И҆схо́дъ 3
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Καὶ Μωϋσῆς ἦν ποιμαίνων τὰ πρόβατα Ιοθορ τοῦ γαμβροῦ αὐτοῦ τοῦ ἱερέως Μαδιαμ καὶ ἤγαγεν τὰ πρόβατα ὑπὸ τὴν ἔρημον καὶ ἦλθεν εἰς τὸ ὄρος Χωρηβ. | 1Мѡѷсе́й же бѧ́ше пасы́й ѻ҆́вцы і҆оѳо́ра те́стѧ своегѡ̀, свѧще́нника мадїа́мска: и҆ гна́ше ѻ҆́вцы въ пꙋсты́ню, и҆ прїи́де въ го́рꙋ бж҃їю хѡри́въ. |
| 2ὤφθη δὲ αὐτῷ ἄγγελος κυρίου ἐν φλογὶ πυρὸς ἐκ τοῦ βάτου, καὶ ὁρᾷ ὅτι ὁ βάτος καίεται πυρί, ὁ δὲ βάτος οὐ κατεκαίετο. | 2Ꙗ҆ви́сѧ же є҆мꙋ̀ а҆́гг҃лъ гдⷭ҇ень въ пла́мени ѻ҆́гненнѣ и҆з̾ кꙋпины̀: и҆ ви́дитъ, ꙗ҆́кѡ кꙋпина̀ гори́тъ ѻ҆гне́мъ, кꙋпина́ же не сгара́ше. |
| 3εἶπεν δὲ Μωϋσῆς Παρελθὼν ὄψομαι τὸ ὅραμα τὸ μέγα τοῦτο, τί ὅτι οὐ κατακαίεται ὁ βάτος. | 3Рече́ же мѡѷсе́й: мимоше́дъ ᲂу҆ви́ждꙋ видѣ́нїе вели́кое сїѐ, ꙗ҆́кѡ не сгара́етъ кꙋпина̀. |
| 4ὡς δὲ εἶδεν κύριος ὅτι προσάγει ἰδεῖν, ἐκάλεσεν αὐτὸν κύριος ἐκ τοῦ βάτου λέγων Μωυσῆ, Μωυσῆ. ὁ δὲ εἶπεν Τί ἐστιν; | 4Є҆гда́ же ви́дѣ гдⷭ҇ь, ꙗ҆́кѡ пристꙋпа́етъ ви́дѣти, воззва̀ є҆го̀ гдⷭ҇ь и҆з̾ кꙋпины̀, гл҃ѧ: мѡѷсе́е, мѡѷсе́е. Ѻ҆́нъ же речѐ: что́ є҆сть, гдⷭ҇и; |
| 5καὶ εἶπεν Μὴ ἐγγίσῃς ὧδε· λῦσαι τὸ ὑπόδημα ἐκ τῶν ποδῶν σου· ὁ γὰρ τόπος, ἐν ᾧ σὺ ἕστηκας, γῆ ἁγία ἐστίν. | 5Ѻ҆́нъ же речѐ: не приближа́йсѧ сѣ́мѡ: и҆зꙋ́й сапогѝ ѿ но́гъ твои́хъ: мѣ́сто бо, на не́мже ты̀ стои́ши, землѧ̀ ст҃а̀ є҆́сть. |
| 6καὶ εἶπεν αὐτῷ Ἐγώ εἰμι ὁ θεὸς τοῦ πατρός σου, θεὸς Αβρααμ καὶ θεὸς Ισαακ καὶ θεὸς Ιακωβ. ἀπέστρεψεν δὲ Μωϋσῆς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ· εὐλαβεῖτο γὰρ κατεμβλέψαι ἐνώπιον τοῦ θεοῦ. | 6И҆ речѐ є҆мꙋ̀: а҆́зъ є҆́смь бг҃ъ ѻ҆тца̀ твоегѡ̀, бг҃ъ а҆враа́мовъ и҆ бг҃ъ і҆саа́ковъ и҆ бг҃ъ і҆а́кѡвль. Ѿврати́ же мѡѷсе́й лицѐ своѐ: бл҃гоговѣ́ѧше бо воззрѣ́ти пред̾ бг҃а. |
