І҆́ѡвъ 30
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1νυνὶ δὲ κατεγέλασάν μου, ἐλάχιστοι νῦν νουθετοῦσίν με ἐν μέρει, ὧν ἐξουδένουν πατέρας αὐτῶν, οὓς οὐχ ἡγησάμην εἶναι ἀξίους κυνῶν τῶν ἐμῶν νομάδων. | 1Нн҃ѣ же порꙋга́шамисѧ малѣ́йшїи: нн҃ѣ ᲂу҆ча́тъ мѧ̀ ѿ ча́сти, и҆́хже ѻ҆тцє́въ ᲂу҆ничтожа́хъ, и҆́хже не вмѣнѧ́хъ досто́йными псѡ́въ мои́хъ ста́дъ. |
| 2καί γε ἰσχὺς χειρῶν αὐτῶν ἵνα τί μοι; ἐπ αὐτοὺς ἀπώλετο συντέλεια | 2Крѣ́пость же рꙋ́къ и҆́хъ во что̀ мнѣ̀ бы́сть; ᲂу҆ ни́хъ погиба́ше сконча́нїе. |
| 3ἐν ἐνδείᾳ καὶ λιμῷ ἄγονος· οἱ φεύγοντες ἄνυδρον ἐχθὲς συνοχὴν καὶ ταλαιπωρίαν, | 3Въ скꙋ́дости и҆ гла́дѣ безпло́денъ: и҆̀же бѣжа́хꙋ въ безво́дное вчера̀ сотѣсне́нїе и҆ бѣ́дность: |
| 4οἱ περικλῶντες ἅλιμα ἐπὶ ἠχοῦντι, οἵτινες ἅλιμα ἦν αὐτῶν τὰ σῖτα, ἄτιμοι δὲ καὶ πεφαυλισμένοι, ἐνδεεῖς παντὸς ἀγαθοῦ, οἳ καὶ ῥίζας ξύλων ἐμασῶντο ὑπὸ λιμοῦ μεγάλου. | 4и҆̀же ѡ҆бхожда́хꙋ бы́лїе въ де́брехъ, и҆̀мже бы́лїе бѧ́ше бра́шно, безче́стнїи же и҆ похꙋле́ннїи, скꙋ́дни всѧ́кагѡ бла́га, и҆̀же и҆ коре́нїе древе́съ жва́хꙋ ѿ гла́да вели́кагѡ. |
| 5ἐπανέστησάν μοι κλέπται, | 5Воста́ша на мѧ̀ та́тїе, |
| 6ὧν οἱ οἶκοι αὐτῶν ἦσαν τρῶγλαι πετρῶν· | 6и҆́хже до́мове бѣ́ша пещє́ры ка́мєнны: |
| 7ἀνὰ μέσον εὐήχων βοήσονται· οἳ ὑπὸ φρύγανα ἄγρια διῃτῶντο, | 7ѿ среды̀ доброгла́сныхъ возопїю́тъ, и҆̀же под̾ хвра́стїемъ ди́вїимъ живѧ́хꙋ: |
| 8ἀφρόνων υἱοὶ καὶ ἀτίμων ὄνομα καὶ κλέος ἐσβεσμένον ἀπὸ γῆς. | 8безꙋ́мныхъ сы́нове и҆ безче́стныхъ, и҆́мѧ и҆ сла́ва ᲂу҆гаше́на на землѝ. |
| 9νυνὶ δὲ κιθάρα ἐγώ εἰμι αὐτῶν, καὶ ἐμὲ θρύλημα ἔχουσιν· | 9Нн҃ѣ же гꙋ́сли є҆́смь а҆́зъ и҆̀мъ, и҆ менѐ въ при́тчꙋ и҆́мꙋтъ: |
