И҆схо́дъ 33
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Καὶ εἶπεν κύριος πρὸς Μωυσῆν Πορεύου ἀνάβηθι ἐντεῦθεν σὺ καὶ ὁ λαός σου, οὓς ἐξήγαγες ἐκ γῆς Αἰγύπτου, εἰς τὴν γῆν, ἣν ὤμοσα τῷ Αβρααμ καὶ Ισαακ καὶ Ιακωβ λέγων Τῷ σπέρματι ὑμῶν δώσω αὐτήν. | 1И҆ речѐ гдⷭ҇ь къ мѡѷсе́ю: пред̾идѝ, взы́ди ѿсю́дꙋ ты̀ и҆ лю́дїе твоѝ, и҆̀хже и҆зве́лъ є҆сѝ ѿ землѝ є҆гѵ́петскїѧ на зе́млю, є҆́юже клѧ́хсѧ а҆враа́мꙋ и҆ і҆саа́кꙋ и҆ і҆а́кѡвꙋ, гл҃ѧ: сѣ́мени ва́шемꙋ да́мъ ю҆̀: |
| 2καὶ συναποστελῶ τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου, καὶ ἐκβαλεῖ τὸν Αμορραῖον καὶ Χετταῖον καὶ Φερεζαῖον καὶ Γεργεσαῖον καὶ Ευαῖον καὶ Ιεβουσαῖον. | 2и҆ послю̀ кꙋ́пнѡ а҆́гг҃ла моего̀ пред̾ лице́мъ твои́мъ, и҆ и҆зжене́тъ ханане́а, а҆морре́а и҆ хетте́а, и҆ ферезе́а и҆ гергесе́а, и҆ є҆ѵе́а и҆ і҆евꙋсе́а: |
| 3καὶ εἰσάξω σε εἰς γῆν ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι· οὐ γὰρ μὴ συναναβῶ μετὰ σοῦ διὰ τὸ λαὸν σκληροτράχηλόν σε εἶναι, ἵνα μὴ ἐξαναλώσω σε ἐν τῇ ὁδῷ. | 3и҆ введꙋ́ тѧ въ зе́млю текꙋ́щꙋю млеко́мъ и҆ ме́домъ: са́мъ бо не пойдꙋ̀ съ тобо́ю, ꙗ҆́кѡ лю́дїе жестоковы́йнїи сꙋ́ть, да не ᲂу҆бїю̀ тебѐ на пꙋтѝ. |
| 4καὶ ἀκούσας ὁ λαὸς τὸ ῥῆμα τὸ πονηρὸν τοῦτο κατεπένθησαν ἐν πενθικοῖς. | 4И҆ ᲂу҆слы́шавше лю́дїе сло́во сїѐ стра́шное, воспла́кашасѧ въ плаче́вныхъ( ри́захъ) . |
| 5καὶ εἶπεν κύριος τοῖς υἱοῖς Ισραηλ Ὑμεῖς λαὸς σκληροτράχηλος· ὁρᾶτε μὴ πληγὴν ἄλλην ἐπάξω ἐγὼ ἐφ᾿ ὑμᾶς καὶ ἐξαναλώσω ὑμᾶς· νῦν οὖν ἀφέλεσθε τὰς στολὰς τῶν δοξῶν ὑμῶν καὶ τὸν κόσμον, καὶ δείξω σοι ἃ ποιήσω σοι. | 5И҆ речѐ гдⷭ҇ь къ мѡѷсе́ю: глаго́ли сынѡ́мъ і҆и҃лєвымъ: вы̀ лю́дїе жестоковы́йнїи, блюди́тесѧ, да не ꙗ҆́звꙋ дрꙋгꙋ́ю наведꙋ̀ на вы̀ и҆ потреблю̀ вы̀: нн҃ѣ ᲂу҆̀бо сыми́те ри̑зы сла́вы ва́шеѧ и҆ ᲂу҆́тварь, и҆ покажꙋ̀, ꙗ҆̀же сотворю̀ ва́мъ. |
