І҆еремі́и 38
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Ἐν τῷ χρόνῳ ἐκείνῳ, εἶπεν κύριος, ἔσομαι εἰς θεὸν τῷ γένει Ισραηλ, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι εἰς λαόν. | 1И҆ слы́ша сафані́а сы́нъ наѳа́нь и҆ годолі́а сы́нъ пасхѡ́ровъ, и҆ і҆ѡаха́лъ сы́нъ селемі́инъ и҆ фасхѡ́ръ сы́нъ мелхі́евъ словеса̀, ꙗ҆̀же і҆еремі́а глаго́ла ко всѣ̑мъ лю́демъ, глаго́лѧ: |
| 2οὕτως εἶπεν κύριος Εὗρον θερμὸν ἐν ἐρήμῳ μετὰ ὀλωλότων ἐν μαχαίρᾳ· βαδίσατε καὶ μὴ ὀλέσητε τὸν Ισραηλ. | 2та́кѡ речѐ гдⷭ҇ь: сѣдѧ́й во гра́дѣ се́мъ ᲂу҆́мретъ мече́мъ и҆ гла́домъ и҆ мо́ромъ, и҆сходѧ́й же ко халде́ємъ жи́въ бꙋ́детъ, и҆ бꙋ́детъ дꙋша̀ є҆гѡ̀ на ѡ҆брѣ́тенїе, и҆ жи́въ бꙋ́детъ. |
| 3κύριος πόρρωθεν ὤφθη αὐτῷ Ἀγάπησιν αἰωνίαν ἠγάπησά σε, διὰ τοῦτο εἵλκυσά σε εἰς οἰκτίρημα. | 3Ꙗ҆́кѡ та́кѡ речѐ гдⷭ҇ь: преда́нїемъ преда́стсѧ гра́дъ се́й въ рꙋ́цѣ си́лы царѧ̀ вавѷлѡ́нска, и҆ во́зметъ є҆го̀. |
| 4ἔτι οἰκοδομήσω σε, καὶ οἰκοδομηθήσῃ, παρθένος Ισραηλ· ἔτι λήμψῃ τύμπανόν σου καὶ ἐξελεύσῃ μετὰ συναγωγῆς παιζόντων. | 4И҆ реко́ша царю̀: да ᲂу҆́мретъ человѣ́къ то́й, ꙗ҆́кѡ се́й разслаблѧ́етъ рꙋ́цѣ мꙋже́й вою́ющихъ ѡ҆ста́вшихсѧ во гра́дѣ и҆ рꙋ́ки всѣ́хъ люді́й, глаго́лѧ къ ни̑мъ по словесє́мъ си̑мъ: ꙗ҆́кѡ человѣ́къ се́й не проповѣ́даетъ лю́демъ си̑мъ ми́ра, но то́кмѡ ѕла̑ѧ. |
| 5ἔτι φυτεύσατε ἀμπελῶνας ἐν ὄρεσιν Σαμαρείας, φυτεύσατε καὶ αἰνέσατε. | 5И҆ речѐ ца́рь седекі́а: сѐ, то́й въ рꙋка́хъ ва́шихъ. Поне́же не можа́ше ца́рь проти́вꙋ и҆̀мъ. |
| 6ὅτι ἔστιν ἡμέρα κλήσεως ἀπολογουμένων ἐν ὄρεσιν Εφραιμ Ἀνάστητε καὶ ἀνάβητε εἰς Σιων πρὸς κύριον τὸν θεὸν ἡμῶν.– | 6И҆ взѧ́ша і҆еремі́ю и҆ вверго́ша є҆го̀ въ ро́въ мелхі́инъ, сы́на царе́ва, и҆́же бѧ́ше во дворѣ̀ темни́чнѣмъ: и҆ свѣ́сиша є҆го̀ ᲂу҆́жами въ ро́въ, въ ро́вѣ же не бѧ́ше воды̀, но ти́на, и҆ бѧ́ше въ ти́нѣ і҆еремі́а. |
