Сїрахъ 31
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Ἀγρυπνία πλούτου ἐκτήκει σάρκας, καὶ ἡ μέριμνα αὐτοῦ ἀφιστᾷ ὕπνον. | 1Бдѣ́нїе бога́тства растлева́етъ плѡ́ти, и҆ попече́нїе є҆гѡ̀ ѿго́нитъ со́нъ: |
| 2μέριμνα ἀγρυπνίας ἀποστήσει νυσταγμόν, καὶ ἀρρώστημα βαρὺ ἐκνήψει ὕπνον. | 2печа́ль бдѣ́нїѧ ѿторга́етъ дрема́нїе, и҆ недꙋ́гъ лю́тъ ѿима́етъ со́нъ. |
| 3ἐκοπίασεν πλούσιος ἐν συναγωγῇ χρημάτων καὶ ἐν τῇ ἀναπαύσει ἐμπίμπλαται τῶν τρυφημάτων αὐτοῦ. | 3Трꙋди́тсѧ бога́тый въ собира́нїи бога́тства и҆ въ поко́и насыща́етсѧ сла́достей свои́хъ: |
| 4ἐκοπίασεν πτωχὸς ἐν ἐλαττώσει βίου καὶ ἐν τῇ ἀναπαύσει ἐπιδεὴς γίνεται. | 4трꙋди́тсѧ ᲂу҆бо́гїй во ᲂу҆мале́нїи житїѧ̀, и҆ въ поко́и скꙋ́дный быва́етъ. |
| 5Ὁ ἀγαπῶν χρυσίον οὐ δικαιωθήσεται, καὶ ὁ διώκων διάφορα ἐν αὐτοῖς πλανηθήσεται. | 5Любѧ́й зла́то не ѡ҆правди́тсѧ, и҆ гонѧ́й растлѣ́нїе си́мъ насы́титсѧ. |
| 6πολλοὶ ἐδόθησαν εἰς πτῶμα χάριν χρυσίου, καὶ ἐγενήθη ἡ ἀπώλεια αὐτῶν κατὰ πρόσωπον αὐτῶν. | 6Мно́зи падо́ша зла́та ра́ди, и҆ бы́сть па́гꙋба и҆́хъ прѧ́мѡ лицꙋ̀ и҆́хъ. |
| 7ξύλον προσκόμματός ἐστιν τοῖς ἐνθουσιάζουσιν αὐτῷ, καὶ πᾶς ἄφρων ἁλώσεται ἐν αὐτῷ. | 7Дре́во претыка́нїѧ є҆́сть всѣ̑мъ жрꙋ́щымъ є҆мꙋ̀, и҆ всѧ́къ безꙋ́мливъ ꙗ҆́тъ бꙋ́детъ и҆́мъ. |
| 8μακάριος πλούσιος, ὃς εὑρέθη ἄμωμος καὶ ὃς ὀπίσω χρυσίου οὐκ ἐπορεύθη· | 8Блаже́нъ бога́тый, и҆́же ѡ҆брѣ́тесѧ без̾ поро́ка и҆ и҆́же в̾слѣ́дъ зла́та не и҆́де. |
| 9τίς ἐστιν; καὶ μακαριοῦμεν αὐτόν· ἐποίησεν γὰρ θαυμάσια ἐν λαῷ αὐτοῦ. | 9Кто̀ є҆́сть се́й; и҆ ᲂу҆блажи́мъ є҆го̀, сотвори́ бо ди̑внаѧ въ лю́дехъ свои́хъ. |
| 10τίς ἐδοκιμάσθη ἐν αὐτῷ καὶ ἐτελειώθη; καὶ ἔσται αὐτῷ εἰς καύχησιν. τίς ἐδύνατο παραβῆναι καὶ οὐ παρέβη, καὶ ποιῆσαι κακὰ καὶ οὐκ ἐποίησεν; | 10Кто̀ и҆скꙋше́нъ и҆́мъ и҆ соверше́нъ бы́сть; и҆ бꙋ́детъ на похвале́нїе. |
| 11στερεωθήσεται τὰ ἀγαθὰ αὐτοῦ, καὶ τὰς ἐλεημοσύνας αὐτοῦ ἐκδιηγήσεται ἐκκλησία. | 11Кто̀ мо́глъ престꙋпи́ти, и҆ не престꙋпѝ, и҆ ѕло̀ сотвори́ти, и҆ не сотворѝ; |
