І҆́ѡвъ 36
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Προσθεὶς δὲ Ελιους ἔτι λέγει | 1Приложи́въ же є҆щѐ є҆лїꙋ́съ, речѐ: |
| 2Μεῖνόν με μικρὸν ἔτι, ἵνα διδάξω σε· ἔτι γὰρ ἐν ἐμοί ἐστιν λέξις. | 2пожди́ ми ма́лѡ є҆щѐ, да тѧ̀ наꙋчꙋ̀: є҆ще́ бо ᲂу҆ менє̀ є҆́сть сло́во. |
| 3ἀναλαβὼν τὴν ἐπιστήμην μου μακρὰν ἔργοις δέ μου δίκαια ἐρῶ | 3Прїи́мъ хи́трость мою̀ ѿдале́ча, дѣ́лы же мои́ми пра́вєднаѧ рекꙋ̀ вои́стиннꙋ: |
| 4ἐπ᾿ ἀληθείας καὶ οὐκ ἄδικα ῥήματα· ἀδίκως συνίεις. | 4и҆ не непра́вєдны глаго́лы без̾ пра́вды ᲂу҆разꙋмѣ́еши. |
| 5γίγνωσκε δὲ ὅτι ὁ κύριος οὐ μὴ ἀποποιήσηται τὸν ἄκακον. δυνατὸς ἰσχύι καρδίας | 5Ви́ждь же, ꙗ҆́кѡ гдⷭ҇ь не ѿри́нетъ неѕло́бивагѡ: |
| 6ἀσεβῆ οὐ μὴ ζωοποιήσει καὶ κρίμα πτωχῶν δώσει. | 6си́ленъ крѣ́постїю сердца̀ нечести́выхъ не ѡ҆живи́тъ и҆ сꙋ́дъ ни́щымъ да́стъ, |
| 7οὐκ ἀφελεῖ ἀπὸ δικαίου ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ· καὶ μετὰ βασιλέων εἰς θρόνον καὶ καθιεῖ αὐτοὺς εἰς νεῖκος, καὶ ὑψωθήσονται. | 7не ѿи́метъ ѿ правди́вагѡ ѻ҆че́съ свои́хъ, и҆ со цари̑ на престо́лѣ посади́тъ и҆̀хъ на побѣ́дꙋ, и҆ вознесꙋ́тсѧ. |
| 8καὶ εἰ πεπεδημένοι ἐν χειροπέδαις συσχεθήσονται ἐν σχοινίοις πενίας, | 8Свѧ́заннїи въ рꙋчны́хъ ᲂу҆́захъ ꙗ҆́ти бꙋ́дꙋтъ ᲂу҆́жами нищеты̀, |
| 9καὶ ἀναγγελεῖ αὐτοῖς τὰ ἔργα αὐτῶν καὶ τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ὅτι ἰσχύσουσιν. | 9и҆ возвѣсти́тъ и҆̀мъ дѣла̀ и҆́хъ и҆ прегрѣше́нїе и҆́хъ, ꙗ҆́кѡ ᲂу҆крѣпѧ́тсѧ: |
| 10ἀλλὰ τοῦ δικαίου εἰσακούσεται· καὶ εἶπεν ὅτι ἐπιστραφήσονται ἐξ ἀδικίας. | 10но правди́ваго ᲂу҆слы́шитъ, и҆ речѐ, ꙗ҆́кѡ ѡ҆братѧ́тсѧ ѿ непра́вды. |
| 11ἐὰν ἀκούσωσιν καὶ δουλεύσωσιν, συντελέσουσιν τὰς ἡμέρας αὐτῶν ἐν ἀγαθοῖς καὶ τὰ ἔτη αὐτῶν ἐν εὐπρεπείαις. | 11А҆́ще ᲂу҆слы́шатъ и҆ порабо́таютъ, сконча́ютъ дни̑ своѧ̑ во благи́хъ и҆ лѣ̑та своѧ̑ въ благолѣ́потѣ: |
