Второзако́нїе 7
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Ἐὰν δὲ εἰσαγάγῃ σε κύριος ὁ θεός σου εἰς τὴν γῆν, εἰς ἣν εἰσπορεύῃ ἐκεῖ κληρονομῆσαι, καὶ ἐξαρεῖ ἔθνη μεγάλα ἀπὸ προσώπου σου, τὸν Χετταῖον καὶ Γεργεσαῖον καὶ Αμορραῖον καὶ Χαναναῖον καὶ Φερεζαῖον καὶ Ευαῖον καὶ Ιεβουσαῖον, ἑπτὰ ἔθνη πολλὰ καὶ ἰσχυρότερα ὑμῶν, | 1И҆ бꙋ́детъ є҆гда̀ введе́тъ тѧ̀ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й въ зе́млю, въ ню́же вхо́диши та́мѡ наслѣ́дити ю҆̀, и҆ и҆зжене́тъ ꙗ҆зы́ки вели̑кїѧ и҆ мнѡ́гїѧ ѿ лица̀ твоегѡ̀, хетте́а и҆ гергесе́а, и҆ а҆морре́а и҆ ханане́а, и҆ ферезе́а и҆ є҆ѵе́а и҆ і҆евꙋсе́а, се́дмь ꙗ҆зы́кѡвъ вели́кихъ и҆ мно́гихъ, и҆ крѣпча́е ва́съ: |
| 2καὶ παραδώσει αὐτοὺς κύριος ὁ θεός σου εἰς τὰς χεῖράς σου καὶ πατάξεις αὐτούς, ἀφανισμῷ ἀφανιεῖς αὐτούς, οὐ διαθήσῃ πρὸς αὐτοὺς διαθήκην οὐδὲ μὴ ἐλεήσητε αὐτούς. | 2и҆ преда́стъ и҆̀хъ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й въ рꙋ́цѣ твоѝ, и҆ и҆збїе́ши ѧ҆̀, па́гꙋбою погꙋби́ши ѧ҆̀, да не завѣща́еши къ ни̑мъ завѣ́та, нижѐ да поми́лꙋеши и҆́хъ, |
| 3οὐδὲ μὴ γαμβρεύσητε πρὸς αὐτούς· τὴν θυγατέρα σου οὐ δώσεις τῷ υἱῷ αὐτοῦ καὶ τὴν θυγατέρα αὐτοῦ οὐ λήμψῃ τῷ υἱῷ σου· | 3нижѐ сва́товства сотвори́ши съ ни́ми: дще́ри своеѧ̀ не да́си сы́нꙋ є҆гѡ̀, и҆ дще́ре є҆гѡ̀ да не по́ймеши сы́нꙋ твоемꙋ̀: |
| 4ἀποστήσει γὰρ τὸν υἱόν σου ἀπ᾿ ἐμοῦ, καὶ λατρεύσει θεοῖς ἑτέροις, καὶ ὀργισθήσεται θυμῷ κύριος εἰς ὑμᾶς καὶ ἐξολεθρεύσει σε τὸ τάχος. | 4ѿврати́тъ бо сы́на твоего̀ ѿ менє̀, и҆ послꙋ́житъ богѡ́мъ и҆нѣ̑мъ: и҆ разгнѣ́ваетсѧ гдⷭ҇ь гнѣ́вомъ на вы̀, и҆ потреби́тъ тѧ̀ вско́рѣ. |
| 5ἀλλ᾿ οὕτως ποιήσετε αὐτοῖς· τοὺς βωμοὺς αὐτῶν καθελεῖτε καὶ τὰς στήλας αὐτῶν συντρίψετε καὶ τὰ ἄλση αὐτῶν ἐκκόψετε καὶ τὰ γλυπτὰ τῶν θεῶν αὐτῶν κατακαύσετε πυρί· | 5Но си́це да сотворитѐ и҆̀мъ: трє́бища и҆́хъ разсы́плете, и҆ столпы̀ и҆́хъ да сокрꙋшитѐ, и҆ дꙋбра̑вы и҆́хъ да посѣче́те, и҆ ваѧ̑нїѧ богѡ́въ и҆́хъ да сожже́те ѻ҆гне́мъ: |
