И҆схо́дъ 9
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Εἶπεν δὲ κύριος πρὸς Μωυσῆν Εἴσελθε πρὸς Φαραω καὶ ἐρεῖς αὐτῷ Τάδε λέγει κύριος ὁ θεὸς τῶν Εβραίων Ἐξαπόστειλον τὸν λαόν μου, ἵνα μοι λατρεύσωσιν· | 1Рече́ же гдⷭ҇ь къ мѡѷсе́ю: вни́ди къ фараѡ́нꙋ и҆ рече́ши є҆мꙋ̀: сїѧ̑ гл҃етъ гдⷭ҇ь бг҃ъ є҆вре́йскїй: ѿпꙋстѝ лю́ди моѧ̑, да послꙋ́жатъ мнѣ̀: |
| 2εἰ μὲν οὖν μὴ βούλει ἐξαποστεῖλαι τὸν λαόν μου, ἀλλ᾿ ἔτι ἐγκρατεῖς αὐτοῦ, | 2а҆́ще ᲂу҆́бѡ не восхо́щеши ѿпꙋсти́ти люді́й мои́хъ, но и҆ є҆щѐ и҆̀хъ ᲂу҆держи́ши: |
| 3ἰδοὺ χεὶρ κυρίου ἐπέσται ἐν τοῖς κτήνεσίν σου τοῖς ἐν τοῖς πεδίοις, ἔν τε τοῖς ἵπποις καὶ ἐν τοῖς ὑποζυγίοις καὶ ταῖς καμήλοις καὶ βουσὶν καὶ προβάτοις, θάνατος μέγας σφόδρα. | 3сѐ, рꙋка̀ гдⷭ҇нѧ бꙋ́детъ на скоты̀ твоѧ̑ въ полѧ́хъ и҆ на ко́ни, и҆ на ѻ҆слы̀ и҆ на вельблю́ды, и҆ на говѧ̑да и҆ на ѻ҆́вцы, сме́рть вели́ка ѕѣлѡ̀: |
| 4καὶ παραδοξάσω ἐγὼ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἀνὰ μέσον τῶν κτηνῶν τῶν Αἰγυπτίων καὶ ἀνὰ μέσον τῶν κτηνῶν τῶν υἱῶν Ισραηλ· οὐ τελευτήσει ἀπὸ πάντων τῶν τοῦ Ισραηλ υἱῶν ῥητόν. | 4и҆ ди̑вна сотворю̀ а҆́зъ во вре́мѧ ѻ҆́но междꙋ̀ скоты̑ є҆гѵ́петскими и҆ междꙋ̀ скоты̑ сынѡ́въ і҆и҃левыхъ: и҆ не ᲂу҆́мретъ ѿ всѣ́хъ скотѡ́въ сынѡ́въ і҆и҃левыхъ ни є҆ди́но. |
| 5καὶ ἔδωκεν ὁ θεὸς ὅρον λέγων Ἐν τῇ αὔριον ποιήσει κύριος τὸ ῥῆμα τοῦτο ἐπὶ τῆς γῆς. | 5И҆ дадѐ бг҃ъ предѣ́лъ гл҃ѧ: во ᲂу҆́трїе сотвори́тъ гдⷭ҇ь гл҃го́лъ се́й на землѝ. |
| 6καὶ ἐποίησεν κύριος τὸ ῥῆμα τοῦτο τῇ ἐπαύριον, καὶ ἐτελεύτησεν πάντα τὰ κτήνη τῶν Αἰγυπτίων, ἀπὸ δὲ τῶν κτηνῶν τῶν υἱῶν Ισραηλ οὐκ ἐτελεύτησεν οὐδέν. | 6И҆ сотворѝ гдⷭ҇ь гл҃го́лъ се́й на ᲂу҆́трїи, и҆ и҆́змре ве́сь ско́тъ є҆гѵ́петскїй: ѿ скота́ же сынѡ́въ і҆и҃левыхъ не ᲂу҆́мре ни є҆ди́но. |