| 12ἀσεβεῖς δὲ οὐ διασῴζει παρὰ τὸ μὴ βούλεσθαι εἰδέναι αὐτοὺς τὸν κύριον καὶ διότι νουθετούμενοι ἀνήκοοι ἦσαν. | 12нечести́выхъ же не спасе́тъ, занѐ не хотѣ́ша позна́ти гдⷭ҇а и҆ зане́же ᲂу҆чи́ми не послꙋшли́ви бѣ́ша. |
| 13καὶ ὑποκριταὶ καρδίᾳ τάξουσιν θυμόν· οὐ βοήσονται, ὅτι ἔδησεν αὐτούς. | 13И҆ лицемѣ́ри се́рдцемъ возмꙋтѧ́тъ ꙗ҆́рость: не возопїю́тъ, ꙗ҆́кѡ свѧза̀ и҆̀хъ: |
| 14ἀποθάνοι τοίνυν ἐν νεότητι ἡ ψυχὴ αὐτῶν, ἡ δὲ ζωὴ αὐτῶν τιτρωσκομένη ὑπὸ ἀγγέλων, | 14да ᲂу҆́мретъ ᲂу҆̀бо въ ю҆́ности дꙋша̀ и҆́хъ, житїе́ же и҆́хъ ᲂу҆ѧзвлѧ́емо а҆́гг҃лы, |
| 15ἀνθ᾿ ὧν ἔθλιψαν ἀσθενῆ καὶ ἀδύνατον· κρίμα δὲ πραέων ἐκθήσει. | 15зане́же ѡ҆скорби́ша недꙋ́жна и҆ не́мощна, сꙋ́дъ же кро́ткихъ и҆зложи́тъ. |
| 16καὶ προσέτι ἠπάτησέν σε ἐκ στόματος ἐχθροῦ· ἄβυσσος, κατάχυσις ὑποκάτω αὐτῆς· καὶ κατέβη τράπεζά σου πλήρης πιότητος. | 16Є҆ще́ же и҆сто́ргнꙋ тѧ̀ ѿ ᲂу҆́стъ вра́жїихъ: бе́здна, проли́тїе под̾ не́ю, и҆ сни́де трапе́за твоѧ̀ и҆спо́лнена тꙋ́ка. |
| 17οὐχ ὑστερήσει δὲ ἀπὸ δικαίων κρίμα, | 17Не ѡ҆скꙋдѣ́етъ же ѿ пра́ведныхъ сꙋ́дъ: |
| 18θυμὸς δὲ ἐπ᾿ ἀσεβεῖς ἔσται δι᾿ ἀσέβειαν δώρων, ὧν ἐδέχοντο ἐπ᾿ ἀδικίαις. | 18ꙗ҆́рость же на нечести̑выѧ бꙋ́детъ, нече́стїѧ ра́ди дарѡ́въ и҆́хъ, и҆̀хже прїима́хꙋ на непра́вдѣ. |
| 19μή σε ἐκκλινάτω ἑκὼν ὁ νοῦς δεήσεως ἐν ἀνάγκῃ ὄντων ἀδυνάτων, καὶ πάντας τοὺς κραταιοῦντας ἰσχύν. | 19Да не ᲂу҆клони́тъ тѧ̀ во́лею ᲂу҆́мъ ѿ мольбы̀ въ бѣдѣ̀ сꙋ́щихъ немощны́хъ и҆ всѣ́хъ содержа́щихъ крѣ́пость. |
| 20μὴ ἐξελκύσῃς τὴν νύκτα τοῦ ἀναβῆναι λαοὺς ἀντ αὐτῶν· | 20Не привлецы̀ но́щи, є҆́же взы́ти лю́демъ вмѣ́стѡ и҆́хъ: |
| 21ἀλλὰ φύλαξαι μὴ πράξῃς ἄτοπα· ἐπὶ τοῦτον γὰρ ἐξείλω ἀπὸ πτωχείας. | 21но сохрани́сѧ, да не содѣ́еши ѕла̀: си́хъ бо ра́ди и҆з̾ѧ́тъ є҆сѝ ѿ нищеты̀. |
| 22ἰδοὺ ὁ ἰσχυρὸς κραταιώσει ἐν ἰσχύι αὐτοῦ· τίς γάρ ἐστιν κατ᾿ αὐτὸν δυνάστης; | 22Сѐ, крѣ́пкїй ᲂу҆держи́тъ крѣ́постїю свое́ю: кто́ бо є҆́сть, ꙗ҆́коже то́й, си́ленъ; |
