І҆езекі́илѧ 23
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρός με λέγων | 1И҆ бы́сть сло́во гдⷭ҇не ко мнѣ̀ гл҃ѧ: |
| 2Υἱὲ ἀνθρώπου, δύο γυναῖκες ἦσαν θυγατέρες μητρὸς μιᾶς | 2сы́не человѣ́чь, двѣ̀ жєнѣ̀ бѣ́стѣ дщє́ри ма́тере є҆ди́ныѧ |
| 3καὶ ἐξεπόρνευσαν ἐν Αἰγύπτῳ ἐν τῇ νεότητι αὐτῶν· ἐκεῖ ἔπεσον οἱ μαστοὶ αὐτῶν, ἐκεῖ διεπαρθενεύθησαν. | 3и҆ соблꙋди́стѣ во є҆гѵ́птѣ, въ ю҆́ности свое́й соблꙋди́стѣ: та́мѡ спадо́ша сосцы̀ и҆́хъ, и҆ та́мѡ растли́стѣ дѣ́вство. |
| 4καὶ τὰ ὀνόματα αὐτῶν ἦν Οολα ἡ πρεσβυτέρα καὶ Οολιβα ἡ ἀδελφὴ αὐτῆς. καὶ ἐγένοντό μοι καὶ ἔτεκον υἱοὺς καὶ θυγατέρας. καὶ τὰ ὀνόματα αὐτῶν· Σαμάρεια ἡ Οολα, καὶ Ιερουσαλημ ἡ Οολιβα. | 4И҆мена́ же и҆́ма: ѻ҆ола̀ старѣ́йшаѧ, ѻ҆олїва́ же ме́ньшаѧ сестра̀ є҆ѧ̀: и҆ бы́стѣ мнѣ̀ и҆ роди́стѣ сы́ны и҆ дщє́ри: и҆мена́ же и҆́ма: самарі́а ѻ҆ола̀, и҆ і҆ерⷭ҇ли́мъ ѻ҆олїва̀. |
| 5καὶ ἐξεπόρνευσεν ἡ Οολα ἀπ᾿ ἐμοῦ καὶ ἐπέθετο ἐπὶ τοὺς ἐραστὰς αὐτῆς, ἐπὶ τοὺς Ἀσσυρίους τοὺς ἐγγίζοντας αὐτῇ | 5И҆ соблꙋдѝ ѻ҆ола̀ ѿ менє̀ и҆ возложи́сѧ на похотникѝ своѧ̑, на а҆ссѷрі́аны приближа́ющыѧсѧ є҆́й, |
| 6ἐνδεδυκότας ὑακίνθινα, ἡγουμένους καὶ στρατηγούς· νεανίσκοι ἐπίλεκτοι πάντες, ἱππεῖς ἱππαζόμενοι ἐφ᾿ ἵππων. | 6ѡ҆блечє́нныѧ въ червлєни́цы, старѣ̑йшины и҆ воевѡ́ды: ю҆́нѡши и҆збра́ннїи, всѝ кѡ́нницы ꙗ҆здѧ́щїи на ко́нехъ: |
| 7καὶ ἔδωκεν τὴν πορνείαν αὐτῆς ἐπ᾿ αὐτούς· ἐπίλεκτοι υἱοὶ Ἀσσυρίων πάντες, καὶ ἐπὶ πάντας, οὓς ἐπέθετο, ἐν πᾶσι τοῖς ἐνθυμήμασιν αὐτῆς ἐμιαίνετο. | 7и҆ дадѐ блꙋже́нїе своѐ къ ни̑мъ: и҆збра̑ннымъ сынѡ́мъ а҆ссѷрі̑йскимъ всѣ̑мъ, и҆ ко всѣ̑мъ, на нѧ́же возлага́шесѧ, во всѣ́хъ нечистота́хъ и҆́хъ ѡ҆сквернѧ́шесѧ: |
