І҆́ѡвъ 12
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Ὑπολαβὼν δὲ Ιωβ λέγει | 1Ѿвѣща́въ же і҆́ѡвъ, речѐ: |
| 2Εἶτα ὑμεῖς ἐστε ἄνθρωποι· ἦ μεθ᾿ ὑμῶν τελευτήσει σοφία. | 2ᲂу҆́бѡ вы́ ли є҆ди́ни є҆стѐ человѣ́цы, и҆лѝ съ ва́ми сконча́етсѧ премꙋ́дрость; |
| 3κἀμοὶ μὲν καρδία καθ᾿ ὑμᾶς ἐστιν. | 3И҆ ᲂу҆ менє̀ се́рдце є҆́сть ꙗ҆́коже и҆ ᲂу҆ ва́съ. |
| 4δίκαιος γὰρ ἀνὴρ καὶ ἄμεμπτος ἐγενήθη εἰς χλεύασμα· | 4Пра́веденъ бо мꙋ́жъ и҆ непоро́ченъ бы́сть въ порꙋга́нїе: |
| 5εἰς χρόνον γὰρ τακτὸν ἡτοίμαστο πεσεῖν ὑπὸ ἄλλους οἴκους τε αὐτοῦ ἐκπορθεῖσθαι ὑπὸ ἀνόμων. | 5во вре́мѧ бо ѡ҆предѣле́ное ᲂу҆гото́ванъ бы́сть па́сти ѿ и҆ны́хъ, до́мы же є҆гѡ̀ ѡ҆пꙋстошє́ны бы́ти беззако́нными. ѻ҆ба́че никто́же да ᲂу҆пова́етъ, лꙋка́въ сы́й, непови́ненъ бы́ти, |
| 6οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ μηδεὶς πεποιθέτω πονηρὸς ὢν ἀθῷος ἔσεσθαι, ὅσοι παροργίζουσιν τὸν κύριον, ὡς οὐχὶ καὶ ἔτασις αὐτῶν ἔσται. | 6є҆ли́цы разгнѣвлѧ́ютъ гдⷭ҇а, а҆́ки и҆ и҆стѧза́нїѧ и҆̀мъ не бꙋ́детъ. |
| 7ἀλλὰ δὴ ἐπερώτησον τετράποδα ἐάν σοι εἴπωσιν, πετεινὰ δὲ οὐρανοῦ ἐάν σοι ἀπαγγείλωσιν· | 7Но вопросѝ четвероно́гихъ, а҆́ще тѝ рекꙋ́тъ, и҆ пти́цъ небе́сныхъ, а҆́ще тѝ возвѣстѧ́тъ: |
| 8ἐκδιήγησαι δὲ γῇ ἐάν σοι φράσῃ, καὶ ἐξηγήσονταί σοι οἱ ἰχθύες τῆς θαλάσσης. | 8повѣ́ждь землѝ, а҆́ще тѝ ска́жетъ, и҆ и҆сповѣ́дѧтъ тѝ ры̑бы мѡрскі́ѧ. |
| 9τίς οὐκ ἔγνω ἐν πᾶσι τούτοις ὅτι χεὶρ κυρίου ἐποίησεν ταῦτα; | 9Кто̀ ᲂу҆́бѡ не разꙋмѣ̀ во всѣ́хъ си́хъ, ꙗ҆́кѡ рꙋка̀ гдⷭ҇нѧ сотворѝ сїѧ̑; |
| 10εἰ μὴ ἐν χειρὶ αὐτοῦ ψυχὴ πάντων τῶν ζώντων καὶ πνεῦμα παντὸς ἀνθρώπου; | 10Не въ рꙋцѣ́ ли є҆гѡ̀ дꙋша̀ всѣ́хъ живꙋ́щихъ и҆ дꙋ́хъ всѧ́кагѡ человѣ́ка; |
| 11οὖς μὲν γὰρ ῥήματα διακρίνει, λάρυγξ δὲ σῖτα γεύεται. | 11Оу҆́хо бо словеса̀ разсꙋжда́етъ, горта́нь же бра̑шна вкꙋша́етъ. |
| 12ἐν πολλῷ χρόνῳ σοφία, ἐν δὲ πολλῷ βίῳ ἐπιστήμη. | 12Во мно́зѣмъ вре́мени премꙋ́дрость, во мно́зѣ же житїѝ вѣ́дѣнїе. |
