І҆езекі́илѧ 22
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρός με λέγων | 1И҆ бы́сть сло́во гдⷭ҇не ко мнѣ̀ гл҃ѧ: |
| 2Καὶ σύ, υἱὲ ἀνθρώπου, εἰ κρινεῖς τὴν πόλιν τῶν αἱμάτων; καὶ παράδειξον αὐτῇ πάσας τὰς ἀνομίας αὐτῆς | 2и҆ ты̀, сы́не человѣ́чь, а҆́ще сꙋди́ти бꙋ́деши гра́дꙋ крове́й, и҆ ꙗ҆вѝ є҆мꙋ̀ всѧ̑ беззакѡ́нїѧ є҆гѡ̀, |
| 3καὶ ἐρεῖς Τάδε λέγει κύριος κύριος Ὦ πόλις ἐκχέουσα αἵματα ἐν μέσῳ αὐτῆς τοῦ ἐλθεῖν καιρὸν αὐτῆς καὶ ποιοῦσα ἐνθυμήματα καθ᾿ αὑτῆς τοῦ μιαίνειν αὐτήν, | 3и҆ рече́ши: сїѧ̑ гл҃етъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь: ѽ, гра́де пролива́ѧй кро́вь средѣ̀ себє̀, є҆́же прїитѝ вре́мени є҆гѡ̀, и҆ творѧ́й кꙋмі́ры на себѐ, є҆́же ѡ҆скверни́тисѧ самомꙋ̀: |
| 4ἐν τοῖς αἵμασιν αὐτῶν, οἷς ἐξέχεας, παραπέπτωκας καὶ ἐν τοῖς ἐνθυμήμασίν σου, οἷς ἐποίεις, ἐμιαίνου καὶ ἤγγισας τὰς ἡμέρας σου καὶ ἤγαγες καιρὸν ἐτῶν σου. διὰ τοῦτο δέδωκά σε εἰς ὄνειδος τοῖς ἔθνεσιν καὶ εἰς ἐμπαιγμὸν πάσαις ταῖς χώραις | 4въ кро́ви и҆́хъ, ю҆́же и҆злїѧ́лъ є҆сѝ, согрѣши́лъ є҆сѝ, и҆ въ кꙋмі́рѣхъ твои́хъ, ꙗ҆̀же твори́лъ, ѡ҆скверни́лсѧ є҆сѝ, и҆ сократи́лъ є҆сѝ дни̑ твоѧ̑, и҆ приве́дъ вре́мѧ лѣ́тъ твои́хъ: сегѡ̀ ра́ди да́хъ тѧ̀ на ᲂу҆кори́знꙋ ꙗ҆зы́кѡмъ и҆ на порꙋга́нїе всѣ̑мъ страна́мъ, |
| 5ταῖς ἐγγιζούσαις πρὸς σὲ καὶ ταῖς μακρὰν ἀπεχούσαις ἀπὸ σοῦ, καὶ ἐμπαίξονται ἐν σοί Ἀκάθαρτος ἡ ὀνομαστὴ καὶ πολλὴ ἐν ταῖς ἀνομίαις. | 5бли́з̾ тебє̀ и҆ дале́че ѿ тебє̀ сꙋ́щымъ, и҆ порꙋга́ютсѧ тебѣ̀ и҆ возопїю́тъ на тѧ̀: ѽ, нечи́стый, пресловꙋ́тый и҆ мно́гъ во беззако́нїихъ! |
| 6ἰδοὺ οἱ ἀφηγούμενοι οἴκου Ισραηλ ἕκαστος πρὸς τοὺς συγγενεῖς αὐτοῦ συνανεφύροντο ἐν σοί, ὅπως ἐκχέωσιν αἷμα· | 6сѐ, старѣ̑йшины до́мꙋ і҆и҃лева, кі́йждо ко свои̑мъ ᲂу҆́жикамъ смѣси́шасѧ въ тебѣ̀, ꙗ҆́кѡ да пролїю́тъ кро́вь: |
