І҆езекі́илѧ 44
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Καὶ ἐπέστρεψέν με κατὰ τὴν ὁδὸν τῆς πύλης τῶν ἁγίων τῆς ἐξωτέρας τῆς βλεπούσης κατ᾿ ἀνατολάς, καὶ αὕτη ἦν κεκλεισμένη. | 1И҆ ѡ҆брати́ мѧ на пꙋ́ть вра́тъ ст҃ы́хъ внѣ́шнихъ, зрѧ́щихъ на восто́ки: и҆ сїѧ̑ бѧ́хꙋ затворє́нна. |
| 2καὶ εἶπεν κύριος πρός με Ἡ πύλη αὕτη κεκλεισμένη ἔσται, οὐκ ἀνοιχθήσεται, καὶ οὐδεὶς μὴ διέλθῃ δι᾿ αὐτῆς, ὅτι κύριος ὁ θεὸς τοῦ Ισραηλ εἰσελεύσεται δι᾿ αὐτῆς, καὶ ἔσται κεκλεισμένη· | 2И҆ речѐ гдⷭ҇ь ко мнѣ̀: сїѧ̑ врата̀ заключє́нна бꙋ́дꙋтъ и҆ не ѿве́рзꙋтсѧ, и҆ никто́же про́йдетъ и҆́ми: ꙗ҆́кѡ гдⷭ҇ь бг҃ъ і҆и҃левъ вни́детъ и҆́ми, и҆ бꙋ́дꙋтъ заключє́нна. |
| 3διότι ὁ ἡγούμενος, οὗτος καθήσεται ἐν αὐτῇ τοῦ φαγεῖν ἄρτον ἐναντίον κυρίου· κατὰ τὴν ὁδὸν αιλαμ τῆς πύλης εἰσελεύσεται καὶ κατὰ τὴν ὁδὸν αὐτοῦ ἐξελεύσεται.– | 3Занѐ старѣ́йшина се́й сѧ́детъ въ ни́хъ ꙗ҆́сти хлѣ́бъ пред̾ гдⷭ҇емъ: по пꙋтѝ є҆ла́ма{ притво́ра} вра́тъ вни́детъ и҆ по пꙋтѝ є҆гѡ̀ и҆зы́детъ. |
| 4καὶ εἰσήγαγέν με κατὰ τὴν ὁδὸν τῆς πύλης τῆς πρὸς βορρᾶν κατέναντι τοῦ οἴκου, καὶ εἶδον καὶ ἰδοὺ πλήρης δόξης ὁ οἶκος κυρίου, καὶ πίπτω ἐπὶ πρόσωπόν μου. | 4И҆ введе́ мѧ по пꙋтѝ вра́тъ ꙗ҆̀же къ сѣ́верꙋ, прѧ́мѡ хра́мꙋ: и҆ ви́дѣхъ, и҆ сѐ, по́лнъ сла́вы до́мъ гдⷭ҇ень. И҆ падо́хъ ни́цъ на лицы̀ мое́мъ. |
| 5καὶ εἶπεν κύριος πρός με Υἱὲ ἀνθρώπου, τάξον εἰς τὴν καρδίαν σου καὶ ἰδὲ τοῖς ὀφθαλμοῖς σου καὶ τοῖς ὠσίν σου ἄκουε πάντα, ὅσα ἐγὼ λαλῶ μετὰ σοῦ, κατὰ πάντα τὰ προστάγματα οἴκου κυρίου καὶ κατὰ πάντα τὰ νόμιμα αὐτοῦ· καὶ τάξεις τὴν καρδίαν σου εἰς τὴν εἴσοδον τοῦ οἴκου κατὰ πάσας τὰς ἐξόδους αὐτοῦ ἐν πᾶσι τοῖς ἁγίοις. | 5И҆ речѐ гдⷭ҇ь ко мнѣ̀: сы́не человѣ́чь, сложѝ въ се́рдцы твое́мъ, и҆ ви́ждь ѻ҆чи́ма твои́ма и҆ ᲂу҆ши́ма твои́ма слы́ши всѧ̑, є҆ли̑ка а҆́зъ гл҃ю съ тобо́ю, по всѣ̑мъ повелѣ́нїємъ хра́ма гдⷭ҇нѧ и҆ по всѣ̑мъ ᲂу҆законе́нїємъ є҆гѡ̀: и҆ ᲂу҆стро́иши се́рдце твоѐ на вхо́дъ хра́ма по всѣ̑мъ и҆схо́дамъ є҆гѡ̀ во всѣ́хъ ст҃ы́хъ. |
