І҆езекі́илѧ 3
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1καὶ εἶπεν πρός με Υἱὲ ἀνθρώπου, κατάφαγε τὴν κεφαλίδα ταύτην καὶ πορεύθητι καὶ λάλησον τοῖς υἱοῖς Ισραηλ. | 1И҆ речѐ ко мнѣ̀: сы́не человѣ́чь, снѣ́ждь сви́токъ се́й, и҆ и҆дѝ и҆ рцы̀ сынѡ́мъ і҆и҃лєвымъ. |
| 2καὶ διήνοιξα τὸ στόμα μου, καὶ ἐψώμισέν με τὴν κεφαλίδα. | 2И҆ ѿверзо́хъ ᲂу҆ста̀ моѧ̑, и҆ напита́ мѧ сви́ткомъ си́мъ |
| 3καὶ εἶπεν πρός με Υἱὲ ἀνθρώπου, τὸ στόμα σου φάγεται, καὶ ἡ κοιλία σου πλησθήσεται τῆς κεφαλίδος ταύτης τῆς δεδομένης εἰς σέ. καὶ ἔφαγον αὐτήν, καὶ ἐγένετο ἐν τῷ στόματί μου ὡς μέλι γλυκάζον. | 3и҆ речѐ ко мнѣ̀: сы́не человѣ́чь, ᲂу҆ста̀ твоѧ̑ снѣдѧ́тъ, и҆ чре́во твоѐ насы́титсѧ сви́тка сегѡ̀ да́ннагѡ тебѣ̀. И҆ снѣдо́хъ є҆го̀, и҆ бы́сть во ᲂу҆стѣ́хъ мои́хъ ꙗ҆́кѡ ме́дъ сла́докъ. |
| 4καὶ εἶπεν πρός με Υἱὲ ἀνθρώπου, βάδιζε εἴσελθε πρὸς τὸν οἶκον τοῦ Ισραηλ καὶ λάλησον τοὺς λόγους μου πρὸς αὐτούς· | 4И҆ речѐ ко мнѣ̀: сы́не человѣ́чь, и҆дѝ и҆ вни́ди въ до́мъ і҆и҃левъ, и҆ глаго́ли словеса̀ моѧ̑ къ ни̑мъ: |
| 5διότι οὐ πρὸς λαὸν βαθύχειλον καὶ βαρύγλωσσον σὺ ἐξαποστέλλῃ πρὸς τὸν οἶκον τοῦ Ισραηλ | 5ꙗ҆́кѡ не къ лю́демъ глꙋбокорѣ̑чивымъ и҆ косноѧзы̑чнымъ посыла́емь є҆сѝ, къ до́мꙋ і҆и҃левꙋ, |
| 6οὐδὲ πρὸς λαοὺς πολλοὺς ἀλλοφώνους ἢ ἀλλογλώσσους οὐδὲ στιβαροὺς τῇ γλώσσῃ ὄντας, ὧν οὐκ ἀκούσῃ τοὺς λόγους αὐτῶν· καὶ εἰ πρὸς τοιούτους ἐξαπέστειλά σε, οὗτοι ἂν εἰσήκουσάν σου. | 6нижѐ къ лю́демъ мнѡ́гимъ и҆ноѧзы̑чнымъ, и҆норѣ̑чивымъ, ни тѧ̑жкимъ ѧ҆зы́комъ сꙋ́щымъ, и҆́хже не разꙋмѣ́лъ бы є҆сѝ слове́съ: а҆́ще же и҆ къ тацѣ̑мъ посла́лъ бы́хъ тѧ̀, то̀ и҆ ті́и послꙋ́шали бы́ша тебѐ: |
