Второзако́нїе 6
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Καὶ αὗται αἱ ἐντολαὶ καὶ τὰ δικαιώματα καὶ τὰ κρίματα, ὅσα ἐνετείλατο κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν διδάξαι ὑμᾶς ποιεῖν οὕτως ἐν τῇ γῇ, εἰς ἣν ὑμεῖς εἰσπορεύεσθε ἐκεῖ κληρονομῆσαι αὐτήν, | 1И҆ сїѧ̑ за́пѡвѣди и҆ ѡ҆правда̑нїѧ и҆ сꙋды̀, є҆ли̑ка заповѣ́да гдⷭ҇ь бг҃ъ ва́шъ наꙋчи́ти ва́съ твори́ти та́кѡ на землѝ, въ ню́же вы̀ вхо́дите та́мѡ, наслѣ́дити ю҆̀: |
| 2ἵνα φοβῆσθε κύριον τὸν θεὸν ὑμῶν φυλάσσεσθαι πάντα τὰ δικαιώματα αὐτοῦ καὶ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ, ὅσας ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, σὺ καὶ οἱ υἱοί σου καὶ οἱ υἱοὶ τῶν υἱῶν σου πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου, ἵνα μακροημερεύσητε. | 2да боите́сѧ гдⷭ҇а бг҃а ва́шегѡ, храни́ти всѧ̑ ѡ҆правда̑нїѧ є҆гѡ̀ и҆ за́пѡвѣди є҆гѡ̀, ꙗ҆̀же а҆́зъ заповѣ́даю тебѣ̀ дне́сь, ты̀ и҆ сы́нове твоѝ, и҆ сы́ны сынѡ́въ твои́хъ, во всѧ̑ дни̑ живота̀ твоегѡ̀, да мнѡ́ги дни̑ пребꙋ́дете. |
| 3καὶ ἄκουσον, Ισραηλ, καὶ φύλαξαι ποιεῖν, ὅπως εὖ σοι ᾖ καὶ ἵνα πληθυνθῆτε σφόδρα, καθάπερ ἐλάλησεν κύριος ὁ θεὸς τῶν πατέρων σου δοῦναί σοι γῆν ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι. | 3И҆ послꙋ́шай, і҆и҃лю, и҆ снабдѝ твори́ти, да бла́го тѝ бꙋ́детъ, и҆ да ᲂу҆мно́житесѧ ѕѣлѡ̀, ꙗ҆́коже гл҃а гдⷭ҇ь бг҃ъ ѻ҆тє́цъ ва́шихъ, да́ти тебѣ̀ зе́млю кипѧ́щꙋю млеко́мъ и҆ ме́домъ. И҆ сїѧ̑ ѡ҆правда̑нїѧ и҆ сꙋды̀, є҆ли̑ка заповѣ́да гдⷭ҇ь( бг҃ъ) сынѡ́мъ і҆и҃лєвымъ въ пꙋсты́ни, и҆зше́дшымъ и҆̀мъ и҆з̾ землѝ є҆гѵ́петскїѧ. |
| 4Καὶ ταῦτα τὰ δικαιώματα καὶ τὰ κρίματα, ὅσα ἐνετείλατο κύριος τοῖς υἱοῖς Ισραηλ ἐν τῇ ἐρήμῳ ἐξελθόντων αὐτῶν ἐκ γῆς Αἰγύπτου Ἄκουε, Ισραηλ· κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν κύριος εἷς ἐστιν· | 4Слы́ши, і҆и҃лю: гдⷭ҇ь бг҃ъ на́шъ гдⷭ҇ь є҆ди́нъ є҆́сть. |
