І҆езекі́илѧ 17
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρός με λέγων | 1И҆ бы́сть сло́во гдⷭ҇не ко мнѣ̀ гл҃ѧ: |
| 2Υἱὲ ἀνθρώπου, διήγησαι διήγημα καὶ εἰπὸν παραβολὴν πρὸς τὸν οἶκον τοῦ Ισραηλ | 2сы́не человѣ́чь, повѣ́ждь по́вѣсть и҆ рцы̀ при́тчꙋ на до́мъ і҆и҃левъ, |
| 3καὶ ἐρεῖς Τάδε λέγει κύριος Ὁ ἀετὸς ὁ μέγας ὁ μεγαλοπτέρυγος ὁ μακρὸς τῇ ἐκτάσει πλήρης ὀνύχων, ὃς ἔχει τὸ ἥγημα εἰσελθεῖν εἰς τὸν Λίβανον καὶ ἔλαβε τὰ ἐπίλεκτα τῆς κέδρου, | 3и҆ рече́ши: сїѧ̑ гл҃етъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь: ѻ҆ре́лъ вели́кїй, великокри́лый, до́лгїй протѧже́нїемъ, и҆спо́лнь ногте́й, и҆́же и҆́мать повелѣ́нїе вни́ти въ лїва́нъ, и҆ взѧ̀ и҆збра̑нныѧ ке́дра, |
| 4τὰ ἄκρα τῆς ἁπαλότητος ἀπέκνισεν καὶ ἤνεγκεν αὐτὰ εἰς γῆν Χανααν, εἰς πόλιν τετειχισμένην ἔθετο αὐτά. | 4и҆ верхѝ мѧ́гкости ѡ҆строга̀, и҆ принесѐ ѧ҆̀ въ зе́млю ханане́йскꙋ, во гра́дѣ ѡ҆гражде́ннѣмъ положѝ ѧ҆̀: |
| 5καὶ ἔλαβεν ἀπὸ τοῦ σπέρματος τῆς γῆς καὶ ἔδωκεν αὐτὸ εἰς τὸ πεδίον φυτὸν ἐφ᾿ ὕδατι πολλῷ, ἐπιβλεπόμενον ἔταξεν αὐτό. | 5и҆ взѧ̀ ѿ сѣ́мене земна́гѡ и҆ дадѐ є҆̀ на по́ли пло́днѣ, ( да ᲂу҆тверди́тъ коре́нїе) над̾ вода́ми мно́гими, ви́дѣно ᲂу҆чинѝ є҆̀: |
| 6καὶ ἀνέτειλεν καὶ ἐγένετο εἰς ἄμπελον ἀσθενοῦσαν καὶ μικρὰν τῷ μεγέθει τοῦ ἐπιφαίνεσθαι αὐτήν· τὰ κλήματα αὐτῆς ἐπ᾿ αὐτὴν καὶ αἱ ῥίζαι αὐτῆς ὑποκάτω αὐτῆς ἦσαν. καὶ ἐγένετο εἰς ἄμπελον καὶ ἐποίησεν ἀπώρυγας καὶ ἐξέτεινεν τὴν ἀναδενδράδα αὐτῆς. | 6и҆ прозѧбѐ и҆ бы́сть въ вїногра́дъ не́мощенъ и҆ ма́лъ вели́чествомъ, є҆́же ꙗ҆влѧ́тисѧ ло́зїю є҆гѡ̀ на не́мъ, и҆ коре́нїе є҆гѡ̀ под̾ ни́мъ бѧ́ше: и҆ бы́сть въ вїногра́дъ, и҆ сотворѝ рѡ́зги, и҆ прострѐ ѿра̑сли своѧ̑. |
| 7καὶ ἐγένετο ἀετὸς ἕτερος μέγας μεγαλοπτέρυγος πολὺς ὄνυξιν, καὶ ἰδοὺ ἡ ἄμπελος αὕτη περιπεπλεγμένη πρὸς αὐτόν, καὶ αἱ ῥίζαι αὐτῆς πρὸς αὐτόν, καὶ τὰ κλήματα αὐτῆς ἐξαπέστειλεν αὐτῷ τοῦ ποτίσαι αὐτὴν σὺν τῷ βώλῳ τῆς φυτείας αὐτῆς. | 7И҆ бы́сть ѻ҆ре́лъ дрꙋгі́й вели́къ, великокри́льный, мно́гъ ногтьмѝ, и҆ сѐ, вїногра́дъ се́й ѡ҆плета́ѧсѧ ѡ҆б̾ не́мъ: и҆ коре́нїе є҆гѡ̀ къ немꙋ̀, и҆ ло́зїе своѐ и҆спꙋстѝ є҆мꙋ̀, є҆́же напаѧ́ти себѐ со грꙋ́дїемъ са́да своегѡ̀. |