| 6ὅτι λαὸς ἅγιος εἶ κυρίῳ τῷ θεῷ σου, καὶ σὲ προείλατο κύριος ὁ θεός σου εἶναί σε αὐτῷ λαὸν περιούσιον παρὰ πάντα τὰ ἔθνη, ὅσα ἐπὶ προσώπου τῆς γῆς. | 6ꙗ҆́кѡ лю́ди свѧ́ти є҆стѐ гдⷭ҇еви бг҃ꙋ ва́шемꙋ: и҆ ва́съ и҆збра̀ гдⷭ҇ь бг҃ъ ва́шъ, да бꙋ́дете є҆мꙋ̀ лю́ди и҆збра́нни па́че всѣ́хъ ꙗ҆зы́кѡвъ, є҆ли́цы на лицы̀ землѝ. |
| 7οὐχ ὅτι πολυπληθεῖτε παρὰ πάντα τὰ ἔθνη, προείλατο κύριος ὑμᾶς καὶ ἐξελέξατο ὑμᾶς– ὑμεῖς γάρ ἐστε ὀλιγοστοὶ παρὰ πάντα τὰ ἔθνη–, | 7Не ꙗ҆́кѡ мно́зи є҆стѐ па́че всѣ́хъ ꙗ҆зы̑къ, предпрїѧ̀ ва́съ гдⷭ҇ь и҆ и҆збра̀ ва́съ гдⷭ҇ь, вы́ бо є҆стѐ ме́ньшїи ѿ всѣ́хъ ꙗ҆зы́кѡвъ: |
| 8ἀλλὰ παρὰ τὸ ἀγαπᾶν κύριον ὑμᾶς καὶ διατηρῶν τὸν ὅρκον, ὃν ὤμοσεν τοῖς πατράσιν ὑμῶν, ἐξήγαγεν κύριος ὑμᾶς ἐν χειρὶ κραταιᾷ καὶ ἐν βραχίονι ὑψηλῷ καὶ ἐλυτρώσατο ἐξ οἴκου δουλείας ἐκ χειρὸς Φαραω βασιλέως Αἰγύπτου. | 8но ꙗ҆́кѡ возлюбѝ гдⷭ҇ь ва́съ, и҆ хранѧ̀ клѧ́твꙋ, є҆́юже клѧ́тсѧ ѻ҆тцє́мъ ва́шымъ, и҆зведѐ гдⷭ҇ь ва́съ рꙋко́ю крѣ́пкою и҆ мы́шцею высо́кою, и҆ и҆зба́ви тѧ̀ ѿ до́мꙋ рабо́ты, ѿ рꙋкѝ фараѡ́на царѧ̀ є҆гѵ́петска, |
| 9καὶ γνώσῃ ὅτι κύριος ὁ θεός σου, οὗτος θεός, θεὸς πιστός, ὁ φυλάσσων διαθήκην καὶ ἔλεος τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτὸν καὶ τοῖς φυλάσσουσιν τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ εἰς χιλίας γενεὰς | 9и҆ да ᲂу҆вѣ́си, ꙗ҆́кѡ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й се́й бг҃ъ: бг҃ъ вѣ́рный, хранѧ́й завѣ́тъ сво́й и҆ млⷭ҇ть лю́бѧщымъ є҆го̀ и҆ хранѧ́щымъ за́пѡвѣди є҆гѡ̀ въ ты́сѧщы родѡ́въ: |
| 10καὶ ἀποδιδοὺς τοῖς μισοῦσιν κατὰ πρόσωπον ἐξολεθρεῦσαι αὐτούς· καὶ οὐχὶ βραδυνεῖ τοῖς μισοῦσιν, κατὰ πρόσωπον ἀποδώσει αὐτοῖς. | 10и҆ воздаѧ́й ненави́дѧщымъ є҆го̀ въ лицѐ потреби́ти ѧ҆̀, и҆ не ᲂу҆ме́длитъ ненави́дѧщымъ, въ лицѐ возда́стъ и҆̀мъ. |