| 7ἰδὼν δὲ Φαραω ὅτι οὐκ ἐτελεύτησεν ἀπὸ πάντων τῶν κτηνῶν τῶν υἱῶν Ισραηλ οὐδέν, ἐβαρύνθη ἡ καρδία Φαραω, καὶ οὐκ ἐξαπέστειλεν τὸν λαόν. | 7Ви́дѣвъ же фараѡ́нъ, ꙗ҆́кѡ не ᲂу҆́мре ѿ всѣ́хъ скотѡ́въ сынѡ́въ і҆и҃левыхъ ни є҆ди́но, ѡ҆тѧгчи́сѧ се́рдце фараѡ́нꙋ, и҆ не ѿпꙋстѝ люді́й. |
| 8Εἶπεν δὲ κύριος πρὸς Μωυσῆν καὶ Ααρων λέγων Λάβετε ὑμεῖς πλήρεις τὰς χεῖρας αἰθάλης καμιναίας, καὶ πασάτω Μωϋσῆς εἰς τὸν οὐρανὸν ἐναντίον Φαραω καὶ ἐναντίον τῶν θεραπόντων αὐτοῦ, | 8Рече́ же гдⷭ҇ь къ мѡѷсе́ю и҆ а҆арѡ́нꙋ, гл҃ѧ: возми́те вы̀ пѡ́лны рꙋ́цѣ пе́пела пе́щнагѡ, и҆ да разсы́плетъ мѡѷсе́й къ небесѝ пред̾ фараѡ́номъ и҆ пред̾ рабы̑ є҆гѡ̀: |
| 9καὶ γενηθήτω κονιορτὸς ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν Αἰγύπτου, καὶ ἔσται ἐπὶ τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἐπὶ τὰ τετράποδα ἕλκη, φλυκτίδες ἀναζέουσαι, ἔν τε τοῖς ἀνθρώποις καὶ ἐν τοῖς τετράποσιν καὶ ἐν πάσῃ γῇ Αἰγύπτου. | 9и҆ да бꙋ́детъ пра́хъ по все́й землѝ є҆гѵ́петстѣй, и҆ бꙋ́дꙋтъ на человѣ́цѣхъ и҆ на скотѣ́хъ гно́йнїи стрꙋ́пи, горѧ́щїи на человѣ́цѣхъ и҆ на скотѣ́хъ по все́й землѝ є҆гѵ́петстѣй. |
| 10καὶ ἔλαβεν τὴν αἰθάλην τῆς καμιναίας ἐναντίον Φαραω καὶ ἔπασεν αὐτὴν Μωϋσῆς εἰς τὸν οὐρανόν, καὶ ἐγένετο ἕλκη, φλυκτίδες ἀναζέουσαι, ἐν τοῖς ἀνθρώποις καὶ ἐν τοῖς τετράποσιν. | 10И҆ взѧ̀ пе́пелъ пе́щный пред̾ фараѡ́номъ, и҆ разсы́па є҆го̀ мѡѷсе́й къ небесѝ: и҆ бы́ша гно́йнїи стрꙋ́пи, горѧ́щїи на человѣ́цѣхъ и҆ на скотѣ́хъ, |
