И҆схо́дъ 4
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1ἀπεκρίθη δὲ Μωϋσῆς καὶ εἶπεν Ἐὰν οὖν μὴ πιστεύσωσίν μοι μηδὲ εἰσακούσωσιν τῆς φωνῆς μου, ἐροῦσιν γὰρ ὅτι Οὐκ ὦπταί σοι ὁ θεός, τί ἐρῶ πρὸς αὐτούς; | 1Ѿвѣща́ же мѡѷсе́й и҆ речѐ: а҆́ще не ᲂу҆вѣ́рꙋютъ мѝ, нижѐ послꙋ́шаютъ гла́са моегѡ̀, рекꙋ́тъ бо, ꙗ҆́кѡ не ꙗ҆ви́сѧ тебѣ̀ бг҃ъ, что̀ рекꙋ̀ къ ни̑мъ; |
| 2εἶπεν δὲ αὐτῷ κύριος Τί τοῦτό ἐστιν τὸ ἐν τῇ χειρί σου; ὁ δὲ εἶπεν Ῥάβδος. | 2И҆ речѐ къ немꙋ̀ гдⷭ҇ь: что̀ сїѐ є҆́сть въ рꙋцѣ̀ твое́й; Ѻ҆́нъ же речѐ: же́злъ. |
| 3καὶ εἶπεν Ῥῖψον αὐτὴν ἐπὶ τὴν γῆν. καὶ ἔρριψεν αὐτὴν ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ ἐγένετο ὄφις· καὶ ἔφυγεν Μωϋσῆς ἀπ᾿ αὐτοῦ. | 3И҆ речѐ: пове́рзи є҆го̀ на зе́млю. И҆ ве́рже и҆̀ на зе́млю, и҆ бы́сть ѕмі́й: и҆ ѿбѣжѐ мѡѷсе́й ѿ негѡ̀. |
| 4καὶ εἶπεν κύριος πρὸς Μωυσῆν Ἔκτεινον τὴν χεῖρα καὶ ἐπιλαβοῦ τῆς κέρκου· ἐκτείνας οὖν τὴν χεῖρα ἐπελάβετο τῆς κέρκου, καὶ ἐγένετο ῥάβδος ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ· | 4И҆ речѐ гдⷭ҇ь къ мѡѷсе́ю: прострѝ рꙋ́кꙋ и҆ и҆мѝ за хво́стъ. Просте́ръ ᲂу҆̀бо рꙋ́кꙋ, взѧ̀ за хво́стъ, и҆ бы́сть же́злъ въ рꙋцѣ̀ є҆гѡ̀. |
| 5ἵνα πιστεύσωσίν σοι ὅτι ὦπταί σοι κύριος ὁ θεὸς τῶν πατέρων αὐτῶν, θεὸς Αβρααμ καὶ θεὸς Ισαακ καὶ θεὸς Ιακωβ. | 5Да ᲂу҆вѣ́рꙋютъ тѝ, ꙗ҆́кѡ ꙗ҆ви́сѧ тебѣ̀ гдⷭ҇ь бг҃ъ ѻ҆тє́цъ твои́хъ, бг҃ъ а҆враа́мовъ и҆ бг҃ъ і҆саа́ковъ и҆ бг҃ъ і҆а́кѡвль. |
| 6εἶπεν δὲ αὐτῷ κύριος πάλιν Εἰσένεγκε τὴν χεῖρά σου εἰς τὸν κόλπον σου. καὶ εἰσήνεγκεν τὴν χεῖρα αὐτοῦ εἰς τὸν κόλπον αὐτοῦ· καὶ ἐξήνεγκεν τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐκ τοῦ κόλπου αὐτοῦ, καὶ ἐγενήθη ἡ χεὶρ αὐτοῦ ὡσεὶ χιών. | 6Рече́ же є҆мꙋ̀ гдⷭ҇ь па́ки: вложѝ рꙋ́кꙋ твою̀ въ нѣ́дро твоѐ. И҆ вложѝ рꙋ́кꙋ въ нѣ́дро своѐ, и҆ и҆з̾ѧ́тъ ю҆̀ ѿ нѣ́дра своегѡ̀, и҆ бы́сть рꙋка̀ є҆гѡ̀ прокаже́на ꙗ҆́кѡ снѣ́гъ. |