| 11καὶ φυλάξῃ τὰς ἐντολὰς καὶ τὰ δικαιώματα καὶ τὰ κρίματα ταῦτα, ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον ποιεῖν. | 11И҆ да сохрани́ши за́пѡвѣди и҆ ѡ҆правда̑нїѧ и҆ сꙋды̀ сїѧ̑, є҆ли̑ка а҆́зъ заповѣ́даю тебѣ̀ твори́ти дне́сь. |
| 12Καὶ ἔσται ἡνίκα ἂν ἀκούσητε πάντα τὰ δικαιώματα ταῦτα καὶ φυλάξητε καὶ ποιήσητε αὐτά, καὶ διαφυλάξει κύριος ὁ θεός σού σοι τὴν διαθήκην καὶ τὸ ἔλεος, ὃ ὤμοσεν τοῖς πατράσιν ὑμῶν, | 12И҆ бꙋ́детъ є҆гда̀ послꙋ́шаете всѧ̑ ѡ҆правда̑нїѧ сїѧ̑, и҆ сохранитѐ и҆ сотворитѐ ѧ҆̀, сохрани́тъ и҆ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й тебѣ̀ завѣ́тъ и҆ млⷭ҇ть, ꙗ҆́коже клѧ́тсѧ ѻ҆тцє́мъ ва́шымъ, |
| 13καὶ ἀγαπήσει σε καὶ εὐλογήσει σε καὶ πληθυνεῖ σε καὶ εὐλογήσει τὰ ἔκγονα τῆς κοιλίας σου καὶ τὸν καρπὸν τῆς γῆς σου, τὸν σῖτόν σου καὶ τὸν οἶνόν σου καὶ τὸ ἔλαιόν σου, τὰ βουκόλια τῶν βοῶν σου καὶ τὰ ποίμνια τῶν προβάτων σου ἐπὶ τῆς γῆς, ἧς ὤμοσεν κύριος τοῖς πατράσιν σου δοῦναί σοι. | 13и҆ возлю́битъ тѧ̀, и҆ блгⷭ҇ви́тъ тѧ̀ и҆ ᲂу҆мно́житъ тѧ̀, и҆ блгⷭ҇ви́тъ пло́дъ чре́ва твоегѡ̀ и҆ пло́дъ землѝ твоеѧ̀, пшени́цꙋ твою̀ и҆ вїно̀ твоѐ и҆ є҆ле́й тво́й, и҆ стада̀ волѡ́въ твои́хъ и҆ па̑ствы ѻ҆ве́цъ твои́хъ на землѝ, ю҆́же клѧ́тсѧ гдⷭ҇ь ѻ҆тцє́мъ твои̑мъ да́ти тебѣ̀: |
| 14εὐλογητὸς ἔσῃ παρὰ πάντα τὰ ἔθνη· οὐκ ἔσται ἐν ὑμῖν ἄγονος οὐδὲ στεῖρα καὶ ἐν τοῖς κτήνεσίν σου. | 14и҆ блгⷭ҇ве́нъ бꙋ́деши па́че всѣ́хъ ꙗ҆зы̑къ и҆ не бꙋ́детъ въ ва́съ безча́дный, нижѐ непло́ды, и҆ въ скотѣ́хъ твои́хъ: |
| 15καὶ περιελεῖ κύριος ἀπὸ σοῦ πᾶσαν μαλακίαν· καὶ πάσας νόσους Αἰγύπτου τὰς πονηράς, ἃς ἑώρακας καὶ ὅσα ἔγνως, οὐκ ἐπιθήσει ἐπὶ σὲ καὶ ἐπιθήσει αὐτὰ ἐπὶ πάντας τοὺς μισοῦντάς σε. | 15и҆ ѿи́метъ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й ѿ тебє̀ всѧ́ко разслабле́нїе и҆ всѧ́кꙋ ꙗ҆́зю є҆гѵ́петскꙋю ѕлꙋ́ю, ꙗ҆̀же ви́дѣлъ є҆сѝ и҆ є҆ли̑ка вѣ́си: не возложи́тъ на тѧ̀, но возложи́тъ ѧ҆̀ на всѧ̑ ненави́дѧщыѧ тебѐ: |
