Второзако́нїе 21
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Ἐὰν δὲ εὑρεθῇ τραυματίας ἐν τῇ γῇ, ᾗ κύριος ὁ θεός σου δίδωσίν σοι κληρονομῆσαι, πεπτωκὼς ἐν τῷ πεδίῳ καὶ οὐκ οἴδασιν τὸν πατάξαντα, | 1А҆́ще же ѡ҆брѧ́щетсѧ ᲂу҆бїе́ный на землѝ, ю҆́же гдⷭ҇ь бг҃ъ дае́тъ тебѣ̀ наслѣ́дити, лежа́щь на по́ли, и҆ не вѣ́дѧтъ ᲂу҆би́вшагѡ и҆̀: |
| 2ἐξελεύσεται ἡ γερουσία σου καὶ οἱ κριταί σου καὶ ἐκμετρήσουσιν ἐπὶ τὰς πόλεις τὰς κύκλῳ τοῦ τραυματίου, | 2да и҆зы́дꙋтъ ста́рцы и҆ сꙋдїи̑ твоѝ и҆ да и҆змѣ́рѧтъ до градѡ́въ, и҆̀же ѡ҆́крестъ ᲂу҆бїе́нагѡ: |
| 3καὶ ἔσται ἡ πόλις ἡ ἐγγίζουσα τῷ τραυματίᾳ καὶ λήμψεται ἡ γερουσία τῆς πόλεως ἐκείνης δάμαλιν ἐκ βοῶν, ἥτις οὐκ εἴργασται καὶ ἥτις οὐχ εἵλκυσεν ζυγόν, | 3и҆ бꙋ́детъ гра́дъ приближа́ѧйсѧ ᲂу҆бїе́номꙋ, и҆ да во́змꙋтъ старѣ̑йшины гра́да тогѡ̀ ю҆́ницꙋ ѿ говѧ́дъ, є҆́юже не дѣ́лано, и҆ ꙗ҆́же ꙗ҆рма̀ не понесѐ: |
| 4καὶ καταβιβάσουσιν ἡ γερουσία τῆς πόλεως ἐκείνης τὴν δάμαλιν εἰς φάραγγα τραχεῖαν, ἥτις οὐκ εἴργασται οὐδὲ σπείρεται, καὶ νευροκοπήσουσιν τὴν δάμαλιν ἐν τῇ φάραγγι. | 4и҆ да и҆зведꙋ́тъ старѣ̑йшины гра́да тогѡ̀ ю҆́ницꙋ въ де́брь сꙋ́хꙋ, ꙗ҆́же не ѡ҆ра́нна, нижѐ насѣ́ѧна, и҆ да пресѣкꙋ́тъ жи̑лы ю҆́ницы въ де́бри: |
| 5καὶ προσελεύσονται οἱ ἱερεῖς οἱ Λευῖται– ὅτι αὐτοὺς ἐπέλεξεν κύριος ὁ θεός σου παρεστηκέναι αὐτῷ καὶ εὐλογεῖν ἐπὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ, καὶ ἐπὶ τῷ στόματι αὐτῶν ἔσται πᾶσα ἀντιλογία καὶ πᾶσα ἁφή–, | 5и҆ да пристꙋ́пѧтъ жерцы̀ леѵі́ти: ꙗ҆́кѡ си́хъ и҆збра̀ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й предстоѧ́ти є҆мꙋ̀ и҆ благословлѧ́ти во и҆́мѧ є҆гѡ̀: и҆ во ᲂу҆стѣ́хъ и҆́хъ да бꙋ́детъ всѧ́кое прекосло́вїе и҆ всѧ́каѧ ꙗ҆́зва: |
| 6καὶ πᾶσα ἡ γερουσία τῆς πόλεως ἐκείνης οἱ ἐγγίζοντες τῷ τραυματίᾳ νίψονται τὰς χεῖρας ἐπὶ τὴν κεφαλὴν τῆς δαμάλεως τῆς νενευροκοπημένης ἐν τῇ φάραγγι | 6и҆ всѝ старѣ̑йшины гра́да тогѡ̀, приближа́ющїисѧ ᲂу҆бїе́номꙋ, да ѡ҆мы́ютъ рꙋ́цѣ над̾ главо́ю ю҆́ницы, є҆́йже пресѣ́чєны сꙋ́ть жи̑лы въ де́бри, |
