І҆еремі́и 27

LXX, Rahlfs	Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
1Λόγος κυρίου, ὃν ἐλάλησεν ἐπὶ Βαβυλῶνα.	1Въ нача́лѣ ца́рства і҆ѡакі́ма сы́на і҆ѡсі́ина, царѧ̀ і҆ꙋ́дина, бы́сть сло́во сїѐ ко і҆еремі́и ѿ гдⷭ҇а гл҃ѧ:
2Ἀναγγείλατε ἐν τοῖς ἔθνεσιν καὶ ἀκουστὰ ποιήσατε καὶ μὴ κρύψητε, εἴπατε Ἑάλωκεν Βαβυλών, κατῃσχύνθη Βῆλος ἡ ἀπτόητος, ἡ τρυφερὰ παρεδόθη Μαρωδαχ.	2та́кѡ речѐ гдⷭ҇ь: сотворѝ себѣ̀ ᲂу҆́зы и҆ кла̑ды и҆ возложѝ на вы́ю свою̀,
3ὅτι ἀνέβη ἐπ᾿ αὐτὴν ἔθνος ἀπὸ βορρᾶ· οὗτος θήσει τὴν γῆν αὐτῆς εἰς ἀφανισμόν, καὶ οὐκ ἔσται ὁ κατοικῶν ἐν αὐτῇ ἀπὸ ἀνθρώπου καὶ ἕως κτήνους.	3и҆ да по́слеши ѧ҆̀ ко царю̀ і҆дꙋме́йскꙋ и҆ ко царю̀ мѡа́вскꙋ и҆ ко царю̀ сынѡ́въ а҆ммѡ́нихъ, и҆ ко царю̀ тѵ́рскꙋ и҆ ко царю̀ сїдѡ́нскꙋ, въ рꙋкꙋ̀ послѡ́въ и҆́хъ и҆дꙋ́щихъ срѣ́тенїемъ свои́мъ во і҆ерⷭ҇ли́мъ ко седекі́и царю̀ і҆ꙋ́динꙋ,
4ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις καὶ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἥξουσιν οἱ υἱοὶ Ισραηλ, αὐτοὶ καὶ οἱ υἱοὶ Ιουδα ἐπὶ τὸ αὐτό· βαδίζοντες καὶ κλαίοντες πορεύσονται τὸν κύριον θεὸν αὐτῶν ζητοῦντες.	4и҆ завѣща́й и҆̀мъ ко господє́мъ и҆́хъ рещѝ: та́кѡ речѐ гдⷭ҇ь бг҃ъ і҆и҃левъ: та́кѡ рцы́те ко господє́мъ свои̑мъ:
5ἕως Σιων ἐρωτήσουσιν τὴν ὁδόν, ὧδε γὰρ τὸ πρόσωπον αὐτῶν δώσουσιν· καὶ ἥξουσιν καὶ καταφεύξονται πρὸς κύριον τὸν θεόν, διαθήκη γὰρ αἰώνιος οὐκ ἐπιλησθήσεται.	5а҆́зъ сотвори́хъ зе́млю и҆ человѣ́ка и҆ скоты̀, ꙗ҆̀же на лицы̀ землѝ, крѣ́постїю мое́ю вели́кою и҆ мы́шцею мое́ю высо́кою, и҆ да́мъ ю҆̀, є҆мꙋ́же бꙋ́детъ ᲂу҆го́дно пред̾ ѻ҆чи́ма мои́ма.
6πρόβατα ἀπολωλότα ἐγενήθη ὁ λαός μου, οἱ ποιμένες αὐτῶν ἐξῶσαν αὐτούς, ἐπὶ τὰ ὄρη ἀπεπλάνησαν αὐτούς, ἐξ ὄρους ἐπὶ βουνὸν ᾤχοντο, ἐπελάθοντο κοίτης αὐτῶν.	6И҆ нн҃ѣ а҆́зъ да́хъ всю̀ зе́млю сїю̀ въ рꙋ́цѣ навꙋходоно́сорꙋ царю̀ вавѷлѡ́нскꙋ, да є҆мꙋ̀ рабо́таютъ, и҆ ѕвѣ̑ри сє́льныѧ да́хъ дѣ́лати є҆мꙋ̀:
7πάντες οἱ εὑρίσκοντες αὐτοὺς κατανάλισκον αὐτούς, οἱ ἐχθροὶ αὐτῶν εἶπαν Μὴ ἀνῶμεν αὐτούς· ἀνθ᾿ ὧν ἥμαρτον τῷ κυρίῳ νομῇ δικαιοσύνης τῷ συναγαγόντι τοὺς πατέρας αὐτῶν.	7и҆ послꙋ́жатъ є҆мꙋ̀ всѝ ꙗ҆зы́цы и҆ сы́нꙋ є҆гѡ̀ и҆ сы́нꙋ сы́на є҆гѡ̀, до́ндеже прїи́детъ вре́мѧ землѝ є҆гѡ̀ и҆ є҆гѡ̀ самогѡ̀, и҆ послꙋ́жатъ є҆мꙋ̀ мно́зи наро́ди и҆ ца́рїе вели́цы:
8ἀπαλλοτριώθητε ἐκ μέσου Βαβυλῶνος καὶ ἀπὸ γῆς Χαλδαίων καὶ ἐξέλθατε καὶ γένεσθε ὥσπερ δράκοντες κατὰ πρόσωπον προβάτων.	8страна́ же и҆ ца́рство, є҆ли́цы а҆́ще не порабо́таютъ царю̀ вавѷлѡ́нскꙋ и҆ є҆ли́цы не вдѣ́жꙋтъ вы́и своеѧ̀ въ ꙗ҆ре́мъ царѧ̀ вавѷлѡ́нска, мече́мъ и҆ гла́домъ посѣщꙋ̀ и҆̀хъ, речѐ гдⷭ҇ь, до́ндеже сконча́ютсѧ въ рꙋцѣ̀ є҆гѡ̀.
