И҆схо́дъ 10
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Εἶπεν δὲ κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων Εἴσελθε πρὸς Φαραω· ἐγὼ γὰρ ἐσκλήρυνα αὐτοῦ τὴν καρδίαν καὶ τῶν θεραπόντων αὐτοῦ, ἵνα ἑξῆς ἐπέλθῃ τὰ σημεῖα ταῦτα ἐπ᾿ αὐτούς· | 1Рече́ же гдⷭ҇ь къ мѡѷсе́ю гл҃ѧ: вни́ди къ фараѡ́нꙋ: а҆́зъ бо ѡ҆жесточи́хъ се́рдце є҆гѡ̀ и҆ рабѡ́въ є҆гѡ̀, да и҆ є҆щѐ прїи́дꙋтъ зна́мєнїѧ сїѧ̑ на ни́хъ: |
| 2ὅπως διηγήσησθε εἰς τὰ ὦτα τῶν τέκνων ὑμῶν καὶ τοῖς τέκνοις τῶν τέκνων ὑμῶν ὅσα ἐμπέπαιχα τοῖς Αἰγυπτίοις, καὶ τὰ σημεῖά μου, ἃ ἐποίησα ἐν αὐτοῖς, καὶ γνώσεσθε ὅτι ἐγὼ κύριος. | 2ꙗ҆́кѡ да повѣ́сте во ᲂу҆шеса̀ ча̑дъ ва́шихъ и҆ ча́дѡмъ ча̑дъ ва́шихъ, є҆ли́кѡ нарꙋга́хсѧ є҆гѵ́птѧнѡмъ, и҆ зна́мєнїѧ моѧ̑, ꙗ҆̀же сотвори́хъ въ ни́хъ, и҆ ᲂу҆вѣ́сте, ꙗ҆́кѡ а҆́зъ гдⷭ҇ь. |
| 3εἰσῆλθεν δὲ Μωϋσῆς καὶ Ααρων ἐναντίον Φαραω καὶ εἶπαν αὐτῷ Τάδε λέγει κύριος ὁ θεὸς τῶν Εβραίων Ἕως τίνος οὐ βούλει ἐντραπῆναί με; ἐξαπόστειλον τὸν λαόν μου, ἵνα λατρεύσωσίν μοι. | 3Вни́де же мѡѷсе́й и҆ а҆арѡ́нъ пред̾ фараѡ́на и҆ рѣ́ста є҆мꙋ̀: сїѧ̑ гл҃етъ гдⷭ҇ь бг҃ъ є҆вре́йскїй: доко́лѣ не хо́щеши ᲂу҆срами́тисѧ менє̀; ѿпꙋстѝ лю́ди моѧ̑, да послꙋ́жатъ мѝ: |
| 4ἐὰν δὲ μὴ θέλῃς σὺ ἐξαποστεῖλαι τὸν λαόν μου, ἰδοὺ ἐγὼ ἐπάγω ταύτην τὴν ὥραν αὔριον ἀκρίδα πολλὴν ἐπὶ πάντα τὰ ὅριά σου, | 4а҆́ще же не хо́щеши ты̀ ѿпꙋсти́ти лю́ди моѧ̑, сѐ, а҆́зъ наведꙋ̀ въ се́й ча́съ заꙋ́тра прꙋ́ги мнѡ́ги на всѧ̑ предѣ́лы твоѧ̑, |
| 5καὶ καλύψει τὴν ὄψιν τῆς γῆς, καὶ οὐ δυνήσῃ κατιδεῖν τὴν γῆν, καὶ κατέδεται πᾶν τὸ περισσὸν τῆς γῆς τὸ καταλειφθέν, ὃ κατέλιπεν ὑμῖν ἡ χάλαζα, καὶ κατέδεται πᾶν ξύλον τὸ φυόμενον ὑμῖν ἐπὶ τῆς γῆς· | 5и҆ покры́ютъ лицѐ землѝ, и҆ не возмо́жеши ви́дѣти землѝ, и҆ поѧдѧ́тъ ве́сь ѡ҆ста́нокъ землѝ ѡ҆ста́вшїйсѧ, є҆го́же ѡ҆ста́ви ва́мъ гра́дъ, и҆ и҆з̾ѧдѧ́тъ всѧ́ко дре́во растꙋ́щее ва́мъ на землѝ: |