| 5καὶ ἀγαπήσεις κύριον τὸν θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς δυνάμεώς σου. | 5И҆ возлю́биши гдⷭ҇а бг҃а твоего̀ ѿ всегѡ̀ се́рдца твоегѡ̀ и҆ ѿ всеѧ̀ дꙋшѝ твоеѧ̀ и҆ ѿ всеѧ̀ си́лы твоеѧ̀. |
| 6καὶ ἔσται τὰ ῥήματα ταῦτα, ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, ἐν τῇ καρδίᾳ σου καὶ ἐν τῇ ψυχῇ σου· | 6И҆ да бꙋ́дꙋтъ словеса̀ сїѧ̑, ꙗ҆̀же а҆́зъ заповѣ́даю тебѣ̀ дне́сь, въ се́рдцы твое́мъ и҆ въ дꙋшѝ твое́й, |
| 7καὶ προβιβάσεις αὐτὰ τοὺς υἱούς σου καὶ λαλήσεις ἐν αὐτοῖς καθήμενος ἐν οἴκῳ καὶ πορευόμενος ἐν ὁδῷ καὶ κοιταζόμενος καὶ διανιστάμενος· | 7и҆ да нака́жеши и҆́ми сы́ны твоѧ̑, и҆ да возглаго́леши ѡ҆ ни́хъ сѣдѧ́й въ домꙋ̀ и҆ и҆ды́й пꙋте́мъ, и҆ лежа̀ и҆ востаѧ̀: |
| 8καὶ ἀφάψεις αὐτὰ εἰς σημεῖον ἐπὶ τῆς χειρός σου, καὶ ἔσται ἀσάλευτον πρὸ ὀφθαλμῶν σου· | 8и҆ навѧ́жеши ѧ҆̀ въ зна́менїе на рꙋ́кꙋ твою̀, и҆ да бꙋ́дꙋтъ непоколе́блєма пред̾ ѻ҆чи́ма твои́ма: |
| 9καὶ γράψετε αὐτὰ ἐπὶ τὰς φλιὰς τῶν οἰκιῶν ὑμῶν καὶ τῶν πυλῶν ὑμῶν. | 9и҆ да напи́шете ѧ҆̀ на пра́зѣхъ хра́минъ ва́шихъ и҆ вра́тъ ва́шихъ. |
| 10Καὶ ἔσται ὅταν εἰσαγάγῃ σε κύριος ὁ θεός σου εἰς τὴν γῆν, ἣν ὤμοσεν τοῖς πατράσιν σου τῷ Αβρααμ καὶ Ισαακ καὶ Ιακωβ δοῦναί σοι, πόλεις μεγάλας καὶ καλάς, ἃς οὐκ ᾠκοδόμησας, | 10И҆ бꙋ́детъ є҆гда̀ введе́тъ тѧ̀ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й въ зе́млю, є҆́юже клѧ́тсѧ ѻ҆тцє́мъ твои̑мъ, а҆враа́мꙋ и҆ і҆саа́кꙋ и҆ і҆а́кѡвꙋ, да́ти тебѣ̀ гра́ды вели̑ки и҆ дѡбры̀, и҆́хже не созда́лъ є҆сѝ, |
| 11οἰκίας πλήρεις πάντων ἀγαθῶν, ἃς οὐκ ἐνέπλησας, λάκκους λελατομημένους, οὓς οὐκ ἐξελατόμησας, ἀμπελῶνας καὶ ἐλαιῶνας, οὓς οὐ κατεφύτευσας, καὶ φαγὼν καὶ ἐμπλησθεὶς | 11до́мы пѡ́лны всѧ́кихъ бла́гъ, и҆́хже не напо́лнилъ є҆сѝ, пото́ки и҆скѡ́паны, и҆́хже не и҆скопа́лъ є҆сѝ, вїногра́ды и҆ ма̑слины, и҆́хже не насади́лъ є҆сѝ: и҆ ꙗ҆ды́й и҆ насы́тивсѧ, |