| 7ὁ δὲ οἶκος τοῦ Ισραηλ οὐ μὴ θελήσωσιν εἰσακοῦσαί σου, διότι οὐ βούλονται εἰσακούειν μου· ὅτι πᾶς ὁ οἶκος Ισραηλ φιλόνεικοί εἰσιν καὶ σκληροκάρδιοι. | 7а҆ до́мъ і҆и҃левъ не восхо́щетъ послꙋ́шати тебѐ, поне́же не хотѧ́тъ слꙋ́шати менѐ, ꙗ҆́кѡ ве́сь до́мъ і҆и҃левъ непокори́ви сꙋ́ть и҆ жестокосе́рди: |
| 8καὶ ἰδοὺ δέδωκα τὸ πρόσωπόν σου δυνατὸν κατέναντι τῶν προσώπων αὐτῶν καὶ τὸ νεῖκός σου κατισχύσω κατέναντι τοῦ νείκους αὐτῶν, | 8и҆ сѐ, да́хъ лицѐ твоѐ си́льно проти́вꙋ лица̀ и҆́хъ, и҆ прю̀{ Є҆вр.: чело̀.} твою̀ ᲂу҆крѣплю̀ проти́вꙋ прѝ и҆́хъ: |
| 9καὶ ἔσται διὰ παντὸς κραταιότερον πέτρας· μὴ φοβηθῇς ἀπ᾿ αὐτῶν μηδὲ πτοηθῇς ἀπὸ προσώπου αὐτῶν, διότι οἶκος παραπικραίνων ἐστίν. | 9и҆ бꙋ́детъ, всегда̀ крѣпча́е ка́мене да́хъ прю̀ твою̀: не ᲂу҆бо́йсѧ и҆́хъ, ни ᲂу҆жаса́йсѧ лица̀ и҆́хъ, занѐ до́мъ разгнѣ́ваѧй є҆́сть. |
| 10καὶ εἶπεν πρός με Υἱὲ ἀνθρώπου, πάντας τοὺς λόγους, οὓς λελάληκα μετὰ σοῦ, λαβὲ εἰς τὴν καρδίαν σου καὶ τοῖς ὠσίν σου ἄκουε | 10И҆ речѐ ко мнѣ̀: сы́не человѣ́чь, всѧ̑ словеса̀, ꙗ҆̀же гл҃ахъ съ тобо́ю, возмѝ въ се́рдце твоѐ и҆ ᲂу҆ши́ма твои́ма послꙋ́шай: |
| 11καὶ βάδιζε εἴσελθε εἰς τὴν αἰχμαλωσίαν πρὸς τοὺς υἱοὺς τοῦ λαοῦ σου καὶ λαλήσεις πρὸς αὐτοὺς καὶ ἐρεῖς πρὸς αὐτούς Τάδε λέγει κύριος, ἐὰν ἄρα ἀκούσωσιν, ἐὰν ἄρα ἐνδῶσιν. | 11и҆ ше́дъ вни́ди въ плѣ́нъ къ сынѡ́мъ люді́й твои́хъ, и҆ рече́ши къ ни̑мъ и҆ возглаго́леши къ ни̑мъ: та́кѡ гл҃етъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь: а҆́ще ᲂу҆́бѡ послꙋ́шаютъ и҆ а҆́ще ᲂу҆́бѡ повинꙋ́тсѧ. |
| 12καὶ ἀνέλαβέν με πνεῦμα, καὶ ἤκουσα κατόπισθέν μου φωνὴν σεισμοῦ μεγάλου Εὐλογημένη ἡ δόξα κυρίου ἐκ τοῦ τόπου αὐτοῦ. | 12И҆ взѧ́ мѧ дꙋ́хъ, и҆ слы́шахъ гла́съ за собо́ю трꙋ́са вели́ка, глаго́лющихъ: блгⷭ҇ве́на сла́ва гдⷭ҇нѧ ѿ мѣ́ста є҆гѡ̀. |
