І҆еремі́и 33
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Ἐν ἀρχῇ βασιλέως Ιωακιμ υἱοῦ Ιωσια ἐγενήθη ὁ λόγος οὗτος παρὰ κυρίου | 1И҆ бы́сть сло́во гдⷭ҇не ко і҆еремі́и втори́цею, то́йже бѧ́ше є҆щѐ свѧ́занъ во дворѣ̀ темни́чнѣмъ, гл҃ѧ: |
| 2Οὕτως εἶπεν κύριος Στῆθι ἐν αὐλῇ οἴκου κυρίου καὶ χρηματιεῖς ἅπασι τοῖς Ιουδαίοις καὶ πᾶσι τοῖς ἐρχομένοις προσκυνεῖν ἐν οἴκῳ κυρίου ἅπαντας τοὺς λόγους, οὓς συνέταξά σοι αὐτοῖς χρηματίσαι, μὴ ἀφέλῃς ῥῆμα· | 2та́кѡ речѐ гдⷭ҇ь, творѧ́й зе́млю и҆ ᲂу҆строѧ́ѧй ю҆̀, є҆́же и҆спра́вити ю҆̀, гдⷭ҇ь и҆́мѧ є҆мꙋ̀: |
| 3ἴσως ἀκούσονται καὶ ἀποστραφήσονται ἕκαστος ἀπὸ τῆς ὁδοῦ αὐτοῦ τῆς πονηρᾶς, καὶ παύσομαι ἀπὸ τῶν κακῶν, ὧν ἐγὼ λογίζομαι τοῦ ποιῆσαι αὐτοῖς ἕνεκεν τῶν πονηρῶν ἐπιτηδευμάτων αὐτῶν. | 3возопі́й ко мнѣ̀, и҆ ѿвѣща́ю тѝ и҆ возвѣщꙋ̀ тебѣ̀ вели̑каѧ и҆ крѣ̑пкаѧ, и҆́хже не разꙋмѣ́лъ є҆сѝ. |
| 4καὶ ἐρεῖς Οὕτως εἶπεν κύριος Ἐὰν μὴ ἀκούσητέ μου τοῦ πορεύεσθαι ἐν τοῖς νομίμοις μου, οἷς ἔδωκα κατὰ πρόσωπον ὑμῶν, | 4Ꙗ҆́кѡ та́кѡ речѐ гдⷭ҇ь бг҃ъ і҆и҃левъ ѡ҆ домѣ́хъ гра́да сегѡ̀ и҆ ѡ҆ хра́мѣхъ царѧ̀ і҆ꙋ́дина, расте́рзанныхъ на ѻ҆стро́ги и҆ на забра̑ла, |
| 5εἰσακούειν τῶν λόγων τῶν παίδων μου τῶν προφητῶν, οὓς ἐγὼ ἀποστέλλω πρὸς ὑμᾶς ὄρθρου καὶ ἀπέστειλα καὶ οὐκ εἰσηκούσατέ μου, | 5є҆́же проти́витисѧ ко халде́ємъ, и҆ напо́лню є҆го̀ ме́ртвыми человѣ̑ки, и҆̀хже порази́хъ во гнѣ́вѣ мое́мъ и҆ въ ꙗ҆́рости мое́й, и҆ ѿврати́хъ лицѐ моѐ ѿ ни́хъ всѣ́хъ ра́ди ѕло́бъ и҆́хъ. |
| 6καὶ δώσω τὸν οἶκον τοῦτον ὥσπερ Σηλωμ καὶ τὴν πόλιν δώσω εἰς κατάραν πᾶσιν τοῖς ἔθνεσιν πάσης τῆς γῆς. | 6Сѐ, а҆́зъ наведꙋ̀ на нѧ̀ срастѣ́нїе ꙗ҆́звы и҆ и҆сцѣле́нїе, и҆ и҆зврачꙋ́ю ѧ҆̀ и҆ ꙗ҆влю̀ и҆̀мъ, є҆́же слꙋ́шати, и҆ и҆сцѣлю̀ ѧ҆̀ и҆ сотворю̀ и҆̀мъ ми́ръ и҆ вѣ́рꙋ: |
| 7καὶ ἤκουσαν οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ ψευδοπροφῆται καὶ πᾶς ὁ λαὸς τοῦ Ιερεμιου λαλοῦντος τοὺς λόγους τούτους ἐν οἴκῳ κυρίου. | 7и҆ ѡ҆бращꙋ̀ преселе́нїе і҆ꙋ́дино и҆ преселе́нїе і҆и҃лево, и҆ сограждꙋ̀ ѧ҆̀, ꙗ҆́коже и҆ пре́жде, |