| 6καὶ πλησθήσονταί σου αἱ οἰκίαι καὶ αἱ οἰκίαι τῶν θεραπόντων σου καὶ πᾶσαι αἱ οἰκίαι ἐν πάσῃ γῇ τῶν Αἰγυπτίων, ἃ οὐδέποτε ἑωράκασιν οἱ πατέρες σου οὐδὲ οἱ πρόπαπποι αὐτῶν ἀφ᾿ ἧς ἡμέρας γεγόνασιν ἐπὶ τῆς γῆς ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης. καὶ ἐκκλίνας Μωϋσῆς ἐξῆλθεν ἀπὸ Φαραω. | 6и҆ напо́лнѧтсѧ до́мове твоѝ и҆ до́мове рабѡ́въ твои́хъ, и҆ всѝ до́мове по все́й землѝ є҆гѵ́петстѣй: и҆̀хже никогда́же ви́дѣша ѻ҆тцы̀ твоѝ, ни пра́дѣды и҆́хъ, ѿ негѡ́же днѐ бы́ша на землѝ, да́же до днѐ сегѡ̀. И҆ ᲂу҆клони́всѧ мѡѷсе́й, и҆зы́де ѿ фараѡ́на. |
| 7καὶ λέγουσιν οἱ θεράποντες Φαραω πρὸς αὐτόν Ἕως τίνος ἔσται τοῦτο ἡμῖν σκῶλον; ἐξαπόστειλον τοὺς ἀνθρώπους, ὅπως λατρεύσωσιν τῷ θεῷ αὐτῶν· ἢ εἰδέναι βούλει ὅτι ἀπόλωλεν Αἴγυπτος; | 7Реко́ша же рабѝ фараѡ́нѡвы къ немꙋ̀: доко́лѣ на́мъ сїѧ̀ бꙋ́детъ мꙋ́ка; ѿпꙋстѝ лю́ди, да послꙋ́жатъ гдⷭ҇ꙋ бг҃ꙋ своемꙋ̀: и҆лѝ ви́дѣти хо́щеши, ꙗ҆́кѡ поги́бнетъ є҆гѵ́петъ; |
| 8καὶ ἀπέστρεψαν τόν τε Μωυσῆν καὶ Ααρων πρὸς Φαραω, καὶ εἶπεν αὐτοῖς Πορεύεσθε καὶ λατρεύσατε τῷ θεῷ ὑμῶν· τίνες δὲ καὶ τίνες εἰσὶν οἱ πορευόμενοι; | 8И҆ возврати́ша мѡѷсе́а и҆ а҆арѡ́на пред̾ фараѡ́на, и҆ речѐ и҆̀мъ фараѡ́нъ: и҆ди́те и҆ послꙋжи́те гдⷭ҇ꙋ бг҃ꙋ ва́шемꙋ: кто́ же и҆ кто́ сꙋть и҆дꙋ́щїи; |
| 9καὶ λέγει Μωϋσῆς Σὺν τοῖς νεανίσκοις καὶ πρεσβυτέροις πορευσόμεθα, σὺν τοῖς υἱοῖς καὶ θυγατράσιν καὶ προβάτοις καὶ βουσὶν ἡμῶν· ἔστιν γὰρ ἑορτὴ κυρίου τοῦ θεοῦ ἡμῶν. | 9И҆ речѐ мѡѷсе́й: съ ю҆́нотами на́шими и҆ съ ста̑рцы по́йдемъ, съ сынмѝ и҆ дще́рьми, и҆ со ѻ҆вца́ми и҆ вола́ми на́шими: бꙋ́детъ бо пра́здникъ гдⷭ҇а бг҃а на́шегѡ. |
| 10καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς Ἔστω οὕτως, κύριος μεθ᾿ ὑμῶν· καθότι ἀποστέλλω ὑμᾶς, μὴ καὶ τὴν ἀποσκευὴν ὑμῶν; ἴδετε ὅτι πονηρία πρόκειται ὑμῖν. | 10И҆ речѐ и҆̀мъ фараѡ́нъ: да бꙋ́детъ та́кѡ, гдⷭ҇ь съ ва́ми: ꙗ҆́коже ѿпꙋща́ю ва́съ, є҆да̀ и҆ стѧжа́нїе ва́ше; ви́дите, ꙗ҆́кѡ лꙋка́вство ѡ҆брѣта́етсѧ въ ва́съ: |
