І҆́ѡвъ 41

LXX, Rahlfs	Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
1οὐχ ἑόρακας αὐτὸν οὐδὲ ἐπὶ τοῖς λεγομένοις τεθαύμακας;	1Не ви́дѣлъ ли є҆сѝ є҆го̀, и҆ глаго́лємымъ не ᲂу҆диви́лсѧ ли є҆сѝ; не ᲂу҆боѧ́лсѧ ли є҆сѝ, ꙗ҆́кѡ ᲂу҆гото́васѧ мѝ; Кто́ бо є҆́сть противлѧ́ѧйсѧ мнѣ̀, и҆лѝ кто̀ противоста́нетъ мѝ и҆ стерпи́тъ,
2οὐ δέδοικας ὅτι ἡτοίμασταί μοι; τίς γάρ ἐστιν ὁ ἐμοὶ ἀντιστάς;	2а҆́ще всѧ̀ поднебе́снаѧ моѧ̀ є҆́сть;
3ἢ τίς ἀντιστήσεταί μοι καὶ ὑπομενεῖ, εἰ πᾶσα ἡ ὑπ᾿ οὐρανὸν ἐμή ἐστιν;	3Не ᲂу҆молчꙋ̀ є҆гѡ̀ ра́ди и҆ сло́вомъ си́лы поми́лꙋю ра́внаго є҆мꙋ̀.
4οὐ σιωπήσομαι δι᾿ αὐτόν, καὶ λόγον δυνάμεως ἐλεήσει τὸν ἴσον αὐτοῦ.	4Кто̀ ѿкры́етъ лицѐ ѡ҆блече́нїѧ є҆гѡ̀, въ согбе́нїе же пе́рсей є҆гѡ̀ кто̀ вни́детъ;
5τίς ἀποκαλύψει πρόσωπον ἐνδύσεως αὐτοῦ; εἰς δὲ πτύξιν θώρακος αὐτοῦ τίς ἂν εἰσέλθοι;	5Двє́ри лица̀ є҆гѡ̀ кто̀ ѿве́рзетъ; ѡ҆́крестъ зꙋбѡ́въ є҆гѡ̀ стра́хъ,
6πύλας προσώπου αὐτοῦ τίς ἀνοίξει; κύκλῳ ὀδόντων αὐτοῦ φόβος.	6ᲂу҆тро́ба є҆гѡ̀ щиты̀ мѣ̑дѧны, сою́зъ же є҆гѡ̀ ꙗ҆́коже смѷрі́тъ ка́мень,
7τὰ ἔγκατα αὐτοῦ ἀσπίδες χάλκειαι, σύνδεσμος δὲ αὐτοῦ ὥσπερ σμιρίτης λίθος·	7є҆ди́нъ ко дрꙋго́мꙋ прилипа́ютъ, дꙋ́хъ же не про́йдетъ є҆гѡ̀:
8εἷς τοῦ ἑνὸς κολλῶνται, πνεῦμα δὲ οὐ μὴ διέλθῃ αὐτόν·	8ꙗ҆́кѡ мꙋ́жъ бра́тꙋ своемꙋ̀ прилѣпи́тсѧ, содержа́тсѧ и҆ не ѿто́ргнꙋтсѧ.
9ἀνὴρ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ προσκολληθήσεται, συνέχονται καὶ οὐ μὴ ἀποσπασθῶσιν.	9Въ чха́нїи є҆гѡ̀ возблиста́етъ свѣ́тъ: ѻ҆́чи же є҆гѡ̀ видѣ́нїе денни́цы.
10ἐν πταρμῷ αὐτοῦ ἐπιφαύσκεται φέγγος, οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ εἶδος ἑωσφόρου.	10И҆з̾ ᲂу҆́стъ є҆гѡ̀ и҆схо́дѧтъ а҆́ки свѣщы̀ горѧ́щыѧ, и҆ разме́щꙋтсѧ а҆́ки и҆́скры ѻ҆́гнєнныѧ:
11ἐκ στόματος αὐτοῦ ἐκπορεύονται λαμπάδες καιόμεναι καὶ διαρριπτοῦνται ἐσχάραι πυρός·	11и҆з̾ ноздре́й є҆гѡ̀ и҆схо́дитъ ды́мъ пе́щи горѧ́щїѧ ѻ҆гне́мъ ᲂу҆́глїѧ:
12ἐκ μυκτήρων αὐτοῦ ἐκπορεύεται καπνὸς καμίνου καιομένης πυρὶ ἀνθράκων·	12дꙋша́ же є҆гѡ̀ ꙗ҆́кѡ ᲂу҆́глїе, и҆ ꙗ҆́кѡ пла́мы и҆з̾ ꙗ҆́стъ є҆гѡ̀ и҆схо́дитъ.