9ὅτι ἰδοὺ ἐγὼ ἐγείρω ἐπὶ Βαβυλῶνα συναγωγὰς ἐθνῶν ἐκ γῆς βορρᾶ, καὶ παρατάξονται αὐτῇ· ἐκεῖθεν ἁλώσεται, ὡς βολὶς μαχητοῦ συνετοῦ οὐκ ἐπιστρέψει κενή.	9Вы́ же не слꙋ́шайте лжепрорѡ́къ ва́шихъ и҆ волхвꙋ́ющихъ ва́мъ и҆ ви́дѧщихъ сѡ́нїѧ ва́мъ, ни чарова́нїй ва́шихъ, ни ѡ҆баѧ́телей ва́шихъ глаго́лющихъ: не послꙋ́жите царю̀ вавѷлѡ́нскомꙋ:
10καὶ ἔσται ἡ Χαλδαία εἰς προνομήν, πάντες οἱ προνομεύοντες αὐτὴν ἐμπλησθήσονται.	10ꙗ҆́кѡ лжꙋ̀ прорица́ютъ ті́и ва́мъ, є҆́же бы ᲂу҆дали́тисѧ ва́мъ ѿ землѝ ва́шеѧ, и҆зве́ргнꙋти ва́съ и҆ є҆́же поги́бнꙋти ва́мъ.
11ὅτι ηὐφραίνεσθε καὶ κατεκαυχᾶσθε διαρπάζοντες τὴν κληρονομίαν μου, διότι ἐσκιρτᾶτε ὡς βοίδια ἐν βοτάνῃ καὶ ἐκερατίζετε ὡς ταῦροι.	11Страна́ же, ꙗ҆́же скло́нитъ вы́ю свою̀ под̾ ꙗ҆ре́мъ царѧ̀ вавѷлѡ́нска и҆ послꙋ́житъ є҆мꙋ̀, ѡ҆ста́влю ю҆̀ на землѝ свое́й, гл҃етъ гдⷭ҇ь: и҆ ѡ҆ра́ти бꙋ́детъ ю҆̀ и҆ всели́тсѧ на не́й.
12ᾐσχύνθη ἡ μήτηρ ὑμῶν σφόδρα, μήτηρ ἐπ᾿ ἀγαθὰ ἐσχάτη ἐθνῶν ἔρημος.	12И҆ ко седекі́и царю̀ і҆ꙋ́динꙋ глаго́лахъ по всѣ̑мъ словесє́мъ си̑мъ, глаго́лѧ: склони́те вы̑и ва́шѧ под̾ и҆́го царѧ̀ вавѷлѡ́нска и҆ слꙋжи́те є҆мꙋ̀ и҆ лю́демъ є҆гѡ̀, и҆ жи́ви бꙋ́дете:
13ἀπὸ ὀργῆς κυρίου οὐ κατοικηθήσεται καὶ ἔσται εἰς ἀφανισμὸν πᾶσα, καὶ πᾶς ὁ διοδεύων διὰ Βαβυλῶνος σκυθρωπάσει καὶ συριοῦσιν ἐπὶ πᾶσαν τὴν πληγὴν αὐτῆς.	13почто̀ ᲂу҆мира́ете, ты̀ и҆ лю́дїе твоѝ, мече́мъ и҆ гла́домъ и҆ мо́ромъ, ꙗ҆́коже речѐ гдⷭ҇ь ко страна́мъ, не хотѣ́вшымъ слꙋжи́ти царю̀ вавѷлѡ́нскꙋ;
14παρατάξασθε ἐπὶ Βαβυλῶνα κύκλῳ, πάντες τείνοντες τόξον· τοξεύσατε ἐπ᾿ αὐτήν, μὴ φείσησθε ἐπὶ τοῖς τοξεύμασιν ὑμῶν.	14не послꙋ́шайте сло́въ проро́кѡвъ глаго́лющихъ ва́мъ: не послꙋ́жите царю̀ вавѷлѡ́нскꙋ:
15κατακροτήσατε ἐπ᾿ αὐτήν· παρελύθησαν αἱ χεῖρες αὐτῆς, ἔπεσαν αἱ ἐπάλξεις αὐτῆς, καὶ κατεσκάφη τὸ τεῖχος αὐτῆς· ὅτι ἐκδίκησις παρὰ θεοῦ ἐστιν, ἐκδικεῖτε ἐπ᾿ αὐτήν· καθὼς ἐποίησεν, ποιήσατε αὐτῇ.	15ꙗ҆́кѡ непра́веднѡ ті́и прорица́ютъ ва́мъ: ꙗ҆́кѡ не посла́хъ и҆́хъ, речѐ гдⷭ҇ь, ті́и же прорица́ютъ и҆́менемъ мои́мъ ѡ҆ непра́вдѣ, є҆́же бы погꙋби́ти ва́съ, и҆ поги́бнете вы̀ и҆ проро́цы ва́ши, прорица́ющїи ва́мъ ѡ҆ непра́вдѣ лѡ́жнаѧ.
16ἐξολεθρεύσατε σπέρμα ἐκ Βαβυλῶνος, κατέχοντα δρέπανον ἐν καιρῷ θερισμοῦ· ἀπὸ προσώπου μαχαίρας Ἑλληνικῆς ἕκαστος εἰς τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀποστρέψουσιν καὶ ἕκαστος εἰς τὴν γῆν αὐτοῦ φεύξεται.	16Ва́мъ и҆ всѣ̑мъ лю́демъ си̑мъ и҆ жерцє́мъ глаго́лахъ, рекі́й: та́кѡ речѐ гдⷭ҇ь: не слꙋ́шайте слове́съ проро́ческихъ, прорица́ющихъ ва́мъ лжꙋ̀ и҆ глаго́лющихъ: сѐ, сосꙋ́ди до́мꙋ гдⷭ҇нѧ возвратѧ́тсѧ ѿ вавѷлѡ́на нн҃ѣ вско́рѣ: ꙗ҆́кѡ лжꙋ̀ прорица́ютъ ва́мъ,