| 13καὶ εἶδον φωνὴν πτερύγων τῶν ζῴων πτερυσσομένων ἑτέρα πρὸς τὴν ἑτέραν, καὶ φωνὴ τῶν τροχῶν ἐχομένη αὐτῶν καὶ φωνὴ τοῦ σεισμοῦ. | 13И҆ ви́дѣхъ гла́съ кри́лъ живо́тныхъ скрилѧ́ющихсѧ дрꙋ́гъ ко дрꙋ́гꙋ, и҆ гла́съ коле́съ держа́щьсѧ и҆́хъ, и҆ гла́съ трꙋ́са вели́ка. |
| 14καὶ τὸ πνεῦμα ἐξῆρέν με καὶ ἀνέλαβέν με, καὶ ἐπορεύθην ἐν ὁρμῇ τοῦ πνεύματός μου, καὶ χεὶρ κυρίου ἐγένετο ἐπ᾿ ἐμὲ κραταιά. | 14И҆ дꙋ́хъ воздви́же мѧ̀ и҆ взѧ́ мѧ, и҆ поидо́хъ вознесе́нъ во ᲂу҆стремле́нїи дꙋ́ха моегѡ̀, и҆ рꙋка̀ гдⷭ҇нѧ бы́сть на мнѣ̀ крѣ́пкаѧ. |
| 15καὶ εἰσῆλθον εἰς τὴν αἰχμαλωσίαν μετέωρος καὶ περιῆλθον τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τοῦ ποταμοῦ τοῦ Χοβαρ τοὺς ὄντας ἐκεῖ καὶ ἐκάθισα ἐκεῖ ἑπτὰ ἡμέρας ἀναστρεφόμενος ἐν μέσῳ αὐτῶν. | 15И҆ внидо́хъ въ плѣ́нники вознесе́нъ, и҆ ѡ҆быдо́хъ живꙋ́щыѧ на рѣцѣ̀ хова́ръ, и҆ сѣдо́хъ тꙋ̀ се́дмь дні́й, ходѧ̀ посредѣ̀ и҆́хъ. |
| 16Καὶ ἐγένετο μετὰ τὰς ἑπτὰ ἡμέρας λόγος κυρίου πρός με λέγων | 16И҆ бы́сть по седми́хъ дне́хъ сло́во гдⷭ҇не ко мнѣ̀ гл҃ѧ: |
| 17Υἱὲ ἀνθρώπου, σκοπὸν δέδωκά σε τῷ οἴκῳ Ισραηλ, καὶ ἀκούσῃ ἐκ στόματός μου λόγον καὶ διαπειλήσῃ αὐτοῖς παρ᾿ ἐμοῦ. | 17сы́не человѣ́чь, стра́жа да́хъ тѧ̀ до́мꙋ і҆и҃левꙋ, да слы́шиши сло́во ѿ ᲂу҆́стъ мои́хъ и҆ воспрети́ши и҆̀мъ ѿ менє̀. |
| 18ἐν τῷ λέγειν με τῷ ἀνόμῳ Θανάτῳ θανατωθήσῃ, καὶ οὐ διεστείλω αὐτῷ οὐδὲ ἐλάλησας τοῦ διαστείλασθαι τῷ ἀνόμῳ ἀποστρέψαι ἀπὸ τῶν ὁδῶν αὐτοῦ τοῦ ζῆσαι αὐτόν, ὁ ἄνομος ἐκεῖνος τῇ ἀδικίᾳ αὐτοῦ ἀποθανεῖται, καὶ τὸ αἷμα αὐτοῦ ἐκ χειρός σου ἐκζητήσω. | 18Внегда̀ гл҃ати мѝ беззако́нникꙋ: сме́ртїю ᲂу҆́мреши: и҆ не возвѣсти́ши є҆мꙋ̀, ни соглаго́леши, є҆́же ѡ҆ста́тисѧ беззако́нникꙋ и҆ ѡ҆брати́тисѧ ѿ пꙋтѝ своегѡ̀, є҆́же жи́вꙋ бы́ти є҆мꙋ̀: беззако́нникъ то́й въ беззако́нїи свое́мъ ᲂу҆́мретъ, кро́ве же є҆гѡ̀ ѿ рꙋкѝ твоеѧ̀ взыщꙋ̀. |