| 8καὶ ἐγένετο Ιερεμιου παυσαμένου λαλοῦντος πάντα, ἃ συνέταξεν αὐτῷ κύριος λαλῆσαι παντὶ τῷ λαῷ, καὶ συνελάβοσαν αὐτὸν οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ ψευδοπροφῆται καὶ πᾶς ὁ λαὸς λέγων Θανάτῳ ἀποθανῇ, | 8и҆ ѡ҆чи́щꙋ ѧ҆̀ ѿ всѣ́хъ непра́вдъ и҆́хъ, и҆́миже согрѣши́ша мѝ, и҆ млⷭ҇тивъ бꙋ́дꙋ всѣ̑мъ непра́вдамъ и҆́хъ, и҆́миже ѿстꙋпи́ша ѿ менє̀. |
| 9ὅτι ἐπροφήτευσας τῷ ὀνόματι κυρίου λέγων Ὥσπερ Σηλωμ ἔσται ὁ οἶκος οὗτος, καὶ ἡ πόλις αὕτη ἐρημωθήσεται ἀπὸ κατοικούντων· καὶ ἐξεκκλησιάσθη πᾶς ὁ λαὸς ἐπὶ Ιερεμιαν ἐν οἴκῳ κυρίου. | 9И҆ бꙋ́детъ въ весе́лїе и҆ во хвалꙋ̀ и҆ въ вели́чїе всѣ̑мъ лю́демъ землѝ, и҆̀же ᲂу҆слы́шатъ всѧ̑ благѡты̀, ꙗ҆̀же а҆́зъ сотворю̀ и҆̀мъ, и҆ ᲂу҆боѧ́тсѧ, и҆ ѡ҆горча́тсѧ ѡ҆ всѣ́хъ благота́хъ и҆ ѡ҆ все́мъ ми́рѣ, є҆го́же а҆́зъ сотворю̀ и҆̀мъ. |
| 10Καὶ ἤκουσαν οἱ ἄρχοντες Ιουδα τὸν λόγον τοῦτον καὶ ἀνέβησαν ἐξ οἴκου τοῦ βασιλέως εἰς οἶκον κυρίου καὶ ἐκάθισαν ἐν προθύροις πύλης κυρίου τῆς καινῆς. | 10Та́кѡ речѐ гдⷭ҇ь: є҆щѐ ᲂу҆слы́шитсѧ въ се́мъ мѣ́стѣ, ѡ҆ не́мже вы̀ глаго́лете: пꙋ́сто є҆́сть ѿ человѣ̑къ и҆ ѿ скѡ́тъ, во градѣ́хъ і҆ꙋ́диныхъ и҆ внѣ̀ і҆ерⷭ҇ли́ма, ѡ҆пꙋстѣ́вшихъ, поне́же нѣ́сть человѣ́ка, ни скота̀, |
| 11καὶ εἶπαν οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ ψευδοπροφῆται πρὸς τοὺς ἄρχοντας καὶ παντὶ τῷ λαῷ Κρίσις θανάτου τῷ ἀνθρώπῳ τούτῳ, ὅτι ἐπροφήτευσεν κατὰ τῆς πόλεως ταύτης, καθὼς ἠκούσατε ἐν τοῖς ὠσὶν ὑμῶν. | 11гла́съ весе́лїѧ и҆ гла́съ ра́дости, гла́съ жениха̀ и҆ гла́съ невѣ́сты, гла́съ глаго́лющихъ: и҆сповѣ́дайтесѧ гдⷭ҇еви вседержи́телю, ꙗ҆́кѡ бл҃гъ гдⷭ҇ь, ꙗ҆́кѡ въ вѣ́къ млⷭ҇ть є҆гѡ̀: и҆ принесꙋ́тъ да́ры похвале́нїѧ въ до́мъ гдⷭ҇ень, ꙗ҆́кѡ возвращꙋ̀ всѐ преселе́нїе землѝ тоѧ̀ по пре́жнемꙋ, речѐ гдⷭ҇ь. |
| 12καὶ εἶπεν Ιερεμιας πρὸς τοὺς ἄρχοντας καὶ παντὶ τῷ λαῷ λέγων Κύριος ἀπέστειλέν με προφητεῦσαι ἐπὶ τὸν οἶκον τοῦτον καὶ ἐπὶ τὴν πόλιν ταύτην πάντας τοὺς λόγους τούτους, οὓς ἠκούσατε. | 12Та́кѡ гл҃етъ гдⷭ҇ь си́лъ: є҆щѐ бꙋ́дꙋтъ на се́мъ мѣ́стѣ пꙋстѣ́мъ, за є҆́же не бы́ти человѣ́кꙋ, ни скотꙋ̀, во всѣ́хъ градѣ́хъ є҆гѡ̀ ѡ҆бита̑лища пастꙋхѡ́въ пасꙋ́щихъ ѻ҆́вцы, |