13ἡ ψυχὴ αὐτοῦ ἄνθρακες, φλὸξ δὲ ἐκ στόματος αὐτοῦ ἐκπορεύεται.	13На вы́и же є҆гѡ̀ водворѧ́етсѧ си́ла, пред̾ ни́мъ тече́тъ па́гꙋба.
14ἐν δὲ τραχήλῳ αὐτοῦ αὐλίζεται δύναμις, ἔμπροσθεν αὐτοῦ τρέχει ἀπώλεια.	14Плѡ́ти же тѣлесѐ є҆гѡ̀ сольпнꙋ́шасѧ: лїе́тъ на́нь, и҆ не подви́житсѧ.
15σάρκες δὲ σώματος αὐτοῦ κεκόλληνται· καταχέει ἐπ᾿ αὐτόν, οὐ σαλευθήσεται.	15Се́рдце є҆гѡ̀ ѡ҆жестѣ̀ а҆́ки ка́мень, стои́тъ же а҆́ки на́ковальнѧ неподви́жна.
16ἡ καρδία αὐτοῦ πέπηγεν ὡς λίθος, ἕστηκεν δὲ ὥσπερ ἄκμων ἀνήλατος.	16Ѡ҆бра́щшꙋсѧ же є҆мꙋ̀, стра́хъ ѕвѣрє́мъ четверонѡ́гимъ по землѝ ска́чꙋщымъ.
17στραφέντος δὲ αὐτοῦ φόβος θηρίοις τετράποσιν ἐπὶ γῆς ἁλλομένοις.	17А҆́ще срѧ́щꙋтъ є҆го̀ ко́пїѧ, ничто́же сотворѧ́тъ є҆мꙋ̀, копїѐ вонзе́но и҆ бронѧ̀:
18ἐὰν συναντήσωσιν αὐτῷ λόγχαι, οὐδὲν μὴ ποιήσωσιν δόρυ ἐπηρμένον καὶ θώρακα·	18вмѣнѧ́етъ бо желѣ́зо а҆́ки плє́вы, мѣ́дь же а҆́ки дре́во гни́ло:
19ἥγηται μὲν γὰρ σίδηρον ἄχυρα, χαλκὸν δὲ ὥσπερ ξύλον σαθρόν·	19не ᲂу҆ѧзви́тъ є҆го̀ лꙋ́къ мѣ́дѧнъ, мни́тъ бо каменоме́тнꙋю пра́щꙋ а҆́ки сѣ́но:
20οὐ μὴ τρώσῃ αὐτὸν τόξον χάλκειον, ἥγηται μὲν πετροβόλον χόρτον·	20а҆́ки сте́блїе вмѣни́шасѧ є҆мꙋ̀ мла́тове, рꙋга́етжесѧ трꙋ́сꙋ ѻ҆гнено́сномꙋ.
21ὡς καλάμη ἐλογίσθησαν σφῦραι, καταγελᾷ δὲ σεισμοῦ πυρφόρου.	21Ло́же є҆гѡ̀ ѻ҆стнѝ ѻ҆́стрїи, всѧ́ко же зла́то морско́е под̾ ни́мъ, ꙗ҆́коже бре́нїе безчи́сленно.
22ἡ στρωμνὴ αὐτοῦ ὀβελίσκοι ὀξεῖς, πᾶς δὲ χρυσὸς θαλάσσης ὑπ᾿ αὐτὸν ὥσπερ πηλὸς ἀμύθητος.	22Возжиза́етъ бе́зднꙋ, ꙗ҆́коже пе́щь мѣ́дѧнꙋ: мни́тъ же мо́ре ꙗ҆́кѡ мѷрова́рницꙋ
23ἀναζεῖ τὴν ἄβυσσον ὥσπερ χαλκεῖον, ἥγηται δὲ τὴν θάλασσαν ὥσπερ ἐξάλειπτρον,	23и҆ та́ртаръ бе́здны ꙗ҆́коже плѣ́нника: вмѣни́лъ бе́зднꙋ въ прохожде́нїе.
24τὸν δὲ τάρταρον τῆς ἀβύσσου ὥσπερ αἰχμάλωτον· ἐλογίσατο ἄβυσσον εἰς περίπατον.	24Ничто́же є҆́сть на землѝ подо́бно є҆мꙋ̀ сотворе́но, порꙋ́гано бы́ти а҆́гг҃лы мои́ми:
25οὐκ ἔστιν οὐδὲν ἐπὶ τῆς γῆς ὅμοιον αὐτῷ πεποιημένον ἐγκαταπαίζεσθαι ὑπὸ τῶν ἀγγέλων μου·	25всѐ высо́кое зри́тъ: са́мъ же ца́рь всѣ̑мъ сꙋ́щымъ въ вода́хъ.
26πᾶν ὑψηλὸν ὁρᾷ, αὐτὸς δὲ βασιλεὺς πάντων τῶν ἐν τοῖς ὕδασιν.