| 12πρόσεχε σεαυτῷ, μὴ ἐπιλάθῃ κυρίου τοῦ θεοῦ σου τοῦ ἐξαγαγόντος σε ἐκ γῆς Αἰγύπτου ἐξ οἴκου δουλείας. | 12вонмѝ себѣ̀, да не разшири́тсѧ се́рдце твоѐ, да не забꙋ́деши гдⷭ҇а бг҃а твоегѡ̀, и҆зве́дшагѡ тебѐ и҆з̾ землѝ є҆гѵ́петскїѧ, ѿ до́мꙋ рабо́ты. |
| 13κύριον τὸν θεόν σου φοβηθήσῃ καὶ αὐτῷ λατρεύσεις καὶ πρὸς αὐτὸν κολληθήσῃ καὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ ὀμῇ. | 13Гдⷭ҇а бг҃а твоегѡ̀ да ᲂу҆бои́шисѧ, и҆ томꙋ̀ є҆ди́номꙋ послꙋ́жиши, и҆ къ немꙋ̀ прилѣпи́шисѧ, и҆ и҆́менемъ є҆гѡ̀ клене́шисѧ. |
| 14οὐ πορεύσεσθε ὀπίσω θεῶν ἑτέρων ἀπὸ τῶν θεῶν τῶν ἐθνῶν τῶν περικύκλῳ ὑμῶν, | 14Да не хо́дите в̾слѣ́дъ богѡ́въ и҆ны́хъ, богѡ́въ ꙗ҆зы́ческихъ, и҆̀же ѡ҆́крестъ ва́съ: |
| 15ὅτι θεὸς ζηλωτὴς κύριος ὁ θεός σου ἐν σοί, μὴ ὀργισθεὶς θυμωθῇ κύριος ὁ θεός σου ἐν σοὶ καὶ ἐξολεθρεύσῃ σε ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς. | 15ꙗ҆́кѡ бг҃ъ ревни́въ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й посредѣ̀ тебє̀: да не разгнѣ́вавсѧ ꙗ҆́ростїю гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й на тѧ̀, потреби́тъ тѧ̀ ѿ лица̀ землѝ. |
| 16Οὐκ ἐκπειράσεις κύριον τὸν θεόν σου, ὃν τρόπον ἐξεπειράσασθε ἐν τῷ Πειρασμῷ. | 16Да не и҆скꙋ́сиши гдⷭ҇а бг҃а твоегѡ̀, ꙗ҆́коже и҆скꙋша́сте во и҆скꙋше́нїи. |
| 17φυλάσσων φυλάξῃ τὰς ἐντολὰς κυρίου τοῦ θεοῦ σου, τὰ μαρτύρια καὶ τὰ δικαιώματα, ὅσα ἐνετείλατό σοι· | 17Хранѧ̀ да сохрани́ши за́пѡвѣди гдⷭ҇а бг҃а твоегѡ̀, свидѣ̑нїѧ є҆гѡ̀ и҆ ѡ҆правда̑нїѧ є҆гѡ̀, є҆ли̑ка заповѣ́да тебѣ̀: |
| 18καὶ ποιήσεις τὸ ἀρεστὸν καὶ τὸ καλὸν ἐναντίον κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν, ἵνα εὖ σοι γένηται καὶ εἰσέλθῃς καὶ κληρονομήσῃς τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, ἣν ὤμοσεν κύριος τοῖς πατράσιν ὑμῶν | 18и҆ да сотвори́ши ᲂу҆го́дное и҆ благо́е пред̾ гдⷭ҇емъ бг҃омъ твои́мъ, да бла́го бꙋ́детъ тебѣ̀, и҆ вни́деши и҆ наслѣ́диши зе́млю благꙋ́ю, є҆́юже клѧ́тсѧ гдⷭ҇ь ѻ҆тцє́мъ ва́шымъ, |
| 19ἐκδιῶξαι πάντας τοὺς ἐχθρούς σου πρὸ προσώπου σου, καθὰ ἐλάλησεν. | 19ѿгна́ти всѧ̑ врагѝ твоѧ̑ ѿ лица̀ твоегѡ̀, ꙗ҆́коже гл҃а гдⷭ҇ь. |