| 8εἰς πεδίον καλὸν ἐφ᾿ ὕδατι πολλῷ αὕτη πιαίνεται τοῦ ποιεῖν βλαστοὺς καὶ φέρειν καρπὸν τοῦ εἶναι εἰς ἄμπελον μεγάλην. | 8На по́ли до́брѣ, на водѣ̀ мно́зѣ пита́етсѧ то́й, є҆́же сотвори́ти прозѧбє́нїѧ и҆ приноси́ти пло́дъ, є҆́же бы́ти въ вїногра́дъ вели́къ. |
| 9διὰ τοῦτο εἰπόν Τάδε λέγει κύριος Εἰ κατευθυνεῖ; οὐχὶ αἱ ῥίζαι τῆς ἁπαλότητος αὐτῆς καὶ ὁ καρπὸς σαπήσεται, καὶ ξηρανθήσεται πάντα τὰ προανατέλλοντα αὐτῆς; καὶ οὐκ ἐν βραχίονι μεγάλῳ οὐδ᾿ ἐν λαῷ πολλῷ τοῦ ἐκσπάσαι αὐτὴν ἐκ ῥιζῶν αὐτῆς. | 9Сегѡ̀ ра́ди рцы̀: сїѧ̑ гл҃етъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь: є҆да̀ и҆спра́витсѧ; не коре́нїе ли мѧгкоты̀ є҆гѡ̀ и҆ пло́дъ и҆згнїе́тъ; и҆ и҆́зсхнꙋтъ всѧ̑ лѣ́тѡрасли є҆гѡ̀, и҆ не мы́шцею ли вели́кою, ни людьмѝ мно́гими є҆́же и҆сто́ргнꙋти є҆го̀ и҆з̾ коре́нїѧ є҆гѡ̀; |
| 10καὶ ἰδοὺ πιαίνεται· μὴ κατευθυνεῖ; οὐχ ἅμα τῷ ἅψασθαι αὐτῆς ἄνεμον τὸν καύσωνα ξηρανθήσεται ξηρασίᾳ; σὺν τῷ βώλῳ ἀνατολῆς αὐτῆς ξηρανθήσεται. | 10И҆ сѐ, ты́етъ: є҆да̀ ᲂу҆спѣ́етъ; не а҆́бїе ли, є҆гда̀ ко́снетсѧ є҆мꙋ̀ вѣ́тръ зно́йный, посхне́тъ сꙋхото́ю; со грꙋ́дїемъ прозѧбе́нїѧ своегѡ̀ и҆́зсхнетъ. |
| 11Καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρός με λέγων | 11И҆ бы́сть сло́во гдⷭ҇не ко мнѣ̀ гл҃ѧ: |
| 12Υἱὲ ἀνθρώπου, εἰπὸν δὴ πρὸς τὸν οἶκον τὸν παραπικραίνοντα Οὐκ ἐπίστασθε τί ἦν ταῦτα; εἰπόν Ὅταν ἔλθῃ βασιλεὺς Βαβυλῶνος ἐπὶ Ιερουσαλημ, καὶ λήμψεται τὸν βασιλέα αὐτῆς καὶ τοὺς ἄρχοντας αὐτῆς καὶ ἄξει αὐτοὺς πρὸς ἑαυτὸν εἰς Βαβυλῶνα. | 12сы́не человѣ́чь, рцы̀ ко до́мꙋ прогнѣвлѧ́ющемꙋ мѧ̀: не вѣ́сте ли, что̀ сꙋ́ть сїѧ̑; рцы̀ и҆̀мъ: сѐ, грѧде́тъ ца́рь вавѷлѡ́нскъ на і҆ерⷭ҇ли́мъ, и҆ во́зметъ царѧ̀ є҆гѡ̀ и҆ кнѧ́зѧ є҆гѡ̀, и҆ ѿведе́тъ ѧ҆̀ къ себѣ̀ въ вавѷлѡ́нъ: |
| 13καὶ λήμψεται ἐκ τοῦ σπέρματος τῆς βασιλείας καὶ διαθήσεται πρὸς αὐτὸν διαθήκην καὶ εἰσάξει αὐτὸν ἐν ἀρᾷ· καὶ τοὺς ἡγουμένους τῆς γῆς λήμψεται | 13и҆ по́йметъ ѿ пле́мене ца́рска, и҆ завѣща́етъ съ ни́мъ завѣ́тъ, и҆ введе́тъ є҆го̀ въ клѧ́твѣ, и҆ старѣ̑йшины землѝ во́зметъ, |
