І҆езекі́илѧ 18
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρός με λέγων | 1И҆ бы́сть сло́во гдⷭ҇не ко мнѣ̀ гл҃ѧ: |
| 2Υἱὲ ἀνθρώπου, τί ὑμῖν ἡ παραβολὴ αὕτη ἐν τοῖς υἱοῖς Ισραηλ λέγοντες Οἱ πατέρες ἔφαγον ὄμφακα, καὶ οἱ ὀδόντες τῶν τέκνων ἐγομφίασαν; | 2сы́не человѣ́чь, что̀ ва́мъ при́тча сїѧ̀ на землѝ і҆и҃левѣ, глаго́лющымъ: ѻ҆тцы̀ ꙗ҆до́ша те́рпкое, а҆ зꙋбѡ́мъ ча̑дъ и҆́хъ ѡ҆скѡ́мины бы́ша; |
| 3ζῶ ἐγώ, λέγει κύριος, ἐὰν γένηται ἔτι λεγομένη ἡ παραβολὴ αὕτη ἐν τῷ Ισραηλ· | 3Живꙋ̀ а҆́зъ, гл҃етъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь, а҆́ще бꙋ́детъ є҆щѐ глаго́лема при́тча сїѧ̀ во і҆и҃ли. |
| 4ὅτι πᾶσαι αἱ ψυχαὶ ἐμαί εἰσιν· ὃν τρόπον ἡ ψυχὴ τοῦ πατρός, οὕτως καὶ ἡ ψυχὴ τοῦ υἱοῦ, ἐμαί εἰσιν· ἡ ψυχὴ ἡ ἁμαρτάνουσα, αὕτη ἀποθανεῖται.– | 4Ꙗ҆́кѡ всѧ̑ дꙋ́шы моѧ̑ сꙋ́ть, ꙗ҆́коже дꙋша̀ ѻ҆́тча, та́кѡ и҆ дꙋша̀ сыно́внѧ, моѧ̑ сꙋ́ть: дꙋша̀, ꙗ҆́же согрѣши́тъ, та̀ ᲂу҆́мретъ, и҆ зоба́вшагѡ па́родки зꙋ́бы ѡ҆скѡ́минны бꙋ́дꙋтъ. |
| 5ὁ δὲ ἄνθρωπος, ὃς ἔσται δίκαιος, ὁ ποιῶν κρίμα καὶ δικαιοσύνην, | 5Человѣ́къ же, и҆́же є҆́сть првⷣнъ, творѧ́й сꙋ́дъ и҆ пра́вдꙋ, |
| 6ἐπὶ τῶν ὀρέων οὐ φάγεται καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ οὐ μὴ ἐπάρῃ πρὸς τὰ ἐνθυμήματα οἴκου Ισραηλ καὶ τὴν γυναῖκα τοῦ πλησίον αὐτοῦ οὐ μὴ μιάνῃ καὶ πρὸς γυναῖκα ἐν ἀφέδρῳ οὖσαν οὐ προσεγγιεῖ | 6на гора́хъ не снѣ́сть и҆ ѻ҆че́съ свои́хъ не воздви́гнетъ на кꙋмі́ры до́мꙋ і҆и҃лева, и҆ жены̀ бли́жнѧгѡ своегѡ̀ не ѡ҆скверна́витъ и҆ къ женѣ̀ въ мѣ́сѧчныхъ сꙋ́щей не прибли́житсѧ, |
| 7καὶ ἄνθρωπον οὐ μὴ καταδυναστεύσῃ, ἐνεχυρασμὸν ὀφείλοντος ἀποδώσει καὶ ἅρπαγμα οὐχ ἁρπᾶται, τὸν ἄρτον αὐτοῦ τῷ πεινῶντι δώσει καὶ γυμνὸν περιβαλεῖ | 7и҆ человѣ́кꙋ не наси́льствꙋетъ, зало́гъ должникꙋ̀ ѿда́стъ и҆ хище́нїемъ не восхи́титъ, хлѣ́бъ сво́й а҆́лчномꙋ да́стъ и҆ нага́го ѡ҆блече́тъ въ ри́зꙋ, |
| 8καὶ τὸ ἀργύριον αὐτοῦ ἐπὶ τόκῳ οὐ δώσει καὶ πλεονασμὸν οὐ λήμψεται καὶ ἐξ ἀδικίας ἀποστρέψει τὴν χεῖρα αὐτοῦ, κρίμα δίκαιον ποιήσει ἀνὰ μέσον ἀνδρὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ πλησίον αὐτοῦ | 8и҆ сребра̀ своегѡ̀ въ ли́хвꙋ не да́стъ и҆ прибы́тка не во́зметъ, и҆ ѿ непра́вды ѿврати́тъ рꙋ́кꙋ свою̀ и҆ сꙋ́дъ сотвори́тъ междꙋ̀ мꙋ́жемъ и҆ бли́жнимъ свои́мъ, |