| 6καὶ ἐρεῖς πρὸς τὸν οἶκον τὸν παραπικραίνοντα, πρὸς τὸν οἶκον τοῦ Ισραηλ Τάδε λέγει κύριος ὁ θεός Ἱκανούσθω ὑμῖν ἀπὸ πασῶν τῶν ἀνομιῶν ὑμῶν, οἶκος Ισραηλ, | 6И҆ рече́ши къ до́мꙋ прогнѣвлѧ́ющемꙋ мѧ̀, къ до́мꙋ і҆и҃левꙋ: сїѧ̑ гл҃етъ гдⷭ҇ь бг҃ъ: да довлѣ́етъ ва́мъ ѿ всѣ́хъ беззако́нїй ва́шихъ, до́ме і҆и҃левъ, |
| 7τοῦ εἰσαγαγεῖν ὑμᾶς υἱοὺς ἀλλογενεῖς ἀπεριτμήτους καρδίᾳ καὶ ἀπεριτμήτους σαρκὶ τοῦ γίνεσθαι ἐν τοῖς ἁγίοις μου, καὶ ἐβεβήλουν αὐτὰ ἐν τῷ προσφέρειν ὑμᾶς ἄρτους, στέαρ καὶ αἷμα, καὶ παρεβαίνετε τὴν διαθήκην μου ἐν πάσαις ταῖς ἀνομίαις ὑμῶν | 7є҆́же вводи́ти ва́мъ сы́ны и҆ноплеме́нничы неѡбрѣ̑заны се́рдцемъ и҆ неѡбрѣ̑заны пло́тїю, є҆́же быва́ти и҆̀мъ во ст҃ы́хъ мои́хъ, и҆ ѡ҆сквернѧ́хꙋ ѧ҆̀, є҆гда̀ прино́сите вы̀ хлѣ́бы, тꙋ́къ и҆ мѧса̀ и҆ кро́вь: и҆ престꙋпа́сте завѣ́тъ мо́й во всѣ́хъ беззако́нїихъ ва́шихъ, |
| 8καὶ διετάξατε τοῦ φυλάσσειν φυλακὰς ἐν τοῖς ἁγίοις μου. | 8и҆ не снабдѣ́сте храни́ти стражбы̑ во ст҃ы́хъ мои́хъ, и҆ поста́висте страже́й стрещѝ стражбы̑ ст҃ы́хъ мои́хъ себѣ̀. |
| 9διὰ τοῦτο τάδε λέγει κύριος ὁ θεός Πᾶς υἱὸς ἀλλογενὴς ἀπερίτμητος καρδίᾳ καὶ ἀπερίτμητος σαρκὶ οὐκ εἰσελεύσεται εἰς τὰ ἅγιά μου ἐν πᾶσιν υἱοῖς ἀλλογενῶν τῶν ὄντων ἐν μέσῳ οἴκου Ισραηλ, | 9Тогѡ̀ ра́ди си́це гл҃етъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь: всѧ́къ сы́нъ и҆ноплеме́нничь неѡбрѣ́занъ се́рдцемъ и҆ неѡбрѣ́занъ пло́тїю да не вни́детъ во ст҃а̑ѧ моѧ̑ во всѣ́хъ сынѣ́хъ и҆ноплеме́нничихъ, и҆̀же сꙋ́ть средѣ̀ до́мꙋ і҆и҃лева: |
