Сїрахъ 5
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Μὴ ἔπεχε ἐπὶ τοῖς χρήμασίν σου καὶ μὴ εἴπῃς Αὐτάρκη μοί ἐστιν. | 1Не ᲂу҆пова́й на и҆мѣ̑нїѧ твоѧ̑ и҆ не и҆ рцы̀: довѡ́льна мѝ сꙋ́ть. |
| 2μὴ ἐξακολούθει τῇ ψυχῇ σου καὶ τῇ ἰσχύι σου πορεύεσθαι ἐν ἐπιθυμίαις καρδίας σου· | 2Не послѣ́дꙋй дꙋшѝ твое́й и҆ крѣ́пости твое́й, є҆́же ходи́ти въ по́хотехъ се́рдца твоегѡ̀, |
| 3καὶ μὴ εἴπῃς Τίς με δυναστεύσει; ὁ γὰρ κύριος ἐκδικῶν ἐκδικήσει. | 3и҆ не рцы̀: кто́ мѧ премо́жетъ; гдⷭ҇ь бо мстѧ́й ѿмсти́тъ тѝ. |
| 4μὴ εἴπῃς Ἥμαρτον, καὶ τί μοι ἐγένετο; ὁ γὰρ κύριός ἐστιν μακρόθυμος. | 4Не рцы̀: согрѣши́хъ, и҆ что́ ми бы́сть; гдⷭ҇ь бо є҆́сть долготерпѣли́въ. |
| 5περὶ ἐξιλασμοῦ μὴ ἄφοβος γίνου προσθεῖναι ἁμαρτίαν ἐφ᾿ ἁμαρτίαις· | 5Ѡ҆ ѡ҆чище́нїи безстра́шенъ не бꙋ́ди, прилага́ти грѣхѝ на грѣхѝ, |
| 6καὶ μὴ εἴπῃς Ὁ οἰκτιρμὸς αὐτοῦ πολύς, τὸ πλῆθος τῶν ἁμαρτιῶν μου ἐξιλάσεται· ἔλεος γὰρ καὶ ὀργὴ παρ᾿ αὐτῷ, καὶ ἐπὶ ἁμαρτωλοὺς καταπαύσει ὁ θυμὸς αὐτοῦ. | 6не рцы̀: щедро́та є҆гѡ̀ мно́га є҆́сть, мно́жество грѣхѡ́въ мои́хъ ѡ҆чⷭ҇титъ: |
| 7μὴ ἀνάμενε ἐπιστρέψαι πρὸς κύριον καὶ μὴ ὑπερβάλλου ἡμέραν ἐξ ἡμέρας· ἐξάπινα γὰρ ἐξελεύσεται ὀργὴ κυρίου, καὶ ἐν καιρῷ ἐκδικήσεως ἐξολῇ. | 7млⷭ҇ть бо и҆ гнѣ́въ ᲂу҆ негѡ̀, и҆ на грѣ́шницѣхъ почі́етъ ꙗ҆́рость є҆гѡ̀. |
| 8Μὴ ἔπεχε ἐπὶ χρήμασιν ἀδίκοις· οὐδὲν γὰρ ὠφελήσει σε ἐν ἡμέρᾳ ἐπαγωγῆς. | 8Не ме́дли ѡ҆брати́тисѧ ко гдⷭ҇ꙋ и҆ не ѿлага́й де́нь ѿ днѐ: |
| 9μὴ λίκμα ἐν παντὶ ἀνέμῳ καὶ μὴ πορεύου ἐν πάσῃ ἀτραπῷ· οὕτως ὁ ἁμαρτωλὸς ὁ δίγλωσσος. | 9внеза́пꙋ бо и҆зы́детъ гнѣ́въ гдⷭ҇ень, и҆ во вре́мѧ мє́сти поги́бнеши. |
| 10ἴσθι ἐστηριγμένος ἐν συνέσει σου, καὶ εἷς ἔστω σου ὁ λόγος. | 10Не ᲂу҆пова́й на и҆мѣ̑нїѧ непра́вєдна: ничи́мже бо ᲂу҆по́льзꙋютъ въ де́нь наведе́нїѧ. |
| 11Γίνου ταχὺς ἐν ἀκροάσει σου καὶ ἐν μακροθυμίᾳ φθέγγου ἀπόκρισιν. | 11Не вѣ́й себѐ всѧ́кимъ вѣ́тромъ и҆ не ходѝ всѧ́кимъ пꙋте́мъ: си́це грѣ́шникъ двоѧзы́ченъ. |
| 12εἰ ἔστιν σοι σύνεσις, ἀποκρίθητι τῷ πλησίον· εἰ δὲ μή, ἡ χείρ σου ἔστω ἐπὶ τῷ στόματί σου. | 12Бꙋ́ди ᲂу҆твержде́нъ въ ра́зꙋмѣ твое́мъ, и҆ є҆ди́но бꙋ́ди сло́во твоѐ. |
| 13δόξα καὶ ἀτιμία ἐν λαλιᾷ, καὶ γλῶσσα ἀνθρώπου πτῶσις αὐτῷ. | 13Бꙋ́ди ско́ръ въ слꙋ́шанїи твое́мъ, и҆ съ долготерпѣ́нїемъ ѿвѣщава́й ѿвѣ́тъ. |
| 14Μὴ κληθῇς ψίθυρος καὶ τῇ γλώσσῃ σου μὴ ἐνέδρευε ἐπὶ γὰρ τῷ κλέπτῃ ἐστὶν αἰσχύνη καὶ κατάγνωσις πονηρὰ ἐπὶ διγλώσσου. | 14А҆́ще є҆́сть въ тебѣ̀ ра́зꙋмъ, ѿвѣща́й и҆́скреннемꙋ: а҆́ще же нѝ, то̀ бꙋ́ди рꙋка̀ твоѧ̀ на ᲂу҆стѣ́хъ твои́хъ. |
| 15ἐν μεγάλῳ καὶ ἐν μικρῷ μὴ ἀγνόει καὶ ἀντὶ φίλου μὴ γίνου ἐχθρός· ὄνομα γὰρ πονηρὸν αἰσχύνην καὶ ὄνειδος κληρονομήσει· οὕτως ὁ ἁμαρτωλὸς ὁ δίγλωσσος. | 15Сла́ва и҆ безче́стїе въ бесѣ́дѣ и҆ ѧ҆зы́къ человѣ́чь паде́нїе є҆мꙋ̀. |
| 16Не словѝ шепотни̑къ и҆ ѧ҆зы́комъ твои́мъ не ᲂу҆ловлѧ́й: | |
| 17на та́ти бо стꙋ́дъ є҆́сть и҆ зазо́ръ лꙋка́въ над̾ двоѧзы́чнымъ. | |
| 18Ѡ҆ вели́цѣ и҆ ѡ҆ ма́лѣ не неразꙋмѣва́й. |