| 7ὅτι οὕτως εἶπεν κύριος τῷ Ιακωβ Εὐφράνθητε καὶ χρεμετίσατε ἐπὶ κεφαλὴν ἐθνῶν, ἀκουστὰ ποιήσατε καὶ αἰνέσατε· εἴπατε Ἔσωσεν κύριος τὸν λαὸν αὐτοῦ, τὸ κατάλοιπον τοῦ Ισραηλ. | 7И҆ слы́ша а҆вдемеле́хъ мꙋ́ринъ, и҆ то́й бѧ́ше во дворѣ̀ царе́вѣ, ꙗ҆́кѡ вверго́ша і҆еремі́ю въ ро́въ: ца́рь же( въ то́й ча́съ) сѣдѧ́ше во вратѣ́хъ венїамі́нихъ. |
| 8ἰδοὺ ἐγὼ ἄγω αὐτοὺς ἀπὸ βορρᾶ καὶ συνάξω αὐτοὺς ἀπ᾿ ἐσχάτου τῆς γῆς ἐν ἑορτῇ φασεκ· καὶ τεκνοποιήσῃ ὄχλον πολύν, καὶ ἀποστρέψουσιν ὧδε. | 8И҆ и҆зы́де а҆вдемеле́хъ ѿ до́мꙋ царе́ва и҆ речѐ ко царю̀ глаго́лѧ: |
| 9ἐν κλαυθμῷ ἐξῆλθον, καὶ ἐν παρακλήσει ἀνάξω αὐτοὺς αὐλίζων ἐπὶ διώρυγας ὑδάτων ἐν ὁδῷ ὀρθῇ, καὶ οὐ μὴ πλανηθῶσιν ἐν αὐτῇ· ὅτι ἐγενόμην τῷ Ισραηλ εἰς πατέρα, καὶ Εφραιμ πρωτότοκός μού ἐστιν. | 9ѕлосотвори́лъ є҆сѝ, ꙗ҆̀же сотвори́лъ є҆сѝ, ᲂу҆бива́ѧ человѣ́ка сего̀ ѿ лица̀ гла́да, ꙗ҆́кѡ нѣ́сть хлѣ́ба во гра́дѣ ктомꙋ̀. |
| 10Ἀκούσατε λόγον κυρίου, ἔθνη, καὶ ἀναγγείλατε εἰς νήσους τὰς μακρότερον· εἴπατε Ὁ λικμήσας τὸν Ισραηλ συνάξει αὐτὸν καὶ φυλάξει αὐτὸν ὡς ὁ βόσκων τὸ ποίμνιον αὐτοῦ. | 10И҆ повелѣ̀ ца́рь а҆вдемеле́хꙋ, глаго́лѧ: поимѝ съ собо́ю ѿсю́дꙋ три́десѧть мꙋже́й и҆ и҆звлецы̀ і҆еремі́ю и҆з̾ ро́ва, да не ᲂу҆́мретъ. |
| 11ὅτι ἐλυτρώσατο κύριος τὸν Ιακωβ, ἐξείλατο αὐτὸν ἐκ χειρὸς στερεωτέρων αὐτοῦ. | 11И҆ поѧ́тъ а҆вдемеле́хъ мꙋ́жы, и҆ прїи́де въ до́мъ царе́въ подзе́мный, и҆ взѧ̀ ѿтꙋ́дꙋ вє́тхи по́рты и҆ вє́тхїѧ ᲂу҆́жы, и҆ вве́рже ѧ҆̀ ко і҆еремі́и въ ро́въ, и҆ речѐ къ немꙋ̀: |
| 12καὶ ἥξουσιν καὶ εὐφρανθήσονται ἐν τῷ ὄρει Σιων· καὶ ἥξουσιν ἐπ᾿ ἀγαθὰ κυρίου, ἐπὶ γῆν σίτου καὶ οἴνου καὶ καρπῶν καὶ κτηνῶν καὶ προβάτων, καὶ ἔσται ἡ ψυχὴ αὐτῶν ὥσπερ ξύλον ἔγκαρπον, καὶ οὐ πεινάσουσιν ἔτι. | 12положѝ сїѧ̑ под̾ ᲂу҆́жы. И҆ сотворѝ і҆еремі́а си́це. |