| 12Ἐπὶ τραπέζης μεγάλης ἐκάθισας; μὴ ἀνοίξῃς ἐπ᾿ αὐτῆς φάρυγγά σου καὶ μὴ εἴπῃς Πολλά γε τὰ ἐπ᾿ αὐτῆς· | 12Оу҆твердѧ́тсѧ блага̑ѧ є҆гѡ̀, и҆ ми́лѡстыни є҆гѡ̀ и҆сповѣ́сть собра́нїе. |
| 13μνήσθητι ὅτι κακὸν ὀφθαλμὸς πονηρός. πονηρότερον ὀφθαλμοῦ τί ἔκτισται; διὰ τοῦτο ἀπὸ παντὸς προσώπου δακρύει. | 13Сѣ́лъ ли є҆сѝ при трапе́зѣ вели́цѣй, не разве́рзи на не́й горта́ни твоегѡ̀ |
| 14οὗ ἐὰν ἐπιβλέψῃ, μὴ ἐκτείνῃς χεῖρα καὶ μὴ συνθλίβου αὐτῷ ἐν τρυβλίῳ. | 14и҆ не рцы̀: мно́гѡ на не́й є҆́сть. Помѧнѝ, ꙗ҆́кѡ ѕло̀ є҆́сть ѻ҆́ко лꙋка́во. |
| 15νόει τὰ τοῦ πλησίον ἐκ σεαυτοῦ καὶ ἐπὶ παντὶ πράγματι διανοοῦ. | 15Лꙋка́внѣе ѻ҆́ка что̀ є҆́сть со́здано; сегѡ̀ ра́ди ѡ҆ ко́ей- либо ве́щи слези́тъ. |
| 16φάγε ὡς ἄνθρωπος τὰ παρακείμενά σοι καὶ μὴ διαμασῶ, μὴ μισηθῇς. | 16И҆дѣ́же а҆́ще ᲂу҆́зриши, не простира́й рꙋкѝ и҆ не гнети́сѧ съ ни́мъ въ соли́ло. |
| 17παῦσαι πρῶτος χάριν παιδείας καὶ μὴ ἀπληστεύου, μήποτε προσκόψῃς· | 17Разсꙋжда́й, ꙗ҆̀же сꙋ́ть и҆́скреннѧгѡ, ѿ тебє̀ сама́гѡ, и҆ ѡ҆ всѧ́цѣй ве́щи размышлѧ́й. |
| 18καὶ εἰ ἀνὰ μέσον πλειόνων ἐκάθισας, πρότερος αὐτῶν μὴ ἐκτείνῃς τὴν χεῖρά σου. | 18Ꙗ҆́ждь ꙗ҆́кѡ человѣ́къ предлежа́щее тѝ и҆ не пресыща́йсѧ, да не возненави́дѣнъ бꙋ́деши. |
| 19Ὡς ἱκανὸν ἀνθρώπῳ πεπαιδευμένῳ τὸ ὀλίγον, καὶ ἐπὶ τῆς κοίτης αὐτοῦ οὐκ ἀσθμαίνει. | 19Преста́ни пе́рвый ра́ди наказа́нїѧ и҆ не пресыща́йсѧ, да не преткне́шисѧ: |
| 20ὕπνος ὑγιείας ἐπὶ ἐντέρῳ μετρίῳ· ἀνέστη πρωί, καὶ ἡ ψυχὴ αὐτοῦ μετ᾿ αὐτοῦ. πόνος ἀγρυπνίας καὶ χολέρας καὶ στρόφος μετὰ ἀνδρὸς ἀπλήστου· | 20и҆ а҆́ще сѧ́деши посредѣ̀ мно́гихъ, пе́рвѣе и҆́хъ не прострѝ рꙋкѝ твоеѧ̀. |
| 21καὶ εἰ ἐβιάσθης ἐν ἐδέσμασιν, ἀνάστα ἔμεσον πόρρω, καὶ ἀναπαύσῃ. | 21Ко́ль дово́льно человѣ́кꙋ нака́занномꙋ ма́лое, и҆ на ѻ҆дрѣ̀ свое́мъ не постра́ждетъ ѕла̀. |
| 22ἄκουσόν μου, τέκνον, καὶ μὴ ἐξουδενήσῃς με, καὶ ἐπ᾿ ἐσχάτων εὑρήσεις τοὺς λόγους μου· ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου γίνου ἐντρεχής, καὶ πᾶν ἀρρώστημα οὐ μή σοι ἀπαντήσῃ. | 22Со́нъ здра́вый ѿ чре́ва ᲂу҆мѣ́ренна: воста̀ заꙋ́тра, и҆ дꙋша̀ є҆гѡ̀ съ ни́мъ: |
