Второзако́нїе 11
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Καὶ ἀγαπήσεις κύριον τὸν θεόν σου καὶ φυλάξῃ τὰ φυλάγματα αὐτοῦ καὶ τὰ δικαιώματα αὐτοῦ καὶ τὰς κρίσεις αὐτοῦ πάσας τὰς ἡμέρας. | 1И҆ да возлю́биши гдⷭ҇а бг҃а твоего̀, и҆ сохрани́ши стражбы̑ є҆гѡ̀ и҆ ѡ҆правда̑нїѧ є҆гѡ̀ и҆ за́пѡвѣди є҆гѡ̀ и҆ сꙋды̀ є҆гѡ̀ во всѧ̑ дни̑. |
| 2καὶ γνώσεσθε σήμερον ὅτι οὐχὶ τὰ παιδία ὑμῶν, ὅσοι οὐκ οἴδασιν οὐδὲ εἴδοσαν τὴν παιδείαν κυρίου τοῦ θεοῦ σου καὶ τὰ μεγαλεῖα αὐτοῦ καὶ τὴν χεῖρα τὴν κραταιὰν καὶ τὸν βραχίονα τὸν ὑψηλὸν | 2И҆ ᲂу҆вѣ́сте дне́сь, ꙗ҆́кѡ не ча̑да ва̑ша, є҆ли́цы не свѣ́дѣша, нижѐ ви́дѣша наказа́нїѧ гдⷭ҇а бг҃а твоегѡ̀ и҆ вели́чества є҆гѡ̀, и҆ рꙋкѝ си́льныѧ и҆ мы́шцы высо́кїѧ, |
| 3καὶ τὰ σημεῖα αὐτοῦ καὶ τὰ τέρατα αὐτοῦ, ὅσα ἐποίησεν ἐν μέσῳ Αἰγύπτου Φαραω βασιλεῖ Αἰγύπτου καὶ πάσῃ τῇ γῇ αὐτοῦ, | 3и҆ зна́менїй є҆гѡ̀ и҆ чꙋде́съ є҆гѡ̀, є҆ли̑ка сотворѝ посредѣ̀ є҆гѵ́пта фараѡ́нꙋ царю̀ є҆гѵ́петскꙋ и҆ все́й землѝ є҆гѡ̀, |
| 4καὶ ὅσα ἐποίησεν τὴν δύναμιν τῶν Αἰγυπτίων, τὰ ἅρματα αὐτῶν καὶ τὴν ἵππον αὐτῶν, ὡς ἐπέκλυσεν τὸ ὕδωρ τῆς θαλάσσης τῆς ἐρυθρᾶς ἐπὶ προσώπου αὐτῶν καταδιωκόντων αὐτῶν ἐκ τῶν ὀπίσω ὑμῶν καὶ ἀπώλεσεν αὐτοὺς κύριος ἕως τῆς σήμερον ἡμέρας, | 4и҆ є҆ли̑ка сотворѝ си́лѣ є҆гѵ́петстѣй: колєсни́цы и҆́хъ и҆ ко́ни и҆́хъ ка́кѡ потопѝ вода̀ мо́рѧ чермна́гѡ, пред̾ лице́мъ и҆́хъ, гонѧ́щымъ и҆̀мъ в̾слѣ́дъ ва́съ, и҆ погꙋбѝ и҆̀хъ гдⷭ҇ь бг҃ъ до дне́шнѧгѡ днѐ: |
| 5καὶ ὅσα ἐποίησεν ὑμῖν ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἕως ἤλθετε εἰς τὸν τόπον τοῦτον, | 5и҆ є҆ли̑ка сотворѝ ва́мъ въ пꙋсты́ни, до́ндеже прїидо́сте на мѣ́сто сїѐ: |
| 6καὶ ὅσα ἐποίησεν τῷ Δαθαν καὶ Αβιρων υἱοῖς Ελιαβ υἱοῦ Ρουβην, οὓς ἀνοίξασα ἡ γῆ τὸ στόμα αὐτῆς κατέπιεν αὐτοὺς καὶ τοὺς οἴκους αὐτῶν καὶ τὰς σκηνὰς αὐτῶν καὶ πᾶσαν αὐτῶν τὴν ὑπόστασιν τὴν μετ᾿ αὐτῶν ἐν μέσῳ παντὸς Ισραηλ, | 6и҆ є҆ли̑ка сотворѝ даѳа́нꙋ и҆ а҆вїрѡ́нꙋ сынѡ́мъ є҆лїа́ва сы́на рꙋви́млѧ, ꙗ҆̀же ѿве́рзши землѧ̀ ᲂу҆ста̀ своѧ̑ пожрѐ и҆̀хъ, и҆ до́мы и҆́хъ, и҆ кꙋ́щы и҆́хъ, и҆ всѐ и҆́хъ и҆мѣ́нїе съ ни́ми, средѝ всегѡ̀ і҆и҃лѧ: |
