Второзако́нїе 26
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Καὶ ἔσται ἐὰν εἰσέλθῃς εἰς τὴν γῆν, ἣν κύριος ὁ θεός σου δίδωσίν σοι ἐν κλήρῳ, καὶ κατακληρονομήσῃς αὐτὴν καὶ κατοικήσῃς ἐπ᾿ αὐτῆς, | 1И҆ бꙋ́детъ а҆́ще вни́деши въ зе́млю, ю҆́же гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й дае́тъ тебѣ̀ въ жре́бїй є҆́же наслѣ́дити ю҆̀, и҆ всели́шисѧ на не́й, |
| 2καὶ λήμψῃ ἀπὸ τῆς ἀπαρχῆς τῶν καρπῶν τῆς γῆς σου, ἧς κύριος ὁ θεός σου δίδωσίν σοι, καὶ ἐμβαλεῖς εἰς κάρταλλον καὶ πορεύσῃ εἰς τὸν τόπον, ὃν ἂν ἐκλέξηται κύριος ὁ θεός σου ἐπικληθῆναι τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐκεῖ, | 2и҆ да во́змеши ѿ нача́тка плодѡ́въ землѝ твоеѧ̀, ю҆́же гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й дае́тъ тебѣ̀ въ жре́бїй, и҆ вложи́ши въ ко́шницꙋ, и҆ по́йдеши на мѣ́сто, є҆́же и҆збере́тъ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й призыва́ти и҆́мѧ є҆гѡ̀ та́мѡ: |
| 3καὶ ἐλεύσῃ πρὸς τὸν ἱερέα, ὃς ἐὰν ᾖ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, καὶ ἐρεῖς πρὸς αὐτόν Ἀναγγέλλω σήμερον κυρίῳ τῷ θεῷ μου ὅτι εἰσελήλυθα εἰς τὴν γῆν, ἣν ὤμοσεν κύριος τοῖς πατράσιν ἡμῶν δοῦναι ἡμῖν. | 3и҆ прїи́деши къ жерцꙋ̀, и҆́же бꙋ́детъ въ ты̑ѧ дни̑, и҆ рече́ши къ немꙋ̀: возвѣща́ю дне́сь гдⷭ҇еви бг҃ꙋ твоемꙋ̀, ꙗ҆́кѡ внидо́хъ въ зе́млю, є҆́юже клѧ́тсѧ гдⷭ҇ь ѻ҆тцє́мъ на́шымъ да́ти на́мъ: |
| 4καὶ λήμψεται ὁ ἱερεὺς τὸν κάρταλλον ἐκ τῶν χειρῶν σου καὶ θήσει αὐτὸν ἀπέναντι τοῦ θυσιαστηρίου κυρίου τοῦ θεοῦ σου, | 4и҆ да во́зметъ жре́цъ ѿ рꙋкꙋ̀ твоє́ю ко́шницꙋ и҆ да положи́тъ ю҆̀ пред̾ ѻ҆лтаре́мъ гдⷭ҇а бг҃а твоегѡ̀: |
| 5καὶ ἀποκριθήσῃ καὶ ἐρεῖς ἔναντι κυρίου τοῦ θεοῦ σου Συρίαν ἀπέβαλεν ὁ πατήρ μου καὶ κατέβη εἰς Αἴγυπτον καὶ παρῴκησεν ἐκεῖ ἐν ἀριθμῷ βραχεῖ καὶ ἐγένετο ἐκεῖ εἰς ἔθνος μέγα καὶ πλῆθος πολὺ καὶ μέγα· | 5и҆ ѿвѣща́въ рече́ши пред̾ гдⷭ҇емъ бг҃омъ твои́мъ: сѷрі́ю ѡ҆ста́ви ѻ҆те́цъ мо́й и҆ сни́де во є҆гѵ́петъ и҆ ѡ҆бита̀ та́мѡ въ числѣ̀ ма́лѣмъ, и҆ бы́сть та́мѡ въ ꙗ҆зы́къ вели́къ и҆ во мно́жество мно́го и҆ вели́ко: |
| 6καὶ ἐκάκωσαν ἡμᾶς οἱ Αἰγύπτιοι καὶ ἐταπείνωσαν ἡμᾶς καὶ ἐπέθηκαν ἡμῖν ἔργα σκληρά· | 6и҆ ѡ҆ѕло́биша на́съ є҆гѵ́птѧне, и҆ смири́ша ны̀, и҆ возложи́ша на ны̀ дѣла̀ же́стѡкаѧ: |
| 7καὶ ἀνεβοήσαμεν πρὸς κύριον τὸν θεὸν τῶν πατέρων ἡμῶν, καὶ εἰσήκουσεν κύριος τῆς φωνῆς ἡμῶν καὶ εἶδεν τὴν ταπείνωσιν ἡμῶν καὶ τὸν μόχθον ἡμῶν καὶ τὸν θλιμμὸν ἡμῶν· | 7и҆ возопи́хомъ ко гдⷭ҇ꙋ бг҃ꙋ ѻ҆тє́цъ на́шихъ, и҆ ᲂу҆слы́ша гдⷭ҇ь во́пль на́шъ и҆ ви́дѣ смире́нїе на́ше и҆ трꙋ́дъ на́шъ и҆ ско́рбь на́шꙋ, |
