І҆еремі́и 20
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Καὶ ἤκουσεν Πασχωρ υἱὸς Εμμηρ ὁ ἱερεύς, καὶ οὗτος ἦν καθεσταμένος ἡγούμενος οἴκου κυρίου, τοῦ Ιερεμιου προφητεύοντος τοὺς λόγους τούτους. | 1И҆ ᲂу҆слы́ша пасхѡ́ръ сы́нъ є҆мме́ровъ свѧще́нникъ, и҆́же поста́вленъ бѣ̀ нача́льникъ въ домꙋ̀ гдⷭни, і҆еремі́ю прⷪ҇ро́чествꙋюща словеса̀ сїѧ̑: |
| 2καὶ ἐπάταξεν αὐτὸν καὶ ἐνέβαλεν αὐτὸν εἰς τὸν καταρράκτην, ὃς ἦν ἐν πύλῃ οἴκου ἀποτεταγμένου τοῦ ὑπερῴου, ὃς ἦν ἐν οἴκῳ κυρίου. | 2и҆ ᲂу҆да́ри пасхѡ́ръ і҆еремі́ю прⷪ҇ро́ка и҆ вве́рже є҆го̀ въ кла́дꙋ, ꙗ҆́же бѣ̀ во вратѣ́хъ венїамі́нихъ вы́шнихъ въ домꙋ̀ гдⷭ҇ни. |
| 3καὶ ἐξήγαγεν Πασχωρ τὸν Ιερεμιαν ἐκ τοῦ καταρράκτου, καὶ εἶπεν αὐτῷ Ιερεμιας Οὐχὶ Πασχωρ ἐκάλεσεν κύριος τὸ ὄνομά σου, ἀλλ᾿ ἢ Μέτοικον· | 3Бы́вшꙋ же ᲂу҆́трꙋ, и҆зведѐ пасхѡ́ръ і҆еремі́ю ѿ кла́ды. И҆ речѐ къ немꙋ̀ і҆еремі́а: не пасхѡ́ръ наречѐ( гдⷭ҇ь) и҆́мѧ твоѐ, но пресе́льника ѿвсю́дꙋ. |
| 4διότι τάδε λέγει κύριος Ἰδοὺ ἐγὼ δίδωμί σε εἰς μετοικίαν σὺν πᾶσι τοῖς φίλοις σου, καὶ πεσοῦνται ἐν μαχαίρᾳ ἐχθρῶν αὐτῶν, καὶ οἱ ὀφθαλμοί σου ὄψονται, καὶ σὲ καὶ πάντα Ιουδαν δώσω εἰς χεῖρας βασιλέως Βαβυλῶνος, καὶ μετοικιοῦσιν αὐτοὺς καὶ κατακόψουσιν αὐτοὺς ἐν μαχαίραις· | 4Поне́же сїѧ̑ гл҃етъ гдⷭ҇ь: сѐ, а҆́зъ да́мъ тѧ̀ въ преселе́нїе и҆ всѣ́хъ дрꙋгѡ́въ твои́хъ: и҆ падꙋ́тъ мече́мъ вра̑гъ свои́хъ, и҆ ѻ҆́чи твоѝ ᲂу҆́зрѧтъ, и҆ тебѐ и҆ всего̀ і҆ꙋ́дꙋ да́мъ въ рꙋ́ки царѧ̀ вавѷлѡ́нска, и҆ преведꙋ́тъ и҆̀хъ въ вавѷлѡ́нъ и҆ побїю́тъ и҆̀хъ мечьмѝ. |
| 5καὶ δώσω τὴν πᾶσαν ἰσχὺν τῆς πόλεως ταύτης καὶ πάντας τοὺς πόνους αὐτῆς καὶ πάντας τοὺς θησαυροὺς τοῦ βασιλέως Ιουδα εἰς χεῖρας ἐχθρῶν αὐτοῦ, καὶ ἄξουσιν αὐτοὺς εἰς Βαβυλῶνα. | 5И҆ да́мъ всю̀ си́лꙋ гра́да сегѡ̀ и҆ всѧ̑ трꙋды̀ є҆гѡ̀ и҆ всѧ̑ сокрѡ́вища царѧ̀ і҆ꙋ́дина да́мъ въ рꙋ́ки врагѡ́въ є҆гѡ̀, и҆ расхи́тѧтъ и҆̀хъ и҆ во́змꙋтъ и҆ ѿведꙋ́тъ въ вавѷлѡ́нъ. |
