Сїрахъ 38
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Τίμα ἰατρὸν πρὸς τὰς χρείας αὐτοῦ τιμαῖς αὐτοῦ, καὶ γὰρ αὐτὸν ἔκτισεν κύριος· | 1Почита́й врача̀ проти́вꙋ потре́бъ че́стїю є҆гѡ̀, и҆́бо гдⷭ҇ь созда̀ є҆го̀: |
| 2παρὰ γὰρ ὑψίστου ἐστὶν ἴασις, καὶ παρὰ βασιλέως λήμψεται δόμα. | 2ѿ вы́шнѧгѡ бо є҆́сть и҆сцѣле́нїе, и҆ ѿ царѧ̀ прїи́метъ да́ръ. |
| 3ἐπιστήμη ἰατροῦ ἀνυψώσει κεφαλὴν αὐτοῦ, καὶ ἔναντι μεγιστάνων θαυμασθήσεται. | 3Хꙋдо́жество врача̀ вознесе́тъ главꙋ̀ є҆гѡ̀, и҆ пред̾ вельмо́жами ᲂу҆диви́мь бꙋ́детъ. |
| 4κύριος ἔκτισεν ἐκ γῆς φάρμακα, καὶ ἀνὴρ φρόνιμος οὐ προσοχθιεῖ αὐτοῖς. | 4Гдⷭ҇ь созда̀ ѿ землѝ врачєва́нїѧ, и҆ мꙋ́жъ мꙋ́дрый не возгнꙋша́етсѧ и҆́ми. |
| 5οὐκ ἀπὸ ξύλου ἐγλυκάνθη ὕδωρ εἰς τὸ γνωσθῆναι τὴν ἰσχὺν αὐτοῦ; | 5Не ѿ дре́ва ли ѡ҆слади́сѧ вода̀, да позна́на бꙋ́детъ си́ла є҆гѡ̀; |
| 6καὶ αὐτὸς ἔδωκεν ἀνθρώποις ἐπιστήμην ἐνδοξάζεσθαι ἐν τοῖς θαυμασίοις αὐτοῦ· | 6И҆ то́й да́лъ є҆́сть хꙋдо́жество человѣ́кѡмъ, да сла́витсѧ въ чꙋдесѣ́хъ свои́хъ: |
| 7ἐν αὐτοῖς ἐθεράπευσεν καὶ ἦρεν τὸν πόνον αὐτοῦ, μυρεψὸς ἐν τούτοις ποιήσει μεῖγμα, | 7тѣ́ми ᲂу҆врачева̀ и҆ ѿѧ́тъ бѡлѣ́зни и҆́хъ. |
| 8καὶ οὐ μὴ συντελεσθῇ ἔργα αὐτοῦ, καὶ εἰρήνη παρ᾿ αὐτοῦ ἐστιν ἐπὶ προσώπου τῆς γῆς. | 8Мѷрова́рецъ си́ми состро́итъ смѣше́нїе, и҆ не сконча́ютсѧ дѣла̀ є҆гѡ̀, и҆ ми́ръ ѿ негѡ̀ є҆́сть на лицы̀ землѝ. |
| 9Τέκνον, ἐν ἀρρωστήματί σου μὴ παράβλεπε, ἀλλ᾿ εὖξαι κυρίῳ, καὶ αὐτὸς ἰάσεταί σε· | 9Ча́до, въ болѣ́зни твое́й не презира́й, но моли́сѧ гдⷭ҇еви, и҆ то́й тѧ̀ и҆сцѣли́тъ: |
| 10ἀπόστησον πλημμέλειαν καὶ εὔθυνον χεῖρας καὶ ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας καθάρισον καρδίαν· | 10ѿстꙋпѝ ѿ прегрѣше́нїѧ и҆ напра́ви рꙋ́цѣ, и҆ ѿ всѧ́кагѡ грѣха̀ ѡ҆чи́сти се́рдце( твоѐ) : |
| 11δὸς εὐωδίαν καὶ μνημόσυνον σεμιδάλεως καὶ λίπανον προσφορὰν ὡς μὴ ὑπάρχων. | 11да́ждь благоꙋха́нїе и҆ па́мѧть семїда́ла и҆ ᲂу҆ма́сти приноше́нїе, а҆́кибы не пе́рвѣе приносѧ́й: |
