Сїрахъ 13
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Ὁ ἁπτόμενος πίσσης μολυνθήσεται, καὶ ὁ κοινωνῶν ὑπερηφάνῳ ὁμοιωθήσεται αὐτῷ. | 1Каса́ѧйсѧ смолѣ̀ ѡ҆черни́тсѧ, и҆ приѡбща́ѧйсѧ го́рдомꙋ то́ченъ є҆мꙋ̀ бꙋ́детъ. |
| 2βάρος ὑπὲρ σὲ μὴ ἄρῃς καὶ ἰσχυροτέρῳ σου καὶ πλουσιωτέρῳ μὴ κοινώνει. τί κοινωνήσει χύτρα πρὸς λέβητα; αὕτη προσκρούσει, καὶ αὕτη συντριβήσεται. | 2Бре́мене па́че себє̀ не воздви́жи, и҆ крѣ́пльшꙋ и҆ богатѣ́йшꙋ себє̀ не приѡбща́йсѧ. |
| 3πλούσιος ἠδίκησεν, καὶ αὐτὸς προσενεβριμήσατο· πτωχὸς ἠδίκηται, καὶ αὐτὸς προσδεηθήσεται. | 3Ко́е прича́стїе горнцꙋ̀ съ котло́мъ; се́й прирази́тсѧ, и҆ то́й сокрꙋши́тсѧ. |
| 4ἐὰν χρησιμεύσῃς, ἐργᾶται ἐν σοί· καὶ ἐὰν ὑστερήσῃς, καταλείψει σε. | 4Бога́тый ѡ҆би́дꙋ сотворѝ, и҆ са́мъ приразгнѣ́васѧ: ни́щїй же ѡ҆би́димь бы́сть, и҆ са́мъ приꙋмо́литсѧ. |
| 5ἐὰν ἔχῃς, συμβιώσεταί σοι καὶ ἀποκενώσει σε, καὶ αὐτὸς οὐ πονέσει. | 5А҆́ще потре́бенъ бꙋ́деши, ᲂу҆потреблѧ́етъ тѧ̀: а҆́ще же лише́нъ бꙋ́деши, ѡ҆ста́витъ тѧ̀. |
| 6χρείαν ἔσχηκέν σου, καὶ ἀποπλανήσει σε καὶ προσγελάσεταί σοι καὶ δώσει σοι ἐλπίδα· λαλήσει σοι καλὰ καὶ ἐρεῖ Τίς ἡ χρεία σου; | 6А҆́ще и҆́маши, поживе́тъ съ тобо́ю и҆ и҆стощи́тъ тѧ̀, са́мъ же не поболи́тъ. |
| 7καὶ αἰσχυνεῖ σε ἐν τοῖς βρώμασιν αὐτοῦ, ἕως οὗ ἀποκενώσῃ σε δὶς ἢ τρίς, καὶ ἐπ᾿ ἐσχάτων καταμωκήσεταί σου· μετὰ ταῦτα ὄψεταί σε καὶ καταλείψει σε καὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ κινήσει ἐπὶ σοί. | 7А҆́ще востре́бꙋетъ тѧ̀, прельсти́тъ тѧ̀ и҆ возсмѣе́ттисѧ и҆ да́стъ тѝ наде́ждꙋ, возглаго́летъ тѝ до́брѣ |
| 8πρόσεχε μὴ ἀποπλανηθῇς καὶ μὴ ταπεινωθῇς ἐν ἀφροσύνῃ σου. | 8и҆ рече́тъ тѝ: є҆́сть ли тѝ что̀ потре́бно; и҆ посрами́тъ тѧ̀ бра́шномъ свои́мъ, до́ндеже и҆стощи́тъ тѧ̀ два́щи и҆лѝ три́щи, и҆ на послѣ́докъ порꙋга́еттисѧ. |