| 11καὶ οὐκ ἠδύναντο οἱ φαρμακοὶ στῆναι ἐναντίον Μωυσῆ διὰ τὰ ἕλκη· ἐγένετο γὰρ τὰ ἕλκη ἐν τοῖς φαρμακοῖς καὶ ἐν πάσῃ γῇ Αἰγύπτου. | 11и҆ не можа́хꙋ волсвѝ стоѧ́ти пред̾ мѡѷсе́омъ стрꙋ́пѡвъ ра́ди: бы́ша бо стрꙋ́пи на волсвѣ́хъ и҆ на все́й землѝ є҆гѵ́петстѣй. |
| 12ἐσκλήρυνεν δὲ κύριος τὴν καρδίαν Φαραω, καὶ οὐκ εἰσήκουσεν αὐτῶν, καθὰ συνέταξεν κύριος. | 12Ѡ҆жесточи́ же гдⷭ҇ь се́рдце фараѡ́ново, и҆ не послꙋ́ша и҆́хъ, ꙗ҆́коже повелѣ̀ гдⷭ҇ь мѡѷсе́ю. |
| 13Εἶπεν δὲ κύριος πρὸς Μωυσῆν Ὄρθρισον τὸ πρωῒ καὶ στῆθι ἐναντίον Φαραω καὶ ἐρεῖς πρὸς αὐτόν Τάδε λέγει κύριος ὁ θεὸς τῶν Εβραίων Ἐξαπόστειλον τὸν λαόν μου, ἵνα λατρεύσωσίν μοι. | 13И҆ речѐ гдⷭ҇ь къ мѡѷсе́ю: воста́ни заꙋ́тра и҆ ста́ни пред̾ фараѡ́номъ, и҆ рцы̀ къ немꙋ̀: си́це гл҃етъ гдⷭ҇ь бг҃ъ є҆вре́йскїй: ѿпꙋстѝ лю́ди моѧ̑, да послꙋ́жатъ мнѣ̀: |
| 14ἐν τῷ γὰρ νῦν καιρῷ ἐγὼ ἐξαποστέλλω πάντα τὰ συναντήματά μου εἰς τὴν καρδίαν σου καὶ τῶν θεραπόντων σου καὶ τοῦ λαοῦ σου, ἵν εἰδῇς ὅτι οὐκ ἔστιν ὡς ἐγὼ ἄλλος ἐν πάσῃ τῇ γῇ. | 14въ се́й бо ча́съ а҆́зъ и҆спꙋщꙋ̀ всѧ̑ ка̑зни моѧ̑ въ се́рдце твоѐ и҆ рабѡ́въ твои́хъ и҆ люді́й твои́хъ: да ᲂу҆вѣ́си, ꙗ҆́кѡ нѣ́сть и҆́нъ, ꙗ҆́коже а҆́зъ, во все́й землѝ: |
| 15νῦν γὰρ ἀποστείλας τὴν χεῖρα πατάξω σε καὶ τὸν λαόν σου θανάτῳ, καὶ ἐκτριβήσῃ ἀπὸ τῆς γῆς· | 15нн҃ѣ бо пꙋсти́въ рꙋ́кꙋ мою̀, поражꙋ́ тѧ и҆ лю́ди твоѧ̑ ᲂу҆мерщвлю̀, и҆ потреби́шисѧ ѿ землѝ: |
| 16καὶ ἕνεκεν τούτου διετηρήθης, ἵνα ἐνδείξωμαι ἐν σοὶ τὴν ἰσχύν μου, καὶ ὅπως διαγγελῇ τὸ ὄνομά μου ἐν πάσῃ τῇ γῇ. | 16и҆ сегѡ̀ ра́ди пощадѣ́нъ є҆сѝ досе́лѣ, да покажꙋ̀ на тебѣ̀ крѣ́пость мою̀, и҆ ꙗ҆́кѡ да проповѣ́стсѧ и҆́мѧ моѐ по все́й землѝ: |
| 17ἔτι οὖν σὺ ἐμποιῇ τοῦ λαοῦ μου τοῦ μὴ ἐξαποστεῖλαι αὐτούς. | 17є҆ще́ ли ᲂу҆̀бо ты̀ востае́ши на люді́й мои́хъ, є҆́же не ѿпꙋсти́ти и҆́хъ; |