| 7εἶπεν δὲ κύριος πρὸς Μωυσῆν Ἰδὼν εἶδον τὴν κάκωσιν τοῦ λαοῦ μου τοῦ ἐν Αἰγύπτῳ καὶ τῆς κραυγῆς αὐτῶν ἀκήκοα ἀπὸ τῶν ἐργοδιωκτῶν· οἶδα γὰρ τὴν ὀδύνην αὐτῶν· | 7Рече́ же гдⷭ҇ь къ мѡѷсе́ю: ви́дѧ ви́дѣхъ ѡ҆ѕлобле́нїе люді́й мои́хъ, и҆̀же во є҆гѵ́птѣ, и҆ во́пль и҆́хъ ᲂу҆слы́шахъ ѿ дѣ́лъ приста́вникѡвъ: ᲂу҆вѣ́дѣхъ бо болѣ́знь и҆́хъ, |
| 8καὶ κατέβην ἐξελέσθαι αὐτοὺς ἐκ χειρὸς Αἰγυπτίων καὶ ἐξαγαγεῖν αὐτοὺς ἐκ τῆς γῆς ἐκείνης καὶ εἰσαγαγεῖν αὐτοὺς εἰς γῆν ἀγαθὴν καὶ πολλήν, εἰς γῆν ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι, εἰς τὸν τόπον τῶν Χαναναίων καὶ Χετταίων καὶ Αμορραίων καὶ Φερεζαίων καὶ Γεργεσαίων καὶ Ευαίων καὶ Ιεβουσαίων. | 8и҆ снидо́хъ и҆з̾ѧ́ти и҆̀хъ ѿ рꙋкꙋ̀ є҆гѵ̑петскꙋ, и҆ и҆звестѝ ѧ҆̀ и҆з̾ землѝ тоѧ̀, и҆ ввестѝ и҆̀хъ въ зе́млю бла́гꙋ и҆ мно́гꙋ, въ зе́млю кипѧ́щꙋю млеко́мъ и҆ ме́домъ, въ мѣ́сто ханане́йско и҆ хетте́йско, и҆ а҆морре́йско и҆ ферезе́йско, и҆ гергесе́йско и҆ є҆ѵе́йско и҆ і҆евꙋсе́йско: |
| 9καὶ νῦν ἰδοὺ κραυγὴ τῶν υἱῶν Ισραηλ ἥκει πρός με, κἀγὼ ἑώρακα τὸν θλιμμόν, ὃν οἱ Αἰγύπτιοι θλίβουσιν αὐτούς. | 9и҆ сѐ, нн҃ѣ во́пль сынѡ́въ і҆и҃левыхъ прїи́де ко мнѣ̀, и҆ а҆́зъ ви́дѣхъ тꙋгꙋ̀, є҆́юже є҆гѵ́птѧне стꙋжа́ютъ и҆̀мъ: |
| 10καὶ νῦν δεῦρο ἀποστείλω σε πρὸς Φαραω βασιλέα Αἰγύπτου, καὶ ἐξάξεις τὸν λαόν μου τοὺς υἱοὺς Ισραηλ ἐκ γῆς Αἰγύπτου.– | 10и҆ нн҃ѣ грѧдѝ, да послю́ тѧ къ фараѡ́нꙋ царю̀ є҆гѵ́петскомꙋ, и҆ и҆зведе́ши лю́ди моѧ̑, сы́ны і҆и҃лєвы и҆з̾ землѝ є҆гѵ́петскїѧ. |
| 11καὶ εἶπεν Μωϋσῆς πρὸς τὸν θεόν Τίς εἰμι, ὅτι πορεύσομαι πρὸς Φαραω βασιλέα Αἰγύπτου, καὶ ὅτι ἐξάξω τοὺς υἱοὺς Ισραηλ ἐκ γῆς Αἰγύπτου; | 11И҆ речѐ мѡѷсе́й къ бг҃ꙋ: кто́ є҆смь а҆́зъ, ꙗ҆́кѡ да пойдꙋ̀ къ фараѡ́нꙋ царю̀ є҆гѵ́петскомꙋ, и҆ ꙗ҆́кѡ да и҆зведꙋ̀ сы́ны і҆и҃лєвы ѿ землѝ є҆гѵ́петскїѧ; |
| 12εἶπεν δὲ ὁ θεὸς Μωυσεῖ λέγων ὅτι Ἔσομαι μετὰ σοῦ, καὶ τοῦτό σοι τὸ σημεῖον ὅτι ἐγώ σε ἐξαποστέλλω· ἐν τῷ ἐξαγαγεῖν σε τὸν λαόν μου ἐξ Αἰγύπτου καὶ λατρεύσετε τῷ θεῷ ἐν τῷ ὄρει τούτῳ. | 12Рече́ же бг҃ъ къ мѡѷсе́ю, гл҃ѧ: ꙗ҆́кѡ бꙋ́дꙋ съ тобо́ю: и҆ сїѐ тебѣ̀ зна́менїе, ꙗ҆́кѡ а҆́зъ тѧ̀ посыла́ю: внегда̀ и҆звестѝ тебѣ̀ лю́ди моѧ̑ и҆з̾ є҆гѵ́пта, и҆ помо́литесѧ бг҃ꙋ въ горѣ̀ се́й. |