| 7ὅτι οἱ ὀφθαλμοὶ ὑμῶν ἑώρακαν πάντα τὰ ἔργα κυρίου τὰ μεγάλα, ὅσα ἐποίησεν ὑμῖν σήμερον. | 7ꙗ҆́кѡ ѻ҆́чи ва́ши ви́дѣста всѧ̑ дѣла̀ гдⷭ҇нѧ вели̑каѧ, є҆ли̑ка сотворѝ въ ва́съ дне́сь. |
| 8καὶ φυλάξεσθε πάσας τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ, ὅσας ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, ἵνα ζῆτε καὶ πολυπλασιασθῆτε καὶ εἰσελθόντες κληρονομήσητε τὴν γῆν, εἰς ἣν ὑμεῖς διαβαίνετε τὸν Ιορδάνην ἐκεῖ κληρονομῆσαι αὐτήν, | 8И҆ сохрани́те всѧ̑ за́пѡвѣди є҆гѡ̀, є҆ли̑ки а҆́зъ заповѣ́даю ва́мъ дне́сь, да живетѐ и҆ ᲂу҆мно́житесѧ, и҆ вни́дете и҆ наслѣ́дите зе́млю, на ню́же вы̀ прехо́дите чрез̾ і҆ѻрда́нъ та́мѡ наслѣ́дити ю҆̀: |
| 9ἵνα μακροημερεύσητε ἐπὶ τῆς γῆς, ἧς ὤμοσεν κύριος τοῖς πατράσιν ὑμῶν δοῦναι αὐτοῖς καὶ τῷ σπέρματι αὐτῶν μετ᾿ αὐτούς, γῆν ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι· | 9да мнѡ́ги дни̑ бꙋ́дете на землѝ, є҆́юже клѧ́тсѧ гдⷭ҇ь ѻ҆тцє́мъ ва́шымъ да́ти и҆̀мъ и҆ сѣ́мени и҆́хъ по ни́хъ зе́млю кипѧ́щꙋю млеко́мъ и҆ ме́домъ. |
| 10ἔστιν γὰρ ἡ γῆ, εἰς ἣν εἰσπορεύῃ ἐκεῖ κληρονομῆσαι αὐτήν, οὐχ ὥσπερ ἡ γῆ Αἰγύπτου ἐστίν, ὅθεν ἐκπεπόρευσθε ἐκεῖθεν, ὅταν σπείρωσιν τὸν σπόρον καὶ ποτίζωσιν τοῖς ποσὶν ὡσεὶ κῆπον λαχανείας· | 10Є҆́сть бо землѧ̀, на ню́же вы̀ и҆́дете та́мѡ наслѣ́дити ю҆̀, не ꙗ҆́кѡ землѧ̀ є҆гѵ́петска є҆́сть, ѿню́дꙋже и҆зыдо́сте, є҆гда̀ сѣ́ютъ сѣ́мѧ и҆ напаѧ́ютъ ю҆̀ нога́ми свои́ми, а҆́ки вертогра́дъ зеле́йный: |
| 11ἡ δὲ γῆ, εἰς ἣν εἰσπορεύῃ ἐκεῖ κληρονομῆσαι αὐτήν, γῆ ὀρεινὴ καὶ πεδινή, ἐκ τοῦ ὑετοῦ τοῦ οὐρανοῦ πίεται ὕδωρ, | 11землѧ́ же, въ ню́же ты̀ вхо́диши та́мѡ наслѣ́дити ю҆̀, землѧ̀ наго́рнаѧ и҆ ра́внаѧ, ѿ дождѧ̀ небе́снагѡ напаѧ́етсѧ водо́ю: |
| 12γῆ, ἣν κύριος ὁ θεός σου ἐπισκοπεῖται αὐτήν, διὰ παντὸς οἱ ὀφθαλμοὶ κυρίου τοῦ θεοῦ σου ἐπ᾿ αὐτῆς ἀπ᾿ ἀρχῆς τοῦ ἐνιαυτοῦ καὶ ἕως συντελείας τοῦ ἐνιαυτοῦ. | 12землѧ̀, на ню́же гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й присѣща́етъ всегда̀, ѻ҆́чи гдⷭ҇а бг҃а твоегѡ̀ на не́й ѿ нача́ла лѣ́та и҆ до конца̀ лѣ́та. |
