І҆́ѡвъ 8
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Ὑπολαβὼν δὲ Βαλδαδ ὁ Σαυχίτης λέγει | 1Ѿвѣща́въ же валда́дъ саѵхе́йскїй, речѐ: доко́лѣ глаго́лати бꙋ́деши сїѧ̑; |
| 2Μέχρι τίνος λαλήσεις ταῦτα; πνεῦμα πολυρῆμον τοῦ στόματός σου. | 2дꙋ́хъ многоглаго́ливъ во ᲂу҆стѣ́хъ твои́хъ. |
| 3μὴ ὁ κύριος ἀδικήσει κρίνων ἢ ὁ τὰ πάντα ποιήσας ταράξει τὸ δίκαιον; | 3Є҆да̀ гдⷭ҇ь ѡ҆би́дитъ сꙋдѧ́й; и҆лѝ всѧ̑ сотвори́вый возмѧте́тъ пра́вдꙋ; |
| 4εἰ οἱ υἱοί σου ἥμαρτον ἐναντίον αὐτοῦ, ἀπέστειλεν ἐν χειρὶ ἀνομίας αὐτῶν. | 4А҆́ще сы́нове твоѝ согрѣши́ша пред̾ ни́мъ, посла̀ рꙋ́кꙋ на беззакѡ́нїѧ и҆́хъ: |
| 5σὺ δὲ ὄρθριζε πρὸς κύριον παντοκράτορα δεόμενος. | 5ты́ же ᲂу҆́тренюй ко гдⷭ҇ꙋ вседержи́телю молѧ́сѧ: |
| 6εἰ καθαρὸς εἶ καὶ ἀληθινός, δεήσεως ἐπακούσεταί σου, ἀποκαταστήσει δέ σοι δίαιταν δικαιοσύνης· | 6а҆́ще чи́стъ є҆сѝ и҆ и҆́стиненъ, моли́твꙋ твою̀ ᲂу҆слы́шитъ, ᲂу҆стро́итъ же тѝ па́ки житїѐ пра́вды: |
| 7ἔσται οὖν τὰ μὲν πρῶτά σου ὀλίγα, τὰ δὲ ἔσχατά σου ἀμύθητα. | 7бꙋ́дꙋтъ ᲂу҆̀бо пє́рваѧ твоѧ̑ ма̑ла, послѣ̑днѧѧ же твоѧ̑ без̾ числа̀. |
| 8ἐπερώτησον γὰρ γενεὰν πρώτην, ἐξιχνίασον δὲ κατὰ γένος πατέρων· | 8Вопроси́ бо ро́да пе́рваго, и҆зслѣ́ди же по ро́дꙋ ѻ҆тцє́въ: |
| 9χθιζοὶ γάρ ἐσμεν καὶ οὐκ οἴδαμεν, σκιὰ γάρ ἐστιν ἡμῶν ἐπὶ τῆς γῆς ὁ βίος. | 9вчера́шни бо є҆смы̀ и҆ не вѣ́мы, сѣ́нь бо є҆́сть на́ше житїѐ на землѝ: |
| 10ἦ οὐχ οὗτοί σε διδάξουσιν καὶ ἀναγγελοῦσιν καὶ ἐκ καρδίας ἐξάξουσιν ῥήματα; | 10не сі́и ли наꙋча́тъ тѧ̀ и҆ возвѣстѧ́тъ тѝ и҆ ѿ се́рдца и҆знесꙋ́тъ словеса̀; |
| 11μὴ θάλλει πάπυρος ἄνευ ὕδατος ἢ ὑψωθήσεται βούτομον ἄνευ πότου; | 11Є҆да̀ произни́четъ ро́гозъ без̾ воды̀, и҆лѝ расте́тъ си́тникъ без̾ напаѧ́нїѧ; |