1οὐχ ἑόρακας αὐτὸν οὐδὲ ἐπὶ τοῖς λεγομένοις τεθαύμακας;

1Не ви́дѣлъ ли є҆сѝ є҆го̀, и҆ глаго́лємымъ не ᲂу҆диви́лсѧ ли є҆сѝ; не ᲂу҆боѧ́лсѧ ли є҆сѝ, ꙗ҆́кѡ ᲂу҆гото́васѧ мѝ; Кто́ бо є҆́сть противлѧ́ѧйсѧ мнѣ̀, и҆лѝ кто̀ противоста́нетъ мѝ и҆ стерпи́тъ,

2οὐ δέδοικας ὅτι ἡτοίμασταί μοι; τίς γάρ ἐστιν ὁ ἐμοὶ ἀντιστάς;

2а҆́ще всѧ̀ поднебе́снаѧ моѧ̀ є҆́сть;

3ἢ τίς ἀντιστήσεταί μοι καὶ ὑπομενεῖ, εἰ πᾶσα ἡ ὑπ᾿ οὐρανὸν ἐμή ἐστιν;

3Не ᲂу҆молчꙋ̀ є҆гѡ̀ ра́ди и҆ сло́вомъ си́лы поми́лꙋю ра́внаго є҆мꙋ̀.

4οὐ σιωπήσομαι δι᾿ αὐτόν, καὶ λόγον δυνάμεως ἐλεήσει τὸν ἴσον αὐτοῦ.

4Кто̀ ѿкры́етъ лицѐ ѡ҆блече́нїѧ є҆гѡ̀, въ согбе́нїе же пе́рсей є҆гѡ̀ кто̀ вни́детъ;

5τίς ἀποκαλύψει πρόσωπον ἐνδύσεως αὐτοῦ; εἰς δὲ πτύξιν θώρακος αὐτοῦ τίς ἂν εἰσέλθοι;

5Двє́ри лица̀ є҆гѡ̀ кто̀ ѿве́рзетъ; ѡ҆́крестъ зꙋбѡ́въ є҆гѡ̀ стра́хъ,

6πύλας προσώπου αὐτοῦ τίς ἀνοίξει; κύκλῳ ὀδόντων αὐτοῦ φόβος.