| 7καὶ εἶπεν Πάλιν εἰσένεγκε τὴν χεῖρά σου εἰς τὸν κόλπον σου. καὶ εἰσήνεγκεν τὴν χεῖρα εἰς τὸν κόλπον αὐτοῦ· καὶ ἐξήνεγκεν αὐτὴν ἐκ τοῦ κόλπου αὐτοῦ, καὶ πάλιν ἀπεκατέστη εἰς τὴν χρόαν τῆς σαρκὸς αὐτοῦ. | 7И҆ речѐ па́ки є҆мꙋ̀ гдⷭ҇ь: вложѝ рꙋ́кꙋ твою̀ въ нѣ́дро твоѐ. И҆ вложѝ рꙋ́кꙋ свою̀ въ нѣ́дро своѐ, и҆ и҆з̾ѧ́тъ ю҆̀ ѿ нѣ́дра своегѡ̀, и҆ бы́сть па́ки въ рꙋмѧ́нствѣ пло́ти своеѧ̀. |
| 8ἐὰν δὲ μὴ πιστεύσωσίν σοι μηδὲ εἰσακούσωσιν τῆς φωνῆς τοῦ σημείου τοῦ πρώτου, πιστεύσουσίν σοι τῆς φωνῆς τοῦ σημείου τοῦ ἐσχάτου. | 8А҆́ще же не ᲂу҆вѣ́рꙋютъ тебѣ̀, нижѐ послꙋ́шаютъ гла́са зна́менїѧ пе́рвагѡ, ᲂу҆вѣ́рꙋютъ тебѣ̀ ра́ди гла́са зна́менїѧ втора́гѡ: |
| 9καὶ ἔσται ἐὰν μὴ πιστεύσωσίν σοι τοῖς δυσὶ σημείοις τούτοις μηδὲ εἰσακούσωσιν τῆς φωνῆς σου, λήμψῃ ἀπὸ τοῦ ὕδατος τοῦ ποταμοῦ καὶ ἐκχεεῖς ἐπὶ τὸ ξηρόν, καὶ ἔσται τὸ ὕδωρ, ὃ ἐὰν λάβῃς ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ, αἷμα ἐπὶ τοῦ ξηροῦ.– | 9и҆ бꙋ́детъ а҆́ще не ᲂу҆вѣ́рꙋютъ тебѣ̀ двѣма̀ зна́менїѧми си́ми, нижѐ послꙋ́шаютъ гла́са твоегѡ̀, да во́змеши ѿ воды̀ рѣчны́ѧ, и҆ пролїе́ши на сꙋ́хо: и҆ бꙋ́детъ вода̀, ю҆́же во́змеши ѿ рѣкѝ, кро́вїю на сꙋ́сѣ. |
| 10εἶπεν δὲ Μωϋσῆς πρὸς κύριον Δέομαι, κύριε, οὐχ ἱκανός εἰμι πρὸ τῆς ἐχθὲς οὐδὲ πρὸ τῆς τρίτης ἡμέρας οὐδὲ ἀφ᾿ οὗ ἤρξω λαλεῖν τῷ θεράποντί σου· ἰσχνόφωνος καὶ βραδύγλωσσος ἐγώ εἰμι. | 10Рече́ же мѡѷсе́й ко гдⷭ҇ꙋ: молю́сѧ тѝ, гдⷭ҇и: недоброрѣ́чивъ є҆́смь пре́жде вчера́шнѧгѡ и҆ тре́тїѧгѡ днѐ, нижѐ ѿне́лѣже нача́лъ є҆сѝ гл҃ати рабꙋ̀ твоемꙋ̀: хꙋдогла́сенъ и҆ косноѧзы́ченъ а҆́зъ є҆́смь. |
| 11εἶπεν δὲ κύριος πρὸς Μωυσῆν Τίς ἔδωκεν στόμα ἀνθρώπῳ, καὶ τίς ἐποίησεν δύσκωφον καὶ κωφόν, βλέποντα καὶ τυφλόν; οὐκ ἐγὼ ὁ θεός; | 11И҆ речѐ гдⷭ҇ь къ мѡѷсе́ю: кто̀ дадѐ ᲂу҆ста̀ человѣ́кꙋ; и҆ кто̀ сотворѝ нѣ́ма и҆ глꙋ́ха, и҆ ви́дѧща и҆ слѣ́па; не а҆́зъ ли гдⷭ҇ь бг҃ъ; |
