І҆езекі́илѧ 12

Select texts:

LXX, Rahlfs
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
1Καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρός με λέγων 1И҆ бы́сть сло́во гдⷭ҇не ко мнѣ̀ гл҃ѧ:
2Υἱὲ ἀνθρώπου, ἐν μέσῳ τῶν ἀδικιῶν αὐτῶν σὺ κατοικεῖς, οἳ ἔχουσιν ὀφθαλμοὺς τοῦ βλέπειν καὶ οὐ βλέπουσιν καὶ ὦτα ἔχουσιν τοῦ ἀκούειν καὶ οὐκ ἀκούουσιν, διότι οἶκος παραπικραίνων ἐστίν. 2сы́не человѣ́чь, посредѣ̀ непра́вдъ и҆́хъ ты̀ живе́ши, и҆̀же ѻ҆́чи и҆́мꙋтъ ви́дѣти, и҆ не ви́дѧтъ, и҆ ᲂу҆́шы и҆́мꙋтъ, є҆́же слы́шати, и҆ не слы́шатъ, занѐ до́мъ преѡгорчева́ѧй є҆́сть.
3καὶ σύ, υἱὲ ἀνθρώπου, ποίησον σεαυτῷ σκεύη αἰχμαλωσίας ἡμέρας ἐνώπιον αὐτῶν καὶ αἰχμαλωτευθήσῃ ἐκ τοῦ τόπου σου εἰς ἕτερον τόπον ἐνώπιον αὐτῶν, ὅπως ἴδωσιν, διότι οἶκος παραπικραίνων ἐστίν. 3И҆ ты̀, сы́не человѣ́чь, сотворѝ себѣ̀ сосꙋ́ды плѣ̑ннически, и҆ плѣне́нъ бꙋ́ди дне́мъ пред̾ ни́ми, и҆ преселе́нъ бꙋ́ди ѿ мѣ́ста твоегѡ̀ на мѣ́сто дрꙋго́е пред̾ ни́ми, ꙗ҆́кѡ да ви́дѧтъ, занѐ до́мъ прогнѣвлѧ́ѧй є҆́сть.
4καὶ ἐξοίσεις τὰ σκεύη σου ὡς σκεύη αἰχμαλωσίας ἡμέρας κατ᾿ ὀφθαλμοὺς αὐτῶν, καὶ σὺ ἐξελεύσῃ ἑσπέρας ὡς ἐκπορεύεται αἰχμάλωτος· 4И҆ да и҆знесе́ши сосꙋ́ды твоѧ̑, ꙗ҆́кѡ сосꙋ́дъ плѣ́нническїй, дне́мъ пред̾ ѻ҆чи́ма и҆́хъ: ты́ же и҆зы́деши въ ве́черъ пред̾ ни́ми, ꙗ҆́коже и҆схо́дитъ плѣ́нникъ.
5ἐνώπιον αὐτῶν διόρυξον σεαυτῷ εἰς τὸν τοῖχον καὶ διεξελεύσῃ δι᾿ αὐτοῦ· 5Прокопа́й себѣ̀ стѣ́нꙋ, и҆ да и҆зы́деши сквозѣ̀ ю҆̀ пред̾ ни́ми.
6ἐνώπιον αὐτῶν ἐπ᾿ ὤμων ἀναλημφθήσῃ καὶ κεκρυμμένος ἐξελεύσῃ, τὸ πρόσωπόν σου συγκαλύψεις καὶ οὐ μὴ ἴδῃς τὴν γῆν· διότι τέρας δέδωκά σε τῷ οἴκῳ Ισραηλ. 6На ра́менѣхъ взѧ́тъ бꙋ́деши и҆ покрове́нъ и҆зы́деши, лицѐ твоѐ покры́еши, и҆ да не ви́диши землѝ, поне́же чꙋ́до тѧ̀ да́хъ до́мꙋ і҆и҃левꙋ.
7καὶ ἐποίησα οὕτως κατὰ πάντα, ὅσα ἐνετείλατό μοι, καὶ σκεύη ἐξήνεγκα ὡς σκεύη αἰχμαλωσίας ἡμέρας καὶ ἑσπέρας διώρυξα ἐμαυτῷ τὸν τοῖχον καὶ κεκρυμμένος ἐξῆλθον, ἐπ᾿ ὤμων ἀνελήμφθην ἐνώπιον αὐτῶν.– 7И҆ сотвори́хъ та́кѡ всѐ, є҆ли́ко мѝ заповѣ́да гдⷭ҇ь: и҆ сосꙋ́ды и҆знесо́хъ ꙗ҆́кѡ сосꙋ́ды плѣ́нничы дне́мъ, и҆ въ ве́черъ прокопа́хъ себѣ̀ стѣ́нꙋ рꙋко́ю, и҆ ѡ҆́тай и҆зыдо́хъ, и҆ на ра́мена взѧ́тъ бы́хъ пред̾ ни́ми.
8καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρός με τὸ πρωῒ λέγων 8И҆ бы́сть сло́во гдⷭ҇не заꙋ́тра ко мнѣ̀ гл҃ѧ:
9Υἱὲ ἀνθρώπου, οὐκ εἶπαν πρὸς σὲ οἶκος τοῦ Ισραηλ οἶκος παραπικραίνων Τί σὺ ποιεῖς; 9сы́не человѣ́чь, не рѣ́ша ли къ тебѣ̀ до́мъ і҆и҃левъ, до́мъ прогнѣвлѧ́ѧй: что́ ты твори́ши;
10εἰπὸν πρὸς αὐτούς Τάδε λέγει κύριος κύριος ἄρχων καὶ ἀφηγούμενος ἐν Ιερουσαλημ καὶ παντὶ οἴκῳ Ισραηλ, οἵ εἰσιν ἐν μέσῳ αὐτῶν, 10Рцы̀ къ ни̑мъ: та́кѡ гл҃етъ гдⷭ҇ь бг҃ъ: ко кнѧ́зю и҆ старѣ́йшинамъ і҆ерⷭ҇ли̑млимъ, и҆ всемꙋ̀ до́мꙋ і҆и҃левꙋ, и҆̀же сꙋ́ть средѣ̀ и҆́хъ,
11εἰπὸν ὅτι ἐγὼ τέρατα ποιῶ ἐν μέσῳ αὐτῆς· ὃν τρόπον πεποίηκα, οὕτως ἔσται αὐτοῖς· ἐν μετοικεσίᾳ καὶ ἐν αἰχμαλωσίᾳ πορεύσονται, 11рцы̀, ꙗ҆́кѡ а҆́зъ чꙋдеса̀ творю̀, ꙗ҆́коже сотвори́хъ, си́це и҆̀мъ бꙋ́детъ: во преселе́нїи и҆ во плѣне́нїи и҆зы́дꙋтъ.
12καὶ ἄρχων ἐν μέσῳ αὐτῶν ἐπ᾿ ὤμων ἀρθήσεται καὶ κεκρυμμένος ἐξελεύσεται διὰ τοῦ τοίχου, καὶ διορύξει τοῦ ἐξελθεῖν αὐτὸν δι᾿ αὐτοῦ· τὸ πρόσωπον αὐτοῦ συγκαλύψει, ὅπως μὴ ὁραθῇ ὀφθαλμῷ, καὶ αὐτὸς τὴν γῆν οὐκ ὄψεται. 12И҆ кнѧ́зь средѣ̀ и҆́хъ на ра́мена взѧ́тъ бꙋ́детъ, и҆ ѡ҆́тай и҆зы́детъ сквозѣ̀ стѣ́нꙋ, и҆ прокопа́етъ, є҆́же є҆мꙋ̀ и҆зы́ти сквозѣ̀ ю҆̀, лицѐ своѐ покры́етъ, да не ви́димь бꙋ́детъ ѻ҆чесы̀, и҆ са́мъ землѝ не ᲂу҆́зритъ.
13καὶ ἐκπετάσω τὸ δίκτυόν μου ἐπ᾿ αὐτόν, καὶ συλλημφθήσεται ἐν τῇ περιοχῇ μου, καὶ ἄξω αὐτὸν εἰς Βαβυλῶνα εἰς γῆν Χαλδαίων, καὶ αὐτὴν οὐκ ὄψεται καὶ ἐκεῖ τελευτήσει. 13И҆ прострꙋ̀ мре́жꙋ мою̀ на́нь, и҆ ꙗ҆́тъ бꙋ́детъ во ѡ҆держа́нїи мое́мъ, и҆ введꙋ̀ є҆го̀ въ вавѷлѡ́нъ въ зе́млю халде́йскꙋ, и҆ не ᲂу҆́зритъ є҆ѧ̀, и҆ та́мѡ сконча́етсѧ.