| 13τότε χαρήσονται παρθένοι ἐν συναγωγῇ νεανίσκων, καὶ πρεσβῦται χαρήσονται, καὶ στρέψω τὸ πένθος αὐτῶν εἰς χαρμονὴν καὶ ποιήσω αὐτοὺς εὐφραινομένους. | 13И҆ и҆звлеко́ша є҆го̀ ᲂу҆́жами и҆ и҆з̾ѧ́ша є҆го̀ и҆з̾ ро́ва. И҆ сѣ́де і҆еремі́а во дворѣ̀ темни́чнѣмъ. |
| 14μεγαλυνῶ καὶ μεθύσω τὴν ψυχὴν τῶν ἱερέων υἱῶν Λευι, καὶ ὁ λαός μου τῶν ἀγαθῶν μου ἐμπλησθήσεται. | 14И҆ посла̀ ца́рь, и҆ призва̀ къ себѣ̀ і҆еремі́ю въ до́мъ а҆селїси́ль, и҆́же въ домꙋ̀ гдⷭ҇ни. И҆ речѐ є҆мꙋ̀ ца́рь: вопроша́ю тѧ̀ словесѐ( є҆ди́нагѡ) , и҆ не ᲂу҆та́й ѿ менє̀ словесѐ. |
| 15Οὕτως εἶπεν κύριος Φωνὴ ἐν Ραμα ἠκούσθη θρήνου καὶ κλαυθμοῦ καὶ ὀδυρμοῦ· Ραχηλ ἀποκλαιομένη οὐκ ἤθελεν παύσασθαι ἐπὶ τοῖς υἱοῖς αὐτῆς, ὅτι οὐκ εἰσίν. | 15И҆ речѐ і҆еремі́а царю̀: а҆́ще повѣ́мъ тѝ, то̀ не сме́ртїю ли ᲂу҆мори́ши мѧ̀; и҆ а҆́ще совѣща́ю тѝ, то̀ не послꙋ́шаеши менѐ. |
| 16οὕτως εἶπεν κύριος Διαλιπέτω ἡ φωνή σου ἀπὸ κλαυθμοῦ καὶ οἱ ὀφθαλμοί σου ἀπὸ δακρύων σου, ὅτι ἔστιν μισθὸς τοῖς σοῖς ἔργοις, καὶ ἐπιστρέψουσιν ἐκ γῆς ἐχθρῶν, | 16И҆ клѧ́тсѧ є҆мꙋ̀ ца́рь, глаго́лѧ: жи́въ гдⷭ҇ь, и҆́же сотворѝ на́мъ дꙋ́шꙋ сїю̀, а҆́ще ᲂу҆бїю̀ тѧ̀ и҆ а҆́ще преда́мъ тѧ̀ въ рꙋ́цѣ человѣ̑къ си́хъ и҆́щꙋщихъ дꙋшѝ твоеѧ̀( на сме́рть) . |
| 17μόνιμον τοῖς σοῖς τέκνοις. | 17И҆ речѐ є҆мꙋ̀ і҆еремі́а: та́кѡ речѐ гдⷭ҇ь си́лъ, бг҃ъ і҆и҃левъ: а҆́ще и҆зыды́й и҆зы́деши къ воево́дамъ царѧ̀ вавѷлѡ́нска, жива̀ бꙋ́детъ дꙋша̀ твоѧ̀, и҆ гра́дъ се́й не пожже́тсѧ ѻ҆гне́мъ, и҆ жи́въ бꙋ́деши ты̀ и҆ до́мъ тво́й: |
| 18ἀκοὴν ἤκουσα Εφραιμ ὀδυρομένου Ἐπαίδευσάς με, καὶ ἐπαιδεύθην ἐγώ· ὥσπερ μόσχος οὐκ ἐδιδάχθην· ἐπίστρεψόν με, καὶ ἐπιστρέψω, ὅτι σὺ κύριος ὁ θεός μου. | 18а҆́ще же не и҆зы́деши ко кнѧзє́мъ царѧ̀ вавѷлѡ́нска, преда́стсѧ гра́дъ се́й въ рꙋ́цѣ халдє́йстѣ, и҆ пожгꙋ́тъ є҆го̀ ѻ҆гне́мъ, и҆ ты̀ не спасе́шисѧ ѿ рꙋкѝ и҆́хъ. |