| 13παρ᾿ αὐτῷ σοφία καὶ δύναμις, αὐτῷ βουλὴ καὶ σύνεσις. | 13Оу҆ негѡ̀ премꙋ́дрость и҆ си́ла, ᲂу҆ тогѡ̀ совѣ́тъ и҆ ра́зꙋмъ. |
| 14ἐὰν καταβάλῃ, τίς οἰκοδομήσει; ἐὰν κλείσῃ κατὰ ἀνθρώπων, τίς ἀνοίξει; | 14А҆́ще низложи́тъ, кто̀ сози́ждетъ; а҆́ще затвори́тъ ѿ человѣ́кѡвъ, кто̀ ѿве́рзетъ; |
| 15ἐὰν κωλύσῃ τὸ ὥδωρ, ξηρανεῖ τὴν γῆν· ἐὰν δὲ ἐπαφῇ, ἀπώλεσεν αὐτὴν καταστρέψας. | 15А҆́ще возбрани́тъ во́дꙋ, и҆зсꙋши́тъ зе́млю: а҆́ще же пꙋ́ститъ, погꙋби́тъ ю҆̀ преврати́въ. |
| 16παρ᾿ αὐτῷ κράτος καὶ ἰσχύς, αὐτῷ ἐπιστήμη καὶ σύνεσις. | 16Оу҆ негѡ̀ держа́ва и҆ крѣ́пость, ᲂу҆ тогѡ̀ вѣ́дѣнїе и҆ ра́зꙋмъ. |
| 17διάγων βουλευτὰς αἰχμαλώτους, κριτὰς δὲ γῆς ἐξέστησεν. | 17Проводѧ́й совѣ́тники плѣнє́ны, сꙋдїи̑ же землѝ ᲂу҆жасѝ: |
| 18καθιζάνων βασιλεῖς ἐπὶ θρόνους καὶ περιέδησεν ζώνῃ ὀσφύας αὐτῶν. | 18посажда́ѧй цари̑ на престо́лѣхъ и҆ ѡ҆бвѧзꙋ́ѧй по́ѧсомъ чрє́сла и҆́хъ: |
| 19ἐξαποστέλλων ἱερεῖς αἰχμαλώτους, δυνάστας δὲ γῆς κατέστρεψεν. | 19ѿпꙋща́ѧй жерцы̀ плѣ́нники, си́льныхъ же землѝ низвратѝ: |
| 20διαλλάσσων χείλη πιστῶν, σύνεσιν δὲ πρεσβυτέρων ἔγνω. | 20и҆змѣнѧ́ѧй ᲂу҆стнѣ̀ вѣ́рныхъ, ра́зꙋмъ же ста́рцєвъ ᲂу҆разꙋмѣ̀: |
| 21ἐκχέων ἀτιμίαν ἐπ᾿ ἄρχοντας, ταπεινοὺς δὲ ἰάσατο. | 21и҆злива́ѧй безче́стїе на кнѧ̑зи, смирє́нныѧ же и҆сцѣлѝ: |
| 22ἀνακαλύπτων βαθέα ἐκ σκότους, ἐξήγαγεν δὲ εἰς φῶς σκιὰν θανάτου. | 22ѿкрыва́ѧй глꙋбѡ́каѧ ѿ тьмы̀, и҆зведе́ же на свѣ́тъ сѣ́нь сме́ртнꙋю: |
| 23πλανῶν ἔθνη καὶ ἀπολλύων αὐτά, καταστρωννύων ἔθνη καὶ καθοδηγῶν αὐτά. | 23прельща́ѧй ꙗ҆зы́ки и҆ погꙋблѧ́ѧй и҆̀хъ, низлага́ѧй ꙗ҆зы́ки и҆ наставлѧ́ѧй и҆̀хъ: |
| 24διαλλάσσων καρδίας ἀρχόντων γῆς, ἐπλάνησεν δὲ αὐτοὺς ὁδῷ, ᾗ οὐκ ᾔδεισαν· | 24и҆змѣнѧ́ѧй сердца̀ кнѧзе́й земны́хъ, прельсти́ же и҆̀хъ на пꙋтѝ, є҆гѡ́же не вѣ́дѧхꙋ, |
| 25ψηλαφήσαισαν σκότος καὶ μὴ φῶς, πλανηθείησαν δὲ ὥσπερ ὁ μεθύων. | 25да ѡ҆сѧ́жꙋтъ тьмꙋ̀, а҆ не свѣ́тъ, да заблꙋ́дѧтъ же ꙗ҆́кѡ пїѧ́ный. |