І҆езекі́илѧ 21

Select texts:

LXX, Rahlfs
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
1Καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρός με λέγων 1И҆ бы́сть сло́во гдⷭ҇не ко мнѣ̀ гл҃ѧ:
2Υἱὲ ἀνθρώπου, στήρισον τὸ πρόσωπόν σου ἐπὶ Θαιμαν καὶ ἐπίβλεψον ἐπὶ Δαρωμ καὶ προφήτευσον ἐπὶ δρυμὸν ἡγούμενον Ναγεβ 2сегѡ̀ ра́ди прорцы̀, сы́не человѣ́чь, и҆ ᲂу҆твердѝ лицѐ твоѐ на і҆ерⷭ҇ли́мъ и҆ воззрѝ на ст҃ы̑ни и҆́хъ, и҆ прорцы̀ на зе́млю і҆и҃левꙋ,
3καὶ ἐρεῖς τῷ δρυμῷ Ναγεβ Ἄκουε λόγον κυρίου Τάδε λέγει κύριος κύριος Ἰδοὺ ἐγὼ ἀνάπτω ἐν σοὶ πῦρ, καὶ καταφάγεται ἐν σοὶ πᾶν ξύλον χλωρὸν καὶ πᾶν ξύλον ξηρόν, οὐ σβεσθήσεται φλὸξ ἐξαφθεῖσα, καὶ κατακαυθήσεται ἐν αὐτῇ πᾶν πρόσωπον ἀπὸ ἀπηλιώτου ἕως βορρᾶ· 3и҆ рече́ши ко землѝ і҆и҃левѣ: сїѧ̑ гл҃етъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь: сѐ, а҆́зъ на тѧ̀, и҆ и҆звлекꙋ̀ ме́чь мо́й и҆з̾ ноже́нъ є҆гѡ̀, и҆ потреблю̀ ѿ тебє̀ непра́веднаго и҆ беззако́ннаго.
4καὶ ἐπιγνώσονται πᾶσα σὰρξ ὅτι ἐγὼ κύριος ἐξέκαυσα αὐτό, καὶ οὐ σβεσθήσεται. 4Поне́же потреблю̀ ѿ тебє̀ непра́веднаго и҆ беззако́нника, та́кѡ и҆зы́детъ ме́чь мо́й и҆з̾ ноже́нъ свои́хъ на всѧ́кꙋ пло́ть ѿ ю҆́га да́же до сѣ́вера,
5καὶ εἶπα Μηδαμῶς, κύριε κύριε· αὐτοὶ λέγουσιν πρός με Οὐχὶ παραβολή ἐστιν λεγομένη αὕτη; 5и҆ ᲂу҆вѣ́сть всѧ́ка пло́ть, ꙗ҆́кѡ а҆́зъ гдⷭ҇ь и҆звлеко́хъ ме́чь мо́й и҆з̾ ноже́нъ є҆гѡ̀, и҆ ктомꙋ̀ не возврати́тсѧ.
6καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρός με λέγων 6И҆ ты̀, сы́не человѣ́чь, воздохнѝ въ сокрꙋше́нїи чре́слъ твои́хъ и҆ въ болѣ́знехъ возстенѝ пред̾ ѻ҆чи́ма и҆́хъ.
7Διὰ τοῦτο προφήτευσον, υἱὲ ἀνθρώπου, καὶ στήρισον τὸ πρόσωπόν σου ἐπὶ Ιερουσαλημ καὶ ἐπίβλεψον ἐπὶ τὰ ἅγια αὐτῶν καὶ προφητεύσεις ἐπὶ τὴν γῆν τοῦ Ισραηλ 7И҆ бꙋ́детъ, а҆́ще рекꙋ́тъ къ тебѣ̀: чесѡ̀ ра́ди ты̀ стене́ши; и҆ рече́ши: ѡ҆ возвѣще́нїи, ꙗ҆́кѡ грѧде́тъ: и҆ сокрꙋши́тсѧ всѧ́ко се́рдце, и҆ ѡ҆слабѣ́ютъ всѧ̑ рꙋ́ки, и҆ и҆́здшетъ всѧ́ка пло́ть и҆ всѧ́къ дꙋ́хъ, и҆ всѧ̑ сте́гна ѡ҆скверна́вѧтсѧ мокрото́ю: сѐ, грѧде́тъ и҆ бꙋ́детъ, гл҃етъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь.