| 10ἐβδελύξαντο δέ με ἀποστάντες μακράν, ἀπὸ δὲ προσώπου μου οὐκ ἐφείσαντο πτύελον. | 10возгнꙋша́лисѧ же мно́ю ѿстꙋпи́вше дале́че, ни лица̀ моегѡ̀ пощадѣ́ша ѿ плюнове́нїѧ. |
| 11ἀνοίξας γὰρ φαρέτραν αὐτοῦ ἐκάκωσέν με, καὶ χαλινὸν τοῦ προσώπου μου ἐξαπέστειλαν. | 11Ѿве́рзъ бо тꙋ́лъ сво́й ᲂу҆ѧзви́ мѧ, и҆ ᲂу҆здꙋ̀ ᲂу҆ста́мъ мои̑мъ наложѝ. |
| 12ἐπὶ δεξιῶν βλαστοῦ ἐπανέστησαν, πόδα αὐτῶν ἐξέτειναν καὶ ὡδοποίησαν ἐπ᾿ ἐμὲ τρίβους ἀπ᾿ωλείας αὐτῶν. | 12На деснꙋ́ю ѿра́сли воста́ша, но́зѣ своѝ простро́ша и҆ пꙋтесотвори́ша на мѧ̀ стєзѝ па́гꙋбы своеѧ̀. |
| 13ἐξετρίβησαν τρίβοι μου, ἐξέδυσεν γάρ μου τὴν στολήν· | 13Сотро́шасѧ стєзѝ моѧ̑, совлеко́ша бо мѝ ѻ҆де́ждꙋ. |
| 14βέλεσιν αὐτοῦ κατηκόντισέν με, κέχρηταί μοι ὡς βούλεται, ἐν ὀδύναις πέφυρμαι. | 14Стрѣла́ми свои́ми ᲂу҆стрѣли́ мѧ: сотвори́ ми, ꙗ҆́коже восхотѣ̀: въ болѣ́знехъ скисо́хсѧ, ѡ҆браща́ютсѧ же мѝ скѡ́рби. |
| 15ἐπιστρέφονται δέ μου αἱ ὀδύναι, ᾤχετό μου ἡ ἐλπὶς ὥσπερ πνεῦμα καὶ ὥσπερ νέφος ἡ σωτηρία μου. | 15Ѿи́де мѝ наде́жда ꙗ҆́коже вѣ́тръ, и҆ ꙗ҆́коже ѡ҆́блакъ спасе́нїе моѐ. |
| 16καὶ νῦν ἐπ᾿ ἐμὲ ἐκχυθήσεται ἡ ψυχή μου, ἔχουσιν δέ με ἡμέραι ὀδυνῶν· | 16И҆ нн҃ѣ на мѧ̀ и҆злїе́тсѧ дꙋша̀ моѧ̀: и҆ ѡ҆держа́тъ мѧ̀ дні́е печа́лей: |
| 17νυκτὶ δέ μου τὰ ὀστᾶ συγκέκαυται, τὰ δὲ νεῦρά μου διαλέλυται. | 17но́щїю же кѡ́сти моѧ̑ смѧто́шасѧ, жи̑лы же моѧ̑ разслабѣ́ша. |
| 18ἐν πολλῇ ἰσχύι ἐπελάβετό μου τῆς στολῆς, ὥσπερ τὸ περιστόμιον τοῦ χιτῶνός μου περιέσχεν με. | 18Мно́гою крѣ́постїю ꙗ҆́тсѧ за ри́зꙋ мою̀: ꙗ҆́коже ѡ҆жере́лїе ри́зы моеѧ̀ ѡ҆б̾ѧ́ мѧ. |
| 19ἥγησαι δέ με ἴσα πηλῷ, ἐν γῇ καὶ σποδῷ μου ἡ μερίς· | 19Вмѣнѧ́еши же мѧ̀ ра́вна бре́нїю, въ землѝ и҆ пе́пелѣ ча́сть моѧ̀. |
| 20κέκραγα δὲ πρὸς σὲ καὶ οὐκ εἰσακούεις μου, ἔστησαν καὶ κατενόησάν με· | 20Возопи́хъ же къ тебѣ̀, и҆ не ᲂу҆слы́шалъ мѧ̀ є҆сѝ: ста́ша же и҆ смотри́ша на мѧ̀. |
