Сїрахъ 39
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Πλὴν τοῦ ἐπιδιδόντος τὴν ψυχὴν αὐτοῦ καὶ διανοουμένου ἐν νόμῳ ὑψίστου, σοφίαν πάντων ἀρχαίων ἐκζητήσει καὶ ἐν προφητείαις ἀσχοληθήσεται, | 1То́чїю вдаѧ́й дꙋ́шꙋ свою̀ и҆ размышлѧ́ѧй въ зако́нѣ вы́шнѧгѡ премꙋ́дрости всѣ́хъ дре́внихъ взы́щетъ и҆ во прⷪ҇ро́чествїихъ поꙋча́тисѧ бꙋ́детъ: |
| 2διήγησιν ἀνδρῶν ὀνομαστῶν συντηρήσει καὶ ἐν στροφαῖς παραβολῶν συνεισελεύσεται, | 2пѡ́вѣсти мꙋже́й и҆мени́тыхъ соблюде́тъ и҆ во и҆зви̑тїѧ при́тчей совни́детъ, |
| 3ἀπόκρυφα παροιμιῶν ἐκζητήσει καὶ ἐν αἰνίγμασι παραβολῶν ἀναστραφήσεται. | 3сокровє́ннаѧ при́тчей и҆зы́щетъ и҆ въ гада́нїи при́тчей поживе́тъ, |
| 4ἀνὰ μέσον μεγιστάνων ὑπηρετήσει καὶ ἔναντι ἡγουμένων ὀφθήσεται· ἐν γῇ ἀλλοτρίων ἐθνῶν διελεύσεται, ἀγαθὰ γὰρ καὶ κακὰ ἐν ἀνθρώποις ἐπείρασεν. | 4посредѣ̀ вельмо́жъ послꙋ́житъ и҆ пред̾ старѣ́йшинꙋ ꙗ҆ви́тсѧ, |
| 5τὴν καρδίαν αὐτοῦ ἐπιδώσει ὀρθρίσαι πρὸς κύριον τὸν ποιήσαντα αὐτὸν καὶ ἔναντι ὑψίστου δεηθήσεται· καὶ ἀνοίξει στόμα αὐτοῦ ἐν προσευχῇ καὶ περὶ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτοῦ δεηθήσεται. | 5въ землѝ чꙋжди́хъ ꙗ҆зы̑къ про́йдетъ, добро́ бо и҆ ѕло̀ въ человѣ́цѣхъ и҆скꙋсѝ. |
| 6ἐὰν κύριος ὁ μέγας θελήσῃ, πνεύματι συνέσεως ἐμπλησθήσεται· αὐτὸς ἀνομβρήσει ῥήματα σοφίας αὐτοῦ καὶ ἐν προσευχῇ ἐξομολογήσεται κυρίῳ· | 6Се́рдце своѐ вда́стъ ᲂу҆́треневати ко гдⷭ҇ꙋ сотво́ршемꙋ є҆го̀ и҆ пред̾ вы́шнимъ помо́литсѧ, и҆ ѿве́рзетъ ᲂу҆ста̀ своѧ̑ на моли́твꙋ и҆ ѡ҆ грѣсѣ́хъ свои́хъ помо́литсѧ. |
| 7αὐτὸς κατευθυνεῖ βουλὴν αὐτοῦ καὶ ἐπιστήμην καὶ ἐν τοῖς ἀποκρύφοις αὐτοῦ διανοηθήσεται· | 7А҆́ще гдⷭ҇ь ве́лїй восхо́щетъ, дꙋ́хомъ ра́зꙋма и҆спо́лнитсѧ: |
| 8αὐτὸς ἐκφανεῖ παιδείαν διδασκαλίας αὐτοῦ καὶ ἐν νόμῳ διαθήκης κυρίου καυχήσεται. | 8то́й ѡ҆дожди́тъ глаго́лы премꙋ́дрости своеѧ̀ и҆ въ моли́твѣ и҆сповѣ́стсѧ гдⷭ҇еви, |