| 9καὶ τοῖς προστάγμασίν μου πεπόρευται καὶ τὰ δικαιώματά μου πεφύλακται τοῦ ποιῆσαι αὐτά, δίκαιος οὗτός ἐστιν, ζωῇ ζήσεται, λέγει κύριος.– | 9и҆ въ за́повѣдехъ мои́хъ ходи́лъ и҆ ѡ҆правда̑нїѧ моѧ̑ снабдѣ́лъ, є҆́же твори́ти та̑: првⷣнъ се́й є҆́сть, жи́знїю жи́ти и҆́мать, гл҃етъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь. |
| 10καὶ ἐὰν γεννήσῃ υἱὸν λοιμὸν ἐκχέοντα αἷμα καὶ ποιοῦντα ἁμαρτήματα, | 10И҆ а҆́ще роди́тъ сы́на гꙋби́телѧ, пролива́ющаго кро́вь и҆ творѧ́ща грѣхѝ, |
| 11ἐν τῇ ὁδῷ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ τοῦ δικαίου οὐκ ἐπορεύθη, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῶν ὀρέων ἔφαγεν καὶ τὴν γυναῖκα τοῦ πλησίον αὐτοῦ ἐμίανεν | 11въ пꙋ́ть ѻ҆тца̀ своегѡ̀ првⷣнагѡ не ходи́лъ, но и҆ на гора́хъ пожрѐ, и҆ женꙋ̀ бли́жнѧгѡ своегѡ̀ ѡ҆скверна́вилъ, |
| 12καὶ πτωχὸν καὶ πένητα κατεδυνάστευσεν καὶ ἅρπαγμα ἥρπασεν καὶ ἐνεχυρασμὸν οὐκ ἀπέδωκεν καὶ εἰς τὰ εἴδωλα ἔθετο τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ, ἀνομίαν πεποίηκεν, | 12и҆ ᲂу҆бо́гаго и҆ ни́щаго преѡби́дѣ, и҆ хище́нїемъ восхи́тилъ и҆ зало́га не ѿда́лъ, и҆ къ кꙋмі́рѡмъ положѝ ѻ҆́чи своѝ, беззакѡ́нїѧ сотворѝ, |
| 13μετὰ τόκου ἔδωκε καὶ πλεονασμὸν ἔλαβεν, οὗτος ζωῇ οὐ ζήσεται, πάσας τὰς ἀνομίας ταύτας ἐποίησεν, θανάτῳ θανατωθήσεται, τὸ αἷμα αὐτοῦ ἐπ᾿ αὐτὸν ἔσται.– | 13съ ли́хвою дадѐ и҆ съ примноже́нїемъ прїѧ́лъ, се́й жи́знїю не поживе́тъ: всѧ̑ сїѧ̑ беззакѡ́нїѧ сотворѝ, сме́ртїю ᲂу҆́мретъ, кро́вь є҆гѡ̀ на не́мъ бꙋ́детъ. |
| 14ἐὰν δὲ γεννήσῃ υἱόν, καὶ ἴδῃ πάσας τὰς ἁμαρτίας τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, ἃς ἐποίησεν, καὶ φοβηθῇ καὶ μὴ ποιήσῃ κατὰ ταύτας, | 14А҆́ще же роди́тъ сы́на, ѻ҆́нъ же ᲂу҆ви́дитъ всѧ̑ грѣхѝ ѻ҆тца̀ своегѡ̀, ꙗ҆̀же сотвори́лъ є҆́сть, и҆ ᲂу҆бои́тсѧ и҆ не сотвори́тъ по ни̑мъ, |
