І҆езекі́илѧ 13
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρός με λέγων | 1И҆ бы́сть сло́во гдⷭ҇не ко мнѣ̀ гл҃ѧ: |
| 2Υἱὲ ἀνθρώπου, προφήτευσον ἐπὶ τοὺς προφήτας τοῦ Ισραηλ καὶ προφητεύσεις καὶ ἐρεῖς πρὸς αὐτούς Ἀκούσατε λόγον κυρίου | 2сы́не человѣ́чь, прорцы̀ на проро́ки і҆и҃лєвы прорица́ющыѧ и҆ рече́ши проро́кѡмъ прорица́ющымъ ѿ се́рдца своегѡ̀, и҆ прорцы̀ и҆ рече́ши къ ни̑мъ: слы́шите сло́во гдⷭ҇не, |
| 3Τάδε λέγει κύριος Οὐαὶ τοῖς προφητεύουσιν ἀπὸ καρδίας αὐτῶν καὶ τὸ καθόλου μὴ βλέπουσιν. | 3сїѧ̑ гл҃етъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь: лю́тѣ прорица́ющымъ ѿ се́рдца своегѡ̀, ходѧ́щымъ в̾слѣ́дъ дꙋ́ха своегѡ̀, а҆ ѿню́дъ не ви́дѧщымъ. |
| 4οἱ προφῆταί σου, Ισραηλ, ὡς ἀλώπεκες ἐν ταῖς ἐρήμοις· | 4Ꙗ҆́коже лиси̑цы въ пꙋсты́ни, ( та́кѡ) проро́цы твоѝ( бы́ша) , і҆и҃лю! |
| 5οὐκ ἔστησαν ἐν στερεώματι καὶ συνήγαγον ποίμνια ἐπὶ τὸν οἶκον τοῦ Ισραηλ, οὐκ ἀνέστησαν οἱ λέγοντες Ἐν ἡμέρᾳ κυρίου· | 5Не ста́ша на тве́рди и҆ собра́ша стада̀ къ до́мꙋ і҆и҃левꙋ: не воста́ша глаго́лющїи въ де́нь гдⷭ҇ень, |
| 6βλέποντες ψευδῆ, μαντευόμενοι μάταια οἱ λέγοντες Λέγει κύριος, καὶ κύριος οὐκ ἀπέσταλκεν αὐτούς, καὶ ἤρξαντο τοῦ ἀναστῆσαι λόγον. | 6ви́дѧщїи лѡ́жнаѧ и҆ волхвꙋ́ющїи сꙋ́єтнаѧ, глаго́люще, та́кѡ гл҃етъ гдⷭ҇ь, гдⷭ҇ь же не посла̀ и҆̀хъ, и҆ нача́ша возставлѧ́ти сло́во. |
| 7οὐχ ὅρασιν ψευδῆ ἑωράκατε καὶ μαντείας ματαίας εἰρήκατε; | 7Не ло́жное ли ᲂу҆̀бо видѣ́нїе ви́дѣсте и҆ волхвова̑нїѧ сꙋ́єтнаѧ реко́сте; и҆ глаго́лете, речѐ гдⷭ҇ь: а҆́зъ же не гл҃ахъ. |
| 8διὰ τοῦτο εἰπόν Τάδε λέγει κύριος Ἀνθ ὧν οἱ λόγοι ὑμῶν ψευδεῖς καὶ αἱ μαντεῖαι ὑμῶν μάταιαι, διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἐγὼ ἐφ᾿ ὑμᾶς, λέγει κύριος, | 8Сегѡ̀ ра́ди рцы̀: сїѧ̑ гл҃етъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь: поне́же словеса̀ ва̑ша лжи̑ва и҆ волхвова̑нїѧ ва̑ша сꙋ́єтна, тогѡ̀ ра́ди, сѐ, а҆́зъ на вы̀, гл҃етъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь, |