8καὶ ἐρεῖς πρὸς τὴν γῆν τοῦ Ισραηλ Ἰδοὺ ἐγὼ πρὸς σὲ καὶ ἐκσπάσω τὸ ἐγχειρίδιόν μου ἐκ τοῦ κολεοῦ αὐτοῦ καὶ ἐξολεθρεύσω ἐκ σοῦ ἄδικον καὶ ἄνομον· 8И҆ бы́сть сло́во гдⷭ҇не ко мнѣ̀ гл҃ѧ:
9ἀνθ᾿ ὧν ἐξολεθρεύσω ἐκ σοῦ ἄδικον καὶ ἄνομον, οὕτως ἐξελεύσεται τὸ ἐγχειρίδιόν μου ἐκ τοῦ κολεοῦ αὐτοῦ ἐπὶ πᾶσαν σάρκα ἀπὸ ἀπηλιώτου ἕως βορρᾶ· 9сы́не человѣ́чь, прорцы̀ и҆ рече́ши: сїѧ̑ гл҃етъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь: рцы̀: мечꙋ̀, мечꙋ̀! и҆з̾ѡстри́сѧ и҆ раз̾ѧри́сѧ,
10καὶ ἐπιγνώσεται πᾶσα σὰρξ διότι ἐγὼ κύριος ἐξέσπασα τὸ ἐγχειρίδιόν μου ἐκ τοῦ κολεοῦ αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἀποστρέψει οὐκέτι. 10ꙗ҆́кѡ да и҆зсѣче́ши сѣчє́нїѧ: и҆з̾ѡстри́сѧ, ꙗ҆́кѡ да бꙋ́деши въ блеща́нїе и҆ гото́въ на разсы́панїе: сѣцы̀, и҆зничтожа́й, ѿри́ни всѧ́кое дре́во.
11καὶ σύ, υἱὲ ἀνθρώπου, καταστέναξον ἐν συντριβῇ ὀσφύος σου καὶ ἐν ὀδύναις στενάξεις κατ᾿ ὀφθαλμοὺς αὐτῶν. 11И҆ дадѐ є҆го̀ ᲂу҆гото́ванна, є҆́же держа́ти въ рꙋка́хъ є҆гѡ̀: наѡстри́лсѧ ме́чь, гото́въ є҆́сть, є҆́же да́нъ бы́ти въ рꙋ́цѣ сѣкꙋ́щагѡ.
12καὶ ἔσται ἐὰν εἴπωσιν πρὸς σέ Ἕνεκα τίνος σὺ στενάζεις; καὶ ἐρεῖς Ἐπὶ τῇ ἀγγελίᾳ, διότι ἔρχεται, καὶ θραυσθήσεται πᾶσα καρδία, καὶ πᾶσαι χεῖρες παραλυθήσονται, καὶ ἐκψύξει πᾶσα σὰρξ καὶ πᾶν πνεῦμα, καὶ πάντες μηροὶ μολυνθήσονται ὑγρασίᾳ· ἰδοὺ ἔρχεται καὶ ἔσται, λέγει κύριος κύριος.– 12Возопі́й и҆ воспла́чисѧ, сы́не человѣ́чь, ꙗ҆́кѡ се́й бы́сть въ лю́дехъ мои́хъ, се́й во всѣ́хъ старѣ́йшинахъ і҆и҃левыхъ: ѡ҆бита́ющїи бли́з̾ под̾ ме́чь бы́ша съ людьмѝ мои́ми: сегѡ̀ ра́ди восплещѝ рꙋка́ма твои́ма,
13καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρός με λέγων 13ꙗ҆́кѡ ѡ҆правда́сѧ. И҆ что̀, а҆́ще и҆ пле́мѧ ѿри́нетсѧ; Не бꙋ́детъ, гл҃етъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь.
14Υἱὲ ἀνθρώπου, προφήτευσον καὶ ἐρεῖς Τάδε λέγει κύριος Εἰπόν Ῥομφαία ῥομφαία, ὀξύνου καὶ θυμώθητι, 14И҆ ты̀, сы́не человѣ́чь, прорцы̀ и҆ восплещѝ рꙋка́ма и҆ ᲂу҆сꙋгꙋ́би ме́чь: тре́тїй ме́чь ꙗ҆́звєнымъ є҆́сть, ме́чь ꙗ҆́звєнымъ вели́къ, и҆ ᲂу҆жаси́ши ѧ҆̀,
15ὅπως σφάξῃς σφάγια, ὀξύνου ὅπως γένῃ εἰς στίλβωσιν, ἑτοίμη εἰς παράλυσιν σφάζε, ἐξουδένει ἀπωθοῦ πᾶν ξύλον. 15ꙗ҆́кѡ да сокрꙋши́тсѧ се́рдце и҆́хъ, и҆ ᲂу҆мно́жатсѧ немощні́и во всѣ́хъ вратѣ́хъ и҆́хъ, предаю́тсѧ на ᲂу҆сѣче́нїе ме́чное: бла́гѡ ѻ҆́стръ бы́сть на сѣче́нїе, бла́гѡ бы́сть на блиста́нїе.