| 18ἰδοὺ ἐγὼ ὕω ταύτην τὴν ὥραν αὔριον χάλαζαν πολλὴν σφόδρα, ἥτις τοιαύτη οὐ γέγονεν ἐν Αἰγύπτῳ ἀφ᾿ ἧς ἡμέρας ἔκτισται ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης. | 18сѐ, а҆́зъ ѡ҆дождю̀ въ се́й же ча́съ заꙋ́тра гра́дъ мно́гъ ѕѣлѡ̀, ꙗ҆ко́въ не бѧ́ше во є҆гѵ́птѣ, ѿ негѡ́же днѐ созда́сѧ, да́же до днѐ сегѡ̀: |
| 19νῦν οὖν κατάσπευσον συναγαγεῖν τὰ κτήνη σου καὶ ὅσα σοί ἐστιν ἐν τῷ πεδίῳ· πάντες γὰρ οἱ ἄνθρωποι καὶ τὰ κτήνη, ὅσα ἂν εὑρεθῇ ἐν τῷ πεδίῳ καὶ μὴ εἰσέλθῃ εἰς οἰκίαν, πέσῃ δὲ ἐπ᾿ αὐτὰ ἡ χάλαζα, τελευτήσει. | 19нн҃ѣ ᲂу҆̀бо потщи́сѧ собра́ти ско́тъ тво́й, и҆ є҆ли̑ка тѝ сꙋ́ть на по́ли: вси́ бо человѣ́цы и҆ ско́ти, є҆ли́цы а҆́ще ѡ҆брѧ́щꙋтсѧ на полѧ́хъ и҆ не вни́дꙋтъ въ до́мъ, паде́тъ же на нѧ̀ гра́дъ, и҆́змрꙋтъ. |
| 20ὁ φοβούμενος τὸ ῥῆμα κυρίου τῶν θεραπόντων Φαραω συνήγαγεν τὰ κτήνη αὐτοῦ εἰς τοὺς οἴκους· | 20И҆́же ᲂу҆боѧ́сѧ сло́ва гдⷭ҇нѧ ѿ рабѡ́въ фараѡ́новыхъ, собра̀ скоты̀ своѧ̑ въ до́мы: |
| 21ὃς δὲ μὴ προσέσχεν τῇ διανοίᾳ εἰς τὸ ῥῆμα κυρίου, ἀφῆκεν τὰ κτήνη ἐν τοῖς πεδίοις.– | 21а҆ и҆́же не внѧ̀ мы́слїю сло́вꙋ гдⷭ҇ню, ѡ҆ста́ви скоты̀ на полѧ́хъ. |
| 22εἶπεν δὲ κύριος πρὸς Μωυσῆν Ἔκτεινον τὴν χεῖρά σου εἰς τὸν οὐρανόν, καὶ ἔσται χάλαζα ἐπὶ πᾶσαν γῆν Αἰγύπτου, ἐπί τε τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὰ κτήνη καὶ ἐπὶ πᾶσαν βοτάνην τὴν ἐπὶ τῆς γῆς. | 22Рече́ же гдⷭ҇ь къ мѡѷсе́ю: прострѝ рꙋ́кꙋ твою̀ на не́бо, и҆ бꙋ́детъ гра́дъ по все́й землѝ є҆гѵ́петстѣй, на человѣ́ки и҆ на скоты̀ и҆ на всю̀ травꙋ̀ земнꙋ́ю. |