| 8καὶ τὴν πορνείαν αὐτῆς ἐξ Αἰγύπτου οὐκ ἐγκατέλιπεν, ὅτι μετ᾿ αὐτῆς ἐκοιμῶντο ἐν νεότητι αὐτῆς, καὶ αὐτοὶ διεπαρθένευσαν αὐτὴν καὶ ἐξέχεαν τὴν πορνείαν αὐτῶν ἐπ᾿ αὐτήν. | 8и҆ блꙋже́нїѧ своегѡ̀, є҆́же и҆з̾ є҆гѵ́пта, не ѡ҆ста́ви, ꙗ҆́кѡ съ не́ю спа́хꙋ въ ю҆́ности є҆ѧ̀, и҆ ті́и растли́ша дѣ́вство є҆ѧ̀ и҆ и҆злїѧ́ша блꙋже́нїе своѐ на ню̀. |
| 9διὰ τοῦτο παρέδωκα αὐτὴν εἰς χεῖρας τῶν ἐραστῶν αὐτῆς, εἰς χεῖρας υἱῶν Ἀσσυρίων, ἐφ᾿ οὓς ἐπετίθετο. | 9Тогѡ̀ ра́ди преда́хъ ю҆̀ въ рꙋ́цѣ похотникѡ́мъ є҆ѧ̀, въ рꙋ́цѣ сынѡ́мъ а҆ссѷрі̑йскимъ, на ни́хже возлага́шесѧ. |
| 10αὐτοὶ ἀπεκάλυψαν τὴν αἰσχύνην αὐτῆς, υἱοὺς καὶ θυγατέρας αὐτῆς ἔλαβον καὶ αὐτὴν ἐν ῥομφαίᾳ ἀπέκτειναν· καὶ ἐγένετο λάλημα εἰς γυναῖκας, καὶ ἐποίησαν ἐκδικήσεις ἐν αὐτῇ εἰς τὰς θυγατέρας.– | 10Ті́и ѿкры́ша сты́дъ є҆ѧ̀, сы́ны и҆ дщє́ри є҆ѧ̀ поѧ́ша и҆ самꙋ́ю мече́мъ ᲂу҆сѣ́кнꙋша: и҆ бы́сть поноше́нїе въ жена́хъ, и҆ ѿмще́нїе сотвори́ша въ не́й во дще́рехъ є҆ѧ̀. |
| 11καὶ εἶδεν ἡ ἀδελφὴ αὐτῆς Οολιβα καὶ διέφθειρε τὴν ἐπίθεσιν αὐτῆς ὑπὲρ αὐτὴν καὶ τὴν πορνείαν αὐτῆς ὑπὲρ τὴν πορνείαν τῆς ἀδελφῆς αὐτῆς. | 11И҆ ви́дѣ сестра̀ є҆ѧ̀ ѻ҆олїва̀, и҆ растлѝ возложе́нїе своѐ па́че є҆ѧ̀, и҆ блꙋ́дъ сво́й па́че блꙋда̀ сестры̀ своеѧ̀ ᲂу҆мно́жи: |
| 12ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῶν Ἀσσυρίων ἐπέθετο, ἡγουμένους καὶ στρατηγοὺς τοὺς ἐγγὺς αὐτῆς ἐνδεδυκότας εὐπάρυφα, ἱππεῖς ἱππαζομένους ἐφ᾿ ἵππων· νεανίσκοι ἐπίλεκτοι πάντες. | 12на сынѡ́въ а҆ссѷрі́йскихъ возложи́сѧ, на старѣ̑йшины и҆ воевѡ́ды, и҆̀же бли́з̾ є҆ѧ̀, ѡ҆блечє́нны во благоистка̑нны, на ко́нники ꙗ҆здѧ́щыѧ на ко́нехъ, ю҆́нѡши и҆збра́нни всѝ. |
| 13καὶ εἶδον ὅτι μεμίανται· ὁδὸς μία τῶν δύο. | 13И҆ ви́дѣхъ, ꙗ҆́кѡ ѡ҆скверни́сѧ пꙋ́ть є҆ди́нъ ѻ҆бою̀. |
| 14καὶ προσέθετο πρὸς τὴν πορνείαν αὐτῆς καὶ εἶδεν ἄνδρας ἐζωγραφημένους ἐπὶ τοῦ τοίχου, εἰκόνας Χαλδαίων, ἐζωγραφημένους ἐν γραφίδι | 14И҆ приложѝ ко блꙋже́нїю своемꙋ̀, и҆ ви́дѣ мꙋ́жы напи̑саны на стѣнѣ̀, ѡ҆́бразы халдє́йски напи̑саны ша́рами, |
