І҆́ѡвъ 4
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Ὑπολαβὼν δὲ Ελιφας ὁ Θαιμανίτης λέγει | 1Ѿвѣща́ же є҆лїфа́зъ ѳемані́тинъ, глаго́лѧ: |
| 2Μὴ πολλάκις σοι λελάληται ἐν κόπῳ; ἰσχὺν δὲ ῥημάτων σου τίς ὑποίσει; | 2є҆да̀ мно́жицею глаго́лано тѝ бы́сть въ трꙋдѣ̀; тѧ́жести же глагѡ́лъ твои́хъ кто̀ стерпи́тъ; |
| 3εἰ γὰρ σὺ ἐνουθέτησας πολλοὺς καὶ χεῖρας ἀσθενοῦς παρεκάλεσας | 3а҆́ще бо ты̀ наꙋчи́лъ є҆сѝ мнѡ́ги и҆ рꙋ́цѣ немощны́хъ ᲂу҆тѣ́шилъ є҆сѝ, |
| 4ἀσθενοῦντάς τε ἐξανέστησας ῥήμασιν γόνασίν τε ἀδυνατοῦσιν θάρσος περιέθηκας, | 4немѡщны́ѧ же воздви́глъ є҆сѝ словесы̀, колѣ́нѡмъ же немѡщны́мъ си́лꙋ ѡ҆бложи́лъ є҆сѝ. |
| 5νῦν δὲ ἥκει ἐπὶ σὲ πόνος καὶ ἥψατό σου, σὺ δὲ ἐσπούδασας. | 5Нн҃ѣ же прїи́де на тѧ̀ болѣ́знь и҆ коснꙋ́сѧ тебє̀, ты́ же возмꙋти́лсѧ є҆сѝ. |
| 6πότερον οὐχ ὁ φόβος σού ἐστιν ἐν ἀφροσύνῃ καὶ ἡ ἐλπίς σου καὶ ἡ ἀκακία τῆς ὁδοῦ σου; | 6Є҆да̀ стра́хъ тво́й є҆́сть не въ безꙋ́мїи, и҆ наде́жда твоѧ̀ и҆ ѕло́ба пꙋтѝ твоегѡ̀; |
| 7μνήσθητι οὖν τίς καθαρὸς ὢν ἀπώλετο ἢ πότε ἀληθινοὶ ὁλόρριζοι ἀπώλοντο. | 7Помѧнѝ ᲂу҆̀бо, кто̀ чи́стъ сы́й поги́бе; и҆лѝ когда̀ и҆́стиннїи всѝ и҆з̾ ко́рене погибо́ша; |
| 8καθ᾿ ὃν τρόπον εἶδον τοὺς ἀροτριῶντας τὰ ἄτοπα, οἱ δὲ σπείροντες αὐτὰ ὀδύνας θεριοῦσιν ἑαυτοῖς. | 8Ꙗ҆́коже ви́дѣхъ ѡ҆рю́щихъ неподѡ́бнаѧ, сѣ́ющїи же ѧ҆̀ бѡлѣ́зни по́жнꙋтъ себѣ̀, |
| 9ἀπὸ προστάγματος κυρίου ἀπολοῦνται, ἀπὸ δὲ πνεύματος ὀργῆς αὐτοῦ ἀφανισθήσονται. | 9ѿ повелѣ́нїѧ гдⷭ҇нѧ поги́бнꙋтъ, ѿ дх҃а же гнѣ́ва є҆гѡ̀ и҆сче́знꙋтъ. |
| 10σθένος λέοντος, φωνὴ δὲ λεαίνης, γαυρίαμα δὲ δρακόντων ἐσβέσθη· | 10Си́ла льво́ва, гла́съ же льви́цы, весе́лїе же ѕмїє́въ ᲂу҆гасѐ: |
| 11μυρμηκολέων ὤλετο παρὰ τὸ μὴ ἔχειν βοράν, σκύμνοι δὲ λεόντων ἔλιπον ἀλλήλους. | 11мраволе́въ поги́бе, зане́же не и҆мѣ́ѧше бра́шна, скѵ́мни же львѡ́вы ѡ҆ста́виша дрꙋ́гъ дрꙋ́гꙋ. |