| 8καὶ ἐξήγαγεν ἡμᾶς κύριος ἐξ Αἰγύπτου αὐτὸς ἐν ἰσχύι μεγάλῃ καὶ ἐν χειρὶ κραταιᾷ καὶ ἐν βραχίονι αὐτοῦ τῷ ὑψηλῷ καὶ ἐν ὁράμασιν μεγάλοις καὶ ἐν σημείοις καὶ ἐν τέρασιν | 8и҆ и҆зведѐ ны̀ гдⷭ҇ь и҆з̾ є҆гѵ́пта са́мъ крѣ́постїю свое́ю вели́кою и҆ рꙋко́ю си́льною и҆ мы́шцею высо́кою, и҆ въ видѣ́нїихъ вели́кихъ и҆ въ зна́менїихъ и҆ въ чꙋдесѣ́хъ, |
| 9καὶ εἰσήγαγεν ἡμᾶς εἰς τὸν τόπον τοῦτον καὶ ἔδωκεν ἡμῖν τὴν γῆν ταύτην, γῆν ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι· | 9и҆ введѐ ны̀ въ мѣ́сто сїѐ, и҆ дадѐ на́мъ зе́млю сїю̀, зе́млю кипѧ́щꙋю ме́домъ и҆ млеко́мъ: |
| 10καὶ νῦν ἰδοὺ ἐνήνοχα τὴν ἀπαρχὴν τῶν γενημάτων τῆς γῆς, ἧς ἔδωκάς μοι, κύριε, γῆν ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι. καὶ ἀφήσεις αὐτὰ ἀπέναντι κυρίου τοῦ θεοῦ σου καὶ προσκυνήσεις ἐκεῖ ἔναντι κυρίου τοῦ θεοῦ σου· | 10и҆ нн҃ѣ сѐ, принесо́хъ нача́тки ѿ плодѡ́въ землѝ, ю҆́же да́лъ мѝ є҆сѝ, гдⷭ҇и, зе́млю кипѧ́щꙋю ме́домъ и҆ млеко́мъ. И҆ ѡ҆ста́виши є҆̀ пред̾ гдⷭ҇емъ бг҃омъ твои́мъ, и҆ поклони́шисѧ та́мѡ пред̾ гдⷭ҇емъ бг҃омъ твои́мъ, |
| 11καὶ εὐφρανθήσῃ ἐν πᾶσιν τοῖς ἀγαθοῖς, οἷς ἔδωκέν σοι κύριος ὁ θεός σου καὶ τῇ οἰκίᾳ σου, σὺ καὶ ὁ Λευίτης καὶ ὁ προσήλυτος ὁ ἐν σοί. | 11и҆ возвесели́шисѧ ѡ҆ всѣ́хъ благи́хъ, ꙗ҆̀же дадѐ тебѣ̀ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й, и҆ до́мъ тво́й, и҆ леѵі́тъ, и҆ пришле́цъ и҆́же ᲂу҆ тебє̀. |
| 12Ἐὰν δὲ συντελέσῃς ἀποδεκατῶσαι πᾶν τὸ ἐπιδέκατον τῶν γενημάτων τῆς γῆς σου ἐν τῷ ἔτει τῷ τρίτῳ, τὸ δεύτερον ἐπιδέκατον δώσεις τῷ Λευίτῃ καὶ τῷ προσηλύτῳ καὶ τῷ ὀρφανῷ καὶ τῇ χήρᾳ, καὶ φάγονται ἐν ταῖς πόλεσίν σου καὶ ἐμπλησθήσονται. | 12Є҆гда́ же соверши́ши ѡ҆десѧти́ти всю̀ десѧти́нꙋ плодѡ́въ землѝ твоеѧ̀ въ лѣ́то тре́тїе, вторꙋ́ю десѧти́нꙋ да да́си леѵі́тꙋ и҆ прише́льцꙋ и҆ сиротѣ̀ и҆ вдовѣ̀, и҆ ꙗ҆дѧ́тъ во градѣ́хъ твои́хъ и҆ насы́тѧтсѧ: |
| 13καὶ ἐρεῖς ἐναντίον κυρίου τοῦ θεοῦ σου Ἐξεκάθαρα τὰ ἅγια ἐκ τῆς οἰκίας μου καὶ ἔδωκα αὐτὰ τῷ Λευίτῃ καὶ τῷ προσηλύτῳ καὶ τῷ ὀρφανῷ καὶ τῇ χήρᾳ κατὰ πάσας τὰς ἐντολάς, ἃς ἐνετείλω μοι· οὐ παρῆλθον τὴν ἐντολήν σου καὶ οὐκ ἐπελαθόμην· | 13и҆ рече́ши пред̾ гдⷭ҇емъ бг҃омъ твои́мъ: ѡ҆чи́стихъ свѧта̑ѧ и҆з̾ до́мꙋ моегѡ̀, и҆ да́хъ ѧ҆̀ леѵі́тꙋ и҆ прише́льцꙋ и҆ сиротѣ̀ и҆ вдовѣ̀, по всѣ̑мъ за́повѣдемъ твои̑мъ, ꙗ҆̀же заповѣ́далъ є҆сѝ мнѣ̀: не престꙋпи́хъ за́повѣди твоеѧ̀ и҆ не забы́хъ, |