| 15ἐζωσμένους ποικίλματα ἐπὶ τὰς ὀσφύας αὐτῶν, καὶ τιάραι βαπταὶ ἐπὶ τῶν κεφαλῶν αὐτῶν, ὄψις τρισσὴ πάντων, ὁμοίωμα υἱῶν Χαλδαίων γῆς πατρίδος αὐτῶν, | 15препоѧ̑саны пестрота́ми ѡ҆ чре́слѣхъ свои́хъ, и҆ превѡ́и краше́ннїи на глава́хъ и҆́хъ, ви́дъ троѧ́кїй всѣ́хъ, подо́бїе сынѡ́въ вавѷлѡ́нскихъ, халде́йскихъ, землѝ ѻ҆те́чества и҆́хъ: |
| 16καὶ ἐπέθετο ἐπ᾿ αὐτοὺς τῇ ὁράσει ὀφθαλμῶν αὐτῆς καὶ ἐξαπέστειλεν ἀγγέλους πρὸς αὐτοὺς εἰς γῆν Χαλδαίων. | 16и҆ возложи́сѧ на нѧ̀ зрѣ́нїемъ ѻ҆че́й свои́хъ, и҆ посла̀ послы̀ къ ни̑мъ въ зе́млю халде́йскꙋ. |
| 17καὶ ἤλθοσαν πρὸς αὐτὴν υἱοὶ Βαβυλῶνος εἰς κοίτην καταλυόντων καὶ ἐμίαινον αὐτὴν ἐν τῇ πορνείᾳ αὐτῆς, καὶ ἐμιάνθη ἐν αὐτοῖς· καὶ ἀπέστη ἡ ψυχὴ αὐτῆς ἀπ᾿ αὐτῶν. | 17И҆ прїидо́ша къ не́й сы́нове вавѷлѡ́нстїи на ло́же вита́ющихъ и҆ ѡ҆скверни́ша ю҆̀ въ блꙋже́нїи є҆ѧ̀, и҆ ѡ҆скверни́сѧ въ ни́хъ, и҆ ѿстꙋпѝ дꙋша̀ є҆ѧ̀ ѿ ни́хъ: |
| 18καὶ ἀπεκάλυψεν τὴν πορνείαν αὐτῆς καὶ ἀπεκάλυψεν τὴν αἰσχύνην αὐτῆς, καὶ ἀπέστη ἡ ψυχή μου ἀπ᾿ αὐτῆς, ὃν τρόπον ἀπέστη ἡ ψυχή μου ἀπὸ τῆς ἀδελφῆς αὐτῆς. | 18и҆ ѿкры̀ блꙋже́нїе своѐ и҆ ѿкры̀ срамотꙋ̀ свою̀. И҆ ѿстꙋпѝ дш҃а̀ моѧ̀ ѿ неѧ̀, ꙗ҆́коже ѿстꙋпѝ дш҃а̀ моѧ̀ ѿ сестры̀ є҆ѧ̀. |
| 19καὶ ἐπλήθυνας τὴν πορνείαν σου τοῦ ἀναμνῆσαι ἡμέρας νεότητός σου, ἐν αἷς ἐπόρνευσας ἐν Αἰγύπτῳ, | 19И҆ ᲂу҆мно́жила є҆сѝ блꙋже́нїе твоѐ, є҆́же помѧнꙋ́ти дни̑ ю҆́ности твоеѧ̀, въ нѧ́же блꙋди́ла є҆сѝ во є҆гѵ́птѣ, |
| 20καὶ ἐπέθου ἐπὶ τοὺς Χαλδαίους, ὧν ἦσαν ὡς ὄνων αἱ σάρκες αὐτῶν καὶ αἰδοῖα ἵππων τὰ αἰδοῖα αὐτῶν. | 20и҆ возлегла̀ є҆сѝ на халдє́и, и҆́хже плѡ́ти бы́ша а҆́ки плѡ́ти ѡ҆́сли, и҆ ꙗ҆́кѡ лѡ́на кѡ́нскаѧ лѡ́на и҆́хъ, |