| 19ὅτι ὕστερον αἰχμαλωσίας μου μετενόησα καὶ ὕστερον τοῦ γνῶναί με ἐστέναξα ἐφ᾿ ἡμέρας αἰσχύνης καὶ ὑπέδειξά σοι ὅτι ἔλαβον ὀνειδισμὸν ἐκ νεότητός μου. | 19И҆ речѐ ца́рь і҆еремі́и: а҆́зъ ѡ҆пасе́нїе и҆́мамъ ѿ і҆ꙋде́євъ и҆збѣжа́вшихъ ко халде́ємъ, да не предадꙋ́тъ мѧ̀( халде́є) въ рꙋ́цѣ и҆́хъ, и҆ порꙋга́ютсѧ мѝ. |
| 20υἱὸς ἀγαπητὸς Εφραιμ ἐμοί, παιδίον ἐντρυφῶν, ὅτι ἀνθ᾿ ὧν οἱ λόγοι μου ἐν αὐτῷ, μνείᾳ μνησθήσομαι αὐτοῦ· διὰ τοῦτο ἔσπευσα ἐπ᾿ αὐτῷ, ἐλεῶν ἐλεήσω αὐτόν, φησὶν κύριος. | 20И҆ речѐ і҆еремі́а: не предадѧ́тъ тебѐ: послꙋ́шай ᲂу҆̀бо словесѐ гдⷭ҇нѧ, є҆́же а҆́зъ глаго́лю тебѣ̀, и҆ лꙋ́чше тѝ бꙋ́детъ, и҆ жива̀ бꙋ́детъ дꙋша̀ твоѧ̀: |
| 21Στῆσον σεαυτήν, Σιων, ποίησον τιμωρίαν, δὸς καρδίαν σου εἰς τοὺς ὤμους· ὁδὸν ἣν ἐπορεύθης ἀποστράφητι, παρθένος Ισραηλ, ἀποστράφητι εἰς τὰς πόλεις σου πενθοῦσα. | 21и҆ а҆́ще не восхо́щеши ты̀ и҆зы́ти, сїѐ сло́во, є҆́же сказа̀ мнѣ̀ гдⷭ҇ь: |
| 22ἕως πότε ἀποστρέψεις, θυγάτηρ ἠτιμωμένη; ὅτι ἔκτισεν κύριος σωτηρίαν εἰς καταφύτευσιν καινήν, ἐν σωτηρίᾳ περιελεύσονται ἄνθρωποι. | 22и҆ сѐ, всѧ̑ жєны̀, ѡ҆ста́вшыѧсѧ въ домꙋ̀ царѧ̀ і҆ꙋ́дина, и҆зведꙋ́тсѧ ко кнѧзє́мъ царѧ̀ вавѷлѡ́нска: и҆ ты̑ѧ глаго́лахꙋ: прельсти́ша тѧ̀ и҆ премого́ша тѧ̀ мꙋ́жїе ми́рницы твоѝ, и҆ ѡ҆сла́биша во поползнове́нїихъ но́гꙋ твою̀ и҆ ѿврати́шасѧ ѿ тебє̀: |
| 23οὕτως εἶπεν κύριος Ἔτι ἐροῦσιν τὸν λόγον τοῦτον ἐν γῇ Ιουδα καὶ ἐν πόλεσιν αὐτοῦ, ὅταν ἀποστρέψω τὴν αἰχμαλωσίαν αὐτοῦ Εὐλογημένος κύριος ἐπὶ δίκαιον ὄρος τὸ ἅγιον αὐτοῦ | 23и҆ жєны̀ твоѧ̑ и҆ ча̑да твоѧ̑ и҆зведꙋ́тъ ко халде́ємъ, и҆ ты̀ не ᲂу҆цѣлѣ́еши, ꙗ҆́кѡ рꙋко́ю царѧ̀ вавѷлѡ́нска ꙗ҆́тъ бꙋ́деши, и҆ гра́дъ се́й пожже́тсѧ. |