| 10ἀλλ᾿ ἢ οἱ Λευῖται, οἵτινες ἀφήλαντο ἀπ᾿ ἐμοῦ ἐν τῷ πλανᾶσθαι τὸν Ισραηλ ἀπ᾿ ἐμοῦ κατόπισθεν τῶν ἐνθυμημάτων αὐτῶν, καὶ λήμψονται ἀδικίαν αὐτῶν | 10но и҆ леѵі́ти, и҆̀же ѿверго́шасѧ менє̀, є҆гда̀ заблꙋжда́ше і҆и҃ль, и҆̀же заблꙋди́ша ѿ менє̀ в̾слѣ́дъ по́мыслѡвъ свои́хъ, и҆ во́змꙋтъ непра́вдꙋ свою̀ |
| 11καὶ ἔσονται ἐν τοῖς ἁγίοις μου λειτουργοῦντες θυρωροὶ ἐπὶ τῶν πυλῶν τοῦ οἴκου καὶ λειτουργοῦντες τῷ οἴκῳ· οὗτοι σφάξουσιν τὰ ὁλοκαυτώματα καὶ τὰς θυσίας τῷ λαῷ, καὶ οὗτοι στήσονται ἐναντίον τοῦ λαοῦ τοῦ λειτουργεῖν αὐτοῖς. | 11и҆ бꙋ́дꙋтъ слꙋжа́ще во ст҃ы́хъ мои́хъ, вратари̑ ᲂу҆ две́рїй хра́ма и҆ слꙋжа́щїи хра́мꙋ: ті́и да закала́ютъ жє́ртвы и҆ всесожжє́нїѧ лю́демъ и҆ ті́и да ста́нꙋтъ пред̾ людьмѝ, є҆́же слꙋжи́ти и҆̀мъ. |
| 12ἀνθ᾿ ὧν ἐλειτούργουν αὐτοῖς πρὸ προσώπου τῶν εἰδώλων αὐτῶν καὶ ἐγένετο τῷ οἴκῳ Ισραηλ εἰς κόλασιν ἀδικίας, ἕνεκα τούτου ἦρα τὴν χεῖρά μου ἐπ᾿ αὐτούς, λέγει κύριος ὁ θεός, | 12Поне́же слꙋжи́ша и҆̀мъ пред̾ лице́мъ кꙋмі́рѡвъ свои́хъ, и҆ бы́сть до́мꙋ і҆и҃левꙋ въ мꙋче́нїе непра́вды: тогѡ̀ ра́ди воздвиго́хъ на нѧ̀ рꙋ́кꙋ мою̀, гл҃етъ гдⷭ҇ь бг҃ъ( і҆и҃левъ) , и҆ во́змꙋтъ беззако́нїе своѐ, |
| 13καὶ οὐκ ἐγγιοῦσι πρός με τοῦ ἱερατεύειν μοι οὐδὲ τοῦ προσάγειν πρὸς τὰ ἅγια υἱῶν τοῦ Ισραηλ οὐδὲ πρὸς τὰ ἅγια τῶν ἁγίων μου καὶ λήμψονται ἀτιμίαν αὐτῶν ἐν τῇ πλανήσει, ᾗ ἐπλανήθησαν. | 13и҆ не пристꙋ́пѧтъ ко мнѣ̀ слꙋжи́ти мнѣ̀, ни приноси́ти ко ст҃ы̑мъ сынѡ́въ і҆и҃левыхъ, нижѐ ко ст҃ы̑мъ ст҃ы́нь мои́хъ, и҆ во́змꙋтъ безче́стїе своѐ въ заблꙋжде́нїи, въ не́мже прельсти́шасѧ: |
| 14καὶ κατατάξουσιν αὐτοὺς φυλάσσειν φυλακὰς τοῦ οἴκου εἰς πάντα τὰ ἔργα αὐτοῦ καὶ εἰς πάντα, ὅσα ἂν ποιήσωσιν.– | 14и҆ ᲂу҆чинѧ́тъ ѧ҆̀ стрещѝ стражбы̑ хра́ма на всѧ̑ дѣла̀ є҆гѡ̀ |