| 13Ἐὰν δὲ ἀκοῇ εἰσακούσητε πάσας τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ, ὅσας ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, ἀγαπᾶν κύριον τὸν θεόν σου καὶ λατρεύειν αὐτῷ ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου, | 13А҆́ще же слꙋ́хомъ послꙋ́шаете всѣ́хъ за́повѣдїй є҆гѡ̀, ꙗ҆̀же а҆́зъ заповѣ́даю тебѣ̀ дне́сь, люби́ти гдⷭ҇а бг҃а твоего̀ и҆ слꙋжи́ти є҆мꙋ̀ ѿ всегѡ̀ се́рдца твоегѡ̀ и҆ ѿ всеѧ̀ дꙋшѝ твоеѧ̀, |
| 14καὶ δώσει τὸν ὑετὸν τῇ γῇ σου καθ᾿ ὥραν πρόιμον καὶ ὄψιμον, καὶ εἰσοίσεις τὸν σῖτόν σου καὶ τὸν οἶνόν σου καὶ τὸ ἔλαιόν σου· | 14и҆ да́стъ до́ждь землѝ твое́й во вре́мѧ ра́нный и҆ по́здный, и҆ собере́ши жи̑та твоѧ̑ и҆ вїно̀ твоѐ и҆ є҆ле́й тво́й: |
| 15καὶ δώσει χορτάσματα ἐν τοῖς ἀγροῖς σου τοῖς κτήνεσίν σου· καὶ φαγὼν καὶ ἐμπλησθεὶς | 15и҆ да́стъ пи́щꙋ на се́лѣхъ скотѡ́мъ твои̑мъ. |
| 16πρόσεχε σεαυτῷ, μὴ πλατυνθῇ ἡ καρδία σου καὶ παραβῆτε καὶ λατρεύσητε θεοῖς ἑτέροις καὶ προσκυνήσητε αὐτοῖς, | 16И҆ ꙗ҆ды́й и҆ насы́тивсѧ, внемлѝ себѣ̀, да не разшири́тсѧ се́рдце твоѐ, и҆ престꙋ́пите, и҆ послꙋ́жите богѡ́мъ и҆ны̑мъ, и҆ поклоните́сѧ и҆̀мъ: |
| 17καὶ θυμωθεὶς ὀργῇ κύριος ἐφ᾿ ὑμῖν καὶ συσχῇ τὸν οὐρανόν, καὶ οὐκ ἔσται ὑετός, καὶ ἡ γῆ οὐ δώσει τὸν καρπὸν αὐτῆς, καὶ ἀπολεῖσθε ἐν τάχει ἀπὸ τῆς γῆς τῆς ἀγαθῆς, ἧς ἔδωκεν ὁ κύριος ὑμῖν. | 17и҆ ꙗ҆́ростїю разгнѣ́ваетсѧ гдⷭ҇ь на вы̀ и҆ затвори́тъ не́бо, и҆ не бꙋ́детъ дождѧ̀, и҆ землѧ̀ не да́стъ плода̀ своегѡ̀, и҆ поги́бнете вско́рѣ ѿ землѝ благі́ѧ, ю҆́же гдⷭ҇ь дадѐ ва́мъ. |
| 18καὶ ἐμβαλεῖτε τὰ ῥήματα ταῦτα εἰς τὴν καρδίαν ὑμῶν καὶ εἰς τὴν ψυχὴν ὑμῶν· καὶ ἀφάψετε αὐτὰ εἰς σημεῖον ἐπὶ τῆς χειρὸς ὑμῶν, καὶ ἔσται ἀσάλευτον πρὸ ὀφθαλμῶν ὑμῶν· | 18И҆ вложи́те словеса̀ сїѧ̑ въ сердца̀ ва̑ша и҆ въ дꙋ́шꙋ ва́шꙋ, и҆ наважи́те ѧ҆̀ въ зна́менїе на рꙋ́кꙋ ва́шꙋ, и҆ бꙋ́дꙋтъ непоколєби́ма междꙋ̀ ѻ҆чи́ма ва́шима, |
| 19καὶ διδάξετε αὐτὰ τὰ τέκνα ὑμῶν λαλεῖν αὐτὰ καθημένους ἐν οἴκῳ καὶ πορευομένους ἐν ὁδῷ καὶ κοιταζομένους καὶ διανισταμένους· | 19и҆ наꙋчи́те си̑мъ ча̑да своѧ̑ глаго́лати сїѧ̑, сѣдѧ́щꙋ тебѣ̀ въ домꙋ̀ и҆ и҆дꙋ́щꙋ тебѣ̀ въ пꙋтѝ, и҆ возлежа́щꙋ тѝ и҆ востаю́щꙋ тѝ: |
| 20καὶ γράψετε αὐτὰ ἐπὶ τὰς φλιὰς τῶν οἰκιῶν ὑμῶν καὶ τῶν πυλῶν ὑμῶν, | 20и҆ напиши́те ѧ҆̀ на пра́зѣхъ домѡ́въ ва́шихъ и҆ вра́тъ ва́шихъ, |