14καὶ πάντας τοὺς κύκλῳ αὐτοῦ τοὺς βοηθοὺς αὐτοῦ καὶ πάντας τοὺς ἀντιλαμβανομένους αὐτοῦ διασπερῶ εἰς πάντα ἄνεμον καὶ ῥομφαίαν ἐκκενώσω ὀπίσω αὐτῶν· 14И҆ всѧ̑, и҆̀же ѡ҆́крестъ є҆гѡ̀, помо́щники є҆гѡ̀, и҆ всѧ̑ застꙋпа́ющыѧ є҆го̀ разсѣ́ю по всѣ̑мъ вѣ́трѡмъ, и҆ ме́чь и҆злїю̀ в̾слѣ́дъ и҆́хъ:
15καὶ γνώσονται διότι ἐγὼ κύριος ἐν τῷ διασκορπίσαι με αὐτοὺς ἐν τοῖς ἔθνεσιν, καὶ διασπερῶ αὐτοὺς ἐν ταῖς χώραις. 15и҆ ᲂу҆вѣ́дѧтъ, ꙗ҆́кѡ а҆́зъ гдⷭ҇ь, є҆гда̀ разсы́плю ѧ҆̀ во ꙗ҆зы́ки и҆ разсѣ́ю ѧ҆̀ по страна́мъ:
16καὶ ὑπολείψομαι ἐξ αὐτῶν ἄνδρας ἀριθμῷ ἐκ ῥομφαίας καὶ ἐκ λιμοῦ καὶ ἐκ θανάτου, ὅπως ἐκδιηγῶνται πάσας τὰς ἀνομίας αὐτῶν ἐν τοῖς ἔθνεσιν, οὗ εἰσήλθοσαν ἐκεῖ· καὶ γνώσονται ὅτι ἐγὼ κύριος.– 16и҆ ѡ҆ста́влю ѿ ни́хъ мꙋ́жы въ число̀ ѿ меча̀ и҆ ѿ гла́да и҆ ѿ сме́рти, ꙗ҆́кѡ да повѣ́дѧтъ всѧ̑ беззакѡ́нїѧ и҆́хъ во ꙗ҆зы́цѣхъ, а҆́може вни́дꙋтъ: и҆ ᲂу҆вѣ́дѧтъ, ꙗ҆́кѡ а҆́зъ гдⷭ҇ь.
17καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρός με λέγων 17И҆ бы́сть сло́во гдⷭ҇не ко мнѣ̀ гл҃ѧ:
18Υἱὲ ἀνθρώπου, τὸν ἄρτον σου μετ᾿ ὀδύνης φάγεσαι καὶ τὸ ὕδωρ σου μετὰ βασάνου καὶ θλίψεως πίεσαι 18сы́не человѣ́чь, хлѣ́бъ тво́й съ болѣ́знїю снѣ́си и҆ во́дꙋ твою̀ со страда́нїемъ и҆ ско́рбїю и҆спїе́ши.
19καὶ ἐρεῖς πρὸς τὸν λαὸν τῆς γῆς Τάδε λέγει κύριος τοῖς κατοικοῦσιν Ιερουσαλημ ἐπὶ τῆς γῆς τοῦ Ισραηλ Τοὺς ἄρτους αὐτῶν μετ᾿ ἐνδείας φάγονται καὶ τὸ ὕδωρ αὐτῶν μετὰ ἀφανισμοῦ πίονται, ὅπως ἀφανισθῇ γῆ σὺν πληρώματι αὐτῆς, ἐν ἀσεβείᾳ γὰρ πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐν αὐτῇ· 19И҆ рече́ши къ лю́демъ землѝ: сїѧ̑ гл҃етъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь живꙋ́щымъ во і҆ерⷭ҇ли́мѣ на землѝ і҆и҃левѣ: хлѣ́бы своѧ̑ съ недоста́ткомъ снѣдѧ́тъ и҆ во́дꙋ свою̀ съ па́гꙋбою и҆спїю́тъ: ꙗ҆́кѡ да поги́бнетъ землѧ̀ со и҆сполне́нїемъ свои́мъ, въ нече́стїи бо всѝ живꙋ́щїи въ не́й.
20καὶ αἱ πόλεις αὐτῶν αἱ κατοικούμεναι ἐξερημωθήσονται, καὶ γῆ εἰς ἀφανισμὸν ἔσται· καὶ ἐπιγνώσεσθε διότι ἐγὼ κύριος. 20И҆ гра́ди и҆́хъ населе́ннїи ѡ҆пꙋстѣ́ютъ, и҆ землѧ̀ и҆́хъ въ поги́бель бꙋ́детъ, и҆ ᲂу҆вѣ́сте, ꙗ҆́кѡ а҆́зъ гдⷭ҇ь.
21Καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρός με λέγων 21И҆ бы́сть сло́во гдⷭ҇не ко мнѣ̀ гл҃ѧ:
22Υἱὲ ἀνθρώπου, τίς ὑμῖν παραβολὴ αὕτη ἐπὶ τῆς γῆς τοῦ Ισραηλ λέγοντες Μακρὰν αἱ ἡμέραι ἀπόλωλεν ὅρασις; 22сы́не человѣ́чь, ка́ѧ при́тча сїѧ̀ ва́мъ на землѝ і҆и҃левѣ, глаго́лющымъ: дѡ́лги дни̑, поги́бе всѧ́кое видѣ́нїе;
23διὰ τοῦτο εἰπὸν πρὸς αὐτούς Τάδε λέγει κύριος Ἀποστρέψω τὴν παραβολὴν ταύτην, καὶ οὐκέτι μὴ εἴπωσιν τὴν παραβολὴν ταύτην οἶκος τοῦ Ισραηλ, ὅτι λαλήσεις πρὸς αὐτούς Ἠγγίκασιν αἱ ἡμέραι καὶ λόγος πάσης ὁράσεως· 23Сегѡ̀ ра́ди рцы̀ къ ни̑мъ: та́кѡ гл҃етъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь: ѿвращꙋ̀ при́тчꙋ сїю̀, и҆ пото́мъ не рекꙋ́тъ при́тчи тоѧ̀ до́мъ і҆и҃левъ, ꙗ҆́кѡ рече́ши къ ни̑мъ: прибли́жишасѧ дні́е и҆ сло́во всѧ́кагѡ видѣ́нїѧ.
24ὅτι οὐκ ἔσται ἔτι πᾶσα ὅρασις ψευδὴς καὶ μαντευόμενος τὰ πρὸς χάριν ἐν μέσῳ τῶν υἱῶν Ισραηλ, 24Занѐ не бꙋ́детъ ктомꙋ̀ всѧ́кое видѣ́нїе ло́жное, и҆ волхвꙋ́ѧй ᲂу҆гѡ́днаѧ средѣ̀ сынѡ́въ і҆и҃левыхъ.
25διότι ἐγὼ κύριος λαλήσω τοὺς λόγους μου, λαλήσω καὶ ποιήσω καὶ οὐ μὴ μηκύνω ἔτι, ὅτι ἐν ταῖς ἡμέραις ὑμῶν, οἶκος παραπικραίνων, λαλήσω λόγον καὶ ποιήσω, λέγει κύριος.– 25Ꙗ҆́кѡ а҆́зъ гдⷭ҇ь возгл҃ю словеса̀ моѧ̑, возгл҃ю и҆ сотворю̀ и҆ не продолжꙋ̀ ктомꙋ̀: во дни̑ ва́шѧ, до́ме прогнѣ́ваѧй, рекꙋ̀ сло́во и҆ сотворю̀, гл҃етъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь.
26καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρός με λέγων 26И҆ бы́сть сло́во гдⷭ҇не ко мнѣ̀ гл҃ѧ:
27Υἱὲ ἀνθρώπου, ἰδοὺ οἶκος Ισραηλ παραπικραίνων λέγοντες λέγουσιν ὅρασις, ἣν οὗτος ὁρᾷ, εἰς ἡμέρας πολλάς, καὶ εἰς καιροὺς μακροὺς οὗτος προφητεύει. 27сы́не человѣ́чь, сѐ, до́мъ і҆и҃левъ преѡгорчева́ѧй глаго́люще глаго́лютъ: видѣ́нїе, є҆́же се́й ви́дитъ, на дни̑ мнѡ́ги, и҆ на времена̀ дѡ́лга се́й прорица́етъ.
28διὰ τοῦτο εἰπὸν πρὸς αὐτούς Τάδε λέγει κύριος Οὐ μὴ μηκύνωσιν οὐκέτι πάντες οἱ λόγοι μου, οὓς ἂν λαλήσω· λαλήσω καὶ ποιήσω, λέγει κύριος. 28Сегѡ̀ ра́ди рцы̀ къ ни̑мъ: сїѧ̑ гл҃етъ гдⷭ҇ь бг҃ъ: не продолжа́тсѧ ктомꙋ̀ всѧ̑ словеса̀ моѧ̑, ꙗ҆̀же возгл҃ю: ꙗ҆́кѡ возгл҃ю сло́во и҆ сотворю̀, гл҃етъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь.
Перейти к зачалу
Statistic
Всего токенов:

Frequencies wordforms

Statistic wordforms