| 9Προσκαλεσαμένου σε δυνάστου ὑποχωρῶν γίνου, καὶ τόσῳ μᾶλλόν σε προσκαλέσεται· | 9Пото́мъ ᲂу҆́зритъ тѧ̀ и҆ ѡ҆ста́витъ тѧ̀ и҆ главо́ю свое́ю покива́етъ на тѧ̀. |
| 10μὴ ἔμπιπτε, μὴ ἀπωσθῇς, καὶ μὴ μακρὰν ἀφίστω, ἵνα μὴ ἐπιλησθῇς. | 10Внима́й, да не заблꙋди́ши |
| 11μὴ ἔπεχε ἰσηγορεῖσθαι μετ᾿ αὐτοῦ καὶ μὴ πίστευε τοῖς πλείοσιν λόγοις αὐτοῦ· ἐκ πολλῆς γὰρ λαλιᾶς πειράσει σε καὶ ὡς προσγελῶν ἐξετάσει σε. | 11и҆ да не смири́шисѧ во весе́лїи твое́мъ. |
| 12ἀνελεήμων ὁ μὴ συντηρῶν λόγους καὶ οὐ μὴ φείσηται περὶ κακώσεως καὶ δεσμῶν. | 12Є҆гда̀ тѧ̀ си́льный призове́тъ, ѿстꙋпа́й, и҆ толи́кѡ па́че призове́тъ тѧ̀. |
| 13συντήρησον καὶ πρόσεχε σφοδρῶς, ὅτι μετὰ τῆς πτώσεώς σου περιπατεῖς. | 13Не приближа́йсѧ, да не ѿринове́нъ бꙋ́деши, и҆ не сто́й ѿдале́че, да не забве́нъ бꙋ́деши. |
| 14 | 14Не належѝ бесѣ́довати съ ни́мъ и҆ не вѣ́рꙋй мно́жайшымъ словесє́мъ є҆гѡ̀: мно́гою бо бесѣ́дою и҆скꙋ́ситъ тѧ̀ и҆ ꙗ҆́кѡ смѣѧ́сѧ и҆спыта́етъ та̑йнаѧ твоѧ̑. |
| 15Πᾶν ζῷον ἀγαπᾷ τὸ ὅμοιον αὐτῷ καὶ πᾶς ἄνθρωπος τὸν πλησίον αὐτοῦ· | 15Неми́лостивъ є҆́сть не соблюда́ѧй слове́съ и҆ не пощади́тъ( ѡ҆сла́бити) ѡ҆ѕлобле́нїѧ твоегѡ̀ и҆ ᲂу҆́зъ. |
| 16πᾶσα σὰρξ κατὰ γένος συνάγεται, καὶ τῷ ὁμοίῳ αὐτοῦ προσκολληθήσεται ἀνήρ. | 16Блюди́сѧ и҆ внима́й ѕѣлѡ̀, ꙗ҆́кѡ съ паде́нїемъ твои́мъ хо́диши: |
| 17τί κοινωνήσει λύκος ἀμνῷ; οὕτως ἁμαρτωλὸς πρὸς εὐσεβῆ. | 17слы́шай сїѧ̑ во снѣ̀ твое́мъ, бо́дрствꙋй. |
| 18τίς εἰρήνη ὑαίνῃ πρὸς κύνα; καὶ τίς εἰρήνη πλουσίῳ πρὸς πένητα; | 18Во все́мъ житїѝ любѝ гдⷭ҇а и҆ призыва́й є҆го̀ во спасе́нїе твоѐ. |
| 19κυνήγια λεόντων ὄναγροι ἐν ἐρήμῳ· οὕτως νομαὶ πλουσίων πτωχοί. | 19Всѧ́ко живо́тно лю́битъ подо́бное себѣ̀, и҆ всѧ́къ человѣ́къ и҆́скреннѧго своего̀: |
| 20βδέλυγμα ὑπερηφάνῳ ταπεινότης· οὕτως βδέλυγμα πλουσίῳ πτωχός. | 20всѧ́ка пло́ть по ро́дꙋ собира́етсѧ, и҆ подо́бномꙋ себѣ̀ прилѣпи́тсѧ мꙋ́жъ. |