| 7πατέρα καὶ μητέρα ἐκακολόγουν ἐν σοὶ καὶ πρὸς τὸν προσήλυτον ἀνεστρέφοντο ἐν ἀδικίαις ἐν σοί, ὀρφανὸν καὶ χήραν κατεδυνάστευον ἐν σοί· | 7ѻ҆тцꙋ̀ и҆ ма́тери ѕлосло́вѧхꙋ въ тебѣ̀ и҆ ко прише́льцꙋ ѡ҆браща́хꙋсѧ непра́вдами въ тебѣ̀: сиротꙋ̀ и҆ вдови́цꙋ преѡби́дѧхꙋ въ тебѣ̀: |
| 8καὶ τὰ ἅγιά μου ἐξουδένουν καὶ τὰ σάββατά μου ἐβεβήλουν ἐν σοί. | 8и҆ ст҃а̑ѧ моѧ̑ ᲂу҆ничижа́хꙋ и҆ сꙋббѡ̑ты моѧ̑ ѡ҆сквернѧ́хꙋ въ тебѣ̀: |
| 9ἄνδρες λῃσταὶ ἐν σοί, ὅπως ἐκχέωσιν ἐν σοὶ αἷμα, καὶ ἐπὶ τῶν ὀρέων ἤσθοσαν ἐν σοί, ἀνόσια ἐποίουν ἐν μέσῳ σου. | 9мꙋ́жїе разбѡ́йницы бѣ́ша въ тебѣ̀, ꙗ҆́кѡ да пролїю́тъ въ тебѣ̀ кро́вь, и҆ на гора́хъ ꙗ҆дѧ́хꙋ въ тебѣ̀ и҆ сквє́рны творѧ́хꙋ въ тебѣ̀: |
| 10αἰσχύνην πατρὸς ἀπεκάλυψαν ἐν σοὶ καὶ ἐν ἀκαθαρσίαις ἀποκαθημένην ἐταπείνουν ἐν σοί· | 10сты́дъ ѻ҆́тчїй ѿкры́ша въ тебѣ̀, и҆ въ нечистотѣ̀ сѣдѧ́щꙋю ѡ҆брꙋга́ша въ тебѣ̀: |
| 11ἕκαστος τὴν γυναῖκα τοῦ πλησίον αὐτοῦ ἠνομοῦσαν, καὶ ἕκαστος τὴν νύμφην αὐτοῦ ἐμίαινεν ἐν ἀσεβείᾳ, καὶ ἕκαστος τὴν ἀδελφὴν αὐτοῦ θυγατέρα τοῦ πατρὸς αὐτοῦ ἐταπείνουν ἐν σοί. | 11кі́йждо на женꙋ̀ по́дрꙋга своегѡ̀ беззако́нноваша, и҆ кі́йждо невѣ́сткꙋ свою̀ ѡ҆сквернѧ́ше въ нече́стїи, и҆ кі́йждо сестрꙋ̀ свою̀, дще́рь ѻ҆тца̀ своегѡ̀, ѡ҆брꙋгава́ше въ тебѣ̀: |
| 12δῶρα ἐλαμβάνοσαν ἐν σοί, ὅπως ἐκχέωσιν αἷμα, τόκον καὶ πλεονασμὸν ἐλαμβάνοσαν ἐν σοί· καὶ συνετελέσω συντέλειαν κακίας σου τὴν ἐν καταδυναστείᾳ, ἐμοῦ δὲ ἐπελάθου, λέγει κύριος. | 12мзды̑ взима́хꙋ въ тебѣ̀, ꙗ҆́кѡ да пролїю́тъ кро́вь, ли́хвꙋ и҆ и҆збы́токъ взима́хꙋ въ тебѣ̀: и҆ сконча́лъ є҆сѝ сконча́нїе ѕло́бы твоеѧ̀ ꙗ҆́же въ наси́лїи, мене́ же забы́лъ є҆сѝ, гл҃етъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь. |
| 13ἐὰν δὲ πατάξω χεῖρά μου πρὸς χεῖρά μου ἐφ᾿ οἷς συντετέλεσαι, οἷς ἐποίησας, καὶ ἐπὶ τοῖς αἵμασίν σου τοῖς γεγενημένοις ἐν μέσῳ σου, | 13Сѐ ᲂу҆̀бо, ᲂу҆да́рю рꙋко́ю мое́ю ѡ҆ рꙋ́кꙋ мою̀ на та̑, ꙗ҆̀же соверши́лъ є҆сѝ и҆ ꙗ҆̀же сотвори́лъ є҆сѝ, и҆ на крѡ́ви твоѧ̑ бы́вшыѧ посредѣ̀ тебє̀: |