| 11μὴ οὕτως· πορευέσθωσαν δὲ οἱ ἄνδρες, καὶ λατρεύσατε τῷ θεῷ· τοῦτο γὰρ αὐτοὶ ζητεῖτε. ἐξέβαλον δὲ αὐτοὺς ἀπὸ προσώπου Φαραω.– | 11не та́кѡ: но да и҆́дꙋтъ мꙋ́жїе и҆ да послꙋ́жатъ бг҃ꙋ: сегѡ́ бо са́ми про́сите. И҆ и҆згна́ша и҆̀хъ ѿ лица̀ фараѡ́нова. |
| 12εἶπεν δὲ κύριος πρὸς Μωυσῆν Ἔκτεινον τὴν χεῖρα ἐπὶ γῆν Αἰγύπτου, καὶ ἀναβήτω ἀκρὶς ἐπὶ τὴν γῆν καὶ κατέδεται πᾶσαν βοτάνην τῆς γῆς καὶ πάντα τὸν καρπὸν τῶν ξύλων, ὃν ὑπελίπετο ἡ χάλαζα. | 12Рече́ же гдⷭ҇ь мѡѷсе́ю: прострѝ рꙋ́кꙋ твою̀ на зе́млю є҆гѵ́петскꙋю, и҆ да взы́дꙋтъ прꙋ́зи на зе́млю є҆гѵ́петскꙋю, и҆ снѣдѧ́тъ всю̀ травꙋ̀ земнꙋ́ю и҆ ве́сь пло́дъ древе́сный, є҆го́же ѡ҆ста́ви гра́дъ. |
| 13καὶ ἐπῆρεν Μωϋσῆς τὴν ῥάβδον εἰς τὸν οὐρανόν, καὶ κύριος ἐπήγαγεν ἄνεμον νότον ἐπὶ τὴν γῆν ὅλην τὴν ἡμέραν ἐκείνην καὶ ὅλην τὴν νύκτα· τὸ πρωῒ ἐγενήθη, καὶ ὁ ἄνεμος ὁ νότος ἀνέλαβεν τὴν ἀκρίδα | 13И҆ воздви́же мѡѷсе́й же́злъ на не́бо, гдⷭ҇ь же наведѐ вѣ́тръ ю҆́жный на зе́млю во ве́сь то́й де́нь и҆ во всю̀ но́щь: ᲂу҆́тро бы́сть, и҆ вѣ́тръ ю҆́жный взѧ̀ прꙋ́ги, |
| 14καὶ ἀνήγαγεν αὐτὴν ἐπὶ πᾶσαν γῆν Αἰγύπτου, καὶ κατέπαυσεν ἐπὶ πάντα τὰ ὅρια Αἰγύπτου πολλὴ σφόδρα· προτέρα αὐτῆς οὐ γέγονεν τοιαύτη ἀκρὶς καὶ μετὰ ταῦτα οὐκ ἔσται οὕτως. | 14и҆ наведѐ ѧ҆̀ на всю̀ зе́млю є҆гѵ́петскꙋю: и҆ нападо́ша на всѧ̑ предѣ́лы є҆гѵ́пєтскїѧ мно́зи ѕѣлѡ̀: пре́жде си́хъ не бы́ша сицеві́и прꙋ́зи, и҆ по си́хъ не бꙋ́дꙋтъ та́кѡ, |
| 15καὶ ἐκάλυψεν τὴν ὄψιν τῆς γῆς, καὶ ἐφθάρη ἡ γῆ· καὶ κατέφαγεν πᾶσαν βοτάνην τῆς γῆς καὶ πάντα τὸν καρπὸν τῶν ξύλων, ὃς ὑπελείφθη ἀπὸ τῆς χαλάζης· οὐχ ὑπελείφθη χλωρὸν οὐδὲν ἐν τοῖς ξύλοις καὶ ἐν πάσῃ βοτάνῃ τοῦ πεδίου ἐν πάσῃ γῇ Αἰγύπτου. | 15и҆ покры́ша лицѐ земно́е, и҆ и҆стлѣ̀ землѧ̀: и҆ снѣдо́ша всю̀ травꙋ̀ земнꙋ́ю и҆ ве́сь пло́дъ древе́сный, и҆́же ѡ҆ста́сѧ ѿ гра́да: не ѡ҆ста́сѧ зеле́но ничто́же на дре́вѣхъ и҆ во все́й травѣ̀ по́льнѣй, по все́й землѝ є҆гѵ́петстѣй. |
