Сїрахъ 43
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Γαυρίαμα ὕψους στερέωμα καθαριότητος, εἶδος οὐρανοῦ ἐν ὁράματι δόξης. | 1Сла́ва высоты̀, тве́рдь чистоты̀, зра́къ небесѐ въ видѣ́нїи сла́вы. |
| 2ἥλιος ἐν ὀπτασίᾳ διαγγέλλων ἐν ἐξόδῳ σκεῦος θαυμαστόν, ἔργον ὑψίστου· | 2Со́лнце во ꙗ҆вле́нїи возвѣща́ющее во и҆схо́дѣ сосꙋ́дъ ди́венъ, дѣ́ло вы́шнѧгѡ. |
| 3ἐν μεσημβρίᾳ αὐτοῦ ἀναξηραίνει χώραν, καὶ ἐναντίον καύματος αὐτοῦ τίς ὑποστήσεται; | 3Въ полꙋ́дни свое́мъ и҆зсꙋша́етъ странꙋ̀, и҆ прѧ́мѡ ва́рꙋ є҆гѡ̀ кто̀ постои́тъ; |
| 4κάμινον φυσῶν ἐν ἔργοις καύματος, τριπλασίως ἥλιος ἐκκαίων ὄρη· ἀτμίδας πυρώδεις ἐκφυσῶν καὶ ἐκλάμπων ἀκτῖνας ἀμαυροῖ ὀφθαλμούς. | 4(А҆́ки) пе́щь ды́шꙋщее въ дѣ́лѣхъ ва́ра, трегꙋ́бѡ со́лнце пожига́ющее го́ры: воскꙋрє́нїѧ ѻ҆́гнєннаѧ и҆зды́шꙋщее и҆ простира́ющее лꙋчи̑ ѡ҆мрача́етъ ѻ҆́чи. |
| 5μέγας κύριος ὁ ποιήσας αὐτόν, καὶ ἐν λόγοις αὐτοῦ κατέσπευσεν πορείαν. | 5Ве́лїй гдⷭ҇ь сотвори́вый є҆̀, и҆ словесы̀ свои́ми ᲂу҆скорѝ ше́ствїе. |
| 6Καὶ ἡ σελήνη ἐν πᾶσιν εἰς καιρὸν αὐτῆς, ἀνάδειξιν χρόνων καὶ σημεῖον αἰῶνος· | 6И҆ лꙋна̀ всѣ̑мъ во своѐ вре́мѧ ꙗ҆влѧ́етъ лѣ̑та и҆ зна́менїе вѣ́ка. |
| 7ἀπὸ σελήνης σημεῖον ἑορτῆς, φωστὴρ μειούμενος ἐπὶ συντελείας. | 7Ѿ лꙋны̀ зна́менїе пра́здника: свѣти́ло ᲂу҆малѧ́ющеесѧ до конца̀. |
| 8μὴν κατὰ τὸ ὄνομα αὐτῆς ἐστιν αὐξανόμενος θαυμαστῶς ἐν ἀλλοιώσει, σκεῦος παρεμβολῶν ἐν ὕψει, ἐν στερεώματι οὐρανοῦ ἐκλάμπων. | 8Мцⷭ҇ъ по и҆́мени своемꙋ̀ є҆́сть, возраста́ющь ди́внѡ во и҆змѣне́нїи. |
| 9κάλλος οὐρανοῦ δόξα ἄστρων, κόσμος φωτίζων ἐν ὑψίστοις κυρίου· | 9Сосꙋ́дъ ѡ҆полче́нїй на высотѣ̀, на тве́рди небе́снѣй сїѧ́ющь. |
| 10ἐν λόγοις ἁγίου στήσονται κατὰ κρίμα καὶ οὐ μὴ ἐκλυθῶσιν ἐν φυλακαῖς αὐτῶν. | 10Добро́та небесѐ, сла́ва ѕвѣ́здъ, красота̀ свѣтѧ́щисѧ на высо́кихъ гдⷭ҇нихъ: |
| 11ἰδὲ τόξον καὶ εὐλόγησον τὸν ποιήσαντα αὐτὸ σφόδρα ὡραῖον ἐν τῷ αὐγάσματι αὐτοῦ· | 11словесы̀ ст҃а́гѡ ста́нꙋтъ по чи́нꙋ и҆ не и҆́мꙋтъ ѡ҆слабѣ́ти въ стражба́хъ свои́хъ. |