| 14εἰ ὑποστήσεται ἡ καρδία σου; εἰ κρατήσουσιν αἱ χεῖρές σου ἐν ταῖς ἡμέραις, αἷς ἐγὼ ποιῶ ἐν σοί; ἐγὼ κύριος λελάληκα καὶ ποιήσω. | 14а҆́ще ᲂу҆стои́тъ се́рдце твоѐ, и҆ а҆́ще преѡдолѣ́ютъ рꙋ́цѣ твоѝ во дне́хъ, въ нѧ́же а҆́зъ творю̀ въ тебѣ̀; А҆́зъ гдⷭ҇ь гл҃ахъ, и҆ сотворю̀. |
| 15καὶ διασκορπιῶ σε ἐν τοῖς ἔθνεσιν καὶ διασπερῶ σε ἐν ταῖς χώραις, καὶ ἐκλείψει ἡ ἀκαθαρσία σου ἐκ σοῦ, | 15И҆ разсы́плю тѧ̀ во ꙗ҆зы́цѣхъ и҆ разсѣ́ю тѧ̀ въ страна́хъ, и҆ ѡ҆скꙋдѣ́етъ нечистота̀ твоѧ̀ и҆з̾ тебє̀, |
| 16καὶ κατακληρονομήσω ἐν σοὶ κατ᾿ ὀφθαλμοὺς τῶν ἐθνῶν· καὶ γνώσεσθε διότι ἐγὼ κύριος.– | 16и҆ владѣ́ти бꙋ́дꙋ тобо́ю пред̾ ѻ҆чи́ма ꙗ҆зы́кѡвъ, и҆ позна́еши, ꙗ҆́кѡ а҆́зъ гдⷭ҇ь. |
| 17καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρός με λέγων | 17И҆ бы́сть сло́во гдⷭ҇не ко мнѣ̀ гл҃ѧ: |
| 18Υἱὲ ἀνθρώπου, ἰδοὺ γεγόνασί μοι ὁ οἶκος Ισραηλ ἀναμεμειγμένοι πάντες χαλκῷ καὶ σιδήρῳ καὶ κασσιτέρῳ καὶ μολίβῳ, ἐν μέσῳ ἀργυρίου ἀναμεμειγμένος ἐστίν. | 18сы́не человѣ́чь, сѐ, бы́ша мнѣ̀ до́мъ і҆и҃левъ смѣ́шани всѝ съ мѣ́дїю и҆ желѣ́зомъ, и҆ со ѻ҆́ловомъ чи́стымъ и҆ со свинце́мъ, средѣ̀ пе́щи сребро̀ смѣ́шено сꙋ́ть. |
| 19διὰ τοῦτο εἰπόν Τάδε λέγει κύριος Ἀνθ ὧν ἐγένεσθε πάντες εἰς σύγκρασιν μίαν, διὰ τοῦτο ἐγὼ εἰσδέχομαι ὑμᾶς εἰς μέσον Ιερουσαλημ. | 19Сегѡ̀ ра́ди рцы̀: сїѧ̑ гл҃етъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь: поне́же бы́сте всѝ во смѣше́нїе є҆ди́но, сегѡ̀ ра́ди, сѐ, а҆́зъ прїимꙋ̀ ва́съ во среди́нꙋ і҆ерⷭ҇ли́ма: |