| 16κατέσπευδεν δὲ Φαραω καλέσαι Μωυσῆν καὶ Ααρων λέγων Ἡμάρτηκα ἐναντίον κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν καὶ εἰς ὑμᾶς· | 16Потща́сѧ же фараѡ́нъ призва́ти мѡѷсе́а и҆ а҆арѡ́на, глаго́лѧ: согрѣши́хъ пред̾ гдⷭ҇емъ бг҃омъ ва́шимъ и҆ къ ва́мъ: |
| 17προσδέξασθε οὖν μου τὴν ἁμαρτίαν ἔτι νῦν καὶ προσεύξασθε πρὸς κύριον τὸν θεὸν ὑμῶν, καὶ περιελέτω ἀπ᾿ ἐμοῦ τὸν θάνατον τοῦτον. | 17прости́те ᲂу҆̀бо мо́й грѣ́хъ є҆щѐ нн҃ѣ и҆ помоли́тесѧ гдⷭ҇ꙋ бг҃ꙋ ва́шемꙋ, да ѿи́метъ ѿ менє̀ сме́рть сїю̀. |
| 18ἐξῆλθεν δὲ Μωϋσῆς ἀπὸ Φαραω καὶ ηὔξατο πρὸς τὸν θεόν. | 18И҆зы́де же мѡѷсе́й ѿ фараѡ́на и҆ помоли́сѧ ко гдⷭ҇ꙋ: |
| 19καὶ μετέβαλεν κύριος ἄνεμον ἀπὸ θαλάσσης σφοδρόν, καὶ ἀνέλαβεν τὴν ἀκρίδα καὶ ἐνέβαλεν αὐτὴν εἰς τὴν ἐρυθρὰν θάλασσαν, καὶ οὐχ ὑπελείφθη ἀκρὶς μία ἐν πάσῃ γῇ Αἰγύπτου. | 19и҆ премѣнѝ гдⷭ҇ь ѿ мо́рѧ вѣ́тръ вели́къ и҆ взѧ̀ прꙋ́ги, и҆ вве́рже и҆̀хъ въ мо́ре чермно́е: и҆ не ѡ҆ста́сѧ ни є҆ди́нъ прꙋ́гъ на все́й землѝ є҆гѵ́петстѣй. |
| 20καὶ ἐσκλήρυνεν κύριος τὴν καρδίαν Φαραω, καὶ οὐκ ἐξαπέστειλεν τοὺς υἱοὺς Ισραηλ. | 20И҆ ѡ҆жесточѝ гдⷭ҇ь се́рдце фараѡ́ново, и҆ не ѿпꙋстѝ сынѡ́въ і҆и҃левыхъ. |
| 21Εἶπεν δὲ κύριος πρὸς Μωυσῆν Ἔκτεινον τὴν χεῖρά σου εἰς τὸν οὐρανόν, καὶ γενηθήτω σκότος ἐπὶ γῆν Αἰγύπτου, ψηλαφητὸν σκότος. | 21Рече́ же гдⷭ҇ь мѡѷсе́ю: прострѝ рꙋ́кꙋ твою̀ на не́бо, и҆ да бꙋ́детъ тьма̀ по землѝ є҆гѵ́петстѣй, ѡ҆сѧза́емаѧ тьма̀. |
| 22ἐξέτεινεν δὲ Μωϋσῆς τὴν χεῖρα εἰς τὸν οὐρανόν, καὶ ἐγένετο σκότος γνόφος θύελλα ἐπὶ πᾶσαν γῆν Αἰγύπτου τρεῖς ἡμέρας, | 22Простре́ же мѡѷсе́й рꙋ́кꙋ свою̀ на не́бо, и҆ бы́сть тьма̀, мра́къ, бꙋ́рѧ по все́й землѝ є҆гѵ́петстѣй трѝ дни̑: |