| 23τίς δέ ἐστιν ὁ ἐτάζων αὐτοῦ τὰ ἔργα; ἢ τίς ὁ εἴπας Ἔπραξεν ἄδικα; | 23и҆ кто̀ є҆́сть и҆спытꙋ́ѧй дѣ́лъ є҆гѡ̀; и҆лѝ кто̀ рекі́й: содѣ́ѧ непра́вдꙋ; |
| 24μνήσθητι ὅτι μεγάλα ἐστὶν αὐτοῦ τὰ ἔργα, ὧν ἦρξαν ἄνδρες· | 24Помѧнѝ, ꙗ҆́кѡ вє́лїѧ дѣла̀ є҆гѡ̀ сꙋ́ть, и҆́миже владѣ́ша мꙋ́жїе. |
| 25πᾶς ἄνθρωπος εἶδεν ἐν ἑαυτῷ, ὅσοι τιτρωσκόμενοί εἰσιν βροτοί. | 25Всѧ́къ человѣ́къ ви́дитъ въ себѣ̀, є҆ли́цы ᲂу҆ѧзвлѧ́еми сꙋ́ть человѣ́цы. |
| 26ἰδοὺ ὁ ἰσχυρὸς πολύς, καὶ οὐ γνωσόμεθα· ἀριθμὸς ἐτῶν αὐτοῦ καὶ ἀπέραντος. | 26Сѐ, крѣ́пкїй вели́кїй, и҆ не ᲂу҆вѣ́мы: число̀ лѣ́тъ є҆гѡ̀ безконе́чное: |
| 27ἀριθμηταὶ δὲ αὐτῷ σταγόνες ὑετοῦ, καὶ ἐπιχυθήσονται ὑετῷ εἰς νεφέλην· | 27и҆зочтє́нны же є҆мꙋ̀ сꙋ́ть ка̑пли дождє́вныѧ, и҆ и҆злїю́тсѧ дожде́мъ во ѡ҆́блакъ: |
| 28ῥυήσονται παλαιώματα, ἐσκίασεν δὲ νέφη ἐπὶ ἀμυθήτων βροτῶν. 28a ὥραν ἔθετο κτήνεσιν, οἴδασιν δὲ κοίτης τάξιν. 28b ἐπὶ τούτοις πᾶσιν οὐκ ἐξίσταταί σου ἡ διάνοια οὐδὲ διαλλάσσεταί σου ἡ καρδία ἀπὸ σώματος; | 28потекꙋ́тъ ѡ҆бетша̑нїѧ, ѡ҆сѣни́ша же ѡ҆́блацы над̾ премно́гими людьмѝ: вре́мѧ поста́ви скотꙋ̀, вѣ́дѧтъ же ло́жа чи́нъ. Ѡ҆ всѣ́хъ си́хъ не диви́тлитисѧ ᲂу҆́мъ, и҆ не и҆змѣнѧ́етлисѧ тѝ се́рдце ѿ тѣ́ла; |
| 29καὶ ἐὰν συνῇ ἀπεκτάσεις νεφέλης, ἰσότητα σκηνῆς αὐτοῦ, | 29И҆ а҆́ще ᲂу҆разꙋмѣ́етъ просте́ртїе ѡ҆́блака, ра́венство ски́нїи є҆гѡ̀: |
| 30ἰδοὺ ἐκτείνει ἐπ᾿ αὐτὸν ηδω καὶ ῥιζώματα τῆς θαλάσσης ἐκάλυψεν. | 30сѐ, простира́етъ на ню̀ свѣ́тъ и҆ корє́нїѧ морска̑ѧ покры̀: |
| 31ἐν γὰρ αὐτοῖς κρινεῖ λαούς, δώσει τροφὴν τῷ ἰσχύοντι. | 31тѣ́ми бо сꙋ́дитъ лю́демъ, да́стъ пи́щꙋ могꙋ́щемꙋ. |
| 32ἐπὶ χειρῶν ἐκάλυψεν φῶς καὶ ἐνετείλατο περὶ αὐτῆς ἐν ἀπαντῶντι· | 32На рꙋкꙋ̀ покры̀ свѣ́тъ и҆ заповѣ́да ѡ҆ не́мъ срѣта́ющемꙋ: |
| 33ἀναγγελεῖ περὶ αὐτοῦ φίλον αὐτοῦ· κτῆσις καὶ περὶ ἀδικίας. | 33возвѣсти́тъ ѡ҆ не́мъ дрꙋ́гꙋ своемꙋ̀ гдⷭ҇ь, стѧжа́нїе, и҆ ѡ҆ непра́вдѣ. |