| 16καὶ φάγῃ πάντα τὰ σκῦλα τῶν ἐθνῶν, ἃ κύριος ὁ θεός σου δίδωσίν σοι· οὐ φείσεται ὁ ὀφθαλμός σου ἐπ᾿ αὐτοῖς, καὶ οὐ λατρεύσεις τοῖς θεοῖς αὐτῶν, ὅτι σκῶλον τοῦτό ἐστίν σοι. | 16и҆ ꙗ҆́сти бꙋ́деши всѧ̑ кѡры́сти ꙗ҆зы́кѡвъ, ꙗ҆̀же гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й дае́тъ тебѣ̀: да не пощади́тъ и҆́хъ ѻ҆́ко твоѐ, и҆ да не послꙋ́жиши богѡ́мъ и҆́хъ, ꙗ҆́кѡ претыка́нїе тебѣ̀ є҆́сть сїѐ. |
| 17Ἐὰν δὲ λέγῃς ἐν τῇ διανοίᾳ σου ὅτι Πολὺ τὸ ἔθνος τοῦτο ἢ ἐγώ, πῶς δυνήσομαι ἐξολεθρεῦσαι αὐτούς; | 17А҆́ще же рече́ши во ᲂу҆мѣ̀ твое́мъ: ꙗ҆́кѡ ꙗ҆зы́къ се́й мно́жае па́че менє̀, ка́кѡ возмогꙋ̀ а҆́зъ потреби́ти ѧ҆̀; |
| 18οὐ φοβηθήσῃ αὐτούς· μνείᾳ μνησθήσῃ ὅσα ἐποίησεν κύριος ὁ θεός σου τῷ Φαραω καὶ πᾶσι τοῖς Αἰγυπτίοις, | 18не ᲂу҆бои́шисѧ и҆́хъ: па́мѧтїю да помѧне́ши, є҆ли̑ка сотворѝ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й фараѡ́нꙋ и҆ всѣ̑мъ є҆гѵ́птѧнѡмъ, |
| 19τοὺς πειρασμοὺς τοὺς μεγάλους, οὓς εἴδοσαν οἱ ὀφθαλμοί σου, τὰ σημεῖα καὶ τὰ τέρατα τὰ μεγάλα ἐκεῖνα, τὴν χεῖρα τὴν κραταιὰν καὶ τὸν βραχίονα τὸν ὑψηλόν, ὡς ἐξήγαγέν σε κύριος ὁ θεός σου· οὕτως ποιήσει κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν πᾶσιν τοῖς ἔθνεσιν, οὓς σὺ φοβῇ ἀπὸ προσώπου αὐτῶν. | 19и҆скꙋшє́нїѧ вели̑каѧ, ꙗ҆̀же ви́дѣста ѻ҆́чи твоѝ, зна́мєнїѧ ѡ҆́на и҆ чꙋдеса̀ вели̑каѧ, рꙋ́кꙋ крѣ́пкꙋю и҆ мы́шцꙋ высо́кꙋю, ꙗ҆́коже и҆зведе́ тѧ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й: та́кѡ сотвори́тъ гдⷭ҇ь бг҃ъ ва́шъ всѣ̑мъ ꙗ҆зы́кѡмъ, и҆́хже ты̀ бои́шисѧ ѿ лица̀ и҆́хъ: |
| 20καὶ τὰς σφηκίας ἀποστελεῖ κύριος ὁ θεός σου εἰς αὐτούς, ἕως ἂν ἐκτριβῶσιν οἱ καταλελειμμένοι καὶ οἱ κεκρυμμένοι ἀπὸ σοῦ. | 20и҆ шє́ршни по́слетъ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й на ни́хъ, до́ндеже потребѧ́тсѧ ѡ҆ста́вшїисѧ и҆ сокры́вшїисѧ ѿ тебє̀: |
| 21οὐ τρωθήσῃ ἀπὸ προσώπου αὐτῶν, ὅτι κύριος ὁ θεός σου ἐν σοί, θεὸς μέγας καὶ κραταιός, | 21не повреди́шисѧ ѿ лица̀ и҆́хъ: ꙗ҆́кѡ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й въ тебѣ̀, бг҃ъ вели́кїй и҆ крѣ́пкїй: |
