І҆́ѡвъ 2
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Ἐγένετο δὲ ὡς ἡ ἡμέρα αὕτη καὶ ἦλθον οἱ ἄγγελοι τοῦ θεοῦ παραστῆναι ἔναντι κυρίου, καὶ ὁ διάβολος ἦλθεν ἐν μέσῳ αὐτῶν παραστῆναι ἐναντίον τοῦ κυρίου. | 1Бы́сть же ꙗ҆́кѡ де́нь се́й, и҆ прїидо́ша а҆́гг҃ли бж҃їи предста́ти пред̾ гдⷭ҇емъ, и҆ дїа́волъ прїи́де посредѣ̀ и҆́хъ предста́ти пред̾ гдⷭ҇емъ. |
| 2καὶ εἶπεν ὁ κύριος τῷ διαβόλῳ Πόθεν σὺ ἔρχῃ; τότε εἶπεν ὁ διάβολος ἐνώπιον τοῦ κυρίου Διαπορευθεὶς τὴν ὑπ᾿ οὐρανὸν καὶ ἐμπεριπατήσας τὴν σύμπασαν πάρειμι. | 2И҆ речѐ гдⷭ҇ь дїа́волꙋ: ѿкꙋ́дꙋ ты̀ грѧде́ши; тогда̀ речѐ дїа́волъ пред̾ гдⷭ҇емъ: проше́дъ поднебе́снꙋю и҆ ѡ҆бше́дъ всю̀ зе́млю, прїидо́хъ. |
| 3εἶπεν δὲ ὁ κύριος πρὸς τὸν διάβολον Προσέσχες οὖν τῷ θεράποντί μου Ιωβ, ὅτι οὐκ ἔστιν κατ᾿ αὐτὸν τῶν ἐπὶ τῆς γῆς ἄνθρωπος ἄκακος, ἀληθινός, ἄμεμπτος, θεοσεβής, ἀπεχόμενος ἀπὸ παντὸς κακοῦ; ἔτι δὲ ἔχεται ἀκακίας· σὺ δὲ εἶπας τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ διὰ κενῆς ἀπολέσαι. | 3И҆ речѐ гдⷭ҇ь ко дїа́волꙋ: внѧ́лъ ли є҆сѝ ᲂу҆̀бо( мы́слїю твое́ю) рабꙋ̀ моемꙋ̀ і҆́ѡвꙋ; ꙗ҆́кѡ нѣ́сть такова̀ ѿ сꙋ́щихъ на землѝ: человѣ́къ неѕло́бивъ, и҆́стиненъ, непоро́ченъ, бг҃очести́въ, ᲂу҆далѧ́ѧсѧ ѿ всѧ́кагѡ ѕла̀, є҆ще́ же придержи́тсѧ неѕло́бїѧ: ты́ же ре́клъ є҆сѝ и҆мѣ̑нїѧ є҆гѡ̀ погꙋби́ти вотщѐ. |
| 4ὑπολαβὼν δὲ ὁ διάβολος εἶπεν τῷ κυρίῳ Δέρμα ὑπὲρ δέρματος· ὅσα ὑπάρχει ἀνθρώπῳ, ὑπὲρ τῆς ψυχῆς αὐτοῦ ἐκτείσει· | 4Ѿвѣща́въ же дїа́волъ гдⷭ҇еви, речѐ: ко́жꙋ за ко́жꙋ, и҆ всѧ̑, є҆ли̑ка и҆́мать человѣ́къ, да́стъ за дꙋ́шꙋ свою̀: |
| 5οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ ἀποστείλας τὴν χεῖρά σου ἅψαι τῶν ὀστῶν αὐτοῦ καὶ τῶν σαρκῶν αὐτοῦ· εἰ μὴν εἰς πρόσωπόν σε εὐλογήσει. | 5ѻ҆ба́че послѝ рꙋ́кꙋ твою̀ и҆ косни́сѧ косте́мъ є҆гѡ̀ и҆ пло́ти є҆гѡ̀, а҆́ще не въ лице́ тѧ благослови́тъ. |