| 12καὶ νῦν πορεύου, καὶ ἐγὼ ἀνοίξω τὸ στόμα σου καὶ συμβιβάσω σε ὃ μέλλεις λαλῆσαι. | 12и҆ нн҃ѣ и҆дѝ, и҆ а҆́зъ ѿве́рзꙋ ᲂу҆ста̀ твоѧ̑ и҆ ᲂу҆стро́ю тебѣ̀, є҆́же и҆́маши глаго́лати. |
| 13καὶ εἶπεν Μωϋσῆς Δέομαι, κύριε, προχείρισαι δυνάμενον ἄλλον, ὃν ἀποστελεῖς. | 13Рече́ же мѡѷсе́й: молю́сѧ тѝ, гдⷭ҇и, и҆зберѝ могꙋ́ща и҆но́го, є҆го́же по́слеши. |
| 14καὶ θυμωθεὶς ὀργῇ κύριος ἐπὶ Μωυσῆν εἶπεν Οὐκ ἰδοὺ Ααρων ὁ ἀδελφός σου ὁ Λευίτης; ἐπίσταμαι ὅτι λαλῶν λαλήσει αὐτός σοι· καὶ ἰδοὺ αὐτὸς ἐξελεύσεται εἰς συνάντησίν σοι καὶ ἰδών σε χαρήσεται ἐν ἑαυτῷ. | 14И҆ разгнѣ́вавсѧ ꙗ҆́ростїю гдⷭ҇ь на мѡѷсе́а, речѐ: не се́ ли бра́тъ тво́й а҆арѡ́нъ леѵі́тинъ; вѣ́мъ, ꙗ҆́кѡ глаго́лѧ возглаго́летъ ѻ҆́нъ вмѣ́стѡ тебє̀: и҆ сѐ, то́й и҆зы́детъ во срѣ́тенїе тебѣ̀, и҆ ᲂу҆зрѣ́въ тѧ̀, возра́дꙋетсѧ въ себѣ̀: |
| 15καὶ ἐρεῖς πρὸς αὐτὸν καὶ δώσεις τὰ ῥήματά μου εἰς τὸ στόμα αὐτοῦ· καὶ ἐγὼ ἀνοίξω τὸ στόμα σου καὶ τὸ στόμα αὐτοῦ καὶ συμβιβάσω ὑμᾶς ἃ ποιήσετε. | 15и҆ рече́ши къ немꙋ̀, и҆ вда́си словеса̀ моѧ̑ во ᲂу҆ста̀ є҆гѡ̀: а҆́зъ же ѿве́рзꙋ ᲂу҆ста̀ твоѧ̑ и҆ ᲂу҆ста̀ є҆гѡ̀, и҆ ᲂу҆стро́ю ва́мъ ꙗ҆̀же и҆́мате твори́ти: |
| 16καὶ αὐτός σοι προσλαλήσει πρὸς τὸν λαόν, καὶ αὐτὸς ἔσται σου στόμα, σὺ δὲ αὐτῷ ἔσῃ τὰ πρὸς τὸν θεόν. | 16и҆ то́й возглаго́летъ ѿ тебє̀ къ лю́демъ, и҆ то́й бꙋ́детъ ᲂу҆ста̀ твоѧ̑: ты́ же бꙋ́деши є҆мꙋ̀ въ тѣ́хъ, ꙗ҆̀же къ бг҃ꙋ: |
| 17καὶ τὴν ῥάβδον ταύτην τὴν στραφεῖσαν εἰς ὄφιν λήμψῃ ἐν τῇ χειρί σου, ἐν ᾗ ποιήσεις ἐν αὐτῇ τὰ σημεῖα. | 17и҆ же́злъ се́й ѡ҆браще́нный въ ѕмїю̀, возмѝ въ рꙋ́кꙋ твою̀, си́мъ сотвори́ши зна́мєнїѧ. |
| 18Ἐπορεύθη δὲ Μωϋσῆς καὶ ἀπέστρεψεν πρὸς Ιοθορ τὸν γαμβρὸν αὐτοῦ καὶ λέγει Πορεύσομαι καὶ ἀποστρέψω πρὸς τοὺς ἀδελφούς μου τοὺς ἐν Αἰγύπτῳ καὶ ὄψομαι εἰ ἔτι ζῶσιν. καὶ εἶπεν Ιοθορ Μωυσῇ Βάδιζε ὑγιαίνων. | 18По́йде же мѡѷсе́й, и҆ возврати́сѧ ко і҆оѳо́рꙋ те́стю своемꙋ̀ и҆ речѐ: пойдꙋ̀ и҆ возвращꙋ́сѧ ко бра́тїи мое́й, и҆̀же во є҆гѵ́птѣ, и҆ ᲂу҆ви́ждꙋ, а҆́ще є҆щѐ жи́ви сꙋ́ть. И҆ речѐ і҆оѳо́ръ къ мѡѷсе́ю: и҆дѝ здра́въ. По дне́хъ же ѻ҆́ныхъ мно́гихъ, ᲂу҆́мре ца́рь є҆гѵ́петскїй. |