16καὶ ἔδωκεν αὐτὴν ἑτοίμην τοῦ κρατεῖν χεῖρα αὐτοῦ· ἐξηκονήθη ῥομφαία, ἔστιν ἑτοίμη τοῦ δοῦναι αὐτὴν εἰς χεῖρα ἀποκεντοῦντος. 16Проходѝ ꙗ҆́кѡ мо́лнїѧ, ѡ҆стри́сѧ ѡ҆деснꙋ́ю и҆ ѡ҆шꙋ́юю, а҆́може а҆́ще лицѐ твоѐ воста́нетъ:
17ἀνάκραγε καὶ ὀλόλυξον, υἱὲ ἀνθρώπου, ὅτι αὐτὴ ἐγένετο ἐν τῷ λαῷ μου, αὐτὴ ἐν πᾶσιν τοῖς ἀφηγουμένοις τοῦ Ισραηλ· παροικήσουσιν ἐπὶ ῥομφαίᾳ, ἐγένετο ἐν τῷ λαῷ μου· διὰ τοῦτο κρότησον ἐπὶ τὴν χεῖρά σου. 17и҆ а҆́зъ восплещꙋ̀ рꙋко́ю мое́ю къ рꙋцѣ̀ мое́й и҆ напꙋщꙋ̀ ꙗ҆́рость мою̀, а҆́зъ гдⷭ҇ь гл҃ахъ.
18ὅτι δεδικαίωται· καὶ τί, εἰ καὶ φυλὴ ἀπώσθη; οὐκ ἔσται, λέγει κύριος κύριος. 18И҆ бы́сть сло́во гдⷭ҇не ко мнѣ̀ гл҃ѧ:
19καὶ σύ, υἱὲ ἀνθρώπου, προφήτευσον καὶ κρότησον χεῖρα ἐπὶ χεῖρα καὶ διπλασίασον ῥομφαίαν· τρίτη ῥομφαία τραυματιῶν ἐστιν ῥομφαία τραυματιῶν μεγάλη καὶ ἐκστήσει αὐτούς, 19и҆ ты̀, сы́не человѣ́чь, ᲂу҆чинѝ себѣ̀ пꙋти̑ два̀, є҆́же вни́ти мечꙋ̀ царѧ̀ вавѷлѡ́нска, ѿ страны̀ є҆ди́ныѧ и҆зы́дꙋтъ нача̑ла два̀, и҆ рꙋ́кꙋ ᲂу҆гото́ваютъ въ нача́лѣ пꙋтѝ гра́да, ѿ нача́ла пꙋтѝ ᲂу҆чини́ши,
20ὅπως θραυσθῇ καρδία καὶ πληθυνθῶσιν οἱ ἀσθενοῦντες ἐπὶ πᾶσαν πύλην αὐτῶν· παραδέδονται εἰς σφάγια ῥομφαίας, εὖ γέγονεν εἰς σφαγήν, εὖ γέγονεν εἰς στίλβωσιν. 20ꙗ҆́кѡ вни́ти мечꙋ̀ на равва́ѳъ сынѡ́въ а҆ммѡ́нихъ и҆ на і҆ꙋде́ю и҆ на і҆ерⷭ҇ли́мъ средѣ̀ є҆гѡ̀.
21διαπορεύου ὀξύνου ἐκ δεξιῶν καὶ ἐξ εὐωνύμων, οὗ ἂν τὸ πρόσωπόν σου ἐξεγείρηται. 21Поне́же ста́нетъ ца́рь вавѷлѡ́нскъ на ста́рѣмъ пꙋтѝ, на нача́лѣ ѻ҆бои́хъ пꙋті́й, є҆́же волхвова́ти волхвова́нїемъ, ꙗ҆́коже вскипѣ́ти жезлꙋ̀, и҆ вопроша́ти ва́ѧныхъ и҆ вражи́ти во ᲂу҆тро́бахъ.