| 14καὶ οὐκ ἔφαγον ἐν ὀδύνῃ μου ἀπ᾿ αὐτῶν, οὐκ ἐκάρπωσα ἀπ᾿ αὐτῶν εἰς ἀκάθαρτον, οὐκ ἔδωκα ἀπ᾿ αὐτῶν τῷ τεθνηκότι· ὑπήκουσα τῆς φωνῆς κυρίου τοῦ θεοῦ μου, ἐποίησα καθὰ ἐνετείλω μοι. | 14и҆ не ꙗ҆до́хъ въ болѣ́зни мое́й ѿ ни́хъ, не принесо́хъ ѿ ни́хъ въ нечи́стое, нижѐ да́хъ ѿ ни́хъ ᲂу҆ме́ршемꙋ: послꙋ́шахъ гла́са гдⷭ҇а бг҃а моегѡ̀, сотвори́хъ, ꙗ҆́коже заповѣ́далъ є҆сѝ мнѣ̀: |
| 15κάτιδε ἐκ τοῦ οἴκου τοῦ ἁγίου σου ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ εὐλόγησον τὸν λαόν σου τὸν Ισραηλ καὶ τὴν γῆν, ἣν ἔδωκας αὐτοῖς, καθὰ ὤμοσας τοῖς πατράσιν ἡμῶν δοῦναι ἡμῖν γῆν ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι. | 15при́зри съ нб҃сѐ ѿ хра́ма ст҃а́гѡ твоегѡ̀, и҆ блгⷭ҇вѝ лю́ди твоѧ̑ і҆и҃лѧ и҆ зе́млю, ю҆́же да́лъ є҆сѝ и҆̀мъ ꙗ҆́коже клѧ́лсѧ є҆сѝ ѻ҆тцє́мъ на́шымъ, да́ти на́мъ зе́млю кипѧ́щꙋю ме́домъ и҆ млеко́мъ. |
| 16Ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ κύριος ὁ θεός σου ἐνετείλατό σοι ποιῆσαι πάντα τὰ δικαιώματα ταῦτα καὶ τὰ κρίματα, καὶ φυλάξεσθε καὶ ποιήσετε αὐτὰ ἐξ ὅλης τῆς καρδίας ὑμῶν καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς ὑμῶν. | 16Въ се́й де́нь заповѣ́да тебѣ̀ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й сотвори́ти всѧ̑ ѡ҆правда̑нїѧ сїѧ̑ и҆ сꙋдьбы̑: и҆ сохрани́те и҆ сотвори́те ѧ҆̀ ѿ всегѡ̀ се́рдца ва́шегѡ и҆ ѿ всеѧ̀ дꙋшѝ ва́шеѧ. |
| 17τὸν θεὸν εἵλου σήμερον εἶναί σου θεὸν καὶ πορεύεσθαι ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ καὶ φυλάσσεσθαι τὰ δικαιώματα καὶ τὰ κρίματα αὐτοῦ καὶ ὑπακούειν τῆς φωνῆς αὐτοῦ· | 17Гдⷭ҇а и҆збра́лъ є҆сѝ дне́сь бы́ти тебѣ̀ въ бг҃а, и҆ ходи́ти во всѣ́хъ пꙋте́хъ є҆гѡ̀ и҆ храни́ти ѡ҆правда̑нїѧ и҆ за́пѡвѣди и҆ сꙋдьбы̑ є҆гѡ̀, и҆ послꙋ́шати гла́са є҆гѡ̀. |
| 18καὶ κύριος εἵλατό σε σήμερον γενέσθαι σε αὐτῷ λαὸν περιούσιον, καθάπερ εἶπέν σοι, φυλάσσειν πάσας τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ | 18И҆ гдⷭ҇ь и҆збра̀ ва́съ дне́сь, да бꙋ́дете є҆мꙋ̀ лю́ди и҆збра́ннїи, ꙗ҆́коже речѐ тебѣ̀, храни́ти всѧ̑ за́пѡвѣди є҆гѡ̀, |
| 19καὶ εἶναί σε ὑπεράνω πάντων τῶν ἐθνῶν, ὡς ἐποίησέν σε ὀνομαστὸν καὶ καύχημα καὶ δόξαστόν, εἶναί σε λαὸν ἅγιον κυρίῳ τῷ θεῷ σου, καθὼς ἐλάλησεν. | 19и҆ бы́ти тебѣ̀ вы́шше всѣ́хъ ꙗ҆зы̑къ, и҆́же сотвори́ тѧ и҆мени́та и҆ хва́льна и҆ сла́вна, бы́ти ва́мъ лю́демъ ст҃ы̑мъ гдⷭ҇ꙋ бг҃ꙋ ва́шемꙋ, ꙗ҆́коже гл҃а. |