| 7καὶ ἀποκριθέντες ἐροῦσιν Αἱ χεῖρες ἡμῶν οὐκ ἐξέχεαν τὸ αἷμα τοῦτο, καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ ἡμῶν οὐχ ἑωράκασιν· | 7и҆ ѿвѣща́вше да рекꙋ́тъ: рꙋ́цѣ на́ши не пролїѧ́ша кро́ве сеѧ̀, и҆ ѻ҆́чи на́ши не ви́дѣша: |
| 8ἵλεως γενοῦ τῷ λαῷ σου Ισραηλ, οὓς ἐλυτρώσω, κύριε, ἐκ γῆς Αἰγύπτου, ἵνα μὴ γένηται αἷμα ἀναίτιον ἐν τῷ λαῷ σου Ισραηλ. καὶ ἐξιλασθήσεται αὐτοῖς τὸ αἷμα. | 8млⷭ҇тивъ бꙋ́ди лю́демъ твои̑мъ і҆и҃лю, и҆̀хже и҆зве́лъ є҆сѝ, гдⷭ҇и, и҆з̾ землѝ є҆гѵ́петскїѧ, да не бꙋ́детъ кро́вь непови́нна на лю́дехъ твои́хъ і҆и҃ли: и҆ ѡ҆чи́ститсѧ и҆̀мъ кро́вь: |
| 9σὺ δὲ ἐξαρεῖς τὸ αἷμα τὸ ἀναίτιον ἐξ ὑμῶν αὐτῶν, ἐὰν ποιήσῃς τὸ καλὸν καὶ τὸ ἀρεστὸν ἔναντι κυρίου τοῦ θεοῦ σου. | 9ты́ же ѿи́меши кро́вь непови́ннꙋ ѿ среды̀ себє̀, а҆́ще сотвори́ши до́брое и҆ ᲂу҆го́дное пред̾ гдⷭ҇емъ бг҃омъ твои́мъ. |
| 10Ἐὰν δὲ ἐξελθὼν εἰς πόλεμον ἐπὶ τοὺς ἐχθρούς σου καὶ παραδῷ σοι κύριος ὁ θεός σου εἰς τὰς χεῖράς σου καὶ προνομεύσεις τὴν προνομὴν αὐτῶν | 10А҆́ще же и҆зы́деши на бра́нь проти́вꙋ врагѡ́мъ твои̑мъ, и҆ преда́стъ ѧ҆̀ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й въ рꙋ́цѣ твоѝ, и҆ плѣни́ши плѣ́нъ ѿ ни́хъ, |
| 11καὶ ἴδῃς ἐν τῇ προνομῇ γυναῖκα καλὴν τῷ εἴδει καὶ ἐνθυμηθῇς αὐτῆς καὶ λάβῃς αὐτὴν σαυτῷ γυναῖκα, | 11и҆ ᲂу҆́зриши въ плѣ́нѣ женꙋ̀ добрꙋ̀ ѡ҆бли́чїемъ, и҆ возлю́биши ю҆̀, и҆ по́ймеши ю҆̀ себѣ̀ въ женꙋ̀, |
| 12καὶ εἰσάξεις αὐτὴν ἔνδον εἰς τὴν οἰκίαν σου καὶ ξυρήσεις τὴν κεφαλὴν αὐτῆς καὶ περιονυχιεῖς αὐτὴν | 12и҆ введе́ши ю҆̀ внꙋ́трь въ до́мъ тво́й, и҆ да ѡ҆брі́еши главꙋ̀ є҆ѧ̀, и҆ да ѡ҆брѣ́жеши но́гти є҆ѧ̀, |