| 6καὶ περιείλαντο οἱ υἱοὶ Ισραηλ τὸν κόσμον αὐτῶν καὶ τὴν περιστολὴν ἀπὸ τοῦ ὄρους τοῦ Χωρηβ. | 6И҆ ѿѧ́ша сы́нове і҆и҃лєвы ᲂу҆́тварь свою̀ и҆ ри̑зы ѿ горы̀ хѡри́ва. |
| 7Καὶ λαβὼν Μωϋσῆς τὴν σκηνὴν αὐτοῦ ἔπηξεν ἔξω τῆς παρεμβολῆς μακρὰν ἀπὸ τῆς παρεμβολῆς, καὶ ἐκλήθη σκηνὴ μαρτυρίου· καὶ ἐγένετο πᾶς ὁ ζητῶν κύριον ἐξεπορεύετο εἰς τὴν σκηνὴν ἔξω τῆς παρεμβολῆς. | 7И҆ взе́мъ мѡѷсе́й кꙋ́щꙋ свою̀, потчѐ ю҆̀ внѣ̀ полка̀, дале́че ѿ полка̀, и҆ прозва́сѧ ски́нїѧ свидѣ́нїѧ: и҆ бы́сть, всѧ́къ взыскꙋ́ѧй гдⷭ҇а и҆схожда́ше въ ски́нїю, ꙗ҆́же внѣ̀ полка̀. |
| 8ἡνίκα δ᾿ ἂν εἰσεπορεύετο Μωϋσῆς εἰς τὴν σκηνὴν ἔξω τῆς παρεμβολῆς, εἱστήκει πᾶς ὁ λαὸς σκοπεύοντες ἕκαστος παρὰ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς αὐτοῦ καὶ κατενοοῦσαν ἀπιόντος Μωυσῆ ἕως τοῦ εἰσελθεῖν αὐτὸν εἰς τὴν σκηνήν. | 8Є҆гда́ же вхожда́ше мѡѷсе́й въ ски́нїю внѣ̀ полка̀, стоѧ́хꙋ всѝ лю́дїе смотрѧ́ще кі́йждо пред̾ две́рьми кꙋ́щи своеѧ̀, и҆ зрѧ́хꙋ ѿходѧ́щꙋ мѡѷсе́ю да́же вни́ти є҆мꙋ̀ въ ски́нїю. |
| 9ὡς δ᾿ ἂν εἰσῆλθεν Μωϋσῆς εἰς τὴν σκηνήν, κατέβαινεν ὁ στῦλος τῆς νεφέλης καὶ ἵστατο ἐπὶ τὴν θύραν τῆς σκηνῆς, καὶ ἐλάλει Μωυσῇ· | 9Є҆гда́ же вни́де мѡѷсе́й въ ски́нїю, сни́де сто́лпъ ѡ҆́блачный и҆ ста̀ пред̾ две́рьми ски́нїи, и҆ гл҃а( гдⷭ҇ь) мѡѷсе́ю. |
| 10καὶ ἑώρα πᾶς ὁ λαὸς τὸν στῦλον τῆς νεφέλης ἑστῶτα ἐπὶ τῆς θύρας τῆς σκηνῆς, καὶ στάντες πᾶς ὁ λαὸς προσεκύνησαν ἕκαστος ἀπὸ τῆς θύρας τῆς σκηνῆς αὐτοῦ. | 10И҆ ви́дѧхꙋ всѝ лю́дїе сто́лпъ ѡ҆́блачный стоѧ́щь пред̾ две́рьми ски́нїи: и҆ ста́вше всѝ лю́дїе, поклони́шасѧ кі́йждо и҆з̾ две́рїй кꙋ́щи своеѧ̀: |