| 6εἶπεν δὲ ὁ κύριος τῷ διαβόλῳ Ἰδοὺ παραδίδωμί σοι αὐτόν, μόνον τὴν ψυχὴν αὐτοῦ διαφύλαξον. | 6Рече́ же гдⷭ҇ь дїа́волꙋ: сѐ, предаю̀ тѝ є҆го̀, то́кмѡ дꙋ́шꙋ є҆гѡ̀ соблюдѝ. |
| 7Ἐξῆλθεν δὲ ὁ διάβολος ἀπὸ τοῦ κυρίου καὶ ἔπαισεν τὸν Ιωβ ἕλκει πονηρῷ ἀπὸ ποδῶν ἕως κεφαλῆς. | 7И҆зы́де же дїа́волъ ѿ лица̀ гдⷭ҇нѧ и҆ поразѝ і҆́ѡва гно́емъ лю́тымъ ѿ ногꙋ̀ да́же до главы̀. |
| 8καὶ ἔλαβεν ὄστρακον, ἵνα τὸν ἰχῶρα ξύῃ, καὶ ἐκάθητο ἐπὶ τῆς κοπρίας ἔξω τῆς πόλεως. | 8И҆ взѧ̀( ꙳ і҆́ѡвъ) чре́пъ, да ѡ҆строга́етъ гно́й сво́й, и҆ то́й сѣдѧ́ше на гно́ищи внѣ̀ гра́да. |
| 9Χρόνου δὲ πολλοῦ προβεβηκότος εἶπεν αὐτῷ ἡ γυνὴ αὐτοῦ Μέχρι τίνος καρτερήσεις λέγων 9a Ἰδοὺ ἀναμένω χρόνον ἔτι μικρὸν προσδεχόμενος τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας μου; 9b ἰδοὺ γὰρ ἠφάνισταί σου τὸ μνημόσυνον ἀπὸ τῆς γῆς, υἱοὶ καὶ θυγατέρες, ἐμῆς κοιλίας ὠδῖνες καὶ πόνοι, οὓς εἰς τὸ κενὸν ἐκοπίασα μετὰ μόχθων. 9c σύ τε αὐτὸς ἐν σαπρίᾳ σκωλήκων κάθησαι διανυκτερεύων αἴθριος· 9d κἀγὼ πλανῆτις καὶ λάτρις τόπον ἐκ τόπου περιερχομένη καὶ οἰκίαν ἐξ οἰκίας προσδεχομένη τὸν ἥλιον πότε δύσεται, ἵνα ἀναπαύσωμαι τῶν μόχθων καὶ τῶν ὀδυνῶν, αἵ με νῦν συνέχουσιν. 9e ἀλλὰ εἰπόν τι ῥῆμα εἰς κύριον καὶ τελεύτα. | 9Вре́мени же мно́гꙋ минꙋ́вшꙋ, речѐ къ немꙋ̀ жена̀ є҆гѡ̀: доко́лѣ терпи́ши глаго́лѧ: сѐ, пождꙋ̀ вре́мѧ є҆щѐ ма́ло, ча́ѧ наде́жди спасе́нїѧ моегѡ̀; се́ бо, потреби́сѧ ѿ землѝ па́мѧть твоѧ̀, сы́нове твоѝ и҆ дщє́ри, моегѡ̀ чре́ва болѣ̑зни и҆ трꙋды̀, и҆́миже вотщѐ трꙋди́хсѧ съ болѣ́зньми: ты́ же са́мъ въ гноѝ черве́й сѣди́ши, ѡ҆бнощева́ѧ внѣ̀ без̾ покро́ва, и҆ а҆́зъ скита́ющисѧ и҆ слꙋжа́щи, мѣ́сто ѿ мѣ́ста преходѧ́щи, и҆ до́мъ ѿ до́мꙋ, ѡ҆жида́ющи со́лнца, когда̀ за́йдетъ, да почі́ю ѿ трꙋдѡ́въ мои́хъ и҆ ѿ болѣ́зней, ꙗ҆̀же мѧ̀ нн҃ѣ ѡ҆бдержа́тъ: но рцы̀ глаго́лъ нѣ́кїй ко гдⷭ҇ꙋ и҆ ᲂу҆мрѝ. |