| 23ἐξέτεινεν δὲ Μωϋσῆς τὴν χεῖρα εἰς τὸν οὐρανόν, καὶ κύριος ἔδωκεν φωνὰς καὶ χάλαζαν, καὶ διέτρεχεν τὸ πῦρ ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ ἔβρεξεν κύριος χάλαζαν ἐπὶ πᾶσαν γῆν Αἰγύπτου. | 23Простре́ же мѡѷсе́й рꙋ́кꙋ на не́бо, и҆ гдⷭ҇ь дадѐ гро́мы и҆ гра́дъ, и҆ теча́ше ѻ҆́гнь по землѝ, и҆ ѡ҆дождѝ гдⷭ҇ь гра́дъ по все́й землѝ є҆гѵ́петстѣй: |
| 24ἦν δὲ ἡ χάλαζα καὶ τὸ πῦρ φλογίζον ἐν τῇ χαλάζῃ· ἡ δὲ χάλαζα πολλὴ σφόδρα σφόδρα, ἥτις τοιαύτη οὐ γέγονεν ἐν Αἰγύπτῳ ἀφ᾿ οὗ γεγένηται ἐπ᾿ αὐτῆς ἔθνος. | 24бѧ́ше же гра́дъ и҆ ѻ҆́гнь горѧ́щь со гра́домъ, гра́дъ же мно́гъ ѕѣлѡ̀ ѕѣлѡ̀, ꙗ҆ко́въ не бы́сть во є҆гѵ́птѣ, ѿне́лѣже бы́ша лю́ди въ не́мъ. |
| 25ἐπάταξεν δὲ ἡ χάλαζα ἐν πάσῃ γῇ Αἰγύπτου ἀπὸ ἀνθρώπου ἕως κτήνους, καὶ πᾶσαν βοτάνην τὴν ἐν τῷ πεδίῳ ἐπάταξεν ἡ χάλαζα, καὶ πάντα τὰ ξύλα τὰ ἐν τοῖς πεδίοις συνέτριψεν ἡ χάλαζα· | 25Порази́ же гра́дъ во все́й землѝ є҆гѵ́петстѣй ѿ человѣ́ка до скота̀, и҆ всѧ́кꙋ травꙋ̀ ꙗ҆́же на по́ли поразѝ гра́дъ, и҆ всѧ̑ древа̀ ꙗ҆̀же на полѧ́хъ сотрѐ гра́дъ: |
| 26πλὴν ἐν γῇ Γεσεμ, οὗ ἦσαν οἱ υἱοὶ Ισραηλ, οὐκ ἐγένετο ἡ χάλαζα. | 26то́кмѡ въ землѝ гесе́мстѣй, и҆дѣ́же бѧ́хꙋ сы́нове і҆и҃лєвы, не бы́сть гра́дъ. |
| 27ἀποστείλας δὲ Φαραω ἐκάλεσεν Μωυσῆν καὶ Ααρων καὶ εἶπεν αὐτοῖς Ἡμάρτηκα τὸ νῦν· ὁ κύριος δίκαιος, ἐγὼ δὲ καὶ ὁ λαός μου ἀσεβεῖς. | 27Посла́въ же фараѡ́нъ, призва̀ мѡѷсе́а и҆ а҆арѡ́на и҆ речѐ и҆̀мъ: согрѣши́хъ нн҃ѣ: гдⷭ҇ь првⷣнъ, а҆́зъ же и҆ лю́дїе моѝ нечести́ви: |
| 28εὔξασθε οὖν περὶ ἐμοῦ πρὸς κύριον, καὶ παυσάσθω τοῦ γενηθῆναι φωνὰς θεοῦ καὶ χάλαζαν καὶ πῦρ· καὶ ἐξαποστελῶ ὑμᾶς, καὶ οὐκέτι προσθήσεσθε μένειν. | 28помоли́тесѧ ᲂу҆̀бо ѡ҆ мнѣ̀ ко гдⷭ҇ꙋ, и҆ да преста́нꙋтъ бы́ти гро́ми бж҃їи и҆ гра́дъ и҆ ѻ҆́гнь на землѝ, и҆ ѿпꙋщꙋ̀ вы̀, и҆ ктомꙋ̀ не приложитѐ ме́длити. |