6ᲂу҆тро́ба є҆гѡ̀ щиты̀ мѣ̑дѧны, сою́зъ же є҆гѡ̀ ꙗ҆́коже смѷрі́тъ ка́мень,

7τὰ ἔγκατα αὐτοῦ ἀσπίδες χάλκειαι, σύνδεσμος δὲ αὐτοῦ ὥσπερ σμιρίτης λίθος·

7є҆ди́нъ ко дрꙋго́мꙋ прилипа́ютъ, дꙋ́хъ же не про́йдетъ є҆гѡ̀:

8εἷς τοῦ ἑνὸς κολλῶνται, πνεῦμα δὲ οὐ μὴ διέλθῃ αὐτόν·

8ꙗ҆́кѡ мꙋ́жъ бра́тꙋ своемꙋ̀ прилѣпи́тсѧ, содержа́тсѧ и҆ не ѿто́ргнꙋтсѧ.

9ἀνὴρ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ προσκολληθήσεται, συνέχονται καὶ οὐ μὴ ἀποσπασθῶσιν.

9Въ чха́нїи є҆гѡ̀ возблиста́етъ свѣ́тъ: ѻ҆́чи же є҆гѡ̀ видѣ́нїе денни́цы.

10ἐν πταρμῷ αὐτοῦ ἐπιφαύσκεται φέγγος, οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ εἶδος ἑωσφόρου.

10И҆з̾ ᲂу҆́стъ є҆гѡ̀ и҆схо́дѧтъ а҆́ки свѣщы̀ горѧ́щыѧ, и҆ разме́щꙋтсѧ а҆́ки и҆́скры ѻ҆́гнєнныѧ:

11ἐκ στόματος αὐτοῦ ἐκπορεύονται λαμπάδες καιόμεναι καὶ διαρριπτοῦνται ἐσχάραι πυρός·

11и҆з̾ ноздре́й є҆гѡ̀ и҆схо́дитъ ды́мъ пе́щи горѧ́щїѧ ѻ҆гне́мъ ᲂу҆́глїѧ:

12ἐκ μυκτήρων αὐτοῦ ἐκπορεύεται καπνὸς καμίνου καιομένης πυρὶ ἀνθράκων·

12дꙋша́ же є҆гѡ̀ ꙗ҆́кѡ ᲂу҆́глїе, и҆ ꙗ҆́кѡ пла́мы и҆з̾ ꙗ҆́стъ є҆гѡ̀ и҆схо́дитъ.

13ἡ ψυχὴ αὐτοῦ ἄνθρακες, φλὸξ δὲ ἐκ στόματος αὐτοῦ ἐκπορεύεται.

13На вы́и же є҆гѡ̀ водворѧ́етсѧ си́ла, пред̾ ни́мъ тече́тъ па́гꙋба.

14ἐν δὲ τραχήλῳ αὐτοῦ αὐλίζεται δύναμις, ἔμπροσθεν αὐτοῦ τρέχει ἀπώλεια.

14Плѡ́ти же тѣлесѐ є҆гѡ̀ сольпнꙋ́шасѧ: лїе́тъ на́нь, и҆ не подви́житсѧ.

15σάρκες δὲ σώματος αὐτοῦ κεκόλληνται· καταχέει ἐπ᾿ αὐτόν, οὐ σαλευθήσεται.

15Се́рдце є҆гѡ̀ ѡ҆жестѣ̀ а҆́ки ка́мень, стои́тъ же а҆́ки на́ковальнѧ неподви́жна.