| 9αἰνέσουσιν τὴν σύνεσιν αὐτοῦ πολλοί, καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος οὐκ ἐξαλειφθήσεται· οὐκ ἀποστήσεται τὸ μνημόσυνον αὐτοῦ, καὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ ζήσεται εἰς γενεὰς γενεῶν· | 9то́й ᲂу҆пра́витъ совѣ́тъ є҆гѡ̀ и҆ хꙋдо́жество и҆ въ сокрове́нныхъ є҆гѡ̀ размышлѧ́ти бꙋ́детъ, |
| 10τὴν σοφίαν αὐτοῦ διηγήσονται ἔθνη, καὶ τὸν ἔπαινον αὐτοῦ ἐξαγγελεῖ ἐκκλησία· | 10то́й и҆звѣсти́тъ наказа́нїе ᲂу҆че́нїѧ є҆гѡ̀ и҆ въ зако́нѣ завѣ́та гдⷭ҇нѧ похва́литсѧ. |
| 11ἐὰν ἐμμείνῃ, ὄνομα καταλείψει ἢ χίλιοι, καὶ ἐὰν ἀναπαύσηται, ἐκποιεῖ αὐτῷ. | 11Восхва́лѧтъ ра́зꙋмъ є҆гѡ̀ мно́зи, и҆ до вѣ́ка не поги́бнетъ: |
| 12Ἔτι διανοηθεὶς ἐκδιηγήσομαι καὶ ὡς διχομηνία ἐπληρώθην. | 12не ѿи́детъ па́мѧть є҆гѡ̀, и҆ и҆́мѧ є҆гѡ̀ поживе́тъ въ ро́ды родѡ́въ: |
| 13εἰσακούσατέ μου, υἱοὶ ὅσιοι, καὶ βλαστήσατε ὡς ῥόδον φυόμενον ἐπὶ ῥεύματος ὑγροῦ | 13премꙋ́дрость є҆гѡ̀ повѣ́дѧтъ ꙗ҆зы́цы, и҆ хвалꙋ̀ є҆гѡ̀ и҆сповѣ́сть цр҃ковь. |
| 14καὶ ὡς λίβανος εὐωδιάσατε ὀσμὴν καὶ ἀνθήσατε ἄνθος ὡς κρίνον. διάδοτε ὀσμὴν καὶ αἰνέσατε ᾆσμα, εὐλογήσατε κύριον ἐπὶ πᾶσιν τοῖς ἔργοις, | 14А҆́ще пребꙋ́детъ, приꙋсво́итъ себѣ̀, и҆ а҆́ще почі́етъ, и҆́мѧ ѡ҆ста́витъ па́че ты́сѧщъ. |
| 15δότε τῷ ὀνόματι αὐτοῦ μεγαλωσύνην καὶ ἐξομολογήσασθε ἐν αἰνέσει αὐτοῦ ἐν ᾠδαῖς χειλέων καὶ ἐν κινύραις καὶ οὕτως ἐρεῖτε ἐν ἐξομολογήσει | 15Є҆щѐ размы́сливъ повѣ́мъ, и҆ ꙗ҆́коже лꙋны̀ полнота̀ напо́лнихсѧ. |
| 16Τὰ ἔργα κυρίου πάντα ὅτι καλὰ σφόδρα, καὶ πᾶν πρόσταγμα ἐν καιρῷ αὐτοῦ ἔσται· οὐκ ἔστιν εἰπεῖν Τί τοῦτο; εἰς τί τοῦτο; πάντα γὰρ ἐν καιρῷ αὐτοῦ ζητηθήσεται. | 16Послꙋ́шайте менѐ, преподо́бнїи сы́нове, и҆ прозѧ́бните ꙗ҆́кѡ ши́пки произраста́ющыѧ при пото́цѣ се́льнѣмъ, |
| 17ἐν λόγῳ αὐτοῦ ἔστη ὡς θιμωνιὰ ὕδωρ καὶ ἐν ῥήματι στόματος αὐτοῦ ἀποδοχεῖα ὑδάτων. | 17и҆ ꙗ҆́коже лїва́нъ дади́те благово́нїе, |
| 18ἐν προστάγματι αὐτοῦ πᾶσα ἡ εὐδοκία, καὶ οὐκ ἔστιν ὃς ἐλαττώσει τὸ σωτήριον αὐτοῦ. | 18и҆ процвѣти́те цвѣ́тъ ꙗ҆́кѡ крі́нъ, преподади́те воню̀ и҆ воспо́йте пѣ́снь. |