| 23καὶ οὐκ εἶδεν οὐδεὶς τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ τρεῖς ἡμέρας, καὶ οὐκ ἐξανέστη οὐδεὶς ἐκ τῆς κοίτης αὐτοῦ τρεῖς ἡμέρας· πᾶσι δὲ τοῖς υἱοῖς Ισραηλ ἦν φῶς ἐν πᾶσιν, οἷς κατεγίνοντο. | 23и҆ не ви́дѣ никто́же бра́та своегѡ̀ трѝ дни̑, и҆ не воста̀ никто́же ѿ ѻ҆дра̀ своегѡ̀ трѝ дни̑, всѣ̑мъ же сынѡ́мъ і҆и҃лєвымъ бѧ́ше свѣ́тъ во всѣ́хъ( жили́щахъ) , въ ни́хже пребыва́хꙋ. |
| 24καὶ ἐκάλεσεν Φαραω Μωυσῆν καὶ Ααρων λέγων Βαδίζετε, λατρεύσατε κυρίῳ τῷ θεῷ ὑμῶν· πλὴν τῶν προβάτων καὶ τῶν βοῶν ὑπολίπεσθε· καὶ ἡ ἀποσκευὴ ὑμῶν ἀποτρεχέτω μεθ᾿ ὑμῶν. | 24И҆ призва̀ фараѡ́нъ мѡѷсе́а и҆ а҆арѡ́на, глаго́лѧ: и҆ди́те, послꙋжи́те гдⷭ҇ꙋ бг҃ꙋ ва́шемꙋ: то́кмѡ ѻ҆́вцы и҆ волы̀ ѡ҆ста́вите: стѧжа́нїе же ва́ше да и҆́детъ съ ва́ми. |
| 25καὶ εἶπεν Μωϋσῆς Ἀλλὰ καὶ σὺ δώσεις ἡμῖν ὁλοκαυτώματα καὶ θυσίας, ἃ ποιήσομεν κυρίῳ τῷ θεῷ ἡμῶν, | 25И҆ речѐ мѡѷсе́й: нѝ: но и҆ ты̀ на́мъ да́си всесожжє́нїѧ и҆ жє́ртвы, ꙗ҆̀же сотвори́мъ гдⷭ҇ꙋ бг҃ꙋ на́шемꙋ: |
| 26καὶ τὰ κτήνη ἡμῶν πορεύσεται μεθ᾿ ἡμῶν, καὶ οὐχ ὑπολειψόμεθα ὁπλήν· ἀπ᾿ αὐτῶν γὰρ λημψόμεθα λατρεῦσαι κυρίῳ τῷ θεῷ ἡμῶν· ἡμεῖς δὲ οὐκ οἴδαμεν, τί λατρεύσωμεν κυρίῳ τῷ θεῷ ἡμῶν, ἕως τοῦ ἐλθεῖν ἡμᾶς ἐκεῖ. | 26и҆ ско́тъ на́шъ по́йдетъ съ на́ми, не ѡ҆ста́вимъ и҆ копы́та: ѿ ни́хъ бо во́змемъ на слꙋ́жбꙋ гдⷭ҇ꙋ бг҃ꙋ на́шемꙋ: мы́ же не вѣ́мы, чи́мъ послꙋ́жимъ гдⷭ҇ꙋ бг҃ꙋ на́шемꙋ, до́ндеже до́йдемъ та́мѡ. |
| 27ἐσκλήρυνεν δὲ κύριος τὴν καρδίαν Φαραω, καὶ οὐκ ἐβουλήθη ἐξαποστεῖλαι αὐτούς. | 27Ѡ҆жесточи́ же гдⷭ҇ь се́рдце фараѡ́ново, и҆ не восхотѣ̀ ѿпꙋсти́ти и҆̀хъ: |
| 28καὶ λέγει Φαραω Ἄπελθε ἀπ᾿ ἐμοῦ, πρόσεχε σεαυτῷ ἔτι προσθεῖναι ἰδεῖν μου τὸ πρόσωπον· ᾗ δ᾿ ἂν ἡμέρᾳ ὀφθῇς μοι, ἀποθανῇ. | 28и҆ речѐ є҆мꙋ̀ фараѡ́нъ: ѿидѝ ѿ менє̀, внемлѝ себѣ̀ ктомꙋ̀, да не приложи́ши ви́дѣти лица̀ моегѡ̀: во́ньже бо де́нь а҆́ще ꙗ҆ви́шисѧ мнѣ̀, ᲂу҆́мреши. |
| 29λέγει δὲ Μωϋσῆς Εἴρηκας· οὐκέτι ὀφθήσομαί σοι εἰς πρόσωπον. | 29Рече́ же мѡѷсе́й: ꙗ҆́коже ре́клъ є҆сѝ, ктомꙋ̀ не ꙗ҆влю́сѧ пред̾ лице́мъ твои́мъ. |