| 19μετὰ δὲ τὰς ἡμέρας τὰς πολλὰς ἐκείνας ἐτελεύτησεν ὁ βασιλεὺς Αἰγύπτου. εἶπεν δὲ κύριος πρὸς Μωυσῆν ἐν Μαδιαμ Βάδιζε ἄπελθε εἰς Αἴγυπτον· τεθνήκασιν γὰρ πάντες οἱ ζητοῦντές σου τὴν ψυχήν. | 19И҆ речѐ гдⷭ҇ь къ мѡѷсе́ю въ землѝ мадїа́мстѣй: и҆дѝ, ѿидѝ во є҆гѵ́петъ: и҆змро́ша бо всѝ и҆́щꙋщїи дꙋшѝ твоеѧ̀. |
| 20ἀναλαβὼν δὲ Μωϋσῆς τὴν γυναῖκα καὶ τὰ παιδία ἀνεβίβασεν αὐτὰ ἐπὶ τὰ ὑποζύγια καὶ ἐπέστρεψεν εἰς Αἴγυπτον· ἔλαβεν δὲ Μωϋσῆς τὴν ῥάβδον τὴν παρὰ τοῦ θεοῦ ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ. | 20Пои́мъ же мѡѷсе́й женꙋ̀ свою̀ и҆ ѻ҆троча́та, всадѝ ѧ҆̀ на ѻ҆слѧ́та, и҆ возврати́сѧ во є҆гѵ́петъ. И҆ взѧ̀ мѡѷсе́й же́злъ, и҆́же ѿ бг҃а, въ рꙋ́кꙋ свою̀. |
| 21εἶπεν δὲ κύριος πρὸς Μωυσῆν Πορευομένου σου καὶ ἀποστρέφοντος εἰς Αἴγυπτον ὅρα πάντα τὰ τέρατα, ἃ ἔδωκα ἐν ταῖς χερσίν σου, ποιήσεις αὐτὰ ἐναντίον Φαραω· ἐγὼ δὲ σκληρυνῶ τὴν καρδίαν αὐτοῦ, καὶ οὐ μὴ ἐξαποστείλῃ τὸν λαόν. | 21Рече́ же гдⷭ҇ь къ мѡѷсе́ю: и҆дꙋ́щꙋ тебѣ̀ и҆ возвраща́ющꙋсѧ во є҆гѵ́петъ, зрѝ всѧ̑ чꙋдеса̀, ꙗ҆̀же да́хъ въ рꙋ́цѣ твоѝ, да сотвори́ши ѧ҆̀ пред̾ фараѡ́номъ: а҆́зъ же ѡ҆жесточꙋ̀ се́рдце є҆гѡ̀, и҆ не ѿпꙋ́ститъ люді́й: |
| 22σὺ δὲ ἐρεῖς τῷ Φαραω Τάδε λέγει κύριος Υἱὸς πρωτότοκός μου Ισραηλ· | 22ты́ же возглаго́леши фараѡ́нꙋ: сїѧ̑ гл҃етъ гдⷭ҇ь бг҃ъ є҆вре́йскїй: сы́нъ мо́й пе́рвенецъ і҆и҃ль: |
| 23εἶπα δέ σοι Ἐξαπόστειλον τὸν λαόν μου, ἵνα μοι λατρεύσῃ· εἰ μὲν οὖν μὴ βούλει ἐξαποστεῖλαι αὐτούς, ὅρα οὖν ἐγὼ ἀποκτενῶ τὸν υἱόν σου τὸν πρωτότοκον. | 23рѣ́хъ же тебѣ̀: ѿпꙋстѝ лю́ди моѧ̑, да мѝ послꙋ́жатъ: а҆́ще ᲂу҆́бѡ не хо́щеши ѿпꙋсти́ти и҆̀хъ, блюдѝ ᲂу҆̀бо, а҆́зъ ᲂу҆бїю̀ сы́на твоего̀ пе́рвенца. |