| 21ἵνα πολυημερεύσητε καὶ αἱ ἡμέραι τῶν υἱῶν ὑμῶν ἐπὶ τῆς γῆς, ἧς ὤμοσεν κύριος τοῖς πατράσιν ὑμῶν δοῦναι αὐτοῖς, καθὼς αἱ ἡμέραι τοῦ οὐρανοῦ ἐπὶ τῆς γῆς. | 21да ᲂу҆мно́жатсѧ дні́е ва́ши и҆ дни̑ сынѡ́въ ва́шихъ на землѝ, є҆́юже клѧ́тсѧ гдⷭ҇ь ѻ҆тцє́мъ ва́шымъ да́ти и҆̀мъ, ꙗ҆́коже дні́е не́ба на землѝ. |
| 22καὶ ἔσται ἐὰν ἀκοῇ ἀκούσητε πάσας τὰς ἐντολὰς ταύτας, ὅσας ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον ποιεῖν, ἀγαπᾶν κύριον τὸν θεὸν ἡμῶν καὶ πορεύεσθαι ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ καὶ προσκολλᾶσθαι αὐτῷ, | 22И҆ бꙋ́детъ а҆́ще слꙋ́хомъ послꙋ́шаете всѣ́хъ за́повѣдїй си́хъ, ꙗ҆̀же а҆́зъ заповѣ́даю ва́мъ дне́сь твори́ти, люби́ти гдⷭ҇а бг҃а ва́шего и҆ ходи́ти во всѣ́хъ пꙋте́хъ є҆гѡ̀ и҆ прилѣплѧ́тисѧ къ немꙋ̀, |
| 23καὶ ἐκβαλεῖ κύριος πάντα τὰ ἔθνη ταῦτα ἀπὸ προσώπου ὑμῶν, καὶ κληρονομήσετε ἔθνη μεγάλα καὶ ἰσχυρότερα μᾶλλον ἢ ὑμεῖς. | 23тогда̀ и҆зжене́тъ гдⷭ҇ь всѧ̑ ꙗ҆зы́ки сїѧ̑ ѿ лица̀ ва́шегѡ, и҆ ѡ҆держитѐ ꙗ҆зы́ки вели̑кїѧ и҆ крѣ̑пкїѧ па́че ва́съ. |
| 24πάντα τὸν τόπον, οὗ ἐὰν πατήσῃ τὸ ἴχνος τοῦ ποδὸς ὑμῶν, ὑμῖν ἔσται· ἀπὸ τῆς ἐρήμου καὶ Ἀντιλιβάνου καὶ ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ τοῦ μεγάλου, ποταμοῦ Εὐφράτου, καὶ ἕως τῆς θαλάσσης τῆς ἐπὶ δυσμῶν ἔσται τὰ ὅριά σου. | 24Всѧ́кое мѣ́сто, на не́мже ста́нетъ стопа̀ но́гъ ва́шихъ, ва́мъ бꙋ́детъ: ѿ пꙋсты́ни и҆ а҆нтїлїва́на, и҆ ѿ рѣкѝ вели́кїѧ є҆ѵфра́та, и҆ да́же до мо́рѧ, є҆́же на за́падѣ, бꙋ́дꙋтъ предѣ́лы ва́ши: |
| 25οὐκ ἀντιστήσεται οὐδεὶς κατὰ πρόσωπον ὑμῶν· τὸν τρόμον ὑμῶν καὶ τὸν φόβον ὑμῶν ἐπιθήσει κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν ἐπὶ πρόσωπον πάσης τῆς γῆς, ἐφ᾿ ἧς ἐὰν ἐπιβῆτε ἐπ᾿ αὐτῆς, ὃν τρόπον ἐλάλησεν κύριος πρὸς ὑμᾶς. | 25никто́же противоста́нетъ пред̾ лице́мъ ва́шимъ: и҆ тре́петъ ва́шъ и҆ стра́хъ ва́шъ возложи́тъ гдⷭ҇ь бг҃ъ ва́шъ на лицѐ всеѧ̀ землѝ, на ню́же а҆́ще взы́дете, ꙗ҆́коже гл҃а гдⷭ҇ь къ ва́мъ. |
| 26Ἰδοὺ ἐγὼ δίδωμι ἐνώπιον ὑμῶν σήμερον εὐλογίαν καὶ κατάραν, | 26Сѐ, а҆́зъ даю̀ пред̾ ва́ми дне́сь блгⷭ҇ве́нїе и҆ клѧ́твꙋ: |
