І҆́ѡвъ 37
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1καὶ ταύτης ἐταράχθη ἡ καρδία μου καὶ ἀπερρύη ἐκ τοῦ τόπου αὐτῆς. | 1И҆ ѿ си́хъ возмѧте́сѧ се́рдце моѐ и҆ ѿто́ржесѧ ѿ мѣ́ста своегѡ̀. |
| 2ἄκουε ἀκοὴν ἐν ὀργῇ θυμοῦ κυρίου, καὶ μελέτη ἐκ στόματος αὐτοῦ ἐξελεύσεται. | 2Послꙋ́шай слꙋ́ха во гнѣ́вѣ ꙗ҆́рости гдⷭ҇ни, и҆ поꙋче́нїе и҆зо ᲂу҆́стъ є҆гѡ̀ и҆зы́детъ. |
| 3ὑποκάτω παντὸς τοῦ οὐρανοῦ ἀρχὴ αὐτοῦ, καὶ τὸ φῶς αὐτοῦ ἐπὶ πτερύγων τῆς γῆς. | 3Под̾ всѣ́мъ не́бомъ нача́льство є҆гѡ̀, и҆ свѣ́тъ є҆гѡ̀ на крилꙋ̑ землѝ. |
| 4ὀπίσω αὐτοῦ βοήσεται φωνή, βροντήσει ἐν φωνῇ ὕβρεως αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἀνταλλάξει αὐτούς, ὅτι ἀκούσει φωνὴν αὐτοῦ. | 4В̾слѣ́дъ є҆гѡ̀ возопїе́тъ гла́сомъ, возгреми́тъ гла́сомъ вели́чїѧ своегѡ̀, и҆ не и҆змѣни́тъ и҆́хъ, ꙗ҆́кѡ ᲂу҆слы́шитъ гла́съ є҆гѡ̀. |
| 5βροντήσει ὁ ἰσχυρὸς ἐν φωνῇ αὐτοῦ θαυμάσια· ἐποίησεν γὰρ μεγάλα, ἃ οὐκ ᾔδειμεν, | 5Возгреми́тъ крѣ́пкїй гла́сомъ свои́мъ ди̑внаѧ: сотвори́ бо вє́лїѧ, и҆́хже не вѣ́дахомъ. |
| 6συντάσσων χιόνι Γίνου ἐπὶ τῆς γῆς· καὶ χειμὼν ὑετός, καὶ χειμὼν ὑετῶν δυναστείας αὐτοῦ. | 6Повелѣва́ѧй снѣ́гꙋ: бꙋ́ди на землѝ, и҆ бꙋ́рѧ дождѧ̀, и҆ бꙋ́рѧ дождє́въ могꙋ́тства є҆гѡ̀. |
| 7ἐν χειρὶ παντὸς ἀνθρώπου κατασφραγίζει, ἵνα γνῷ πᾶς ἄνθρωπος τὴν ἑαυτοῦ ἀσθένειαν. | 7Въ рꙋцѣ̀ всѧ́кагѡ человѣ́ка зна́менаетъ, да позна́етъ всѧ́къ человѣ́къ свою̀ не́мощь. |
| 8εἰσῆλθεν δὲ θηρία ὑπὸ σκέπην, ἡσύχασαν δὲ ἐπὶ κοίτης. | 8Внидо́ша же ѕвѣ́рїе под̾ кро́въ и҆ ᲂу҆молко́ша на ло́жи. |
| 9ἐκ ταμιείων ἐπέρχονται δῖναι, ἀπὸ δὲ ἀκρωτηρίων ψῦχος. | 9И҆з̾ храни́лищъ внꙋ́треннихъ нахо́дѧтъ бѡлѣ́зни, и҆ ѿ внѣ́шнихъ стра́нъ стꙋ́день. |
| 10καὶ ἀπὸ πνοῆς ἰσχυροῦ δώσει πάγος, οἰακίζει δὲ τὸ ὕδωρ ὡς ἐὰν βούληται· | 10И҆ ѿ дыха́нїѧ крѣ́пка да́стъ ле́дъ: ᲂу҆правлѧ́етъ же во́дꙋ, ꙗ҆́коже хо́щетъ, |
| 11καὶ ἐκλεκτὸν καταπλάσσει νεφέλη, διασκορπιεῖ νέφος φῶς αὐτοῦ. | 11и҆ и҆збра́нное ᲂу҆строѧ́етъ ѡ҆́блакъ: разжене́тъ ѡ҆́блакъ свѣ́тъ є҆гѡ̀, |