| 14τοῦ γενέσθαι εἰς βασιλείαν ἀσθενῆ τὸ καθόλου μὴ ἐπαίρεσθαι τοῦ φυλάσσειν τὴν διαθήκην αὐτοῦ καὶ ἱστάνειν αὐτήν. | 14є҆́же бы́ти въ ца́рство не́мощно, є҆́же весьма̀ не возноси́тисѧ, ( но) храни́ти завѣ́тъ є҆гѡ̀ и҆ стоѧ́ти въ не́мъ: |
| 15καὶ ἀποστήσεται ἀπ᾿ αὐτοῦ τοῦ ἐξαποστέλλειν ἀγγέλους ἑαυτοῦ εἰς Αἴγυπτον τοῦ δοῦναι αὐτῷ ἵππους καὶ λαὸν πολύν. εἰ κατευθυνεῖ; εἰ διασωθήσεται ὁ ποιῶν ἐναντία; καὶ παραβαίνων διαθήκην εἰ σωθήσεται; | 15и҆ ѿве́ржетсѧ ѿ негѡ̀ посыла́ѧ послы̀ своѧ̑ во є҆гѵ́петъ да́ти є҆мꙋ̀ ко́ни и҆ лю́ди мнѡ́ги: є҆да̀ и҆спра́витъ; спасе́тсѧ ли творѧ́й сопроти̑внаѧ; и҆ престꙋпа́ѧй завѣ́тъ спасе́тсѧ ли; |
| 16ζῶ ἐγώ, λέγει κύριος, ἐὰν μὴ ἐν ᾧ τόπῳ ὁ βασιλεὺς ὁ βασιλεύσας αὐτόν, ὃς ἠτίμωσεν τὴν ἀράν μου καὶ ὃς παρέβη τὴν διαθήκην μου, μετ᾿ αὐτοῦ ἐν μέσῳ Βαβυλῶνος τελευτήσει. | 16Живꙋ̀ а҆́зъ, гл҃етъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь, а҆́ще не на мѣ́стѣ, и҆дѣ́же ца́рь воцари́вый є҆го̀, и҆́же похꙋ́ли клѧ́твꙋ мою̀ и҆ и҆́же престꙋпѝ завѣ́тъ мо́й, съ ни́мъ средѣ̀ вавѷлѡ́на сконча́етсѧ. |
| 17καὶ οὐκ ἐν δυνάμει μεγάλῃ οὐδ᾿ ἐν ὄχλῳ πολλῷ ποιήσει πρὸς αὐτὸν Φαραω πόλεμον, ἐν χαρακοβολίᾳ καὶ ἐν οἰκοδομῇ βελοστάσεων τοῦ ἐξᾶραι ψυχάς. | 17И҆ не въ си́лѣ вели́цѣй, нижѐ въ наро́дѣ мно́зѣ сотвори́тъ съ ни́мъ фараѡ́нъ бра́нь во ѻ҆стро́зѣ и҆ въ согражде́нїи стрѣ́льницъ, є҆́же и҆з̾ѧ́ти дꙋ́шы мнѡ́ги. |
| 18καὶ ἠτίμωσεν ὁρκωμοσίαν τοῦ παραβῆναι διαθήκην, καὶ ἰδοὺ δέδωκεν τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ πάντα ταῦτα ἐποίησεν αὐτῷ· μὴ σωθήσεται; | 18И҆ похꙋ́ли клѧ́твꙋ, є҆́же престꙋпи́ти завѣ́тъ, и҆ сѐ, дадѐ рꙋ́кꙋ свою̀ и҆ всѧ̑ сїѧ̑ сотворѝ є҆мꙋ̀: не спасе́тсѧ. |
| 19διὰ τοῦτο εἰπόν Τάδε λέγει κύριος Ζῶ ἐγὼ ἐὰν μὴ τὴν διαθήκην μου, ἣν παρέβη, καὶ τὴν ὁρκωμοσίαν μου, ἣν ἠτίμωσεν, καὶ δώσω αὐτὰ εἰς κεφαλὴν αὐτοῦ. | 19Сегѡ̀ ра́ди рцы̀: сїѧ̑ гл҃етъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь: живꙋ̀ а҆́зъ, а҆́ще не клѧ́твꙋ мою̀, ю҆́же похꙋ́ли, и҆ завѣ́тъ мо́й, є҆го́же престꙋпѝ, да́мъ на главꙋ̀ є҆гѡ̀: |