16ἡ καρδία αὐτοῦ πέπηγεν ὡς λίθος, ἕστηκεν δὲ ὥσπερ ἄκμων ἀνήλατος.

16Ѡ҆бра́щшꙋсѧ же є҆мꙋ̀, стра́хъ ѕвѣрє́мъ четверонѡ́гимъ по землѝ ска́чꙋщымъ.

17στραφέντος δὲ αὐτοῦ φόβος θηρίοις τετράποσιν ἐπὶ γῆς ἁλλομένοις.

17А҆́ще срѧ́щꙋтъ є҆го̀ ко́пїѧ, ничто́же сотворѧ́тъ є҆мꙋ̀, копїѐ вонзе́но и҆ бронѧ̀:

18ἐὰν συναντήσωσιν αὐτῷ λόγχαι, οὐδὲν μὴ ποιήσωσιν δόρυ ἐπηρμένον καὶ θώρακα·

18вмѣнѧ́етъ бо желѣ́зо а҆́ки плє́вы, мѣ́дь же а҆́ки дре́во гни́ло:

19ἥγηται μὲν γὰρ σίδηρον ἄχυρα, χαλκὸν δὲ ὥσπερ ξύλον σαθρόν·

19не ᲂу҆ѧзви́тъ є҆го̀ лꙋ́къ мѣ́дѧнъ, мни́тъ бо каменоме́тнꙋю пра́щꙋ а҆́ки сѣ́но:

20οὐ μὴ τρώσῃ αὐτὸν τόξον χάλκειον, ἥγηται μὲν πετροβόλον χόρτον·

20а҆́ки сте́блїе вмѣни́шасѧ є҆мꙋ̀ мла́тове, рꙋга́етжесѧ трꙋ́сꙋ ѻ҆гнено́сномꙋ.

21ὡς καλάμη ἐλογίσθησαν σφῦραι, καταγελᾷ δὲ σεισμοῦ πυρφόρου.

21Ло́же є҆гѡ̀ ѻ҆стнѝ ѻ҆́стрїи, всѧ́ко же зла́то морско́е под̾ ни́мъ, ꙗ҆́коже бре́нїе безчи́сленно.

22ἡ στρωμνὴ αὐτοῦ ὀβελίσκοι ὀξεῖς, πᾶς δὲ χρυσὸς θαλάσσης ὑπ᾿ αὐτὸν ὥσπερ πηλὸς ἀμύθητος.

22Возжиза́етъ бе́зднꙋ, ꙗ҆́коже пе́щь мѣ́дѧнꙋ: мни́тъ же мо́ре ꙗ҆́кѡ мѷрова́рницꙋ

23ἀναζεῖ τὴν ἄβυσσον ὥσπερ χαλκεῖον, ἥγηται δὲ τὴν θάλασσαν ὥσπερ ἐξάλειπτρον,

23и҆ та́ртаръ бе́здны ꙗ҆́коже плѣ́нника: вмѣни́лъ бе́зднꙋ въ прохожде́нїе.

24τὸν δὲ τάρταρον τῆς ἀβύσσου ὥσπερ αἰχμάλωτον· ἐλογίσατο ἄβυσσον εἰς περίπατον.

24Ничто́же є҆́сть на землѝ подо́бно є҆мꙋ̀ сотворе́но, порꙋ́гано бы́ти а҆́гг҃лы мои́ми:

25οὐκ ἔστιν οὐδὲν ἐπὶ τῆς γῆς ὅμοιον αὐτῷ πεποιημένον ἐγκαταπαίζεσθαι ὑπὸ τῶν ἀγγέλων μου·

25всѐ высо́кое зри́тъ: са́мъ же ца́рь всѣ̑мъ сꙋ́щымъ въ вода́хъ.

26πᾶν ὑψηλὸν ὁρᾷ, αὐτὸς δὲ βασιλεὺς πάντων τῶν ἐν τοῖς ὕδασιν.

DHonorare

І҆́ѡвъ 41