| 15ἐπὶ τῶν ὀρέων οὐ βέβρωκεν καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ οὐκ ἔθετο εἰς τὰ ἐνθυμήματα οἴκου Ισραηλ καὶ τὴν γυναῖκα τοῦ πλησίον αὐτοῦ οὐκ ἐμίανεν | 15на гора́хъ не снѣ́сть и҆ ѻ҆че́съ свои́хъ не положи́тъ къ кꙋмі́рѡмъ до́мꙋ і҆и҃лева, и҆ жены̀ по́дрꙋга своегѡ̀ не ѡ҆скверна́витъ |
| 16καὶ ἄνθρωπον οὐ κατεδυνάστευσεν καὶ ἐνεχυρασμὸν οὐκ ἐνεχύρασεν καὶ ἅρπαγμα οὐχ ἥρπασεν, τὸν ἄρτον αὐτοῦ τῷ πεινῶντι ἔδωκεν καὶ γυμνὸν περιέβαλεν | 16и҆ человѣ́ка не наси́льствꙋетъ, и҆ зало́га не ᲂу҆держи́тъ и҆ хище́нїемъ не восхи́титъ, хлѣ́бъ сво́й а҆́лчномꙋ да́стъ и҆ на́га ѡ҆дѣ́етъ ри́зою, |
| 17καὶ ἀπ᾿ ἀδικίας ἀπέστρεψε τὴν χεῖρα αὐτοῦ, τόκον οὐδὲ πλεονασμὸν οὐκ ἔλαβεν, δικαιοσύνην ἐποίησεν καὶ ἐν τοῖς προστάγμασίν μου ἐπορεύθη, οὐ τελευτήσει ἐν ἀδικίαις πατρὸς αὐτοῦ, ζωῇ ζήσεται. | 17и҆ ѿ непра́вды ѿврати́тъ рꙋ́кꙋ свою̀, ли́хвы и҆ примноже́нїѧ не во́зметъ, пра́вдꙋ сотвори́тъ и҆ въ за́повѣдехъ мои́хъ ходи́ти бꙋ́детъ: не сконча́етсѧ въ непра́вдахъ ѻ҆тца̀ своегѡ̀, ( но) жи́знїю поживе́тъ. |
| 18ὁ δὲ πατὴρ αὐτοῦ ἐὰν θλίψει θλίψῃ καὶ ἁρπάσῃ ἅρπαγμα, ἐναντία ἐποίησεν ἐν μέσῳ τοῦ λαοῦ μου καὶ ἀποθανεῖται ἐν τῇ ἀδικίᾳ αὐτοῦ.– | 18Ѻ҆те́цъ же є҆гѡ̀ а҆́ще ско́рбїю ѡ҆скорби́тъ и҆ хище́нїемъ восхи́титъ, сопроти̑внаѧ сотвори́тъ посредѣ̀ люді́й мои́хъ, и҆ ᲂу҆́мретъ въ непра́вдахъ свои́хъ. |
| 19καὶ ἐρεῖτε Τί ὅτι οὐκ ἔλαβεν τὴν ἀδικίαν ὁ υἱὸς τοῦ πατρὸς αὐτοῦ; ὅτι ὁ υἱὸς δικαιοσύνην καὶ ἔλεος ἐποίησεν, πάντα τὰ νόμιμά μου συνετήρησεν καὶ ἐποίησεν αὐτά· ζωῇ ζήσεται. | 19И҆ рече́те: что̀ ꙗ҆́кѡ не взѧ̀ сы́нъ непра́вды ѻ҆тца̀ своегѡ̀; Поне́же сы́нъ пра́вдꙋ и҆ ми́лость сотворѝ, всѧ̑ зако́ны моѧ̑ соблюдѐ и҆ сотворѝ ѧ҆̀, жи́знїю поживе́тъ. |
| 20ἡ δὲ ψυχὴ ἡ ἁμαρτάνουσα ἀποθανεῖται· ὁ δὲ υἱὸς οὐ λήμψεται τὴν ἀδικίαν τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, οὐδὲ ὁ πατὴρ λήμψεται τὴν ἀδικίαν τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ· δικαιοσύνη δικαίου ἐπ᾿ αὐτὸν ἔσται, καὶ ἀνομία ἀνόμου ἐπ᾿ αὐτὸν ἔσται. | 20Дꙋша́ же согрѣша́ющаѧ, та̀ ᲂу҆́мретъ: сы́нъ не во́зметъ непра́вды ѻ҆тца̀ своегѡ̀, и҆ ѻ҆те́цъ не во́зметъ непра́вды сы́на своегѡ̀: пра́вда првⷣнагѡ на не́мъ бꙋ́детъ, и҆ беззако́нїе беззако́нника на не́мъ бꙋ́детъ. |