| 12εἰ δέ τι ῥῆμα ἀληθινὸν ἐγεγόνει ἐν λόγοις σου, οὐθὲν ἄν σοι τούτων κακὸν ἀπήντησεν. πότερον οὐ δέξεταί μου τὸ οὖς ἐξαίσια παρ᾿ αὐτοῦ; | 12А҆́ще же глаго́лъ кі́й и҆́стиненъ бѣ̀ во словесѣ́хъ твои́хъ, нико́еже бы̀ ѿ си́хъ тѧ̀ срѣ́тило ѕло̀. не прїи́метъ ли ᲂу҆́хо моѐ преди́вныхъ ѿ негѡ̀; |
| 13φόβοι δὲ καὶ ἠχὼ νυκτερινή, ἐπιπίπτων φόβος ἐπ᾿ ἀνθρώπους, | 13Стра́хомъ же и҆ гла́сомъ нощны́мъ, напа́дающь стра́хъ на человѣ́ки, |
| 14φρίκη δέ μοι συνήντησεν καὶ τρόμος καὶ μεγάλως μου τὰ ὀστᾶ συνέσεισεν, | 14ᲂу҆́жасъ же мѧ̀ срѣ́те и҆ тре́петъ, и҆ ѕѣлѡ̀ кѡ́сти моѧ̑ стрѧсѐ: |
| 15καὶ πνεῦμα ἐπὶ πρόσωπόν μου ἐπῆλθεν, ἔφριξαν δέ μου τρίχες καὶ σάρκες. | 15и҆ дꙋ́хъ на лице́ ми на́йде: ᲂу҆страши́шасѧ же мѝ власѝ и҆ плѡ́ти, |
| 16ἀνέστην, καὶ οὐκ ἐπέγνων· εἶδον, καὶ οὐκ ἦν μορφὴ πρὸ ὀφθαλμῶν μου, ἀλλ᾿ ἢ αὔραν καὶ φωνὴν ἤκουον | 16воста́хъ и҆ не разꙋмѣ́хъ, ви́дѣхъ, и҆ не бѣ̀ ѡ҆бли́чїѧ пред̾ ѻ҆чи́ма мои́ма, но то́кмѡ дꙋ́хъ ти́хъ и҆ гла́съ слы́шахъ: |
| 17Τί γάρ; μὴ καθαρὸς ἔσται βροτὸς ἐναντίον κυρίου ἢ ἀπὸ τῶν ἔργων αὐτοῦ ἄμεμπτος ἀνήρ; | 17что́ бо; є҆да̀ чи́стъ бꙋ́детъ человѣ́къ пред̾ бг҃омъ; и҆лѝ въ дѣ́лѣхъ свои́хъ без̾ поро́ка мꙋ́жъ; |
| 18εἰ κατὰ παίδων αὐτοῦ οὐ πιστεύει, κατὰ δὲ ἀγγέλων αὐτοῦ σκολιόν τι ἐπενόησεν, | 18а҆́ще рабѡ́мъ свои̑мъ не вѣ́рꙋетъ, и҆ во а҆́гг҃лѣхъ свои́хъ стро́потно что̀ ᲂу҆смотрѣ̀, |
| 19τοὺς δὲ κατοικοῦντας οἰκίας πηλίνας, ἐξ ὧν καὶ αὐτοὶ ἐκ τοῦ αὐτοῦ πηλοῦ ἐσμεν, ἔπαισεν αὐτοὺς σητὸς τρόπον· | 19живꙋ́щихъ же въ бре́нныхъ хра́минахъ, ѿ ни́хже и҆ мы̀ са́ми ѿ тогѡ́жде бре́нїѧ є҆смы̀, поразѝ, ꙗ҆́коже мо́лїе, |
| 20καὶ ἀπὸ πρωίθεν ἕως ἑσπέρας οὐκέτι εἰσίν, παρὰ τὸ μὴ δύνασθαι αὐτοὺς ἑαυτοῖς βοηθῆσαι ἀπώλοντο· | 20и҆ ѿ ᲂу҆́тра да́же до ве́чера ктомꙋ̀ не сꙋ́ть: зане́же не мого́ша себѣ̀ помощѝ, погибо́ша: |
| 21ἐνεφύσησεν γὰρ αὐτοῖς καὶ ἐξηράνθησαν, ἀπώλοντο παρὰ τὸ μὴ ἔχειν αὐτοὺς σοφίαν. | 21дхнꙋ́ бо на нѧ̀, и҆ и҆зсхо́ша, и҆ поне́же не и҆мѣ́ѧхꙋ премꙋ́дрости, погибо́ша. |