| 11καὶ ἐλάλησεν κύριος πρὸς Μωυσῆν ἐνώπιος ἐνωπίῳ, ὡς εἴ τις λαλήσει πρὸς τὸν ἑαυτοῦ φίλον. καὶ ἀπελύετο εἰς τὴν παρεμβολήν, ὁ δὲ θεράπων Ἰησοῦς υἱὸς Ναυη νέος οὐκ ἐξεπορεύετο ἐκ τῆς σκηνῆς. | 11и҆ гл҃а гдⷭ҇ь къ мѡѷсе́ю лице́мъ къ лицꙋ̀, ꙗ҆́коже а҆́ще бы кто̀ возглаго́лалъ къ своемꙋ̀ дрꙋ́гꙋ, и҆ ѿпꙋща́шесѧ въ по́лкъ: слꙋга́ же і҆исꙋ́съ, сы́нъ наѵи́нъ, ю҆́ноша не и҆схожда́ше и҆з̾ ски́нїи. |
| 12Καὶ εἶπεν Μωϋσῆς πρὸς κύριον Ἰδοὺ σύ μοι λέγεις Ἀνάγαγε τὸν λαὸν τοῦτον· σὺ δὲ οὐκ ἐδήλωσάς μοι ὃν συναποστελεῖς μετ᾿ ἐμοῦ· σὺ δέ μοι εἶπας Οἶδά σε παρὰ πάντας, καὶ χάριν ἔχεις παρ᾿ ἐμοί. | 12И҆ речѐ мѡѷсе́й ко гдⷭ҇ꙋ: сѐ, ты̀ мнѣ̀ гл҃еши: и҆зведѝ лю́ди сїѧ̑: ты́ же не ꙗ҆ви́лъ мѝ є҆сѝ, кого̀ по́слеши со мно́ю: ты́ же мнѣ̀ ре́клъ є҆сѝ: вѣ́мъ тѧ̀ па́че всѣ́хъ и҆ блгⷣть и҆́маши ᲂу҆ менє̀: |
| 13εἰ οὖν εὕρηκα χάριν ἐναντίον σου, ἐμφάνισόν μοι σεαυτόν· γνωστῶς ἴδω σε, ὅπως ἂν ὦ εὑρηκὼς χάριν ἐναντίον σου, καὶ ἵνα γνῶ ὅτι λαός σου τὸ ἔθνος τὸ μέγα τοῦτο. | 13а҆́ще ᲂу҆̀бо ѡ҆брѣто́хъ блгⷣть пред̾ тобо́ю, ꙗ҆ви́ ми тебѐ сама́го, да разꙋ́мнѡ ви́ждꙋ тѧ̀, ꙗ҆́кѡ да ѡ҆брѣ́тъ бꙋ́дꙋ блгⷣть пред̾ тобо́ю, и҆ да позна́ю, ꙗ҆́кѡ лю́дїе твоѝ ꙗ҆зы́къ вели́къ се́й. |
| 14καὶ λέγει Αὐτὸς προπορεύσομαί σου καὶ καταπαύσω σε. | 14И҆ гл҃а( є҆мꙋ̀ гдⷭ҇ь) : а҆́зъ са́мъ пред̾идꙋ̀ пред̾ тобо́ю и҆ ᲂу҆поко́ю тѧ̀. |
| 15καὶ λέγει πρὸς αὐτόν Εἰ μὴ αὐτὸς σὺ πορεύῃ, μή με ἀναγάγῃς ἐντεῦθεν· | 15И҆ речѐ къ немꙋ̀ мѡѷсе́й: а҆́ще са́мъ ты̀ не и҆́деши съ на́ми, да не и҆зведе́ши мѧ̀ ѿсю́дꙋ: |
| 16καὶ πῶς γνωστὸν ἔσται ἀληθῶς ὅτι εὕρηκα χάριν παρὰ σοί, ἐγώ τε καὶ ὁ λαός σου, ἀλλ᾿ ἢ συμπορευομένου σου μεθ᾿ ἡμῶν; καὶ ἐνδοξασθήσομαι ἐγώ τε καὶ ὁ λαός σου παρὰ πάντα τὰ ἔθνη, ὅσα ἐπὶ τῆς γῆς ἐστιν. | 16и҆ ка́кѡ вѣ́домо бꙋ́детъ вои́стиннꙋ, ꙗ҆́кѡ ѡ҆брѣто́хъ блгⷣть ᲂу҆ тебє̀ а҆́зъ же и҆ лю́дїе твоѝ, то́чїю и҆дꙋ́щꙋ тѝ съ на́ми; и҆ просла́вленъ бꙋ́дꙋ а҆́зъ же и҆ лю́дїе твоѝ па́че всѣ́хъ ꙗ҆зы̑къ, є҆ли́цы сꙋ́ть на землѝ. |
