοῦ; τίς ἐνωτίσατο καὶ ἤκουσεν; 18Кто́ бо бы́сть въ совѣ́тѣ гдⷭ҇ни, и҆ ви́дѣ и҆ слы́ша словеса̀ є҆гѡ̀; кто̀ внѧ́тъ сло́во є҆гѡ̀ и҆ слы́ша;
19ἰδοὺ σεισμὸς παρὰ κυρίου καὶ ὀργὴ ἐκπορεύεται εἰς συσσεισμόν, συστρεφομένη ἐπὶ τοὺς ἀσεβεῖς ἥξει. 19Сѐ, бꙋ́рѧ ѿ гдⷭ҇а и҆ ꙗ҆́рость и҆схо́дитъ въ сотрѧсе́нїе, ᲂу҆стреми́вшисѧ прїи́детъ на нечести̑выѧ.
20καὶ οὐκέτι ἀποστρέψει θυμὸς κυρίου, ἕως ἂν ποιήσῃ αὐτὸ καὶ ἕως ἂν ἀναστήσῃ αὐτὸ ἀπὸ ἐγχειρήματος καρδίας αὐτοῦ· ἐπ᾿ ἐσχάτου τῶν ἡμερῶν νοήσουσιν αὐτά. 20И҆ ктомꙋ̀ не возврати́тсѧ ꙗ҆́рость гдⷭ҇нѧ, до́ндеже сотвори́тъ сїѐ и҆ до́ндеже соверши́тъ помышле́нїе се́рдца своегѡ̀. Въ послѣ̑днїѧ дни̑ ᲂу҆разꙋмѣ́ете совѣ́тъ є҆гѡ̀.
21οὐκ ἀπέστελλον τοὺς προφήτας, καὶ αὐτοὶ ἔτρεχον· οὐκ ἐλάλησα πρὸς αὐτούς, καὶ αὐτοὶ ἐπροφήτευον. 21Не посыла́хъ проро́ки, а҆ ѻ҆нѝ теча́хꙋ: не гл҃ахъ къ ни̑мъ, и҆ ті́и проро́чествовахꙋ.
22καὶ εἰ ἔστησαν ἐν τῇ ὑποστάσει μου καὶ εἰσήκουσαν τῶν λόγων μου, καὶ τὸν λαόν μου ἂν ἀπέστρεφον αὐτοὺς ἀπὸ τῶν πονηρῶν ἐπιτηδευμάτων αὐτῶν. 22И҆ а҆́ще бы ста́ли въ совѣ́тѣ мое́мъ, слы̑шана сотвори́ли бы словеса̀ моѧ̑ и҆ ѿврати́ли бы люді́й мои́хъ ѿ пꙋтѝ и҆́хъ лꙋка́вагѡ и҆ ѿ начина́нїй и҆́хъ лꙋка́выхъ.
23θεὸς ἐγγίζων ἐγώ εἰμι, λέγει κύριος, καὶ οὐχὶ θεὸς πόρρωθεν. 23Бг҃ъ приближа́ѧйсѧ а҆́зъ є҆́смь, гл҃етъ гдⷭ҇ь, а҆ не бг҃ъ и҆здале́ча{ Є҆вр.: є҆да̀ бг҃ъ бли́з̾ сꙋ́щїй а҆́зъ є҆́смь, речѐ гдⷭ҇ь, а҆ не бг҃ъ и҆здале́ча;}.
24εἰ κρυβήσεται ἄνθρωπος ἐν κρυφαίοις, καὶ ἐγὼ οὐκ ὄψομαι αὐτόν; μὴ οὐχὶ τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν ἐγὼ πληρῶ; λέγει κύριος. 24А҆́ще ᲂу҆таи́тсѧ кто̀ въ сокрове́нныхъ, и҆ а҆́зъ не ᲂу҆зрю́ ли є҆го̀; речѐ гдⷭ҇ь. Є҆да̀ не́бо и҆ зе́млю не а҆́зъ наполнѧ́ю; речѐ гдⷭ҇ь.
25ἤκουσα λαλοῦσιν οἱ προφῆται, προφητεύουσιν ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου ψευδῆ λέγοντες Ἠνυπνιασάμην ἐνύπνιον. 25Слы́шахъ, ꙗ҆̀же глаго́лютъ проро́цы, проро́чествꙋюще во и҆́мѧ моѐ лжꙋ̀ и҆ глаго́люще: ви́дѣхъ со́нъ, ( ви́дѣхъ со́нъ) .