| 13καὶ περιελεῖς τὰ ἱμάτια τῆς αἰχμαλωσίας αὐτῆς ἀπ᾿ αὐτῆς, καὶ καθίεται ἐν τῇ οἰκίᾳ σου καὶ κλαύσεται τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα μηνὸς ἡμέρας, καὶ μετὰ ταῦτα εἰσελεύσῃ πρὸς αὐτὴν καὶ συνοικισθήσῃ αὐτῇ, καὶ ἔσται σου γυνή. | 13и҆ да совлече́ши ри̑зы плѣ̑нныѧ є҆ѧ̀ съ неѧ̀: и҆ да сѧ́детъ въ домꙋ̀ твое́мъ, и҆ да пла́четсѧ ѻ҆тца̀ своегѡ̀ и҆ ма́тере своеѧ̀ мцⷭ҇ъ дні́й: и҆ по се́мъ вни́деши къ не́й, и҆ совокꙋпи́шисѧ съ не́ю, и҆ бꙋ́детъ тебѣ̀ жена̀. |
| 14καὶ ἔσται ἐὰν μὴ θέλῃς αὐτήν, ἐξαποστελεῖς αὐτὴν ἐλευθέραν, καὶ πράσει οὐ πραθήσεται ἀργυρίου· οὐκ ἀθετήσεις αὐτήν, διότι ἐταπείνωσας αὐτήν. | 14И҆ бꙋ́детъ а҆́ще не восхо́щеши є҆ѧ̀, да ѿпꙋ́стиши ю҆̀ свобо́днꙋ, прода́жею же да не прода́си є҆ѧ̀ на цѣнѣ̀: да не ѿри́неши є҆ѧ̀, поне́же смири́лъ є҆сѝ ю҆̀. |
| 15Ἐὰν δὲ γένωνται ἀνθρώπῳ δύο γυναῖκες, μία αὐτῶν ἠγαπημένη καὶ μία αὐτῶν μισουμένη, καὶ τέκωσιν αὐτῷ ἡ ἠγαπημένη καὶ ἡ μισουμένη, καὶ γένηται υἱὸς πρωτότοκος τῆς μισουμένης, | 15А҆́ще же бꙋ́дꙋтъ мꙋ́жꙋ двѣ̀ жєны̀, є҆ди́на ѿ ни́хъ люба̀, и҆ дрꙋга́ѧ не люба̀, и҆ породѧ́тъ є҆мꙋ̀ люба́ѧ и҆ нелюба́ѧ, и҆ бꙋ́детъ сы́нъ перворожде́нный ѿ нелюби́мыѧ: |
| 16καὶ ἔσται ᾗ ἂν ἡμέρᾳ κατακληροδοτῇ τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ, οὐ δυνήσεται πρωτοτοκεῦσαι τῷ υἱῷ τῆς ἠγαπημένης ὑπεριδὼν τὸν υἱὸν τῆς μισουμένης τὸν πρωτότοκον, | 16и҆ бꙋ́детъ во́ньже де́нь раздѣли́тъ сынѡ́мъ свои̑мъ и҆мѣ́нїе своѐ, не возмо́жетъ пе́рвенцемъ бы́ти сы́нъ люби́мыѧ, презрѣ́въ сы́на нелюби́мыѧ пе́рвенца: |
| 17ἀλλὰ τὸν πρωτότοκον υἱὸν τῆς μισουμένης ἐπιγνώσεται δοῦναι αὐτῷ διπλᾶ ἀπὸ πάντων, ὧν ἂν εὑρεθῇ αὐτῷ, ὅτι οὗτός ἐστιν ἀρχὴ τέκνων αὐτοῦ, καὶ τούτῳ καθήκει τὰ πρωτοτόκια. | 17но сы́на нелюби́мыѧ за пе́рвенца да призна́етъ, и҆ да́стъ є҆мꙋ̀ сꙋгꙋ́бѡ ѿ всегѡ̀, є҆́же ѡ҆брѧ́щетсѧ є҆мꙋ̀, ꙗ҆́кѡ се́й є҆́сть нача́ло ча̑дъ є҆гѡ̀, и҆ семꙋ̀ досто́итъ пе́рвенство. |
| 18Ἐὰν δέ τινι ᾖ υἱὸς ἀπειθὴς καὶ ἐρεθιστὴς οὐχ ὑπακούων φωνὴν πατρὸς καὶ φωνὴν μητρὸς καὶ παιδεύσωσιν αὐτὸν καὶ μὴ εἰσακούῃ αὐτῶν, | 18А҆́ще же комꙋ̀ бꙋ́детъ сы́нъ непокори́въ и҆ грꙋби́тель, не послꙋ́шаѧй гла́са ѻ҆тца̀ своегѡ̀ и҆ гла́са ма́тере своеѧ̀, и҆ нака́жꙋтъ є҆го̀, и҆ не послꙋ́шаетъ и҆́хъ, |