| 24καὶ ἐνοικοῦντες ἐν ταῖς πόλεσιν Ιουδα καὶ ἐν πάσῃ τῇ γῇ αὐτοῦ ἅμα γεωργῷ, καὶ ἀρθήσεται ἐν ποιμνίῳ. | 24И҆ речѐ є҆мꙋ̀ ца́рь: человѣ́къ да не ᲂу҆вѣ́сть слове́съ си́хъ, и҆ да не ᲂу҆́мреши ты̀. |
| 25ὅτι ἐμέθυσα πᾶσαν ψυχὴν διψῶσαν καὶ πᾶσαν ψυχὴν πεινῶσαν ἐνέπλησα. | 25И҆ а҆́ще ᲂу҆слы́шатъ кнѧ̑зи, ꙗ҆́кѡ глаго́лахъ съ тобо́ю, и҆ прїи́дꙋтъ къ тебѣ̀ и҆ рекꙋ́тъ тѝ: повѣ́ждь на́мъ, что̀ глаго́ла къ тебѣ̀ ца́рь; не ᲂу҆та́й ѿ на́съ, и҆ не ᲂу҆бїе́мъ тебѐ: и҆ что̀ глаго́ла къ тебѣ̀ ца́рь; |
| 26διὰ τοῦτο ἐξηγέρθην καὶ εἶδον, καὶ ὁ ὕπνος μου ἡδύς μοι ἐγενήθη. | 26И҆ рече́ши и҆̀мъ: поверго́хъ а҆́зъ моле́нїе моѐ пред̾ лице́мъ царе́вымъ, ꙗ҆́кѡ да не возврати́тъ менѐ въ до́мъ і҆ѡнаѳа́нь, ᲂу҆мре́ти мѝ та́мѡ. |
| 27διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται, φησὶν κύριος, καὶ σπερῶ τὸν Ισραηλ καὶ τὸν Ιουδαν σπέρμα ἀνθρώπου καὶ σπέρμα κτήνους. | 27И҆ прїидо́ша всѝ кнѧ̑зи ко і҆еремі́и и҆ вопроси́ша є҆го̀. И҆ повѣ́да и҆̀мъ по всѣ̑мъ словесє́мъ си̑мъ, ꙗ҆̀же заповѣ́да є҆мꙋ̀ ца́рь. И҆ ᲂу҆мо́лкнꙋша, ꙗ҆́кѡ нѣ́сть слы́шано сло́во гдⷭ҇не. |
| 28καὶ ἔσται ὥσπερ ἐγρηγόρουν ἐπ᾿ αὐτοὺς καθαιρεῖν καὶ κακοῦν, οὕτως γρηγορήσω ἐπ᾿ αὐτοὺς τοῦ οἰκοδομεῖν καὶ καταφυτεύειν, φησὶν κύριος. | 28И҆ сѣдѧ́ше і҆еремі́а во дворѣ̀ темни́чнѣмъ, до́ндеже взѧ́ша і҆ерⷭ҇ли́мъ. |
| 29ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις οὐ μὴ εἴπωσιν Οἱ πατέρες ἔφαγον ὄμφακα, καὶ οἱ ὀδόντες τῶν τέκνων ᾑμωδίασαν· | |
| 30ἀλλ᾿ ἢ ἕκαστος ἐν τῇ ἑαυτοῦ ἁμαρτίᾳ ἀποθανεῖται, καὶ τοῦ φαγόντος τὸν ὄμφακα αἱμωδιάσουσιν οἱ ὀδόντες αὐτοῦ. | |
| 31Ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται, φησὶν κύριος, καὶ διαθήσομαι τῷ οἴκῳ Ισραηλ καὶ τῷ οἴκῳ Ιουδα διαθήκην καινήν, | |