| 21καὶ ἐπεσκέψω τὴν ἀνομίαν νεότητός σου, ἃ ἐποίεις ἐν Αἰγύπτῳ ἐν τῷ καταλύματί σου, οὗ οἱ μαστοὶ νεότητός σου.– | 21и҆ посѣти́ла є҆сѝ беззако́нїе ю҆́ности твоеѧ̀, ꙗ҆̀же твори́ла є҆сѝ во є҆гѵ́птѣ во вита́лищи твое́мъ, и҆дѣ́же сосцы̀ ю҆́ности твоеѧ̀ спадо́ста. |
| 22διὰ τοῦτο, Οολιβα, τάδε λέγει κύριος Ἰδοὺ ἐγὼ ἐξεγείρω τοὺς ἐραστάς σου ἐπὶ σέ, ἀφ᾿ ὧν ἀπέστη ἡ ψυχή σου ἀπ᾿ αὐτῶν, καὶ ἐπάξω αὐτοὺς ἐπὶ σὲ κυκλόθεν, | 22Тогѡ̀ ра́ди, ѻ҆олїво̀, сїѧ̑ гл҃етъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь: сѐ, а҆́зъ воздви́гнꙋ похотникѝ твоѧ̑ на тѧ̀, ѿ ни́хже ѿстꙋпѝ дꙋша̀ твоѧ̀, и҆ наведꙋ̀ и҆̀хъ на тѧ̀ ѡ҆́крестъ, |
| 23υἱοὺς Βαβυλῶνος καὶ πάντας τοὺς Χαλδαίους, Φακουδ καὶ Σουε καὶ Κουε καὶ πάντας υἱοὺς Ἀσσυρίων μετ᾿ αὐτῶν, νεανίσκους ἐπιλέκτους, ἡγεμόνας καὶ στρατηγοὺς πάντας, τρισσοὺς καὶ ὀνομαστοὺς ἱππεύοντας ἐφ᾿ ἵππων· | 23сынѡ́въ вавѷлѡ́нскихъ и҆ всѣ́хъ халде́євъ, факꙋ́да и҆ сꙋ́да и҆ кꙋ́да, и҆ всѧ̑ сы́ны а҆ссѷрі̑йски съ ни́ми, ю҆́ношы и҆збра̑нны, старѣ̑йшины и҆ воевѡ́ды, всѧ̑ трїста́ты и҆ нарѡ́читыѧ, ко́нники на ко́нехъ всѝ. |
| 24καὶ πάντες ἥξουσιν ἐπὶ σὲ ἀπὸ βορρᾶ, ἅρματα καὶ τροχοὶ μετ᾿ ὄχλου λαῶν, θυρεοὶ καὶ πέλται, καὶ βαλοῦσιν φυλακὴν ἐπὶ σὲ κύκλῳ· καὶ δώσω πρὸ προσώπου αὐτῶν κρίμα, καὶ ἐκδικήσουσίν σε ἐν τοῖς κρίμασιν αὐτῶν. | 24И҆ прїи́дꙋтъ на тѧ̀ всѝ ѿ сѣ́вера, колєсни́цы и҆ коле́са со мно́гимъ наро́домъ, щиты̀ и҆ сꙋ̑лицы и҆ шле́мы, и҆ поста́вѧтъ стражбꙋ̀ ѡ҆́крестъ тебє̀, и҆ да́мъ пред̾ лице́мъ и҆́хъ сꙋ́дъ, и҆ ѿмстѧ́тъ тѝ въ сꙋдѣ́хъ свои́хъ: |
| 25καὶ δώσω τὸν ζῆλόν μου ἐν σοί, καὶ ποιήσουσιν μετὰ σοῦ ἐν ὀργῇ θυμοῦ· μυκτῆρά σου καὶ ὦτά σου ἀφελοῦσιν καὶ τοὺς καταλοίπους σου ἐν ῥομφαίᾳ καταβαλοῦσιν. αὐτοὶ υἱούς σου καὶ θυγατέρας σου λήμψονται, καὶ τοὺς καταλοίπους σου πῦρ καταφάγεται. | 25и҆ да́мъ рве́нїе моѐ въ тебѣ̀, и҆ сотворѧ́тъ съ тобо́ю гнѣ́въ ꙗ҆́рости моеѧ̀, но́здри твоѧ̑ и҆ ᲂу҆́шы твоѝ ѡ҆брѣ́жꙋтъ, и҆ ѡ҆ста́вшихъ твои́хъ мече́мъ и҆зсѣкꙋ́тъ: ті́и сынѡ́въ твои́хъ и҆ дще́рей твои́хъ во́змꙋтъ, и҆ ѡ҆ста́вшихъ твои́хъ потреби́тъ ѻ҆́гнь: |