| 12ἐγύρωσεν οὐρανὸν ἐν κυκλώσει δόξης, χεῖρες ὑψίστου ἐτάνυσαν αὐτό. | 12Ви́ждь дꙋгꙋ̀ и҆ благословѝ сотво́ршаго ю҆̀, ѕѣлѡ̀ прекра́сна сїѧ́нїемъ свои́мъ: |
| 13Προστάγματι αὐτοῦ κατέσπευσεν χιόνα καὶ ταχύνει ἀστραπὰς κρίματος αὐτοῦ· | 13ѡ҆крꙋжѝ не́бо ѡ҆крꙋже́нїемъ сла́вы, рꙋ́цѣ вы́шнѧгѡ простро́стѣ ю҆̀. |
| 14διὰ τοῦτο ἠνεῴχθησαν θησαυροί, καὶ ἐξέπτησαν νεφέλαι ὡς πετεινά· | 14Повелѣ́нїемъ є҆гѡ̀ потща́сѧ снѣ́гъ, и҆ ᲂу҆скорѧ́етъ мо́лнїю сꙋдьбо́ю свое́ю. |
| 15ἐν μεγαλείῳ αὐτοῦ ἴσχυσεν νεφέλας, καὶ διεθρύβησαν λίθοι χαλάζης· | 15Сегѡ̀ ра́ди ѿверзо́шасѧ сокрѡ́вища, и҆ парѧ́тъ ѡ҆́блацы ꙗ҆́кѡ пти̑цы. |
| 16καὶ ἐν ὀπτασίᾳ αὐτοῦ σαλευθήσεται ὄρη, ἐν θελήματι αὐτοῦ πνεύσεται νότος. | 16Вели́чїемъ свои́мъ ᲂу҆крѣпѝ ѡ҆́блаки, и҆ сокрꙋши́шасѧ ка́менїе гра́дное: |
| 17φωνὴ βροντῆς αὐτοῦ ὠνείδισεν γῆν καὶ καταιγὶς βορέου καὶ συστροφὴ πνεύματος. | 17и҆ воззрѣ́нїемъ є҆гѡ̀ подви́жꙋтсѧ го́ры, и҆ во́лею є҆гѡ̀ возвѣ́етъ ю҆́гъ. |
| 18ὡς πετεινὰ καθιπτάμενα πάσσει χιόνα, καὶ ὡς ἀκρὶς καταλύουσα ἡ κατάβασις αὐτῆς· κάλλος λευκότητος αὐτῆς ἐκθαυμάσει ὀφθαλμός, καὶ ἐπὶ τοῦ ὑετοῦ αὐτῆς ἐκστήσεται καρδία. | 18Гла́съ гро́ма є҆гѡ̀ поразѝ зе́млю, и҆ бꙋ́рѧ сѣ́верова и҆ ви́хорь вѣ́тра. |
| 19καὶ πάχνην ὡς ἅλα ἐπὶ γῆς χέει, καὶ παγεῖσα γίνεται σκολόπων ἄκρα. | 19Ꙗ҆́кѡ пти̑цы парѧ́щыѧ сы́плетъ снѣ́гъ, и҆ ꙗ҆́коже прꙋ́зи садѧ́щїисѧ спадє́нїѧ є҆гѡ̀. |
| 20ψυχρὸς ἄνεμος βορέης πνεύσει, καὶ παγήσεται κρύσταλλος ἐφ᾿ ὕδατος· ἐπὶ πᾶσαν συναγωγὴν ὕδατος καταλύσει, καὶ ὡς θώρακα ἐνδύσεται τὸ ὕδωρ. | 20Добро́тѣ бѣ́лости є҆гѡ̀ подиви́тсѧ ѻ҆́ко, и҆ ѡ҆ дождѝ є҆гѡ̀ ᲂу҆жа́снетсѧ се́рдце. |
| 21καταφάγεται ὄρη καὶ ἔρημον ἐκκαύσει καὶ ἀποσβέσει χλόην ὡς πῦρ. | 21И҆ сла́нꙋ ꙗ҆́кѡ со́ль на зе́млю сы́плетъ, и҆ сме́рзшисѧ быва́етъ на концы̀ ѻ҆стра̀. |
| 22ἴασις πάντων κατὰ σπουδὴν ὁμίχλη, δρόσος ἀπαντῶσα ἀπὸ καύσωνος ἱλαρώσει. | 22Стꙋде́нъ вѣ́тръ сѣ́верный возвѣ́етъ, и҆ сме́рзнетсѧ ле́дъ ѿ воды̀: на всѧ́цѣмъ собра́нїи воднѣ́мъ ѡ҆бита́ти и҆́мать, и҆ а҆́ки во броню̀ ѡ҆блече́тсѧ вода̀. |
| 23Λογισμῷ αὐτοῦ ἐκόπασεν ἄβυσσον καὶ ἐφύτευσεν ἐν αὐτῇ νήσους. | 23Поѧ́стъ го́ры и҆ пꙋсты̑ни пожже́тъ, и҆ ᲂу҆гаси́тъ травꙋ̀ ꙗ҆́кѡ ѻ҆́гнь. |