| 10ὁ δὲ ἐμβλέψας εἶπεν αὐτῇ Ὥσπερ μία τῶν ἀφρόνων γυναικῶν ἐλάλησας· εἰ τὰ ἀγαθὰ ἐδεξάμεθα ἐκ χειρὸς κυρίου, τὰ κακὰ οὐχ ὑποίσομεν; ἐν πᾶσιν τούτοις τοῖς συμβεβηκόσιν αὐτῷ οὐδὲν ἥμαρτεν Ιωβ τοῖς χείλεσιν ἐναντίον τοῦ θεοῦ. | 10Ѻ҆́нъ же воззрѣ́въ речѐ къ не́й: вскꙋ́ю ꙗ҆́кѡ є҆ди́на ѿ безꙋ́мныхъ же́нъ возглаго́лала є҆сѝ; а҆́ще бл҃га̑ѧ прїѧ́хомъ ѿ рꙋкѝ гдⷭ҇ни, ѕлы́хъ ли не стерпи́мъ; во всѣ́хъ си́хъ приключи́вшихсѧ є҆мꙋ̀, ничи́мже согрѣшѝ і҆́ѡвъ ᲂу҆стна́ма пред̾ бг҃омъ( и҆ не дадѐ безꙋ́мїѧ бг҃ꙋ) . |
| 11Ἀκούσαντες δὲ οἱ τρεῖς φίλοι αὐτοῦ τὰ κακὰ πάντα τὰ ἐπελθόντα αὐτῷ παρεγένοντο ἕκαστος ἐκ τῆς ἰδίας χώρας πρὸς αὐτόν, Ελιφας ὁ Θαιμανων βασιλεύς, Βαλδαδ ὁ Σαυχαίων τύραννος, Σωφαρ ὁ Μιναίων βασιλεύς, καὶ παρεγένοντο πρὸς αὐτὸν ὁμοθυμαδὸν τοῦ παρακαλέσαι καὶ ἐπισκέψασθαι αὐτόν. | 11Оу҆слы́шавше же трїѐ дрꙋ́зїе є҆гѡ̀ всѧ̑ ѕла̑ѧ нашє́дшаѧ на́нь, прїидо́ша кі́йждо ѿ своеѧ̀ страны̀ къ немꙋ̀: є҆лїфа́зъ ѳема́нскїй ца́рь, валда́дъ саѵхе́йскїй власти́тель, сѡфа́ръ мїне́йскїй ца́рь: и҆ прїидо́ша къ немꙋ̀ є҆динодꙋ́шнѡ ᲂу҆тѣ́шити и҆ посѣти́ти є҆го̀. |
| 12ἰδόντες δὲ αὐτὸν πόρρωθεν οὐκ ἐπέγνωσαν καὶ βοήσαντες φωνῇ μεγάλῃ ἔκλαυσαν ῥήξαντες ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ στολὴν καὶ καταπασάμενοι γῆν. | 12Оу҆ви́дѣвше же є҆го̀ и҆здале́ча, не позна́ша, и҆ возопи́вше гла́сомъ ве́лїимъ воспла́кашасѧ, растерза́вше кі́йждо ѻ҆де́ждꙋ свою̀ и҆ посы́павше пе́рстїю главы̑ своѧ̑: |
| 13παρεκάθισαν αὐτῷ ἑπτὰ ἡμέρας καὶ ἑπτὰ νύκτας, καὶ οὐδεὶς αὐτῶν ἐλάλησεν· ἑώρων γὰρ τὴν πληγὴν δεινὴν οὖσαν καὶ μεγάλην σφόδρα. | 13сѣдѣ́ша при не́мъ се́дмь дні́й и҆ се́дмь ноще́й, и҆ никто́же ѿ ни́хъ возглаго́ла къ немꙋ̀ словесѐ: ви́дѧхꙋ бо ꙗ҆́звꙋ лю́тꙋ сꙋ́щꙋ и҆ вели́кꙋ ѕѣлѡ̀. |