| 26καὶ ἐκδύσουσίν σε τὸν ἱματισμόν σου καὶ λήμψονται τὰ σκεύη τῆς καυχήσεώς σου. | 26и҆ совлекꙋ́тъ съ тебє̀ ри̑зы твоѧ̑ и҆ во́змꙋтъ сосꙋ́ды хвалы̀ твоеѧ̀. |
| 27καὶ ἀποστρέψω τὰς ἀσεβείας σου ἐκ σοῦ καὶ τὴν πορνείαν σου ἐκ γῆς Αἰγύπτου, καὶ οὐ μὴ ἄρῃς τοὺς ὀφθαλμούς σου ἐπ᾿ αὐτοὺς καὶ Αἰγύπτου οὐ μὴ μνησθῇς οὐκέτι. | 27И҆ ѿвращꙋ̀ нечє́стїѧ твоѧ̑ ѿ тебє̀ и҆ блꙋ́дъ тво́й ѿ землѝ є҆гѵ́петскїѧ: и҆ не воздви́гнеши ѻ҆че́съ твои́хъ на ни́хъ и҆ є҆гѵ́пта не помѧне́ши ктомꙋ̀. |
| 28διότι τάδε λέγει κύριος κύριος Ἰδοὺ ἐγὼ παραδίδωμί σε εἰς χεῖρας ὧν μισεῖς, ἀφ᾿ ὧν ἀπέστη ἡ ψυχή σου ἀπ᾿ αὐτῶν· | 28Поне́же сїѧ̑ гл҃етъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь: сѐ, а҆́зъ предаю́ тѧ въ рꙋ́цѣ, и҆̀хже ненави́диши, ѿ ни́хже ѿстꙋпѝ дꙋша̀ твоѧ̀: |
| 29καὶ ποιήσουσιν ἐν σοὶ ἐν μίσει καὶ λήμψονται πάντας τοὺς πόνους σου καὶ τοὺς μόχθους σου, καὶ ἔσῃ γυμνὴ καὶ ἀσχημονοῦσα, καὶ ἀποκαλυφθήσεται αἰσχύνη πορνείας σου καὶ ἀσέβειά σου. καὶ ἡ πορνεία σου | 29и҆ сотворѧ́тъ въ тебѣ̀ въ не́нависти, и҆ во́змꙋтъ всѧ̑ трꙋды̀ твоѧ̑ и҆ дѣла̀ твоѧ̑, и҆ бꙋ́деши нага̀ и҆ посра́млена, и҆ ѿкры́етсѧ стꙋ́дъ блꙋда̀ твоегѡ̀ и҆ нече́стїе твоѐ. |
| 30ἐποίησεν ταῦτά σοι ἐν τῷ ἐκπορνεῦσαί σε ὀπίσω ἐθνῶν καὶ ἐμιαίνου ἐν τοῖς ἐνθυμήμασιν αὐτῶν. | 30И҆ блꙋже́нїе твоѐ сотворѝ сїѧ̑ тебѣ̀, є҆гда̀ блꙋди́ла є҆сѝ в̾слѣ́дъ ꙗ҆зы́кѡвъ и҆ ѡ҆сквернѧ́ласѧ въ кꙋмі́рѣхъ и҆́хъ: |
| 31ἐν τῇ ὁδῷ τῆς ἀδελφῆς σου ἐπορεύθης, καὶ δώσω τὸ ποτήριον αὐτῆς εἰς χεῖράς σου. | 31въ пꙋтѝ сестры̀ твоеѧ̀ ходи́ла є҆сѝ, и҆ да́мъ ча́шꙋ є҆ѧ̀ въ рꙋ́цѣ твоѝ. |