| 20καὶ ἐκπετάσω ἐπ᾿ αὐτὸν τὸ δίκτυόν μου, καὶ ἁλώσεται ἐν τῇ περιοχῇ αὐτοῦ. | 20и҆ прострꙋ̀ мре́жꙋ мою̀ на́нь, и҆ ꙗ҆́тъ бꙋ́детъ во ѡ҆держа́нїи є҆ѧ̀: и҆ приведꙋ̀ є҆го̀ въ вавѷлѡ́нъ и҆ разсꙋждꙋ́сѧ съ ни́мъ та́мѡ ѡ҆ непра́вдѣ є҆гѡ̀, є҆́юже непра́вдова ко мнѣ̀: |
| 21ἐν πάσῃ παρατάξει αὐτοῦ ἐν ῥομφαίᾳ πεσοῦνται, καὶ τοὺς καταλοίπους εἰς πάντα ἄνεμον διασπερῶ· καὶ ἐπιγνώσεσθε διότι ἐγὼ κύριος λελάληκα.– | 21и҆ всѝ и҆збѣ́гшїи є҆гѡ̀ и҆ всѝ и҆збра́ннїи со всѣ́ми ѡ҆полчє́нїи є҆гѡ̀ мече́мъ падꙋ́тъ, и҆ всѧ̑ ѡ҆ста̑вшаѧ и҆́хъ разсѣ́ю по всемꙋ̀ вѣ́трꙋ, и҆ ᲂу҆вѣ́сте, ꙗ҆́кѡ а҆́зъ гдⷭ҇ь гл҃ахъ. |
| 22διότι τάδε λέγει κύριος Καὶ λήμψομαι ἐγὼ ἐκ τῶν ἐπιλέκτων τῆς κέδρου, ἐκ κορυφῆς καρδίας αὐτῶν ἀποκνιῶ καὶ καταφυτεύσω ἐγὼ ἐπ᾿ ὄρος ὑψηλόν· καὶ κρεμάσω αὐτὸν | 22Сегѡ̀ ра́ди сїѧ̑ гл҃етъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь: и҆ возмꙋ̀ а҆́зъ ѿ и҆збра́нныхъ ке́дра высо́кагѡ ѿ верха̀ и҆ да́мъ ѿ главы̀ ѿра́слей є҆гѡ̀, сердца̀ и҆́хъ ѡ҆стрꙋжꙋ̀ и҆ насаждꙋ̀ а҆́зъ на горѣ̀ высо́цѣ: |
| 23ἐν ὄρει μετεώρῳ τοῦ Ισραηλ καὶ καταφυτεύσω, καὶ ἐξοίσει βλαστὸν καὶ ποιήσει καρπὸν καὶ ἔσται εἰς κέδρον μεγάλην, καὶ ἀναπαύσεται ὑποκάτω αὐτοῦ πᾶν θηρίον, καὶ πᾶν πετεινὸν ὑπὸ τὴν σκιὰν αὐτοῦ ἀναπαύσεται, τὰ κλήματα αὐτοῦ ἀποκατασταθήσεται. | 23и҆ повѣ́шꙋ и҆̀ въ горѣ̀ высо́цѣ і҆и҃левѣ и҆ насаждꙋ̀ и҆̀, и҆ прорасти́тъ ѿра́сль и҆ сотвори́тъ пло́дъ и҆ бꙋ́детъ въ ке́дръ вели́къ: и҆ почі́етъ под̾ ни́мъ всѧ́къ ѕвѣ́рь, и҆ под̾ сѣ́нїю є҆гѡ̀ почі́етъ всѧ́ка пти́ца, и҆ ло́зїе є҆гѡ̀ па́ки ᲂу҆стро́ѧтсѧ: |
| 24καὶ γνώσονται πάντα τὰ ξύλα τοῦ πεδίου διότι ἐγὼ κύριος ὁ ταπεινῶν ξύλον ὑψηλὸν καὶ ὑψῶν ξύλον ταπεινὸν καὶ ξηραίνων ξύλον χλωρὸν καὶ ἀναθάλλων ξύλον ξηρόν· ἐγὼ κύριος λελάληκα καὶ ποιήσω. | 24и҆ ᲂу҆вѣ́сть всѧ́ко дре́во полево́е, ꙗ҆́кѡ а҆́зъ гдⷭ҇ь смирѧ́ѧй дре́во высо́кое и҆ возносѧ́й дре́во смире́нное, и҆ и҆зсꙋша́ѧй дре́во зеле́ное и҆ прораща́ѧй дре́во сꙋхо́е: а҆́зъ гдⷭ҇ь гл҃ахъ и҆ сотворю̀. |