| 21καὶ ὁ ἄνομος ἐὰν ἀποστρέψῃ ἐκ πασῶν τῶν ἀνομιῶν αὐτοῦ, ὧν ἐποίησεν, καὶ φυλάξηται πάσας τὰς ἐντολάς μου καὶ ποιήσῃ δικαιοσύνην καὶ ἔλεος, ζωῇ ζήσεται, οὐ μὴ ἀποθάνῃ. | 21И҆ беззако́нникъ а҆́ще ѡ҆брати́тсѧ ѿ всѣ́хъ беззако́нїй свои́хъ, ꙗ҆̀же сотвори́лъ, и҆ сохрани́тъ всѧ̑ за́пѡвѣди моѧ̑ и҆ сотвори́тъ сꙋ́дъ и҆ пра́вдꙋ и҆ ми́лость, жи́знїю поживе́тъ и҆ не ᲂу҆́мретъ: |
| 22πάντα τὰ παραπτώματα αὐτοῦ, ὅσα ἐποίησεν, οὐ μνησθήσεται· ἐν τῇ δικαιοσύνῃ αὐτοῦ, ᾗ ἐποίησεν, ζήσεται. | 22всѧ̑ согрѣшє́нїѧ є҆гѡ̀, є҆ли̑ка сотвори́лъ, не помѧнꙋ́тсѧ є҆мꙋ̀: но въ пра́вдѣ свое́й, ю҆́же сотвори́лъ, жи́въ бꙋ́детъ. |
| 23μὴ θελήσει θελήσω τὸν θάνατον τοῦ ἀνόμου, λέγει κύριος, ὡς τὸ ἀποστρέψαι αὐτὸν ἐκ τῆς ὁδοῦ τῆς πονηρᾶς καὶ ζῆν αὐτόν; | 23Є҆да̀ хотѣ́нїемъ восхощꙋ̀ сме́рти грѣ́шника, гл҃етъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь, а҆ не є҆́же ѡ҆брати́тисѧ є҆мꙋ̀ ѿ пꙋтѝ ѕла̀ и҆ жи́вꙋ бы́ти є҆мꙋ̀; |
| 24ἐν δὲ τῷ ἀποστρέψαι δίκαιον ἐκ τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ καὶ ποιήσῃ ἀδικίαν κατὰ πάσας τὰς ἀνομίας, ἃς ἐποίησεν ὁ ἄνομος, πᾶσαι αἱ δικαιοσύναι αὐτοῦ, ἃς ἐποίησεν, οὐ μὴ μνησθῶσιν· ἐν τῷ παραπτώματι αὐτοῦ, ᾧ παρέπεσεν, καὶ ἐν ταῖς ἁμαρτίαις αὐτοῦ, αἷς ἥμαρτεν, ἐν αὐταῖς ἀποθανεῖται.– | 24И҆ а҆́ще соврати́тсѧ првⷣникъ ѿ пра́вды своеѧ̀ и҆ сотвори́тъ непра́вдꙋ по всѣ̑мъ беззако́нїємъ, ꙗ҆̀же сотвори́лъ беззако́нникъ, всѧ̑ пра̑вды є҆гѡ̀, ꙗ҆̀же сотвори́лъ є҆́сть, не помѧнꙋ́тсѧ: въ престꙋпле́нїи свое́мъ, и҆́мже престꙋпѝ, и҆ во грѣсѣ́хъ свои́хъ, и҆́миже согрѣшѝ, въ ни́хъ ᲂу҆́мретъ. |
| 25καὶ εἴπατε Οὐ κατευθύνει ἡ ὁδὸς κυρίου. ἀκούσατε δή, πᾶς οἶκος Ισραηλ· μὴ ἡ ὁδός μου οὐ κατευθύνει; οὐχὶ ἡ ὁδὸς ὑμῶν οὐ κατευθύνει; | 25И҆ реко́сте: не ᲂу҆пра́витсѧ пꙋ́ть гдⷭ҇ень. Слы́шите ᲂу҆̀бо, ве́сь до́мъ і҆и҃левъ, є҆да̀ пꙋ́ть мо́й не ᲂу҆пра́витсѧ; ва́шъ ли пꙋ́ть ᲂу҆̀бо ᲂу҆пра́витсѧ; |
| 26ἐν τῷ ἀποστρέψαι τὸν δίκαιον ἐκ τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ καὶ ποιήσῃ παράπτωμα καὶ ἀποθάνῃ, ἐν τῷ παραπτώματι, ᾧ ἐποίησεν, ἐν αὐτῷ ἀποθανεῖται. | 26Є҆гда̀ соврати́тсѧ првⷣникъ ѿ пра́вды своеѧ̀ и҆ сотвори́тъ грѣ́хъ, и҆ ᲂу҆́мретъ въ престꙋпле́нїи, є҆́же сотвори́лъ, въ то́мъ ᲂу҆́мретъ. |