| 12καὶ ἰατρῷ δὸς τόπον, καὶ γὰρ αὐτὸν ἔκτισεν κύριος, καὶ μὴ ἀποστήτω σου, καὶ γὰρ αὐτοῦ χρεία. | 12и҆ да́ждь мѣ́сто врачꙋ̀, гдⷭ҇ь бо є҆го̀ созда̀: и҆ да не ᲂу҆дали́тсѧ ѿ тебє̀, потре́бенъ бо тѝ є҆́сть. |
| 13ἔστιν καιρὸς ὅτε καὶ ἐν χερσὶν αὐτῶν εὐοδία· | 13Є҆́сть вре́мѧ, є҆гда̀ въ рꙋкꙋ̀ є҆гѡ̀ благоꙋха́нїе: |
| 14καὶ γὰρ αὐτοὶ κυρίου δεηθήσονται, ἵνα εὐοδώσῃ αὐτοῖς ἀνάπαυσιν καὶ ἴασιν χάριν ἐμβιώσεως. | 14и҆́бо и҆ ті́и гдⷭ҇еви мо́лѧтсѧ, да ᲂу҆пра́витъ и҆̀мъ поко́й и҆ и҆сцѣле́нїе ра́ди ѡ҆здравле́нїѧ. |
| 15ὁ ἁμαρτάνων ἔναντι τοῦ ποιήσαντος αὐτὸν ἐμπέσοι εἰς χεῖρας ἰατροῦ. | 15Согрѣша́ѧй пред̾ сотво́ршимъ є҆го̀ впаде́тъ въ рꙋ́цѣ врачꙋ̀. |
| 16Τέκνον, ἐπὶ νεκρῷ κατάγαγε δάκρυα καὶ ὡς δεινὰ πάσχων ἔναρξαι θρήνου, κατὰ δὲ τὴν κρίσιν αὐτοῦ περίστειλον τὸ σῶμα αὐτοῦ καὶ μὴ ὑπερίδῃς τὴν ταφὴν αὐτοῦ. | 16Ча́до, над̾ мертвеце́мъ и҆сточѝ сле́зы и҆ ꙗ҆́коже ѕлѣ̀ стра́ждꙋщь начнѝ пла́чь: и҆ ꙗ҆́коже досто́итъ є҆мꙋ̀, соскꙋ́тай тѣ́ло є҆гѡ̀ и҆ не пре́зри погребе́нїѧ є҆гѡ̀. |
| 17πίκρανον κλαυθμὸν καὶ θέρμανον κοπετὸν καὶ ποίησον τὸ πένθος κατὰ τὴν ἀξίαν αὐτοῦ ἡμέραν μίαν καὶ δύο χάριν διαβολῆς καὶ παρακλήθητι λύπης ἕνεκα· | 17Го́рекъ сотворѝ пла́чь и҆ рыда́нїе тепло̀, и҆ сотворѝ сѣ́тованїе, ꙗ҆́коже є҆мꙋ̀ досто́итъ, де́нь є҆ди́нъ и҆ два̀ хꙋле́нїѧ ра́ди, и҆ ᲂу҆тѣ́шисѧ печа́ли ра́ди: |
| 18ἀπὸ λύπης γὰρ ἐκβαίνει θάνατος, καὶ λύπη καρδίας κάμψει ἰσχύν. | 18ѿ печа́ли бо сме́рть быва́етъ, и҆ печа́ль серде́чнаѧ слѧ́четъ крѣ́пость. |
| 19ἐν ἐπαγωγῇ παραμένει καὶ λύπη, καὶ βίος πτωχοῦ κατὰ καρδίας. | 19Въ нанесе́нїи пребыва́етъ и҆ печа́ль, и҆ житїѐ ни́щагѡ въ се́рдцы. |
| 20μὴ δῷς εἰς λύπην τὴν καρδίαν σου, ἀπόστησον αὐτὴν μνησθεὶς τὰ ἔσχατα· | 20Не да́ждь въ печа́ль се́рдца твоегѡ̀, ѡ҆ста́ви ю҆̀ помѧнꙋ́въ послѣ̑днѧѧ. |
| 21μὴ ἐπιλάθῃ, οὐ γάρ ἐστιν ἐπάνοδος, καὶ τοῦτον οὐκ ὠφελήσεις καὶ σεαυτὸν κακώσεις. | 21Не забꙋ́ди, нѣ́сть бо возвраще́нїѧ: и҆ є҆мꙋ̀ по́льзы не сотвори́ши, и҆ себѐ ѡ҆ѕло́биши. |