| 6καὶ σὺ καὶ πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐν τῷ οἴκῳ σου πορεύσεσθε ἐν αἰχμαλωσίᾳ, καὶ ἐν Βαβυλῶνι ἀποθανῇ καὶ ἐκεῖ ταφήσῃ, σὺ καὶ πάντες οἱ φίλοι σου, οἷς ἐπροφήτευσας αὐτοῖς ψευδῆ. | 6Ты́ же, пасхѡ́ръ, и҆ всѝ ѡ҆бита́телїе до́мꙋ твоегѡ̀, ѿи́дете во плѣне́нїе, и҆ въ вавѷлѡ́нъ прїи́деши и҆ та́мѡ ᲂу҆́мреши, та́мѡ же и҆ погребе́шисѧ ты̀ и҆ всѝ дрꙋ́зїе твоѝ, и҆̀мже проро́чествовалъ є҆сѝ лжꙋ̀. |
| 7Ἠπάτησάς με, κύριε, καὶ ἠπατήθην, ἐκράτησας καὶ ἠδυνάσθης· ἐγενόμην εἰς γέλωτα, πᾶσαν ἡμέραν διετέλεσα μυκτηριζόμενος· | 7Прельсти́лъ мѧ̀ є҆сѝ, гдⷭ҇и, и҆ прельще́нъ є҆́смь, крѣплѣ́йшїй менє̀ є҆сѝ и҆ превозмо́глъ є҆сѝ: бы́хъ въ посмѣ́хъ ве́сь де́нь, всѝ рꙋга́ютсѧ мнѣ̀. |
| 8ὅτι πικρῷ λόγῳ μου γελάσομαι, ἀθεσίαν καὶ ταλαιπωρίαν ἐπικαλέσομαι, ὅτι ἐγενήθη λόγος κυρίου εἰς ὀνειδισμὸν ἐμοὶ καὶ εἰς χλευασμὸν πᾶσαν ἡμέραν μου. | 8Поне́же го́рькимъ сло́вомъ мои́мъ посмѣю́сѧ, ѿверже́нїе и҆ бѣ́дность наведꙋ̀, ꙗ҆́кѡ бы́сть въ поноше́нїе мнѣ̀ сло́во гдⷭ҇не и҆ въ посмѣ́хъ ве́сь де́нь. |
| 9καὶ εἶπα Οὐ μὴ ὀνομάσω τὸ ὄνομα κυρίου καὶ οὐ μὴ λαλήσω ἔτι ἐπὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ· καὶ ἐγένετο ὡς πῦρ καιόμενον φλέγον ἐν τοῖς ὀστέοις μου, καὶ παρεῖμαι πάντοθεν καὶ οὐ δύναμαι φέρειν. | 9И҆ реко́хъ: не воспомѧнꙋ̀ и҆́мене гдⷭ҇нѧ, нижѐ возглаго́лю ктомꙋ̀ во и҆́мѧ є҆гѡ̀. И҆ бы́сть въ се́рдцы мое́мъ ꙗ҆́кѡ ѻ҆́гнь горѧ́щь, палѧ́щь въ косте́хъ мои́хъ, и҆ разслабѣ́хъ ѿвсю́дꙋ, и҆ не могꙋ̀ носи́ти: |
| 10ὅτι ἤκουσα ψόγον πολλῶν συναθροιζομένων κυκλόθεν Ἐπισύστητε καὶ ἐπισυστῶμεν αὐτῷ, πάντες ἄνδρες φίλοι αὐτοῦ· τηρήσατε τὴν ἐπίνοιαν αὐτοῦ, εἰ ἀπατηθήσεται καὶ δυνησόμεθα αὐτῷ καὶ λημψόμεθα τὴν ἐκδίκησιν ἡμῶν ἐξ αὐτοῦ. | 10слы́шахъ бо досади́тєльства мно́гихъ собра́вшихсѧ ѡ҆́крестъ: напади́те, напади́мъ на́нь, всѝ мꙋ́жїе дрꙋ́зїе є҆гѡ̀: наблюда́йте помышле́нїе є҆гѡ̀, а҆́ще( ка́кѡ) прельсти́тсѧ, и҆ премо́жемъ на́нь и҆ сотвори́мъ ѿмще́нїе на́ше є҆мꙋ̀. |