17Πρόβατον πλανώμενον Ισραηλ, λέοντες ἐξῶσαν αὐτόν· ὁ πρῶτος ἔφαγεν αὐτὸν βασιλεὺς Ασσουρ καὶ οὗτος ὕστερον τὰ ὀστᾶ αὐτοῦ βασιλεὺς Βαβυλῶνος.	17не послꙋ́шайте и҆́хъ, но слꙋжи́те царю̀ вавѷлѡ́нскомꙋ, да жи́ви бꙋ́дете. Вскꙋ́ю даетѐ гра́дъ се́й въ запꙋстѣ́нїе;
18διὰ τοῦτο τάδε λέγει κύριος Ἰδοὺ ἐγὼ ἐκδικῶ ἐπὶ τὸν βασιλέα Βαβυλῶνος καὶ ἐπὶ τὴν γῆν αὐτοῦ, καθὼς ἐξεδίκησα ἐπὶ τὸν βασιλέα Ασσουρ.	18А҆́ще сꙋ́ть проро́цы и҆ є҆́сть сло́во гдⷭ҇не въ ни́хъ, да предста́нꙋтъ гдⷭ҇ꙋ вседержи́телю, да не ѿи́дꙋтъ сосꙋ́ди, ѡ҆ста́вшїисѧ въ домꙋ̀ гдⷭ҇ни и҆ въ домꙋ̀ царѧ̀ і҆ꙋ́дина и҆ во і҆ерⷭ҇ли́мѣ, въ вавѷлѡ́нъ.
19καὶ ἀποκαταστήσω τὸν Ισραηλ εἰς τὴν νομὴν αὐτοῦ, καὶ νεμήσεται ἐν τῷ Καρμήλῳ καὶ ἐν ὄρει Εφραιμ καὶ ἐν τῷ Γαλααδ, καὶ πλησθήσεται ἡ ψυχὴ αὐτοῦ.	19Та́кѡ бо гл҃етъ гдⷭ҇ь вседержи́тель ѡ҆ столпѣ́хъ и҆ ѡ҆ ᲂу҆мыва́льницѣ, и҆ ѡ҆ подста́вахъ и҆ ѡ҆ про́чихъ сосꙋ́дѣхъ ѡ҆ста́вшихсѧ во гра́дѣ се́мъ,
20ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις καὶ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ζητήσουσιν τὴν ἀδικίαν Ισραηλ, καὶ οὐχ ὑπάρξει, καὶ τὰς ἁμαρτίας Ιουδα, καὶ οὐ μὴ εὑρεθῶσιν, ὅτι ἵλεως ἔσομαι τοῖς ὑπολελειμμένοις ἐπὶ τῆς γῆς, λέγει κύριος.	20и҆́хже не взѧ̀ навꙋходоно́соръ ца́рь вавѷлѡ́нскїй, є҆гда̀ преселѝ і҆ехоні́ю сы́на і҆ѡакі́мова, царѧ̀ і҆ꙋ́дина, и҆з̾ і҆ерⷭ҇ли́ма въ вавѷлѡ́нъ, и҆ всѧ̑ старѣ̑йшины і҆ꙋ̑дины и҆ і҆ерⷭ҇ли̑мли.
21Πικρῶς ἐπίβηθι ἐπ᾿ αὐτὴν καὶ ἐπὶ τοὺς κατοικοῦντας ἐπ᾿ αὐτήν· ἐκδίκησον, μάχαιρα, καὶ ἀφάνισον, λέγει κύριος, καὶ ποίει κατὰ πάντα, ὅσα ἐντέλλομαί σοι.	21Та́кѡ бо гл҃етъ гдⷭ҇ь вседержи́тель бг҃ъ і҆и҃левъ ѡ҆ сосꙋ́дѣхъ ѡ҆ста́вшихсѧ въ домꙋ̀ гдⷭ҇ни и҆ въ домꙋ̀ царѧ̀ і҆ꙋ́дина и҆ во і҆ерⷭ҇ли́мѣ:
22φωνὴ πολέμου καὶ συντριβὴ μεγάλη ἐν γῇ Χαλδαίων.	22въ вавѷлѡ́нъ принесꙋ́тсѧ и҆ та́мѡ бꙋ́дꙋтъ да́же до днѐ посѣще́нїѧ своегѡ̀, гл҃етъ гдⷭ҇ь: и҆ повелю̀ принестѝ ѧ҆̀ и҆ возврати́ти на мѣ́сто сїѐ.
23πῶς συνεκλάσθη καὶ συνετρίβη ἡ σφῦρα πάσης τῆς γῆς; πῶς ἐγενήθη εἰς ἀφανισμὸν Βαβυλὼν ἐν ἔθνεσιν;
24ἐπιθήσονταί σοι, καὶ ἁλώσῃ, ὦ Βαβυλών, καὶ οὐ γνώσῃ· εὑρέθης καὶ ἐλήμφθης, ὅτι τῷ κυρίῳ ἀντέστης.
25ἤνοιξεν κύριος τὸν θησαυρὸν αὐτοῦ καὶ ἐξήνεγκεν τὰ σκεύη ὀργῆς αὐτοῦ, ὅτι ἔργον τῷ κυρίῳ θεῷ ἐν γῇ Χαλδαίων,
26ὅτι ἐληλύθασιν οἱ καιροὶ αὐτῆς. ἀνοίξατε τὰς ἀποθήκας αὐτῆς, ἐρευνήσατε αὐτὴν ὡς σπήλαιον καὶ ἐξολεθρεύσατε αὐτήν, μὴ γενέσθω αὐτῆς κατάλειμμα·
27ἀναξηράνατε αὐτῆς πάντας τοὺς καρπούς, καὶ καταβήτωσαν εἰς σφαγήν· οὐαὶ αὐτοῖς, ὅτι ἥκει ἡ ἡμέρα αὐτῶν καὶ καιρὸς ἐκδικήσεως αὐτῶν.
28φωνὴ φευγόντων καὶ ἀνασῳζομένων ἐκ γῆς Βαβυλῶνος τοῦ ἀναγγεῖλαι εἰς Σιων τὴν ἐκδίκησιν παρὰ κυρίου θεοῦ ἡμῶν.
29παραγγείλατε ἐπὶ Βαβυλῶνα πολλοῖς, παντὶ ἐντείνοντι τόξον· παρεμβάλετε ἐπ᾿ αὐτὴν κυκλόθεν, μὴ ἔστω αὐτῆς ἀνασῳζόμενος· ἀνταπόδοτε αὐτῇ κατὰ τὰ ἔργα αὐτῆς, κατὰ πάντα ὅσα ἐποίησεν ποιήσατε αὐτῇ, ὅτι πρὸς τὸν κύριον ἀντέστη θεὸν ἅγιον τοῦ Ισραηλ.