| 13καὶ νῦν βελτίους ποιήσατε τὰς ὁδοὺς ὑμῶν καὶ τὰ ἔργα ὑμῶν καὶ ἀκούσατε τῆς φωνῆς κυρίου, καὶ παύσεται κύριος ἀπὸ τῶν κακῶν, ὧν ἐλάλησεν ἐφ᾿ ὑμᾶς. | 13во градѣ́хъ го́рнихъ и҆ во градѣ́хъ по́льныхъ, и҆ во градѣ́хъ наге́въ и҆ въ землѝ венїамі́ни, и҆ во ѡ҆кре́стныхъ і҆ерⷭ҇ли́ма и҆ во градѣ́хъ і҆ꙋ́диныхъ, є҆щѐ по́йдꙋтъ ѻ҆́вцы къ рꙋцѣ̀ и҆счислѧ́ющагѡ, гл҃етъ гдⷭ҇ь. |
| 14καὶ ἰδοὺ ἐγὼ ἐν χερσὶν ὑμῶν· ποιήσατέ μοι ὡς συμφέρει καὶ ὡς βέλτιον ὑμῖν. | 14Сѐ, дні́е грѧдꙋ́тъ, речѐ гдⷭ҇ь, и҆ возста́влю сло́во бл҃го, є҆́же гл҃ахъ къ до́мꙋ і҆и҃левꙋ и҆ къ до́мꙋ і҆ꙋ́динꙋ. |
| 15ἀλλ᾿ ἢ γνόντες γνώσεσθε ὅτι, εἰ ἀναιρεῖτέ με, αἷμα ἀθῷον δίδοτε ἐφ᾿ ὑμᾶς καὶ ἐπὶ τὴν πόλιν ταύτην καὶ ἐπὶ τοὺς κατοικοῦντας ἐν αὐτῇ· ὅτι ἐν ἀληθείᾳ ἀπέσταλκέν με κύριος πρὸς ὑμᾶς λαλῆσαι εἰς τὰ ὦτα ὑμῶν πάντας τοὺς λόγους τούτους. | 15Во дне́хъ ѻ҆́нѣхъ и҆ въ то̀ вре́мѧ произрасти́ти сотворю̀ даві́дꙋ ѿра́сль пра́вды, и҆ сотвори́тъ сꙋ́дъ и҆ пра́вдꙋ на землѝ. |
| 16καὶ εἶπαν οἱ ἄρχοντες καὶ πᾶς ὁ λαὸς πρὸς τοὺς ἱερεῖς καὶ πρὸς τοὺς ψευδοπροφήτας Οὐκ ἔστιν τῷ ἀνθρώπῳ τούτῳ κρίσις θανάτου, ὅτι ἐπὶ τῷ ὀνόματι κυρίου τοῦ θεοῦ ἡμῶν ἐλάλησεν πρὸς ἡμᾶς. | 16Во дне́хъ ѻ҆́нѣхъ сп҃се́нъ бꙋ́детъ і҆ꙋ́да, и҆ і҆ерⷭ҇ли́мъ пребꙋ́детъ въ наде́жди: и҆ сїѐ є҆́сть и҆́мѧ, и҆́мже нарекꙋ́тъ є҆го̀: гдⷭ҇ь првⷣнъ на́шъ. |
| 17καὶ ἀνέστησαν ἄνδρες τῶν πρεσβυτέρων τῆς γῆς καὶ εἶπαν πάσῃ τῇ συναγωγῇ τοῦ λαοῦ | 17Та́кѡ бо речѐ гдⷭ҇ь: не ѡ҆скꙋдѣ́етъ ѿ даві́да мꙋ́жъ сѣдѧ́й на престо́лѣ до́мꙋ і҆и҃лева: |
| 18Μιχαιας ὁ Μωραθίτης ἦν ἐν ταῖς ἡμέραις Εζεκιου βασιλέως Ιουδα καὶ εἶπεν παντὶ τῷ λαῷ Ιουδα Οὕτως εἶπεν κύριος Σιων ὡς ἀγρὸς ἀροτριαθήσεται, καὶ Ιερουσαλημ εἰς ἄβατον ἔσται καὶ τὸ ὄρος τοῦ οἴκου εἰς ἄλσος δρυμοῦ. | 18и҆ ѿ жерцє́въ и҆ ѿ леѵі́тѡвъ не поги́бнетъ мꙋ́жъ ѿ лица̀ моегѡ̀, приносѧ́й всесожжє́нїѧ и҆ да́ръ и҆ творѧ́й жє́ртвы по всѧ̑ дни̑. |