| 19καὶ σὺ ἐὰν διαστείλῃ τῷ ἀνόμῳ, καὶ μὴ ἀποστρέψῃ ἀπὸ τῆς ἀνομίας αὐτοῦ καὶ τῆς ὁδοῦ αὐτοῦ, ὁ ἄνομος ἐκεῖνος ἐν τῇ ἀδικίᾳ αὐτοῦ ἀποθανεῖται, καὶ σὺ τὴν ψυχήν σου ῥύσῃ. | 19И҆ ты̀ а҆́ще возвѣсти́ши беззако́нникꙋ, и҆ не ѡ҆брати́тсѧ ѿ беззако́нїѧ своегѡ̀ и҆ ѿ пꙋтѝ своегѡ̀( беззако́нна) : то́й беззако́нникъ во беззако́нїи свое́мъ ᲂу҆́мретъ, а҆ ты̀ дꙋ́шꙋ твою̀ и҆зба́виши. |
| 20καὶ ἐν τῷ ἀποστρέφειν δίκαιον ἀπὸ τῶν δικαιοσυνῶν αὐτοῦ καὶ ποιήσῃ παράπτωμα καὶ δώσω τὴν βάσανον εἰς πρόσωπον αὐτοῦ, αὐτὸς ἀποθανεῖται, ὅτι οὐ διεστείλω αὐτῷ, καὶ ἐν ταῖς ἁμαρτίαις αὐτοῦ ἀποθανεῖται, διότι οὐ μὴ μνησθῶσιν αἱ δικαιοσύναι αὐτοῦ, ἃς ἐποίησεν, καὶ τὸ αἷμα αὐτοῦ ἐκ τῆς χειρός σου ἐκζητήσω. | 20И҆ є҆гда̀ соврати́тсѧ првⷣникъ ѿ пра́вдъ свои́хъ и҆ сотвори́тъ согрѣше́нїе: и҆ да́мъ мꙋ́кꙋ пред̾ ни́мъ, то́й ᲂу҆́мретъ, ꙗ҆́кѡ ты̀ не воспрети́лъ є҆сѝ є҆мꙋ̀, и҆ во грѣсѣ́хъ свои́хъ ᲂу҆́мретъ, занѐ не помѧнꙋ́тсѧ пра̑вды є҆гѡ̀, ꙗ҆̀же сотворѝ: кро́ве же є҆гѡ̀ ѿ рꙋкѝ твоеѧ̀ взыщꙋ̀. |
| 21σὺ δὲ ἐὰν διαστείλῃ τῷ δικαίῳ τοῦ μὴ ἁμαρτεῖν, καὶ αὐτὸς μὴ ἁμάρτῃ, ὁ δίκαιος ζωῇ ζήσεται, ὅτι διεστείλω αὐτῷ, καὶ σὺ τὴν σεαυτοῦ ψυχὴν ῥύσῃ. | 21Ты́ же а҆́ще возвѣсти́ши првⷣномꙋ, є҆́же не согрѣши́ти, и҆ то́й не согрѣши́тъ: првⷣный жи́знїю поживе́тъ, ꙗ҆́кѡ воспрети́лъ є҆сѝ є҆мꙋ̀, и҆ ты̀ твою̀ дꙋ́шꙋ и҆зба́виши. |
| 22Καὶ ἐγένετο ἐπ᾿ ἐμὲ χεὶρ κυρίου, καὶ εἶπεν πρός με Ἀνάστηθι καὶ ἔξελθε εἰς τὸ πεδίον, καὶ ἐκεῖ λαληθήσεται πρὸς σέ. | 22И҆ бы́сть на мнѣ̀ рꙋка̀ гдⷭ҇нѧ, и҆ речѐ ко мнѣ̀: воста́ни и҆ и҆зы́ди на по́ле, и҆ та́мѡ возглаго́летсѧ къ тебѣ̀. |