30διὰ τοῦτο πεσοῦνται οἱ νεανίσκοι αὐτῆς ἐν ταῖς πλατείαις αὐτῆς, καὶ πάντες οἱ ἄνδρες οἱ πολεμισταὶ αὐτῆς ῥιφήσονται, εἶπεν κύριος.
31ἰδοὺ ἐγὼ ἐπὶ σὲ τὴν ὑβρίστριαν, λέγει κύριος, ὅτι ἥκει ἡ ἡμέρα σου καὶ ὁ καιρὸς ἐκδικήσεώς σου·
32καὶ ἀσθενήσει ἡ ὕβρις σου καὶ πεσεῖται, καὶ οὐκ ἔσται ὁ ἀνιστῶν αὐτήν· καὶ ἀνάψω πῦρ ἐν τῷ δρυμῷ αὐτῆς, καὶ καταφάγεται πάντα τὰ κύκλῳ αὐτῆς.
33Τάδε λέγει κύριος Καταδεδυνάστευνται οἱ υἱοὶ Ισραηλ καὶ οἱ υἱοὶ Ιουδα ἅμα, πάντες οἱ αἰχμαλωτεύσαντες αὐτοὺς κατεδυνάστευσαν αὐτούς, ὅτι οὐκ ἠθέλησαν ἐξαποστεῖλαι αὐτούς.
34καὶ ὁ λυτρούμενος αὐτοὺς ἰσχυρός, κύριος παντοκράτωρ ὄνομα αὐτῷ· κρίσιν κρινεῖ πρὸς τοὺς ἀντιδίκους αὐτοῦ, ὅπως ἐξάρῃ τὴν γῆν, καὶ παροξυνεῖ τοῖς κατοικοῦσι Βαβυλῶνα.
35μάχαιραν ἐπὶ τοὺς Χαλδαίους καὶ ἐπὶ τοὺς κατοικοῦντας Βαβυλῶνα καὶ ἐπὶ τοὺς μεγιστᾶνας αὐτῆς καὶ ἐπὶ τοὺς συνετοὺς αὐτῆς·
36μάχαιραν ἐπὶ τοὺς μαχητὰς αὐτῆς, καὶ παραλυθήσονται·
37μάχαιραν ἐπὶ τοὺς ἵππους αὐτῶν καὶ ἐπὶ τὰ ἅρματα αὐτῶν· μάχαιραν ἐπὶ τοὺς μαχητὰς αὐτῶν καὶ ἐπὶ τὸν σύμμικτον τὸν ἐν μέσῳ αὐτῆς, καὶ ἔσονται ὡσεὶ γυναῖκες· μάχαιραν ἐπὶ τοὺς θησαυροὺς αὐτῆς, καὶ διασκορπισθήσονται.
38ἐπὶ τῷ ὕδατι αὐτῆς ἐπεποίθει καὶ καταισχυνθήσονται, ὅτι γῆ τῶν γλυπτῶν ἐστιν, καὶ ἐν ταῖς νήσοις, οὗ κατεκαυχῶντο.
39διὰ τοῦτο κατοικήσουσιν ἰνδάλματα ἐν ταῖς νήσοις, καὶ κατοικήσουσιν ἐν αὐτῇ θυγατέρες σειρήνων· οὐ μὴ κατοικηθῇ οὐκέτι εἰς τὸν αἰῶνα.
40καθὼς κατέστρεψεν ὁ θεὸς Σοδομα καὶ Γομορρα καὶ τὰς ὁμορούσας αὐταῖς, εἶπεν κύριος, οὐ μὴ κατοικήσῃ ἐκεῖ ἄνθρωπος, καὶ οὐ μὴ παροικήσῃ ἐκεῖ υἱὸς ἀνθρώπου.
41ἰδοὺ λαὸς ἔρχεται ἀπὸ βορρᾶ, καὶ ἔθνος μέγα καὶ βασιλεῖς πολλοὶ ἐξεγερθήσονται ἀπ᾿ ἐσχάτου τῆς γῆς
42τόξον καὶ ἐγχειρίδιον ἔχοντες· ἰταμός ἐστιν καὶ οὐ μὴ ἐλεήσῃ· φωνὴ αὐτῶν ὡς θάλασσα ἠχήσει, ἐφ᾿ ἵπποις ἱππάσονται παρεσκευασμένοι ὥσπερ πῦρ εἰς πόλεμον πρὸς σέ, θύγατερ Βαβυλῶνος.
43ἤκουσεν βασιλεὺς Βαβυλῶνος τὴν ἀκοὴν αὐτῶν, καὶ παρελύθησαν αἱ χεῖρες αὐτοῦ· θλῖψις κατεκράτησεν αὐτοῦ, ὠδῖνες ὡς τικτούσης.
44ἰδοὺ ὥσπερ λέων ἀναβήσεται ἀπὸ τοῦ Ιορδάνου εἰς τόπον Αιθαμ, ὅτι ταχέως ἐκδιώξω αὐτοὺς ἀπ᾿ αὐτῆς καὶ πάντα νεανίσκον ἐπ᾿ αὐτὴν ἐπιστήσω. ὅτι τίς ὥσπερ ἐγώ; καὶ τίς ἀντιστήσεταί μοι; καὶ τίς οὗτος ποιμήν, ὃς στήσεται κατὰ πρόσωπόν μου;
45διὰ τοῦτο ἀκούσατε τὴν βουλὴν κυρίου, ἣν βεβούλευται ἐπὶ Βαβυλῶνα, καὶ λογισμοὺς αὐτοῦ, οὓς ἐλογίσατο ἐπὶ τοὺς κατοικοῦντας Χαλδαίους· ἐὰν μὴ διαφθαρῇ τὰ ἀρνία τῶν προβάτων αὐτῶν, ἐὰν μὴ ἀφανισθῇ νομὴ ἀπ᾿ αὐτῶν.
46ὅτι ἀπὸ φωνῆς ἁλώσεως Βαβυλῶνος σεισθήσεται ἡ γῆ, καὶ κραυγὴ ἐν ἔθνεσιν ἀκουσθήσεται.