| 9καὶ ἐκτενῶ τὴν χεῖρά μου ἐπὶ τοὺς προφήτας τοὺς ὁρῶντας ψευδῆ καὶ τοὺς ἀποφθεγγομένους μάταια· ἐν παιδείᾳ τοῦ λαοῦ μου οὐκ ἔσονται οὐδὲ ἐν γραφῇ οἴκου Ισραηλ οὐ γραφήσονται καὶ εἰς τὴν γῆν τοῦ Ισραηλ οὐκ εἰσελεύσονται· καὶ γνώσονται διότι ἐγὼ κύριος. | 9и҆ прострꙋ̀ рꙋ́кꙋ мою̀ на проро́ки ви́дѧщыѧ лжꙋ̀ и҆ провѣщава́ющыѧ сꙋ́єтнаѧ: въ наказа́нїи люді́й мои́хъ не бꙋ́дꙋтъ, и҆ въ писа́нїи до́мꙋ і҆и҃лева не впи́шꙋтсѧ, и҆ въ зе́млю і҆и҃левꙋ не вни́дꙋтъ, и҆ ᲂу҆вѣ́дѧтъ, ꙗ҆́кѡ а҆́зъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь. |
| 10ἀνθ᾿ ὧν τὸν λαόν μου ἐπλάνησαν λέγοντες Εἰρήνη εἰρήνη, καὶ οὐκ ἦν εἰρήνη, καὶ οὗτος οἰκοδομεῖ τοῖχον, καὶ αὐτοὶ ἀλείφουσιν αὐτόν, εἰ πεσεῖται, | 10Поне́же прельсти́ша люді́й мои́хъ, глаго́люще: ми́ръ, ми́ръ: и҆ не бѧ́ше ми́ра: и҆ се́й согражда́етъ стѣ́нꙋ, а҆ ѻ҆нѝ помазꙋ́ютъ ю҆̀, паде́тсѧ. |
| 11εἰπὸν πρὸς τοὺς ἀλείφοντας Πεσεῖται, καὶ ἔσται ὑετὸς κατακλύζων, καὶ δώσω λίθους πετροβόλους εἰς τοὺς ἐνδέσμους αὐτῶν, καὶ πεσοῦνται, καὶ πνεῦμα ἐξαῖρον, καὶ ῥαγήσεται. | 11Глаго́ли къ помазꙋ́ющымъ ю҆̀: паде́тсѧ, и҆ бꙋ́детъ тꙋ́ча потоплѧ́ющаѧ, и҆ да́мъ ка́менїе стрѣ́льное въ свꙋ̑зы и҆́хъ, и҆ падꙋ́тсѧ, и҆ вѣ́тръ воздви́жꙋщь разме́щетъ, и҆ разсѧ́детсѧ. |
| 12καὶ ἰδοὺ πέπτωκεν ὁ τοῖχος, καὶ οὐκ ἐροῦσιν πρὸς ὑμᾶς Ποῦ ἐστιν ἡ ἀλοιφὴ ὑμῶν, ἣν ἠλείψατε; | 12И҆ сѐ, паде́сѧ стѣна̀, и҆ не рекꙋ́тъ ли къ ва́мъ: гдѣ̀ є҆́сть пома́занїе ва́ше, и҆́мже пома́засте; |
| 13διὰ τοῦτο τάδε λέγει κύριος Καὶ ῥήξω πνοὴν ἐξαίρουσαν μετὰ θυμοῦ, καὶ ὑετὸς κατακλύζων ἐν ὀργῇ μου ἔσται, καὶ τοὺς λίθους τοὺς πετροβόλους ἐν θυμῷ ἐπάξω εἰς συντέλειαν | 13Тогѡ̀ ра́ди сїѧ̑ гл҃етъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь: и҆ наве́ргꙋ бꙋ́рю разорѧ́ющꙋю со ꙗ҆́ростїю, и҆ тꙋ́ча потоплѧ́ющи гнѣ́вомъ мои́мъ бꙋ́детъ, и҆ ка́менїе стрѣ́льное наведꙋ̀ ꙗ҆́ростїю во сконча́нїе: |