| 17καὶ εἶπεν κύριος πρὸς Μωυσῆν Καὶ τοῦτόν σοι τὸν λόγον, ὃν εἴρηκας, ποιήσω· εὕρηκας γὰρ χάριν ἐνώπιόν μου, καὶ οἶδά σε παρὰ πάντας. | 17Рече́ же гдⷭ҇ь къ мѡѷсе́ю: и҆ сїѐ тебѣ̀ сло́во, є҆́же ре́клъ є҆сѝ, сотворю̀: ѡ҆брѣ́лъ бо є҆сѝ блгⷣть предо мно́ю, и҆ вѣ́мъ тѧ̀ па́че всѣ́хъ. |
| 18καὶ λέγει Δεῖξόν μοι τὴν σεαυτοῦ δόξαν. | 18И҆ глаго́ла мѡѷсе́й: покажи́ ми сла́вꙋ твою̀. |
| 19καὶ εἶπεν Ἐγὼ παρελεύσομαι πρότερός σου τῇ δόξῃ μου καὶ καλέσω ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου Κύριος ἐναντίον σου· καὶ ἐλεήσω ὃν ἂν ἐλεῶ, καὶ οἰκτιρήσω ὃν ἂν οἰκτίρω. | 19И҆ речѐ( гдⷭ҇ь къ мѡѷсе́ю) : а҆́зъ пред̾идꙋ̀ пред̾ тобо́ю сла́вою мое́ю и҆ воззовꙋ̀ ѡ҆ и҆́мени мое́мъ, гдⷭ҇ь пред̾ тобо́ю: и҆ поми́лꙋю, є҆го́же а҆́ще ми́лꙋю, и҆ ᲂу҆ще́дрю, є҆го́же а҆́ще ще́дрю. |
| 20καὶ εἶπεν Οὐ δυνήσῃ ἰδεῖν μου τὸ πρόσωπον· οὐ γὰρ μὴ ἴδῃ ἄνθρωπος τὸ πρόσωπόν μου καὶ ζήσεται. | 20И҆ речѐ: не возмо́жеши ви́дѣти лица̀ моегѡ̀: не бо̀ ᲂу҆́зритъ человѣ́къ лицѐ моѐ, и҆ жи́въ бꙋ́детъ. |
| 21καὶ εἶπεν κύριος Ἰδοὺ τόπος παρ᾿ ἐμοί, στήσῃ ἐπὶ τῆς πέτρας· | 21И҆ речѐ гдⷭ҇ь: сѐ, мѣ́сто ᲂу҆ менє̀, и҆ ста́неши на ка́мени: |
| 22ἡνίκα δ᾿ ἂν παρέλθῃ μου ἡ δόξα, καὶ θήσω σε εἰς ὀπὴν τῆς πέτρας καὶ σκεπάσω τῇ χειρί μου ἐπὶ σέ, ἕως ἂν παρέλθω· | 22є҆гда́ же пре́йдетъ сла́ва моѧ̀, и҆ положꙋ́ тѧ въ разсѣ́линѣ ка́мене, и҆ покры́ю рꙋко́ю мое́ю над̾ тобо́ю, до́ндеже мимоидꙋ̀: |
| 23καὶ ἀφελῶ τὴν χεῖρα, καὶ τότε ὄψῃ τὰ ὀπίσω μου, τὸ δὲ πρόσωπόν μου οὐκ ὀφθήσεταί σοι. | 23и҆ ѿимꙋ̀ рꙋ́кꙋ мою̀, и҆ тогда̀ ᲂу҆́зриши за̑днѧѧ моѧ̑: лице́ же моѐ не ꙗ҆ви́тсѧ тебѣ̀. |