| 15οἱ ἱερεῖς οἱ Λευῖται οἱ υἱοὶ τοῦ Σαδδουκ, οἵτινες ἐφυλάξαντο τὰς φυλακὰς τῶν ἁγίων μου ἐν τῷ πλανᾶσθαι οἶκον Ισραηλ ἀπ᾿ ἐμοῦ, οὗτοι προσάξουσιν πρός με τοῦ λειτουργεῖν μοι καὶ στήσονται πρὸ προσώπου μου τοῦ προσφέρειν μοι θυσίαν, στέαρ καὶ αἷμα, λέγει κύριος ὁ θεός. | 15и҆ на всѧ̑, є҆ли̑ка сотворѧ́тъ жерцы̀ и҆ леѵі́ти, сы́нове садꙋ́кѡвы, и҆̀же сохрани́ша стражбы̑ ст҃ы́нь мои́хъ( и҆ пꙋти̑ моѧ̑) , є҆гда̀ заблꙋжда́ше до́мъ і҆и҃левъ ѿ менє̀: сі́и пристꙋ́пѧтъ ко мнѣ̀, є҆́же слꙋжи́ти мнѣ̀, и҆ ста́нꙋтъ пред̾ лице́мъ мои́мъ, є҆́же приноси́ти мнѣ̀ же́ртвꙋ, тꙋ́къ и҆ кро́вь, гл҃етъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь. |
| 16οὗτοι εἰσελεύσονται εἰς τὰ ἅγιά μου, καὶ οὗτοι προσελεύσονται πρὸς τὴν τράπεζάν μου τοῦ λειτουργεῖν μοι καὶ φυλάξουσιν τὰς φυλακάς μου. | 16Сі́и вни́дꙋтъ во ст҃а̑ѧ моѧ̑ и҆ сі́и пристꙋ́пѧтъ ко трапе́зѣ мое́й, є҆́же слꙋжи́ти мнѣ̀, и҆ сохранѧ́тъ стражбы̑ моѧ̑. |
| 17καὶ ἔσται ἐν τῷ εἰσπορεύεσθαι αὐτοὺς τὰς πύλας τῆς αὐλῆς τῆς ἐσωτέρας στολὰς λινᾶς ἐνδύσονται καὶ οὐκ ἐνδύσονται ἐρεᾶ ἐν τῷ λειτουργεῖν αὐτοὺς ἀπὸ τῆς πύλης τῆς ἐσωτέρας αὐλῆς· | 17И҆ бꙋ́детъ внегда̀ входи́ти и҆̀мъ во врата̀ двора̀ внꙋ́треннѧгѡ, въ ри̑зы льнѧ̑ны да ѡ҆блекꙋ́тсѧ, а҆ да не ѡ҆блекꙋ́тсѧ въ вѡлнѧ́ны, внегда̀ слꙋжи́ти и҆̀мъ ѿ вра́тъ двора̀ внꙋ́треннѧгѡ. |
| 18καὶ κιδάρεις λινᾶς ἕξουσιν ἐπὶ ταῖς κεφαλαῖς αὐτῶν καὶ περισκελῆ λινᾶ ἕξουσιν ἐπὶ τὰς ὀσφύας αὐτῶν καὶ οὐ περιζώσονται βίᾳ. | 18И҆ клобꙋкѝ{ Гре́ч.: кїда́ры.} льнѧ̑ны да и҆́мꙋтъ на глава́хъ свои́хъ, и҆ ѡ҆поѧ̑санїѧ льнѧ̑на да и҆́мꙋтъ ѡ҆ чре́слѣхъ свои́хъ, и҆ да не препоѧсꙋ́ютсѧ крѣ́пкѡ: |
| 19καὶ ἐν τῷ ἐκπορεύεσθαι αὐτοὺς εἰς τὴν αὐλὴν τὴν ἐξωτέραν πρὸς τὸν λαὸν ἐκδύσονται τὰς στολὰς αὐτῶν, ἐν αἷς αὐτοὶ λειτουργοῦσιν ἐν αὐταῖς, καὶ θήσουσιν αὐτὰς ἐν ταῖς ἐξέδραις τῶν ἁγίων καὶ ἐνδύσονται στολὰς ἑτέρας καὶ οὐ μὴ ἁγιάσωσιν τὸν λαὸν ἐν ταῖς στολαῖς αὐτῶν. | 19и҆ є҆гда̀ и҆схо́дѧтъ къ лю́демъ во внѣ́шнїй дво́ръ, да совлекꙋ́тсѧ ри́зъ свои́хъ, въ ни́хже ті́и слꙋ́жатъ, и҆ да положа́тъ ѧ҆̀ въ прегра́дахъ ст҃ы́хъ, и҆ ѡ҆блекꙋ́тсѧ въ ри̑зы и҆́ны, и҆ да не ѡ҆свѧтѧ́тъ люді́й въ ри́захъ свои́хъ: |