| 20καθὼς εἰσδέχεται ἄργυρος καὶ χαλκὸς καὶ σίδηρος καὶ κασσίτερος καὶ μόλιβος εἰς μέσον καμίνου τοῦ ἐκφυσῆσαι εἰς αὐτὸ πῦρ τοῦ χωνευθῆναι, οὕτως εἰσδέξομαι ὑμᾶς ἐν ὀργῇ μου καὶ συνάξω καὶ χωνεύσω ὑμᾶς | 20ꙗ҆́коже прїе́млетсѧ сребро̀ и҆ мѣ́дь, и҆ желѣ́зо и҆ свине́цъ и҆ ѻ҆́лово чи́стое во среди́нꙋ пе́щи, є҆́же дꙋ́нꙋти на нѧ̀ ѻ҆гню̀, да слїю́тсѧ, та́кѡ прїимꙋ̀ ва́съ во гнѣ́вѣ мое́мъ и҆ въ ꙗ҆́рости мое́й, и҆ соберꙋ̀ и҆ слїю̀ ва́съ, |
| 21καὶ ἐκφυσήσω ἐφ᾿ ὑμᾶς ἐν πυρὶ ὀργῆς μου, καὶ χωνευθήσεσθε ἐν μέσῳ αὐτῆς. | 21и҆ дꙋ́нꙋ на вы̀ во ѻ҆гнѝ гнѣ́ва моегѡ̀, и҆ слїѧ́ни бꙋ́дете средѣ̀ є҆гѡ̀: |
| 22ὃν τρόπον χωνεύεται ἀργύριον ἐν μέσῳ καμίνου, οὕτως χωνευθήσεσθε ἐν μέσῳ αὐτῆς· καὶ ἐπιγνώσεσθε διότι ἐγὼ κύριος ἐξέχεα τὸν θυμόν μου ἐφ᾿ ὑμᾶς.– | 22ꙗ҆́коже слива́етсѧ сребро̀ средѣ̀ пе́щи, та́кѡ слїе́тесѧ посредѣ̀ є҆гѡ̀ и҆ позна́ете, ꙗ҆́кѡ а҆́зъ гдⷭ҇ь и҆злїѧ́хъ ꙗ҆́рость мою̀ на ва́съ. |
| 23καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρός με λέγων | 23И҆ бы́сть сло́во гдⷭ҇не ко мнѣ̀ гл҃ѧ: |
| 24Υἱὲ ἀνθρώπου, εἰπὸν αὐτῇ Σὺ εἶ γῆ ἡ οὐ βρεχομένη, οὐδὲ ὑετὸς ἐγένετο ἐπὶ σὲ ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς· | 24сы́не человѣ́чь, рцы̀ є҆мꙋ̀: ты̀ є҆сѝ землѧ̀ неѡдожди́маѧ, нижѐ до́ждь бы́сть на тѧ̀ въ де́нь ꙗ҆́рости. |
| 25ἧς οἱ ἀφηγούμενοι ἐν μέσῳ αὐτῆς ὡς λέοντες ὠρυόμενοι ἁρπάζοντες ἁρπάγματα, ψυχὰς κατεσθίοντες ἐν δυναστείᾳ, τιμὰς λαμβάνοντες ἐν ἀδικίᾳ, καὶ αἱ χῆραί σου ἐπληθύνθησαν ἐν μέσῳ σου. | 25Є҆гѡ́же старѣ̑йшины средѣ̀ є҆гѡ̀, ꙗ҆́кѡ львы̀ рыка́юще, восхища́юще восхищє́нїѧ, дꙋ́шы и҆з̾ѧда́юще наси́лїемъ, бога́тство и҆ че́сть прїе́млюще, и҆ вдѡви́цы твоѧ̑ ᲂу҆мно́жишасѧ посредѣ̀ тебє̀: |
| 26καὶ οἱ ἱερεῖς αὐτῆς ἠθέτησαν νόμον μου καὶ ἐβεβήλουν τὰ ἅγιά μου· ἀνὰ μέσον ἁγίου καὶ βεβήλου οὐ διέστελλον καὶ ἀνὰ μέσον ἀκαθάρτου καὶ τοῦ καθαροῦ οὐ διέστελλον καὶ ἀπὸ τῶν σαββάτων μου παρεκάλυπτον τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν, καὶ ἐβεβηλούμην ἐν μέσῳ αὐτῶν. | 26и҆ жерцы̀ є҆гѡ̀ ѿверго́шасѧ зако́на моегѡ̀ и҆ ѡ҆скверни́ша ст҃а̑ѧ моѧ̑: междꙋ̀ ст҃ы́мъ и҆ скверна́вымъ не разлꙋча́хꙋ, и҆ междꙋ̀ нечи́стымъ и҆ чи́стымъ не раздѣлѧ́хꙋ, и҆ ѿ сꙋббѡ́тъ мои́хъ покрыва́хꙋ ѻ҆́чи своѝ, и҆ ѡ҆сквернѧ́хꙋ мѧ̀ посредѣ̀ себє̀: |