| 12ἔτι ὂν ἐπὶ ῥίζης καὶ οὐ μὴ θερισθῇ, πρὸ τοῦ πιεῖν πᾶσα βοτάνη οὐχὶ ξηραίνεται. | 12є҆щѐ сꙋ́щꙋ на ко́рени, и҆ не по́жнетсѧ ли; пре́жде напаѧ́нїѧ всѧ́кое бы́лїе не и҆зсыха́етъ ли; |
| 13οὕτως τοίνυν ἔσται τὰ ἔσχατα πάντων τῶν ἐπιλανθανομένων τοῦ κυρίου· ἐλπὶς γὰρ ἀσεβοῦς ἀπολεῖται. | 13та́кѡ ᲂу҆̀бо бꙋ́дꙋтъ послѣ̑днѧѧ всѣ́хъ забыва́ющихъ гдⷭ҇а: наде́жда бо нечести́вагѡ поги́бнетъ: |
| 14ἀοίκητος γὰρ αὐτοῦ ἔσται ὁ οἶκος, ἀράχνη δὲ αὐτοῦ ἀποβήσεται ἡ σκηνή. | 14не населе́нъ бо бꙋ́детъ до́мъ є҆гѡ̀, паꙋчи́на же сбꙋ́детсѧ селе́нїе є҆гѡ̀. |
| 15ἐὰν ὑπερείσῃ τὴν οἰκίαν αὐτοῦ, οὐ μὴ στῇ· ἐπιλαβομένου δὲ αὐτοῦ οὐ μὴ ὑπομείνῃ· | 15А҆́ще подпре́тъ хра́минꙋ свою̀, не ста́нетъ: є҆́мшꙋсѧ же є҆мꙋ̀ за ню̀, не пребꙋ́детъ. |
| 16ὑγρὸς γάρ ἐστιν ὑπὸ ἡλίου, καὶ ἐκ σαπρίας αὐτοῦ ὁ ῥάδαμνος αὐτοῦ ἐξελεύσεται. | 16Вла́жный бо є҆́сть под̾ со́лнцемъ, и҆ ѿ тлѣ́нїѧ є҆гѡ̀ лѣ́торасль є҆гѡ̀ и҆зы́детъ: |
| 17ἐπὶ συναγωγὴν λίθων κοιμᾶται, ἐν δὲ μέσῳ χαλίκων ζήσεται. | 17на собра́нїи ка́менїѧ спи́тъ, посредѣ́ же креме́нїѧ поживе́тъ: |
| 18ἐὰν καταπίῃ, ὁ τόπος ψεύσεται αὐτόν· οὐχ ἑόρακας τοιαῦτα. | 18а҆́ще поглоти́тъ мѣ́сто, солже́тъ є҆мꙋ̀, не ви́дѣлъ є҆сѝ такова̑ѧ, |
| 19ὅτι καταστροφὴ ἀσεβοῦς τοιαύτη, ἐκ δὲ γῆς ἄλλον ἀναβλαστήσει. | 19ꙗ҆́кѡ превраще́нїе нечести́вагѡ таково̀, и҆з̾ земли́ же и҆на́го произрасти́тъ. |
| 20ὁ γὰρ κύριος οὐ μὴ ἀποποιήσηται τὸν ἄκακον, πᾶν δὲ δῶρον ἀσεβοῦς οὐ δέξεται. | 20Гдⷭ҇ь бо не ѿри́нетъ неѕло́бивагѡ: всѧ́кагѡ же да́ра ѿ нечести́вагѡ не прїи́метъ. |
| 21ἀληθινῶν δὲ στόμα ἐμπλήσει γέλωτος, τὰ δὲ χείλη αὐτῶν ἐξομολογήσεως· | 21И҆́стиннымъ же ᲂу҆ста̀ и҆спо́лнитъ смѣ́ха, ᲂу҆стнѣ́ же и҆́хъ и҆сповѣ́данїѧ. |
| 22οἱ δὲ ἐχθροὶ αὐτῶν ἐνδύσονται αἰσχύνην, δίαιτα δὲ ἀσεβοῦς οὐκ ἔσται. | 22Врази́ же и҆́хъ ѡ҆блекꙋ́тсѧ въ стꙋ́дъ: жили́ще же нечести́вагѡ не бꙋ́детъ. |