| 20καὶ τὰς κεφαλὰς αὐτῶν οὐ ξυρήσονται καὶ τὰς κόμας αὐτῶν οὐ ψιλώσουσιν, καλύπτοντες καλύψουσιν τὰς κεφαλὰς αὐτῶν. | 20и҆ гла́въ свои́хъ да не ѡ҆брі́ютъ, и҆ вла̑съ свои́хъ да не растѧ́тъ, покрыва́юще покры́ютъ главы̑ своѧ̑. |
| 21καὶ οἶνον οὐ μὴ πίωσιν πᾶς ἱερεὺς ἐν τῷ εἰσπορεύεσθαι αὐτοὺς εἰς τὴν αὐλὴν τὴν ἐσωτέραν. | 21И҆ вїна̀ да не пїе́тъ всѧ́къ жре́цъ, є҆гда̀ вхо́дитъ во внꙋ́треннїй дво́ръ. |
| 22καὶ χήραν καὶ ἐκβεβλημένην οὐ λήμψονται ἑαυτοῖς εἰς γυναῖκα, ἀλλ᾿ ἢ παρθένον ἐκ τοῦ σπέρματος Ισραηλ· καὶ χήρα ἐὰν γένηται ἐξ ἱερέως, λήμψονται. | 22И҆ вдови́цы и҆ пꙋщени́цы да не пое́млютъ себѣ̀ въ женꙋ̀, но то́кмѡ дѣви́цꙋ ѿ пле́мене до́мꙋ і҆и҃лева: и҆ а҆́ще бꙋ́детъ вдова̀ же́рча, да ѻ҆́нꙋю по́ймꙋтъ. |
| 23καὶ τὸν λαόν μου διδάξουσιν ἀνὰ μέσον ἁγίου καὶ βεβήλου καὶ ἀνὰ μέσον ἀκαθάρτου καὶ καθαροῦ γνωριοῦσιν αὐτοῖς. | 23И҆ лю́ди моѧ̑ да наꙋча́тъ разлꙋча́ти междꙋ̀ ст҃ы́мъ и҆ скверна́вымъ, и҆ междꙋ̀ чи́стымъ и҆ нечи́стымъ возвѣстѧ́тъ и҆̀мъ. |
| 24καὶ ἐπὶ κρίσιν αἵματος οὗτοι ἐπιστήσονται τοῦ διακρίνειν· τὰ δικαιώματά μου δικαιώσουσιν καὶ τὰ κρίματά μου κρινοῦσιν καὶ τὰ νόμιμά μου καὶ τὰ προστάγματά μου ἐν πάσαις ταῖς ἑορταῖς μου φυλάξονται καὶ τὰ σάββατά μου ἁγιάσουσιν. | 24И҆ на сꙋдѣ̀ кро́ве ті́и да стоѧ́тъ, є҆́же разсꙋжда́ти: ѡ҆правда̑нїѧ моѧ̑ да ѡ҆правдѧ́тъ и҆ сꙋды̀ моѧ̑ да сꙋ́дѧтъ, и҆ зако́ны моѧ̑ и҆ повелѣ̑нїѧ моѧ̑ во всѣ́хъ пра́здницѣхъ мои́хъ сохранѧ́тъ, и҆ сꙋббѡ̑ты моѧ̑ ѡ҆свѧтѧ́тъ. |