22καὶ ἐγὼ δὲ κροτήσω χεῖρά μου πρὸς χεῖρά μου καὶ ἐναφήσω τὸν θυμόν μου· ἐγὼ κύριος λελάληκα.– 22И҆ бы́сть ѡ҆деснꙋ́ю є҆гѡ̀ волше́бство на і҆ерⷭ҇ли́мъ, є҆́же ѡ҆бста́вити ѻ҆стро́гъ и҆ є҆́же ѿве́рсти ᲂу҆ста̀ съ во́племъ и҆ возвы́сити гла́съ со глаше́нїемъ трꙋ́бнымъ, и҆ ꙗ҆́кѡ поста́вити ѻ҆стро́гъ пред̾ враты̀ є҆гѡ̀ и҆ насы́пати пе́рсти и҆ поста́вити стрѣ̑льницы.
23καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρός με λέγων 23И҆ то́й а҆́ки волхвꙋ́ѧ и҆̀мъ волхвова́нїе пред̾ ни́ми, ᲂу҆седмерѧ́ѧ седмєри́цы, и҆ то́й воспомина́ѧй непра̑вды є҆гѡ̀ помѧнꙋ́ти.
24Καὶ σύ, υἱὲ ἀνθρώπου, διάταξον σεαυτῷ δύο ὁδοὺς τοῦ εἰσελθεῖν ῥομφαίαν βασιλέως Βαβυλῶνος· ἐκ χώρας μιᾶς ἐξελεύσονται αἱ δύο, καὶ χεὶρ ἐν ἀρχῇ ὁδοῦ πόλεως· ἐπ᾿ ἀρχῆς 24Тогѡ̀ ра́ди сїѧ̑ гл҃етъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь: поне́же воспомѧнꙋ́сте непра̑вды ва́шѧ, внегда̀ ѿкры́шасѧ нечє́стїѧ ва̑ша, ꙗ҆́кѡ ꙗ҆ви́тисѧ грѣхѡ́мъ ва́шымъ во всѣ́хъ беззако́нїихъ ва́шихъ и҆ во всѣ́хъ начина́нїихъ ва́шихъ, поне́же воспомѧнꙋ́сте, въ тѣ́хъ ꙗ҆́ти бꙋ́дете.
25ὁδοῦ διατάξεις τοῦ εἰσελθεῖν ῥομφαίαν ἐπὶ Ραββαθ υἱῶν Αμμων καὶ ἐπὶ τὴν Ιουδαίαν καὶ ἐπὶ Ιερουσαλημ ἐν μέσῳ αὐτῆς. 25И҆ ты̀, скверна́ве, беззако́нниче, старѣ́йшино і҆и҃левъ, є҆гѡ́же грѧде́тъ де́нь во вре́мѧ непра́вды, коне́цъ:
26διότι στήσεται βασιλεὺς Βαβυλῶνος ἐπὶ τὴν ἀρχαίαν ὁδὸν ἐπ᾿ ἀρχῆς τῶν δύο ὁδῶν τοῦ μαντεύσασθαι μαντείαν, τοῦ ἀναβράσαι ῥάβδον καὶ ἐπερωτῆσαι ἐν τοῖς γλυπτοῖς καὶ ἡπατοσκοπήσασθαι ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ. 26сїѧ̑ гл҃етъ гдⷭ҇ь: снимѝ кїда́ръ и҆ ѿложѝ вѣне́цъ, се́й не тако́въ бꙋ́детъ, смири́лъ є҆сѝ высо́кое и҆ возне́слъ смире́нное:
27ἐγένετο τὸ μαντεῖον ἐπὶ Ιερουσαλημ τοῦ βαλεῖν χάρακα, τοῦ διανοῖξαι στόμα ἐν βοῇ, ὑψῶσαι φωνὴν μετὰ κραυγῆς, τοῦ βαλεῖν χάρακα ἐπὶ τὰς πύλας αὐτῆς καὶ βαλεῖν χῶμα καὶ οἰκοδομῆσαι βελοστάσεις. 27непра́вдꙋ, непра́вдꙋ, непра́вдꙋ положꙋ̀ є҆го̀, и҆ то́й не тако́въ бꙋ́детъ, до́ндеже прїи́детъ, є҆мꙋ́же досто́итъ, и҆ преда́мъ є҆мꙋ̀.