| 27οἱ ἄρχοντες αὐτῆς ἐν μέσῳ αὐτῆς ὡς λύκοι ἁρπάζοντες ἁρπάγματα τοῦ ἐκχέαι αἷμα, ὅπως πλεονεξίᾳ πλεονεκτῶσιν. | 27кнѧ̑зи є҆гѡ̀ средѣ̀ є҆гѡ̀ ꙗ҆́кѡ во́лцы восхища́юще похищє́нїѧ, є҆́же пролїѧ́ти кро́вь и҆ погꙋби́ти дꙋ́шы, ꙗ҆́кѡ да лихои́мствомъ лихои́мствꙋютъ: |
| 28καὶ οἱ προφῆται αὐτῆς ἀλείφοντες αὐτοὺς πεσοῦνται, ὁρῶντες μάταια, μαντευόμενοι ψευδῆ, λέγοντες Τάδε λέγει κύριος, καὶ κύριος οὐ λελάληκεν· | 28и҆ проро́цы є҆гѡ̀ помазꙋ́ющїи и҆̀хъ падꙋ́тъ, ви́дѧщїи сꙋ́єтнаѧ, волхвꙋ́ющїи лѡ́жнаѧ, глаго́люще: сїѧ̑ гл҃етъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь: а҆ гдⷭ҇ь не гл҃а. |
| 29λαὸν τῆς γῆς ἐκπιεζοῦντες ἀδικίᾳ καὶ διαρπάζοντες ἁρπάγματα, πτωχὸν καὶ πένητα καταδυναστεύοντες καὶ πρὸς τὸν προσήλυτον οὐκ ἀναστρεφόμενοι μετὰ κρίματος. | 29Люді́й землѝ ᲂу҆тѣснѧ́юще непра́вдою и҆ восхища́юще восхищє́нїѧ, ни́ща и҆ ᲂу҆бо́га наси́льствꙋюще и҆ со прише́льцемъ не живꙋ́ще сꙋдо́мъ. |
| 30καὶ ἐζήτουν ἐξ αὐτῶν ἄνδρα ἀναστρεφόμενον ὀρθῶς καὶ ἑστῶτα πρὸ προσώπου μου ὁλοσχερῶς ἐν καιρῷ τῆς γῆς τοῦ μὴ εἰς τέλος ἐξαλεῖψαι αὐτήν, καὶ οὐχ εὗρον. | 30И҆ и҆ска́хъ ѿ ни́хъ мꙋ́жа живꙋ́ща пра́вѡ и҆ стоѧ́ща цѣ́лѡ пред̾ лице́мъ мои́мъ во вре́мѧ гнѣ́ва моегѡ̀, є҆́же бы не до конца̀ погꙋби́ти є҆го̀{ гра́дъ і҆ерⷭ҇ли́мъ}, и҆ не ѡ҆брѣто́хъ. |
| 31καὶ ἐξέχεα ἐπ᾿ αὐτὴν θυμόν μου ἐν πυρὶ ὀργῆς μου τοῦ συντελέσαι· τὰς ὁδοὺς αὐτῶν εἰς κεφαλὰς αὐτῶν δέδωκα, λέγει κύριος κύριος. | 31И҆ и҆злїѧ́хъ на́нь ꙗ҆́рость мою̀ во ѻ҆гнѝ гнѣ́ва моегѡ̀, є҆́же сконча́ти ѧ҆̀: пꙋти̑ и҆́хъ на главы̑ и҆́хъ да́хъ, гл҃етъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь. |