| 14καὶ κατασκάψω τὸν τοῖχον, ὃν ἠλείψατε, καὶ πεσεῖται· καὶ θήσω αὐτὸν ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ ἀποκαλυφθήσεται τὰ θεμέλια αὐτοῦ, καὶ πεσεῖται, καὶ συντελεσθήσεσθε μετ᾿ ἐλέγχων· καὶ ἐπιγνώσεσθε διότι ἐγὼ κύριος. | 14и҆ раскопа́ю стѣ́нꙋ, ю҆́же пома́засте, и҆ паде́тсѧ, и҆ положꙋ̀ ю҆̀ на землѝ, и҆ ѿкры́ютсѧ ѡ҆снова̑нїѧ є҆ѧ̀, и҆ паде́тсѧ, и҆ сконча́етесѧ со ѡ҆бличе́нїемъ и҆ позна́ете, ꙗ҆́кѡ а҆́зъ гдⷭ҇ь: |
| 15καὶ συντελέσω τὸν θυμόν μου ἐπὶ τὸν τοῖχον καὶ ἐπὶ τοὺς ἀλείφοντας αὐτόν, καὶ πεσεῖται. καὶ εἶπα πρὸς ὑμᾶς Οὐκ ἔστιν ὁ τοῖχος οὐδὲ οἱ ἀλείφοντες αὐτὸν | 15и҆ сконча́ю ꙗ҆́рость мою̀ на стѣнѣ̀ и҆ на помазꙋ́ющихъ ю҆̀, и҆ паде́тъ. И҆ реко́хъ къ ва́мъ: нѣ́сть стѣны̀, ни помазꙋ́ющихъ є҆ѧ̀, |
| 16προφῆται τοῦ Ισραηλ οἱ προφητεύοντες ἐπὶ Ιερουσαλημ καὶ οἱ ὁρῶντες αὐτῇ εἰρήνην, καὶ εἰρήνη οὐκ ἔστιν, λέγει κύριος.– | 16проро́цы і҆и҃лєвы, прорица́ющїи на і҆ерⷭ҇ли́мъ и҆ ви́дѧщїи є҆мꙋ̀ ми́ръ, и҆ нѣ́сть ми́ра, гл҃етъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь. |
| 17καὶ σύ, υἱὲ ἀνθρώπου, στήρισον τὸ πρόσωπόν σου ἐπὶ τὰς θυγατέρας τοῦ λαοῦ σου τὰς προφητευούσας ἀπὸ καρδίας αὐτῶν καὶ προφήτευσον ἐπ᾿ αὐτὰς | 17И҆ ты̀, сы́не человѣ́чь, ᲂу҆твердѝ лицѐ твоѐ на дщє́ри люді́й твои́хъ, на прорица́ющыѧ ѿ се́рдца своегѡ̀, и҆ прорцы̀ на ни́хъ, |
| 18καὶ ἐρεῖς Τάδε λέγει κύριος Οὐαὶ ταῖς συρραπτούσαις προσκεφάλαια ἐπὶ πάντα ἀγκῶνα χειρὸς καὶ ποιούσαις ἐπιβόλαια ἐπὶ πᾶσαν κεφαλὴν πάσης ἡλικίας τοῦ διαστρέφειν ψυχάς· αἱ ψυχαὶ διεστράφησαν τοῦ λαοῦ μου, καὶ ψυχὰς περιεποιοῦντο. | 18и҆ рече́ши: сїѧ̑ гл҃етъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь: го́ре сшива́ющымъ возгла̑вїйцы под̾ всѧ́кїй ла́коть рꙋкѝ и҆ сотворѧ́ющымъ покрыва̑ла над̾ всѧ́кꙋю главꙋ̀ всѧ́кагѡ во́зраста, є҆́же разврати́ти дꙋ́шы: дꙋ́ши разврати́шасѧ люді́й мои́хъ, и҆ дꙋ́шъ снабдѣва́хꙋ: |