| 11καὶ κύριος μετ᾿ ἐμοῦ καθὼς μαχητὴς ἰσχύων· διὰ τοῦτο ἐδίωξαν καὶ νοῆσαι οὐκ ἠδύναντο· ᾐσχύνθησαν σφόδρα, ὅτι οὐκ ἐνόησαν ἀτιμίας αὐτῶν, αἳ δι᾿ αἰῶνος οὐκ ἐπιλησθήσονται. | 11Гдⷭ҇ь же со мно́ю є҆́сть ꙗ҆́кѡ боре́цъ крѣ́пкїй: сегѡ̀ ра́ди погна́ша и҆ ᲂу҆разꙋмѣ́ти не мого́ша: постыдѣ́шасѧ ѕѣлѡ̀, ꙗ҆́кѡ не разꙋмѣ́ша безче́стїѧ своегѡ̀, є҆́же во вѣ́къ не забве́но бꙋ́детъ. |
| 12κύριε δοκιμάζων δίκαια συνίων νεφροὺς καὶ καρδίας, ἴδοιμι τὴν παρὰ σοῦ ἐκδίκησιν ἐν αὐτοῖς, ὅτι πρὸς σὲ ἀπεκάλυψα τὰ ἀπολογήματά μου.– | 12И҆ ты̀, гдⷭ҇и си́лъ, и҆скꙋша́ѧй првⷣнаѧ, вѣ́даѧй ᲂу҆трѡ́бы и҆ сердца̀, ( молю́тисѧ, ) да ви́ждꙋ мще́нїе твоѐ на ни́хъ, тебѣ́ бо ѿкры́хъ прю̀ мою̀. |
| 13ᾄσατε τῷ κυρίῳ, αἰνέσατε αὐτῷ, ὅτι ἐξείλατο ψυχὴν πένητος ἐκ χειρὸς πονηρευομένων.– | 13По́йте гдⷭ҇ꙋ, хвали́те гдⷭ҇а, ꙗ҆́кѡ и҆зба́ви дꙋ́шꙋ ᲂу҆бо́гагѡ ѿ рꙋкѝ лꙋка́выхъ. |
| 14ἐπικατάρατος ἡ ἡμέρα, ἐν ᾗ ἐτέχθην ἐν αὐτῇ· ἡ ἡμέρα, ἐν ᾗ ἔτεκέν με ἡ μήτηρ μου, μὴ ἔστω ἐπευκτή. | 14Про́клѧтъ де́нь, во́ньже роди́хсѧ: де́нь, во́ньже породи́ мѧ ма́ти моѧ̀, да не бꙋ́детъ благослове́нъ. |
| 15ἐπικατάρατος ὁ ἄνθρωπος ὁ εὐαγγελισάμενος τῷ πατρί μου λέγων Ἐτέχθη σοι ἄρσεν, εὐφραινόμενος. | 15Про́клѧтъ мꙋ́жъ, и҆́же возвѣстѝ ѻ҆тцꙋ̀ моемꙋ̀, рекі́й: роди́сѧ тебѣ̀ ѻ҆́трокъ мꙋ́жескъ, и҆ ꙗ҆́кѡ ра́достїю возвеселѝ є҆го̀. |
| 16ἔστω ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ὡς αἱ πόλεις, ἃς κατέστρεψεν κύριος ἐν θυμῷ καὶ οὐ μετεμελήθη, ἀκουσάτω κραυγῆς τὸ πρωῒ καὶ ἀλαλαγμοῦ μεσημβρίας, | 16Да бꙋ́детъ человѣ́къ то́й ꙗ҆́коже гра́ди, ꙗ҆̀же превратѝ гдⷭ҇ь ꙗ҆́ростїю и҆ не раска́ѧсѧ: да слы́шитъ во́пль заꙋ́тра и҆ рыда́нїе во вре́мѧ полꙋ́денное: |
| 17ὅτι οὐκ ἀπέκτεινέν με ἐν μήτρᾳ μητρὸς καὶ ἐγένετό μοι ἡ μήτηρ μου τάφος μου καὶ ἡ μήτρα συλλήμψεως αἰωνίας. | 17ꙗ҆́кѡ не ᲂу҆би́лъ менѐ въ ложесна́хъ ма́тере, и҆ была́ бы мнѣ̀ ма́ти моѧ̀ гро́бъ мо́й и҆ ложесна̀ зача́тїѧ вѣ́чнагѡ. |
| 18ἵνα τί τοῦτο ἐξῆλθον ἐκ μήτρας τοῦ βλέπειν κόπους καὶ πόνους, καὶ διετέλεσαν ἐν αἰσχύνῃ αἱ ἡμέραι μου; | 18Вскꙋ́ю и҆зыдо́хъ и҆з̾ ложе́снъ, да ви́ждꙋ трꙋды̀ и҆ бѡлѣ́зни, и҆ сконча́шасѧ въ постыдѣ́нїи дні́е моѝ; |