| 23καὶ ἀνέστην καὶ ἐξῆλθον εἰς τὸ πεδίον, καὶ ἰδοὺ ἐκεῖ δόξα κυρίου εἱστήκει καθὼς ἡ ὅρασις καὶ καθὼς ἡ δόξα, ἣν εἶδον ἐπὶ τοῦ ποταμοῦ τοῦ Χοβαρ, καὶ πίπτω ἐπὶ πρόσωπόν μου. | 23И҆ воста́хъ и҆ и҆зыдо́хъ на по́ле: и҆ сѐ, та́мѡ сла́ва гдⷭ҇нѧ стоѧ́ше, ꙗ҆́коже видѣ́нїе и҆ ꙗ҆́коже сла́ва гдⷭ҇нѧ, ю҆́же ви́дѣхъ на рѣцѣ̀ хова́ръ, и҆ падо́хъ на лицы̀ мое́мъ. |
| 24καὶ ἦλθεν ἐπ᾿ ἐμὲ πνεῦμα καὶ ἔστησέν με ἐπὶ πόδας μου, καὶ ἐλάλησεν πρός με καὶ εἶπέν μοι Εἴσελθε καὶ ἐγκλείσθητι ἐν μέσῳ τοῦ οἴκου σου. | 24И҆ прїи́де на мѧ̀ дꙋ́хъ и҆ поста́ви мѧ̀ на ногꙋ̀ моє́ю: и҆ гл҃а ко мнѣ̀ и҆ речѐ мѝ: вни́ди и҆ затвори́сѧ средѣ̀ до́мꙋ твоегѡ̀. |
| 25καὶ σύ, υἱὲ ἀνθρώπου, ἰδοὺ δέδονται ἐπὶ σὲ δεσμοί, καὶ δήσουσίν σε ἐν αὐτοῖς, καὶ οὐ μὴ ἐξέλθῃς ἐκ μέσου αὐτῶν. | 25И҆ ты̀, сы́не человѣ́чь, сѐ, да́шасѧ на тѧ̀ ᲂу҆́зы, и҆ свѧ́жꙋтъ тѧ̀ и҆́ми, и҆ не и҆зы́деши ѿ среды̀ и҆́хъ: |
| 26καὶ τὴν γλῶσσάν σου συνδήσω, καὶ ἀποκωφωθήσῃ καὶ οὐκ ἔσῃ αὐτοῖς εἰς ἄνδρα ἐλέγχοντα, διότι οἶκος παραπικραίνων ἐστίν. | 26и҆ ѧ҆зы́къ тво́й привѧжꙋ̀ къ горта́ни твоемꙋ̀, и҆ ѡ҆нѣмѣ́еши и҆ не бꙋ́деши и҆̀мъ въ мꙋ́жа ѡ҆бличе́нїѧ, поне́же до́мъ разгнѣ́ваѧй є҆́сть: |
| 27καὶ ἐν τῷ λαλεῖν με πρὸς σὲ ἀνοίξω τὸ στόμα σου, καὶ ἐρεῖς πρὸς αὐτούς Τάδε λέγει κύριος Ὁ ἀκούων ἀκουέτω, καὶ ὁ ἀπειθῶν ἀπειθείτω, διότι οἶκος παραπικραίνων ἐστίν. | 27и҆ внегда̀ гл҃ати мѝ къ тебѣ̀, ѿве́рзꙋ ᲂу҆ста̀ твоѧ̑, и҆ рече́ши къ ни̑мъ: сїѧ̑ гл҃етъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь: слы́шай да слы́шитъ, и҆ не покарѧ́ѧйсѧ да не покарѧ́етсѧ, занѐ до́мъ преѡгорчева́ѧй є҆́сть. |