| 27τὴν εὐλογίαν, ἐὰν ἀκούσητε τὰς ἐντολὰς κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν, ἃς ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν σήμερον, | 27блгⷭ҇ве́нїе, а҆́ще послꙋ́шаете за́повѣдїй гдⷭ҇а бг҃а ва́шегѡ, є҆ли̑ки а҆́зъ заповѣ́даю ва́мъ дне́сь: |
| 28καὶ τὰς κατάρας, ἐὰν μὴ ἀκούσητε τὰς ἐντολὰς κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν, ὅσας ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν σήμερον, καὶ πλανηθῆτε ἀπὸ τῆς ὁδοῦ, ἧς ἐνετειλάμην ὑμῖν, πορευθέντες λατρεύειν θεοῖς ἑτέροις, οὓς οὐκ οἴδατε. | 28и҆ клѧ́твꙋ, а҆́ще не послꙋ́шаете за́повѣдїй гдⷭ҇а бг҃а ва́шегѡ, є҆ли̑ки а҆́зъ заповѣ́даю ва́мъ дне́сь, и҆ совратите́сѧ съ пꙋтѝ, є҆го́же заповѣ́дахъ ва́мъ, и҆дꙋ́ще послꙋжи́ти богѡ́мъ и҆ны̑мъ, и҆́хже не вѣ́сте. |
| 29καὶ ἔσται ὅταν εἰσαγάγῃ σε κύριος ὁ θεός σου εἰς τὴν γῆν, εἰς ἣν διαβαίνεις ἐκεῖ κληρονομῆσαι αὐτήν, καὶ δώσεις τὴν εὐλογίαν ἐπ᾿ ὄρος Γαριζιν καὶ τὴν κατάραν ἐπ᾿ ὄρος Γαιβαλ. | 29И҆ бꙋ́детъ є҆гда̀ введе́тъ тебѐ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й въ зе́млю, въ ню́же прехо́диши та́мѡ наслѣ́дити ю҆̀, да да́си благослове́нїе на горѣ̀ гарїзі́нъ и҆ клѧ́твꙋ на горѣ̀ гева́лъ: |
| 30[οὐκ ἰδοὺ ταῦτα πέραν τοῦ Ιορδάνου ὀπίσω ὁδὸν δυσμῶν ἡλίου ἐν γῇ Χανααν τὸ κατοικοῦν ἐπὶ δυσμῶν ἐχόμενον τοῦ Γολγολ πλησίον τῆς δρυὸς τῆς ὑψηλῆς; ] | 30не се́ ли сїѧ̑ сꙋ́ть ѡ҆б̾ ѻ҆нꙋ̀ странꙋ̀ і҆ѻрда́на, за пꙋте́мъ и҆́же на за́падѣ со́лнца, въ землѝ ханаа́на ѡ҆бита́ющагѡ на за́падѣ со́лнца бли́з̾ галга́ла ᲂу҆ дꙋ́ба высо́кагѡ; |
| 31ὑμεῖς γὰρ διαβαίνετε τὸν Ιορδάνην εἰσελθόντες κληρονομῆσαι τὴν γῆν, ἣν κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν δίδωσιν ὑμῖν ἐν κλήρῳ πάσας τὰς ἡμέρας, καὶ κληρονομήσετε αὐτὴν καὶ κατοικήσετε ἐν αὐτῇ· | 31Вы́ бо прехо́дите і҆ѻрда́нъ, вше́дше наслѣ́дити зе́млю, ю҆́же гдⷭ҇ь бг҃ъ ва́шъ дае́тъ ва́мъ въ жре́бїй всѧ̑ дни̑, и҆ прїи́мете ю҆̀, и҆ вселите́сѧ въ ню̀: |
| 32καὶ φυλάξεσθε τοῦ ποιεῖν πάντα τὰ προστάγματα αὐτοῦ καὶ τὰς κρίσεις ταύτας, ὅσας ἐγὼ δίδωμι ἐνώπιον ὑμῶν σήμερον. | 32и҆ да сохранитѐ твори́ти всѧ̑ за́пѡвѣди є҆гѡ̀ и҆ сꙋды̀ є҆гѡ̀, ꙗ҆̀же а҆́зъ даю̀ пред̾ ва́ми дне́сь. |