| 24Ἐγένετο δὲ ἐν τῇ ὁδῷ ἐν τῷ καταλύματι συνήντησεν αὐτῷ ἄγγελος κυρίου καὶ ἐζήτει αὐτὸν ἀποκτεῖναι. | 24Бы́сть же на пꙋтѝ на станꙋ̀, срѣ́те є҆го̀ а҆́гг҃лъ гдⷭ҇ень и҆ и҆ска́ше є҆го̀ ᲂу҆би́ти. |
| 25καὶ λαβοῦσα Σεπφωρα ψῆφον περιέτεμεν τὴν ἀκροβυστίαν τοῦ υἱοῦ αὐτῆς καὶ προσέπεσεν πρὸς τοὺς πόδας καὶ εἶπεν Ἔστη τὸ αἷμα τῆς περιτομῆς τοῦ παιδίου μου. | 25И҆ взе́мши сепфѡ́ра ка́мень, ѡ҆брѣ́за коне́чнꙋю пло́ть сы́на своегѡ̀, и҆ припадѐ къ нога́мъ є҆гѡ̀ и҆ речѐ: ста̀ кро́вь ѡ҆брѣ́занїѧ сы́на моегѡ̀. |
| 26καὶ ἀπῆλθεν ἀπ᾿ αὐτοῦ, διότι εἶπεν Ἔστη τὸ αἷμα τῆς περιτομῆς τοῦ παιδίου μου. | 26И҆ ѿи́де ѿ негѡ̀ а҆́гг҃лъ, зане́же речѐ: ста̀ кро́вь ѡ҆брѣ́занїѧ сы́на моегѡ̀. |
| 27Εἶπεν δὲ κύριος πρὸς Ααρων Πορεύθητι εἰς συνάντησιν Μωυσεῖ εἰς τὴν ἔρημον· καὶ ἐπορεύθη καὶ συνήντησεν αὐτῷ ἐν τῷ ὄρει τοῦ θεοῦ, καὶ κατεφίλησαν ἀλλήλους. | 27Рече́ же гдⷭ҇ь ко а҆арѡ́нꙋ: и҆зы́ди во срѣ́тенїе мѡѷсе́ю въ пꙋсты́ню. И҆ и҆́де, и҆ срѣ́те є҆го̀ въ горѣ̀ бж҃їи: и҆ цѣлова́стасѧ ѻ҆́ба. |
| 28καὶ ἀνήγγειλεν Μωϋσῆς τῷ Ααρων πάντας τοὺς λόγους κυρίου, οὓς ἀπέστειλεν, καὶ πάντα τὰ σημεῖα, ἃ ἐνετείλατο αὐτῷ. | 28И҆ повѣ́да мѡѷсе́й а҆арѡ́нꙋ всѧ̑ словеса̀ гдⷭ҇нѧ, ꙗ҆̀же посла̀, и҆ всѧ̑ зна́мєнїѧ, ꙗ҆̀же заповѣ́да є҆мꙋ̀. |
| 29ἐπορεύθη δὲ Μωϋσῆς καὶ Ααρων καὶ συνήγαγον τὴν γερουσίαν τῶν υἱῶν Ισραηλ. | 29И҆́де же мѡѷсе́й и҆ а҆арѡ́нъ, и҆ собра́ша всѧ̑ ста́рцы сынѡ́въ і҆и҃левыхъ: |
| 30καὶ ἐλάλησεν Ααρων πάντα τὰ ῥήματα ταῦτα, ἃ ἐλάλησεν ὁ θεὸς πρὸς Μωυσῆν, καὶ ἐποίησεν τὰ σημεῖα ἐναντίον τοῦ λαοῦ. | 30и҆ глаго́ла и҆̀мъ а҆арѡ́нъ всѧ̑ словеса̀ сїѧ̑, ꙗ҆̀же гл҃а бг҃ъ къ мѡѷсе́ю: и҆ сотворѝ зна́мєнїѧ пред̾ людьмѝ. |
| 31καὶ ἐπίστευσεν ὁ λαὸς καὶ ἐχάρη, ὅτι ἐπεσκέψατο ὁ θεὸς τοὺς υἱοὺς Ισραηλ, καὶ ὅτι εἶδεν αὐτῶν τὴν θλῖψιν· κύψας δὲ ὁ λαὸς προσεκύνησεν. | 31И҆ вѣ́роваша лю́дїе, и҆ возра́довашасѧ, ꙗ҆́кѡ посѣтѝ бг҃ъ сы́ны і҆и҃лєвы и҆ ꙗ҆́кѡ призрѣ̀ на и҆́хъ скорбѣ́нїе: и҆ прекло́ньшесѧ лю́дїе поклони́шасѧ. |