1Λόγος κυρίου, ὃν ἐλάλησεν ἐπὶ Βαβυλῶνα.

1Въ нача́лѣ ца́рства і҆ѡакі́ма сы́на і҆ѡсі́ина, царѧ̀ і҆ꙋ́дина, бы́сть сло́во сїѐ ко і҆еремі́и ѿ гдⷭ҇а гл҃ѧ:

2Ἀναγγείλατε ἐν τοῖς ἔθνεσιν καὶ ἀκουστὰ ποιήσατε καὶ μὴ κρύψητε, εἴπατε Ἑάλωκεν Βαβυλών, κατῃσχύνθη Βῆλος ἡ ἀπτόητος, ἡ τρυφερὰ παρεδόθη Μαρωδαχ.

2та́кѡ речѐ гдⷭ҇ь: сотворѝ себѣ̀ ᲂу҆́зы и҆ кла̑ды и҆ возложѝ на вы́ю свою̀,

3ὅτι ἀνέβη ἐπ᾿ αὐτὴν ἔθνος ἀπὸ βορρᾶ· οὗτος θήσει τὴν γῆν αὐτῆς εἰς ἀφανισμόν, καὶ οὐκ ἔσται ὁ κατοικῶν ἐν αὐτῇ ἀπὸ ἀνθρώπου καὶ ἕως κτήνους.

3и҆ да по́слеши ѧ҆̀ ко царю̀ і҆дꙋме́йскꙋ и҆ ко царю̀ мѡа́вскꙋ и҆ ко царю̀ сынѡ́въ а҆ммѡ́нихъ, и҆ ко царю̀ тѵ́рскꙋ и҆ ко царю̀ сїдѡ́нскꙋ, въ рꙋкꙋ̀ послѡ́въ и҆́хъ и҆дꙋ́щихъ срѣ́тенїемъ свои́мъ во і҆ерⷭ҇ли́мъ ко седекі́и царю̀ і҆ꙋ́динꙋ,

4ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις καὶ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἥξουσιν οἱ υἱοὶ Ισραηλ, αὐτοὶ καὶ οἱ υἱοὶ Ιουδα ἐπὶ τὸ αὐτό· βαδίζοντες καὶ κλαίοντες πορεύσονται τὸν κύριον θεὸν αὐτῶν ζητοῦντες.

4и҆ завѣща́й и҆̀мъ ко господє́мъ и҆́хъ рещѝ: та́кѡ речѐ гдⷭ҇ь бг҃ъ і҆и҃левъ: та́кѡ рцы́те ко господє́мъ свои̑мъ:

5ἕως Σιων ἐρωτήσουσιν τὴν ὁδόν, ὧδε γὰρ τὸ πρόσωπον αὐτῶν δώσουσιν· καὶ ἥξουσιν καὶ καταφεύξονται πρὸς κύριον τὸν θεόν, διαθήκη γὰρ αἰώνιος οὐκ ἐπιλησθήσεται.

5а҆́зъ сотвори́хъ зе́млю и҆ человѣ́ка и҆ скоты̀, ꙗ҆̀же на лицы̀ землѝ, крѣ́постїю мое́ю вели́кою и҆ мы́шцею мое́ю высо́кою, и҆ да́мъ ю҆̀, є҆мꙋ́же бꙋ́детъ ᲂу҆го́дно пред̾ ѻ҆чи́ма мои́ма.

6πρόβατα ἀπολωλότα ἐγενήθη ὁ λαός μου, οἱ ποιμένες αὐτῶν ἐξῶσαν αὐτούς, ἐπὶ τὰ ὄρη ἀπεπλάνησαν αὐτούς, ἐξ ὄρους ἐπὶ βουνὸν ᾤχοντο, ἐπελάθοντο κοίτης αὐτῶν.

6И҆ нн҃ѣ а҆́зъ да́хъ всю̀ зе́млю сїю̀ въ рꙋ́цѣ навꙋходоно́сорꙋ царю̀ вавѷлѡ́нскꙋ, да є҆мꙋ̀ рабо́таютъ, и҆ ѕвѣ̑ри сє́льныѧ да́хъ дѣ́лати є҆мꙋ̀:

7πάντες οἱ εὑρίσκοντες αὐτοὺς κατανάλισκον αὐτούς, οἱ ἐχθροὶ αὐτῶν εἶπαν Μὴ ἀνῶμεν αὐτούς· ἀνθ᾿ ὧν ἥμαρτον τῷ κυρίῳ νομῇ δικαιοσύνης τῷ συναγαγόντι τοὺς πατέρας αὐτῶν.

7и҆ послꙋ́жатъ є҆мꙋ̀ всѝ ꙗ҆зы́цы и҆ сы́нꙋ є҆гѡ̀ и҆ сы́нꙋ сы́на є҆гѡ̀, до́ндеже прїи́детъ вре́мѧ землѝ є҆гѡ̀ и҆ є҆гѡ̀ самогѡ̀, и҆ послꙋ́жатъ є҆мꙋ̀ мно́зи наро́ди и҆ ца́рїе вели́цы:

8ἀπαλλοτριώθητε ἐκ μέσου Βαβυλῶνος καὶ ἀπὸ γῆς Χαλδαίων καὶ ἐξέλθατε καὶ γένεσθε ὥσπερ δράκοντες κατὰ πρόσωπον προβάτων.

8страна́ же и҆ ца́рство, є҆ли́цы а҆́ще не порабо́таютъ царю̀ вавѷлѡ́нскꙋ и҆ є҆ли́цы не вдѣ́жꙋтъ вы́и своеѧ̀ въ ꙗ҆ре́мъ царѧ̀ вавѷлѡ́нска, мече́мъ и҆ гла́домъ посѣщꙋ̀ и҆̀хъ, речѐ гдⷭ҇ь, до́ндеже сконча́ютсѧ въ рꙋцѣ̀ є҆гѡ̀.

9ὅτι ἰδοὺ ἐγὼ ἐγείρω ἐπὶ Βαβυλῶνα συναγωγὰς ἐθνῶν ἐκ γῆς βορρᾶ, καὶ παρατάξονται αὐτῇ· ἐκεῖθεν ἁλώσεται, ὡς βολὶς μαχητοῦ συνετοῦ οὐκ ἐπιστρέψει κενή.