| 22καὶ καταναλώσει κύριος ὁ θεός σου τὰ ἔθνη ταῦτα ἀπὸ προσώπου σου κατὰ μικρὸν μικρόν· οὐ δυνήσῃ ἐξαναλῶσαι αὐτοὺς τὸ τάχος, ἵνα μὴ γένηται ἡ γῆ ἔρημος καὶ πληθυνθῇ ἐπὶ σὲ τὰ θηρία τὰ ἄγρια. | 22и҆ погꙋби́тъ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й ꙗ҆зы́ки сїѧ̑ ѿ лица̀ твоегѡ̀, пома́лꙋ ма́лꙋ: не возмо́жеши погꙋби́ти и҆̀хъ вско́рѣ, да не бꙋ́детъ землѧ̀ пꙋста̀, и҆ ᲂу҆мно́жатсѧ ѕвѣ́рїе ди́вїи на тѧ̀: |
| 23καὶ παραδώσει αὐτοὺς κύριος ὁ θεός σου εἰς τὰς χεῖράς σου καὶ ἀπολέσει αὐτοὺς ἀπωλείᾳ μεγάλῃ, ἕως ἂν ἐξολεθρεύσῃ αὐτούς, | 23и҆ преда́стъ и҆̀хъ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й въ рꙋ́цѣ твоѝ, и҆ погꙋби́ши и҆̀хъ погꙋбле́нїемъ вели́кимъ, до́ндеже и҆скоренитѐ и҆̀хъ: |
| 24καὶ παραδώσει τοὺς βασιλεῖς αὐτῶν εἰς τὰς χεῖρας ὑμῶν, καὶ ἀπολεῖται τὸ ὄνομα αὐτῶν ἐκ τοῦ τόπου ἐκείνου· οὐκ ἀντιστήσεται οὐδεὶς κατὰ πρόσωπόν σου, ἕως ἂν ἐξολεθρεύσῃς αὐτούς. | 24и҆ преда́стъ цари̑ и҆́хъ въ рꙋ́цѣ твоѝ, и҆ погꙋбитѐ и҆́мѧ и҆́хъ ѿ мѣ́ста ѻ҆́нагѡ: нижѐ є҆ди́нъ постои́тъ пред̾ лице́мъ твои́мъ, до́ндеже погꙋби́ши и҆̀хъ. |
| 25τὰ γλυπτὰ τῶν θεῶν αὐτῶν κατακαύσετε πυρί· οὐκ ἐπιθυμήσεις ἀργύριον οὐδὲ χρυσίον ἀπ᾿ αὐτῶν καὶ οὐ λήμψῃ σεαυτῷ, μὴ πταίσῃς δι᾿ αὐτό, ὅτι βδέλυγμα κυρίῳ τῷ θεῷ σού ἐστιν· | 25Ваѧ̑нїѧ богѡ́въ и҆́хъ да сожжетѐ ѻ҆гне́мъ, да не похо́щеши зла́та и҆ сребра̀ взѧ́ти себѣ̀ ѿ ни́хъ, да не когда̀ согрѣши́ши тогѡ̀ ра́ди, ꙗ҆́кѡ ме́рзость є҆́сть гдⷭ҇еви бг҃ꙋ твоемꙋ̀: |
| 26καὶ οὐκ εἰσοίσεις βδέλυγμα εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ ἔσῃ ἀνάθημα ὥσπερ τοῦτο· προσοχθίσματι προσοχθιεῖς καὶ βδελύγματι βδελύξῃ, ὅτι ἀνάθημά ἐστιν. | 26и҆ да не внесе́ши ме́рзости въ сво́й до́мъ, и҆ про́клѧтъ бꙋ́деши ꙗ҆́коже сїѧ̀: ненавидѣ́нїемъ да возненави́диши, и҆ ѡ҆мерзѣ́нїемъ да ѡ҆мерзи́ши, ꙗ҆́кѡ проклѧ́тїе є҆́сть. |