26ἕως πότε ἔσται ἐν καρδίᾳ τῶν προφητῶν τῶν προφητευόντων ψευδῆ καὶ ἐν τῷ προφητεύειν αὐτοὺς τὰ θελήματα καρδίας αὐτῶν; 26Доко́лѣ бꙋ́детъ въ се́рдцы проро́кѡвъ прорица́ющихъ лжꙋ̀ и҆ проро́чествꙋющихъ льщє́нїѧ се́рдца своегѡ̀,
27τῶν λογιζομένων τοῦ ἐπιλαθέσθαι τοῦ νόμου μου ἐν τοῖς ἐνυπνίοις αὐτῶν, διηγοῦντο ἕκαστος τῷ πλησίον αὐτοῦ, καθάπερ ἐπελάθοντο οἱ πατέρες αὐτῶν τοῦ ὀνόματός μου ἐν τῇ Βααλ. 27мы́слѧщихъ, да забве́нъ бꙋ́детъ зако́нъ мо́й въ со́нїихъ и҆́хъ, ꙗ҆̀же вѣща́ютъ кі́йждо и҆́скреннемꙋ своемꙋ̀, ꙗ҆́коже забы́ша ѻ҆тцы̀ и҆́хъ и҆́мѧ моѐ ра́ди ваа́ла;
28 προφήτης, ἐν τὸ ἐνύπνιόν ἐστιν, διηγησάσθω τὸ ἐνύπνιον αὐτοῦ, καὶ ἐν λόγος μου πρὸς αὐτόν, διηγησάσθω τὸν λόγον μου ἐπ᾿ ἀληθείας. τί τὸ ἄχυρον πρὸς τὸν σῖτον; οὕτως οἱ λόγοι μου, λέγει κύριος· 28Проро́къ, и҆́же и҆́мать сновидѣ́нїе, да вѣща́етъ сновидѣ́нїе своѐ, а҆ и҆́же и҆́мать сло́во моѐ, да глаго́летъ сло́во моѐ во и҆́стинѣ. Что̀ пле́вы ко пшени́цѣ; та́кѡ сло́во моѐ, речѐ гдⷭ҇ь.
29οὐχὶ οἱ λόγοι μου ὥσπερ πῦρ φλέγον, λέγει κύριος, καὶ ὡς πέλυξ κόπτων πέτραν; 29Є҆да̀ словеса̀ моѧ̑ не сꙋ́ть ꙗ҆́коже ѻ҆́гнь горѧ́щь, речѐ гдⷭ҇ь, и҆ ꙗ҆́кѡ мла́тъ сотры́ющь ка́мень;
30διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἐγὼ πρὸς τοὺς προφήτας, λέγει κύριος θεός, τοὺς κλέπτοντας τοὺς λόγους μου ἕκαστος παρὰ τοῦ πλησίον αὐτοῦ. 30Сегѡ̀ ра́ди, сѐ, а҆́зъ ко проро́кѡмъ, речѐ гдⷭ҇ь, и҆̀же кра́дꙋтъ словеса̀ моѧ̑ кі́йждо ѿ и҆́скреннѧгѡ своегѡ̀.
31ἰδοὺ ἐγὼ πρὸς τοὺς προφήτας τοὺς ἐκβάλλοντας προφητείας γλώσσης καὶ νυστάζοντας νυσταγμὸν ἑαυτῶν. 31Сѐ, а҆́зъ на проро́ки, гл҃етъ гдⷭ҇ь, и҆зносѧ́щыѧ проро́чєствїѧ ѧ҆зы́комъ и҆ дре́млющыѧ дрема́нїе своѐ.
32ἰδοὺ ἐγὼ πρὸς τοὺς προφήτας τοὺς προφητεύοντας ἐνύπνια ψευδῆ καὶ διηγοῦντο αὐτὰ καὶ ἐπλάνησαν τὸν λαόν μου ἐν τοῖς ψεύδεσιν αὐτῶν καὶ ἐν τοῖς πλάνοις αὐτῶν καὶ ἐγὼ οὐκ ἀπέστειλα αὐτοὺς καὶ οὐκ ἐνετειλάμην αὐτοῖς καὶ ὠφέλειαν οὐκ ὠφελήσουσιν τὸν λαὸν τοῦτον. 32Сѐ, а҆́зъ на проро́ки, прорица́ющыѧ со́нїе лжи́во, речѐ гдⷭ҇ь, и҆ провѣща́ша та̑, и҆ прельсти́ша лю́ди моѧ̑ во лжа́хъ свои́хъ и҆ во пре́лестехъ свои́хъ, а҆́зъ же не посла́хъ и҆́хъ, ни заповѣ́дахъ и҆̀мъ, и҆ по́льзою не ᲂу҆по́льзꙋютъ люді́й си́хъ, ( речѐ гдⷭ҇ь) .