9Вы́ же не слꙋ́шайте лжепрорѡ́къ ва́шихъ и҆ волхвꙋ́ющихъ ва́мъ и҆ ви́дѧщихъ сѡ́нїѧ ва́мъ, ни чарова́нїй ва́шихъ, ни ѡ҆баѧ́телей ва́шихъ глаго́лющихъ: не послꙋ́жите царю̀ вавѷлѡ́нскомꙋ:

10καὶ ἔσται ἡ Χαλδαία εἰς προνομήν, πάντες οἱ προνομεύοντες αὐτὴν ἐμπλησθήσονται.

10ꙗ҆́кѡ лжꙋ̀ прорица́ютъ ті́и ва́мъ, є҆́же бы ᲂу҆дали́тисѧ ва́мъ ѿ землѝ ва́шеѧ, и҆зве́ргнꙋти ва́съ и҆ є҆́же поги́бнꙋти ва́мъ.

11ὅτι ηὐφραίνεσθε καὶ κατεκαυχᾶσθε διαρπάζοντες τὴν κληρονομίαν μου, διότι ἐσκιρτᾶτε ὡς βοίδια ἐν βοτάνῃ καὶ ἐκερατίζετε ὡς ταῦροι.

11Страна́ же, ꙗ҆́же скло́нитъ вы́ю свою̀ под̾ ꙗ҆ре́мъ царѧ̀ вавѷлѡ́нска и҆ послꙋ́житъ є҆мꙋ̀, ѡ҆ста́влю ю҆̀ на землѝ свое́й, гл҃етъ гдⷭ҇ь: и҆ ѡ҆ра́ти бꙋ́детъ ю҆̀ и҆ всели́тсѧ на не́й.

12ᾐσχύνθη ἡ μήτηρ ὑμῶν σφόδρα, μήτηρ ἐπ᾿ ἀγαθὰ ἐσχάτη ἐθνῶν ἔρημος.

12И҆ ко седекі́и царю̀ і҆ꙋ́динꙋ глаго́лахъ по всѣ̑мъ словесє́мъ си̑мъ, глаго́лѧ: склони́те вы̑и ва́шѧ под̾ и҆́го царѧ̀ вавѷлѡ́нска и҆ слꙋжи́те є҆мꙋ̀ и҆ лю́демъ є҆гѡ̀, и҆ жи́ви бꙋ́дете:

13ἀπὸ ὀργῆς κυρίου οὐ κατοικηθήσεται καὶ ἔσται εἰς ἀφανισμὸν πᾶσα, καὶ πᾶς ὁ διοδεύων διὰ Βαβυλῶνος σκυθρωπάσει καὶ συριοῦσιν ἐπὶ πᾶσαν τὴν πληγὴν αὐτῆς.

13почто̀ ᲂу҆мира́ете, ты̀ и҆ лю́дїе твоѝ, мече́мъ и҆ гла́домъ и҆ мо́ромъ, ꙗ҆́коже речѐ гдⷭ҇ь ко страна́мъ, не хотѣ́вшымъ слꙋжи́ти царю̀ вавѷлѡ́нскꙋ;

14παρατάξασθε ἐπὶ Βαβυλῶνα κύκλῳ, πάντες τείνοντες τόξον· τοξεύσατε ἐπ᾿ αὐτήν, μὴ φείσησθε ἐπὶ τοῖς τοξεύμασιν ὑμῶν.

14не послꙋ́шайте сло́въ проро́кѡвъ глаго́лющихъ ва́мъ: не послꙋ́жите царю̀ вавѷлѡ́нскꙋ:

15κατακροτήσατε ἐπ᾿ αὐτήν· παρελύθησαν αἱ χεῖρες αὐτῆς, ἔπεσαν αἱ ἐπάλξεις αὐτῆς, καὶ κατεσκάφη τὸ τεῖχος αὐτῆς· ὅτι ἐκδίκησις παρὰ θεοῦ ἐστιν, ἐκδικεῖτε ἐπ᾿ αὐτήν· καθὼς ἐποίησεν, ποιήσατε αὐτῇ.

15ꙗ҆́кѡ непра́веднѡ ті́и прорица́ютъ ва́мъ: ꙗ҆́кѡ не посла́хъ и҆́хъ, речѐ гдⷭ҇ь, ті́и же прорица́ютъ и҆́менемъ мои́мъ ѡ҆ непра́вдѣ, є҆́же бы погꙋби́ти ва́съ, и҆ поги́бнете вы̀ и҆ проро́цы ва́ши, прорица́ющїи ва́мъ ѡ҆ непра́вдѣ лѡ́жнаѧ.

16ἐξολεθρεύσατε σπέρμα ἐκ Βαβυλῶνος, κατέχοντα δρέπανον ἐν καιρῷ θερισμοῦ· ἀπὸ προσώπου μαχαίρας Ἑλληνικῆς ἕκαστος εἰς τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀποστρέψουσιν καὶ ἕκαστος εἰς τὴν γῆν αὐτοῦ φεύξεται.

16Ва́мъ и҆ всѣ̑мъ лю́демъ си̑мъ и҆ жерцє́мъ глаго́лахъ, рекі́й: та́кѡ речѐ гдⷭ҇ь: не слꙋ́шайте слове́съ проро́ческихъ, прорица́ющихъ ва́мъ лжꙋ̀ и҆ глаго́лющихъ: сѐ, сосꙋ́ди до́мꙋ гдⷭ҇нѧ возвратѧ́тсѧ ѿ вавѷлѡ́на нн҃ѣ вско́рѣ: ꙗ҆́кѡ лжꙋ̀ прорица́ютъ ва́мъ,

17Πρόβατον πλανώμενον Ισραηλ, λέοντες ἐξῶσαν αὐτόν· ὁ πρῶτος ἔφαγεν αὐτὸν βασιλεὺς Ασσουρ καὶ οὗτος ὕστερον τὰ ὀστᾶ αὐτοῦ βασιλεὺς Βαβυλῶνος.