| 22μνήσθητι τὸ κρίμα μου, ὅτι οὕτως καὶ τὸ σόν· ἐμοὶ ἐχθὲς καὶ σοὶ σήμερον. | 22Помѧнѝ сꙋ́дъ є҆гѡ̀, ꙗ҆́кѡ си́це и҆ тво́й: мнѣ̀ вчера̀, а҆ тебѣ̀ дне́сь. |
| 23ἐν ἀναπαύσει νεκροῦ κατάπαυσον τὸ μνημόσυνον αὐτοῦ καὶ παρακλήθητι ἐν αὐτῷ ἐν ἐξόδῳ πνεύματος αὐτοῦ. | 23Въ поко́и мертвеца̀ ᲂу҆поко́й па́мѧть є҆гѡ̀, и҆ ᲂу҆тѣ́шисѧ ѡ҆ не́мъ во и҆схо́дѣ дꙋ́ха є҆гѡ̀. |
| 24Σοφία γραμματέως ἐν εὐκαιρίᾳ σχολῆς, καὶ ὁ ἐλασσούμενος πράξει αὐτοῦ σοφισθήσεται. | 24Премꙋ́дрость кни́жника во благовре́менїи пра́зднества, и҆ ᲂу҆малѧ́ѧйсѧ дѣѧ́нїемъ свои́мъ ᲂу҆премꙋ́дритсѧ. |
| 25τί σοφισθήσεται ὁ κρατῶν ἀρότρου καὶ καυχώμενος ἐν δόρατι κέντρου, βόας ἐλαύνων καὶ ἀναστρεφόμενος ἐν ἔργοις αὐτῶν, καὶ ἡ διήγησις αὐτοῦ ἐν υἱοῖς ταύρων; | 25Чи́мъ ᲂу҆мꙋдри́тсѧ держа́й ѡ҆ра́ло и҆ хвалѧ́йсѧ ѻ҆стно́мъ, гонѧ́й волы̀ и҆ ѡ҆браща́ѧйсѧ въ дѣ́лѣхъ и҆́хъ, и҆ по́вѣсть є҆гѡ̀ въ сынѣ́хъ ю҆́нчихъ; |
| 26καρδίαν αὐτοῦ δώσει ἐκδοῦναι αὔλακας, καὶ ἡ ἀγρυπνία αὐτοῦ εἰς χορτάσματα δαμάλεων. | 26Се́рдце своѐ да́стъ возры́ти бразды̑, и҆ бдѣ́нїе є҆гѡ̀ на насыще́нїихъ ю҆́ницъ. |
| 27οὕτως πᾶς τέκτων καὶ ἀρχιτέκτων, ὅστις νύκτωρ ὡς ἡμέρας διάγει· οἱ γλύφοντες γλύμματα σφραγίδων, καὶ ἡ ἐπιμονὴ αὐτοῦ ἀλλοιῶσαι ποικιλίαν· καρδίαν αὐτοῦ δώσει εἰς ὁμοιῶσαι ζωγραφίαν, καὶ ἡ ἀγρυπνία αὐτοῦ τελέσαι ἔργον. | 27Та́кѡ всѧ́къ древодѣ́лѧ и҆ а҆рхїте́ктѡнъ, и҆́же нѡ́щи ꙗ҆́кѡ дни̑ провожда́етъ, дѣ́лаѧ и҆зваѧ̑нїѧ печа́тей, и҆ прилѣжа́нїе є҆гѡ̀ и҆змѣни́ти разли́чїе: |
| 28οὕτως χαλκεὺς καθήμενος ἐγγὺς ἄκμονος καὶ καταμανθάνων ἔργα σιδήρου· ἀτμὶς πυρὸς τήξει σάρκας αὐτοῦ, καὶ ἐν θέρμῃ καμίνου διαμαχήσεται· φωνῇ σφύρης κλινεῖ τὸ οὖς αὐτοῦ, καὶ κατέναντι ὁμοιώματος σκεύους οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ· καρδίαν αὐτοῦ δώσει εἰς συντέλειαν ἔργων, καὶ ἡ ἀγρυπνία αὐτοῦ κοσμῆσαι ἐπὶ συντελείας. | 28се́рдце своѐ да́стъ ᲂу҆подо́бити живописа́нїе, и҆ бдѣ́нїе є҆гѡ̀ є҆́же соверши́ти дѣ́ло. |