| 23λαμπρὸν ἐπ᾿ ἄρτοις εὐλογήσει χείλη, καὶ ἡ μαρτυρία τῆς καλλονῆς αὐτοῦ πιστή. | 23трꙋ́дъ бдѣ́нїѧ и҆ холе́ра и҆ чревоболѣ́нїе съ мꙋ́жемъ ненасы́тнымъ. |
| 24πονηρῷ ἐπ᾿ ἄρτῳ διαγογγύσει πόλις, καὶ ἡ μαρτυρία τῆς πονηρίας αὐτοῦ ἀκριβής. | 24И҆ а҆́ще ѡ҆тѧготи́лсѧ є҆сѝ бра́шны, воста́ни ѿ трапе́зы и҆ почі́еши. |
| 25Ἐν οἴνῳ μὴ ἀνδρίζου· πολλοὺς γὰρ ἀπώλεσεν ὁ οἶνος. | 25Послꙋ́шай менѐ, ча́до, и҆ не ᲂу҆ничижѝ менѐ, и҆ на послѣ́докъ ѡ҆брѧ́щеши словеса̀ моѧ̑. |
| 26κάμινος δοκιμάζει στόμωμα ἐν βαφῇ, οὕτως οἶνος καρδίας ἐν μάχῃ ὑπερηφάνων. | 26Во всѣ́хъ дѣ́лѣхъ твои́хъ бꙋ́ди тща́теленъ, и҆ всѧ́къ недꙋ́гъ не и҆́мать пристꙋпи́ти къ тебѣ̀. |
| 27ἔφισον ζωῆς οἶνος ἀνθρώποις, ἐὰν πίνῃς αὐτὸν ἐν μέτρῳ αὐτοῦ. τίς ζωὴ ἐλασσουμένῳ οἴνῳ; καὶ αὐτὸς ἔκτισται εἰς εὐφροσύνην ἀνθρώποις. | 27Ще́драго хлѣ́бами благословѧ́тъ ᲂу҆стнѣ̀, и҆ послꙋ́шество добро́ты є҆гѡ̀ вѣ́рно. |
| 28ἀγαλλίαμα καρδίας καὶ εὐφροσύνη ψυχῆς οἶνος πινόμενος ἐν καιρῷ αὐτάρκης· | 28На скꙋпа́го въ хлѣ́бѣхъ поро́пщетъ гра́дъ, и҆ послꙋ́шество ѕло́бы є҆гѡ̀ и҆звѣ́стно. |
| 29πικρία ψυχῆς οἶνος πινόμενος πολὺς ἐν ἐρεθισμῷ καὶ ἀντιπτώματι. | 29Въ вїнѣ̀ не мꙋжа́йсѧ, мно́гихъ бо погꙋбѝ вїно̀. |
| 30πληθύνει μέθη θυμὸν ἄφρονος εἰς πρόσκομμα ἐλαττῶν ἰσχὺν καὶ προσποιῶν τραύματα. | 30Пе́щь и҆скꙋша́етъ желѣ́зо въ кале́нїи, та́кѡ вїно̀ сердца̀ го́рдыхъ во пїѧ́нствѣ. |
| 31ἐν συμποσίῳ οἴνου μὴ ἐλέγξῃς τὸν πλησίον καὶ μὴ ἐξουθενήσῃς αὐτὸν ἐν εὐφροσύνῃ αὐτοῦ· λόγον ὀνειδισμοῦ μὴ εἴπῃς αὐτῷ καὶ μὴ αὐτὸν θλίψῃς ἐν ἀπαιτήσει. | 31Поле́зно вїно̀ животꙋ̀ человѣ́чꙋ, а҆́ще пїе́ши є҆̀ въ мѣ́рꙋ є҆гѡ̀. |
| 32Кі́й живо́тъ побѣжда́емомꙋ вїно́мъ; сїе́ бо на весе́лїе человѣ́кѡмъ со́здано є҆́сть. | |
| 33Ра́дованїе се́рдца и҆ весе́лїе дꙋшѝ вїно̀ пїе́мо во вре́мѧ прили́чно: | |
| 34го́ресть дꙋшѝ вїно̀ пїе́мо мно́го въ ра́спри и҆ клеветѣ̀: | |
| 35ᲂу҆множа́етъ пїѧ́нство ꙗ҆́рость безꙋ́мнагѡ на претыка́нїе, ᲂу҆малѧ́ѧ крѣ́пость и҆ сотворѧ́ѧ стрꙋ̑пїѧ. | |
| 36Въ пи́рѣ вїна̀ не ѡ҆блича́й и҆́скреннѧго и҆ не ᲂу҆ничижѝ є҆го̀ въ весе́лїи є҆гѡ̀: | |
| 37словесѐ поно́сна не рцы̀ є҆мꙋ̀ и҆ не ѡ҆скорбѝ є҆го̀ во и҆стѧза́нїи. |