| 19καὶ συλλαβόντες αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ ἐξάξουσιν αὐτὸν ἐπὶ τὴν γερουσίαν τῆς πόλεως αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τὴν πύλην τοῦ τόπου αὐτοῦ | 19да во́змꙋтъ є҆го̀ ѻ҆те́цъ є҆гѡ̀ и҆ ма́ти є҆гѡ̀, и҆ да и҆зведꙋ́тъ є҆го̀ пред̾ старѣ̑йшины гра́да своегѡ̀ и҆ пред̾ врата̀ мѣ́ста своегѡ̀, |
| 20καὶ ἐροῦσιν τοῖς ἀνδράσιν τῆς πόλεως αὐτῶν Ὁ υἱὸς ἡμῶν οὗτος ἀπειθεῖ καὶ ἐρεθίζει, οὐχ ὑπακούει τῆς φωνῆς ἡμῶν, συμβολοκοπῶν οἰνοφλυγεῖ· | 20и҆ да рекꙋ́тъ къ мꙋжє́мъ гра́да своегѡ̀: сы́нъ на́шъ се́й непокори́въ є҆́сть и҆ грꙋби́тель и҆ не слꙋ́шаетъ рѣ́чи на́шеѧ, сластолю́бствꙋѧ пїѧ́нствꙋетъ: |
| 21καὶ λιθοβολήσουσιν αὐτὸν οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως αὐτοῦ ἐν λίθοις, καὶ ἀποθανεῖται· καὶ ἐξαρεῖς τὸν πονηρὸν ἐξ ὑμῶν αὐτῶν, καὶ οἱ ἐπίλοιποι ἀκούσαντες φοβηθήσονται. | 21и҆ да побїю́тъ є҆го̀ мꙋ́жїе гра́да тогѡ̀ ка́менїемъ, и҆ да ᲂу҆́мретъ: и҆ и҆зми́те ѕло́е ѿ себє̀ сами́хъ, да и҆ про́чїи слы́шавше ᲂу҆боѧ́тсѧ. |
| 22Ἐὰν δὲ γένηται ἔν τινι ἁμαρτία κρίμα θανάτου καὶ ἀποθάνῃ καὶ κρεμάσητε αὐτὸν ἐπὶ ξύλου, | 22А҆́ще же бꙋ́детъ на ко́мъ грѣ́хъ, сꙋ́дъ сме́ртный, и҆ да ᲂу҆́мретъ, и҆ повѣ́сите є҆го̀ на дре́вѣ, |
| 23οὐκ ἐπικοιμηθήσεται τὸ σῶμα αὐτοῦ ἐπὶ τοῦ ξύλου, ἀλλὰ ταφῇ θάψετε αὐτὸν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, ὅτι κεκατηραμένος ὑπὸ θεοῦ πᾶς κρεμάμενος ἐπὶ ξύλου· καὶ οὐ μιανεῖτε τὴν γῆν, ἣν κύριος ὁ θεός σου δίδωσίν σοι ἐν κλήρῳ. | 23да не пренощꙋ́етъ тѣ́ло є҆гѡ̀ на дре́вѣ, но во гро́бѣ погреби́те є҆го̀ въ то́йже де́нь: ꙗ҆́кѡ про́клѧтъ є҆́сть ѿ бг҃а всѧ́къ ви́сѧй на дре́вѣ: и҆ да не ѡ҆сквернитѐ землѝ, ю҆́же гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й дае́тъ тебѣ̀ во жре́бїй. |