| 13καὶ εἶπεν Μωϋσῆς πρὸς τὸν θεόν Ἰδοὺ ἐγὼ ἐλεύσομαι πρὸς τοὺς υἱοὺς Ισραηλ καὶ ἐρῶ πρὸς αὐτούς Ὁ θεὸς τῶν πατέρων ὑμῶν ἀπέσταλκέν με πρὸς ὑμᾶς, ἐρωτήσουσίν με Τί ὄνομα αὐτῷ; τί ἐρῶ πρὸς αὐτούς; | 13И҆ речѐ мѡѷсе́й къ бг҃ꙋ: сѐ, а҆́зъ пойдꙋ̀ къ сынѡ́мъ і҆и҃лєвымъ и҆ рекꙋ̀ къ ни̑мъ: бг҃ъ ѻ҆тє́цъ на́шихъ посла́ мѧ къ ва́мъ: и҆ а҆́ще вопро́сѧтъ мѧ̀, что̀ и҆́мѧ є҆мꙋ̀, что̀ рекꙋ̀ къ ни̑мъ; |
| 14καὶ εἶπεν ὁ θεὸς πρὸς Μωυσῆν Ἐγώ εἰμι ὁ ὤν· καὶ εἶπεν Οὕτως ἐρεῖς τοῖς υἱοῖς Ισραηλ Ὁ ὢν ἀπέσταλκέν με πρὸς ὑμᾶς. | 14И҆ речѐ бг҃ъ къ мѡѷсе́ю, гл҃ѧ: а҆́зъ є҆́смь сы́й. И҆ речѐ: та́кѡ рече́ши сынѡ́мъ і҆и҃лєвымъ: сы́й посла́ мѧ къ ва́мъ. |
| 15καὶ εἶπεν ὁ θεὸς πάλιν πρὸς Μωυσῆν Οὕτως ἐρεῖς τοῖς υἱοῖς Ισραηλ Κύριος ὁ θεὸς τῶν πατέρων ὑμῶν, θεὸς Αβρααμ καὶ θεὸς Ισαακ καὶ θεὸς Ιακωβ, ἀπέσταλκέν με πρὸς ὑμᾶς· τοῦτό μού ἐστιν ὄνομα αἰώνιον καὶ μνημόσυνον γενεῶν γενεαῖς. | 15И҆ речѐ бг҃ъ па́ки къ мѡѷсе́ю: та́кѡ рече́ши сынѡ́мъ і҆и҃лєвымъ: гдⷭ҇ь бг҃ъ ѻ҆тє́цъ на́шихъ, бг҃ъ а҆враа́мовъ и҆ бг҃ъ і҆саа́ковъ и҆ бг҃ъ і҆а́кѡвль, посла́ мѧ къ ва́мъ: сїѐ моѐ є҆́сть и҆́мѧ вѣ́чное и҆ па́мѧть родѡ́въ родѡ́мъ: |
| 16ἐλθὼν οὖν συνάγαγε τὴν γερουσίαν τῶν υἱῶν Ισραηλ καὶ ἐρεῖς πρὸς αὐτούς Κύριος ὁ θεὸς τῶν πατέρων ὑμῶν ὦπταί μοι, θεὸς Αβρααμ καὶ θεὸς Ισαακ καὶ θεὸς Ιακωβ, λέγων Ἐπισκοπῇ ἐπέσκεμμαι ὑμᾶς καὶ ὅσα συμβέβηκεν ὑμῖν ἐν Αἰγύπτῳ, | 16прише́дъ ᲂу҆̀бо соберѝ ста́рцы сынѡ́въ і҆и҃левыхъ и҆ рцы̀ къ ни̑мъ: гдⷭ҇ь бг҃ъ ѻ҆тє́цъ на́шихъ ꙗ҆ви́сѧ мнѣ̀, бг҃ъ а҆враа́мовъ и҆ бг҃ъ і҆саа́ковъ и҆ бг҃ъ і҆а́кѡвль, гл҃ѧ: присѣще́нїемъ присѣти́хъ ва́съ, и҆ є҆ли̑ка слꙋчи́шасѧ ва́мъ во є҆гѵ́птѣ: |