| 19ἔργα πάσης σαρκὸς ἐνώπιον αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἔστιν κρυβῆναι ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ· | 19Благослови́те гдⷭ҇а во всѣ́хъ дѣ́лѣхъ є҆гѡ̀, дади́те и҆́мени є҆гѡ̀ вели́чїе и҆ и҆сповѣ́дайтесѧ во хвале́нїи є҆гѡ̀, |
| 20ἀπὸ τοῦ αἰῶνος εἰς τὸν αἰῶνα ἐπέβλεψεν, καὶ οὐθέν ἐστιν θαυμάσιον ἐναντίον αὐτοῦ. | 20въ пѣ́снехъ ᲂу҆сте́нъ и҆ въ гꙋ́слехъ, и҆ си́це рцы́те во и҆сповѣ́данїи: |
| 21οὐκ ἔστιν εἰπεῖν Τί τοῦτο; εἰς τί τοῦτο; πάντα γὰρ εἰς χρείας αὐτῶν ἔκτισται. | 21дѣла̀ гдⷭ҇нѧ всѧ̑ ꙗ҆́кѡ дѡбра̀ ѕѣлѡ̀, и҆ всѧ́ко повелѣ́нїе во вре́мѧ своѐ бꙋ́детъ. |
| 22Ἡ εὐλογία αὐτοῦ ὡς ποταμὸς ἐπεκάλυψεν καὶ ὡς κατακλυσμὸς ξηρὰν ἐμέθυσεν· | 22И҆ нѣ́сть рещѝ: что̀ сїѐ; на что̀ сїѐ; всѧ̑ бо сїѧ̑ во вре́мѧ своѐ взы̑скана бꙋ́дꙋтъ. |
| 23οὕτως ὀργὴν αὐτοῦ ἔθνη κληρονομήσει, ὡς μετέστρεψεν ὕδατα εἰς ἅλμην. | 23Сло́вомъ є҆гѡ̀ ста̀ вода̀ ꙗ҆́кѡ сто́гъ, и҆ гл҃го́ломъ ᲂу҆́стъ є҆гѡ̀ прїѧ́тєлища вѡдна́ѧ. |
| 24αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ τοῖς ὁσίοις εὐθεῖαι, οὕτως τοῖς ἀνόμοις προσκόμματα· | 24Повелѣ́нїемъ є҆гѡ̀ всѧ́кое благоволе́нїе, и҆ нѣ́сть, и҆́же ᲂу҆ма́литъ спⷭ҇нїе є҆гѡ̀. |
| 25ἀγαθὰ τοῖς ἀγαθοῖς ἔκτισται ἀπ᾿ ἀρχῆς, οὕτως τοῖς ἁμαρτωλοῖς κακά. | 25Дѣла̀ всѧ́кїѧ пло́ти пред̾ ни́мъ, и҆ нѣ́сть ᲂу҆кры́тисѧ ѿ ѻ҆че́съ є҆гѡ̀: |
| 26ἀρχὴ πάσης χρείας εἰς ζωὴν ἀνθρώπου, ὕδωρ καὶ πῦρ καὶ σίδηρος καὶ ἅλας καὶ σεμίδαλις πυροῦ καὶ γάλα καὶ μέλι, αἷμα σταφυλῆς καὶ ἔλαιον καὶ ἱμάτιον· | 26ѿ вѣ́ка на вѣ́къ призрѣ̀, и҆ ничто́же є҆́сть ди́вно пред̾ ни́мъ. |
| 27ταῦτα πάντα τοῖς εὐσεβέσιν εἰς ἀγαθά, οὕτως τοῖς ἁμαρτωλοῖς τραπήσεται εἰς κακά. | 27Нѣ́сть рещѝ: что̀ сїѐ; на что̀ сїѐ; всѧ̑ бо на потре́бꙋ и҆́хъ создана̑ бы́ша. |
| 28Ἔστιν πνεύματα, ἃ εἰς ἐκδίκησιν ἔκτισται καὶ ἐν θυμῷ αὐτοῦ ἐστερέωσεν μάστιγας αὐτῶν· ἐν καιρῷ συντελείας ἰσχὺν ἐκχεοῦσιν καὶ τὸν θυμὸν τοῦ ποιήσαντος αὐτοὺς κοπάσουσιν. | 28Блгⷭ҇ве́нїе є҆гѡ̀ ꙗ҆́кѡ рѣка̀ покры̀ и҆ ꙗ҆́кѡ пото́къ сꙋ́шꙋ напоѝ: |