| 32τάδε λέγει κύριος Τὸ ποτήριον τῆς ἀδελφῆς σου πίεσαι τὸ βαθὺ καὶ τὸ πλατὺ τὸ πλεονάζον τοῦ συντελέσαι | 32Сїѧ̑ гл҃етъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь: ча́шꙋ сестры̀ твоеѧ̀ и҆спїе́ши глꙋбо́кꙋю и҆ широ́кꙋю, и҆ бꙋ́детъ на смѣ́хъ и҆ подражне́нїе, и҆з̾ѻби́льнꙋю ко соверше́нїю пїѧ́нства, |
| 33μέθην καὶ ἐκλύσεως πλησθήσῃ· καὶ τὸ ποτήριον ἀφανισμοῦ, ποτήριον ἀδελφῆς σου Σαμαρείας, | 33и҆ разслабле́нїѧ напо́лнишисѧ: ча́ша же потребле́нїѧ и҆ погꙋбле́нїѧ ча́ша сестры̀ твоеѧ̀ самарі́и: |
| 34καὶ πίεσαι αὐτό· καὶ τὰς ἑορτὰς καὶ τὰς νεομηνίας αὐτῆς ἀποστρέψω· διότι ἐγὼ λελάληκα, λέγει κύριος. | 34и҆ и҆спїе́ши ю҆̀ и҆ и҆стощи́ши, и҆ чре́пъ є҆ѧ̀ ꙗ҆дꙋ́щи потреби́ши, и҆ сѡсца̀ твоѧ̑ ѿто́ргнеши: и҆ пра́здники и҆ новомⷭ҇чїѧ твоѧ̑ ѿвращꙋ̀: поне́же а҆́зъ гл҃ахъ, речѐ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь. |
| 35διὰ τοῦτο τάδε λέγει κύριος Ἀνθ ὧν ἐπελάθου μου καὶ ἀπέρριψάς με ὀπίσω τοῦ σώματός σου, καὶ σὺ λαβὲ τὴν ἀσέβειάν σου καὶ τὴν πορνείαν σου.– | 35Сегѡ̀ ра́ди сїѧ̑ гл҃етъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь: поне́же забы́ла мѧ̀ є҆сѝ и҆ ѿве́ргла менѐ наза́дъ тѣ́ла твоегѡ̀, и҆ ты̀ возмѝ нече́стїе твоѐ и҆ блꙋ́дъ тво́й. |
| 36καὶ εἶπεν κύριος πρός με Υἱὲ ἀνθρώπου, οὐ κρινεῖς τὴν Οολαν καὶ τὴν Οολιβαν; καὶ ἀπαγγελεῖς αὐταῖς τὰς ἀνομίας αὐτῶν, | 36И҆ речѐ гдⷭ҇ь ко мнѣ̀: сы́не человѣ́чь, не бꙋ́деши ли сꙋди́ти ѻ҆олѣ̀ и҆ ѻ҆олївѣ̀, и҆ возвѣсти́ши ли и҆́ма беззакѡ́нїѧ є҆ю̀; |
| 37ὅτι ἐμοιχῶντο, καὶ αἷμα ἐν χερσὶν αὐτῶν· τὰ ἐνθυμήματα αὐτῶν ἐμοιχῶντο καὶ τὰ τέκνα αὐτῶν, ἃ ἐγέννησάν μοι, διήγαγον αὐτοῖς δι᾿ ἐμπύρων. | 37ꙗ҆́кѡ любодѣ́йствовастѣ, и҆ кро́вь въ рꙋка́хъ є҆ю̀, и҆ въ кꙋмі́рѣхъ є҆ю̀ прелюбодѣ́йствовастѣ, и҆ ча̑да своѧ̑, ꙗ҆̀же роди́стѣ мнѣ̀, провожда́стѣ и҆̀мъ сквозѣ̀ ѻ҆́гнь. |