| 19καὶ ἐβεβήλουν με πρὸς τὸν λαόν μου ἕνεκεν δρακὸς κριθῶν καὶ ἕνεκεν κλασμάτων ἄρτου τοῦ ἀποκτεῖναι ψυχάς, ἃς οὐκ ἔδει ἀποθανεῖν, καὶ τοῦ περιποιήσασθαι ψυχάς, ἃς οὐκ ἔδει ζῆσαι, ἐν τῷ ἀποφθέγγεσθαι ὑμᾶς λαῷ εἰσακούοντι μάταια ἀποφθέγματα. | 19и҆ ѡ҆сквернавлѧ́хꙋ мѧ̀ ᲂу҆ люді́й мои́хъ, го́рсти ра́ди ꙗ҆чме́не и҆ ра́ди ᲂу҆крꙋ́ха хлѣ́ба, є҆́же и҆зби́ти дꙋ́шы, и҆̀мже не подоба́ше ᲂу҆мре́ти, и҆ ѡ҆живи́ти дꙋ́шы, и҆̀мже не подоба́ше жи́ти, провѣща́юще лю́демъ мои̑мъ, послꙋ́шающымъ лжи́выхъ провѣща́нїй. |
| 20διὰ τοῦτο τάδε λέγει κύριος κύριος Ἰδοὺ ἐγὼ ἐπὶ τὰ προσκεφάλαια ὑμῶν, ἐφ᾿ ἃ ὑμεῖς συστρέφετε ἐκεῖ ψυχάς, καὶ διαρρήξω αὐτὰ ἀπὸ τῶν βραχιόνων ὑμῶν καὶ ἐξαποστελῶ τὰς ψυχάς, ἃς ὑμεῖς ἐκστρέφετε τὰς ψυχὰς αὐτῶν, εἰς διασκορπισμόν· | 20Сегѡ̀ ра́ди сїѧ̑ гл҃етъ гдⷭ҇ь: сѐ, а҆́зъ на возгла̑вїѧ ва̑ша, и҆́миже вы̀ развраща́ете дꙋ́шы та́мѡ: и҆ ѿто́ргнꙋ ѧ҆̀ ѿ мы́шцей ва́шихъ, и҆ послю̀ дꙋ́шы, ꙗ҆̀же вы̀ развраща́сте дꙋ́шы и҆́хъ на разсы́панїе, |
| 21καὶ διαρρήξω τὰ ἐπιβόλαια ὑμῶν καὶ ῥύσομαι τὸν λαόν μου ἐκ χειρὸς ὑμῶν, καὶ οὐκέτι ἔσονται ἐν χερσὶν ὑμῶν εἰς συστροφήν· καὶ ἐπιγνώσεσθε διότι ἐγὼ κύριος. | 21и҆ растерза́ю покрыва̑ла ва̑ша, и҆ ѿимꙋ̀ лю́ди моѧ̑ ѿ рꙋкѝ ва́шеѧ, и҆ ктомꙋ̀ не бꙋ́дꙋтъ въ рꙋка́хъ ва́шихъ на развраще́нїе, и҆ позна́ете, ꙗ҆́кѡ а҆́зъ гдⷭ҇ь: |
| 22ἀνθ᾿ ὧν διεστρέφετε καρδίαν δικαίου ἀδίκως καὶ ἐγὼ οὐ διέστρεφον αὐτὸν καὶ τοῦ κατισχῦσαι χεῖρας ἀνόμου τὸ καθόλου μὴ ἀποστρέψαι ἀπὸ τῆς ὁδοῦ αὐτοῦ τῆς πονηρᾶς καὶ ζῆσαι αὐτόν, | 22поне́же развраща́сте се́рдце првⷣнагѡ непра́веднѡ, а҆́зъ же не развраща́хъ є҆гѡ̀, и҆ ᲂу҆крѣплѧ́сте рꙋ́цѣ беззако́нникꙋ, є҆́же ѿню́дъ не ѡ҆брати́тисѧ є҆мꙋ̀ ѿ пꙋтѝ є҆гѡ̀ ѕла́гѡ и҆ жи́вꙋ бы́ти є҆мꙋ̀, |
| 23διὰ τοῦτο ψευδῆ οὐ μὴ ἴδητε καὶ μαντείας οὐ μὴ μαντεύσησθε ἔτι, καὶ ῥύσομαι τὸν λαόν μου ἐκ χειρὸς ὑμῶν· καὶ γνώσεσθε ὅτι ἐγὼ κύριος. | 23сегѡ̀ ра́ди не ᲂу҆́зрите лжѝ, и҆ волхвова́нїѧ ктомꙋ̀ не и҆́мате волхвова́ти: и҆ и҆зба́влю лю́ди моѧ̑ ѿ рꙋ́къ ва́шихъ, и҆ ᲂу҆вѣ́сте, ꙗ҆́кѡ а҆́зъ гдⷭ҇ь. |