| 17καὶ εἶπον Ἀναβιβάσω ὑμᾶς ἐκ τῆς κακώσεως τῶν Αἰγυπτίων εἰς τὴν γῆν τῶν Χαναναίων καὶ Χετταίων καὶ Αμορραίων καὶ Φερεζαίων καὶ Γεργεσαίων καὶ Ευαίων καὶ Ιεβουσαίων, εἰς γῆν ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι. | 17и҆ речѐ: и҆зведꙋ̀ ва́съ ѿ ѡ҆ѕлобле́нїѧ є҆гѵ́петскагѡ въ зе́млю ханане́йскꙋ и҆ хетте́йскꙋ, и҆ а҆морре́йскꙋ и҆ ферезе́йскꙋ, и҆ гергесе́йскꙋ и҆ є҆ѵе́йскꙋ и҆ і҆евꙋсе́йскꙋ, въ зе́млю кипѧ́щꙋю млеко́мъ и҆ ме́домъ: |
| 18καὶ εἰσακούσονταί σου τῆς φωνῆς· καὶ εἰσελεύσῃ σὺ καὶ ἡ γερουσία Ισραηλ πρὸς Φαραω βασιλέα Αἰγύπτου καὶ ἐρεῖς πρὸς αὐτόν Ὁ θεὸς τῶν Εβραίων προσκέκληται ἡμᾶς· πορευσώμεθα οὖν ὁδὸν τριῶν ἡμερῶν εἰς τὴν ἔρημον, ἵνα θύσωμεν τῷ θεῷ ἡμῶν. | 18и҆ послꙋ́шаютъ гла́са твоегѡ̀, и҆ вни́деши ты̀ и҆ старѣ̑йшины і҆и҃лєвы къ фараѡ́нꙋ царю̀ є҆гѵ́петскомꙋ, и҆ рече́ши къ немꙋ̀: гдⷭ҇ь бг҃ъ є҆вре́йскїй воззва̀ на́съ: да по́йдемъ ᲂу҆̀бо пꙋте́мъ тре́хъ дні́й въ пꙋсты́ню, да пожре́мъ гдⷭ҇ꙋ бг҃ꙋ на́шемꙋ: |
| 19ἐγὼ δὲ οἶδα ὅτι οὐ προήσεται ὑμᾶς Φαραω βασιλεὺς Αἰγύπτου πορευθῆναι, ἐὰν μὴ μετὰ χειρὸς κραταιᾶς. | 19а҆́зъ же вѣ́мъ, ꙗ҆́кѡ не ѿпꙋ́ститъ ва́съ фараѡ́нъ ца́рь є҆гѵ́петскїй пойтѝ, а҆́ще не рꙋко́ю крѣ́пкою: |
| 20καὶ ἐκτείνας τὴν χεῖρα πατάξω τοὺς Αἰγυπτίους ἐν πᾶσι τοῖς θαυμασίοις μου, οἷς ποιήσω ἐν αὐτοῖς, καὶ μετὰ ταῦτα ἐξαποστελεῖ ὑμᾶς. | 20и҆ просте́ръ рꙋ́кꙋ мою̀, поражꙋ̀ є҆гѵ́птѧны всѣ́ми чꙋдесы̀ мои́ми, ꙗ҆̀же сотворю̀ въ ни́хъ: и҆ по си́хъ ѿпꙋ́ститъ вы̀, |
| 21καὶ δώσω χάριν τῷ λαῷ τούτῳ ἐναντίον τῶν Αἰγυπτίων· ὅταν δὲ ἀποτρέχητε, οὐκ ἀπελεύσεσθε κενοί· | 21и҆ да́мъ блгⷣть лю́демъ си̑мъ пред̾ є҆гѵ̑птѧны: є҆гда́ же по́йдете, не ѿи́дете тщы̀: |
| 22αἰτήσει γυνὴ παρὰ γείτονος καὶ συσκήνου αὐτῆς σκεύη ἀργυρᾶ καὶ χρυσᾶ καὶ ἱματισμόν, καὶ ἐπιθήσετε ἐπὶ τοὺς υἱοὺς ὑμῶν καὶ ἐπὶ τὰς θυγατέρας ὑμῶν καὶ σκυλεύσετε τοὺς Αἰγυπτίους.– | 22но да и҆спро́ситъ жена̀ ѿ сосѣ́ды и҆ подрꙋ́ги своеѧ̀ сосꙋ́ды срє́брѧны и҆ зла̑ты, и҆ ри̑зы: и҆ ᲂу҆краси́те сы́ны ва́шѧ и҆ дщє́ри ва́шѧ, и҆ ѡ҆бери́те є҆гѵ́птѧнъ. |