| 21πλούσιος σαλευόμενος στηρίζεται ὑπὸ φίλων, ταπεινὸς δὲ πεσὼν προσαπωθεῖται ὑπὸ φίλων. | 21Ко́е ѻ҆бще́нїе во́лкꙋ со а҆́гнцемъ; та́кѡ грѣ́шникꙋ со благочести́вымъ. |
| 22πλουσίου σφαλέντος πολλοὶ ἀντιλήμπτορες· ἐλάλησεν ἀπόρρητα, καὶ ἐδικαίωσαν αὐτόν. ταπεινὸς ἔσφαλεν, καὶ προσεπετίμησαν αὐτῷ· ἐφθέγξατο σύνεσιν, καὶ οὐκ ἐδόθη αὐτῷ τόπος. | 22Кі́й ми́ръ гѷе́нѣ со псо́мъ; и҆ кі́й ми́ръ бога́томꙋ со ᲂу҆бо́гимъ; |
| 23πλούσιος ἐλάλησεν, καὶ πάντες ἐσίγησαν καὶ τὸν λόγον αὐτοῦ ἀνύψωσαν ἕως τῶν νεφελῶν. πτωχὸς ἐλάλησεν καὶ εἶπαν Τίς οὗτος; κἂν προσκόψῃ, προσανατρέψουσιν αὐτόν. | 23Ло́въ львѡ́въ ѻ҆на́гри въ пꙋсты́ни, та́кожде па̑жити бога̑тымъ ᲂу҆бо́зїи. |
| 24ἀγαθὸς ὁ πλοῦτος, ᾧ μή ἐστιν ἁμαρτία, καὶ πονηρὰ ἡ πτωχεία ἐν στόματι ἀσεβοῦς. | 24Ме́рзость го́рдомꙋ смире́нїе, си́це ме́рзость бога́томꙋ ни́щїй. |
| 25Καρδία ἀνθρώπου ἀλλοιοῖ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ, ἐάν τε εἰς ἀγαθὰ ἐάν τε εἰς κακά. | 25Бога́тъ коле́блѧйсѧ подтвержда́етсѧ ѿ дрꙋгѡ́въ: ᲂу҆бо́гїй же пады́й ѿрѣ́ѧнъ бꙋ́детъ ѿ дрꙋгѡ́въ. |
| 26ἴχνος καρδίας ἐν ἀγαθοῖς πρόσωπον ἱλαρόν, καὶ εὕρεσις παραβολῶν διαλογισμοὶ μετὰ κόπων. | 26Бога́тꙋ поползнꙋ́вшꙋсѧ мно́зи застꙋ̑пницы, возглаго́ла нелѣ̑паѧ, и҆ ѡ҆правда́ша є҆го̀: |
| 27ᲂу҆бо́гїй поползнꙋ́сѧ, и҆ воспрети́ша є҆мꙋ̀, провѣща̀ ра́зꙋмъ, и҆ не да́ша є҆мꙋ̀ мѣ́ста. | |
| 28Бога́тый возглаго́ла, и҆ всѝ ᲂу҆молча́ша и҆ сло́во є҆гѡ̀ вознесо́ша да́же до ѡ҆́блакъ: | |
| 29ᲂу҆бо́гїй возглаго́ла, и҆ рѣ́ша: кто̀ се́й є҆́сть; и҆ а҆́ще преткне́тсѧ, низвратѧ́тъ є҆го̀. | |
| 30Добро̀ є҆́сть бога́тство, въ не́мже нѣ́сть грѣха̀, и҆ ѕла̀ є҆́сть нищета̀ во ᲂу҆стѣ́хъ нечести́вагѡ. | |
| 31Се́рдце человѣ́ческо и҆змѣнѧ́етъ лицѐ є҆гѡ̀, и҆лѝ на добро̀ и҆лѝ на ѕло̀. | |
| 32Слѣ́дъ се́рдца во благи́хъ лицѐ ве́селое, и҆ и҆з̾ѡбрѣ́тенїе при́тчей размышле́нїе со трꙋдо́мъ. |