| 38ἕως καὶ ταῦτα ἐποίησάν μοι· τὰ ἅγιά μου ἐμίαινον καὶ τὰ σάββατά μου ἐβεβήλουν. | 38Да́же и҆ сїѧ̑ сотвори́стѣ мѝ, ѡ҆сквернѧ́стѣ ст҃а̑ѧ моѧ̑ въ то́й де́нь, и҆ сꙋббѡ̑ты моѧ̑ ѡ҆сквернѧ́стѣ: |
| 39καὶ ἐν τῷ σφάζειν αὐτοὺς τὰ τέκνα αὐτῶν τοῖς εἰδώλοις αὐτῶν καὶ εἰσεπορεύοντο εἰς τὰ ἅγιά μου τοῦ βεβηλοῦν αὐτά· καὶ ὅτι οὕτως ἐποίουν ἐν μέσῳ τοῦ οἴκου μου. | 39и҆ внегда̀ закала́стѣ ча̑да своѧ̑ кꙋмі́рѡмъ свои̑мъ, и҆ вхожда́стѣ во ст҃а̑ѧ моѧ̑ въ то́й де́нь, є҆́же скверни́ти ѧ҆̀: и҆ сѐ, та́кѡ творѧ́стѣ средѣ̀ до́мꙋ моегѡ̀: |
| 40καὶ ὅτι τοῖς ἀνδράσιν τοῖς ἐρχομένοις μακρόθεν, οἷς ἀγγέλους ἐξαπεστέλλοσαν πρὸς αὐτούς, καὶ ἅμα τῷ ἔρχεσθαι αὐτοὺς εὐθὺς ἐλούου καὶ ἐστιβίζου τοὺς ὀφθαλμούς σου καὶ ἐκόσμου κόσμῳ | 40и҆ посыла́стѣ ко мꙋжє́мъ грѧдꙋ́щымъ и҆здале́ча, къ ни̑мже послѡ́въ посыла́стѣ. И҆ є҆гда̀ приходи́ти и҆̀мъ, а҆́бїе ᲂу҆мыва́ласѧ є҆сѝ и҆ ᲂу҆тварѧ́ла є҆сѝ ѻ҆́чи твоѝ и҆ ᲂу҆краша́ласѧ ᲂу҆́тварїю, |
| 41καὶ ἐκάθου ἐπὶ κλίνης ἐστρωμένης, καὶ τράπεζα κεκοσμημένη πρὸ προσώπου αὐτῆς. καὶ τὸ θυμίαμά μου καὶ τὸ ἔλαιόν μου εὐφραίνοντο ἐν αὐτοῖς. | 41и҆ сѣдѣ́ла є҆сѝ на ѻ҆дрѣ̀ по́стланѣ, и҆ трапе́за ᲂу҆кра́шенна пред̾ лице́мъ є҆ѧ̀, и҆ ѳѷмїа́мъ мо́й и҆ є҆ле́й мо́й предлага́ла пред̾ ни́ми, и҆ веселѧ́хꙋсѧ въ ни́хъ: |
| 42καὶ φωνὴν ἁρμονίας ἀνεκρούοντο· καὶ πρὸς ἄνδρας ἐκ πλήθους ἀνθρώπων ἥκοντας ἐκ τῆς ἐρήμου καὶ ἐδίδοσαν ψέλια ἐπὶ τὰς χεῖρας αὐτῶν καὶ στέφανον καυχήσεως ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτῶν. | 42и҆ гла́сомъ сли́чнымъ возглаша́хꙋ, и҆ ко мꙋжє́мъ ѿ мно́жества человѣ́ча приходѧ́щымъ ѿ пꙋсты́ни, и҆ даѧ́хꙋ пє́рстни на рꙋ́ки и҆́хъ и҆ вѣне́цъ хвалы̀ на главы̑ и҆́хъ. |
| 43καὶ εἶπα Οὐκ ἐν τούτοις μοιχεύουσιν; καὶ ἔργα πόρνης καὶ αὐτὴ ἐξεπόρνευσεν. | 43И҆ реко́хъ: не въ си́хъ ли прелюбодѣ́йствꙋютъ; и҆ дѣла̀ блꙋдни́цы, и҆ сама̀ соблꙋдѝ. |