17не послꙋ́шайте и҆́хъ, но слꙋжи́те царю̀ вавѷлѡ́нскомꙋ, да жи́ви бꙋ́дете. Вскꙋ́ю даетѐ гра́дъ се́й въ запꙋстѣ́нїе;

18διὰ τοῦτο τάδε λέγει κύριος Ἰδοὺ ἐγὼ ἐκδικῶ ἐπὶ τὸν βασιλέα Βαβυλῶνος καὶ ἐπὶ τὴν γῆν αὐτοῦ, καθὼς ἐξεδίκησα ἐπὶ τὸν βασιλέα Ασσουρ.

18А҆́ще сꙋ́ть проро́цы и҆ є҆́сть сло́во гдⷭ҇не въ ни́хъ, да предста́нꙋтъ гдⷭ҇ꙋ вседержи́телю, да не ѿи́дꙋтъ сосꙋ́ди, ѡ҆ста́вшїисѧ въ домꙋ̀ гдⷭ҇ни и҆ въ домꙋ̀ царѧ̀ і҆ꙋ́дина и҆ во і҆ерⷭ҇ли́мѣ, въ вавѷлѡ́нъ.

19καὶ ἀποκαταστήσω τὸν Ισραηλ εἰς τὴν νομὴν αὐτοῦ, καὶ νεμήσεται ἐν τῷ Καρμήλῳ καὶ ἐν ὄρει Εφραιμ καὶ ἐν τῷ Γαλααδ, καὶ πλησθήσεται ἡ ψυχὴ αὐτοῦ.

19Та́кѡ бо гл҃етъ гдⷭ҇ь вседержи́тель ѡ҆ столпѣ́хъ и҆ ѡ҆ ᲂу҆мыва́льницѣ, и҆ ѡ҆ подста́вахъ и҆ ѡ҆ про́чихъ сосꙋ́дѣхъ ѡ҆ста́вшихсѧ во гра́дѣ се́мъ,

20ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις καὶ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ζητήσουσιν τὴν ἀδικίαν Ισραηλ, καὶ οὐχ ὑπάρξει, καὶ τὰς ἁμαρτίας Ιουδα, καὶ οὐ μὴ εὑρεθῶσιν, ὅτι ἵλεως ἔσομαι τοῖς ὑπολελειμμένοις ἐπὶ τῆς γῆς, λέγει κύριος.

20и҆́хже не взѧ̀ навꙋходоно́соръ ца́рь вавѷлѡ́нскїй, є҆гда̀ преселѝ і҆ехоні́ю сы́на і҆ѡакі́мова, царѧ̀ і҆ꙋ́дина, и҆з̾ і҆ерⷭ҇ли́ма въ вавѷлѡ́нъ, и҆ всѧ̑ старѣ̑йшины і҆ꙋ̑дины и҆ і҆ерⷭ҇ли̑мли.

21Πικρῶς ἐπίβηθι ἐπ᾿ αὐτὴν καὶ ἐπὶ τοὺς κατοικοῦντας ἐπ᾿ αὐτήν· ἐκδίκησον, μάχαιρα, καὶ ἀφάνισον, λέγει κύριος, καὶ ποίει κατὰ πάντα, ὅσα ἐντέλλομαί σοι.

21Та́кѡ бо гл҃етъ гдⷭ҇ь вседержи́тель бг҃ъ і҆и҃левъ ѡ҆ сосꙋ́дѣхъ ѡ҆ста́вшихсѧ въ домꙋ̀ гдⷭ҇ни и҆ въ домꙋ̀ царѧ̀ і҆ꙋ́дина и҆ во і҆ерⷭ҇ли́мѣ:

22φωνὴ πολέμου καὶ συντριβὴ μεγάλη ἐν γῇ Χαλδαίων.

22въ вавѷлѡ́нъ принесꙋ́тсѧ и҆ та́мѡ бꙋ́дꙋтъ да́же до днѐ посѣще́нїѧ своегѡ̀, гл҃етъ гдⷭ҇ь: и҆ повелю̀ принестѝ ѧ҆̀ и҆ возврати́ти на мѣ́сто сїѐ.

23πῶς συνεκλάσθη καὶ συνετρίβη ἡ σφῦρα πάσης τῆς γῆς; πῶς ἐγενήθη εἰς ἀφανισμὸν Βαβυλὼν ἐν ἔθνεσιν;

24ἐπιθήσονταί σοι, καὶ ἁλώσῃ, ὦ Βαβυλών, καὶ οὐ γνώσῃ· εὑρέθης καὶ ἐλήμφθης, ὅτι τῷ κυρίῳ ἀντέστης.

25ἤνοιξεν κύριος τὸν θησαυρὸν αὐτοῦ καὶ ἐξήνεγκεν τὰ σκεύη ὀργῆς αὐτοῦ, ὅτι ἔργον τῷ κυρίῳ θεῷ ἐν γῇ Χαλδαίων,

26ὅτι ἐληλύθασιν οἱ καιροὶ αὐτῆς. ἀνοίξατε τὰς ἀποθήκας αὐτῆς, ἐρευνήσατε αὐτὴν ὡς σπήλαιον καὶ ἐξολεθρεύσατε αὐτήν, μὴ γενέσθω αὐτῆς κατάλειμμα·

27ἀναξηράνατε αὐτῆς πάντας τοὺς καρπούς, καὶ καταβήτωσαν εἰς σφαγήν· οὐαὶ αὐτοῖς, ὅτι ἥκει ἡ ἡμέρα αὐτῶν καὶ καιρὸς ἐκδικήσεως αὐτῶν.

28φωνὴ φευγόντων καὶ ἀνασῳζομένων ἐκ γῆς Βαβυλῶνος τοῦ ἀναγγεῖλαι εἰς Σιων τὴν ἐκδίκησιν παρὰ κυρίου θεοῦ ἡμῶν.

29παραγγείλατε ἐπὶ Βαβυλῶνα πολλοῖς, παντὶ ἐντείνοντι τόξον· παρεμβάλετε ἐπ᾿ αὐτὴν κυκλόθεν, μὴ ἔστω αὐτῆς ἀνασῳζόμενος· ἀνταπόδοτε αὐτῇ κατὰ τὰ ἔργα αὐτῆς, κατὰ πάντα ὅσα ἐποίησεν ποιήσατε αὐτῇ, ὅτι πρὸς τὸν κύριον ἀντέστη θεὸν ἅγιον τοῦ Ισραηλ.