| 29πῦρ καὶ χάλαζα καὶ λιμὸς καὶ θάνατος, πάντα ταῦτα εἰς ἐκδίκησιν ἔκτισται· | 29си́це гнѣ́въ є҆гѡ̀ ꙗ҆зы́цы наслѣ́дѧтъ, ꙗ҆́кѡ превратѝ во́дꙋ въ сла́ность. |
| 30θηρίων ὀδόντες καὶ σκορπίοι καὶ ἔχεις καὶ ῥομφαία ἐκδικοῦσα εἰς ὄλεθρον ἀσεβεῖς· | 30Пꙋтїѐ є҆гѡ̀ преподѡ́бнымъ пра́ви, та́кѡ беззако́нникѡмъ претыка̑нїѧ. |
| 31ἐν τῇ ἐντολῇ αὐτοῦ εὐφρανθήσονται καὶ ἐπὶ τῆς γῆς εἰς χρείας ἑτοιμασθήσονται καὶ ἐν καιροῖς αὐτῶν οὐ παραβήσονται λόγον. | 31Блага̑ѧ благи̑мъ создана̑ бы́ша и҆з̾ нача́ла, та́кожде грѣ̑шнымъ ѕла̑ѧ. |
| 32Διὰ τοῦτο ἐξ ἀρχῆς ἐστηρίχθην καὶ διενοήθην καὶ ἐν γραφῇ ἀφῆκα | 32Нача́ло всѧ́кїѧ потре́бы въ житїѐ человѣ́кꙋ, вода̀ и҆ ѻ҆́гнь, и҆ желѣ́зо и҆ со́ль, и҆ семїда́лъ пшени́цы и҆ млеко̀ и҆ ме́дъ, кро́вь гро́здова и҆ ма́сло и҆ ри́за: |
| 33Τὰ ἔργα κυρίου πάντα ἀγαθὰ καὶ πᾶσαν χρείαν ἐν ὥρᾳ αὐτῆς χορηγήσει, | 33всѧ̑ сїѧ̑ благочести̑вымъ во блага̑ѧ, си́це и҆ грѣ́шникѡмъ превратѧ́тсѧ во ѕла̑ѧ. |
| 34καὶ οὐκ ἔστιν εἰπεῖν Τοῦτο τούτου πονηρότερον, πάντα γὰρ ἐν καιρῷ εὐδοκιμηθήσεται. | 34Сꙋ́ть дꙋ́си, и҆̀же со́здани бы́ша на ме́сть и҆ ꙗ҆́ростїю свое́ю ᲂу҆тверди́ша ра̑ны и҆̀мъ: |
| 35καὶ νῦν ἐν πάσῃ καρδίᾳ καὶ στόματι ὑμνήσατε καὶ εὐλογήσατε τὸ ὄνομα κυρίου. | 35во вре́мѧ сконча́нїѧ и҆злїю́тъ крѣ́пость и҆ ꙗ҆́рость сотво́ршагѡ и҆̀хъ соверша́тъ. |
| 36Ѻ҆́гнь и҆ гра́дъ, и҆ гла́дъ и҆ сме́рть, всѧ̑ сїѧ̑ создана̑ бы́ша на ме́сть: | |
| 37зꙋ́бы ѕвѣре́й и҆ скорпі̑и, и҆ є҆хі̑дны и҆ ме́чь ѿмща́ѧй въ поги́бель нечести́выхъ, | |
| 38въ за́повѣдехъ є҆гѡ̀ возвеселѧ́тсѧ, и҆ на землѝ на потре́бꙋ ᲂу҆гото́вѧтсѧ, и҆ во бремена́хъ свои́хъ не и҆́мꙋтъ прейтѝ сло́ва. | |
| 39Сегѡ̀ ра́ди и҆спе́рва ᲂу҆тверди́хсѧ и҆ размы́слихъ и҆ въ писа́нїи ѡ҆ста́вихъ: | |
| 40всѧ̑ дѣла̀ гдⷭ҇нѧ бла̑га, и҆ всю̀ потре́бꙋ во вре́мѧ своѐ пода́стъ: | |
| 41и҆ нѣ́сть рещѝ: сїѐ сегѡ̀ ѕлѣ́е: всѧ̑ бо во вре́мѧ на ᲂу҆гожде́нїе бꙋ́дꙋтъ. | |
| 42И҆ нн҃ѣ всѣ́мъ се́рдцемъ и҆ ᲂу҆сты̑ воспо́йте и҆ благослови́те и҆́мѧ гдⷭ҇не. |