| 27καὶ ἐν τῷ ἀποστρέψαι ἄνομον ἀπὸ τῆς ἀνομίας αὐτοῦ, ἧς ἐποίησεν, καὶ ποιήσῃ κρίμα καὶ δικαιοσύνην, οὗτος τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἐφύλαξεν | 27И҆ є҆гда̀ ѡ҆брати́тсѧ беззако́нникъ ѿ беззако́нїѧ своегѡ̀, є҆́же сотвори́лъ, и҆ сотвори́тъ сꙋ́дъ и҆ пра́вдꙋ, то́й дꙋ́шꙋ свою̀ снабдѣ́лъ є҆́сть: |
| 28καὶ ἀπέστρεψεν ἐκ πασῶν τῶν ἀσεβειῶν αὐτοῦ, ὧν ἐποίησεν, ζωῇ ζήσεται, οὐ μὴ ἀποθάνῃ. | 28и҆ ви́дѣ и҆ ѡ҆брати́сѧ ѿ всѣ́хъ беззако́нїй свои́хъ, ꙗ҆̀же сотворѝ, жи́знїю поживе́тъ и҆ не ᲂу҆́мретъ. |
| 29καὶ λέγουσιν ὁ οἶκος τοῦ Ισραηλ Οὐ κατορθοῖ ἡ ὁδὸς κυρίου. μὴ ἡ ὁδός μου οὐ κατορθοῖ, οἶκος Ισραηλ; οὐχὶ ἡ ὁδὸς ὑμῶν οὐ κατορθοῖ; | 29И҆ глаго́летъ до́мъ і҆и҃левъ: не ᲂу҆пра́витсѧ пꙋ́ть гдⷭ҇ень. Є҆да̀ пꙋ́ть мо́й не ᲂу҆правлѧ́етсѧ; ѽ, до́ме і҆и҃левъ, ᲂу҆̀бо ва́шъ ли пꙋ́ть ᲂу҆правлѧ́етсѧ; |
| 30ἕκαστον κατὰ τὴν ὁδὸν αὐτοῦ κρινῶ ὑμᾶς, οἶκος Ισραηλ, λέγει κύριος· ἐπιστράφητε καὶ ἀποστρέψατε ἐκ πασῶν τῶν ἀσεβειῶν ὑμῶν, καὶ οὐκ ἔσονται ὑμῖν εἰς κόλασιν ἀδικίας. | 30(Сегѡ̀ ра́ди) комꙋ́ждо по пꙋтѝ є҆гѡ̀ сꙋждꙋ̀ ва́мъ, до́ме і҆и҃левъ, гл҃етъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь: ѡ҆брати́тесѧ и҆ ѿве́ржитесѧ ѿ всѣ́хъ нече́стїй ва́шихъ, и҆ не бꙋ́дꙋтъ ва́мъ непра̑вды въ мꙋче́нїе: |
| 31ἀπορρίψατε ἀπὸ ἑαυτῶν πάσας τὰς ἀσεβείας ὑμῶν, ἃς ἠσεβήσατε εἰς ἐμέ, καὶ ποιήσατε ἑαυτοῖς καρδίαν καινὴν καὶ πνεῦμα καινόν· καὶ ἵνα τί ἀποθνῄσκετε, οἶκος Ισραηλ; | 31ѿве́ржите ѿ себє̀ всѧ̑ нечє́стїѧ ва̑ша, и҆́миже нече́ствовасте ко мнѣ̀, и҆ сотвори́те себѣ̀ се́рдце но́во и҆ дꙋ́хъ но́въ, и҆ сотвори́те всѧ̑ за́пѡвѣди моѧ̑: и҆ вскꙋ́ю ᲂу҆мира́ете, до́ме і҆и҃левъ; гл҃етъ гдⷭ҇ь. |
| 32διότι οὐ θέλω τὸν θάνατον τοῦ ἀποθνῄσκοντος, λέγει κύριος. | 32Поне́же не хощꙋ̀ сме́рти грѣ́шника ᲂу҆мира́ющагѡ, гл҃етъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь, но є҆́же ѡ҆брати́тисѧ є҆мꙋ̀ ѿ пꙋтѝ своегѡ̀ и҆ жи́ти дꙋшѝ є҆гѡ̀, гл҃етъ а҆дѡнаі̀ гдⷭ҇ь: ѡ҆брати́тесѧ ᲂу҆̀бо, и҆ жи́ви бꙋ́дете. |