| 29εἶπεν δὲ αὐτῷ Μωϋσῆς Ὡς ἂν ἐξέλθω τὴν πόλιν, ἐκπετάσω τὰς χεῖράς μου πρὸς κύριον, καὶ αἱ φωναὶ παύσονται, καὶ ἡ χάλαζα καὶ ὁ ὑετὸς οὐκ ἔσται ἔτι· ἵνα γνῷς ὅτι τοῦ κυρίου ἡ γῆ. | 29Рече́ же є҆мꙋ̀ мѡѷсе́й: є҆гда̀ и҆зы́дꙋ и҆з̾ гра́да, прострꙋ̀ рꙋ́цѣ моѝ на не́бо ко гдⷭ҇ꙋ, и҆ гро́ми преста́нꙋтъ, и҆ гра́дъ и҆ до́ждь не бꙋ́детъ ктомꙋ̀, да ᲂу҆вѣ́си, ꙗ҆́кѡ гдⷭ҇нѧ є҆́сть землѧ̀: |
| 30καὶ σὺ καὶ οἱ θεράποντές σου ἐπίσταμαι ὅτι οὐδέπω πεφόβησθε τὸν κύριον. | 30ты́ же и҆ рабѝ твоѝ, вѣ́мъ, ꙗ҆́кѡ є҆щѐ не ᲂу҆боѧ́стесѧ гдⷭ҇а. |
| 31τὸ δὲ λίνον καὶ ἡ κριθὴ ἐπλήγη· ἡ γὰρ κριθὴ παρεστηκυῖα, τὸ δὲ λίνον σπερματίζον. | 31Ле́нъ же и҆ ꙗ҆чме́нь поби́тъ є҆́сть, ꙗ҆чме́нь бо и҆спꙋща́ше кла́сы, а҆ ле́нъ сѣ́мѧ: |
| 32ὁ δὲ πυρὸς καὶ ἡ ὀλύρα οὐκ ἐπλήγη· ὄψιμα γὰρ ἦν. | 32пшени́ца же и҆ жи́то не поби̑ты, пѡ́здны бо бѧ́хꙋ. |
| 33ἐξῆλθεν δὲ Μωϋσῆς ἀπὸ Φαραω ἐκτὸς τῆς πόλεως καὶ ἐξεπέτασεν τὰς χεῖρας πρὸς κύριον, καὶ αἱ φωναὶ ἐπαύσαντο καὶ ἡ χάλαζα, καὶ ὁ ὑετὸς οὐκ ἔσταξεν ἔτι ἐπὶ τὴν γῆν. | 33И҆зы́де же мѡѷсе́й ѿ фараѡ́на и҆з̾ гра́да и҆ прострѐ рꙋ́цѣ своѝ ко гдⷭ҇ꙋ, и҆ гро́мове преста́ша, и҆ гра́дъ и҆ до́ждь не ᲂу҆ка́нꙋ на зе́млю ктомꙋ̀. |
| 34ἰδὼν δὲ Φαραω ὅτι πέπαυται ὁ ὑετὸς καὶ ἡ χάλαζα καὶ αἱ φωναί, προσέθετο τοῦ ἁμαρτάνειν καὶ ἐβάρυνεν αὐτοῦ τὴν καρδίαν καὶ τῶν θεραπόντων αὐτοῦ. | 34Ви́дѣвъ же фараѡ́нъ, ꙗ҆́кѡ преста̀ до́ждь и҆ гра́дъ и҆ гро́ми, приложѝ согрѣша́ти є҆щѐ, и҆ ѡ҆тѧгчѝ се́рдце своѐ и҆ рабѡ́въ свои́хъ: |
| 35καὶ ἐσκληρύνθη ἡ καρδία Φαραω, καὶ οὐκ ἐξαπέστειλεν τοὺς υἱοὺς Ισραηλ, καθάπερ ἐλάλησεν κύριος τῷ Μωυσῇ. | 35и҆ ѡ҆жесточи́сѧ се́рдце фараѡ́ново и҆ рабѡ́въ є҆гѡ̀, и҆ не ѿпꙋстѝ сынѡ́въ і҆и҃левыхъ, ꙗ҆́коже гл҃а гдⷭ҇ь къ мѡѷсе́ю. |