| 20Καὶ ἔσται ὅταν ἐρωτήσῃ σε ὁ υἱός σου αὔριον λέγων Τί ἐστιν τὰ μαρτύρια καὶ τὰ δικαιώματα καὶ τὰ κρίματα, ὅσα ἐνετείλατο κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν ἡμῖν; | 20И҆ бꙋ́детъ є҆гда̀ вопро́ситъ тѧ̀ сы́нъ тво́й ᲂу҆́трѣ, глаго́лѧ: что̀ сꙋ́ть свидѣ̑нїѧ и҆ ѡ҆правда̑нїѧ и҆ сꙋды̀, є҆ли̑ка заповѣ́да гдⷭ҇ь бг҃ъ на́шъ на́мъ; |
| 21καὶ ἐρεῖς τῷ υἱῷ σου Οἰκέται ἦμεν τῷ Φαραω ἐν γῇ Αἰγύπτῳ, καὶ ἐξήγαγεν ἡμᾶς κύριος ἐκεῖθεν ἐν χειρὶ κραταιᾷ καὶ ἐν βραχίονι ὑψηλῷ. | 21и҆ рече́ши сы́нꙋ твоемꙋ̀: рабѝ бѣ́хомъ фараѡ́нꙋ въ землѝ є҆гѵ́петстѣй, и҆ и҆зведѐ на́съ гдⷭ҇ь бг҃ъ ѿтꙋ́дꙋ рꙋко́ю крѣ́пкою и҆ мы́шцею высо́кою: |
| 22καὶ ἔδωκεν κύριος σημεῖα καὶ τέρατα μεγάλα καὶ πονηρὰ ἐν Αἰγύπτῳ ἐν Φαραω καὶ ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ ἐνώπιον ἡμῶν· | 22и҆ дадѐ гдⷭ҇ь( бг҃ъ) зна́мєнїѧ и҆ чꙋдеса̀ вели̑ка и҆ ѕла̑ во є҆гѵ́птѣ на фараѡ́на и҆ на до́мъ є҆гѡ̀ и҆ на си́лꙋ є҆гѡ̀ пред̾ на́ми, |
| 23καὶ ἡμᾶς ἐξήγαγεν ἐκεῖθεν, ἵνα εἰσαγάγῃ ἡμᾶς δοῦναι ἡμῖν τὴν γῆν ταύτην, ἣν ὤμοσεν δοῦναι τοῖς πατράσιν ἡμῶν. | 23и҆ на́съ и҆зведѐ гдⷭ҇ь бг҃ъ на́шъ ѿтꙋ́дꙋ, да введе́тъ на́съ да́ти на́мъ зе́млю сїю̀, є҆́юже клѧ́тсѧ гдⷭ҇ь бг҃ъ на́шъ ѻ҆тцє́мъ на́шымъ, да́ти ю҆̀ на́мъ: |
| 24καὶ ἐνετείλατο ἡμῖν κύριος ποιεῖν πάντα τὰ δικαιώματα ταῦτα φοβεῖσθαι κύριον τὸν θεὸν ἡμῶν, ἵνα εὖ ᾖ ἡμῖν πάσας τὰς ἡμέρας, ἵνα ζῶμεν ὥσπερ καὶ σήμερον. | 24и҆ заповѣ́да на́мъ гдⷭ҇ь твори́ти всѧ̑ ѡ҆правда̑нїѧ сїѧ̑, боѧ́тисѧ гдⷭ҇а бг҃а на́шегѡ, да бла́го бꙋ́детъ на́мъ во всѧ̑ дни̑, да живе́мъ, ꙗ҆́коже и҆ дне́сь, |
| 25καὶ ἐλεημοσύνη ἔσται ἡμῖν, ἐὰν φυλασσώμεθα ποιεῖν πάσας τὰς ἐντολὰς ταύτας ἐναντίον κυρίου τοῦ θεοῦ ἡμῶν, καθὰ ἐνετείλατο ἡμῖν κύριος. | 25и҆ млⷭ҇рдїе бꙋ́детъ на́мъ, а҆́ще сохрани́мъ твори́ти всѧ̑ за́пѡвѣди зако́на сегѡ̀ пред̾ гдⷭ҇емъ бг҃омъ на́шимъ, ꙗ҆́коже заповѣ́да на́мъ. |