| 25καὶ ἐπὶ ψυχὴν ἀνθρώπου οὐκ εἰσελεύσονται τοῦ μιανθῆναι, ἀλλ᾿ ἢ ἐπὶ πατρὶ καὶ ἐπὶ μητρὶ καὶ ἐπὶ υἱῷ καὶ ἐπὶ θυγατρὶ καὶ ἐπὶ ἀδελφῷ καὶ ἐπὶ ἀδελφῇ αὐτοῦ, ἣ οὐ γέγονεν ἀνδρί, μιανθήσεται. | 25И҆ над̾ дꙋ́шꙋ человѣ́ка не прїи́дꙋтъ ѡ҆скверни́тисѧ{ къ ме́ртвомꙋ да не прико́снꙋтсѧ}, но то́чїю над̾ ѻ҆тце́мъ и҆ ма́терїю, и҆ сы́номъ и҆ дще́рїю, и҆ бра́томъ и҆ сестро́ю свое́ю, ꙗ҆́же не посѧгла̀ за мꙋ́жа, ѡ҆скверни́тсѧ. |
| 26καὶ μετὰ τὸ καθαρισθῆναι αὐτὸν ἑπτὰ ἡμέρας ἐξαριθμήσει αὐτῷ· | 26И҆ по ѡ҆чище́нїи свое́мъ се́дмь дні́й да сочте́тъ себѣ̀. |
| 27καὶ ᾗ ἂν ἡμέρᾳ εἰσπορεύωνται εἰς τὴν αὐλὴν τὴν ἐσωτέραν τοῦ λειτουργεῖν ἐν τῷ ἁγίῳ, προσοίσουσιν ἱλασμόν, λέγει κύριος ὁ θεός. | 27И҆ во́ньже де́нь вхо́дѧтъ во дво́ръ внꙋ́треннїй, є҆́же слꙋжи́ти во ст҃и́лищи, да принесꙋ́тъ ѡ҆чище́нїе, гл҃етъ гдⷭ҇ь бг҃ъ. |
| 28καὶ ἔσται αὐτοῖς εἰς κληρονομίαν· ἐγὼ κληρονομία αὐτοῖς, καὶ κατάσχεσις αὐτοῖς οὐ δοθήσεται ἐν τοῖς υἱοῖς Ισραηλ, ὅτι ἐγὼ κατάσχεσις αὐτῶν. | 28И҆ бꙋ́детъ и҆̀мъ въ наслѣ́дїе: а҆́зъ и҆̀мъ наслѣ́дїе, и҆ ѡ҆держа́нїе и҆̀мъ не да́стсѧ въ сынѣ́хъ і҆и҃левыхъ, ꙗ҆́кѡ а҆́зъ ѡ҆держа́нїе и҆́хъ. |
| 29καὶ τὰς θυσίας καὶ τὰ ὑπὲρ ἁμαρτίας καὶ τὰ ὑπὲρ ἀγνοίας οὗτοι φάγονται, καὶ πᾶν ἀφόρισμα ἐν τῷ Ισραηλ αὐτοῖς ἔσται· | 29Жє́ртвы же и҆ ꙗ҆̀же за грѣхѝ и҆ за невѣ́дѣнїе сі́и да ꙗ҆дѧ́тъ: и҆ всѧ́кое ѿлꙋче́нное во і҆и҃ли тѣ̑мъ да бꙋ́детъ: |
| 30ἀπαρχαὶ πάντων καὶ τὰ πρωτότοκα πάντων καὶ τὰ ἀφαιρέματα πάντα ἐκ πάντων τῶν ἀπαρχῶν ὑμῶν τοῖς ἱερεῦσιν ἔσται· καὶ τὰ πρωτογενήματα ὑμῶν δώσετε τῷ ἱερεῖ τοῦ θεῖναι εὐλογίας ὑμῶν ἐπὶ τοὺς οἴκους ὑμῶν. | 30нача́тки всѣ́хъ и҆ пе́рвенцы всѣ́хъ и҆ ᲂу҆ча̑стїѧ всѧ̑, ѿ всѣ́хъ нача́ткѡвъ ва́шихъ жерцє́мъ да бꙋ́дꙋтъ: и҆ нача́тки жи̑тъ ва́шихъ да да́сте жерцꙋ̀, є҆́же положи́ти благословє́нїѧ въ домѣ́хъ ва́шихъ. |
| 31καὶ πᾶν θνησιμαῖον καὶ θηριάλωτον ἐκ τῶν πετεινῶν καὶ ἐκ τῶν κτηνῶν οὐ φάγονται οἱ ἱερεῖς. | 31И҆ всѧ́кїѧ мертвечи́ны и҆ ѕвѣроѧ́дины, ѿ пти́цъ и҆ ѿ скѡ́тъ да не ꙗ҆дѧ́тъ жерцы̀. |