| 21ἐπέβης δέ μοι ἀνελεημόνως, χειρὶ κραταιᾷ με ἐμαστίγωσας· | 21Наидо́ша же на мѧ̀ без̾ ми́лости, рꙋко́ю крѣ́пкою ᲂу҆ѧзви́лъ мѧ̀ є҆сѝ: |
| 22ἔταξας δέ με ἐν ὀδύναις καὶ ἀπέρριψάς με ἀπὸ σωτηρίας. | 22вчини́лъ же мѧ̀ є҆сѝ въ болѣ́знехъ и҆ ѿве́рглъ є҆сѝ мѧ̀ ѿ спасе́нїѧ. |
| 23οἶδα γὰρ ὅτι θάνατός με ἐκτρίψει· οἰκία γὰρ παντὶ θνητῷ γῆ. | 23Вѣ́мъ бо, ꙗ҆́кѡ сме́рть мѧ̀ сотре́тъ: до́мъ бо всѧ́комꙋ сме́ртнꙋ землѧ̀. |
| 24εἰ γὰρ ὄφελον δυναίμην ἐμαυτὸν χειρώσασθαι, ἢ δεηθείς γε ἑτέρου, καὶ ποιήσει μοι τοῦτο. | 24А҆́ще бы возмо́жно бы́ло, са́мъ бы́хъ себѐ ᲂу҆би́лъ, и҆лѝ моли́лъ бы́хъ и҆но́го, дабы̀ мѝ то̀ сотвори́лъ. |
| 25ἐγὼ δὲ ἐπὶ παντὶ ἀδυνάτῳ ἔκλαυσα, ἐστέναξα δὲ ἰδὼν ἄνδρα ἐν ἀνάγκαις. | 25А҆́зъ же ѡ҆ всѧ́цѣмъ немощнѣ́мъ воспла́кахсѧ, воздохнꙋ́хъ же ви́дѣвъ мꙋ́жа въ бѣда́хъ. |
| 26ἐγὼ δὲ ἐπέχων ἀγαθοῖς, ἰδοὺ συνήντησάν μοι μᾶλλον ἡμέραι κακῶν. | 26А҆́зъ же жда́хъ благи́хъ, и҆ сѐ, срѣто́ша мѧ̀ па́че дні́е ѕѡ́лъ. |
| 27ἡ κοιλία μου ἐξέζεσεν καὶ οὐ σιωπήσεται, προέφθασάν με ἡμέραι πτωχείας. | 27Чре́во моѐ воскипѣ̀ и҆ не ᲂу҆молчи́тъ: предвари́ша мѧ̀ дні́е нищеты̀. |
| 28στένων πεπόρευμαι ἄνευ φιμοῦ, ἕστηκα δὲ ἐν ἐκκλησίᾳ κεκραγώς. | 28Стенѧ̀ ходи́хъ без̾ ѡ҆бꙋзда́нїѧ, стоѧ́хъ же въ собо́рѣ вопїѧ̀. |
| 29ἀδελφὸς γέγονα σειρήνων, ἑταῖρος δὲ στρουθῶν. | 29Бра́тъ бы́хъ сі́ринамъ, дрꙋ́гъ же пти́чїй. |
| 30τὸ δὲ δέρμα μου ἐσκότωται μεγάλως, τὰ δὲ ὀστᾶ μου ἀπὸ καύματος. | 30Ко́жа же моѧ̀ помрачи́сѧ вельмѝ, и҆ кѡ́сти моѧ̑ сгорѣ́ша ѿ зно́ѧ. |
| 31ἀπέβη δὲ εἰς πάθος μου ἡ κιθάρα, ὁ δὲ ψαλμός μου εἰς κλαυθμὸν ἐμοί. | 31Ѡ҆брати́шасѧ же въ пла́чь гꙋ́сли моѧ̑, пѣ́снь же моѧ̀ въ рыда́нїе мнѣ̀. |