| 19μὴ ἀνελὼν ἀνεῖλεν αὐτὸν Εζεκιας καὶ πᾶς Ιουδα; οὐχὶ ὅτι ἐφοβήθησαν τὸν κύριον καὶ ὅτι ἐδεήθησαν τοῦ προσώπου κυρίου, καὶ ἐπαύσατο κύριος ἀπὸ τῶν κακῶν, ὧν ἐλάλησεν ἐπ᾿ αὐτούς; καὶ ἡμεῖς ἐποιήσαμεν κακὰ μεγάλα ἐπὶ ψυχὰς ἡμῶν.– | 19И҆ бы́сть сло́во гдⷭ҇не ко і҆еремі́и гл҃ѧ: |
| 20καὶ ἄνθρωπος ἦν προφητεύων τῷ ὀνόματι κυρίου, Ουριας υἱὸς Σαμαιου ἐκ Καριαθιαριμ, καὶ ἐπροφήτευσεν περὶ τῆς γῆς ταύτης κατὰ πάντας τοὺς λόγους Ιερεμιου. | 20та́кѡ гл҃етъ гдⷭ҇ь: мо́жетъ ли разори́тисѧ завѣ́тъ мо́й со дне́мъ и҆ завѣ́тъ мо́й съ но́щїю, є҆́же не бы́ти дню̀ и҆ но́щи во вре́мѧ своѐ; |
| 21καὶ ἤκουσεν ὁ βασιλεὺς Ιωακιμ καὶ πάντες οἱ ἄρχοντες πάντας τοὺς λόγους αὐτοῦ καὶ ἐζήτουν ἀποκτεῖναι αὐτόν, καὶ ἤκουσεν Ουριας καὶ εἰσῆλθεν εἰς Αἴγυπτον. | 21то̀ и҆ завѣ́тъ мо́й разори́тсѧ съ даві́домъ рабо́мъ мои́мъ, є҆́же не бы́ти ѿ негѡ̀ сы́нꙋ ца́рствꙋющꙋ на престо́лѣ є҆гѡ̀, и҆ съ леѵі̑ты и҆ свѧщє́нники рабы̑ мои́ми. |
| 22καὶ ἐξαπέστειλεν ὁ βασιλεὺς ἄνδρας εἰς Αἴγυπτον, | 22Ꙗ҆́коже сочтє́ны бы́ти не мо́гꙋтъ ѕвѣ́зды небє́сныѧ, ни и҆змѣ́ренъ бы́ти песо́къ морскі́й, та́кѡ ᲂу҆мно́жꙋ сѣ́мѧ раба̀ моегѡ̀ даві́да и҆ леѵі́ты слꙋжи́тєли моѧ̑. |
| 23καὶ ἐξηγάγοσαν αὐτὸν ἐκεῖθεν καὶ εἰσηγάγοσαν αὐτὸν πρὸς τὸν βασιλέα, καὶ ἐπάταξεν αὐτὸν ἐν μαχαίρᾳ καὶ ἔρριψεν αὐτὸν εἰς τὸ μνῆμα υἱῶν λαοῦ αὐτοῦ. | 23И҆ бы́сть сло́во гдⷭ҇не ко і҆еремі́и гл҃ѧ: |
| 24πλὴν χεὶρ Αχικαμ υἱοῦ Σαφαν ἦν μετὰ Ιερεμιου τοῦ μὴ παραδοῦναι αὐτὸν εἰς χεῖρας τοῦ λαοῦ τοῦ μὴ ἀνελεῖν αὐτόν. | 24є҆да̀ не ви́дѣлъ є҆сѝ, что̀ реко́ша лю́дїе сі́и, глаго́люще: два̀ нарѡ́да, и҆̀хже и҆збра̀ гдⷭ҇ь, и҆ сѐ, ѿве́рже ѧ҆̀: и҆ преѡгорчи́ша люді́й мои́хъ, ( сегѡ̀ ра́ди) ꙗ҆́кѡ да не бꙋ́детъ ктомꙋ̀ наро́дъ пред̾ ни́ми; |
| 25Та́кѡ речѐ гдⷭ҇ь: не положи́хъ ли ᲂу҆̀бо завѣ́та моегѡ̀ междꙋ̀ дне́мъ и҆ но́щїю и҆ зако́нѡвъ небесѝ и҆ землѝ; | |
| 26Тогда̀ и҆ сѣ́мѧ і҆а́кѡвле и҆ даві́да раба̀ моего̀ ѿве́ргꙋ, є҆́же не прїѧ́ти ѿ сѣ́мене є҆гѡ̀ кнѧзе́й сѣ́мене а҆враа́ма и҆ і҆саа́ка и҆ і҆а́кѡва: ꙗ҆́кѡ па́ки возвращꙋ̀ плѣ́нъ и҆́хъ и҆ поми́лꙋю и҆̀хъ. |