33καὶ ἐὰν ἐρωτήσωσί σε λαὸς οὗτος ἱερεὺς προφήτης λέγων Τί τὸ λῆμμα κυρίου; καὶ ἐρεῖς αὐτοῖς Ὑμεῖς ἐστε τὸ λῆμμα, καὶ ῥάξω ὑμᾶς, λέγει κύριος. 33И҆ а҆́ще вопро́сѧтъ лю́дїе сі́и, и҆лѝ проро́къ, и҆лѝ свѧще́нникъ, рекꙋ́ще: ко́е( є҆́сть) бре́мѧ гдⷭ҇не; и҆ рече́ши къ ни̑мъ: вы̀ є҆стѐ бре́мѧ, и҆ пове́ргꙋ ва́съ, речѐ гдⷭ҇ь.
34καὶ προφήτης καὶ ἱερεὺς καὶ λαός, οἳ ἂν εἴπωσιν Λῆμμα κυρίου, καὶ ἐκδικήσω τὸν ἄνθρωπον ἐκεῖνον καὶ τὸν οἶκον αὐτοῦ. 34И҆ проро́къ, и҆ свѧще́нникъ, и҆ лю́дїе, и҆̀же рекꙋ́тъ: бре́мѧ гдⷭ҇не, посѣщꙋ̀ ме́стїю на мꙋ́жа того̀ и҆ на до́мъ є҆гѡ̀.
35ὅτι οὕτως ἐρεῖτε ἕκαστος πρὸς τὸν πλησίον αὐτοῦ καὶ ἕκαστος πρὸς τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ Τί ἀπεκρίθη κύριος, καὶ Τί ἐλάλησεν κύριος; 35Си́це рцы́те кі́йждо ко и҆́скреннемꙋ и҆ ко бра́тꙋ своемꙋ̀: что̀ ѿвѣща̀ гдⷭ҇ь; и҆ что̀ гл҃а гдⷭ҇ь;
36καὶ Λῆμμα κυρίου μὴ ὀνομάζετε ἔτι, ὅτι τὸ λῆμμα τῷ ἀνθρώπῳ ἔσται λόγος αὐτοῦ· 36И҆ бре́мѧ гдⷭ҇не не помѧне́тсѧ ктомꙋ̀, и҆́бо бре́мѧ бꙋ́детъ комꙋ́ждо сло́во є҆гѡ̀: и҆ преврати́сте словеса̀ бг҃а жива́гѡ, гдⷭ҇а си́лъ, бг҃а на́шегѡ.
37καὶ διὰ τί ἐλάλησεν κύριος θεὸς ἡμῶν; 37Сїѧ̑ рцы̀ ко проро́кꙋ: что̀ ѿвѣща̀ тебѣ̀ гдⷭ҇ь; и҆ что̀ гл҃а гдⷭ҇ь;
38διὰ τοῦτο τάδε λέγει κύριος θεός Ἀνθ ὧν εἴπατε τὸν λόγον τοῦτον Λῆμμα κυρίου, καὶ ἀπέστειλα πρὸς ὑμᾶς λέγων Οὐκ ἐρεῖτε Λῆμμα κυρίου, 38А҆́ще же рече́те: бре́мѧ гдⷭ҇не: сегѡ̀ ра́ди та́кѡ речѐ гдⷭ҇ь: поне́же реклѝ є҆стѐ глаго́лъ се́й бре́мѧ гдⷭ҇не, и҆ посла́хъ къ ва́мъ, рекі́й: не глаго́лите бре́мѧ гдⷭ҇не:
39διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἐγὼ λαμβάνω καὶ ῥάσσω ὑμᾶς καὶ τὴν πόλιν, ἣν ἔδωκα ὑμῖν καὶ τοῖς πατράσιν ὑμῶν, 39сегѡ̀ ра́ди, сѐ, а҆́зъ возмꙋ̀ и҆ пове́ргꙋ ва́съ и҆ гра́дъ, є҆го́же да́хъ ва́мъ и҆ ѻ҆тцє́мъ ва́шымъ, ѿ лица̀ моегѡ̀,
40καὶ δώσω ἐφ᾿ ὑμᾶς ὀνειδισμὸν αἰώνιον καὶ ἀτιμίαν αἰώνιον, ἥτις οὐκ ἐπιλησθήσεται. 40и҆ да́мъ ва́съ въ поноше́нїе вѣ́чное и҆ въ срамотꙋ̀ вѣ́чнꙋю, ꙗ҆́же никогда̀ забве́нїемъ загла́дитсѧ.
Перейти к зачалу
Statistic
Всего токенов:

Frequencies wordforms

Statistic wordforms