| 12καὶ αὐτὸς κυκλώματα διαστρέψει ἐν θεεβουλαθω εἰς ἔργα αὐτῶν· πάντα, ὅσα ἂν ἐντείληται αὐτοῖς, ταῦτα συντέτακται παρ᾿ αὐτοῦ ἐπὶ τῆς γῆς, | 12и҆ са́мъ ѡ҆крє́стнаѧ преврати́тъ, ꙗ҆́коже хо́щетъ, въ дѣла̀ и҆́хъ: всѧ̑, є҆ли̑ка заповѣ́сть и҆̀мъ, сїѧ̑ чиноположє́на сꙋ́ть ѿ негѡ̀ на землѝ, |
| 13ἐὰν εἰς παιδείαν, ἐὰν εἰς τὴν γῆν αὐτοῦ, ἐὰν εἰς ἔλεος εὑρήσει αὐτόν. | 13а҆́ще въ наказа́нїе, а҆́ще на зе́млю свою̀, а҆́ще на ми́лость ѡ҆брѧ́щетъ и҆̀. |
| 14ἐνωτίζου ταῦτα, Ιωβ· στῆθι νουθετοῦ δύναμιν κυρίου. | 14Внꙋшѝ сїѧ̑, і҆́ѡве: ста́ни ᲂу҆ча́йсѧ си́лѣ гдⷭ҇ни. |
| 15οἴδαμεν ὅτι ὁ θεὸς ἔθετο ἔργα αὐτοῦ φῶς ποιήσας ἐκ σκότους. | 15Вѣ́мы, ꙗ҆́кѡ гдⷭ҇ь положѝ дѣла̀ своѧ̑, свѣ́тъ сотвори́въ и҆з̾ тьмы̀. |
| 16ἐπίσταται δὲ διάκρισιν νεφῶν, ἐξαίσια δὲ πτώματα πονηρῶν. | 16Вѣ́сть же разли́чїе ѡ҆блакѡ́въ и҆ вє́лїѧ падє́нїѧ ѕлы́хъ. |
| 17σοῦ δὲ ἡ στολὴ θερμή· ἡσυχάζεται δὲ ἐπὶ τῆς γῆς. | 17Твоѧ́ же ѻ҆де́жда тепла̀, почива́етъ же на землѝ ѿ ю҆́га. |
| 18στερεώσεις μετ᾿ αὐτοῦ εἰς παλαιώματα, ἰσχυραὶ ὡς ὅρασις ἐπιχύσεως. | 18Оу҆тверждє́нїѧ съ ни́мъ въ дре́вности, крѣпка̑ ꙗ҆́коже видѣ́нїе сли́тїѧ. |
| 19διὰ τί; δίδαξόν με τί ἐροῦμεν αὐτῷ· καὶ παυσώμεθα πολλὰ λέγοντες. | 19Чесѡ̀ ра́ди, наꙋчи́ мѧ, что̀ рече́мъ є҆мꙋ̀; и҆ преста́немъ мнѡ́га глаго́люще. |
| 20μὴ βίβλος ἢ γραμματεύς μοι παρέστηκεν, ἵνα ἄνθρωπον ἑστηκὼς κατασιωπήσω; | 20Є҆да̀ кни́га, и҆лѝ книго́чїа мѝ предстои́тъ; да стоѧ́щь сотворю̀ человѣ́кꙋ молча́ти. |
| 21πᾶσιν δ᾿ οὐχ ὁρατὸν τὸ φῶς, τηλαυγές ἐστιν ἐν τοῖς παλαιώμασιν, ὥσπερ τὸ παρ᾿ αὐτοῦ ἐπὶ νεφῶν. | 21Не всѣ̑мъ же ви́димь свѣ́тъ: свѣ́тлый є҆́сть въ дре́вностехъ, ꙗ҆́коже є҆́же ѿ негѡ̀ на ѡ҆́блацѣхъ. |
| 22ἀπὸ βορρᾶ νέφη χρυσαυγοῦντα· ἐπὶ τούτοις μεγάλη ἡ δόξα καὶ τιμὴ παντοκράτορος. | 22Ѿ сѣ́вера ѡ҆́блацы златоза́рни: въ си́хъ ве́лїѧ сла́ва и҆ че́сть вседержи́телева. |
| 23καὶ οὐχ εὑρίσκομεν ἄλλον ὅμοιον τῇ ἰσχύι αὐτοῦ· ὁ τὰ δίκαια κρίνων, οὐκ οἴει ἐπακούειν αὐτόν; | 23И҆ не ѡ҆брѣта́емъ и҆но́го подо́бна крѣ́пости є҆гѡ̀: и҆́же сꙋ́дитъ првⷣнѡ, мни́ши ли, ꙗ҆́кѡ не слы́шитъ то́й; |
| 24διὸ φοβηθήσονται αὐτὸν οἱ ἄνθρωποι, φοβηθήσονται δὲ αὐτὸν καὶ οἱ σοφοὶ καρδίᾳ. | 24Тѣ́мже ᲂу҆боѧ́тсѧ є҆гѡ̀ человѣ́цы: ᲂу҆боѧ́тсѧ же є҆гѡ̀ и҆ премꙋ́дрїи се́рдцемъ. |