| 32οὐ κατὰ τὴν διαθήκην, ἣν διεθέμην τοῖς πατράσιν αὐτῶν ἐν ἡμέρᾳ ἐπιλαβομένου μου τῆς χειρὸς αὐτῶν ἐξαγαγεῖν αὐτοὺς ἐκ γῆς Αἰγύπτου, ὅτι αὐτοὶ οὐκ ἐνέμειναν ἐν τῇ διαθήκῃ μου, καὶ ἐγὼ ἠμέλησα αὐτῶν, φησὶν κύριος· | |
| 33ὅτι αὕτη ἡ διαθήκη, ἣν διαθήσομαι τῷ οἴκῳ Ισραηλ μετὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας, φησὶν κύριος Διδοὺς δώσω νόμους μου εἰς τὴν διάνοιαν αὐτῶν καὶ ἐπὶ καρδίας αὐτῶν γράψω αὐτούς· καὶ ἔσομαι αὐτοῖς εἰς θεόν, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι εἰς λαόν· | |
| 34καὶ οὐ μὴ διδάξωσιν ἕκαστος τὸν πολίτην αὐτοῦ καὶ ἕκαστος τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ λέγων Γνῶθι τὸν κύριον· ὅτι πάντες εἰδήσουσίν με ἀπὸ μικροῦ αὐτῶν καὶ ἕως μεγάλου αὐτῶν, ὅτι ἵλεως ἔσομαι ταῖς ἀδικίαις αὐτῶν καὶ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν οὐ μὴ μνησθῶ ἔτι.– | |
| 35ἐὰν ὑψωθῇ ὁ οὐρανὸς εἰς τὸ μετέωρον, φησὶν κύριος, καὶ ἐὰν ταπεινωθῇ τὸ ἔδαφος τῆς γῆς κάτω, καὶ ἐγὼ οὐκ ἀποδοκιμῶ τὸ γένος Ισραηλ, φησὶν κύριος, περὶ πάντων, ὧν ἐποίησαν. | |
| 36οὕτως εἶπεν κύριος ὁ δοὺς τὸν ἥλιον εἰς φῶς τῆς ἡμέρας, σελήνην καὶ ἀστέρας εἰς φῶς τῆς νυκτός, καὶ κραυγὴν ἐν θαλάσσῃ καὶ ἐβόμβησεν τὰ κύματα αὐτῆς, κύριος παντοκράτωρ ὄνομα αὐτῷ | |
| 37Ἐὰν παύσωνται οἱ νόμοι οὗτοι ἀπὸ προσώπου μου, φησὶν κύριος, καὶ τὸ γένος Ισραηλ παύσεται γενέσθαι ἔθνος κατὰ πρόσωπόν μου πάσας τὰς ἡμέρας.– | |
| 38ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται, φησὶν κύριος, καὶ οἰκοδομηθήσεται πόλις τῷ κυρίῳ ἀπὸ πύργου Αναμεηλ ἕως πύλης τῆς γωνίας· | |
| 39καὶ ἐξελεύσεται ἡ διαμέτρησις αὐτῆς ἀπέναντι αὐτῶν ἕως βουνῶν Γαρηβ καὶ περικυκλωθήσεται κύκλῳ ἐξ ἐκλεκτῶν λίθων· | |
| 40καὶ πάντες ασαρημωθ ἕως ναχαλ Κεδρων ἕως γωνίας πύλης ἵππων ἀνατολῆς ἁγίασμα τῷ κυρίῳ καὶ οὐκέτι οὐ μὴ ἐκλίπῃ καὶ οὐ μὴ καθαιρεθῇ ἕως τοῦ αἰῶνος. |