| 29οὕτως κεραμεὺς καθήμενος ἐν ἔργῳ αὐτοῦ καὶ συστρέφων ἐν ποσὶν αὐτοῦ τροχόν, ὃς ἐν μερίμνῃ κεῖται διὰ παντὸς ἐπὶ τὸ ἔργον αὐτοῦ, καὶ ἐναρίθμιος πᾶσα ἡ ἐργασία αὐτοῦ· | 29Та́кожде и҆ кова́чь сѣдѧ̀ бли́з̾ на́ковальни и҆ соглѧ́даѧй дѣ́ло желѣ́за: кꙋре́нїе ѻ҆гнѧ̀ ᲂу҆дрꙋчи́тъ тѣ́ло є҆гѡ̀, и҆ теплото́ю пе́щи ᲂу҆трꙋди́тсѧ: |
| 30ἐν βραχίονι αὐτοῦ τυπώσει πηλὸν καὶ πρὸ ποδῶν κάμψει ἰσχὺν αὐτοῦ· καρδίαν ἐπιδώσει συντελέσαι τὸ χρῖσμα, καὶ ἡ ἀγρυπνία αὐτοῦ καθαρίσαι κάμινον. | 30гла́съ мла́та ѡ҆бнови́тъ ᲂу҆́хо є҆гѡ̀, и҆ прѧ́мѡ подо́бїю сосꙋ́да ѻ҆́чи є҆гѡ̀: |
| 31Πάντες οὗτοι εἰς χεῖρας αὐτῶν ἐνεπίστευσαν, καὶ ἕκαστος ἐν τῷ ἔργῳ αὐτοῦ σοφίζεται· | 31се́рдце своѐ вда́стъ на сконча́нїе дѣ́лъ, и҆ бдѣ́нїе є҆гѡ̀ ᲂу҆краси́ти до конца̀. |
| 32ἄνευ αὐτῶν οὐκ οἰκισθήσεται πόλις, καὶ οὐ παροικήσουσιν οὐδὲ περιπατήσουσιν. | 32Та́кожде и҆ скꙋде́льникъ сѣдѧ̀ на дѣ́лѣ свое́мъ и҆ вертѧ̀ нога́ма свои́ма ко́ло, |
| 33ἀλλ᾿ εἰς βουλὴν λαοῦ οὐ ζητηθήσονται καὶ ἐν ἐκκλησίᾳ οὐχ ὑπεραλοῦνται· ἐπὶ δίφρον δικαστοῦ οὐ καθιοῦνται καὶ διαθήκην κρίματος οὐ διανοηθήσονται. | 33и҆́же въ печа́ли лежи́тъ вы́нꙋ на дѣ́лѣ свое́мъ, и҆счислѧ́емо всѐ дѣ́ланїе є҆гѡ̀: |
| 34οὐδὲ μὴ ἐκφάνωσιν παιδείαν καὶ κρίμα καὶ ἐν παραβολαῖς οὐχ εὑρεθήσονται, ἀλλὰ κτίσμα αἰῶνος στηρίσουσιν, καὶ ἡ δέησις αὐτῶν ἐν ἐργασίᾳ τέχνης. | 34мы́шцею свое́ю воѡбрази́тъ бре́нїе и҆ пред̾ нога́ма преклони́тъ крѣ́пость є҆гѡ̀: |
| 35се́рдце своѐ вда́стъ сконча́ти сосꙋ́дъ, и҆ бдѣ́нїе є҆гѡ̀ ѡ҆чи́стити пе́щь. | |
| 36Всѝ сі́и на рꙋ́ки своѧ̑ надѣ́ютсѧ, и҆ кі́йждо въ дѣ́лѣ свое́мъ ᲂу҆мꙋдрѧ́етсѧ. | |
| 37Без̾ тѣ́хъ не насели́тсѧ гра́дъ, и҆ не вселѧ́тсѧ, ни похо́дѧтъ и҆ въ собо́рище не во́змꙋтсѧ: | |
| 38на престо́лѣ же сꙋді́й не сѧ́дꙋтъ и҆ завѣ́та сꙋдꙋ̀ не размы́слѧтъ, нижѐ и҆́мꙋтъ и҆звѣща́ти наказа́нїѧ и҆ сꙋда̀, и҆ въ при́тчахъ не ѡ҆брѧ́щꙋтсѧ: | |
| 39но то́кмѡ зда́нїємъ житє́йскимъ прилѣжа́тъ, и҆ моле́нїе и҆́хъ въ дѣ́ланїи хꙋдо́жества. |