30διὰ τοῦτο πεσοῦνται οἱ νεανίσκοι αὐτῆς ἐν ταῖς πλατείαις αὐτῆς, καὶ πάντες οἱ ἄνδρες οἱ πολεμισταὶ αὐτῆς ῥιφήσονται, εἶπεν κύριος.

31ἰδοὺ ἐγὼ ἐπὶ σὲ τὴν ὑβρίστριαν, λέγει κύριος, ὅτι ἥκει ἡ ἡμέρα σου καὶ ὁ καιρὸς ἐκδικήσεώς σου·

32καὶ ἀσθενήσει ἡ ὕβρις σου καὶ πεσεῖται, καὶ οὐκ ἔσται ὁ ἀνιστῶν αὐτήν· καὶ ἀνάψω πῦρ ἐν τῷ δρυμῷ αὐτῆς, καὶ καταφάγεται πάντα τὰ κύκλῳ αὐτῆς.

33Τάδε λέγει κύριος Καταδεδυνάστευνται οἱ υἱοὶ Ισραηλ καὶ οἱ υἱοὶ Ιουδα ἅμα, πάντες οἱ αἰχμαλωτεύσαντες αὐτοὺς κατεδυνάστευσαν αὐτούς, ὅτι οὐκ ἠθέλησαν ἐξαποστεῖλαι αὐτούς.

34καὶ ὁ λυτρούμενος αὐτοὺς ἰσχυρός, κύριος παντοκράτωρ ὄνομα αὐτῷ· κρίσιν κρινεῖ πρὸς τοὺς ἀντιδίκους αὐτοῦ, ὅπως ἐξάρῃ τὴν γῆν, καὶ παροξυνεῖ τοῖς κατοικοῦσι Βαβυλῶνα.

35μάχαιραν ἐπὶ τοὺς Χαλδαίους καὶ ἐπὶ τοὺς κατοικοῦντας Βαβυλῶνα καὶ ἐπὶ τοὺς μεγιστᾶνας αὐτῆς καὶ ἐπὶ τοὺς συνετοὺς αὐτῆς·

36μάχαιραν ἐπὶ τοὺς μαχητὰς αὐτῆς, καὶ παραλυθήσονται·

37μάχαιραν ἐπὶ τοὺς ἵππους αὐτῶν καὶ ἐπὶ τὰ ἅρματα αὐτῶν· μάχαιραν ἐπὶ τοὺς μαχητὰς αὐτῶν καὶ ἐπὶ τὸν σύμμικτον τὸν ἐν μέσῳ αὐτῆς, καὶ ἔσονται ὡσεὶ γυναῖκες· μάχαιραν ἐπὶ τοὺς θησαυροὺς αὐτῆς, καὶ διασκορπισθήσονται.

38ἐπὶ τῷ ὕδατι αὐτῆς ἐπεποίθει καὶ καταισχυνθήσονται, ὅτι γῆ τῶν γλυπτῶν ἐστιν, καὶ ἐν ταῖς νήσοις, οὗ κατεκαυχῶντο.

39διὰ τοῦτο κατοικήσουσιν ἰνδάλματα ἐν ταῖς νήσοις, καὶ κατοικήσουσιν ἐν αὐτῇ θυγατέρες σειρήνων· οὐ μὴ κατοικηθῇ οὐκέτι εἰς τὸν αἰῶνα.

40καθὼς κατέστρεψεν ὁ θεὸς Σοδομα καὶ Γομορρα καὶ τὰς ὁμορούσας αὐταῖς, εἶπεν κύριος, οὐ μὴ κατοικήσῃ ἐκεῖ ἄνθρωπος, καὶ οὐ μὴ παροικήσῃ ἐκεῖ υἱὸς ἀνθρώπου.

41ἰδοὺ λαὸς ἔρχεται ἀπὸ βορρᾶ, καὶ ἔθνος μέγα καὶ βασιλεῖς πολλοὶ ἐξεγερθήσονται ἀπ᾿ ἐσχάτου τῆς γῆς

42τόξον καὶ ἐγχειρίδιον ἔχοντες· ἰταμός ἐστιν καὶ οὐ μὴ ἐλεήσῃ· φωνὴ αὐτῶν ὡς θάλασσα ἠχήσει, ἐφ᾿ ἵπποις ἱππάσονται παρεσκευασμένοι ὥσπερ πῦρ εἰς πόλεμον πρὸς σέ, θύγατερ Βαβυλῶνος.

43ἤκουσεν βασιλεὺς Βαβυλῶνος τὴν ἀκοὴν αὐτῶν, καὶ παρελύθησαν αἱ χεῖρες αὐτοῦ· θλῖψις κατεκράτησεν αὐτοῦ, ὠδῖνες ὡς τικτούσης.

44ἰδοὺ ὥσπερ λέων ἀναβήσεται ἀπὸ τοῦ Ιορδάνου εἰς τόπον Αιθαμ, ὅτι ταχέως ἐκδιώξω αὐτοὺς ἀπ᾿ αὐτῆς καὶ πάντα νεανίσκον ἐπ᾿ αὐτὴν ἐπιστήσω. ὅτι τίς ὥσπερ ἐγώ; καὶ τίς ἀντιστήσεταί μοι; καὶ τίς οὗτος ποιμήν, ὃς στήσεται κατὰ πρόσωπόν μου;

45διὰ τοῦτο ἀκούσατε τὴν βουλὴν κυρίου, ἣν βεβούλευται ἐπὶ Βαβυλῶνα, καὶ λογισμοὺς αὐτοῦ, οὓς ἐλογίσατο ἐπὶ τοὺς κατοικοῦντας Χαλδαίους· ἐὰν μὴ διαφθαρῇ τὰ ἀρνία τῶν προβάτων αὐτῶν, ἐὰν μὴ ἀφανισθῇ νομὴ ἀπ᾿ αὐτῶν.

46ὅτι ἀπὸ φωνῆς ἁλώσεως Βαβυλῶνος σεισθήσεται ἡ γῆ, καὶ κραυγὴ ἐν ἔθνεσιν ἀκουσθήσεται.

DHonorare

І҆еремі́и 27