| 44καὶ εἰσεπορεύοντο πρὸς αὐτήν, ὃν τρόπον εἰσπορεύονται πρὸς γυναῖκα πόρνην, οὕτως εἰσεπορεύοντο πρὸς Οολαν καὶ πρὸς Οολιβαν τοῦ ποιῆσαι ἀνομίαν. | 44И҆ вхожда́хꙋ къ не́й: ꙗ҆́коже вла́зѧтъ къ женѣ̀ блꙋдни́цѣ, та́кѡ вла́зѧхꙋ ко ѻ҆олѣ̀ и҆ ко ѻ҆олївѣ̀, жена́мъ беззако́нницамъ, є҆́же сотвори́ти беззако́нїе. |
| 45καὶ ἄνδρες δίκαιοι αὐτοὶ ἐκδικήσουσιν αὐτὰς ἐκδικήσει μοιχαλίδος καὶ ἐκδικήσει αἵματος, ὅτι μοιχαλίδες εἰσίν, καὶ αἷμα ἐν χερσὶν αὐτῶν. | 45Мꙋ́жїе же пра́веднїи, ті́и и҆ ѿмстѧ́тъ и҆́ма ѿмще́нїемъ любодѣ́йницъ и҆ ѿмще́нїемъ пролива́ющихъ кро́вь, ꙗ҆́кѡ любодѣ̑йцы сꙋ́ть, и҆ кро́вь въ рꙋка́хъ и҆́хъ. |
| 46τάδε λέγει κύριος κύριος Ἀνάγαγε ἐπ᾿ αὐτὰς ὄχλον καὶ δὸς ἐν αὐταῖς ταραχὴν καὶ διαρπαγὴν | 46Сїѧ̑ гл҃етъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь: приведѝ на ни́хъ наро́ды и҆ да́ждь на ни́хъ мѧте́жъ и҆ разграбле́нїе, |
| 47καὶ λιθοβόλησον ἐπ᾿ αὐτὰς λίθοις ὄχλων καὶ κατακέντει αὐτὰς ἐν τοῖς ξίφεσιν αὐτῶν· υἱοὺς αὐτῶν καὶ θυγατέρας αὐτῶν ἀποκτενοῦσι καὶ τοὺς οἴκους αὐτῶν ἐμπρήσουσιν. | 47и҆ ве́ржи ка́менїе на ни́хъ, ка́менїе наро́дѡвъ, и҆ да и҆збодꙋ́тъ и҆̀хъ мечьмѝ свои́ми: сы́ны и҆́хъ и҆ дщє́ри и҆́хъ и҆збїю́тъ и҆ до́мы и҆́хъ ѻ҆гне́мъ сожгꙋ́тъ: |
| 48καὶ ἀποστρέψω ἀσέβειαν ἐκ τῆς γῆς, καὶ παιδευθήσονται πᾶσαι αἱ γυναῖκες καὶ οὐ μὴ ποιήσουσιν κατὰ τὰς ἀσεβείας αὐτῶν. | 48и҆ ѿвращꙋ̀ нече́стїе ѿ землѝ, и҆ нака́жꙋтсѧ всѧ̑ жєны̀ и҆ не сотворѧ́тъ по нече́стїємъ и҆́хъ: |
| 49καὶ δοθήσεται ἡ ἀσέβεια ὑμῶν ἐφ᾿ ὑμᾶς, καὶ τὰς ἁμαρτίας τῶν ἐνθυμημάτων ὑμῶν λήμψεσθε· καὶ γνώσεσθε διότι ἐγὼ κύριος. | 49и҆ да́стсѧ нече́стїе ва́ше на вы̀: и҆( всѧ̑) грѣхѝ кꙋмі̑ръ ва́шихъ прїи́мете и҆ ᲂу҆разꙋмѣ́ете, ꙗ҆́кѡ а҆́зъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь. |