| 24οἱ πλέοντες τὴν θάλασσαν διηγοῦνται τὸν κίνδυνον αὐτῆς, καὶ ἀκοαῖς ὠτίων ἡμῶν θαυμάζομεν· | 24И҆сцѣле́нїе всѣ́хъ со тща́нїемъ мгла̀: роса̀ срѣта́ющаѧ ѿ ва́ра ᲂу҆тиши́тъ. |
| 25καὶ ἐκεῖ τὰ παράδοξα καὶ θαυμάσια ἔργα, ποικιλία παντὸς ζῴου, κτίσις κητῶν. | 25Мы́слїю є҆гѡ̀ преста̀ бе́здна, и҆ насадѝ въ не́й( гдⷭ҇ь) ѻ҆́стровы. |
| 26δι᾿ αὐτὸν εὐοδοῖ ἄγγελος αὐτοῦ, καὶ ἐν λόγῳ αὐτοῦ σύγκειται τὰ πάντα. | 26Пла́вающїи по мо́рю повѣ́даютъ бѣ́дство є҆гѡ̀, и҆ слꙋ́хомъ ᲂу҆ше́съ на́шихъ чꙋди́мсѧ, |
| 27Πολλὰ ἐροῦμεν καὶ οὐ μὴ ἀφικώμεθα, καὶ συντέλεια λόγων Τὸ πᾶν ἐστιν αὐτός. | 27и҆ та́мѡ( сꙋ́ть) пресла̑вна и҆ чꙋ̑дна дѣла̀ є҆гѡ̀, разли́чїе всѧ́кагѡ живо́тнагѡ, созда́нїе ки́тѡвъ. |
| 28δοξάζοντες ποῦ ἰσχύσομεν; αὐτὸς γὰρ ὁ μέγας παρὰ πάντα τὰ ἔργα αὐτοῦ. | 28И҆́мъ благополꙋ́чный коне́цъ сво́й полꙋча́ютъ и҆ сло́вомъ є҆гѡ̀ составлѧ́ютсѧ всѧ́чєскаѧ. |
| 29φοβερὸς κύριος καὶ σφόδρα μέγας, καὶ θαυμαστὴ ἡ δυναστεία αὐτοῦ. | 29Мно́гѡ и҆́мамы рещѝ, и҆ не и҆́мамы пости́гнꙋти, и҆ сконча́нїе слове́съ: всѐ є҆́сть то́й. |
| 30δοξάζοντες κύριον ὑψώσατε καθ᾿ ὅσον ἂν δύνησθε, ὑπερέξει γὰρ καὶ ἔτι· καὶ ὑψοῦντες αὐτὸν πληθύνατε ἐν ἰσχύι, μὴ κοπιᾶτε, οὐ γὰρ μὴ ἀφίκησθε. | 30Сла́вѧще є҆го̀ гдѣ̀ ᲂу҆крѣпи́мсѧ; то́й бо вели́къ па́че всѣ́хъ дѣ́лъ свои́хъ: |
| 31τίς ἑόρακεν αὐτὸν καὶ ἐκδιηγήσεται; καὶ τίς μεγαλυνεῖ αὐτὸν καθώς ἐστιν; | 31стра́шенъ гдⷭ҇ь и҆ вели́къ ѕѣлѡ̀, и҆ чꙋ́дно могꙋ́тство є҆гѡ̀. |
| 32πολλὰ ἀπόκρυφά ἐστιν μείζονα τούτων, ὀλίγα γὰρ ἑωράκαμεν τῶν ἔργων αὐτοῦ· | 32Сла́вѧще гдⷭ҇а вознеси́те, є҆ли́кѡ а҆́ще мо́жете, превзы́детъ бо и҆ є҆щѐ: |
| 33πάντα γὰρ ἐποίησεν ὁ κύριος καὶ τοῖς εὐσεβέσιν ἔδωκεν σοφίαν | 33возносѧ́ще є҆го̀ ᲂу҆мно́житесѧ крѣ́постїю: не трꙋди́тесѧ, не и҆́мате бо пости́гнꙋти. |
| 34Кто̀ ви́дѣ є҆го̀ и҆ и҆сповѣ́сть; и҆ кто̀ возвели́читъ є҆го̀, ꙗ҆́коже є҆́сть; | |
| 35Мнѡ́га сокровє́на сꙋ́ть вѧ̑щшаѧ си́хъ: ма̑лаѧ бо ви́дѣхомъ дѣ́лъ є҆гѡ̀. | |
| 36Всѧ̑ бо сотворѝ гдⷭ҇ь и҆ бл҃гочести́вымъ дадѐ премꙋ́дрость. |