28καὶ αὐτὸς αὐτοῖς ὡς μαντευόμενος μαντείαν ἐνώπιον αὐτῶν, καὶ αὐτὸς ἀναμιμνῄσκων ἀδικίας αὐτοῦ μνησθῆναι. 28И҆ ты̀, сы́не человѣ́чь, прорцы̀ и҆ рече́ши: сѐ гл҃етъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь къ сынѡ́мъ а҆ммѡ̑нимъ и҆ ко ᲂу҆кори́знѣ и҆́хъ, и҆ рече́ши: мечꙋ̀, мечꙋ̀ и҆звлече́ный на сѣче́нїе, и҆звлече́ный на сконча́нїе, дви́гнисѧ, ꙗ҆́кѡ да блиста́еши:
29διὰ τοῦτο τάδε λέγει κύριος Ἀνθ ὧν ἀνεμνήσατε τὰς ἀδικίας ὑμῶν ἐν τῷ ἀποκαλυφθῆναι τὰς ἀσεβείας ὑμῶν τοῦ ὁραθῆναι ἁμαρτίας ὑμῶν ἐν πάσαις ταῖς ἀσεβείαις ὑμῶν καὶ ἐν τοῖς ἐπιτηδεύμασιν ὑμῶν, ἀνθ᾿ ὧν ἀνεμνήσατε, ἐν τούτοις ἁλώσεσθε. 29въ видѣ́нїи твое́мъ сꙋ́етнѣмъ, и҆ внегда̀ вражби́ти тебѣ̀ лѡ́жнаѧ, є҆гда̀ предае́шисѧ ты̀ на вы̑и ꙗ҆́звеныхъ беззако́нникѡвъ, и҆́хже де́нь приспѣ̀ во вре́мѧ непра́вды, коне́цъ:
30καὶ σύ, βέβηλε ἄνομε ἀφηγούμενε τοῦ Ισραηλ, οὗ ἥκει ἡμέρα, ἐν καιρῷ ἀδικίας πέρας, 30возврати́сѧ въ нѡжны̀ твоѧ̑ и҆ не ста́ни на мѣ́стѣ се́мъ, въ не́мже роди́лсѧ є҆сѝ, на землѝ твое́й и҆́мамъ тѧ̀ сꙋди́ти:
31τάδε λέγει κύριος Ἀφείλου τὴν κίδαριν καὶ ἐπέθου τὸν στέφανον· αὕτη οὐ τοιαύτη ἔσται· ἐταπείνωσας τὸ ὑψηλὸν καὶ τὸ ταπεινὸν ὕψωσας. 31и҆ и҆злїю̀ на тѧ̀ гнѣ́въ мо́й, во ѻ҆гнѝ гнѣ́ва моегѡ̀ дꙋ́нꙋ на тѧ̀ и҆ преда́мъ тѧ̀ въ рꙋ́цѣ мꙋже́й ва̑рваръ, творѧ́щихъ па́гꙋбꙋ:
32ἀδικίαν ἀδικίαν θήσομαι αὐτήν, οὐδ᾿ αὕτη τοιαύτη ἔσται, ἕως οὗ ἔλθῃ καθήκει, καὶ παραδώσω αὐτῷ.– 32ѻ҆гню̀ бꙋ́деши ꙗ҆́дь, кро́вь твоѧ̀ бꙋ́детъ посредѣ̀ землѝ твоеѧ̀: не бꙋ́детъ твоеѧ̀ па́мѧти, зане́же а҆́зъ гдⷭ҇ь гл҃ахъ.
33καὶ σύ, υἱὲ ἀνθρώπου, προφήτευσον καὶ ἐρεῖς Τάδε λέγει κύριος πρὸς τοὺς υἱοὺς Αμμων καὶ πρὸς τὸν ὀνειδισμὸν αὐτῶν καὶ ἐρεῖς Ῥομφαία ῥομφαία ἐσπασμένη εἰς σφάγια καὶ ἐσπασμένη εἰς συντέλειαν, ἐγείρου ὅπως στίλβῃς
34ἐν τῇ ὁράσει σου τῇ ματαίᾳ καὶ ἐν τῷ μαντεύεσθαί σε ψευδῆ τοῦ παραδοῦναί σε ἐπὶ τραχήλους τραυματιῶν ἀνόμων, ὧν ἥκει ἡμέρα, ἐν καιρῷ ἀδικίας πέρας.
35ἀπόστρεφε, μὴ καταλύσῃς ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ, γεγέννησαι· ἐν τῇ γῇ τῇ ἰδίᾳ σου κρινῶ σε
36καὶ ἐκχεῶ ἐπὶ σὲ ὀργήν μου, ἐν πυρὶ ὀργῆς μου ἐμφυσήσω ἐπὶ σὲ καὶ παραδώσω σε εἰς χεῖρας ἀνδρῶν βαρβάρων τεκταινόντων διαφθοράν.
37ἐν πυρὶ ἔσῃ κατάβρωμα, τὸ αἷμά σου ἔσται ἐν μέσῳ τῆς γῆς σου· οὐ μὴ γένηταί σου μνεία, διότι ἐγὼ κύριος λελάληκα.
Перейти к зачалу
Statistic
Всего токенов:

Frequencies wordforms

Statistic wordforms